Savornin Lohmanlaan 66

Algemeen

Secretariaat

Savornin Lohmanlaan 66

Groningen Telefoon

Werkt U

ook actief mee aan de nieuwe leden- werving?

0 5900-37511

De ontlMikkelingshulp

De

Wanneer er ontwikkelingshulp ver- leend wordt, is de eerste vraag, die er rijst, aan welke sectoren die hulp besteeet moet worden. Het is duide- lijk, dat industrialisering en verbe- tering van de produktiemethoden in de agrarische sector tegelijkertijd moeten plaatsvinden. De commissie wil dan ook geen prioriteiten-sche- ma opstellen. Met één uitzondering echter: om investeringen aantrekke- lijk te maken verdienen energievoor- ziening en ontsluiting door wegen enzovoort een zekere voorrang.

Bij de industrialisering verdienen arbeidsintensieve productieprocessen de voorkeur, vanwege de grote (com- plementaire) werkloosheid in de ont- wikkelingslanden, waardoor arbeid ten opzichte van kapitaal zeer goed- koop is.

De commissie is van oordeel, dat bij een zo complexe zaak als het tot ontwikkeling brengen van een land, een sterke overheidsplanning nood- zakelijk is. Binnen deze planning kan heel goed plaats zijn voor particulier initiatief, maar dit zal de planning niet mogen doorkruisen.

Voor grote landen verdient het, naar ci2 mening van de commissie, de voorkeur, dat zij hulp op multilate- rale wijze verlenen om zodoende po- litieke beïnvloeding te voorkomen.

Dit bezwa<tr geldt veel minder voor kleine landen, voor wie bilaterale hulp vaak de voorkeur verdient, om- dat deze tot nu toe effectiever is en hierop een betere bestedingscan trole mogelijk is.

Als de muliilaterale hulp effectiever zou worden verleend en onder betere controle, dan zou een deel van de commissie de voorkeur geven aan multilaterale hulp ook voor kleine landen, omdat bij bilaterale hulp maar al te vaak minder prettige psychologische bij-effecten ontstaan.

De z.g. "joint ventures" moeten ge- stimuleerd worden. Een "joint ven- ture" is een onderneming, waarin een buitenlandse ondernemer en het ontwikkelingsland zelf deelnemen, waarbij een winstregeling geldt die beide ten goede komt. Het verdient aanbeveling, dat ook een internatio- naal fonds deelneemt, opdat noch het hulpgevende land (of vaker de buitenlandse ondernemer) noch het hulpontvangende land de absolute

meerderheid verkrijgt in de onder- neming.

Het uitgangspunt bij de ontwikke- lingshulp moet zijn, dat er in het ontwikkelingsland een zeker groei- percentage bereikt wordt. Dit groei- percentage zal hoog moeten zijn, wil de kloof tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden niet nog gro- ter worden. Het is dan ook duidelijk, dat ontwikkelingslanden zelf niet genoeg kunnen opbrengen om dit groeipercentage te verwezenlijken.

Andere landen zullen moeten bij- springen. De methode, volgens welke dit moet geschieden, zal voor niet- economisch geschoolden waarschijn- ijk onbegrijpelijk zijn, maar de com- missie ziet geen andere.

Het bedrag, dat een bepaald ontwik- kelingsland nodig heeft om zijn groeipercentage te bereiken, moet als volgt verstrekt worden:

1. in vorm van leningen in conver- tibele valuta.

Deze leningen mogen slechts zo groot zijn, dat de ruilvoet door rente en aflossingstermijnen niet zodanig verslechtert, dat de groei in gevaar wordt gebracht 2. in vorm van leningen, die in na-

natura en eigen valuta .afgelost kunnen worden.

Deze leningen mogen ook niet te groot worden, daar dit tot inflatie zou leiden, wat de groei tevens in gevaar zou brengen.

3. in vorm van schenkingen.

Deze schenkingen vormen een restfactor, die gelijk is aan het verschil tussen voor de investe- ringen benodigde vreemde mid- delen en de onder 1. en 2. ontvan- gen middelen.

De stabilisatie van de grondstofprij·- zen is voor de ontwikkelingslanden een levensnoodzaak, die bereikt kan worden door het sluiten van multi- laterale overeenkomsten tussen ont- wikkelingslanden en geïndustriali- seerde landen en door het voeren van een politiek tot bescherming van de wereldconjunctuur.

Verder kan de kwetsbaarheid, ver- oorzaakt door schommelingen in grondstofprijzen, verkleind worden door het afstoppen van monocultu- res en door "pooling" van exportop- brengsten. Wanneer ondanks dit al- les toch liquiditeitsmoeilijkheden ontstaan, moeten de ontwikkelde landen zorgen, dat ontwikkelings- landen hun investeringen toch kun- nen doorzetten.

Het is wenselijk, dat handelsbelem- meringen worden opgeheven en dat preferenties aan ontwikkelingslan- den worden verleend.

De ,schade voor de industrie van de ontwikkelde landen zal minimaal zijn, doordat de invoer uit de ontwik-

kelingslanden over het algemeen maar een zeer klein percentage van de eigen produktie uitmaakt (zwakke bedrijven zullen bovendien worden uitgestoten) en doordat waarschijn- lijk een ernstige verschuiving zal plaatsvinden (b.v. van textiel naar machines). Op wat langere duur zal er bovendien het voordeel zijn, dat er minder schenkingen en leningen zullen behoeven te worden verstrekt.

Er zal ook hulp moeten worden ver- leend aan niet-westers gezinde ont- wikkelingslanden, omdat ontwikke- lingshulp berust op humanitaire ge- voelens en omdat stijgende welvaart een betere voedingsbodem is voor democratische tendenzen dan ar- moede.

Bij dit alles zal men moeten beden-

ken, dat de ontwikkelingslanden een eigen aard en cultuur hebben, die een plotselinge invoering van de westerse, materialistische denkwijze, nodig voor ver~J.ogiug v,J.n è.s ^{"'C •} .-,~::2!­

vaart, vrijwel onmogelijk maken.

Het is wenselijk, dat er een menta- liteitsverandering komt, die aanpas- sing aan deze denkwijze mogelijk maakt met behoud van de funda- mentele waarden, die leven in de ontwikkelingslanden.

De commissie hoopt, dat dit schema- tisch, onvolledige betoog, dat te zij- ner tijd uitgewerkt zal worden in een uitvoerige toelichting bij de ontwerp- resolutie, aanleiding zal geven tot vele reacties, die zij gaarne inwacht.

Namens de commissie, H. BOSMA, voorzitter.

Provinciale kapstok

Eind juni heeft Nederland span- nende dagen beleefd, de dagen namelijk vóór de officiële bekend- making van de verloving van Prinses Beatrix met de heer Claus von Ams- berg. De dagen ná de grote dag wa- ren minder opwindend, alle rumoer ebde snel weg en het geheel bleek een storm in een glas water te zijn geweest, want een N.l.P.O.-onder- zoek bracht aan het licht, dat 81 °/o van het Nederlandse volk achter deze verloving stond. Wanneer men in augustus de kranten van eind juni nog eens ter hand neemt, moet men zich wel verbazen over zoveel op- winding. Dat de ingezonden-stukken- rubrieken aanzwollen tot brede stro- men kopij wekt op zich zelf niet zo- vee verwondering, wèl het feit, dat vele krantenredacties zich onbe- grijpelijkerwijze door deze ingezon- den stukken op sleeptouw lieten ne- men. Verschillende redacties hebben noch veel verantwoordelijkheid, noch veel vermogen tot het aanvoe- len van de situatie getoond te bezit- ten. Het oordelen en veroordelen van en over personen, waar men nog niets van weet, is altijd al onverstan- dig en onverdraagzaam, en wanneer het de verloofde van de kroonprin- ses betreft, uit het oogpunt van landsbelang bovendien nog onge- wenst. Zij die het meeste over

"landsbelang" spraken, trokken zich er het minste van aan. Zelfs kranten als de N.R.C., die met gezwollen hoofdartikelen de verloving aanvie- len, deden hun reputatie van objec- tiviteit geen eer aan. Het Parool spande van de bladen, die wij in die spannende tijd lazen, wel de kroon.

Het voerde gewoon een hetze tegen de prinses en Von Amsberg. Zo ver- klaarde het blad: "het referendum waarom werd gesmeekt, organiseer- de zichzelf!" naar aanleiding van de honderd ingezonden stukken die het blad kreeg en waarvan zeventig ne- gatief ten opzichte van de verloving stonden. Nadat de stemming omsloeg en er enmaal een aantal ingezonden stukken werd opgenomen, waarvan de meerderheid er nu anders over dacht, deelde de redactie mee, dat de discussie werd gesloten. Het Parool- referendum pakte kennelijk wat ver- keerd uit! Enfin, binnenkort wordt er een school voor de journalistiek geopend. Deze blijkt niet overbodig te zijn.

* • *

Het

Men heeft er dan geen behoefte aan om een zaak ook van een andere zijde te bezien. Vandaar dat er in een situatie van oorlog (of van koude oorlog) voor beginselen van vrijheid en verdraagzaamheid geen plaats is.

Er bestaat dan slechts een éénrich- tingsverkeer naar de overwinnende ideologie. Elke gedachte, die niet in het ideologische straatje past, wordt als vijandig opgevat. De mens, die behoort bij de tegenpartij, is al ver- oordeeld, omdat hij anders is. Het is treffend, dat zulke primitieve oor- logsopwellingen weer bovenkwamen bij de gedachte, dat de prins-gemaal een Duitser zou worden, een Duitser die zelfs het gehate Wehrmacht uni- form heeft gedragen. Het is inder-

daad treffend, maar ook ontmoedi- gend. Mensen, die bij de opbouw van Europa de mond vol hebben van in- ternationale samenwerking, Europese gedachten, E.E.G. en NATO, die De Gaulle afschilderen als een ouder- wetse generaal die de klok wil te- rugzetten, blijken nu plotseling nog erger dan De Gaulle te zijn in hun nationale gevoelens. De reputatie, die Nederland zich had verworven van zeer internationaal gezind te zijn, is nu ineens aan een provinciale kap- stok blijven haken.

* • *

D e heer Claus von Amsberg, zo- als hij op 28 juni via de tele- visie en via het vraaggesprek met de pers, .aan ons verscheen, lijkt inder- daad als mens het lot uit de loterij, waarover freule Wttewaall sprak.

Naast de zelfbewuste en fiere hou- ding van prinses Beatrix zal de rus- tige, overwogen en sympathieke Von Amsberg een zeer goede steun voor een juiste voortzetting van de con- stitutionele monarchie zijn. Prinses Beatrix en Claus von Amsberg willen niet te veel naar het verleden, maar vooral naar de toekomst kijken. Dit spreekt de jongeren aan, evenals hun internationale belangstelling.

Wij hebben bovendien vertrouwen in de keuze van onze verantwoordelijke kroonprinses en wij hebben even- eens hoge achting voor de konse- kwente verantwoordelijkheid van de prinses die bleek uit haar mede- deling dat zij haar verloving verbro- ken zou hebben als de Tweede Ka- mer deze niet zou hebben goedge- keurd.

* • *

H e t is goed om ons in dit ver- band nog eens op onze libe- rale beginselen te bezinnen. De voor- ste mast van onze "Driemaster" stelt de verdraagzaamheid voor. Ver- draagzaamheid is het kunnen ver- dragen dat een mens anders is en hem de vrijheid en de ruimte gunnen om dit anders-zijn te beleven. Het houdt een positieve benadering en aanvaarding van de medemens in en sluit gedachten uit die, bij voorbaat iemand veroordelen of in een bepaal- de categorie plaatsen. Voorts zal een liberaal altijd gekant zijn tegen een discriminatie op grond van ras, reli- gie, afkomst enzovoort.

Het lijkt ons onmogelijk de vele ne- gatieve commentaren te rijmen met deze liberale begrippen. Evenmin begrijpen wij de zeer velen, die blijkbaar toch nog ergens in het

"blauwe bloed" geloven en die een gemaal van adellijke blijde toch be- ter hadden gevonden. Zij gaan na- tuurlijk niet zover als prof. mr. F. J.

F. M. Duynstee, die (ook al weer in Het Parool) meent dat "naar familie de heer Von Amsberg geschikt is om lid te zijn van een hofhouding, niet om mede hof te houden". Maar zij zien kennelijk toch nog enig verschil tussen een graaf en een gewoon mens. En ook al weer volgens libe- rale beginselen zien wij dit verschil niet. Elk mens is in wezen gelijk, en als zijn familie eeuwen geleden tot de adelstand is verheven, maakt dit de afstammeling nog geen haar beter dan de afstammeling van een bur- ger. Neen, wij zijn verheugd met de keuze van de prinses, dat zij geen exotische baron von Münchhausen heeft gekozen, maar een man, die door eigen kracht een positie heeft verworven, die hem siert en die een bescheiden en ruime instelling bezit, die veel van de toekomst doet ver- wachten.

F. WAGENMAKER

POLITIEK EXTREMISME IN DRENTHE

De jaarlijks terugkerende herden- kingen voor hen die vielen voor onze vrijheid ( 4 mei) en de herdenkingen, die betrekking hebben op de bevrij- ding (5 mei) van ons land van het mensonterend naziregime zijn reeds lang weer achter de rug. Het leven heeft weer zijn gewone gang geno- men en doorgaans denkt men niet meer aan deze dingen.

Het lijkt echter of het dit jaar wel geheel anders is. Nog dagelijks staan in de kranten berichten over nazi- processen in Duitsland; over Sirnon Wiesenthal of over herinneringen van personen aan die tijd. In deze publicaties wordt ook nog herhaalde malen de N.S.B. genoemd, die voor- al in de provincie Drenthe procents- gewijs grote aanhang had.

Oorzaken

Hoewel het niet in mijn bedoeling ligt te gaan generaliseren, mag toch gesteld worden, dat de N.S.B. hier vooral een grote aanhang vond on- der de boerenbevolking. Als oor- zaken hiervoor kan men noemen:

a. voor de uitoefening van dit vak is weinig intelligentie nodig;

(Hetgeen niet wil zeggen, dat er geen intelligente boeren zijn, doch zij, die lid waren van of stemden op de N.S.B. gaven blijk van weinig kritisch denkvermo- gen, hetgeen inherent is aan wei- nig intelligentie.)

b. het ging de boeren slecht;

(De opbrengsten van het land dekten vaak de onkosten niet.) c. het nationaal-socialisme deed een beroep op de onlustgevoelens bij de mensen; daarnaast spraken zij over het "erfgoed der vaderen", over dat "dierbaar plekje grond"

en over de "praatheren van Den Haag".

Dat zoiets wel aanslaat bij heel veel mensen is duidelijk. Evenals het duidelijk is, dat men bij dergelijke toestanden tot politiek extremisme vervalt, "als het maar geen verband houdt met socialisatie".

Over het algemeen mag men con- cluderen, dat de boerenbevolking zich in de armen gooide van iets, waarvan men de draagwijdte niet overzag.

Thans

Bij de laatste verkiezingen voor de Tweede Kamer ( 1963) kwam de Boeren Partij met 3 zetels in onze volksvertegenwoordiging. Als oor- zaken hiertoe meen ik op het vol- gende te mogen wijzen:

a. reeds lange tijd heerste er onte- vredenheid onder de boeren;

(Het ging de boer i.v.m. verschil- lende maatschappelijke factoren niet best; om niet te zeggen slecht. Vooral onder de kleine boer - in Drenthe rijkelijk ver- tegenwoordigd- zagen wij deze verschijnselen.)

b. ruilverkavelingen hebben/zullen veel kleine boerenbedrijven doen verdwijnen;

c. de woningbouw, een grotere ont- sluiting van het wegennet en de industrievestigingen gaan hand

Liberaal is vooruitstrevend

in hand met onteigeningen van land;

d. door de industrievestigingen ont- staat tevens een ontvolking van het platteland (urbanisatie) en wordt de opvolging op het bedrijf moeilijker.

Koekoek

Drenthe is door zijn ligging door de eeuwen heen geïsoleerd geweest. De Drentenaar was daardoor op zich- zelf en de - kleine - gemeenschap aangewezen. Alles wat nieuw en dus vreemd is wordt dan ook argwanend bekeken. Mensen uit de eigen kring, die op de maatschappelijke- of poli- tieke ladder hoger opklimmen, kun- nen vaak direkt op een groot ver- trouwen rekenen. Dat de B.P. van Koekoek om bovenstaande redenen veel vertrouwen kan krijgen, moet hieruit wel worden verklaard. Maar er is meer. Koekoek wist zijn propa- gandaterrein uit te breiden naar De Telegraaf, met Jacques Gans op kop.

De ontruiming van drie boerderijen te Hollandscheveld vond vlak voor de verkiezingen plaats en Koekoek misbruikte de drie boeren op misse- lijke wijze voor zijn verkiezings- campagne. Daarnaast vertelde hij de mensen, dat de Tweede Kamer zou zijn een "Praathof" en "dat voor de boer deze Praathof is: veel van praat, weinig van daad en gering van baat" (De Vrije Boer, 11-5-'63).

Als men daarnaast dan nog in ogen- schouw neemt, dat Koekoek een sterk accent legt op de verbonden- heid van de Nederlandse boer aan zijn bodem en tevens dat hij, maar vooral zijn collega Harmsen, zijn onlustgevoelens aan het botvieren is op de rug van de Nederlandse boer, dan is het beeld compleet.

B.P. = N.S.B.??

Er is dan ook weinig scherpzinnig- heid voor nodig om een parallel te trekken tussen de N.S.B. en de E.P.

Overigens komen de percentages met betrekking tot de verkiezings- uitslagen in het noorden van het land ongeveer met elkaar overeen (ook plaatselijk!).

Het gaat mij echter evenwel te ver te beweren, dat de E.P. de nieuwe N.S.B. is, evenals het te ver gaat, indien men zegt, dat de E.P. enkel stemmen heeft gekregen van oud- N.S.B.-ers, die aan de laatste ver- kiezingen hebben deelgenomen (al- hoewel ik hiervan voorbeelden zou kunnen geven). Wel mag men zeg- gen, dat de ontevredenheid zich tel- kens weer vergooit aan politiek ex- tremisme van rechts en dat dit getal blijkbaar vrij constant is.

Drenthe

Opvallend is in dit verband alweer het feit, dat de B.P. in Drenthe ver- houdingsgewijs met andere provin- cies het best uit de bus is gekomen.

In de kieskring Assen (= Drenthe) behaalde zij 4,2% en landelijk 2,13%

terwijl de provincies Overijssel en Gelderland volgden met 3,2% als de provincies met de grootste aanhang.

Naar ik hoop blijkt hieruit, dat Drenthe nog steeds rijp is voor poli- tiek extremisme. Jan Hidding

Fonds voor liberale jongerenorganisatie

Ten einde de financiële zorgen van de JOVD te verlichten, is een stichting in oprichting die een fonds voor liberale jongerenorga- nisatie zal beheren.

Het ligt in de bedoeling, een deel van de inkomsten rechtstreeks aan de JOVD ten goede te laten komen, terwijl een ander deel rentegevend zal worden belegd, ter waarborging van inkomsten ook in de toekomst.

Giften voor dit doel kunnen wor- den gestort bij Kingma's Bank te Leeuwarden, op de rekening van mevrouw R. Weide-Snoeienbos.

Het voorlopig bestuur, Dr E. NORDLOHNE, voorz.

Drs J. G. Th. LJNSSEN, secr.

K. WEIDE, penningm.

0. TAMMENS, kand. notaris, lid

*

Vereniging van oud-JOVO-leden

Een aantal oud-leden der JOVD in alle delen van ons land heeft besloten een vereniging van oud- JOVD-leden op te richten.

Eerstdaags zal de koninklijke goedkeuring van de statuten wor- den aangevraagd.

De vereniging stelt zich ten doel:

1. de band tussen oud-leden der JOVD te onderhouden; en 2. de JOVD financieel de hel-

pende hand te reiken.

Oud-leden der JOVD die dit ini- tiatief willen ondersteunen, wor- den uitgenodigd hun instemming te betuigen aan het adres van:

drs. J. G. Th. Linssen, Duinweg 21, Den Haag.

De contributie bedraagt .f 12.50 per jaar; voor echtparen .f 20.-, te voldoen op de rekening van mevrouw R. Weide-Snoeienbos bij Kingma's Bank te Leeuwar- den.

Het voorlopig bestuur, Dr E. NORDLOHNE, voorz.

Drs J. G. Th. LINSSEN, secr.

K. WEIDE, penningm.

0. TAMMENS, kand. notaris, lid

*

Vraagt vrijblijvend proefnummers

Het liberalisme is geen dogma, doch een beginsel, dat geestelijke vrijheid waarborgt en geen belemmering is voor een gezonde evolutie. Daarom is het wezen van de in 1844 geboren NRC, die uit liberale beginselen wordt geredigeerd, jong en vooruitstrevend.

Postbus 824 · Rotterdam · Tel. 111.000

Nieuwe Rotterdamse Courant

Daarom is de NRC het dagelijkse voorlichtingsargaan voor de J.O.V.D.-er, die in onafhankelijkheid zijn me- ning wil vormen.

MARGINALIA

Pluim

W

H. van Hiel, wanneer wij van mening waren, dat zijn optre- den eniqszins verwijderd lag van hetyccn wij ons in de ge- geven o111standigheden als ide- aal Jibemul voor ogen stelden.

Vooral over het vraagstuk van de rasscndiskriminatie in Zuid- Afrika heeft hij zich wel eens uitgesprol;en op een wijze, die, dachten wij zo, op zijn minst voor tweeërlei uitleg vatbaar was. Des te meer verheugt het ons, dat !tij dezer dagen juist op dit punt de problematiek heeft benuderd op een wijze, die ieder redelijk denkend mens (liberaal of niet), slechts kan toejuich<'ll.

Tijdens Iw/ - uitgestelde - debat ov<'r de buitenlandse po- litiek in rlc Eerste Kamer kwam natuurlij/i de "ton van Luns"

voor het f)efence and Aid Fund ter sprali<'. Er vormde zich een merkwaordig confessioneel front, dat zich bij monde van de heren De Quay, Berghuis en Van Hulst angstvaJlig vastklem- de aan de stamverwantschap, een beladen kreet, waarvan de belijders maar niet lijken te kunnen of vvillen weten, hoe- zeer juist het Nazi-dom zich

onder deze en soortgelijke slo- gans heeft uitgeleefd. Daarte- genover verklaarde de woord- voerders van de PvdA, VVD en PSP zich voor de schenking van de regering.

Mr. Van Riel ging dus akkoord met hetgeen de regering heeft gedaan. Hierbij sprak hij geluk- kig namens de gehele liberale fractie. Wel wilde hij weten, of de regering de financiële conse- quenties voor onze economie heeft doorzien. Hij bedoelde kennelijk, dat die consequenties zeker aanwezig zijn, maar dat men bij een zaak, waar het hier om gaat, deze niet de doorslag mag laten geven. Want wat an- ders zou hij kunnen bedoelen met de uitspraak, dat men moet doen, wat de moraliteit vraagt en dat wij onze beste nationale tradities moeten handhaven.

Compleet

H

veertien ministers en dertien staatssecretarÏssen. Het is dui- delijk, dat dit nog lang niet ge- noeg is. Vooral de bezetting

Een opinieblad lezen?

Elke vrijdag verschijnt VRIJ NEDERLAND. Neem een proefabonne·ment voor 10 weken à f 3.-

BON

voor een proefabonnement van tien weken op Vrij Nederland. De kosten hiervan bedragen f 3.- VRIJ NEDERLAND - RAAMGRACHT 4 AMSTERDAM - POSTGIRO 13 51 76

van het departement van de heer Luns steekt schriel af te- genover de andere: één fulltime bewindsman (Luns), één half- wasje (Bot) en twee staatssecre- tarissen (De Block en Van der Stoel). Een kind kan begrijpen, dat dit lang niet voldoende is:

een klein land als het onze kan een zo enorm groot buitenland niet met slechts vier man be- strijken. Daar moeten nog ze- ker één minister, of anders min- stens twee staatssecretarissen bij.

Geknappel

V

De dag voor de triomfale in- tocht van prinses Beatrix en Claus van Amsberg werd een aantal jongemannen, die bloe- men wilden neerleggen bij het Nationaal Monument op de Dam, door de politie weggesla- gen en weggetrapt op een wijze, die volkomen onnodig was. Het verheugt mij buitengewoon, dat de oud-JO V D-er en raadslid drs.

Gruijters (VVD) over deze affaire een aantal duidelijke vragen heeft gesteld aan het college van B. en vV. Misschien kan hij ook eens voorstellen om de plaatselijke politieverorde- ning eens grondig te herzien, want in Amsterdam mag maar heel weinig. Het bij zich dragen van een potje lijm en aanver- wante zaken tijdens de nachte- lijke uren is strafbaar, tenzij men kan aantonen beroepshalve op weg te zijn naar een karwei.

En het uithangen van een bord uit je huis, waarop uiting wordt gegeven aan de voorkeur voor de republikeinse staatsvorm bo- ven de constitutioneel-monar- chale, blijkt ook al niet te mo- gen. Wij leven in een fraaie tijd.

Lager niveau

I

In Ede heeft raadslid Van Ges- tel aan B. en W. gevraagd, of zij ervoor voelen een speciaal in- signe in te voeren voor raads- leden. Zijn gedachten gaan in dit verband uit naar speldjes in

verschillende kleuren voor de diverse politieke partijen.

Hij deed dit voorstel voor de tweede keer. Want de eerste keer, tijdens een rondvraag, dacht iedereen dat hij een kos- telijke grap maakte en oogste hij overgrote hilariteit. De heer Van Gestel heelt nu echter dui- delijk gemaakt, dat het hem ernst is en dat hij een navenant antwoord verwacht.

Het komt mij voor, dat dit voor- stel niet voldoende doordacht is. Het denkbeeld van de heer Van Gestel gaat lang niet ver genoeg: alléén de raadsleden?

En de veldwachter en de burge- meester dan? Laat de heer Van Gestel zich maar eens bezinnen op kleur, omvang en materiaal van de insignes voor deze ge- zagsdragers. En als hij voor dit vraagstuk een bevredigende op- lossing heeft gevonden, laat hij dan eens gaan denken aan de op dit punt onhoudbaar geworden positie van bijvoorbeeld de ge- meentesecretaris. Het is wel duidelijk, dat voor dn brandend probleem een heel wat grondi- ger studie geboden is.

Overigens blijht men in Den Haag reeds geruime tijd derge- lijke insignes ingevoerd te heb- ben. Maar ja, de hofstad is al meer haar tijd ver vooruit ge- weest.

(zie verder pag. 5) R. M. ^M.arcuse

':De

Maandorgaan van de onafhanke- lijke liberale Jongeren Organisa- tie Vrijheid en Democratie (J.O.V.D.).

Hoofdredacteur:

*

Ir. F. Wagenmaker.

Leden van de redactie:

H. Wiegel, W. A. Maarse, J. Hidding Mej. J. M. Carol,

R. M. Marcuse (secretaris) Redactie-adres:

Robbemastraat 19, Zaandam.

Administratie-adres:

Balistraat 21, Delft.

Abonnementsprijs minimum f 5.- per jaar (voor leden gratis).

Betaling van advertentie- en abonnementsgelden uitsluitend op giro-rekening 277.760 t.n.v.

stichting "De Driemaster" te 's-Gravenhage.

Wij, ~e werel~

In dit artikel wil ik enige aandacht schenken àan enkele van de plane- taire problemen, die tussen de hui- dige wereldbevolking en een geluk- kige samenleving staan. Het zij vooropgesteld, dat oplossingen voor de vraagstukken die hier aan de orde zullen komen niet zullen resul- teren in een volmaakt tevreden wereldbevolking. De menselijke geest zal altijd meer wensen kunnen formuleren, dan waaraan op ieder moment tegemoet gekomen kan worden: een stagnatie in de ont- wikkeling van de beschaving doet bovendien afbreuk aan het mense- lijk welzijn.

Van al hetgeen dat staat tussen onze wereld hier en nu, en een aarde waarop van universeel welzijn ge- sproken kan worden, nemen de vol- gende punten een vrijwel alles over- heersende plaats in: het welvaarts- tekort, de bedreiging van de vrede, en rassen- en klassendiscriminatie.

Geven of helpen?

In de eerste plaats dus het wel- vaartstekort, dat we over de gehele wereld aantreffen.

In de geïndustrialiseerde landen van oost en west is dit tekort aanwezig, schrijnend is het niet. De problemen, die wij hier aantreffen hebben be- trekking op kleine - vergeten - groepen; door relatief geringe her- verdeling van inkomens en andere technische ingrepen ziet men hier, weliswaar traag, een eind aan komen.

Geheel anders is de situatie in de ontwikkelingslanden, de "new emer- ging farces", zoals deze landen het zelf uitdrukken- waar geen sprake is van vergeten groepen, omdat de gehele bevolking tekort heeft aan zelfs de eerste levensbehoeften. Als dan tevens blijkt dat de toeneming van de produktie in eigen land ach- terblijft bij de toename van de be- hoefte, en dat deze produktietoe- name achterblijft bij die van de reeds rijke, geïndustrialiseerde lan- den, dan mag men wel stellen dat hier een probleem van de eerste orde ligt. Immers, de rijke volken worden rijker, de arme nog armer. Dat dit gebeurt ondanks de hulpverdelings- programma's, die we als een her- verdeling van het inkomen der vol- keren mogen zien, toont aan dat deze hulp onvoldoende is.

Hulp in de vorm van geld en goede- ren zonder meer is nooit voldoende.

Hulp in de vorm van Zweeds witte- brood aan het einde van de oorlog heeft van Nederland geen wel- vaartsstaat gemaakt. Dàt is gedaan door industrialisatie en door ver- betering van de economische struc- tuur van ons land in het algemeen.

Het niet mede ondertekenen door de JOVD van de brief van een aantal jongerenorganisaties betreffende ontwikkelingshulp acht ik daarom juist, al moet gezegd worden, dat in werkelijke "krepeergevallen" steun in de vorm van eerste levensbehoef- ten vooraf zal moeten gaan aan structuurverbeteringen.

Helpen door iets niet te doen Daar de ontwikkelingslanden over het algemeen grondstofleveranciers en fabrikatenafnemers zijn, ruilen zij - ruim gezien - hun goedkope arbeidskrachten om tegen onze zeer dure. Daarom, en om het hun mo- gelijk te maken daling van de prij- zen op de wereldgrondstoffenmark- ten te kunnen weerstaan, is het van het grootste belang dat in de ont- wikkelingslanden de industrialisatie

krachtig aangepakt wordt, en ge- tracht moet worden grotere sprei- ding in hun exportpakket aan te brengen. Ouderwetse protectionisti- sche maatregelen als de Britse 15%

invoerheffing, die de Labourregering van het United Kingdom ingesteld heeft voor industriële producten, moeten daarom, ook in dit verband, worden afgewezen vanwege de moeilijkheden waarin zij de wankele industrieën binnen de ontwikke- lingslanden brengen.

De pil en welvaartsverbetering Bezien wij welvaart als de verhou- ding tussen de gebleken behoeften, en de middelen die ter bevrediging van deze behoeften ter beschikking staan, dan zien we dat de welvaart niet alleen vergroot kan worden door toename van de middelen.

Ook beperking van de behoeften t.o.v. de beschikbare middelen resul- teert in vergroting van de wel- vaartsgevoelens. Nu is individuele beperking van de behoeften onaan- vaardbaar, terwijl bovendien blijkt dat de behoeften met toename der middelen stijgen.

Iets heel anders is het wanneer men de verzamelde behoeften van een volk minder snel kan laten groeien dan de maximale groei van de pro- ductie. Dit nu lijkt mogelijk te zijn door de toename van de bevolking, die door de verbetering van de zui- gelingenzorg snel is vergroot, te be- perken door vrijwillige geboortebe- perking.

Wat dit betreft, kan opgemerkt wor- den dat de leer van de Engelse eco- nomist, dominee Malthus, weer ac- tueel geworden is. Dit komt niet al- leen tot uitdrukking in het onder- havige probleem, maar ook in de nare zaak van uitputting van de aarde, waarop ik hier verder niet wil ingaan.

Diverse organen van de Verenigde Naties zijn doende met het versprei- den en op grote schaal propageren van orale contraceptieve middelen, dus van de "pil", in de onderont- wikkelde landen. Gebruik van de

"pil" heeft inmiddels ook zonder propaganda in de westerse landen een grote vlucht genomen.

Gehoopt mag worden dat met name de r.-k. kerk de afwijzende houding in deze zal laten vallen. Deze ge- boortebeperking doet namelijk geen schade aan het gezinsgeluk.

Daar vroeger van pakweg 8 kinde- ren slechts 2 à 3 de volwassen leef- tijd bereikten kan men stellen dat de grote kinderzegen enkel en al- leen nodig was om de bevolking in stand te houden. De contraire wer- king van de medische zorg in een later stadium kan ik bekend ver- onderstellen.

Het teniet doen van de grote kom- mer en ellende, ontstaan door de zuigelingen- en kindersterfte, en la- ter van de te grote gezinnen, acht ik ruimschoots op wegen tegen de mo- gelijke socio-psychologische nadelen van de geboortebeperking.

Conclusies:

Uit bovenstaande beschouwingen kunnen de volgende gevolgtrekkin- gen gemaakt worden:

1. hulp aan de ontwikkelingslanden dient te bestaan uit maatregelen die structuurverbeterend werken, en de zelfwerkzaamheid van de bevolking bevorderen;

2. nagelaten dienen te worden alle handelingen die het bereikte re- sultaat teniet kunnen doen;

3. er dient steun te worden gegeven aan alle pogingen om een einde te maken aan de ongebreidelde be- volkingsaanwas op onze wereld.

(Wordt vervolgd) A. J. B. Hubert

CONGRES 1965

In november 1957 heeft 's-Graven- hage voor het laatst het jaarlijkse Congres van de JOVD binnen haar historische grenzen gezien. Lange tijd is sindsdien verlopen. Een nieu- we generatie jeugdige liberalen vormt nu de JOVD, wellicht wat an- ders ingesteld, maar toch nog immer de beginselen toegedaan vervat in de begrippen Vrijheid, Verantwoorde- lijkheid, Verdraagzaamheid en So- ciale Genechtigheid.

En nu, in 1965, is wederom 's-Gra- venhage de plaats waar de JOVD haar jaarlijkse Congres zal houden, 's-Gr.avenhage, waarvan burgemees- ter Kolfschoten in zijn welkomst- woord aan de Congressisten van 1957 zei:

"Immers, in Den Haag, waar wij van zo nabij het werk der landsregering en van de hoge vertegenwoordigende colleges kunnen meemaken lijkt het klimaat voor een Congres ener poli- tieke organisatie bij uitstek gunstig."

Dat deze woorden nog immer van toepassing zijn hoopt de Congres- commissie in november a.s. te kun- nen aantonen.

Wat zeer zeker nog van toepassing is,

rHBu

lmrm®lfirH

l1si0••··~·•••·•••••·•••·

I

I

-I<JM. l<ll[ l!n lBBlFJ apual'IIOA l<ll[ SJ komstwoord van burgemeester Kolf- schoten:

"Van de belangstelling en de werk- lust der jongeren in de politieke or- ganisaties is de toekomst van het po- litieke leven in ons land voor een aanzienlijk deel afhankelijk. Politiek inzicht en persoonlijke toewijding aan de openbare zaak vormen de pij- lers waarop het gebouw onder demo- cratische instellingen rust."

Was in 1957 het Kurhaus de plaats van samenkomst, nu, in 1965 zal het gebouw Op Gouden Wieken de gele- genheid zijn waar de JOVD verga- dert, feestviert, lobby't en wat dies meer zij.

De voorbereidingen voor een vlotte programmering zijn in volle gang.

De Congrescommissie verwacht, dat U allen dit unieke gebeuren op een unieke plaats niet zult willen missen!

Tot ziens in Scheveningen!

Namens de Congrescommissie, P.A. CAROL.

REDACTIONEEL

De Driemasterredactie heet weer een redacteur welkom in haar midden.

Het is Jan Hidding uit Vries in Drente. Er waren tot voor kort leden van de JOVD, die meenden, dat de redactie te "westers" was geformeerd en dat liberale nooarderlingen niet voldoende aan bod kwamen. Na een kleine discussie in Dalfsen bleek, dat de redactie volgaarne aan geografi- sche preiding doet, maar geen kandi- daten kon vinden. Staande de verga- dering werden twee kandidaten bij haar ingediend en de redactie heeft beide voorgedragen aan het HB. Dit nu koos Jan Hidding uit. In dit num- mer reeds brengt hij al enige speci- fiek noordelijke problemen ter tafel.

Wij heten hem hartelijk welkom.

I I

Open óók een

rekening bij de HBU

I

• I

persoonlijke behandeling, en de financiële ad- viezen van de HBU. Bovendien ontvangt hij

1 1

1

rente van zijn geld.

~~~

. Ook voor U: de HBU .

L .

AMSTERDAM - DEN HAAG - ROTTERDAM

---