UITGEVER S-HERTOGENBOSCH. '\ls men ten minste het tractaat met Duitschland (V. IQll no. 72)

APRIL 1912 41e JAARGANG, ^{Nr. 2077}

WEEKBLAD

VOOR DE ADMINISTRATIE DER DIRECTE BELASTINGEN,

INVOERRECHTEN _EN ACCIJNZEN,

TEVENS

VOORTZETTING

VAN

DE FISCUS

ONDER REDACTIE VAN: M. G. H.

ANDRIESSEN,

C. R.

J. BENTFORT

VAN

VALKENBURG,

H. FEISSER EN K. VAN

SCHOUWEN.

stukken voor de redactie behalve Vraagbus

tezenden _aan den Heer

BENTFORT VAN VALKENBURG

te Rotterdam, ’s

Gravendijkwa!

^102.

Advertentiën_enalles wat de administratiebetreft,

aan den Uitgever.

UITGEVER

C N. TEULINGS

’S-HERTOGENBOSCH

DIT BLAD

VERSCHIJNT

ELKEN ZATERDAG.

Prijs _per kwartaal franco per post ^f1.20. Voor Klerken en Kommiezen f 0.90. Afzonderlijkenummers fO.IO.

PRIJS

DER ADVERTENTIËN:

FAMILIEBERICHTEN _{I—lo1 —10} regels f0.50, iedereregel meer fO.IO. Aanbiedingen ^enaanvragen van BETREKKINGENen

BOEKWERKEN

per regel f0.05,^doch minstens f 0.50. ALLE ANDERE I—s regels f0.50, iedereregel meerfO.IO.

Plaatsing 3/2 maal.

INHOUD; Bewijzen

van aankomst van gedistilleerd. ^{11. Uit} de Pers. Vraagbus. Ingezondenstukken.

Vereenigingen

^{en Ver-} gaderingen. ^Uit de Staatscourant. Mnisterieele

benoemingen.

Renseignementen.

Administratieve Rechtspraak. Staten-Generaal.

Tweede Kamer.

Examen-Vraagstukken. Veeprijzen.

^Berichten.

Wik en Weeg. Faillissementen.

BEWIJZEN VAN AANKOMST VAN

GEDISTILLEERD IN HET BUITENLAND.

(LANDINGSCERTIFICATEN.)

11.

In het eeiste deel _van dit artikel is vooral aandacht

geschonken

aan uitvoer _van

gedistilleerd

per

postpakket,

wat

natuurlijk

geen hoofdzaak kan

zijn

Groote

partijen

^{zullen in den}

regel

per spoor of

langs

de rivieren worden

uitgevoerd

en

gewoonlijk

met

afschrijving

en niet met te-

ruggaaf

van den

accijns,

^{ofschoon deze laatste}

wijze

^{van uitvoer} toch niet

mag worden onderschat. Geschiedt dit laatste met ver- voermiddelen in

geregelden

dienst dan kan de Minister, ^krachtens art. 11 _van het K. B. V.

1910,

no.

41, uitzondering

^toelatenop de

verplichting

tot

levering

^{van het bekende}

bewijs

van aankomst.

Het is ons niet bekend of de Minister _van deze

bevoegdheid

al ee»is

gebruik

^heeftgemaakt en welke voorwaarden_aan de verleen- de

dispensatie zijn

^verbonden

geworden.

Wanneer men leest:

„vervoermiddelen ⁱⁿ

geregelden dienst”,

^dan denkt men

natuurlijk

in deallereerste

plaats

aan de

spoortreinen.

^En nu heeft de onder-

vinding

ons

geleerd,

^dat men

juist bij

uitvoer met

spoortreinen

het

moeilijkst

in het bezit der

gevorderde bewijzen

kan komen.

In zoo’n douane-station

schijnt

het

personeel,

^zoowel van de douane als van den

spoorweg^{er zich} op toe te

leggen

om zoo

weinig mogelijk

^{en zoo}

onduidelijk mogelijk

te

schrijven, terwijl

óf geene

bewijzen

van

aangifte

^of

betaling

^worden

afgegeven

óf deze door het

spoorwegpersoneel

^als

overtollige

^ballast van de hand worden

gedaan.

^Een

behoorlijk ingevulde

kwitantie _van be- taalde

belasting

in het

buitenland,

waarop merken _{en nummers} enz. van het

uitgevoerde duidelijk voorkomen,

^behoort tot de zeldzaamheden.

Maar,

^{zoo zal} men ons

toevoegen,

deze bezwaren

gelden

^toch zeker nietmeer

bij

^uitvoer naar of via Duitschland!

'\ls _men ten minste het tractaat metDuitschland

(V.

^IQll no.

72)

en de

daaropvolgende

^instructie

(V.

¹⁹¹¹ no.

73)

^leest zou men zoo zeggen, dat deze zaak ten

opzichte

van den uitvoernaar of via dat land thans

op afdoende

wijze geregeld

^is.

Immers, bij

^{art. 1}

van dit tractaat is

bepaald,

^{dat het} daarbedoelde

bewijs

^moetwor- den verstrekt DOOR het

kantoor, waarlangs

^de invoer

geschiedt

AAN het

kantoor, waarlangs

^de uitvoer heeft

plaats gehad,

omdat

gebleken is,

^{dat het}voor den uitvoerder niet

altijd

^even

gemakke- Uik

was deze

bewijzen

^{over te}

leggen,

^En nu

bepaalt §

^{6 dervoor-} melde

instructie,

^{dat in} daartoeleidende

gevallen

wat deze laat- ste 4 woorden beteekenen heeft _ons

nog niemand weten te verkla- ren het

bewijs, ingekomen bij

^den

ontvanger

^{van het}

kantoor, waarlangs

^de uitvoer

plaats had,

^{door dezen wordt}

toegezonden

aan het

kantoor,

waar het

document,

^waarmede die uitvoer ge-

schiedde,

^is

afgegeven,

^ten einde aldaaraan dat document tewor-

den

gehecht

entevens te dienen als

bewijs,

^bedoeld

bij

^art.

97, §

3, ^der

gedistilleerdwet

of zeer zeker ook als

bewijs,

^bedoeld in art. 11 van het K. B. V. 1910,no. 41.

Was het

wonder,

^{dat de}

ontvangers,

^die veel consenten tot uit-

voer van

gedistilleerd afgeven,

^zich

verheugden

over dit tractaat en deze

instructie,

^{die hen} _op zoo

eenvoudige

en

degelijke wijze

in het bezit zouden stellen van de

noodige bewijzen

^van

aankomst,

waarop dan eene

spoedige

en

vlugge

^restitutievan den

accijns

^zou kunnen

volgen?

^Hoe ontnuchterend_was hetechter _{voor ons} toen enkele weken _na de

verschijning

^dezer nieuwe voorschriften nog geen enkel

bewijs

^werd

ontvangen! Wij

wenddenons daarom tot de drie

ambtgenooten

van de

kantoren, waarlangs

^de uitvoer ge-

woonlijk plaats heeft,

^{met het beleefd verzoek de}

bij

^hen inkomen- de

bewijzen

^{te willen}

doorzenden,

omdat

wij

^{ons niet konden}

voorstellen,

^{dat deze}

bewijzen

op die kantoren nog^van

eenig

^nut konden

zijn.

Het resultaat was echter _zeer

pover. Van een dier

ambtgenooten

vernamen we

niets,

^{van nommer twee}

ontvingen

we iii den eersten

tijd

een paar maal het

gewenschte bewijs

en de derde schreef

ons, dat

hij natuurlijk

^die

bewijzen

zou

doorzenden,

omdat

zij

op

zijn

^kantoor _nergensvoor konden dienen. Maar de

gewenschte bewijzen zijn

niet verschenen enzoo bleek dan dat

zij

^{niet inkwamen}

bij

^de

cntvangers

^der

kantoren, waarlangs

^de uilvoer

plaats had;

de

gevolgtrekking ligt

^dus voor de

hand,

^dat de

ontvangers

der kantoren _van invoer in Duitschland de _voor- schriften van het tractaat niet

opvolgen.

Dat pu achten

wij

ⁱⁿ

hooge

^{mate te}

betreuren,

^zoowel voor den

173

handel als _voor de administratieen hetzou

werkelijk

te wenschen

zijn,

^{dat onze}

Regeering

^eens op de

naleving

^{van het tractaat}

bi]

de Duitsche

Regeering aandrong,

^{want werd aan dit tractaat be-}

hoorlijk

^{de hand}

gehouden,

^{dan zouden ook}

bij

^{uitvoer van} ge- distilleerd _naar

Duitschland,

^{anders dan} per

post,

^de

moeilijkhe- den,

aan het leveren der

gevorderde bewijzen verbonden, spoedig

tot de

geschiedenis

^{behooren en zouden}

zij

^{alleen maar over}

blij-

ven

bij

^{den uitvoer naar of via}

België? Gelukkig

^{ook niet} meer, want nadat het vorenstaande reeds ten

papiere

^was ge-

bracht,

^{is door} ons land ook met dat

Rijk

^{een tractaat}

gesloten

van

gelijke strekking

^{en van}

gelijken

^{inhoud als het tractaat met}

Duitschland, zoodat, bij

eene

behoorlijke uitvoering,

^{deze zaak} thans af doende is of kan worden

geregeld.

Wanneer de betrokken

Regeeringen

^{nu maar willen} zorgen, dat hare ambtenaren de gegeven voorschriften

stiptelijk uitvoeren,

^dan zullen de

gevorderde bewijzen

voortaan steeds en in den vereisch-

ten _vorm

inkomen,

^{waar ze}

noodig zijn,

n.l. op de kantoren^waar de

betrekkelijke

^consenten

zijn afgegeven, terwijl

^{dan de ontvan-}

gers van die kantoren veel

spoediger

dan thans zullen kunnen over- gaan tot de

restitutie,

^{zonder dat deze}

vereffening

^{te veel}

tijd

^zal eischen of aan den handel overtolligen ^{last zal} veroorzaken.

Handel _enadministratie zullen met _eene

zoodanige regeling

^af- doende

zijn gebaat, terwijl

^{voor de}

belangen

^{van het}

Rijk

^{nog be-} ter zal worden

gewaakt

^dan

thans,

^{omdat dan nietanders dan op}

ambtelijke verklaringen

^{tot de}

afschrijving

^{of restitutie zal} wor- den besloten.

UIT DE PERS.

Ontvangers

^{der directe}

belastingen

^enz.

Men verzocht ons, ^naar

aanleiding

van onze

mededeeling,

^dat

wij

^{van oordeel}

zijn,

^{dat voorshands de}

positie

^der

ontvangers

voldoende ^{in deze rubriek is}

besproken,

nog ^eene

uitzondering

te willen maken voor de discussie in

„de Telegraaf”,

^{omdat deze}

nu slechts ten halve is

medegedeeld.

^{Aan dat verzoek willen}

wij

gaarne voldoen. Allereerst is dan

„ontvanger”

aan het woord in een stuk

gedateerd

^19-3-12.

Wij

^{nemendaar het}

volgende

^uitover;

Sedert het in

werking

^treden van de gewijzigde ^{organieke bepa-}

lingen,

ⁱⁿ

1869,

^{en trouwens reeds véél} vroeger, is steeds _een

belangrijk percentage

^{van het}

ontvangerscorps

^uit niet-oud-sumu- merairs

voortgekomen.

^Tot

mijn spijt

^{kan ik slechts}

putten

^uit ge- gevens,

loopende

van 1897 tot en met 1911. Daaruit

blijkt

mi)

echter,

^dat op ¹

Januari 1897,

^{dus 7}

jaren

^{vóór het fatale}

jaar

1904, van de 342 in dienst

zijnde ontvangers

^{98 niet als surnu-} merair _waren in dienst

getreden,

^{dus 28.6}

%.

^{Als men nu weet,} dat voor 1

Januari

^{1912 die}

cijfers zijn

resp.

380,

⁹⁸ en

23.4%,

dan zal men moeten toegeven, ^dat men

bij

^{het zoeken naar dc} oorzaken der bestaande

promotie-grieven

op ^een verkeerd spoor is.

Ik kan hier nog aan

toevoegen, dat,

^vóór

1897,

^{het door}

mi]

bedoelde

percentage

^{in den}

regel

^{zeer zeker niet}

lager

^was.

„Amarus”

^{wil ’t doen}

voorkomen,

^{alsof o.a.} verificateurs _en kommiezen-verificateurs

aanspraak

zouden hebben _op benoembaar- heid tot

ontvanger,

^met voorkeur boven de surnumerairs.

Hij vergist

^zich. Kommies-verificateurs

zijn,

op

grond

van de

overgangsbepalingen

van

1904,

absoluut niet benoem- baar. En de

benoeming

^der verificateurs die intus- schen slechts solliciteeren kunnen voor zoover

zij

^{in 1904 ais} verificateur of als

aspirant-verificateur

^{in dienst waren} ge- schiedt

geenszins

^met voorkeur boven anderen. Zelfs

geldt

vooi

hen nog de

beperking,

^{dat alleen de} verificateurs, ^die ais

aspirant-verificateur

^{in dienst}

traden, bij

sollicitatie al hun dienst-

jaren

ⁱⁿ

rekening

^zien

gebracht,

^{evenals dat}

bij

^de oud-surnume- rairs

geschiedt, terwijl

^de

dienstjaren

^der

overige

verificateurs siechts tot een bepaald ^maximum

gelden.

Naar

aanleiding

^{van dit en het reeds eerder}

medegedeelde

^stuk

van

„Veritas” schrijft „Amarus”,

nadat eerst door hem in het licht is

gesteld,

^dat

volgens

^{art. 12 O. B. 1904 tot ontvanger benoem-} baar

zijn:

a. Surnumerairs en gewezen Surnumerairs _en b _ver dere ambtenaren

bij

^de administratie der

belastingen

^{met mins-} tens 12

dienstjaren

en na

afgelegd

examen, dat ^men dus

blijkbaai

heeft willen breken met den toestand, die bestond onder het tot 1

April

1904

gevigeerd

^{hebbend K. B.} van 1869, ^{krachtens welks}

bepalingen,

^{behalve de} surnumerairs, ook andere ambtenaren zon- der _examen tot

ontvanger

^{benoembaarwaren.}

Voor den overgang van den ouden _naar den nieuwen toestana

zijn

^de

gebruikelijke overgangsbepalingen gemaakt.

^{Een der be-}

langrijkste

^{bevat art. 136 van het}

genoemde organisatiebesluit.

Dit artikel

wijst

verschillende

categorieën

^ambtenaren aan

(op

i

April

^{1904 in dienst}

zijnde),

^{diena 12}

jaren

dienst zonder examen tot ontvanger ^{kunnen worden}

benoemd,

^mits

zij geacht

^worder, daartoe

geschikt

en bekwaam te

zijn.

Al deze ambtenaren kunnen zonder examen en zonder ooit op

een

ontvangkantoor

^{werkzaam te}

zijn geweest,

^{evenveel aanspraak} maken op een

ontvangkantoor,

^als een oud-sumumerair met de meest

volledige vakopleiding

^en

dikwijls jarenlange

^werkzaam- heid als ontvanger.

Ja,

^sterker nog, de in art. 136

genoemde

ambtenaren kunnen

dadelijk

op ^een kantoor van de 3e of

hoogere

^{klasse worden be-}

noemd, terwijl

^de surnumerairs met een 4e moeten

Ijeginnen

en na

ettelijke jaren

^{te hebben}

beheerd,

eerst

bevoegd

en bekwaam worden

geacht

^{voor een 3e} klasse-kantoor.

Art.

136,

^zoo

schrijft „Amarus”,

^bedoelt een

overgangsmaat- regel

te

zijn

en daarom had _een

termijn

^{moeten worden}

gesteld

binnen welken de daarin

genoemde

^{ambtenaren hun}

aanspraken

voor

benoeming

^tot

ontvanger

^{moeten doen}

gelden.

^{Het artikel is} in vage termen

gesteld

en een

vaste, bepaalde maatstaf,

^waarnaar

geschiktheid

en bekwaamheid worden

beoordeeld,

^ontbreekt.

Gewenscht komt het A.

voor, dat

eindelijk

eens bekend

gemaakt

wordt hoeveel ambtenaren op

grond

van art. 136 nog tot ont- vanger zullen worden benoemd.

Naar

aanleiding

^{van dit stuk van}

„Amarus” schrijft „Veritas

^’ nog^een laatste

woord,

waarmede de redactie _van

„de Telegraaf”

de discussie sluit. V. doet hierin

uitkomen,

^dat

juist

^{omdat na} 1887 méér surnumerairs werden

aangesteld

^en minder andere aiTibtenaren

ontvanger werden,

^{dit thans} een der voornaamste oorzaken is _van de slechte

promotiekans

^der

jongere ontvangers.

Vóór 1887 kwamen meer ambtenaren in het ontvangerscorps

op ouderen

leeftijd

en traden dus

spoediger

weer

uit;

er warei:

minder surnumerairs

noodig

enhet

gevolg

daarvan zien we nu nog in de Ie en 2de klas-kantoren.

Ér

zijn

^{dus in latere}

jaren

^beslist te veel surnumerairstoegc- laten _en het vooruitzicht in de 4e en 3e klasse-kantoren is thano

zoo slecht

geworden,

^{dat de}

regeering

^wel

verplicht

^zal

zijn maatregelen

^{te nemen,}

opdat

^het

organisatiebesluit

^{1904 tot}

zijn

recht komt. Nu _zou het wel

gemakkelijk zijn,

^om

bevoegde

^ambtc

naren in ’tontvangerscorps ^te weren, ten bate van

andere,

^die als surnumerairs

begonnen,

^{maar niemand zal dit rech tva ai} d i g noemen, en daartoe kan de

regeering

^ook niet overgaan. lets anders is

het,

^{of er} geen kans zou bestaan een

termijn

^te

bepalen,

waarop

zij,

^die

volgens

^de

„overgangsbepalingen” bevoegd zijn,

van hun recht kunnen

gebruik

^maken.

Verlies _van Kiesrecht.

In het

„Algemeen

Handelsblad”van 29-2-12 lezen

wij

^hierom- trent het

volgende:

Hoewel _er geen

zwaargewichtig staatsbelang

^mede

gemoeid

^is, komt het toch

gewenscht

voor, ^eens de aandacht te

vestigen

^0,- enkele

gevallen,

^{waarin men}

zijn

^{kiesrecht kan}

verliezen,

^terwid dit ^door eene

vluggere ambtelijke behandeling

^{of door}

eenigc toegeeflijkheid

^{kon worden voorkomen.}

Het betreft hier belastingkiezers.

Volgens

^{art. 1} der Kieswet kan _men kiezer

zijn,

^{indien men is}

aangeslagen

naar een of meer der

vijf

^eerste

grondslagen

van do

personeele belasting,

^{mits men den}

aanslag

^{heeft voldaan voor Ci}

op den Isten Maart.

Nu doet ’t verleenen _van

ontheffing

^van

belasting volgens

^de artt. 63 en65 der wet niet te kort aan deze

kiesbevoegdheid.

^Zoo

dat,

^{al heeft men op een}

aanslag

^{zelf niets}

betaald,

^{doch eene}

alge

heele

ontheffing

(men ^{kan ook een}

gedeelte

^{hebben betaald en}

eene

gedeelteelijke ontheffing verkrijgen) gekregen,

^b.v. wegens

’t verkeeren in

omstandigheden (ziekte

^en

dergel.)

^als

genoemd

^ii;

art. 65

§

^{3 der} wet, ^{men toch} op de

kiezerslijst geplaatst

word:, mits en hier

ligt

^{het door ons bedoeld}

geval

^{de beschik-}

king

^{door den Directeur der} belastingen ^zóó

tijdig

^{is genomei:}

dat de

ontvanger

^de ordonnantie, waarbij ^de

ontheffing

^word'

verleend,

^{voor 1} Eebr. of tenminste _voor of op 1 Maart heeft ^on;

vangen, zoodat de

post

nog door dit

betalingsstuk tijdig

^kan wordenaangezuiverd.

In de

praktijk

nu

gebeurt

^tiet

meermalen,

^{dat de}

beschikking

^e:i ordonnantie te laat komen, ^{zoodat de betrokken persoon van d>}

kiezerslijst geschrapt

^{wordt wegens}

wanbetaling.

Een ander

geval

^{betreft de} oninbaarheidvan

belasting. Eindigt

174

No. 2077

«ne

ingestelde vervolging

^{met eene}

verklaring

^{of een} procesver- baal van onvermogen, en

blijft

de post ^dus

onbetaald,

dan wordt de betreffende

persoon

geschrapt

^als kiezer. Dit is regelmatig, üe staten

toch,

waarop de

aanslagen

van zulke personen als onin- baar worden

voorgedragen,

worden

volgens

administratief voor- schritt

pas eenige maanden _na

afloop

van het

dienstjaar

opge- maakt, ^{zoodat de}

ordonnanties,

^{welke ter} aanzuivering; dezer

kunneii

ff” ^{aanslagen dienen,}

^{pas in ’tlaatst van het}

^jaar

^gereea

—j**'

Nu komt het echter de laatste

jaren,

naar

aanleiding

eener mmisteneele

aanschrijving, herhaaldelijk

voor, dat

iemand,

die

ontheffing vraagt

^{naar art. 65}

§

^{3 der}wet, eene

beschikking

^thuis

krijgt,

^waarin

gezegd wordt,

^dat

hij

^{ter zake} van

zijn aanslag

^niet zal worden

bemoeilijkt.

^Zulk eene

beschikking

^heeft het- zelfde effect als de vroeger genoemde

oninbaarverklaringen.

^De betreffende

aanslag

^wordt _op den gewonen staat van oninbare posten

gebracht

^{en de}persoon

bijgevolg geschrapt

van de kiezers- lijst,

terwijl,

^mdien_zijn verzoek _om

ontheffing tijdig

ware beant- woord met _een

gunstige beschikking

en ordonnantie tot onthef-

tmg, hij

_zijn kiesrecht had kunnen behouden.

En tenslotte de

quaestie, genoemd

in art. 32

§

^{3 der wet} op de pers

belasting,

^{nl de}

beslissing

door den

Inspecteur,

welk lid van het gezin als het hoofd wordt

aangemerkt.

^{Dit betreft} vooral gezinnen,waar een

gehuwde

^zoon

bij zijn

vader inwoont of een vader intrek heeft _genomen

bij

^een getrouwden zoon. Heeft de vader het huis _in

eigendom,

^{dan is}

hij

door

zijn aanslag

ⁱⁿ de

grondbelasting kiesgerechtigd.

^De zoon kan dit kiesrecht dan

verkrijgen,

^{door hem als hoofd} van het gezin ^te beschouwen en den

aanslag

^m de person.

belasting

^te

zijnen

^{name te stellen} Vult hij ^{zelf t}

beschrijvmgsbiljet

^{in en} onderteekent

hij

^{het met zijn} naam, dan is er geen

quaestie

_op telossen. Met enkele uitzonde- ringen worden de

biljetten

^echter

ingevuld

door den

beschrijver,

clie dan, zoo

noodig

en zonder op

kiesbevoegdheid

te letten den

vader,

^als

oudste,

^als hoofd van het

gezin

^{laat teekenen.}

Inhoud van Vakbladen:

„De

Rechtstoestand” _van Q

April 1912,

no. 121:

De van het

dienstvergrijp’

door Mr. N. de Bene- ditty.

Corrapondenten

en medewerkers. _{Moeten straffen in} de wet vermeld. —De Ned. Bond _van

Gemeente-ambtenaren Medezeggenschap,

^door W. F.

Detiger.

^{- Een}

staking

van Ge- meente-werkheden.

Correspondenheblad

y. ^d. Bond van Ambtenaren

bij

’sRijks op

Christelijken grondslag

van 1

April

¹⁹¹² no 61 Uittreksel uit het

emolumenten-rapport.

Gedistilleerd dat met

vrijdom

voor invoerrecht hier te lande wordtbewerkt _{en weer uit-}

Orgaan

V. h. Fonds_van Eerde van

April

¹⁹¹²no.7.

~

propagandaboekje

voor het

Hpr®! !

^{~ zoon}

propagandist

werd voor ons

Herstellingsoord.

^- ’nGlimlach. ’tGaat

Langzaam.

^- Lii- denswee.

Mededeelingen

^en berichten.

VRAAGBUS.

Alle _{vragen te zenden}

aan den Heer A. L.

BOOT, Inspecteur

der directe

belastingen

enz. te

SCHIEDAM, Lange

Nieuwstraat 81.

Art. ₁₂₈

Gedistilleerdwet.

Vy

^{1. Is} de aanwezigheid ⁱⁿ

distilleerderiien

van voor de be-

reiding

van likeuren

gebezigd

^wordende

zetmeelstroop,

in ver-

Gedistilleerdwet, uitgave

’S

geschikt

om zonder nadere

R.

.V.

Antw. Art. 128 voornocmd verbiedtom in

distilleerderijen:

le. eene voor de

wijngisting geschikte grondstof

te

bereiden;

2e.

beslagen, bereide, gistende of uitgegiste grondstoffen, gesch'M

distillatie een

geestrijk

vocht op te

leveren,

voorhanden

\

te hebben

of af

^{te stoken.}

aanwezig zijn

van

zetmeelstroop

valt daaronder

niet;

sub 1 wordt toch alleen het

vervaardigen

niethet voorhandenhebbendaar- van

verboden;

onder het verbod sub 2 is ^het

feit

niet te rang-

I

schikken,

daarbedoelde

stroop

^nietgeschikt ^is om door distillatie

een

geestrijk

^vocht _op te leveren.

Wij

beantwoorden uwe vraag dus ontkennend.

Art. 213 A. W.

consent tot

netto-weging,

aangevraagd insfevolge art. 11 der

Tariefwet,

^{wordt eene}andere soort

goederen

bevonden

of? netto-weging

^is

gevraagd.

Is op deze

bevinding

^art.

213 A.w. van

toepassing?

_q

Antw.

Ja.

Tekort ineen

depot

van

vermengden azijn.

Vr. 3. Bij

aanpeil

^van een

depot

van

vermengden azijn

wordt bevonden 50 H.L. ad 35 gram

watervrij azijnzuur

per liter Se- dert de

vorige opneming was 80 H.L. ad

37‘/.

_gram

ingeslagen

S hÏ ^aanwezig); uitgeslagen 4s

Welk is het

bedrag

aan

belasting,

dat moet worden

ingevorderd

^?

G.

Antw. Het

schijnt

^ons

toe,

^dat U ons in deze _{voor eene} vraag stelt, die zich in de

praktijk bezwaarlijk

^zalkunnen voordoen.

Lindens

§lB

^{der instr.} V. 1911 _no. 189 moet toch als

regel

^alleen

de hoeveelheid worden

opgenomen en wordt het

gehalte

slechts

bepaald,

indien daartoe _eene

bijzondere aanleiding

bestaat.

Of

^is deze in het

geringe

verschil tusschen het

gehalte

van den

ingeslagen

azijn en dat _van den

aanwezigen azijn

^{te zoeken?}

De berekening van het

verschuldigde

zou ons Inziens _op de

volgende wijze

^kunnen

geschieden:

De voorraad

bedraagt

^{50 H.L.} ad 35 gram ⁼46.665 H L ad 37.5 gram. Ermoest

aanwezig zijn

^{60 H.L. ad 37.5}_gram; het tekort

bedraagt

^dus 13.335 H.L. ad 37.5 gram. Het invoerrecht

van azijn van die sterkte

bedraagt f

3. per

H.L; ingevolge

art. 19 _van het Kon. besluit V. 1911 no. 188 moet dus worden

ingevorderd _een

bedrag

van 13.34X

ƒ

^{3. =}

f

^{40 02}

Logementen.

Vr. 4. Een huis _{moet voor de}

berekening

^der pers. belasting worden

gesplitst

m twee

perceelen,

n.l. woning en

logement.

Bc>

ven zijn er acht

slaapkamers,

^{die alle}

dienen,

uitsluitend _voor lo- gies van reizigers en

logé’s. Beneden,

behalve het

gedeelte

^bestemd

voor woning, een kamer uitsluitend dienende als eetzaal _voor de

loges

Verder is er beneden _een

kamer, ingericht

^{als café. Van} het café maken de

loges gebruik

^{voor hunne} vertering (er is _ver- gunning ^voor

logement),

^doch

hoofdzakelijk

^{wordt het} bezocht

geregeld

^hunne

consumptie

Wat moet nu worden

geschat

onder

gedeelte logement?

Behoort onder de

uitoefening

van het

logementhoudersbedrijf

ook het schenken _van bier _envan sterken drank _aan niet

logeereii-

de personen? ^®

Wanneer het café en de eetzaal niet

bestonden,

^{konden dan} de

slaapkamers

^het

gedeelte logement

^uitmaken

Omtrent deze _vragen bestaat hier

verschil

_{van meening-}

zou- den _{we uwe}

meening

^{er over} mogenhooren^’

’

M.

p Antw. Tot het

logement

kunnen

geacht

worden te behooren de acht

slaapkarners

en de

eetzaal;

^het

café

is daartoeniet te rekenen omdat het niet uitsluitend _{dient tot}

uitoefening

van het

iogement- houdersbedrijf

De tweede vraag beantwoorden

wif ontkennend,

de laatste be-

vestigend.

§

¹²¹

Geslachtwetten.

Vr. ^{5. Een}

slager geeft

aan de ambtenaren of ten kantoreken- nis van eene

noodslachting.

^Vóórdat

aangifte

op den voet _vanS

4

IS

gedaan,

visiteeren deambtenaren de

slachtplaats

en constateeren de

slachting

van eene

gezonde

^koe of de

aanwezigheid

van onafse- hakt vleesch _{van eene}

gezonde

^koe.

Bekeuring

wordtingesteld _res-

pectievelijk

op grond van

§

2 of

§

^19.

Kan nu bovendien worden bekeurd

op

grond

van de laatste zinsnede _van

§

¹² m. a. w. wordt met het woord „aangifte” ⁱⁿ die zinsnede bedoeld de valsche

aangifte

^ten kantoreof de valsche

kennisgeving

^?

M. i. het laatste.

S.

No. 2077

Antw. Naar onze

meening

^{is met}

„de aangifte”

^{in het}

vijfde

lid _van art. 2 der wet _van 1822 bedoeld de

kennisgeving

^vanden

ontvanger of

^{aan een ander}

ambtenaar,

waarvan de vierde zinsnede

spreekt.

INGEZONDEN STUKKEN.

Gaarne wensch ik op het

navolgende

^{het licht te} laten vallen.

In _een adres _van de Arrondissements-Rechtbank te Amsterdam

aan de Tweede Kamer in zake de

instelling

^{van Raden van Be-} roep ^voor de directe

belastingen,

^{komt de}

volgende

^zinsnede

voor:

„dat

zeer zeker geen

particuliere werkgever

zoo tegenover

„zijn

^werknemers zou durven handelenen van dezen

geheel

^ander

„werk

^{dan dat waarvoor}

zij

^{in dienst traden}

verlangden,

^den

„werkman

^{daarover zou}

raadplegen

en als

hij

^{tot het verrichten}

„daarvan

^bereid

bleek,

daarvoor ook extra _zou

bezoldigen”.

Dit

zijn gulden woorden,

^{die wel waard}

zijn

^{overdacht te} worden.

Ook het corps

Ontvangers

^{der D. B. heeft wel moeten} ervaren, dat

maatregelen

^worden

toegepast,

^{die een} gewoon arbeider zich niet zou behoeven te laten

welgevallen.

De

invordering

^der

Ongevallenpremie

^{is den}

Ontvangers

^toe-

bedeeld,

^{zonder dat tot het}

bewijzen

^{van deze}

onvergolden

^dien- sten hun

toestemming

^is

gevraagd, terwijl zij

^{toch tot verrich-}

ting

^daarvan nimmer werden

aangesteld.

Een

Ontvanger.

Het fonds _van Eerde.

Op Zondag

^{den 14e}

April

1.1. was er een kunstavond

georgani-

seerd ten bate van het

stichtingskapitaal

voor een

herstellingsoord

voor

Burgerlijke

^{ambtenaren en} beambten in ’s

Rijks dienst,

^{in het}

gebouw

^{van den heer H. E. B. van}

Dungen

te

Lobith,

^{met de} welwillende

medewerking

van de

echtgenoote

van den heer In-

specteur

van ’s

Rijks belastingen

^te

Lobith:

^{Mevrouw Cor}

Schip- pers-Hol, Mezzo-Sopraan,

^{de heeren W.} Buschhammer _van Ze- venaar, violoncel _en Arn.

Wagenaar

van

Arnhem, piano.

Uit _een

oogpunt

^van

kunstgenot

^{en beschouwd voor het edele}

doel,

^waarvoor dezen kunstavond was

georganiseerd,

was ze een schitterend _succes.

Nadat de heer

Crabbendam, Ontvanger

^te

Lobith,

^met

eenige

waardeerende woorden de medewerkenden _en

aanwezigen

^het welkom had

toegeroepen

^{en het doel van dezen avond nog kor-}

telijk

^had

gememoreerd,

^{werd een} aanvang

gemaakt

^{met het} pro- gramma.

Het _{was een}

genot

^{te luisteren naar de}

heerlijke,

harmonische muziek _van het

trio;

^hoe

gevoelvol

^{en vol}

expressie

zong de zangeres het Ave Maria van Gesar Franck _en hoe wist

zij

^de

aanwezigen

te ontroeren door het schoone lied van Schumann

„Widmung”.

^Hoe

Goddelijk

^{klonk het}

Du bist die

Ruh,

^{du bist} der Frieden.

Het

glanspunt

van den avond _{was naar onze} bescheiden _mee-

ning

^{het lied Chant}

Hindou,

^{van H.}

Bemberg,

^voor zang, cello en

piano.

Thans

kregen

we iets te

hooren,

^{dat al het}

vorige overtrof,

met welk _een

meesterschap

^{werd de}

piano bespeeld,

^{welk een} mooie

opvatting

^van

zijn

^{taak had de}

pianist

^{en hoe}

zwaarmoedig

klonken de toonen _van de cello _en

mengden

^{zich tot} een harmo- nicieus

geheel

^{met den}

heerlijken

zang der kunstenares.

Het was als voelde het trio de

melancholie,

^de

droefheid,

^de smart _van den

Bramaan, zijn onuitsprekelijk verlangen.

Wat ontwikkelde mevrouw Cor

Schippers

^{hier een kracht en} hoe toonde

zij

^{meesteres te}

zijn

over haar vol _en

omvangrijk

ge- luid.

Hoe zoet klonk het

Maimant que

je

^I’aimais.

Het

gemengde publiek

^kwam

geheel

^{onder de}

bekoring,

^onder den indruk en wist het genotene ^te waardeeren.

Bloemen werden de zangeres

aangeboden,

^als eene

eerbiedige

hulde _voor haar _en hare accompagneurs, ^voor

datgene,

^dat

zij

zoo vol

opoffering

^en

belangeloos

^{voor het}

korps

^{ambtenaren en} beambten in ’sRijks dienst hebben willen doen.

De kunst dienares der humaniteit.

Wij zijn

^{haar daar zeer dankbaar voor. Het is onze}

innige wensch,

^dat indien hetzelfde trio _voor hetzelfde doel te Zevenaar wederom

belangeloos

^zal

optreden

^{het succes niet minder}

groot

zal

zijn.

Lobith,

¹⁶

April

^{1912. A.}

J.

K. K.

VEREENIGINGEN EN VERGADERINGEN.

BOND VAN KOMMIEZEN-VERIFICATEURS.

Verslag

van de

Algemeene Vergadering, gehouden

^{te Utrecht} op

Vrijdag

⁵

April

^1912.

De waarnemend Voorzitter de heer

Reijnders opent

^iets later dan het

vastgestelde

uur de

vergadering

en deelt

mede,

^dat

hij

^tot

zijn spijt

^verhinderd was vroeger ter

vergadering

^te

komen,

doordat

hij

’s morgens als

getuige

^{voor de Rechtbank te Amster-} dam had moeten verschijnen.

Hij

^herinnert er voorts aan, dat de eer, die hem te beurt

valt,

om als waarn. Voorzitter de

aanwezgien

^{hier welkom te heeten}

en verder de

bijeenkomst

^te

leiden,

een

gevolg

is van het

verblij-

dend

feit,

^{dat de} oud-Voorzitter de heer de Vries met in- gang ^van 1 December 1911 is bevorderd tot

verificateur; terwijl tengevolge

^{van de}

bevordering

tevens van den

penningmeester

de hee’‘ Glaudemans diens functie sedert dien wordt _waar-

genomen door den heer

Verjaal.

Hij wijst

^er op

dat,

^{ofschoon het}

afgeloopen jaar

^een

gunstig jaar

voor den Bond is

geweest,

^doordat verschillende thans oud-leden werden

bevorderd,

^{we door deze}

bevorderingen

twee bestuursleden hebben

verloren,

^{waaraan de Bond vele en} grooce

verplichtingen

^{heeft. Het bestuur heeft dan ook} gemeeno

goed

^te handelen door beide heeren uit te

noodigen

^deze verga-

dering

^{met hunne}

tegenwoordigheid

^{te willen vereeren. Met de}

bereidwilligheid

^hun

eigen,

^{hebben de heeren hieraan}

gevolg

ge- geven en hen daaiwoor

bedankende,

feliciteert dewaarn. voorzitter hen met hunne

benoeming

^tot verificateur. Wenscht

hij

^{alle in het}

afgeloopen jaartijdperk

tot verificateur benoemde kommiezen- verificateu_{rs van} harte

geluk, hij

^{beschouwt het als een} groot voorrecht van de

plaats,

^waar

hij

^thans

staat,

den oud-bestuurs- leden de Vries en Glaudemans de

welgemeende gelukwenschen

namens den Bond _van komm.-verificateurs aan te bieden.

Hij brengt

ⁱⁿ

herinnering

^hoe

zij

^{beiden hebben}

gewerkt gedurende

den

tijd

^dat

zij

bestuursleden _waren. De Vries _was

bijna

¹⁰

jaren

bestutirslid _waarvan 5

jaren Voorzitter, terwijl

Glaudemans nage- noeg 5

jaren

^{de functievan}

penningmeester

^{vervulde. Het succes,} dat de Bond in die

jaren

te boekstaven had is

grootendeels

aan hun werken _en taktisch

optreden

^{te danken.}

Hij zegt. „mijne

^hee-

ren

oud-bestuursleden,

^{veel hebt} ge

gewerkt,

^{maar het zal vooi} U een

jarenlange zelfvoldoening zijn terug

^{te zien} op het

tijd- perk,

^dat ge medebestuurderen waartvan den Bondvan kommie- zen-verificateurs. Uit naamvan dien Bond kan ik U voor

hetgeen

ge ^voor hem

deedt,

^{slechts bedanken} en

hoop

ik, ^dat wanneer ik straks zal voorstellen _om

U,

oud-voorzitter, te benoemen tot eere-voorzitter en

U,

^onzen

oud-penningmeester,

^tot

eere-lid,

^de

vergadering

^daaraan hare sanctie zal

verleenen, opdat

^de

band,

die _ons

verbond,

moge

blijven

^bestaan

zoodanig,

^{dat we ook} later des

noodig

op ^uwen

gewaardeerden

^steun mogen rekenen”.

Nadat de Voorzitter op verzoek

gelegenheid

^had gegeven tot

huldigng

van de heeren de Vries _en

Glaudemans,

^werden

zij

beiden door de

vergadering bij

^acclamatie

benoemd,

^{de Vries} tot eere-voorzitter en Glaudemans tot eere-lid _van den Bond. Onder teekenen _van

instemming

verklaarden beide heeren gaarne hunne benoemingen^te accepteeren.

De voorzitter verzoekt

vervolgens

aan de

aanwezigen

om

bi]

de

besprekingen

van de

voorstellen,

op de

agenda geplaatst,

^kalm

en

zakelijk

^te

zijn,

^{waardoor het hem tevens}

gemakkelijk

^wordt

gemaakt

^{en verklaart verder de}

vergadering

voor

geopend. Hij geeft

^{het woord} aan den Secretaris tot

voorlezing

^{van de notulen}

van de

vorige jaarvergadering,

^{welke daarna} onveranderd worden goedgekeurd.

Uit liet

voorgelezen jaarverslag

mag worden

gememoreerd,

^dat

bijna

^alle kommiezen-verficateurs ^lid van den Bond

zijn.

^Verder dat het

afgeloopen jaar

een

jaar

van

ijverig

^{werken door het} bestuur mag worden

genoemd.

^{Immers niet minder dan 12 maai} kwamen de

hetzij voltallig

^of voor een deel

bijeen.

Dat de resultaten tot heden niet

ongunstig

waren, kon worden

geconstateerd

en de

hoop uitgesproken,

^{dat ook het} verder stre- ven van den Bond met succes moge worden bekroond.

De

ingekomen stukken,

waaronder verschillende brieven, ^waarin

oud-collega’s

^onder

hartelijke bewoordingen

^{afscheid van den} Bond _namen, werden voor

kennisneming

aangenomen.

Hienia _was

punt

⁴ aan de orde _enwees de voorzitter de heeren

Haeck,

^{Mazairac en den}

Hartog

^{aan voor het nazien van de reke-}

ning

^{van den}

penningmeester. Bij

^monde van den heer Haeck bracht deze commissie

verslag

^uit van hare werkzaamheden en werd de

penningmeester,

^onder

dankbetuiging

^voor

zijn

accuraat

No. 2077

176