• De kikker en de schorpioen

AfgiftekantoorAntwerpenX

Het moeilijke leven van overheidsmanagers

Er zijn verschillende manieren om de kost te verdienen, maar bazen zijn er altijd.

Ofwel zit die op een net iets sjiekere bureaustoel, draagt die een wat anders gekleurde overall of komt die de zaak binnengewandeld als klant. Wie in de privésector werkt, kent de spelregels: zijn bijdrage moet meer binnenbrengen dan wat hij kost. Theore­

tisch toch. Want soms helpt wat serviliteit ook om op een beter blaadje te komen. Of het kunnen beschikken over een kruiwagen. Maar op het einde van het verhaal moet er winst gemaakt worden. Daarvoor doen de aandeelhouders het.

Bij de overheid ligt dat allemaal minder duidelijk. Vandaag nog minder dan vroeger.

Den Ijzeren Weg vervoerde niet alleen mensen en goederen, de Post leverde niet alleen brieven in de bus. Het waren immense jobverschaffers, waar ook minder ambitieuzen terecht konden om rustig naar het pensioen te dobberen. De werkgever- de politiek, was tevreden. Dankbare werknemers die een gebrek aan talent compenseren met han­

dig partijkaartengegoochel, zijn dankbare kiezers. De gelukkige gepistoneerden vorm­

den daarenboven een aanzienlijke groep in de algemene vergadering van aandeelhou­

ders, samengesteld uit de belastingbetalers.

Zo ging het decennialang. De post kwam te laat, treinen reden onregelmatig, gaten in voetpaden bleven te lang gapen en telefoonaansluitingen lieten op zich wachten. Maar alles was rustig en we werden het gewoon. Na de val van het Ijzeren Gordijn schoof alles op naar de liberale pool. Ook overheidsbedrijven moesten “performant” wor­

den, als ze al niet van de hand gedaan werden. De overheid ging - soms - beter pres­

teren, maar er kwam onrust. Op de werkvloer, maar ook aan de top. In de plaats van de parachutespringers kwamen managers, die probleemloos wisselen van privéfunc- ties naar overheidsbedrijven. De oude fossielen kenden hun politieke vrienden, wisten wat van hen verwacht werd en boden rust in ruil voor rust. Hun blitse opvolgers hou­

den niet van politieke pottenkijkers, weten soms amper wat van hen verwacht wordt en zijn in hun dadendrang allergisch voor platgetreden paden. De adrenaline vervangt de partijkaart als brandstof.

Urbain Lavigne leidt het gemeenschapsonderwijs en beweegt zich dus professio­

neel in die grijze zone tussen overheid en het vrije leven. In een interview voor KifKif, de progressieve drukkingsgroep voor multicul-promotoren, laat hij opmerkenswaar- dige woorden noteren. Hij kant zich nadrukkelijk tegen schoolasiel voor uitgeproce­

deerde asielzoekers, naargelang de goesting illegalen of sans papiers genoemd. “Ik zie niet in waarom wij asielzoekers zouden moeten opvangen. Eenmaal de procedure vol­

ledig doorlopen is, moeten ze terug.”Het zal wel Lavignes persoonlijke opvatting zijn en ze getuigt van moed. Maar zijn verantwoording heel wat minder. Lavignes lijn is van de oude stempel: "Wij zijn het onderwijs van de gemeenschap en we worden betoe­

laagd door de Vlaamse Gemeenschap. Deze heeft een asielwetgeving en wij wensen daar niet tegen in te gaan.” Of nog: “Ik geef de overheid volledig gelijk en ik ga er niet tegenin met middelen die zij mij ter beschikking stellen. Hoe gaat het spreekwoord nu ook weer: ‘wiens brood men eet diens woord men spreekt’.”

Lavigne ontpopt zich tot woordvoerder van een haast uitgestorven gewaande soort.

De overheid zet de lijnen uit, hij vult ze braaf in. Hij gaat in die ambtenarenlogica zo ver, dat hij zich er zelfs de woede van zijn progressief biotoop voor op de hals durft halen.

Inhoudelijk komt hij stevig rechts uit de hoek, technisch gesproken laat hij zich als aan­

hanger van de liberale ‘civil servant’-visie kennen, mentaal spreekt iemand die de socia­

listische beginselen van getrouwheid aan de politieke broodheren uitademt. De wereld is niet meer eenvoudig voor de stellen.

Tony Mary is uit ander hout gesneden. Hij bleek een pure manager, met een gezonde portie afkeer voor de politiek. In zijn IBM, Buil of KPMG-tijd bewoog hij zich in krin­

gen waar het woord overheid tot de grovere soort van scheldwoorden behoort. Een noodzakelijk kwaad. Eerder kwaad dan noodzakelijk trouwens. Hoe verder de poli­

tiek de handen wegtrok, hoe beter ondernemer Mary dat vindt. Hij werd trouwens jarenlang op z’n wenken bediend, want de politiek degradeerde zich decretaal naar de marges van het Huis van Vertrouwen. Mary overspeelde zijn kaarten toen hij het had over “zijn” omroep, waar de politiek zich niet mee te bemoeien had. Hij beschouwde de VRT als zijn persoonlijke achtertuin, vergetend dat hij een huurhuis betrok. Toen greep de aandeelhouder in. Vreemd dat een door de wol geverfde manager dat niet inzag. Of juist wel, want Mary bedong een ontslagvergoeding van 1,2 miljoen euro. Het lag er wat vingerdik op dat hij naar die dikke kabeljauw viste en zijn provocatieve hou­

ding lokt terzake een ongetwijfeld jarenlang juridisch getouwtrek uit. De hele heisa zal hoe-dan-ook totaal zonder invloed blijven voor de linkse opstelling van het duidings- segment van het instituut. Journalistiek blijft een ‘left wing profession. Een beroep dat van nature vooral zelfverklaarde maatschappijverbeteraars lokt. Digitaal of niet.

Want als het over die essentie van de openbare omroep

gaat, blijft de aandeelhouder wel passief.

XÜCCieKx&e.

Deze week :

• Leterme wikt en Cortebeeck beschikt 2 3 10 12 14

• De kikker en de schorpioen

• Opnieuw 9/1 I

•Vloekjes in de rode kerk

• De erfenis van J.P.P.

is ToTAAL ONAFWANKEttÿK

LEöKE ZE6rT—

IK KEM VEEL

W i T i EKE

AARTS [EltóWAARS

MAAR ER TE VER NAMEN

VOORP ’T WOLK/E

Kempische Champions League

Uw doorluchtige dienaar houdt wel van een potje voetbal op de buis. Maar ook van huise­

lijke vrede. Beide zijn niet altijd te combineren.

Niet alleen vorsten staan er voor bekend dat hun dominant gedrag buitenshuis meer dan gecom­

penseerd wordt door onderdanige kruiperigheid achter de eigen voordeur. Het werd ons dus niet gegund de eerste Champions League-wedstrijd van Anderlecht met eigen ogen te volgen.

Gelukkig willen de nakomelingen wel eens afstemmen op zenders die slechts heel even programma’s geven tussen de immense recla­

meblokken door. Bij het obligate zappen tij­

dens die talrijke "onderbrekingen” zoefden ze dan toch heel af toe, zij het onbedoeld, langs het Van den Stockstadion. Zo moch­

ten we toch enkele pitsen beleven, heel even maar, want meteen werd doorgezapt.

Misschien slaan we de bal nu totaal mis, maar we meenden wel een spandoek in de tribune op te merken met daarop de naam Rijsel. Het duurde even vooraleer de beteke­

nis daarvan ten volle doordrong. Zelfs hier hebben ze het uitsluitend over Lille. En dan zouden Franse supporters de oude Vlaamse naam gebruiken? We durven het vermoe­

den hier amper neertikken en wellicht heb­

ben onze ogen ons bedrogen.

Na de match, het zappen leverde weer een blik op het groene veld, zagen we een sup­

porter opvallend met een gevlaamsleeuwd hemdje zwieren. Een Anderlechtsuppor- ter die met een Vlaamse Leeuw... Neen, de onverlaat stond duidelijk in het Rijsel- vak opgesteld. Het Vlaamse gevoel lijkt niet dood, daar in Noord-Frankrijk.

Een verademing, want dat geLille in onze pers is toch echt wel gelul. Wat is er tegen Rijsel?Als men voorde originele naam kiest, dan graag consequent. Ook voor Oost-Euro-

pese ploegen. En geen Inter Milaan meer of Hertha Berlijn. Op Klara dan ook graag een Suomi-week.

We geven graag toe dat overijver in deze uit den boze is. Herinner u die historische verkeersberichten. Enkele kilometers voor het Kempische Lille was een vrachtwagen gekanteld. Op de radio klonk de ontmoedi­

gende raad aan chauffeurs dat ze naar Turn­

hout moesten rijden via Rijsel.

We zullen overigens maar niet te hard roepen zeker, want we staan er soms erg dicht bij. De gasramp in Gedingen kent geen enkele VRT-luisteraar. De pedante taaladvi­

seur van dienst legde de Waalse naam op.

De oorzaak kan niet te zoeken zijn in een afkeer bij de VRT voor vertalingen. Baantjer krijgen we alleen met storende ondertitels te zien. Dan heerst een staalharde Vlaamse reflex in het huis van vertrouwen.

Voor verwarring zorgt het alleszins. Het nieuws dat Anderlecht thuis tegen een Kem­

pische provincialer niet verder kwam dan /-/, en dat in de Champions League, zal toch hier en daar wel verbazing gewekt hebben.

EENMANSCOLLECTIEF

Den BlootenKooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmoil.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen Dit opapegapen liggend apenland

Leterme wikt en Cortebeeck beschikt!

Het Leterme - fabeltje is uit! Het verliep dus - spijtig genoeg - zoals we hier tot ver­

velens toe herhaalden hoe het zou gaan. ïves Leterme mag dan al van het Vlaamse verbale spierballengeweld zijn politiek handelsmerk maken, hij zal van al die Vlaamse woorden NIETS waarmaken. Niemand minder dan Luc Cortebeeck - de feitelijke broodheer van de politicus Leterme - heeft zonder omhaal het Vlaamse staatshervormende schaamlapje van onze West-Vlaamse geitenboer tot zijn ware proporties herleid: niets meer dan enkele versleten papieren snippers. Luc Cortebeeck heeft inderdaad laten weten dat er van nog meer splitsen geen sprake kan zijn. Punt uit.

Wie toch wil splitsen is een slechte Vlaming.

Hij of zij stelt immers de belangen van de Vlamingen zelf op het spel: “Les Flamands jouent contre l’intérêt des Flamands"; Zo lezen we in Le Soir van 11 september boven een gesprek van een bladzijde lang met de ACV-baas.

Het zag er zo te zien nochtans goed uit!

Volgens Leterme en enkele andere Vlaamse goedgelovige zoet gevooisden moest - we gebruiken bewust de verleden tijd - Vlaan­

deren alle nodige economische en sociale hefbomen in handen krijgen. Tenminste als Vlaanderen de eigen welvaart wilde beveili­

gen en waar mogelijk nog aanzwengelen. En, zo bleef de Vlaamse (ACV-) minister - presi­

dent maar doordrammen, als “de anderen"

die Vlaamse verzuchting in het heilig Vlaamse jaar 2007 niet willen invullen, dan moesten ze maar een andere huurder zoeken voor de Brusselse Wetstraat 16. Voor zover natuur­

lijk de huidige bewoner zijn huurcontract noodgedwongen moet opzeggen.

Vlaanderen was blij om telkens datzelfde refreintje te mogen horen. Dat was nog eens een “Vlaamsche" politicus die weet hoe hij ons Vlaamse hart kan bekoren. Yves Leterme geeft zelf toe verbaasd te zijn over zijn als­

maar groeiende populariteit bij wat veron­

dersteld wordt de Vlaamse publieke opinie te zijn. Goed nieuws dus voor de kandidaat - opvolger van die tot op de draad versle­

ten Verhofstadt van wie we nog altijd de eerste Vlaamse geste moeten zien. Goed nieuws ook voor de partij van de West-Vla- ming Leterme, vroegere CVP, de partij die van zichzelf vindt dat ze geschapen is voor, en dus alleen maar kan overleven als ze op en aan de Belgische schapraaien mag zitten.

De Vlaamse pret kon niet op. Zeker na de smadelijke BHV - nederlaag, die ook die van Leterme was en nog altijd is, was Vlaande­

ren meer dan rijp voor een nieuw Vlaams liedekijn. Het moet gezegd, de mediage­

nieke manier waarop Leterme die smadelijke nederlaag in zijn persoonlijk voordeel wist om te keren, verdient enig ontzag voor de mannen en vrouwen achter de schermen die bezig zijn met het alsmaar hoger opkrikken van hun politiek West-Vlaams boegbeeld.

Als een bijna ziekelijke zwartgallige pret- bederver zijn we blijven herhalen dat de Vlaamse woordenkramerij van de heer Leterme ons slechts heel matig of helemaal niet kon verleiden. Maar Leterme hield vol en even zag het er zelfs naar uit dat ook wij ons zouden laten inpakken toen we het verhaal hoorden van het geruchtmakende gesprek met de Franse krant Libération.

Van zulke straffe Vlaamse toebak hadden we sinds lang niet meer genoten. Alleen was er dat laatste door maar weinigen gelezen zinnetje in dat gesprek, waarin Leterme zijn

"domme” Franstalige tegenspelers gerust stelt. Aan de zogenoemde interpersonele solidariteit in bijvoorbeeld de pensioenen en de gezondheidszorg zou ook hij niet laten raken. Anders gezegd, die toch zo domme Franstaligen moeten niet ongerust zijn, die toch zo .. (invullen naar eigen goedvinden) Vlamingen zullen blijven betalen. En die Leterme zou ons willen doen geloven dat hij

VLAAMS-NATIONALE DEBATCLUB

om 20.30u in “Hotel De Basiliek” Edegem.

BRUNO VALKENIERS IN DEBAT MET AANWEZIGEN.

Tevens viering Koen Dillen 15 jaar voorzitter.

zal zorgen voor de grote Vlaamse stap voor­

waarts want anders geen Belgische regering met hem en zijn partij er bij!

In de in Vlaanderen verschijnende Neder­

landstalige gazetten werd over die Vlaamse hypocrisie a la Leterme opvallend gezwe­

gen. Zoals ook nu over de verklaringen van de ACV-patron Cortebeeck. Nochtans niet niks die vakbondsuitleg over de door Leterme beloofde Vlaamse stap in de goede richting: Luc Cortebeeck ziet geen heil in nog meer zelfstandigheid voor Vlaanderen. “We hebben nu al zoveel hefbomen in handen”, aldus Cortebeeck. “We moeten ze alleen maar goed gebruiken. Ik zou wel eens willen weten welke bijkomende sleutels Vlaanderen nog meer nodig heeft. Ik krijg op die vraag nooit een antwoord. Men zegt me alleen dat het debat niet te vermijden is.... Sommigen willen meer geld voor de gewesten! Om wat mee te doen?.... .Toegegeven, er is in Vlaan­

deren een vraag naar meer gewestvorming, maar die komt vanuit de politiek, niet van­

uit de media! ....Vlaanderen en de Vlamingen hebben er alle belang bij dat het goed gaat met Wallonië”. Zo vindt de vakbondsleider Cortebeeck. We kunnen ook niet doen alsof Brussel ergens als een eilandje ligt te wach­

ten op morgen, ook de Vlamingen leven van datzelfde Brussel. Als dat zou gebeuren dan vertrekken de internationale instellingen uit Brussel..." Kort samengevat: van nog meer splitsen wil Luc Cortebeeck niet meer horen spreken.

Tenzij wij ons vergissen, waren Leterme en Cortenbeeck niet te gast in het anders zo bij de pinken Terzake om het misschien allemaal eens uit te praten. Tenzij wij het niet gezien of gehoord hebben, deed poli­

tiek Vlaanderen alsof er helemaal geen Cor­

tebeeck - ultimatum tegen die grote Vlaamse stap voorwaarts was. Tenzij wij het niet gele­

zen hebben, vroeg geen enkele van onze schrijvende of andere politiek toch zo des­

kundige waarnemers zich af hoe het nu ver­

der moet met die grote Vlaamse sprong voorwaarts? Kennen wij dan zo weinig Frans dat we de anti-Vlaanderen-Cortebeeck - uit­

leg misschien niet op de juiste manier gele­

zen hebben?

Mogen we zelf het antwoord geven! Al dat soms ophefmakend Vlaams politiek gedaas van de voorbije weken was niets meer dan een tot vandaag goed gelukte poging om die toch zo brave Vlamingen BHV te doen ver­

geten. Om die toch onnozele Vlamingen er van te overtuigen dat ze eindelijk weer een nieuwe grote roerganger hadden die ze op zijn woorden moesten betrouwen want hij zou hen door de Belgische woestijn leiden.

Voor wie ons slecht karakter toch nog wan­

trouwde, hij of zij weet het nu. Leterme mag nog altijd doen alsof hij wikt, maar hij of zij weet nu ook dat Luc Cortebeeck beschikt.

Bij de Belgische kaartersclub B Plus denken ze er aan de uitleg van de “Vlaamse" ACV - leider in te kaderen.

Marc Platel.

Het breekijzer

In een interview met de Vlaamse werkge­

versorganisatie VOKA laat de tot nader order bijzonder Vlaams geïnspireerde Yves Leterme de spierballen nog eens rollen. Hij laat weten dat Vlaanderen na de federale verkiezin­

gen van 2007 niet zozeer een front nodig heeft maar een breekijzer. Om eerlijk te zijn zien we het verschil niet zo goed. Tenzij een front dat eindelijk unaniem "njet" zou zeggen tegen de Parti Scandal en de Waalse arro­

gantie geen breekijzer zou zijn. Wat we dur­

ven betwijfelen. Maar allicht acht populaire Yves een front zonder Vlaams Belang nu al te klein. En met die partij als onverenigbaar met de noden van la Belgique. Het is maar een vraag natuurlijk. Maar als ge het ons vraagt is de Vlaamse regering, als ze dat echt zou wil­

len, nu al het breekijzer dat Vlaanderen nodig heeft. Maar dan mag er wel te verstaan niet mee gewerkt worden zoals dat gebeurde tij­

dens de vijf minuten moed die nodig waren om BHV te splitsen. Wat gij Yves?

Alcohol en geld

Een Amerikaanse studie stelt dat alcohol­

drinkers meer zouden verdienen dan ande­

ren. Onze redactie heeft een verhuis naar Amerika verworpen en verkiest de andere optie: de voorraden zijn besteld!

Garantie voor ongerepte slaap

Er zijn naar mijn gevoel drie manieren om het hoofd te bieden aan de maalstroom van de politiek correcte smoelentrekkerij die in de dagen voor bollekenskermis op de goe­

gemeente losgelaten wordt in de “strijd van allen tegen een”, ook nog te vertalen als die van superieur - dat denken al die paars uitgeslagen pipo’s toch - links tegen vuil en minderwaardig rechts. Ge kunt er u te plet­

ter aan ergeren. Ge kunt er ook de schou­

ders voor ophalen. Of ge kunt er eens har­

telijk om lachen. Zelf heb ik methode één al jaren geleden geschrapt, De tweede en derde gebruik ik zowel afzonderlijk als simul­

taan. Het resultaat is ronduit schitterend.

Het staat, op weekbasis, garant voor zeven nachten ongerepte slaap.

Mijn benadering van de genoemde smoe­

lentrekkerij - die ik overigens iedereen met nog wat boeren- of gezond verstand gedre­

ven wens aan te bevelen - belet niet dat ik geen oog zou hebben voor politiek cor­

recte initiatieven die in de rubriek “onver­

valst toten trekken” in meerdere of mindere mate een soortement podiumplaats opeisen.

Ik zou daar een gans Pallieterke mee kunnen vullen, maar ik hou me aan de twee voor­

beelden die tot dusver - want 8 oktober laat nog even op zich wachten en alles kan altijd nog beter - het sterkst tot mijn verbeelding gesproken hebben. Voor zover er dan ver­

beelding nodig is om dwars door een pas gewassen glazen raam te kijken om te zien wat daarachter ligt.

En ja, de fantastische vondst op het juiste moment van de “extreem rechtse terroris­

ten” die het te vuur ende te zwaard op de vaderlandse staatsstructuren gemunt had- den/hebben, is voorbeeld nummer één. En neen, ik ga daar in aanvulling op de immense brievenzee die onze weelderige kantoren overspoelde, niet nog eens over beginnen.

Alleen dit nog even als doordenkertje dat er eigenlijk geen is: nadat bekend werd dat zowaar Filip Dewinter een van de mogelijke

“doelwitten" was van het zootje opgepakte

“extreem rechtsen”, zaten zowel de politiek correcte meute als haar duidende kanalen met een probleempje dat niet “ingecalcu­

leerd" was. Wat nadrukkelijk onderstreept werd door de “duiding” daaromtrent die al even ontstellend klein was als ze ontstel­

lend groot geweest was toen genoemd pro­

bleempje de kop nog niet opgestoken had.

Dat het federale parket in dezelfde toon­

aarden de onthullingen rond Dewinter pro­

beerde te minimaliseren als voordien de link van “extreem rechts” naar die ene partij gesuggereerd was - wat gij Didier Reynders!

- bewijst dat de scheiding der machten in dit apenland wel degelijk even reëel als onaan­

tastbaar is. Jezus..

Over naar voorbeeld twee dat een stuk hilarischer is dan het eerste. Ge kunt van Patje Janssens veel zeggen, ook dat de Ant­

werpse burgemeestersjerp bij hem past als

een tang op een varken. Maar ge kunt niet beweren dat hij het vak van reclamejongen niet zou beheersen. Dat doet hij als geen ander, ook al omdat hij geen ander vak kent.

Voor de galerij heet het dat zijn stunt met de nu al beruchte BV-portrettenparade die is van een soortement “vader van alle bur­

gemeesters" die zelfs boven zijn eigen paf' tij uittorent als de waarachtige “messias waarop elke Antwerpenaar met het sinjo- renhart op de juiste plaats, staat, zit of ligc te wachten. En al wie hooguit twee millime- ter verder kijkt dan zijn eigen reukorgaan weet, één, dat hij of zij zelden voordien een gelijkaardig staaltje zelfverheerlijking - om niet van arrogantie te spreken - heeft weten opvoeren. En twee, dat het al bij al een koud kunstje is voor Patje om het godganse zelf­

genoegzame rode en groene zootje achter zich te krijgen dat zich via de goede diensten van de Reyerslaan en Vilvoorde BV laat noe­

men. Want hartstochtelijk steun bieden aan het “grote licht" Patrick is voor al deze Ant­

werpse “elitairen” gewoon op veilig spelen.

De nummers één tot en met tweeënvijftig beseffen immers maar al te goed dat, mocht er morgen een “rechtse” wind het paarse regime komen wegwaaien, de kans huizen­

hoog is dat nogal wat van die “zwaarwe­

gende” BV’s overmorgen mogen proberen om op een andere manier dan via het tele­

visiescherm de dagelijkse snede brood plus aardappel te verdienen. De Strangers weten daar bijvoorbeeld alles van.

Ik gebruikte wat hoger het woord “hila­

risch" rond de stunt van “solist” Patje Jans­

sens. Neem als illustratie even kennis van de onovertroffen slijmbalbijdrage die de heer Johan Terryn, slechts één van de tweeën­

vijftig uitverkoren Patrickfans, in elkaar stak - of liet steken - om de Antwerpse goege­

meente tot het “juiste” stemgedrag te bewe­

gen. Geniet mee, maar tracht daarna uit de slappe lach te geraken. “Eindelijk heeft t stad een manager én een minnaar. Een lei­

der met een glimlach, gezond verstand, een vaste hand. Dit gaat niet over partijpolitiek of “tegenstem”. Dit gaat over “we hebben hem”. Laten we hem dus houden.”

Ik ga ervan uit dat Patjes nieuwe liefde Sabine Steels weinig of geen moeite heeft om haar minnaar in woord en beeld in de pak­

kende ode van de heer Terryn terug te vin­

den. Zeker nadat Patje haar probleemloos een vetbetaalde job op uw en mijn kosten bezorgd heeft. Maar ik durf veronderstellen - ook al behoort dat dan tot de privésfeer en is de collectieve politiek correcte mediastilte rond de liefdesescapade dus even oorverdo­

vend als alleszeggend - dat zijn wettige echt­

genote en het bij haar door Patje verwekte nageslacht, iets minder geneigd zullen zijn om nog het gewenste gevolg te geven aan de epi­

sche oproep van “missionaris” Terryn.

D.Mol

De dingen dezer dagen

De kikker en de schorpioen

Geert van Cleemput heeft het nieuws gehaald met de voorstelling van zijn afreke­

ning met het VB, Vlaams Geblokkeerd. De boekhelft over ideologische kwesties, waarin hij ondermeer zijn argumentatie tegen het neobelgicisme herneemt, is warm aanbe­

volen, maar de kranten hebben zich op de andere helft gestort: het relaas van intriges binnen de partij.

Wie verlekkerd is op pikante onthullin­

gen over vunzigheid van het soort dat je in de echt extreemrechtse zelfkant wel aan­

treft, zal echter teleurgesteld zijn. Onder de uittreksels die de kranten gretig afgedrukt hebben, stond dus niet: “Senator X is goed bekend bij de hoeren van Brussel-Noord”, met als staartje om de VB-ers te treiteren:

...vooral bij de negerinnen.” Nee, bij de fletse anekdotes over de seksistische praat­

jes van sommige kopstukken rijst eerder de bedenking dat het ten kantore van Vandela niet heel anders zal zijn, om van de part- nerruilende VLD-top maar te zwijgen. Het VB mag dan wat “tuig van de richel” aange­

trokken hebben, het blijft wel teren op de oude traditie van deugdelijk flamingantisch idealisme.

Pijnlijker is het ellebogenwerk tussen de verschillende groepen, gedefinieerd naar ide­

ologische kleur of naar loyauteit aan een lei­

dersfiguur. Van Cleemput schetst ons een machtsstrijd tussen een racistische mac- chiavellist en een flamingantische vodden- vent, die de achtergrond vormt van zijn eigen opkomst en ondergang in de partij. Hij ver­

meldt ook enkele pesterijen vanwege rabi­

ate vrijzinnigen jegens de katholieke tenoren.

Merk op dat het hier louter om persoon­

lijke twisten gaat, niet om een ideologische tweestrijd over de partijlijn, zoals men zich die toch had kunnen voorstellen naar aanlei­

ding van bv. de legalisering van euthanasie, de

“Romeinse dood” aanbevolen door nieuw­

rechts idool Friedrich Nietzsche.

Binnen het VB is het geruzie om postjes zo bitter omdat de partij haar mensen uit eigen middelen moet belonen terwijl andere par­

tijen elders baantjes en profijten kunnen ver­

delen. Maar dat in acht genomen, is het slan- genkuilgehalte van het VB niet veel hoger dan in de partijpolitiek als geheel. De fouten van het VB zijn voor een Vlaams-nationalist als Van Cleemput alleen erger dan die van ande­

ren omdat ze de Vlaamse zaak schaden. Na dit getuigenis van iemand die er alle belang bij had om de VB-politici zo negatief mogelijk voor te stellen (zeker na alle laster die partij­

leden over Van Cleemputs eigen academisch palmares en liefdesleven rondgestrooid heb­

ben), zou ik zeggen: is het dat maar?

Blijft echter de kritiek op de politieke lijn van de partij. Van Cleemput gaat zijns ondanks een eind mee met zijn oude vij­

and Mare Spruyt in de stelling dat vele fat- soensbevorderende maatregelen van de partij louter kosmetisch zijn. Zo zouden gênante figuren met criminele of nazistische banden eerst luidruchtig buitengegooid wor­

den maar nadien discreet toch weer binnen gehaald. Er blijkt een grijze zone te zijn van personele overlappingen tussen VB-randor-

Als de pers zwijgt...moet de lezer spreken_______

Een vijftiental VB-afdelingen uit de Voor­

kempen organiseren op vrijdag 22 sep­

tember in Ranst een regionale verkiezings-

VLAAMS ZIEKENFONDS won u J,

BEL ! OBOO

ganisaties en groupuscules waarmee de par­

tijtop liever niet op de affiche wil. Daar kan de partij toch best eens klaarheid scheppen, al geldt natuurlijk het excuus dat de top van sp.a en Groen! evengoed vol "ex -commu­

nisten zit.

Maar men hoeft niet eens te snuffelen in het vermeende VMO-verleden van obscure partijleden, er zijn nu eenmaal de politieke daden gesteld door of met goedkeuring van de partijleiding. Na het proces dat de par­

tij tot ontbinding en herstichting noopte, leende Gerolf Annemans zich tot dramati­

sche verdenkingen met zijn mededeling dat hij de rechters “niet vergeten" zou. Hij moet toch geweten hebben dat men dit als een maffieus dreigement zou opvatten?

Telkens wanneer de waarnemer ervan overtuigd raakt dat het VB eindelijk fatsoen- lijk geworden is, komt er wel een dergelijke uitspraak uit een leidersmond gerold, bij­

voorbeeld die van Dewinter over het treu­

rige lot van verkrachters onder een regime van lynchjustitie. Of er wordt wel een her­

denking voor Staf De Clercq op touw gezet om de uitdovende collabo-link nieuw leven in te blazen. Goed, die man behoort tot de geschiedenis van de Vlaamse beweging, inderdaad heel eerlijk om dat zo te zeggen, maar de socialisten houden toch ook geen hulde voor Hendrik De Man, evenzeer een collaborateur uit hun geschiedenis.

Bekijk het ook eens vanuit het standpunt van de buitenstaanders die hun nek uitste­

ken voor het VB, bv. prof. Erik Suy die een voorwoord schrijft bij het Turkije-boek van Koen Dillen en Philip Claeys, of prof. Mat- thias Storme die het gerechtelijk partijver­

bod juridisch de grond in boort. Ik neem aan dat die mensen zich door zulke misstappen wat in de rug geschoten voelen. Waarom kan het VB het niet laten om zijn potentiële bondgenoten en zichzelf te beschadigen?

Misschien heeft een linkse blogger wel de verklaring gegeven met zijn verwijzing naar de fabel van de schorpioen die een kik­

ker vroeg om hem de rivier over te bren­

gen. Hij verzekerde hem dat hij niet zou ste­

ken. "want als jij sterft, dan verdrink ik zelf".

Maar halfweg de oversteek voelde de kikker een prik, en beide verdronken. Met hun laat­

ste adem wisselden ze nog deze woorden:

“Je had toch gezegd dat je niet zou steken?"

- “Ja, maar het was sterker dan mezelf, het is nu eenmaal mijn aard.” Het is blijkbaar de onvervreemdbare aard van het beestje die zich doorzet wanneer het VB zich op foute uitspraken laat betrappen.

Sommigen doen aan politiek om zich uit te leven, anderen om een doel te bereiken.

Wie echt de zege wil, moet zichzelf heruit- vinden en de juiste gedaante aannemen om maximaal doeltreffend te zijn, dus met toege­

ven aan ingeroeste doe- en denkgewoonten Als het VB die sprong niet kan maken, zal het toch eens een noodlottige fout maken.

Tenzij de etnische spanningen zodanig esca­

leren dat de kiezer zich zonder omzien ach­

ter de strijdbaarste partij schaart, ongeacht de vlekken op haar blazoen.

KOENRAAD CLST

meeting met o.a. Marie-Rose Morel, Barna Valkeniers en Joris Van Hauthem Zegden een aankondiging plaatsen in enkele lokale reclamebladen, o.a. “Passe-Partout

In het verleden waren er geen problemen om advertenties te plaatsen in Passe-Partout.

Zo werd in november vorig jaor een gespreks- avond met Gerolf Annemans over 175jaa België aangekondigd in Schilde en in februari 2006 een pre-electorale meeting in Schote . Nu is er plotsklaps wél een probleem.

Vlaams Belang Voorkempen kreeg te horen dot de directie van Corelio, de vroegere VUM, beslist heeft geen advertenties van Vlaams Belang te aanvaarden. Naar de reden heeft men het raden. Corelio verhindert nu dus ook het adverteren in haar gratis reclameblad.

Of hoe de grote persgroepen hun dictatori­

ale greep in Vlaanderen verder zetten. Ant­

woord van de kiezer op 8 oktober.

Schande

Onder meer VRT- radio en Canvas organi­

seren een Monumentenwedstrijd. Na plaat­

selijke competitie mochten de Vlaamse pro­

vincies elk zes monumenten aanduiden, waarvan op 17 september er nog drie over­

blijven en in januari één. Tijdens een show

Aan Filip De Rynck, bestuurkundige

Kortrijk

Als we ons wat meer met bestuurskunde zouden bezig houden, was uw naam ons niet tot vorige week onbekend gebleven.

Want daar houdt gij u mee bezig, onder meer als lesgever in de Gentse Hoge­

school. Dat gij voor ons dus een O.V.

(Onbekende Vlaming) gebleven bent, wil­

len we niet u maar onszelf te kwade dui­

den. De Morgen is zo vriendelijk geweest dit gat in onze kennis op te vullen, middels een vraaggesprek met u over het beleid in de Vlaamse steden. Doorgaans gaat het, zo leert gij ons, goed in de steden met sterke burgemeesters. Die druipen van de initi­

atieven en de burger kan daar, volgens u, niet naast kijken. Blijft het prangende pro­

bleem, waarde docent, dat niet elk burger het vogelperspectief van de professor mag genieten en eerder moet voortgaan op het eigen kikkerperspectief.

De verkiezingen in oktober zullen leren hoe geestdriftig ze zijn over die “sterke mannen”. Want slechts een middelgrote Vlaamse stad wordt geleid door een vrouw, namelijk Aalst. En die viel uit de VLD-boot en leidt een scheurlijst. De betekenis van de kiezing is trouwens heel beperkt, want die sterke burgemeesters hebben te maken met zwakke gemeenteraden. De kiezer beslist met welke getalssterkte de fracties de strijd voor de tricolore sjerp aangaan - voor zover die kiezer geen bolleke inkleurt van een der Bozen - maar daarmee is het zowat gezegd. De beslissingen worden in het schepencollege genomen. De gemeen­

teraad zit er bij voor spek en bonen, ver­

talen we uw verhaal. Gij zoudt uw colle­

ges voor de brave Gentse studenten graag beginnen met de boutade: “Wie een afkeer wil krijgen van de politiek, moet eens een gemeenteraad bijwonen.”

Terug naar het vraaggesprek in De Mor­

gen dat afgedrukt staat onder de scherpe

wordt in februari 2007 uit de vijf finalis­

ten (dus een per provincie) door publiek het restauratieproject gekozen, dat met de hoofdprijs gaat lopen terwijl de overigen wat kruimels krijgen. Goed en wel dat men de monumenten in de belangstelling brengt, maar is er ergens in een of ander verloren hoekje van de ministeries geen 140 miljoen euro te vinden, zoals voor de gevangenissen, zodat de schandalige verwaarlozing van ons patrimonium wat gemilderd wordt?

De knik in de groei

Op het “wishfull thinking” platform van onze onvolprezen regimemedia staat in deze verkiezingstijden werkelijk geen maat. Zo produceerde Het Nieuwsblad een "pakkende bijdrage” onder de titel of juichkreet - u kan zelf invullen naar keuze - "Groei Vlaams Belang afgeremd”. Altijd bereid om wat bij te leren uit het aanbod "actualiteit" lazen we dat de vier universiteiten UA.KUL, Uni- versiteit Hasselt en UG na gemeenschap­

pelijke studie tot het besluit zijn gekomen dat de partij op winst afstevent ten opzichte van gemeentelijke bollekenskermis ten jare 2000, maar dat uit de bevraging van mon­

dige burgers blijkt dat er zowaar een daling in de groei zit. Met andere woorden blijft de

B ri ef aa n

titel: “Staatshervorming was geen cadeau voor lokale politiek”. Die titel intri­

geerde ons. Zoudtgij eindelijk een terrein gevonden hebben, waar het overdragen van bevoegdheden naar Vlaanderen aantoon­

baar nadelig geweest is? Daarmee ware geschiedenis geschreven. We tikken de desbetreffende passage hier ten behoeve van de niet-Morgenlezende lezer over: “Er is een bestuursniveau, het Vlaamse, bijge­

komen. (...) Het heeft tot een inflatie van regelgeving geleid.”

Vergeef ons dat we in onze beperkt­

heid menen dat uw analyse ook anders kan gelezen worden. Er is een bestuursniveau teveel overgebleven: het Belgische. Bij een echte staatsvorming zou het nieuwe niveau het oude vervangen. Dat soort efficiëntie- logica is onze staatshervormers groten­

deels vreemd geweest. Want in hetzelfde artikel erkent gij dat de Vlaamse regering moderne inzichten in lokale besturen in de hand gewerkt heeft. Waar zouden we met onze gemeenten staan als die nog onder de aftandse Belgische hoed gevangen zaten?

Uw ogenschijnlijk en door De Morgen nadrukkelijk zo geënsceneerde pleidooi tegen het Vlaamse niveau, blijkt dus eer­

der argumenten aan te brengen om verder te gaan met het uitkleden van België, ‘t Is maar hoe ge het bekijkt. En vooral, hoe ge het wilt bekijken.

En daarmee bleven we op onze honger.

Even was er de hoop dat de Belgicisten eindelijk een stevig en wetenschappelijk onderbouwd argument in handen kregen.

Het blijkt echter van het kaliber van de andere argumenten pro-Belgica: opper­

vlakkig en bouwvallig. Zoals België zelf.

partij procentueel stijgen, maar die stijging is nu wat kleiner dan enkele maanden gele­

den. En, aldus ene Stefan Walgrave, de poli­

ticoloog die zijn schouders onder dit uiter­

mate belangrijk werkstuk gezet heeft, die trend tekent zich robuust af en doet zich voor in alle steden. Of de top van het VB na deze hoog verontrustende mare al dan niet een spoedvergadering gepland heeft, gevolgd door een bezinningsweekeinde om het getij alsnog te doen keren, konden we niet achterhalen.

"Onze Guido”

Families die op de centrale begraafplaats Steenbrugge na aanmaning de concessie voor een grafmonument niet hernieuwen, verliezen na twee jaar hun rechten. Zo ver­

ging het bijna ons alles Guido Gezelle, die er sedert 27 november 1899 begraven ligt. Nie­

mand verlengde het eigendomsrecht van zijn graf zodat het stadsbestuur van Brugge eige­

naar werd en kon beslissen over afbraak of doorverkoop aan gegadigden. Dat zou erg geweest zijn. Aanvankelijk nam het plaatse­

lijk Davidsfondsbestuur het monument over maar uiteindelijk zullen de stadsdiensten toch instaan voor onderhoud.

4

De dingen dezer dagen

Van 1830 tot Dancing on Ice (1)

We vieren dit jaar het feit dat een Duitse gigolo 175jaar geleden de mogelijkheidkreeg een dynastie te stichten die nog altijd uit onbeschofte belgophone racisten bestaat ( Vlamingen, beetjegeduld aub. Nadat Guil­

laume le Bâtardin 1066 Engelandverovert, duurthet nog347 jaar vooraleer Henry V als eerste het Engelsals hoftaal gebruikt.) We vieren dit jaar dus ook 175 jaar Vlaams- Nederlandserelatieswant het huidige Vlaan­ deren is, of we dat nu leuk vinden of niet, een Belgischecreatie;d.w.z. de gemeenschap van alle Nederlandstaligen in La Belgique.

Natuurlijkzijnerprecedenten. DeRepu­

bliek der VerenigdeProvinciën heefteen en ander te maken gehad met het graafschap Vlaanderen,het hertogdom Brabant enhet Prinsbisdom Luiken "hartelijk” is bepaald niet het woorddathierbij past.De Repu­ bliek hadeenflinke lap grond opaldiestaten veroverd en behandelde dat gebied en zijn inwonersalseen kolonie. Denaam“generali­

teitslanden ( = eigendom van de generaliteit dwz.van de zeven staten die de Republiek vormden)zegt genoeg. Ookvandaagspreekt een Hollander somsnog overde "generali­

teitslanden als hij een Noord-Brabander of een Nederlands-Limburger wil jennen.

Maar in 1706 kwam daar nog iets bij. De Spaanse Habsburgerswaren uitgestorven en delaatste koning had zijn imperiumnagela­

tenaan de tweede kleinzoon van Lodewijk XIV.Een jongere zoon van de Oostenrijkse Habsburgers vond dat hij meer recht had en werd gesteund door Groot-Brittanië ende Republiek, diezo’n hapje niet gundenaan een Fransman.Heteindigde ermeedatde Frans­ man wel het Spaanse rijk kreeg maar niet de ZuidelijkeNederlanden. Diegingen naar die Oostenrijkse pretendent die inmiddels door het overlijden van eenoudere broer zelf troonopvolger vanhet Habsburgse Rijk was geworden.

Acht jaar lang werd er gevochten,geplun­

derdengemoord en voor een flinkdeelin de Zuidelijke Nederlanden. Heel die tijd bestuurden de Republiek en Groot-Brit­

tanië Brabant, Vlaanderen, Henegouwen, Namen, Luxemburg,Mechelen enz. Officieel deden ze dat in de naam van de Oostenrijkse Habsburgermaartoen dienu eindelijk zelf eens zijn Nederlanden wou regeren, kwa­ men er stringentevoorwaarden. De Repu­

bliekhad eventueel het hele Zuiden kunnen opeisenmaar daar dacht men in Den Haag en Amsterdam niet aan.Dat hapjewasveel tegroot, veel te katholiek, vroeg misschien de vrijmaking van de Schelde en de Repu­ bliek hadook niet demiddelen om het land blijvend militairte bezetten.Men verkoos daarom hetZuiden als buffertegenFrankrijk te behouden en het als wingewest te behan­ delen. DeZuidelijke Nederlanden mochten op hun invoer van Engelse en Hollandse pro­

ducten alleenlage tolrechten heffen, maar productenuit het Zuidenwerden wel zwaar belast inde Republiek. En uiteraard moest de Scheldegesloten blijven.

Handel

Het zwaarst van al woog het barrière- traktaat. In Menen,Veurne, Knokke,leper, Bergen,Charleroi,Namen ennog wat kas­

telenen forten mocht de Republiekperma­ nent zo'n8000 soldaten legeren, volledigte betalen door de Zuidelijke Nederlanden.

Een kort succesnummer in het Zuidenwas de OostendseCompagnievoor de handel op het verre Oosten. Toen de nieuwe heer zijn dochter Maria-Theresiaals erfgename wou laten erkennen, zei de Republiek: “Akkoord, maar opdoeken, die Oostendse handel” wat ook prompt gebeurde. Diedochter was wel meer mans dan haar vader. Toen 25 jaar later deeerste Franse soldaten weer eens opvriendenbezoek kwamen, konden de gar­ nizoenen vandeRepubliek niet vlug genoeg thuis zijn. Maria-Theresiazei dat ze het bar- rièretraktaat zou respecteren maarde Repu­ bliek mochtvoortaan alles zelf betalen. En watdietolrechten betrof, was het feest voor het Noorden ookvoorbij. Haar zoonJozef ging nogeenstap verder. Hij liet dewallen van de garnizoenssteden slopen en deRepu­

bliek trok vernederd haar troepen terug.

ToenJozef ook nog deSchelde wou openen was de maat vol en dreigde eroorlog. Alleen eensoepketelaanboord van een blokkade- breker werd doorboord envoorlopigbleef alles zoals het was.

Natuurlijk was de Franse bezettingandere Tæk’ maarhetlijdt geen twijfel dat de meer-

^derheidvande bevolking in het Zuiden in

1814 in geen geval een hereniging methet Noorden wilde. Iedereen ouder dan 55 her­

innerde zich nogde vroegerevernederingen en ineen tijd dat jongeren nog geboeid luis­ terden naar de belevenissen van hun ouders en grootouderskon men zich nogexact de tijdals wingewestvanhet Noorden inden­ ken.Daarenboven waserde haast lijfelijke haat voor de protestanten, de minachting van de Noorderlingen voor het ratjetoe van dialecten in het Zuiden,het gestookvan de Fransen en de slechte economische toe­

stand. Er bestond geenalgemeen stemrecht in 1830-31 maar menmag er gerust in zijn dat een overweldigende meerderheid van de bevolking de heroprichting van de Zuidelijke Nederlanden onder de naam België steunde.

Alleen bij een goeddeel van de burgerij was er verzet omdat deze orangisten baat had­

den bij de economische politiek van koning Willemen zijn taalpolitiek er maar bijnamen omdatnogal wat orangisten Fransspraken.

Koudwatervrees

Alleen een paar idealisten als Willems, Blommaert en Snellaert vinden het vrese­ lijk dat “ er dan geene Nederlandsche natie meerbestaat”. Het officiëleNederlanddis­

tantieert zich onmiddellijk en direct van devroegere landgenoten enwil nogenkel contact via ‘de geëigende’ kanalen en met veel proceduregesteggel. Het niet-officiële Nederland doet geen moeitezijn minach­ tingteverbergen voor dat zootje ongere­

geld en steltop zeker ogenblik zelfsvoor om België te verblijden met een deel van de generaliteitslanden. Dan zijn ze die stomp­ zinnigeNederlandse katholieken ook kwijt.

De bekende protestantse schrijver Potgie­ terdefinieert deVlamingen als :’”tZijn maar kinders". Alleen een paar katholieke Neder­

landers vinden de scheiding een ramp want nu zijnze weereenminderheid in eigen land.

Maar als beide landen de revolutiestorm van 1848 doorstaan,willen de overheden ver­

dragen dater door literatoren watgepraat wordtover“volkerenvan een zelfden stam en eene zelfde taal, ten einde opdeze wyze degemeenschappelykegeestesontwikkeling tebevorderen”.

Een jaar later is het eerste Nederlands TaalenLetterkundig Congresmogelijk.Dat werkt goed zolang er maar geenpolitiek aan tepas komt. De Vlamingen verwachten op zijn minst wat steun in hun strijd voor hun taal. Het officiëleNederland vertikt dattot vandaag maar zelfs de letterkundige vrien­

denkrijgen koudwatervrees op het moment dat erwat solidariteit gevraagd wordt. De Nieuwe Gidsers willen bv. in 1887 niet deel­

nemen aan het Congres wantzij willen niet

‘meegaan brullen in die menagerie”. Even denken Vlamingen en Nederlanders eraan een gezamenlijke Academie op te richten maar daarkangeen sprake vanzijn voor de gezagsdragers. In 1895 richt Hippoliet Meert dan het Algemeen Nederlandsch Verbond op dat direct een wijde bocht rond alle poli­ tiek neemt en zich alleen met taal en onder­ wijs bezighoudt. Tot zover het werk van een kleine elite. De gewoneVlamingen en Neder­ landers komen behalve in de grensgebieden elkaarniet tegen. De regeringen zorgen er wel voor datde wegen niet op elkaar aan­ sluiten endatde spoorweg eenonmogelijk lang traject viaRoosendaal maakt. De rege­ ringenwaken er ook over dat in hetlager onderwijs ‘VaderlandscheGeschiedenis’ een ereplaats krijgt en dat alle mogelijkeclichés bevestigd worden. Zo leertmen nogtotin de jaren 50 van de vorige eeuwover‘de Hol­ landse bezetting tussen 1815en 1830’ en ik hebzelf nog in het lager onderwijsplechtig­

heden meegemaaktom deoverwinning op 'de Hollanders’ tevieren. Eerst in de Iste Wereldoorlog leren Vlamingen en Neder­ landers elkaar wat beter kennen.

Jan Neckers

Wondertomaat

Geloof het of geloofhet niet maar er zijn nog mensen die geloven. Christophe Depoorter uit Torhout oogstte in ‘‘zijn gla­ zen kooi" een tornooivannietminderdan een kilogram.

De moederplant is geteeld uit zaad afkomstig van het Franse bedevaartsoord Lourdesen erwerd(bijwijze van grap, dus toch niet zo gelovig) tegen bewuste toma­

tenplantLourdeswater gegoten. Eenwonder van de natuur of toch een mirakeltomaat?

Boek van de Week

Freya. Freya.

Uitgeverij Freya te Freya. Gedrukt op papier van het merk Freya. 39 p.

Delangbenige Freya uit Gentgaf naar aanleiding van haar stuntin het kader van de verkiezingscampagne -ze liet een verkeersbord maken met haarnaamop... - een hand­

leidinguit om een persoonsgerichtecampagnete voeren.

Dathetboekje niet alte dik is, ligtvoor de hand. Heel veel inspiratie heeft zenooit echt getoond,niet als gemeenteraadslid,schepenof minister. En ook nu laatalles uit­ schijnen dat het om haar snuitigesnoetgaat enhaar welluidendevoornaam en nietom politiek inzicht of grote programmapunten.

Volgensdeserieuze gazetten denkt ze in haar campagne bijvoorbeeld aan picknick- plaatsen, kleurig straatmeubilair op pleinen, alternatieve opvangtijdens het winkelen, gratis zwemmen enleukere muzieklessen. Iedereenzal moeten toegeven dat het in Freya-town grondig zal veranderenmet dit soortbeleidsintenties. Vooral de aangekon- digde muzieklessen wezen een waarschuwing voor de huidigemuziekleraars...

Dit beknopte boekjestaatrecht evenredigmet de politiekeheilsdaden die zij de goede stedeGentvoorhoudt. Hetverwijtdat alles om haarzelf draait, aanvaardt zeniet. Ze wil juist zichzelf wegcijferentenbatevande goegemeente. Datzedat doet door de stad haar naam te geven, ziet ze niet als een tegenstelling.

De lezerzal na het lezen zondermeer de indruk krijgen datze het allemaal nietecht heelgoedbegrijpt. Verloren moeite dus om het boekje aante schaffen, maar dat wis­ ten we eigenlijk al.

Katrien Bijl

Ver (z) achtend

gedichtje van niks

Wat zalik heden dichten, dacht ik.

Tochzekerweer niet vande politiek?

Ik word zo moe, zo moe van politiek.

Ja, ziek van 'thelezootje word ik. Ziek of onbehaaglijktoch,verzachtik.

Zo gaarne zouik dichten,dacht ik, geroerddelierberoerend: “’k Heb je lief.

Je benteen rozenknop, een hartendief”. Het hartblijft steken.Restalleen dedief.

Oftoch de profiteur, verzachtik.

Enik wordonbehaaglijk ziek, wanneer ikdenk aanpolitiek.

Wat zalik heden dichten, dachtik.

Toch zeker niet van 't profitariaat?

Ik ben zo boos, zoboosop‘t profitariaat, dat ik mijn gal uitspuw vanhaat. Vanhaat of minstens weerzin toch, verzachtik.

Ik zie huntruuks, hun tronies en hun tics en denk:dicht ik vanhen,dicht ik van niks...

Hectorvan Oevelen

V an o n ze Y io ïd ic Y n er

De dingen dezer dagen

leren om door te gaan met zijn plannen voor een PPS-structuur en voor een volle benut­

ting van de startbaan. Wij zullen hem ook aanzetten en steunen om deze startbaan daadwerkelijk te verlengen.

Natiebaas Bruno Valkeniers strijdt voor Antwerpen

en voor een

onafhankelijk Vlaanderen

Gewezen natiebaas Bruno Valkeniers kwam de jongste maanden flink in het nieuws. Ten eerste door zijn overstap naar de politiek, meer bepaald naar het Vlaams Belang. Ten tweede door, samen met zijn zoon Marnix, deel te nemen aan de Tall Ships’ Race van La Coruna in Galicië naar Antwerpen. De twee maak­

ten deel uit van de veertienkoppige bemanning van de Tomidi die, met de andere zeilschepen, bij de aankomst voor de rede van Antwerpen paradeerde

De zeilvaarder, die intussen al bezoek kreeg van vandalen die een verkiezings- bord aan zijn huis in brand staken, is lijst­

trekker van het VB voor de Provincieraad.

En, samen met Gerolf Annemans, lijstduwer voor de Antwerpse Gemeenteraad. Hij legt uit waarom hij deze belangrijke stap zette.

Bruno is een neef van de gewezen VU-man Jef Valkeniers (nu VLD) en was 35 jaar actief in de Vlaamse beweging.

Hij zette zich onder meer in voor het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond en de Nationalistische Studentenvereniging. Hij is medestichter van de Internationale Ser- viceclub Marnixring en was voorzitter van de afdeling Marnixring Antwerpen Hanze.

In de periode 2005-2006 was hij voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond.

Verder was hij nog lid van de denkgroep In de Warande.

Veroorzaakte uw overstap bij sommi­

gen geen schok?

Toen ik in juni jongstleden mijn overstap naar de partijpolitiek bekend maakte, was dat voor velen een te verwachten stap, ook voor mijn zakenvrienden en collega s uit de havenwereld.

Het Vlaams Belang is erg populair bij zowel de havenbazen als bij vele dokwerkers. Men moet wel lid zijn van de vakbonden om aan de haven te kunnen werken, maar de dok­

werkers trekken zich van de dictaten van de vakbond niks aan. Je moest eens weten hoeveel sympathiebetuigingen ik al gekre­

gen heb.

Als U verkozen wordt in de gemeen­

teraad, dan gaat uw aandacht vooral naar de haven?

Doordat men op één lijst meerdere stem­

men kan uitbrengen, hoop ik in de slipstream te komen van Gerolf Annemans die onge­

twijfeld veel aanhangers heeft. Samen met mijn eigen voorkeurstemmen kan ik inder­

daad in de gemeenteraadsfractie van het Vlaams Belang komen. De belangen van de haven zijn daar door Jan Penris, gewezen stafmedewerker van Cepa, altijd al perfect verdedigd. Mijn komst zou nog een belang­

rijke versterking en meerwaarde kunnen betekenen. Het VB beschikt met Jan en met mezelf over de meest directe knowhow op havengebied.

Wat wil je in de eerste plaats veran­

deren?

De haven draait goed, vooral inzake con­

tainers. Het stukgoed gaat de jongste tijd achteruit. Daar moeten we zeker aan wer­

ken. Een gecombineerde actie van havenbe­

drijf, werkgevers en werknemers is nood­

zakelijk. Er dienen meer investeringen te komen in nieuwe installaties. Dat kan alleen maar als de loonkosten voor de bedienaars ervan verminderd worden.

Wil dat zeggen dat de dokwerkers min­

der gaan verdienen? Nee zeker niet, maar er moet een flexibelere regeling komen. Haven­

schepen Delwaide heeft gelijk wanneer hij bijvoorbeeld aandringt op een efficiëntere inzet. In onze concurrerende havens begint een “shift” pas wanneer het schip afgemeerd is en niet, zoals bij ons, wanneer het nog ergens voor Terneuzen op weg is naar de Antwerpse haven.

En de Antwerpse luchthaven?

Het Vlaams Belang is altijd al voor de uit­

bouw van de Antwerpse luchthaven geweest, biet moet gedaan zijn met het touwtrekken r°nd deze „groene prooi”.

Het kan niet dat een puinhoop (Fort III, red.) en enkele vleermuizen de ontwikke- ing van een voor de Antwerpse Haven, toerisme en Diamant levensnoodzakelijke 'nstallatie blijven hinderen. Wij willen dan

°°k minister Kris Peeters - die de moed

°pbracht met de verkiezingen in aantocht

°m de boomspotters te trotseren - stimu-

Antwerpen, economische hoofdstad van Vlaanderen of van de Benelux?

Allebei. Het is uiteraard mijn droom dat Antwerpen ooit de hoofdstad wordt van de confederatie van de Lage Landen, zoals Ludo Van Campenhout (die waarschijnlijk nooit baron zal worden) dat ook ziet. De hoofd­

stad van een versterkte Benelux is wellicht vlugger binnen bereik.

De idee wordt trouwens meer en meer gesteund door de industrie in Noord en Zuid. Antwerpen de economische hoofd­

stad van Vlaanderen? In de praktijk is zij dat ongetwijfeld. Maar volgens het woord van Gruuthuse “plus est en vous”, vrij vertaald:

veel meer ligt binnen haar mogelijkheden.

Het moet dan wel gedaan zijn met het meer dan zeventig jaar aanslepende bewind van de socialisten in Antwerpen, dat voor veel immobilisme en verkwisting heeft gezorgd en dat meer naar eigen profijt gekeken heeft dan naar de belangen van stad en haven.

Verder zouden de verschillende beslis- singsniveaus (Stad, Provincie voor zover die blijft bestaan Vlaamse en federale regerin­

gen) beter moeten samenwerken.

U trekt de lijst van het Vlaams Belang- Vlott voor de Provincie. Wat is de rol van de Provincie tegenwoordig?

De provincies zouden (zoals de vroegere VU voorstelde) beter opgeheven en vervan­

gen worden door stadsregio's die bepaalde bevoegdheden overnemen. Mobiliteit, haven luchthaven en andere zouden dan naar het Vlaamse Gewest gaan. De gemeenten moe­

ten wel de verzekering krijgen dat ze finan cieel niet zwaarder belast worden tenzij er meer lusten tegenover staan. Ook: mogen er geen fouten bij het tot stand komen van de fusies gemaakt worden zoals in het leden Die zorgden voor verzuring door het wegvallen van cultuur- en verenigingsleven en door het feit dat de beslissingen veel ver­

der van de burger genomen worden.

En volgend jaar, doet U mee aan de federale verkiezingen?

Er zijn nog geen afspraken gemaakt, maar uiteraard is het de bedoeling dat ik in het Vlaamse of het federale parlement aan bod k„ komen. He. is inderdaad m Bru». da de lakens uitgedeeld worden en waar we de onafhankelijkheid van Vlaanderen zullen moeten afdwingen. Dat laatste is J het allerbelangrijkste. Daarvoor heb ik de overstap gedaan van het zakenleven naar de politiek.”

Bruno Valkeniers werd geboren in de Hoogstraat in Brussel op 13 juni 1955. Tot z’n dertiende woonde hij in Schepdaal waar zijn vader directeur was van de brouwerij Eylenbosch die door zijn grootvader gesticht werd. Hij studeerde aan het college in Ganshoren tot zijn vader door gezondheidsproblemen naar Antwerpen moest verhui­

zen: vanaf dan studeerde hij aan Sint Lievens, de “Gevaertschool” die zoveel Vlaams- gezinden voortgebracht heeft. Vervolgens ging het naar de Antwerpse Universiteit waar hij een licentie in de Rechten behaalde. Nadien specialiseerde hij zich aan de ULB in Zee- en Luchtvaartrecht en schaafde zijn Frans bij. Na een half jaar stage bij Thysen in Duisburg werd hij in 1980 commercieel directeur bij Hessenatie, waar hij al als jobstudent gewerkt had. Hij werd ook aandeelhouder en natiebaas tot 1988, toen de veertig natiebazen hun aandelen verkochten aan CMB. Bruno bleef als directielid en commercieel directeur. Toen Hesse-Noord Natie werd opgekocht door PSA (het Havenbedrijf van Singapore) hield hij het vrij vlug voor bekeken. Omdat er een andere bedrijfscultuur heerste, nam hij ontslag en concentreerde zich op zijn in 2002 opge­

richte eigen zaak Falconsult, die zich bezig houdt met het verstrekken van bijstand aan maritieme buitenlandse bedrijven.

Ludo Van Campenhout:

“Ik ben de voetmat van Janssens niet!”

Café Den Bengel op de Grote Markt in Antwerpen is zowat het hoofdkwartier van VLD - schepen en volksvertegenwoordiger Ludo van Campenhout. Vanuit het stadhuis stap je zo goed als direct in de gelagzaal. Overal liggen „flyers” met uitno­

diging voor zijn bal op 22 september. Om de vijf minuten klinkt het liedje „Blauw, blauw, blauw, Ludo van Campenhout”. De gasten aan de tapkast zingen het mee.

Een verkiezingssong van Filet d’Anvers voor Ludo. Verkoopprijs 5 euro.

Tussen twee strofen in een interview.

Uw partij doet het slecht in de peilin­

gen. Acht procent in plaats van tien.

Wat betekent de „Stemmenkampioen”?

Hoe serieus moet men dat nemen? Natuur­

lijk zitten wij wat slechter dan bij vorige ver­

kiezingen. Toen was er nog de euforie rond Verhofstadt. Wij hebben bovendien een moeilijke periode achter de rug. De Visa- crisis. Coveliers...

Liet u zich niet te veel op sleeptouw nemen door Janssens? Het volk zegt dat u “onder de sloefligt”.

We zitten in het tijdperk van “de percep­

tie” die alles domineert. In het college weeg ik op dossiers. Ik haal binnen wat ik wil berei­

ken. Ik ben drie jaar schepen. Op die korte tijd heb ik alles gehad. Janssens heeft de mar­

keting gedaan, hij was op tv en in de kran­

ten. Ik heb de samenwerking in het college gestimuleerd. Ik loop niet blindelings ach­

ter Janssens. Ik heb geen moeilijk karakter.

Indien wel, zou ik “tegengewrongen" hebben en dan had ik geen resultaten geboekt: geen Red Star, geen 75 dagen voor een bouwver­

gunning, geen heraanleggen van het Thea- terplein, geen Ruimtelijk Structuurplan. En dan had ook het Toerisme niet zo’n hoge vlucht gekend.

Janssens steekt vaak de pluimen op zijn hoed terwijl de Zwarte Piet voor jou is?

De Ijzeren brug? Dat was een monument geworden. Als ik gewild had, was ze geble­

ven. Ik heb zelf voorgesteld ze af te bre­

ken. En de moeilijkheden op de Leien? Dat is toch een zaak van het Vlaams Gewest? Ik heb goed bestuurd en Janssens heeft goed gecommuniceerd. Dat is zijn vak. Maar hij durft niet zeggen dat hij socialist is. Hij lijkt daar beschaamd voor. Ik zeg wel dat ik libe­

raal ben. En als het moet, doe ik mijn mond wel open om te zeggen waar het op staat.

Kijk maar naar de Antwerpse luchthaven, waar ik de „groenen” met hun vleermuizen in de pan gehakt heb, terwijl Janssens niet weet waarover het gaat.”

Wil je burgemeester worden? Hoe? En met wie?

Natuurlijk wil ik dat. Absoluut. Ik voel mij goed met een sterke rechtse as in de meer­

derheid. Geloof beter niet dat het kartel CD&V/NV-A de grootste wordt, zoals ook voorspeld in peilingen. Als dat zo is, dan zien we wel Dat de NV-A erbij komt, is goed. Wij hadden destijds beter kartel gevormd met die partij. Met het VB? De stad kan zich dat niet veroorloven. Dat ze het eens proberen in Aalst Met Coveliers samengaan? Ik deel over hem de mening van wijlen Hugo » En die was niet zo vleiend. Meer ga ik daar­

over niet zeggen. Hopelijk kunnen we met drie partijen een bestuur vormen zonder de groenen. Want die partij hangt als een blok aan ons been, omdat haar standpunten vaak tegen die van hun eigen schepenen ingaan.

Je gaat een standbeeld voor Van Rijs- wijck onthullen?

Inderdaad, op 23 september huldigen we het standbeeld in van de grote liberale bur gemeester Jan Van Rijswijck. Een burgemees­

ter die de stad op een koers naar welvaart

ontplooiing gebracht heeft. Een groot voor­

beeld voor mij. Ook als orangist.

Over het orangisme gesproken. Zie je Antwerpen nog altijd als hoofdstad van Vlaanderen en van een confederatie der Lage Landen?

Zeker! Antwerpen is nu al de economi­

sche hoofdstad van Vlaanderen. Zij moet dat ook worden van de Benelux en bij uitbrei­

ding van een confederatie met Nederland.

Het is de meest Belgische stad van Neder­

land en de meest Nederlandse stad van Bel­

gië. Antwerpen is bovendien centraal gele­

gen in de Benelux.

Wat zie je in een confederatie?

Hadden de Spanjaarden de Nederlanden niet uiteengedreven en later de Fransen het Verenigd Koninkrijk, dan zouden we eco­

nomisch, politiek en cultureel aan de top gestaan hebben in Europa. Dat moeten we terug zien te winnen. Op 25 september geef ik mijn boek „Dromen is durven" uit. Ik grijp daarin terug naar het rampjaar 1585 dat in het collectieve geheugen van elke Antwer­

penaar zit. Ik herinner aan de herdenkings­

plaat, onder de statietrap van het stadhuis, die de gruwelijke moord door de Spaanse overweldiger op 10.000 sinjoren - burge­

meester en schepenen inbegrepen - aan­

klaagt. Antwerpen was toen de grootste stad van West-Europa (groter dan Londen en Parijs). Nu is het een zware karwei om schepen te zijn, maar toen was het zelfs levensgevaarlijk. Toen liep je de kans ont­

hoofd te worden. In al mijn speeches, vooral voor Nederlanders en Spanjaarden, klaag ik dit gruwelfeit aan.

Ben je niet bang voor Het Paleis?

Helemaal niet. Overigens: ik droomde er vorig jaar van in het geuzendorp Lillo, waar altijd onze vlag, het oranje blanje bleu wap­

pert, „175 jaar té lang België” te „vieren”.

Het is nog niet te laat. „176 jaar té lang Bel­

gië" kan ook.

6 (S^injoor)

H