HOMILIE DIAKENWIJDING ANTHONYJUDE OKAFOR 12/06/21 Lc 2,41-52 (bij de gedachtenis van het Onbevlekt Hart van Maria)
Om en bij twaalf jaar al heeft Jezus een thuis gevonden in Nazareth. Met dank aan Maria, zijn moeder en Jozef, zijn vader. Jezus mocht er opgroeien en alles leren wat mensenkinderen te leren hebben. Hij raakte er ook vertrouwd met het gebed en ging mee op bedevaart naar Jeruzalem.
Daar aangekomen, blijft Jezus langer dan voorzien in de tempel. Hij luistert er naar de rabbi’s, stelt vragen en geeft verrassende antwoorden. Bij het zien van dit tafereel is er grote verslagenheid bij zijn ouders. Ze laten horen hoe pijnlijk het voor hen is. Jezus toont weinig begrip voor hun zoektocht. Hij spreekt over zijn Vader bij wie Hij moet zijn. Hij dient zich in te laten met de zaken van God, zijn Vader. Hij stelt zich voor als Kind aan huis bij God. Daarmee zegt Hij niet dat Hij in de tempel wil wonen. Hij laat wel verstaan dat zijn leven in dienst zal staan van zijn hemelse Vader. Voor Jozef en Maria zijn het ontoegankelijke woorden. Ze begrijpen Hem niet. Wie wel? Maria bewaart die vreemde woorden in haar hart.
De moeilijke verstandhouding belet Jezus niet om terug mee te gaan naar Nazareth tot de dag waarop Hij zijn ouderlijke thuis zal verlaten. Dan zal Hij te gast zijn bij heel wat mensen.
Hij zal hen uitnodigen om met Hem kind aan Huis te zijn bij God. Zo doet de evangelist ons nadenken over Jezus’ plaats in het leven: dicht bij de mensen én dicht bij God.
Meteen is er ook iets gezegd over onze plaats als leerlingen van Jezus. De Meester zendt ons steeds weer naar mensen om hen in vreugde en verdriet nabij te zijn.
Jezusleerlingen komen graag bij mensen, houden van mensen. Dit vraagt van ons een open hart, waar plaats is voor de zorgen van hen die op hun levensweg heel wat tegenwind kennen. We hopen dat ons hart gastvrijer wordt voor wie onze zorg en aandacht vragen. Wie Jezus volgt, komt terecht in het drukke samenleven van mensen om er een teken te zijn van Gods goedheid en nabijheid. We zijn als Kerk geroepen om ‘uit ons kot’ te komen en te delen in alles wat mensen meemaken in hun dagelijkse leven.
Toch is daarmee niet alles gezegd. Jezus hoopt dat we in ons thuiszijn bij veel mensen, ons hart gericht houden op God. Jezusleerlingen zoeken in hun menselijke bezigheden naar sporen van God. Hun open hart wil ook raken aan het mysterie van God. In momenten van stilte en gebed doorleven ze hun verlangen naar de Liefde die God is, zonder voorwaarden, zonder grenzen. Hoezeer ze zich ook thuis voelen in de wereld, toch ervaren ze zichzelf er ook als vreemdelingen op weg naar Gods Rijk van vrede en recht. Hun thuis bij mensen belet hen niet te zoeken naar hun thuis bij God.
‘Brengt dit geen verscheurdheid met zich mee’, hoor ik je vragen, ‘weg en weer geslingerd tussen God en mensen?’. Bij Jezus was dit niet het geval. Bij zijn leerlingen hoeft dit ook niet te gebeuren. Wie thuiskomt bij mensen, zal met hen ook uitzien naar een nieuwe wereld en speuren naar Wie mens en wereld draagt. Wie thuiskomt bij God, raakt vertrouwd met zijn hart dat klopt voor mensen.
De diaken is iemand die in en voor de geloofsgemeenschap een levende uitnodiging is om niet op één plaats te blijven. Hij toont hoe de weg naar God en de weg naar mensen
samenvloeien. Of om het met een ander beeld uit te drukken: hij is beweging van de ene tafel naar de andere. Hij komt bij mensen, in gezinnen en gemeenschappen. Hij kent de tafels in eetkamers en kleine keukentjes, waar veel of weinig voedsel te vinden is, zwakke of sterke verbondenheid. Aan die tafels beluistert hij verhalen van gelukte en gebroken levens. Hij eet en drinkt iets mee als teken van verbondenheid. Op een ander moment zie je hem in dienst aan de Tafel van Gods Woord. Hij laat het Goede Nieuws klinken. Hij laat Jezus aan het woord. Hij verbindt dit Woord met het leven van mensen. We zien de diaken ook aan het werk aan de Tafel van de eucharistie, met zijn hart bij de Heer. In het gebroken Brood erkent hij zijn Heer en God. Hij deelt dit levend Brood met de gelovigen. Hij hoopt dat ze er kracht in vinden om hun leven van elke dag in Jezus’ Geest te beleven. De diaken herinnert er ons aan hoe Jezus dicht bij de mensen en dicht bij God leefde, steeds tot dienst bereid. De diaken helpt ons om de tafels thuis bij mensen en de tafels van de Heer met elkaar te verbinden.
Beste AnthonyJude, vandaag wensen we je van harte dat je niet stilvalt bij één van de genoemde tafels maar in beweging blijft en niet moe raakt op weg van de ene tafel naar de andere. Blijf in gebed en liturgie zoeken naar groeiende verbondenheid met God die je roept en zendt. Blijf naar mensen toegaan met een groot en goed hart. Doe dit alles met de wijsheid en de blijheid die je gegeven zijn. Zo zal je bijdragen aan de vreugde van allen die gelovig met je op weg gaan. Stel je hart steeds open zoals Maria voor de werking van Gods Geest. In zijn kracht zal je je zending goed kunnen vervullen, tot eer van God en in dienst van zijn volk.
Mgr Koen Vanhoutte
Hulpbisschop aartsbisdom Mechelen-Brussel
