Verkondiging bij Lucas 10: 25-37 Zondag 21 februari 2021
ds. Dick Snijders
NEIGHBOR- HOOD
Gemeente van Christus,
en ieder die meekijkt naar deze viering,
Deze week keek ik via Netflix naar de film A Beautiful Day in the Neighborhood.
Het is een film met Tom Hanks in de hoofdrol.
Het is een biografische film over ene Frank Rodgers, een man van wie ik nog nooit gehoord had, maar in Amerika een begrip.
Frank Rodgers presenteerde van 1968 tot 2001 een educatief kinderprogramma op de Amerikaanse televisie onder de naam Mister Rodgers’
Neighborhood.
Het programma dat hij zelf had bedacht en waarvoor hij zelf de afleveringen schreef was specifiek gericht voor kinderen tussen 2 en 6 jaar, maar geschikt voor alle leeftijden.
Allerhande grote en kleine onderwerpen die in het leven voorkomen, besprak hij of speelde hij uit met zijn poppen.
Toen ik naar de film keek, dacht ik: dat zou een goede dominee zijn.
Nadat ik de film had gezien, ging ik op internet op zoek naar meer informatie.
Daarbij las ik dat Frank Rodgers inderdaad ook predikant was, predikant van de Presbyteriaanse kerk.
Waar het me nu om gaat is, dat Frank Rodgers erom bekend stond dat hij zo aardig en
belangstellend was, erop gericht om de ander een goede basis mee te geven, een hart onder de riem te steken.
Hij was zo aardig en belangstellend, dat het verdacht was.
Een wat zurige onderzoeksjournalist krijgt de opdracht om een aardig stukje van 400 woorden te schrijven over Frank Rodgers.
Dat zint de journalist niet en hij zoekt naar het gat in het imago van Rodgers.
Hij kan dat gat niet vinden.
De aardigheid van Frank Rodgers is stabiel en gelijkmatig; is er altijd.
Langzamerhand geeft die journalist zich eraan gewonnen en schrijft hij een stuk van 10.000 woorden.
Ze worden zelfs vrienden.
Toch was Frank Rodgers een mens die net zo menselijk was als ieder ander.
Het bijzondere was dat hij zich elke dag oefende in aardigheid zoals een pianist die elke dag de
toonladders oefent als basis voor zijn spel.
Elke dag oefenen in aardigheid als basis voor ons leven.
Het klinkt zo simpel om op te staan en dan even de tijd nemen om je te bezinnen op de vraag waar het deze dag om zal gaan.
Wat is belangrijk?
Wie wil ik zijn?
Wat ga ik doen?
Hoe ga ik dat doen?
Oh ja, de titel van de film is A Beautiful Day in the Neighborhood en de film gaat over Mister Rodgers’
Neighborhood.
Het woord neighborhood is een Engels woord en het betekent ‘buurt’.
Een neighbor is een ‘buurman’.
En in de Engelse Bijbel wordt het woord neighbor ook gebruikt als er bij ons het woord ‘naaste’ staat.
Neighborhood is de naaste omgeving en dus ook een omgeving van naasten.
En zo komen we dan terecht bij het Bijbelverhaal dat zojuist is voorgelezen.
Een verhaal dat ons helpt om antwoord te geven op die vragen.
Wat is belangrijk?
Wie wil ik zijn?
Wat ga ik doen vandaag?
Hoe ga ik dat doen?
NAASTE In het Bijbelverhaal wordt de vraag gesteld:
‘Wie is mijn naaste?’
Frank Rogers wist daar het antwoord op.
Want aan iedereen die onder zijn aandacht kwam, vroeg hij de naam.
En ’s morgens als hij de toonladders van aardigheid oefende, sprak hij een gebed uit met al die namen.
Namen noemen, dat is beter dan mensen in soorten onder te verdelen.
In het verhaal klinken hokjes als Priester, Leviet, Samaritaan.
Woorden die verwachtingen wekken, bepaalde rolpatronen.
Sommigen horen bij ons groepje en anderen niet.
We kunnen gemakkelijk een oordeel hebben over mensen die we niet kennen.
Of over situaties die we niet hebben meegemaakt.
In het verhaal klinken geen namen,
daar ligt de kern op het vlak van het onverwachte, de een doet minder dan verwacht,
de ander meer dan dat je op grond van zijn hokje zou denken.
Namen noemen is weldadig, mensen kennen en zelf gekend zijn; aandacht geven en ontvangen.
Dan weet je wie je naaste is.
LIEFHEBBEN Wat moet je dan met die naaste doen?
Op die vraag horen we het antwoord als het gaat over de weg naar het eeuwige leven.
Oftewel: op welke manier ben ik een goed mens?
Wat moet ik daarvoor doen?
Het antwoord is dat je God moet liefhebben met heel je hart en met heel je ziel en met heel je kracht en met heel je verstand.
En je naaste als jezelf.
Dat is mooi.
In omgekeerde volgorde: je moet dus jezelf liefhebben, je naaste en God.
Hoe doe je dat, liefhebben?
Dat doe je door je te verplaatsen in de ander.
Liefde kan je uiten door te zeggen ‘ik hou van jou’, maar dat is niet genoeg.
Je moet ook iets doen.
De ander moet het ergens aan merken.
JEZUS Wanneer we nu in deze veertigdagentijd de levensweg van Jezus gedenken,
dan is dat de volmaakte weg van liefde.
Zo ervaar ik dat.
Jezus verplaatst zich geheel in de ander, geeft zich voor de ander, laat met zich doen.
Hij ziet de mensen aan als arme mensen, als onwetende mensen, als misleide mensen, als overvallen mensen, als zondige mensen, als uitgetelde mensen aan de kant van de weg.
Hij loopt niet weg, Hij distantieert zich niet, Hij veroordeelt niet, maar Hij komt dichterbij.
Wat Hij doet is om mensen de weg te wijzen, om mensen te ondersteunen, op te bouwen, te genezen, vooruit te helpen.
Vooruit te helpen op de weg tot God, het eeuwige leven, een goed mens zijn.
Jezus vereenzelvigt zich met het slachtoffer en Hij vereenzelvigt zich met de Samaritaan.
Als volgelingen van Jezus is het onze taak om ons met Jezus te vereenzelvigen.
Dan ben je een mens, een echt mens.
Niet zomaar een mens,
maar een mens met goddelijk licht.
Een heilige, een held.
Iemand waar je wat aan hebt.
Dat kan niet stuk, dat blijft, dat is duurzaam.
Hoe zouden we dat noemen?
Eeuwig leven misschien?
Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?
Oefen dag de toonladder van aardig zijn.
Bezin je elke dag even op de vragen:
Wat is belangrijk?
Wie wil ik zijn?
Wat ga ik doen vandaag?
Hoe ga ik dat doen?
Laat je hart aanspreken en leef ernaar.
- Amen.
