UvA-DARE is a service provided by the library of the University of Amsterdam (http://dare.uva.nl)
UvA-DARE (Digital Academic Repository)
Aparte coordinatie. Samenwerking tussen arbeidsbureaus en uitkeringsinstanties van Gerven, J.H.A.M.
Link to publication
Citation for published version (APA):
van Gerven, J. H. A. M. (2001). Aparte coordinatie. Samenwerking tussen arbeidsbureaus en uitkeringsinstanties Amsterdam: Thela Thesis
General rights
It is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), other than for strictly personal, individual use, unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Disclaimer/Complaints regulations
If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please Ask the Library: http://uba.uva.nl/en/contact, or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible.
Download date: 07 Nov 2017
Voorwoord d
Nadatt ik was afgestudeerd heb ik korte tijd een bijstandsuitkering mogen genieten.
Gewapendd met mijn paspoort, sofi-nummer en de bewijsstukken van mijn beschei- denn vermogenspositiee meldde ik mij daartoe bij de balie van de gemeentelijke sociale dienst.. Drie minuten later stond ik echter onverrichter zake weer buiten: zonder een bewijss van inschrijving van het arbeidsbureau beweegt bij de sociale dienst niets.
Tweemaall een kwartier fietsen, een half uur wachten en een intakegesprek van twin- tigg minuten bij het arbeidsbureau later, stond ik opnieuw voor de balie van de sociale dienst.. Vervolgens maakte ik een afspraak om over drie weken de gegevens die ik zo- juistt aan het arbeidsbureau had verstrekt, ook nog eens door een gemeente-
ambtenaarr te laten vastleggen.
Hierr klopt iets niet, dacht ik. En toen niet veel later mijn oog viel op een personeels- advertentiee van de Universiteit van Amsterdam voor een aio-plaats op een onderzoek naarr coördinatie van arbeidsvoorziening en sociale zekerheid was mijn interesse snel gewekt. .
Nuu kan ik slechts hopen dat mijn werk een bescheiden bijdrage kan leveren aan een beteree uitvoeringsorganisatie. Hoe het ook zij verwezenlijk ik met het voltooien van dee tweede fase van mijn wetenschappelijke opleiding een belangrijke levensdoelstel- ling. .
Eenn welgemeend woord van dank aan allen die mij daar op wat voor manier dan ook -- en interpreteer dit alstublieft zeer ruim - bij geholpen hebben, is daarbij op zijn plaats,, hoe plichtmatig het ook moge klinken. Een aantal mensen wil ik met name noemen. .
Allereerstt mijn promotor, André Hoekema, die zich steeds rekenschap gegeven heeft vann zijn eindverantwoordelijkheid voor het project; met zijn ruime ervaring als pro- motorr heb ik mijn voordeel kunnen doen. Robert Knegt komt niet slechts dank toe voorr de goede begeleiding die hij mij gegeven heeft, maar ook voor de vele uren die hijj besteed heeft aan de formaliteiten en bureaucratische rompslomp die het ver-
richtenrichten van een onderzoek aan de universiteit met zich meebrengt. Een speciale ver- meldingg verdient Ton Korver, die bereid was om geheel belangeloos als begeleider in tee springen toen ik hem daar om verzocht. Last but not least bedank ik Els Sol en Roell Willems, die het concept van waardevol commentaar hebben voorzien.
Tenn slotte moet mij van het hart dat ik tijdens de sollicitatiefase niet juist ben inge- lichtt over de werkomstandigheden bij het Hugo Sinzheimer Instituut. Met nadruk werdd ik erop gewezen dat ik als aio een eenzaam bestaan zou gaan leiden en dat het well eens saai zou kunnen zijn, zo lang aan een onderzoek werken. Niets is minder waar,, zo weet ik nu. Te midden van het bijzondere gezelschap dat de 'Hugonoten' vormen,, is het vrijwel onmogelijk zich eenzaam te voelen en de jaren zijn voorbij ge- vlogen.. Bedankt voor de gezelligheid en alles wat ik van jullie geleerd heb!
Dee tekst is afgesloten op 1 november 2000.
Jeroenn van Gerven Amsterdam,, 1 maart 2001
v v
Ziezo,Ziezo, de opzet is gelukt. Wij zijn onder elkaar. De onreine meelezers zijn hals over kop gevluchtgevlucht voor al die spookachtige letters. 'Dit lijkt naar niets!' hoorde ik ze roepen. Jij zei hetzelfde,hetzelfde, maar anders: 'Dit is onvergelijkelijk.' Alleen jij bent er nu nog. Ik zie je niet en ik weetweet niet hoe je heet, het is alsof ik een willekeurig telefoonnummer heb gedraaid, zoals eenzameeenzame gekken dat plegen te doen.
(Harryy Mulisch, De procedure, p.16.)
