LIEFDE IS EEN WERKWOORD PAP GRATIS
Auteur: A Vansteenwegen Aantal pagina's: 233 pagina's Verschijningsdatum: 1999-10-30
Uitgever: Uitgeverij Lannoo EAN: 9789020935233
Taal: nl Link:
Download hier
De Madammen
Ook juist? Relevant en toegankelijk boek voor mensen die met inzet iets van hun relatie willen maken. Hallo, ik vind dit boek heel erg mooi en goed om te lezen! Want ik heb zelf ook relatieproblemen. Ik heb vaak ruzie met mijn vriend over dingen Ik ben ook snel jaloers en ben elke dagen chagrijnig en ben de laatste tijd niet meer vrolijk. Mijn vriend houdt heel erg veel van mij en wil en kan mij echt niet in de steek laten. Hij heeft mij zo veel liefde gegeven, maar waarom doe ik zo gemeen tegenover hem? Ik schreeuw elke dagen tegen hem. Hij is horend en ik ben zelf doof. We kunnen wel goed met elkaar communiceren, maar als ik roep hem dan zeg ik meteen laat maar zitten.
Ik moet soms elke avond huilen. Ik wil dat niet meer hebben en wil graag onze relatie redden omdat ik zelf ook heel erg veel van mijn vriend houd.
Hij is een goede man voor me, maar wat en hoe moet ik nou doen? Misschien is het goed voor mij als u een tips heeft voor mij?? Daarom vind ik dit boek heel erg goed om elke dagen te lezen en moet ook aan "een tijd nemen voor elkaar" denken.. Ik wil ook graag meer opvrolijken en gezellig met hem praten zonder chagrijnig en schreeuwen. Hoe moet ik normaal doen als ik met mijn vriend praat?? Levertijd We doen er alles aan om dit artikel op tijd te bezorgen. Het is echter in een enkel geval mogelijk dat door omstandigheden de bezorging vertraagd is. Bezorgopties We bieden verschillende opties aan voor het bezorgen of ophalen van je bestelling. Welke opties voor jouw bestelling beschikbaar zijn, zie je bij het afronden van de bestelling.
We doen er alles aan om dit artikel op tijd te bezorgen. We bieden verschillende opties aan voor het bezorgen of ophalen van je bestelling. Ga naar zoeken Ga naar hoofdinhoud Door drukte bij de bezorgdiensten kan de bezorging van je pakketje langer duren. Taal: Nederlands. Auteur: A Vansteenwegen. Uitgever: Uitgeverij Lannoo. Samenvatting ''In dit boek richt de auteur zich tot partners die samenleven. Hij tracht hen te helpen hun relatie te verbeteren. Daartoe biedt hij een aantal bruikbare opvattingen omtrent relaties en hij illustreert zijn visie met veel herkenbare voorbeelden uit de parktijk van elke dag.
Liefde is een werkwoord is tot stand gekomen na vijfentwintig jaar lang intensief werken met meer dan duizend paren. De volgende thema's komen aan bod: - Hoe kan men omgaan met positieve en negatieve gevoelens in een relatie? Zo ja, op welke manier? Toon meer Toon minder. Overige kenmerken Gewicht g Verpakking breedte mm Verpakking hoogte 25 mm Verpakking lengte mm.
Reviews Schrijf een review. Aantal reviews: 4. Arjan Utrecht, Nederland 7 januari Geschreven bij Liefde Is Een Werkwoord Dit boek gaat gewoon in op de dingen die je samen zoal in je relatie tegenkomt. De andere kinderen missen hem niet en ook zijn eigen zus vindt het wel goed dat ze eens een week zonder hem is. Hoe kunnen wij dit opgelost krijgen? Ik kan echt alle hulp gebruiken want ik ben echt ten einde raad! De gevoelens die je beschrijft zijn erg herkenbaar. Bedankt om het hier zo open en bloot weer te geven. Dit is iets wat je samen moet doen, omdat jij niet alleen ten machte bent. Jij en je vriend staan aan het stuur van jullie gezin, als je hem er niet bij betrekt zal het je niet lukken.
Komt deze situatie niet tussen jullie te staan? Of pas jij je telkens aan, zodat je een mogelijk conflict tussen jullie uit de weg gaat? Zoals je het beschrijft is het de stiefzoon die de touwtjes in handen heeft. In de begeleiding met de kinderpsycholoog zou het nuttig zijn om de betekenis van zijn gedrag te achterhalen. Met de andere kinderen loopt het immers prima, zeg je.
Waarom doet hij wat hij doet? Het zou kunnen dat er loyaliteit naar zijn moeder speelt, dat hij voor haar zorgt door het jou moeilijk te maken. Uit je mail heb ik daar te weinig info over en misschien heb jij daar zelf ook te weinig zicht op. Stel dat je stiefzoon inderdaad bij de moeder woont uit zorg voor haar… dan betekent dit dat er een verstrikking is waar jij niets aan kan doen, ook al doe je nog meer je best wat je volgens mij niet kan, je hebt denk ik al alles gegeven. Een kind met de touwtjes in handen betekent dat de ouders moeten kijken naar hoe het komt dat zij de touwtjes uit handen hebben gegeven.
In het beste geval samen. Maar helaas is het in de praktijk zo dat dit soort situaties net bij vechtscheidingen voorkomen, geen idee of dat het geval is? Het feit dat de ex-schoonfamilie jou ook de schuld geeft lees ik dat goed? Blijkbaar is er een zondebok nodig. Hoe je hier mee omgaat: door het je niet aan te trekken. Het zegt iets over hen, niet over jou. In de praktijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik maar al te goed.
Mindfulness-achtige vaardigheden helpen je daarbij. Niets, je hebt al heel veel gedaan. Goed doen zou dan betekenen dat je meer bij jezelf komt, je begint af te vragen hoe het komt dat je al zoveel gegeven hebt ik heb in ieder geval dat je vriend je hier erkenning voor geeft. Dit geven is op termijn niet houdbaar, ik denk dat je nu op je eigen grens aan het botsen bent.
Je vriend heeft ook iets te doen met zijn schuldgevoel. Het zou kunnen dat hij daarom de touwtjes uit handen geeft. Dat is schrijnend voor de kinderen: geen grenzen meer geven aan je kind is een vorm van verwaarlozing. Nu stel ik het even cru, want ik besef heel goed dat
schuldgevoelens veel voorkomen bij scheiding en ook heel menselijk zijn.
Maar een schuldgevoel hebben is iets anders dan je erdoor te laten leiden. Veerle, ik wens je heel veel goede moed om jullie situatie samen met je partner aan te pakken. Je kan bij mij terecht voor individuele begeleiding of relatiebegeleiding. In eerste instantie raad ik relatiebegeleiding aan:
jullie zijn samen verantwoordelijk voor het slagen van je gezin. In het begin was het allemaal rozengeur en maneschijn. Onze vorige relaties zijn allebei stukgelopen omwille van bedrog. Ik merk dat dit nog steeds heel gevoelig ligt. Hij heeft een dochtertje van 3 en in het begin leek het allemaal heel fijn en ontspannen. Ik voel dat ik dit duidelijk heb onderschat en dat ik na een jaar ontnuchterd word en geconfronteerd word met de realiteit. Niet een kleine spruit van 3, 1x in de week zien maar 3x. De beslissingen die genomen worden, de dochter die telkens mag beslissen welke kant we opstappen, wie er eerst van de trap gaat, wie er koffie zet en huilt om iets gedaan te krijgen.
Ik merk aan mezelf dat ik mijn grens hierbij soms heb bereikt en hier erg gefrustreerd door geraak. Ook omdat mijn vriend in alles toestemt en ik merk dat hij de scheiding heel erg vindt voor zijn kind. Ik weet niet hoe ik hiermee kan omgaan??? Loslaten, me emotioneel er minder bij betrekken??? Maar hoe doe ik dat…. Dit is niet iets wat je alleen kan oplossen. Je hebt samen met je vriend te bespreken wat het met je doet.
Anders geraak je hoe langer gefrustreerd en komt het sowieso tussen jullie te staan. Hallo, Wij hebben nu een anderhalf jaar een relatie, een super relatie! Hij heeft 2 meisjes en ik 1 jongen. In begin hebben we besloten water in onze wijn te doen betreft opvoeding, hij ging strenger zijn en ik milder. Dat ging goed tot we op reis gingen, zijn kinderen zijn pestkoppen en hij ziet het niet. Ze hebben plezier dat we kibbelen en nog meer plezier als ik iets verbied en hij toegeeft. Versta niet hoe hij ineens op zijn kop laat zitten door zijn dochters. Uiteindelijk heeft hij de laatste dagen tegen mij niet meer gesproken en zich enkel op zijn meisjes gefocust die waren super blij.
Dit voelt echt als het begin van t einde. Wat een voorbeeld voor mijn zoon die ik altijd alleen heb opgevoed! Gr Chrisje. Blijkbaar ben ik niet alleen, ben meer dan een jaar samen met mijn vriend, we wonen tien maanden samen, hij heeft twee dochters waarvan 1 gehandicapt is en een zoon, ik heb 1 zoon. De kinderen gaan goed samen, maar wij als koppel dat gaat slechter en slechter.
Ik ben een zorgtype… Wil in alles helpen, maar dat word niet altijd in dank af genomen. Ja dan stopt alles….. Praten doet hij niet, ik ben wel een prater… Dat bitst al. Ik weet het niet meer… Dacht al eens met iemand gaan praten. Mijn man en ik zijn 5 jaar samen. Toen we verliefd werden zat hij midden in een vechtscheiding met heel veel opstook van de kinderen door de expartner en haar familie. De regeling in eerste instantie was dat we elke 14dagen de kinderen bij ons zouden hebben.
Een half jaar later hadden we de kinderen fulltime door het overlijden van de ex partner. Hetgeen zeer tegen de zin was van de familie. Als plusmama is de zorg grotendeels voor mij daarenboven is mijn partner vaak afwezig tijdens de week. De barsten in onze relatie worden steeds duidelijker, dat maakt me bang en maakt me bang voor ons kind. Ik ben zeker een van die personen die zegt had ik het geweten, ik had er nooit aan begonnen onder 1 dak.
Hoe graag ik mijn partner ook zie. Mijn vriend heeft een zoon van 13 en een hele knappe ex vrouw. Zij vliegt als stewardess over de wereld en is daarnaast succesvol als ondernemer. Mijn vriend heeft haar hoog zitten en neemt het bijna altijd voor haar op. Dit irriteert mij erg. Ik heb meerdere relaties via internet gehad en heb het gevoel dat ik slechs een tussenstationnetje ben. Leuk voor erbij, maar het respect en de echte liefde
ontbreekt. Ik ben slechts goed voor opvulling van de leegte en het schoonmaken of onkruid weghalen.
De ex hoeft maar een kik te geven of mijn vriend staat voor haar klaar. Moeilijk, want een oude vrijster worden wil ik ook niet. Liefs, Anne. Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar samen. Voordat alles begon, was er enorme aantrekkingskracht. Het enige dat hem tegen hield waren mijn kinderen. Hij wou niet echt een relatie beginnen met mij. Maar hij bleef teugkomen. Ondertussen zijn we 4 jaar samen. Hij woont bij ons in en heeft al heel veel voor mijn kinderen gedaan. Wat ik wel merk is dat hij geen band heeft met mijn zoon 10j , helemaal niets.
En mijn zoon kan nooit iets goed doen voor hem. Wanneer ik een cadeautje wil kopen voor mijn zoon, vindt hij dat niet nodig. Volgens hem verdient mijn zoon dit allemaal niet. Natuurlijk, kwetst dit me keer na keer en denk ik er aan om de relatie te verbreken. Er is me al verteld geweest geduld te hebben hiermee. Op een dag zijn de kinderen het huis uit en zal dit allemaal voorbij zijn. Maar ik weet niet of ik zo lang kan wachten. Ik heb nooit verwacht noch gevraagd om van mijn kinderen te houden, maar ook niet om te haten. Wat gedaan? Ik denk dat hier maar 1 oplossing is. En dat is je vriend duidelijk maken wat het voor jou betekent dat hij je zoon geen plaats geeft. Dat dat jou rechtstreeks raakt. Ik vrees dat als jullie daar niks aan doen, dat dit tussen jullie komt te staan en jullie relatie de relatie tussen jou en je vriend aantast.
Geraken jullie hier zelf niet uit, neem dan contact met me op. Ik weet niet goed waar te beginnen. Ik ben 12 jaar geleden gescheiden en heb uit dit huwelijk 2 jongens. De papa heeft enkel oog voor de jongste 13 jaar en dit is dan ook een probleem omdat hij denkt dat hij alles kan. Hierdoor ben ik de moeilijke mama. Het is allemaal erger geworden toen ik mijn huidige vriend leerde kennen 8 jaar geleden die ook al 4 kinderen heeft en een moeilijke ex.
Onze kinderen komen allemaal samen week om week bij ons en mijn jongste zoon gebruikt elk excuus om maar niet bij me te moeten komen. Na veel verdriet heb ik beslist om hem dan maar zijn zin te geven en hem enkel 2 weekends per maand te laten komen. Maar mijn ex man heeft geen enkel gezag en mijn zoon zijn school moest hieronder enorm lijden. Uiteindelijk heb ik dan de beslissing genomen om hem op internaat te zetten.
Zijn punten zijn nu veel beter maar regelmatig krijg ik van die boze smsen of telefoons waar hij niet stopt met huilen en steeds zecht dat hij daar niet graag is en terug nar huis wil.
Hiervoor gebruikt hij alles wat hij kan om me emotioneel klein te krijgen. Steeds weer breekt hij mijn hart. Samen met mijn vriend hebben we een zoontje van 3 en met hem kan hij heel goed opschieten. Ook dit gebruikt hij door bijvoorbeeld te zeggen dat hij hem zo mist. Momenteel is het zo moeilijk bij ons omdat we dan ook nog eens met de pubers zitten onze kinderen zijn namelijk 22,15,14,13,12,9,3. Steeds zijn we op zoek naar onszelf en steeds is het een strijd tussen ons of tussen een van ons en de kinderen. Wat is goed en wat is er niet goed? Het enige wat we kunnen is proberen om een goede oplossing te zoeken. Zoals ik nu opnieuw moet uitmaken of ik mijn jongste uit het internaat haal en opnieuw bij zijn vader laat; terwijl ik goed weet dat dit niet de beste beslissing is voor zijn punten op school. Iemand raad? Het lijkt me niet gemakkelijk om zo het gezin te runnen waarin jij woont. Ik meen twee soorten problemen te herkennen in je vraag: — de relatie met je zoon en daarmee ook de relatie met je ex-man — de moeilijkheden van leven in een nieuw samengesteld gezin, met kinderen met verschillende leeftijden en het getouwtrek dat daarbij hoort.
Ik raad je aan om professionele hulp te zoeken voor de relatie met je zoon en ex-man. Ik denk dan aan een gezinstherapeut. Je zit in een
driehoeksverhouding met zowel je ex als met je zoon. Vermoedelijk gaat dit om de relatie tussen jou en je ex, die uitgespeeld wordt via jullie zoon.
En waarvan jullie zoon de grootste dupe is. Al begrijp ik heel goed dat het voor jou of zelfs je ex-man ook niet gemakkelijk is. Voor je tweede vraagstuk — hoe ga ik om met de strijd tussen ons en de kinderen — kan je bij mij terecht.
Ik ben nu 2,5 jaar getrouwd met een man die al eerder getrouwd is geweest en een kind heeft van 5 jaar. Toen ik mijn partner leerder kennen was alles goed, ik was niet jaloers en accepteerde zijn zoontje erg goed. Hij kwam elk weekend op bezoek bij ons ik had zelf nog geen kinderen met mijn partner. Zijn ex maakte ons het leven zuur door elke keer moeilijk te doen over de omgangsregeling. Ik merkte dat mijn partner zich erg liet beïnvloeden door haar doordat hij bang leek te zijn voor zijn ex. Ze hoefde maar een reden hebben om te zeuren en ze stuurde weer oneindig smsjes. Ik werd zwanger en alles was ok, maar toen de ex van mijn partner wist dat ik zwanger was werd ze nog moeilijker ze was natuurlijk bang dat haar zoontje niet meer de volledige aandacht zou krijgen.
Toen ons kindje werd geboren mocht mijn partner zijn zoontje een tijdje niet zien. Ik vond het erg vervelend voor mijn partner. Toen kreeg mijn partner een smsje van zijn ex met het bericht ze het erg vond voor haar zoontje dat zijn vader niet genoeg aandacht voor hem zou hebben omdat er een ander kind is. Mijn partner maakte een grote fout en stuurde haar het volgend bericht; wie er ook na ons zoontje komt hij zal altijd mijn
nummer 1 blijven! Toen ik dit bericht had gelezen vond ik het erg pijnlijk en hebben we daar veel ruzie over gehad, mijn partner gaf aan erg veel spijt te hebben dat hij dat smsje had gestuurd. Sindsdien krijg ik het gevoel bij alles wat zijn ex partner zegt of vraagt hij dat meteen doet. Ik denk dat hij zich erg snel laat beïnvloeden door haar, al zegt hij van niet. We hebben nu problemen in ons huwelijk doordat ik jaloers word en mijzelf ga vergelijken met zijn ex. Ik begin aardig paranoide te worden en ik merk dat het ons huwelijk geen goed doet.
En ik ga ook aan de slag gaan met die tips. Alleen …hoe moet ik met het volgende omgaan: ik heb drie kinderen en mijn vriend 1 kind. Mijn kinderen zijn constant bij ons en van hem om de 14 dagen een weekend. Mijn jongste is 11 en zijn zoon 12 jaar. Op het eerste gezicht zijn het de beste vrienden en trekken ze ook altijd met elkaar op. Maar mijn jongste is bij zijn aanwezigheid helemaal anders, in negatieve zin.
Emotioneel, boos, brutaal, zonder redenen zijn broers uitschelden. Een ritueel dat om de 14 dagen terug komt. En het lijkt geen gedachten, mijn vriend bevestigt dit en de omgeving ook. Het lijkt of mijn jongste bewust of onbewust wordt beinvloed. We zijn met de jongens ook al in therapie geweest, apart wel te verstaan,maar niets lijkt te helpen. Weet jij misschien waar het probleem ligt, bij mijn zoon of stiefzoon?
En hoe kunnen we dit oplossen? Helaas kan ik je niet helpen. Om echt advies te kunnen geven zou een uitgebreide intake nodig zijn. Je schrijft dat ze elk apart in therapie geweest zijn. Maar wat als het probleem tussen hen ligt — dus niet bij 1 van beiden — of in het geheel van het gezin en hun gedrag te zien is als een symptoom van het geheel? Ik zou gezinstherapie aanbevelen daarom.
Veel succes! Wat als vader en dochter van 22 samen een heel sterke band hebben? Ik kom er niet tussen en laat hen de vrijheid. De dochter werkt, heeft een vriend maar is heel manipulatief, ze is heel lief tegen mij, vertelt dingen over haar werk, praat heel veel. Achter mijn rug belt ze op haar kamer naar papa die op weg is naar huis om te zeggen dat ze het kostbeu is en dat het hoog tijd is dat hij een advokaat inschakelt om ervoor te zorgen dat ik en mijn zoon van 14 ergens anders moeten gaan wonen. Hij gaat daar gewoon met akkoord? Is dit nog normaal? Ik kan er met hem niet over spreken want hij vindt dat de dochter gelijk heeft, waar gaat dit naartoe? Zijn er nog personen die dit ervaren of is er iemand die me kan vertellen hoe ik ermee om moet?
Alles gebeurt zonder dat ik het weet en kom er dan pas later achter……… Ik weet het even niet meer. Als de band van een ouder met zijn kind in concurrentie komt met die tussen de ouder en de stiefouder- om wat voor reden ook — dan kan ik me voorstellen dat het helemaal niet
gemakkelijk is om rustig te blijven en je goed te voelen. Ik kan je helaas niet zomaar een stap 1, 2, 3 -tip geven, omdat het uit je verhaal bij mij overkomt dat er enkele serieuze verstrikkingen in jullie gezin zijn. Wat er in ieder geval nodig is — dat kan ik je wel meegeven — is: zodanig kunnen praten met je partner dat jullie elkaars pijn begrijpen en van daaruit tot enkele cruciale afspraken komen.
Geraak je hier niet op jezelf uit, neem dan contact met me op voor een afspraak. Heel veel goede moed, Cindy Schepers. Mijn partner en ik zijn ondertussen 8 jaar samen. Ik ben dus al 8 jaar plusmama van een meisje dat volgende maand 11 wordt. Samen hebben mijn partner en ik nog een dochtertje van 4,5. Ik heb altijd geweten dat mijn partner een rugzakje bij zich droeg dat hij onmogelijk kon losmaken. Wou ik de man, dan moest ik er het rugzakje bijnemen, voor altijd. En ik heb dat van dag 1 altijd gewild. Nu, 8 jaar later, wil ik dat nog steeds, ik zie mijn stiefdochter graag, maar ik merk wel dat ik met een aantal zaken zit, die ik moeilijker kan plaatsen dan vroeger het wordt ook een pubertje, dat mag ik niet vergeten!
De herkenbaarheid is zoooo groot, het is ongelofelijk hoe de dingen hier verwoord worden. Anders dan in vele verhalen, moet ik zeggen dat ik altijd een plaats gekregen heb van mijn partner en altijd gerespecteerd geweest ben door mijn partner uiteraard met vallen en opstaan, want een gescheiden vader is ook een gekwetste ziel en iemand toelaten die een nieuwe rol opneemt tov zijn kind is niet makkelijk in mijn rol naar zijn dochter toe. Hij wist ook dat als dat niet zo was, wij geen toekomst konden hebben. Ik voel me gesteund en gehoord uiteraard zijn er altijd schoonheidsfoutjes, maar die zijn bespreekbaar. Als ik alle 10 puntjes lees, dan kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat ik goed bezig ben!
En dat is ook eens fijn om te lezen. Het is niet altijd gemakkelijk en het is ook al eens door mij hoofd geflitst hoe het geweest zou zijn was mijn partner nog geen vader geweest. Dan had ik wellicht zelf nog een 2e kindje en was ons huis wat rustiger geweest en dan zouden de zaken misschien nog meer verlopen zijn zoals ik het wou. Zij heeft van mij een beter mens gemaakt en laat me zien waar het om gaat in het leven.
Onbaatzuchtig zijn, leren fouten maken en daar ok mee zijn, relativeren en haar enthousiasme werkt zo aanstekelijk. Als ik haar in de tuin gelukkig zie worden van een vlinder die passeert, haar helderblauwe ogen zie oplichten als de eerste sneeuwvlokken vallen, als ze samen kampen aan het bouwen is met haar kleine zusje, haar leert fietsen, haar in bad steekt, …. En de moeilijke momentjes, die neem ik er bij…. Alles begint bij jezelf en hier heb ik gelezen dat je niet perfect kan zijn.
Ook stiefouders mogen hun zwakte hebben, mogen het soms allemaal eventjes niet meer zien zitten, mogen het complex noemen zonder zich schuldig te voelen. Het is niet evident en ik kan me voorstellen dat bij vele lotgenoten, ondanks de goeie intenties, er heel veel factoren zijn die het minder gemakkelijk maken, de ex in de eerste plaats. Maar het kan ook mooi zijn, als je maar juiste verwachtingen schept en beseft dat je nooit de ouder kunt vervangen, je kunt alleen het beste van jezelf geven en vrede nemen met die plek.
Veel succes aan alle stiefouders die hier aan deelnemen! Ik wens ook jou veel succes in je gezin, in de goede tijden, maar ook in de soms wat moeilijkere tijden waarin de schoonheidsfoutjes — zoals je dat zo mooi noemt — op de voorgrond lijken te staan. Hartelijke groet, Cindy Schepers. De relatie met mijn vorige partner was enkel nog een vriendschappelijke. Uit mijn vorige relatie heb ik een dochter, ze is nu 12 jaar.
Mijn man zat op dat moment in een vechtscheiding, mocht zijn kinderen niet meer zien, ex in rolstoel, speelde alle troeven voor de rechtbank uit etc. Nu 5 jaar later zijn de drie kids hier week om week. Op zich kan ik niet zeggen dat het slecht gaat. Mij dochter voelt zich thuis bij ons. De oudste zoon van mijn man is 11 en de jongste 9 jaar. De oudste is naar beide ouders toe zeer loyaal. Hij begrijpt ondertussen ook lange weg afgelegd de verschillen in opvoeding, kan hiermee leven. De jongste is op dit moment degene die me zorgen baart. Zijn gedrag op school begint zeer negatief te worden. Bij ons durft hij zichzelf niet helemaal te laten zien en vertoont hij wenselijk gedrag dat grenst aan het geniepige. Hij kan dit namelijk niet volhouden en gaat dan liegen. Mijn man wil dit niet zien.
Ik ben ervan overtuigd dat hij zich bij ons niet goed voelt, dat hij zichzelf niet kan zijn. Persoonlijk voel ik me ook erg afgewezen door hem. Alle
inspanningen en zorg verbetert niets. Verwacht ik teveel van hem? Zijn moeder verwent hen op materieel vlak, maakt het hen zo gemakkelijk mogelijk, ze moeten niets. Bij ons zijn er redelijk wat huisregels. We zij dan ook werkende ouders met heel wat minder tijd.
Zijn houding in huis creëert veel onrust en spanning. Op dit moment vind ik geen rust meer in huis als de kinderen er zijn. Hiervoor ben ik echt kwaad op mezelf, ik vind dat ze beter verdienen. Natuurlijk is de passief agressieve houding van de ex ook steeds aanwezig. Ze wil ons het gevoel geven slechte ouders te zijn en verheft zichzelf. Ik blijkbaar wel … Ik weet niet goed wat doen op dit moment. Ik denk dat ik teveel hooi op mijn vork genomen heb en zal moeten loslaten, maar dat is zo moeilijk. Beetje lang verhaal, hopelijk een beetje duidelijk. Alvast bedankt om mijn verhaal te mogen doen. Zijn zoon wil echt niks te maken hebben met mij en dat verpest de sfeer thuis enorm. Hij houdt zijn vader telkens in de gaten zodat hij niet in mijn buurt komt. Ik word er echt gek van.
Zijn vader vindt het maar zielig. Kunnen jullie mij adviseren of goede boeken adviseren met veel tips? Bedankt voor je reactie. Het is niet gemakkelijk een gezin op te bouwen als je meemaakt wat jij beschrijft. In mijn werk staat het uitbouwen van de relaties in het nieuw samengesteld gezin centraal. Dat is zeker nodig als je stiefzoon in de modus zit van waaruit hij niets met jullie gezin te maken wil hebben. Ik heb hier echter geen kant en klare tips voor, omdat zijn gedrag verschillende oorzaken kan hebben en dus ook de manier waarop je daar mee omgaat. Met advies kom je er meestal niet, hier is echte relatiebegeleiding in nodig in combinatie met concrete communicatie.
Wil je je graag door mij laten begeleiden, neem dan even contact met me op. Toch prettig te lezen, dat er veel situaties zijn en dat mijn situatie herkenbaar is in andere verhalen. Alleen denk ik dat mijn situatie toch verschilt van de andere omdat het bij mij echt gaat om de ex partner ipv de stief kinderen. Ik heb nu bijna drie jaar een relatie met een geweldige man en die heeft twee geweldige lieve jongens waar ik erg gek op ben. Ik heb zelf ook twee kinderen en dat maakt ons gezin dus zes koppig. Vanaf dag een tot de eerste anderhalf jaar heb ik mij nooit bemoeit met de regels en co-ouderschap die mijn vriend heeft met zijn ex vrouw.
Onze kinderen,ik zelf heb een zoon van 14 en dochter van 12 en hij heeft een zoon van 6 en een van 9 jaar, gaan heel erg goed samen. Ze zien elkaar als echte broers en zus en hebben een hele sterke band met elkaar. Echt geweldig om te zien. Ze zijn mij na anderhalf jaar mama gaan noemen, zomaar spontaan. Ik heb daar eerst best wat moeite mee gehad, meer omdat ik het vervelend vond voor hun moeder. Vele vonden het geweldig om te zien hoe ons gezin zich vormt en ook dat zijn kinderen mij echt als hun tweede mama zien, vindt iedereen geweldig. Na wat gesprekken ben ik het gaan accepteren en voel ik me vereerd dat ze me zo noemen. Ik ben vanaf dag een heel erg respectvol, netjes,
vergevingsgezind, en vooral loyaal geweest naar hun moeder. Tot wij erachter kwamen dat ze heel vervelend over mij sprak tegenover vrienden van mijn partner. Ik kwam in eens in een vriendengroep terecht waar zij altijd in had gezeten en moest moeite doen om geaccepteerd te worden.
Ik ben een persoon wat eerlijkheid voorop draagt en ben ook netjes verhaal gaan halen waarom zij zo sprak over mij. Ze vond het normaal dat ik niet meteen geaccepteerd werd door haar en vond het ook maar normaal dat ze een mening had over mij. Na wat gesprekken met haar en ook mijn mening die ik heb geuit dacht ik dat het beter zou gaan, we kwamen zelfs op het punt dat ze liever met mij sprak dan met mijn partner als er dingen geregeld moesten worden. Tot dat mijn partner de kinderen bij de wissel naar haar bracht en ze heel vuil over mij begon te praten naar hem toe en ook echt tussen onze relatie ging zitten wroeten. Zo vertelde ze tegen mij dat hij nog lang achter haar aan had gelopen en veel brieven had geschreven naar haar om haar terug te krijgen, dit allemaal zou al spelen toen hij al een relatie had met mij. Ik was elke keer ontdaan en snapte niet goed waarom ze zo deed en dit vertelde.
Toen ik verhaal ging halen bij mijn vriend stond hij met grote open ogen naar mij te kijken en vertelde dat hij nog nooit achter haar aan had gelopen en blij was dat deze relatie achter de rug was. Zij heeft hem heel erg bedrogen en vooral heel veel voorgelogen. Ik heb haar ook gezegd: laat de brieven maar zien als je ze dan toch hebt.. Onze kinderen huilen vaak als ze terug moeten naar haar. Hij knuffelt, zegt hoeveel hij van mij houdt en mij altijd mist. De jongste kan ze nog vaak manipuleren maar zodra hij een dag hier is draait hij ook meteen weer positief om en zegt dat hij langer bij ons wil blijven. Ze heeft het nu weer op haar heupen en begint tegen de kinderen dat ze het raar vindt dat ze mij mama zijn gaan noemen, ze hebben toch een mama! Wij hebben de kinderen uitgelegd dat je ook een tweede mama kunt hebben die voor je zorgt en van je houdt en dat pleegouders en adoptie ouders dit ook hebben.
Ik ben namelijk zelf een goed voorbeeld omdat ik zelf opgeroeid ben in een pleeggezin en mijn pleegouders ook papa en mama noemde, niks mis mee. Zij accepteert het niet en vindt het abnormaal en vreselijk dat haar kinderen mama zeggen tegen mij. Maar mijn stiefkinderen vinden het erg vervelend dat zij zo reageerd en negeren ook haar gedrag en ze blijven mama zeggen tegen mij. Ik wil toch vragen waar ik bepaalde hulpmiddelen zou kunnen krijgen om met haar om te gaan.
Wij zijn op het punt gekomen door alles wat zij heeft gezegd en doet omtrent de kinderen dat wij echt een bloedhekel aan haar beginnen te krijgen. Mijn vriend wil niet eens in dezelfde ruimte zijn met haar als het aankomt op de wisseling. We mogen daar ook niks van zeggen, want oppas is niet erg hoor. Maar de kinderen geven aan dat ze het niet leuk vinden en dat mama er bijna nooit is en dat ze liever bij ons zijn. Ik vind het een vervelende situatie zo, advies is erg welkom! Ook praten met lotgenoten zou prettig zijn. Wat een verademing dat ik deze website heb gevonden. En dat meen ik uit de grond van mijn hart. Ik ben een stiefpapa al 5 jaar en de oudste zoon van mijn vrouw, nu 17 jaar, heeft op dit moment als enige doel onze relatie uit elkaar te trekken. Nog altijd stik verliefd op mijn vrouw, maar de methodes die hij daarvoor gebruikt, zijn werkelijk grensoverschrijdend.
En dat maakt het zo moeilijk. Ik stuur straks een langere reactie. Echt fijn deze site te hebben gevonden. Amai wat ben ik blij om deze site te hebben gevonden… Zoals de meeste het hier neerpennen gaat alles in het begin goed en lopen de zaken vlot maar daarna begint het schoentje te wringen. Als ik het hier zo neerschrijf doet het me pijn te zien hoe mensen hieronder lijden.
Even mijn situatie schetsen, een 6-tal jaar geleden ben ik een relatie gestart met mijn partner. Ik wist ook dat mijn partner reeds een kindje had met iemand anders. Het is wel belangrijk om weten dat de papa van het kindje niet meer in het verhaal betrokken is. Mijn partner wou dan samen een kindje maken en vroeg dit regelmatig, ikzelf zei altijd dat het niet het moment was of is. En dat ze zeker moest stoppen met me te forceren omdat dit in de tegengestelde zin werkt. Na enige tijd kwam ze het mij dus niet meer vragen en was ik daar ook blij mee… Op een dag heb ik dan
besloten om toch voor een kindje te gaan, en sinds de geboorte van mijn zoon is mijn gevoel naar mijn stiefzoon toch iets wat verandert… Zoals ik eerder vermeld had ziet mijn stiefzoon zijn papa niet en dat doet me wel iets, we hebben hem een moment de keuze gegeven om mij papa te noemen als hij dat wou.
Hij heeft hier mee ingestemd… is dit ok??? Ikzelf ben vrij streng opgevoed en ik acht veel belang aan waarden en respect. Ja misschien wel wat te
…. We hebben al verschillende gesprekken gehad over de opvoeding van mijn stiefzoon. Heel belangrijk is dat we hier wel gezorgd hebben voor geven en nemen principe. NU de laatste tijd is het echt achteruit aan het gaan, mijn stiefzoon doet precies alles om me te tergen om me op mijn paard te krijgen. Ik denk dat hij voelt dat mijn zoon op de eerste plaats komt. Zijn mama gaat me dan altijd kleineren voor hem waar ik helemaal niet mee omkan. EN dan zeg ik wel ok ik ben misschien wel wat streng of zit achter zijn veren. Maar de mama laat precies alles doen, hij ruimt niets op.
Hoe meer dat mijn partner hem moet verdedigen ,zoals zij het zo goed zegt , hoe erger het wordt tussen mij en mijn stiefzoon. Nu wilt mijn partner naar de therapeut gaan om te kijken voor een oplossing maar misschien kan ik hier nog wat tips ontvangen. Ik wens ook even iedereen dat deel uitmaakt van een nieuw samengesteld gezin, jullie zijn niet alleen. Geef niet snel op maar weet als je alles hebt geprobeerd en het toch niet meer gaat wel at least you tried!!! Grts Me myself and I. Zo mooi verwoord. Ik lees regelmatig hetzelfde artikel als ik steeds weer op dezelfde moeilijkheden stoot in mijn nieuwe relatie.
Het is soms zo vermoeiend … Soms bekruipt me de angst alles te verliezen omdat ik te veel uitdagingen en conflicten ervaar waar ik geen oplossing voor vind die iedereen gelukkig maakt. Blijf aub artikels schrijven. In de maatschappij is het moeilijk hierover te spreken omdat het een taboe is als je problemen hebt met stiefkinderen en alles wat erbij hoort. Nagels met koppen wat betreft mijn gevoelens en angsten. Ik maak nog geen deel uit van het gezin omdat mijn nieuwe vriend en expartner beslist hebben om 6 maanden te wachten alvorens de kinderen in te lichten over een nieuwe relatie.
Want ik wil het allemaal zo goed doen. Maar het maakt mij eigenlijk steeds banger en banger.
' + pleaseWaitMessage + '
Je hebt samen met je vriend te bespreken wat het met je doet. Anders geraak je hoe langer gefrustreerd en komt het sowieso tussen jullie te staan.
Hallo, Wij hebben nu een anderhalf jaar een relatie, een super relatie! Hij heeft 2 meisjes en ik 1 jongen. In begin hebben we besloten water in onze wijn te doen betreft opvoeding, hij ging strenger zijn en ik milder. Dat ging goed tot we op reis gingen, zijn kinderen zijn pestkoppen en hij ziet het niet. Ze hebben plezier dat we kibbelen en nog meer plezier als ik iets verbied en hij toegeeft. Versta niet hoe hij ineens op zijn kop laat zitten door zijn dochters.
Uiteindelijk heeft hij de laatste dagen tegen mij niet meer gesproken en zich enkel op zijn meisjes gefocust die waren super blij. Dit voelt echt als het begin van t einde. Wat een voorbeeld voor mijn zoon die ik altijd alleen heb opgevoed! Gr Chrisje. Blijkbaar ben ik niet alleen, ben meer dan een jaar samen met mijn vriend, we wonen tien maanden samen, hij heeft twee dochters waarvan 1 gehandicapt is en een zoon, ik heb 1 zoon. De kinderen gaan goed samen, maar wij als koppel dat gaat slechter en slechter. Ik ben een zorgtype… Wil in alles helpen, maar dat word niet altijd in dank af genomen. Ja dan stopt alles….. Praten doet hij niet, ik ben wel een prater… Dat bitst al. Ik weet het niet meer… Dacht al eens met iemand gaan praten. Mijn man en ik zijn 5 jaar samen. Toen we verliefd werden zat hij midden in een vechtscheiding met heel veel opstook van de kinderen door de expartner en haar familie. De regeling in eerste instantie was dat we elke 14dagen de kinderen bij ons zouden hebben.
Een half jaar later hadden we de kinderen fulltime door het overlijden van de ex partner. Hetgeen zeer tegen de zin was van de familie. Als plusmama is de zorg grotendeels voor mij daarenboven is mijn partner vaak afwezig tijdens de week. De barsten in onze relatie worden steeds duidelijker, dat maakt me bang en maakt me bang voor ons kind. Ik ben zeker een van die personen die zegt had ik het geweten, ik had er nooit aan begonnen onder 1 dak. Hoe graag ik mijn partner ook zie. Mijn vriend heeft een zoon van 13 en een hele knappe ex vrouw. Zij vliegt als stewardess over de wereld en is daarnaast succesvol als ondernemer. Mijn vriend heeft haar hoog zitten en neemt het bijna altijd voor haar op. Dit irriteert mij erg. Ik heb meerdere relaties via internet gehad en heb het gevoel dat ik slechs een tussenstationnetje ben. Leuk voor erbij, maar het respect en de echte liefde ontbreekt. Ik ben slechts goed voor opvulling van de leegte en het schoonmaken of onkruid weghalen.
De ex hoeft maar een kik te geven of mijn vriend staat voor haar klaar. Moeilijk, want een oude vrijster worden wil ik ook niet. Liefs, Anne. Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar samen. Voordat alles begon, was er enorme aantrekkingskracht. Het enige dat hem tegen hield waren mijn kinderen. Hij wou niet echt een relatie beginnen met mij. Maar hij bleef teugkomen. Ondertussen zijn we 4 jaar samen. Hij woont bij ons in en heeft al heel veel voor mijn kinderen gedaan.
Wat ik wel merk is dat hij geen band heeft met mijn zoon 10j , helemaal niets. En mijn zoon kan nooit iets goed doen voor hem. Wanneer ik een cadeautje wil kopen voor mijn zoon, vindt hij dat niet nodig. Volgens hem verdient mijn zoon dit allemaal niet. Natuurlijk, kwetst dit me keer na keer en denk ik er aan om de relatie te verbreken. Er is me al verteld geweest geduld te hebben hiermee. Op een dag zijn de kinderen het huis uit en zal dit allemaal voorbij zijn. Maar ik weet niet of ik zo lang kan wachten. Ik heb nooit verwacht noch gevraagd om van mijn kinderen te houden, maar ook niet om te haten. Wat gedaan? Ik denk dat hier maar 1 oplossing is. En dat is je vriend duidelijk maken wat het voor jou betekent dat hij je zoon geen plaats geeft. Dat dat jou rechtstreeks raakt. Ik vrees dat als jullie daar niks aan doen, dat dit tussen jullie komt te staan en jullie relatie de relatie tussen jou en je vriend aantast.
Geraken jullie hier zelf niet uit, neem dan contact met me op. Ik weet niet goed waar te beginnen. Ik ben 12 jaar geleden gescheiden en heb uit dit huwelijk 2 jongens. De papa heeft enkel oog voor de jongste 13 jaar en dit is dan ook een probleem omdat hij denkt dat hij alles kan. Hierdoor ben ik de moeilijke mama. Het is allemaal erger geworden toen ik mijn huidige vriend leerde kennen 8 jaar geleden die ook al 4 kinderen heeft en een moeilijke ex. Onze kinderen komen allemaal samen week om week bij ons en mijn jongste zoon gebruikt elk excuus om maar niet bij me te moeten komen.
Na veel verdriet heb ik beslist om hem dan maar zijn zin te geven en hem enkel 2 weekends per maand te laten komen. Maar mijn ex man heeft geen enkel gezag en mijn zoon zijn school moest hieronder enorm lijden. Uiteindelijk heb ik dan de beslissing genomen om hem op internaat te zetten. Zijn punten zijn nu veel beter maar regelmatig krijg ik van die boze smsen of telefoons waar hij niet stopt met huilen en steeds zecht dat hij daar niet graag is en terug nar huis wil. Hiervoor gebruikt hij alles wat hij kan om me emotioneel klein te krijgen. Steeds weer breekt hij mijn hart.
Samen met mijn vriend hebben we een zoontje van 3 en met hem kan hij heel goed opschieten. Ook dit gebruikt hij door bijvoorbeeld te zeggen dat hij hem zo mist. Momenteel is het zo moeilijk bij ons omdat we dan ook nog eens met de pubers zitten onze kinderen zijn namelijk
22,15,14,13,12,9,3. Steeds zijn we op zoek naar onszelf en steeds is het een strijd tussen ons of tussen een van ons en de kinderen.
Wat is goed en wat is er niet goed? Het enige wat we kunnen is proberen om een goede oplossing te zoeken. Zoals ik nu opnieuw moet uitmaken of ik mijn jongste uit het internaat haal en opnieuw bij zijn vader laat; terwijl ik goed weet dat dit niet de beste beslissing is voor zijn punten op school. Iemand raad? Het lijkt me niet gemakkelijk om zo het gezin te runnen waarin jij woont. Ik meen twee soorten problemen te herkennen in je vraag: — de relatie met je zoon en daarmee ook de relatie met je ex-man — de moeilijkheden van leven in een nieuw samengesteld gezin, met kinderen met verschillende leeftijden en het getouwtrek dat daarbij hoort. Ik raad je aan om professionele hulp te zoeken voor de relatie met je zoon en ex-man. Ik denk dan aan een gezinstherapeut. Je zit in een driehoeksverhouding met zowel je ex als met je zoon. Vermoedelijk gaat dit om de relatie tussen jou en je ex, die uitgespeeld wordt via jullie zoon. En waarvan jullie zoon de grootste dupe is.
Al begrijp ik heel goed dat het voor jou of zelfs je ex-man ook niet gemakkelijk is. Voor je tweede vraagstuk — hoe ga ik om met de strijd tussen ons en de kinderen — kan je bij mij terecht. Ik ben nu 2,5 jaar getrouwd met een man die al eerder getrouwd is geweest en een kind heeft van 5 jaar. Toen ik mijn partner leerder kennen was alles goed, ik was niet jaloers en accepteerde zijn zoontje erg goed. Hij kwam elk weekend op bezoek bij ons ik had zelf nog geen kinderen met mijn partner.
Zijn ex maakte ons het leven zuur door elke keer moeilijk te doen over de omgangsregeling. Ik merkte dat mijn partner zich erg liet beïnvloeden door haar doordat hij bang leek te zijn voor zijn ex. Ze hoefde maar een reden hebben om te zeuren en ze stuurde weer oneindig smsjes. Ik werd zwanger en alles was ok, maar toen de ex van mijn partner wist dat ik zwanger was werd ze nog moeilijker ze was natuurlijk bang dat haar zoontje niet meer de volledige aandacht zou krijgen. Toen ons kindje werd geboren mocht mijn partner zijn zoontje een tijdje niet zien. Ik vond het erg vervelend voor mijn partner. Toen kreeg mijn partner een smsje van zijn ex met het bericht ze het erg vond voor haar zoontje dat zijn vader niet genoeg aandacht voor hem zou hebben omdat er een ander kind is. Mijn partner maakte een grote fout en stuurde haar het volgend bericht; wie er ook na ons zoontje komt hij zal altijd mijn nummer 1 blijven! Toen ik dit bericht had gelezen vond ik het erg pijnlijk en hebben we daar veel ruzie over gehad, mijn partner gaf aan erg veel spijt te hebben dat hij dat smsje had gestuurd.
Sindsdien krijg ik het gevoel bij alles wat zijn ex partner zegt of vraagt hij dat meteen doet. Ik denk dat hij zich erg snel laat beïnvloeden door haar, al zegt hij van niet. We hebben nu problemen in ons huwelijk doordat ik jaloers word en mijzelf ga vergelijken met zijn ex. Ik begin aardig paranoide te worden en ik merk dat het ons huwelijk geen goed doet. En ik ga ook aan de slag gaan met die tips. Alleen …hoe moet ik met het volgende omgaan: ik heb drie kinderen en mijn vriend 1 kind. Mijn kinderen zijn constant bij ons en van hem om de 14 dagen een weekend.
Mijn jongste is 11 en zijn zoon 12 jaar. Op het eerste gezicht zijn het de beste vrienden en trekken ze ook altijd met elkaar op. Maar mijn jongste is bij zijn aanwezigheid helemaal anders, in negatieve zin. Emotioneel, boos, brutaal, zonder redenen zijn broers uitschelden. Een ritueel dat om de 14 dagen terug komt. En het lijkt geen gedachten, mijn vriend bevestigt dit en de omgeving ook. Het lijkt of mijn jongste bewust of onbewust wordt beinvloed. We zijn met de jongens ook al in therapie geweest, apart wel te verstaan,maar niets lijkt te helpen. Weet jij misschien waar het probleem ligt, bij mijn zoon of stiefzoon? En hoe kunnen we dit oplossen? Helaas kan ik je niet helpen.
Om echt advies te kunnen geven zou een uitgebreide intake nodig zijn. Je schrijft dat ze elk apart in therapie geweest zijn. Maar wat als het probleem tussen hen ligt — dus niet bij 1 van beiden — of in het geheel van het gezin en hun gedrag te zien is als een symptoom van het geheel? Ik zou gezinstherapie aanbevelen daarom. Veel succes! Wat als vader en dochter van 22 samen een heel sterke band hebben?
Ik kom er niet tussen en laat hen de vrijheid. De dochter werkt, heeft een vriend maar is heel manipulatief, ze is heel lief tegen mij, vertelt dingen over haar werk, praat heel veel. Achter mijn rug belt ze op haar kamer naar papa die op weg is naar huis om te zeggen dat ze het kostbeu is en dat het hoog tijd is dat hij een advokaat inschakelt om ervoor te zorgen dat ik en mijn zoon van 14 ergens anders moeten gaan wonen.
Hij gaat daar gewoon met akkoord? Is dit nog normaal? Ik kan er met hem niet over spreken want hij vindt dat de dochter gelijk heeft, waar gaat dit naartoe? Zijn er nog personen die dit ervaren of is er iemand die me kan vertellen hoe ik ermee om moet? Alles gebeurt zonder dat ik het weet en kom er dan pas later achter……… Ik weet het even niet meer. Als de band van een ouder met zijn kind in concurrentie komt met die tussen de ouder en de stiefouder- om wat voor reden ook — dan kan ik me voorstellen dat het helemaal niet gemakkelijk is om rustig te blijven en je goed te voelen. Ik kan je helaas niet zomaar een stap 1, 2, 3 -tip geven, omdat het uit je verhaal bij mij overkomt dat er enkele serieuze verstrikkingen in jullie gezin zijn.
Wat er in ieder geval nodig is — dat kan ik je wel meegeven — is: zodanig kunnen praten met je partner dat jullie elkaars pijn begrijpen en van daaruit tot enkele cruciale afspraken komen. Geraak je hier niet op jezelf uit, neem dan contact met me op voor een afspraak. Heel veel goede moed, Cindy Schepers. Mijn partner en ik zijn ondertussen 8 jaar samen. Ik ben dus al 8 jaar plusmama van een meisje dat volgende maand 11 wordt. Samen hebben mijn partner en ik nog een dochtertje van 4,5. Ik heb altijd geweten dat mijn partner een rugzakje bij zich droeg dat hij onmogelijk kon losmaken. Wou ik de man, dan moest ik er het rugzakje bijnemen, voor altijd. En ik heb dat van dag 1 altijd gewild. Nu, 8 jaar later, wil ik dat nog steeds, ik zie mijn stiefdochter graag, maar ik merk wel dat ik met een aantal zaken zit, die ik moeilijker kan plaatsen dan vroeger het wordt ook een pubertje, dat mag ik niet vergeten! De herkenbaarheid is zoooo groot, het is ongelofelijk hoe de dingen hier verwoord worden.
Anders dan in vele verhalen, moet ik zeggen dat ik altijd een plaats gekregen heb van mijn partner en altijd gerespecteerd geweest ben door mijn
partner uiteraard met vallen en opstaan, want een gescheiden vader is ook een gekwetste ziel en iemand toelaten die een nieuwe rol opneemt tov zijn kind is niet makkelijk in mijn rol naar zijn dochter toe. Hij wist ook dat als dat niet zo was, wij geen toekomst konden hebben. Ik voel me gesteund en gehoord uiteraard zijn er altijd schoonheidsfoutjes, maar die zijn bespreekbaar. Als ik alle 10 puntjes lees, dan kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat ik goed bezig ben! En dat is ook eens fijn om te lezen. Het is niet altijd gemakkelijk en het is ook al eens door mij hoofd geflitst hoe het geweest zou zijn was mijn partner nog geen vader geweest.
Dan had ik wellicht zelf nog een 2e kindje en was ons huis wat rustiger geweest en dan zouden de zaken misschien nog meer verlopen zijn zoals ik het wou. Zij heeft van mij een beter mens gemaakt en laat me zien waar het om gaat in het leven. Onbaatzuchtig zijn, leren fouten maken en daar ok mee zijn, relativeren en haar enthousiasme werkt zo aanstekelijk. Als ik haar in de tuin gelukkig zie worden van een vlinder die passeert, haar helderblauwe ogen zie oplichten als de eerste sneeuwvlokken vallen, als ze samen kampen aan het bouwen is met haar kleine zusje, haar leert fietsen, haar in bad steekt, …. En de moeilijke momentjes, die neem ik er bij…. Alles begint bij jezelf en hier heb ik gelezen dat je niet perfect kan zijn. Ook stiefouders mogen hun zwakte hebben, mogen het soms allemaal eventjes niet meer zien zitten, mogen het complex noemen zonder zich schuldig te voelen. Het is niet evident en ik kan me voorstellen dat bij vele lotgenoten, ondanks de goeie intenties, er heel veel factoren zijn die het minder gemakkelijk maken, de ex in de eerste plaats.
Maar het kan ook mooi zijn, als je maar juiste verwachtingen schept en beseft dat je nooit de ouder kunt vervangen, je kunt alleen het beste van jezelf geven en vrede nemen met die plek. Veel succes aan alle stiefouders die hier aan deelnemen! Ik wens ook jou veel succes in je gezin, in de goede tijden, maar ook in de soms wat moeilijkere tijden waarin de schoonheidsfoutjes — zoals je dat zo mooi noemt — op de voorgrond lijken te staan. Hartelijke groet, Cindy Schepers. De relatie met mijn vorige partner was enkel nog een vriendschappelijke. Uit mijn vorige relatie heb ik een dochter, ze is nu 12 jaar. Mijn man zat op dat moment in een vechtscheiding, mocht zijn kinderen niet meer zien, ex in rolstoel, speelde alle troeven voor de rechtbank uit etc.
Nu 5 jaar later zijn de drie kids hier week om week. Op zich kan ik niet zeggen dat het slecht gaat. Mij dochter voelt zich thuis bij ons. De oudste zoon van mijn man is 11 en de jongste 9 jaar. De oudste is naar beide ouders toe zeer loyaal. Hij begrijpt ondertussen ook lange weg afgelegd de verschillen in opvoeding, kan hiermee leven. De jongste is op dit moment degene die me zorgen baart.
Zijn gedrag op school begint zeer negatief te worden. Bij ons durft hij zichzelf niet helemaal te laten zien en vertoont hij wenselijk gedrag dat grenst aan het geniepige. Hij kan dit namelijk niet volhouden en gaat dan liegen. Mijn man wil dit niet zien. Ik ben ervan overtuigd dat hij zich bij ons niet goed voelt, dat hij zichzelf niet kan zijn. Persoonlijk voel ik me ook erg afgewezen door hem. Alle inspanningen en zorg verbetert niets. Verwacht ik teveel van hem? Zijn moeder verwent hen op materieel vlak, maakt het hen zo gemakkelijk mogelijk, ze moeten niets. Bij ons zijn er redelijk wat huisregels. We zij dan ook werkende ouders met heel wat minder tijd. Zijn houding in huis creëert veel onrust en spanning.
Op dit moment vind ik geen rust meer in huis als de kinderen er zijn. Hiervoor ben ik echt kwaad op mezelf, ik vind dat ze beter verdienen.
Natuurlijk is de passief agressieve houding van de ex ook steeds aanwezig. Ze wil ons het gevoel geven slechte ouders te zijn en verheft zichzelf. Ik blijkbaar wel … Ik weet niet goed wat doen op dit moment. Ik denk dat ik teveel hooi op mijn vork genomen heb en zal moeten loslaten, maar dat is zo moeilijk. Beetje lang verhaal, hopelijk een beetje duidelijk. Alvast bedankt om mijn verhaal te mogen doen. Zijn zoon wil echt niks te maken hebben met mij en dat verpest de sfeer thuis enorm. Hij houdt zijn vader telkens in de gaten zodat hij niet in mijn buurt komt. Ik word er echt gek van. Zijn vader vindt het maar zielig. Kunnen jullie mij adviseren of goede boeken adviseren met veel tips? Bedankt voor je reactie. Het is niet gemakkelijk een gezin op te bouwen als je meemaakt wat jij beschrijft.
In mijn werk staat het uitbouwen van de relaties in het nieuw samengesteld gezin centraal. Dat is zeker nodig als je stiefzoon in de modus zit van waaruit hij niets met jullie gezin te maken wil hebben. Ik heb hier echter geen kant en klare tips voor, omdat zijn gedrag verschillende oorzaken kan hebben en dus ook de manier waarop je daar mee omgaat. Met advies kom je er meestal niet, hier is echte relatiebegeleiding in nodig in
combinatie met concrete communicatie. Wil je je graag door mij laten begeleiden, neem dan even contact met me op.
Toch prettig te lezen, dat er veel situaties zijn en dat mijn situatie herkenbaar is in andere verhalen. Alleen denk ik dat mijn situatie toch verschilt van de andere omdat het bij mij echt gaat om de ex partner ipv de stief kinderen. Ik heb nu bijna drie jaar een relatie met een geweldige man en die heeft twee geweldige lieve jongens waar ik erg gek op ben. Ik heb zelf ook twee kinderen en dat maakt ons gezin dus zes koppig. Vanaf dag een tot de eerste anderhalf jaar heb ik mij nooit bemoeit met de regels en co-ouderschap die mijn vriend heeft met zijn ex vrouw.
Onze kinderen,ik zelf heb een zoon van 14 en dochter van 12 en hij heeft een zoon van 6 en een van 9 jaar, gaan heel erg goed samen. Ze zien elkaar als echte broers en zus en hebben een hele sterke band met elkaar. Echt geweldig om te zien. Ze zijn mij na anderhalf jaar mama gaan noemen, zomaar spontaan. Ik heb daar eerst best wat moeite mee gehad, meer omdat ik het vervelend vond voor hun moeder. Vele vonden het geweldig om te zien hoe ons gezin zich vormt en ook dat zijn kinderen mij echt als hun tweede mama zien, vindt iedereen geweldig. Na wat gesprekken ben ik het gaan accepteren en voel ik me vereerd dat ze me zo noemen.
Ik ben vanaf dag een heel erg respectvol, netjes, vergevingsgezind, en vooral loyaal geweest naar hun moeder. Tot wij erachter kwamen dat ze heel vervelend over mij sprak tegenover vrienden van mijn partner. Ik kwam in eens in een vriendengroep terecht waar zij altijd in had gezeten en moest moeite doen om geaccepteerd te worden. Ik ben een persoon wat eerlijkheid voorop draagt en ben ook netjes verhaal gaan halen waarom zij zo sprak over mij.
Vooral ook herkenbare situaties die geschetst worden. Het fijne ervan is, dat je het direct kunt vertalen naar je eigen irritaties, onvolkomenheden maar zeker ook je eigen wensen en eisen. Het geeft je handvaten om op een volwassen en integere manier je positie in de relatie te versterken zodat je relatie zelf er ook beter van wordt. Het is een aanrader voor iedereen! Met of zonder relatie en met of zonder problemen binnen die relatie. Naast seksuele voorlichting op school, zou dit boek ook aan de middelbare scholier aangeboden moeten worden. Uiteindelijk is een langdurige, stabiele en gelukkige relatie toch wat het merendeel van de mensen nastreeft. Het boek is gemakkelijk leesbaar en de voorbeelden die worden gegeven zijn voor ons heel herkenbaar. Nu ik dit boek heb gelezen snap ik veel beter waar en waarom dingen bij ons in de relatie fout zijn
gegaan. Een goeie tip van de psycholoog waar mijn man en ik in therapie zijn, hij adviseerde ons om eens boeken van Alfons Vansteenwegen te lezen.
Nu de dingen voor ons duidelijker zijn geworden kunnen we er nog gerichter mee aan de slag. Dit boek zouden ze verplicht moeten stellen op de boekenlijst van school. Het geeft veel inzicht in het hebben en goed houden van een relatie. Herkenbaar en inspirerend. Het laat je eigen rol zien, die van je partner en waar het wringt, maar vooral HOE je daar uit komt, als je er beide energie in wilt steken. Het voorkomt naar mijn idee ook dat je in die lastige positie komt, nu je de patronen herkent en vooral begrijpt. Of je nu wel of niet in een relatie zit, dit boek wel of niet nodig hebt om een bestaande relatie uit het slop te trekken Dit boek is heel praktisch, humoristisch en helder. Ik heb les gehad van deze man en hij geeft les zoals hij schrijft: Laagdrempelig en voor iedereen haalbaar.
Dit boek heeft mijn ogen geopend. Er staan onder andere kleine dingen inbeschreven, die kunnen uitdraaien op grote problemen. Het is makkelijk leesbaar, en erg intressant. De voorbeelden zijn herkenbaar, en de dingen die vertelt worden worden ook herhaalt. Zo vergeet je niet snel wat er vertelt is. Een must-have om inzicht te verwerven in de dynamiek binnen relaties. Zeer vlot geschreven. Tjokvol voorbeelden. Breed gekaderd.
Geschreven bij Liefde is een werkwoord. Levertijd We doen er alles aan om dit artikel op tijd te bezorgen. Het is echter in een enkel geval mogelijk dat door omstandigheden de bezorging vertraagd is. Bezorgopties We bieden verschillende opties aan voor het bezorgen of ophalen van je bestelling. Aantal reviews: 4. Arjan Utrecht, Nederland 7 januari Geschreven bij Liefde Is Een Werkwoord Dit boek gaat gewoon in op de dingen die je samen zoal in je relatie tegenkomt.
Vond je dit een nuttige review? Lezeresx 1 oktober Ik raad dit product aan. Goede kwaliteit Voordelige koop duurzaam. Geschreven bij Liefde Is Een Werkwoord Relevant en toegankelijk boek voor mensen die met inzet iets van hun relatie willen maken. Geschreven bij Liefde Is Een Werkwoord ik vond het beetje tegenvallen, niet echt vernieuwend. Kies je bindwijze. Alleen tweedehands. Goed 24e druk, Paperback, in nette staat, pagina's. Uiterlijk 10 december in huis Levertijd We doen er alles aan om dit artikel op tijd te bezorgen.
Verkoop door Antiquariaat Schot 9. In winkelwagen Op verlanglijstje. Bestellen en betalen via bol. Andere verkopers Anderen bekeken ook.
Liefde is een werkwoord 8. Houd me vast Liefde is een werkwoord pb 1. Helpen bij partnerrelatieproblemen 0. Liever vrijen 1. Hero with a Thousand Faces Transmedia storytelling 3. The Anatomy of Story 7. Wired For Story 2. Bekijk de hele lijst.
Papiaments–Nederlands woordenboek
Vroeger had liefde daar weinig mee te maken en speelden onder meer financiële redenen hun rol. Een heikel breekpunt in veel romances is jaloezie. U kent het wel: als u het waagt uw oog langs de stelten van de kortgerokte buurvrouw te laten glijden tijdens de buurtbarbecue, slaapt u gegarandeerd twee nachten op de sofa. Maar, zo zegt Marazziti, het bewijst dat uw wederhelft u doodgraag ziet. Je bent jaloers als je echt verliefd bent op iemand en een signaal opvangt dat iemand je liaison kan bedreigen. Het is dan zaak om extra je best te doen. Je hoeft je er alleszins niet voor te schamen of dat gevoel te onderdrukken. Vroeger was het als man in het zuiden van Italië zelfs je taak om jaloezie te tonen, dat hoorde zo.
Als je je vrouw vermoordde omdat zij jou bedroog, moest je zelfs minder lang brommen dan wanneer een vrouw haar man vermoordde omwille van overspel.
De schuldige in je hoofd is dopamine. Dat zie je ook bij de ziekte van Parkinson, die gekenmerkt wordt door een tekort aan dopamine. Daarom nemen patiënten vaak dopamineverhogende pillen. Wat blijkt? Sommige pillen doen hun werk te goed en verhogen ook het dopamineniveau in hersengebieden die niet aan parkinson gelinkt zijn. Dat kan ertoe leiden dat gezonde jaloezie zich ontwikkelt tot een obsessie. Voor je het weet zit je met het Othello-syndroom jaloersheidswaan; red. Voor u zich zorgen maakt over jaloezie, moet u natuurlijk nog wel een lief zien te scoren.
Laten we dus even vooruitblikken en uitzoeken waarom u net op die ene vrouw zal vallen, maar niets zal voelen voor haar objectief gezien nochtans knappere vriendin. Dat is simpel volgens Marazziti. We denken van wel, maar ons brein maakt die keuze voor ons. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat je niet mag daten. Het is altijd goed om nieuwe mensen te leren kennen. Zelf hebt u dus niets te zeggen, uw hersenen stippelen uw liefdespad uit en laten zich daarvoor beïnvloeden door vaak onbewuste herinneringen. De kans is dus reëel dat u smoor wordt op iemand die op uw vader of moeder lijkt. Net daarom is het zo belangrijk om als kind genoeg liefde gevoeld te hebben, want anders kan je brein niet in de ton met gelukkige herinneringen grabbelen. Die zal een problematisch liefdesleven hebben, omdat hij zijn gevoelens niet goed kan ontwikkelen. Dat is het gevolg van hersenproblemen, veroorzaakt door de verwaarlozing als kind.
Maar zelfs los van enige vorm van misbruik zijn je eerste levensmaanden en -jaren erg belangrijk voor latere relaties. Die bepalen de mate waarin je je aan iemand kan hechten. Als je dan veel liefde voelt, doet dat de rest van je leven deugd. Een spreekwoordelijke opmerking, dat men niet vroeg genoeg met opvoeden vormen kan beginnen. Synoniem: Jonge twijgen kan men buigen, oude bomen niet. Wie in zijn jeugd te weelderig leeft, lijdt armoede op zijn oude dag.
Joost mag het weten. Geen mens dat het weet. Joost is in deze uitdrukking niet de persoonsnaam Joost, maar een benaming voor de duivel. Later werd joos in verband gebracht met de al bestaande voornaam Joost. Verder voegt Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek hier nog aan toe: "De god van de ene religie is meestal de duivel van de andere, en zo kreeg Joost bij ons de betekenis 'duivel'. Het is allemaal niet zo erg. Als het je niets kost, is het niet zo erg dat je een keertje voor niets loopt. Dringt iemand op een niet gemotiveerde haast aan, dan kan hij wel eens te horen krijgen:
nou,nou, uwe gang is geen doktersgang, wat zoveel wil zeggen als: je hebt tijd genoeg, of je hebt niets te verletten.
Jij hebt niets te willen. Kaal maar knap. Arm, maar keurig. Kaal maar royaal. Arm, maar vrijgevig. Ook hoe kaler, hoe royaler; hoe armer, hoe vrijgeviger, hoe minder hij heeft, hoe gemakkelijker hij uit geeft. Mannen moeten voorzichtig zijn met gokken, vrouwen en drank. Met kaart bedoelt men kaartspelen, spelen en gokken; de vrouwen worden vernoemd naar hun keurs kledingstuk: kleed, rok , en de kan staat voor drank.
Deze drie ks kunnen mannen schenden, kwellen en verlagen. Ook: Teerlingen, vrouwen en kannen, deze drie dingen onteren de mannen. Iemand niet meer nodig hebben, er niet om geven. Vroeger vond men dat kaas op brood overbodig was wanneer het al met boter was belegd. Kakken te kort. Zo snel mogelijk. Kakken te kort is een marine uitdrukking. Voeten te kort, zo snel mogelijk uit de voeten maken. Opluchting alom aan
boord, en kakken te kort verdwenen wij uit de territoriale wateren van Mauritanië .
Bron: fredcarla. Men moet niemand boven zijn krachten laten werken. Eten en drinken moeten samengaan. In zijn Oorsprong en uitlegging van dagelijks gebruikte Nederduitse Spreekwoor-den verklaarde de achttiende-eeuwer Carolus Tuinman de zegswijze zo: Het één kalk vereist ook het ander steen tot een goed gebouw. Dit wordt toegepast op eten en drinken, dat samengevoegd moet zijn, om onze aardse tabernakel staande te houden.
Bron: trouw. Bron: dbnl. Kalk en steen dat metselt wel,. Zachte kalk en harde steenen:. Tot een vast en trouw vereenen Bruid en Bruigom! Waart ge beide' als kalk zoo zacht,. Waart ge beiden hard als steenen,. Nimmer zoudt gij u vereenen Blond en bruin van Wang en hair,. Zachte en krachtige naturen,. Maken zaam een kostlijk paar,. Voegen zich tot hechte muren.. Kallen is mallen, doen is een ding. Met praten alleen richt men niets uit. Als je rustig blijft zal het beter gaan. Kamer nummer honderd. Het toilet. Vroeger werden de toiletten in herbergen aangeduid met het nummer , een navolging van het Frans numero cent.
Cent en sent ruiken of stinken worden in het Frans ook op de zelfde wijze uitgesproken. In het Duits wordt deze kamer nummer null of das null- null genoemd. Niet goed bij zijn hoofd zijn. In het Frans zegt men avoir des chambres à louer. De zaak onbeslist laten, gewonnen geven. Deze uitdrukking wordt meestal met de ontkenning gebruikt: geen kamp geven , niet toegeven, blijven bij wat men gezegd heeft, geen krimp geven, het niet opgeven. In de 17 de eeuw zei men het kamp geven. Volgens Stoett is het onduidelijk waar kamp juist voor staat. Wellicht betekent het strijdperk, krijt, en is de uitdrukking te vergelijken met het veld ruimen.
Kan een stuiver mij niet rijk maken, een plakke zal het niet doen. Een plak was minder waard dan een stuiver. Opgetekend in de 16de eeuw. De muntnaam plakke is vermoedelijk ontstaan ter aanduiding van de munt als een plat schijfje metaal. Het is helemaal gereed, klaar voor gebruik. In deze laatste betekenis kwam het aanvankelijk vooral voor in de verbinding klaer en kant; later werd dat kant en klaar. De herkomst van het bijvoeglijk naamwoord kant is onduidelijk.
Het waarschijnlijkst is een verband met het zelfstandig naamwoord kant in de betekenis 'rand, zijde, waterkant'. Misschien is het een equivalent van gekant in de betekenis 'van kanten voorzien, goed geschaafd'. Stoett neemt in zijn spreekwoordenboek aan dat kant een afleiding is van het werkwoord kanten , de kanten wegnemen, afsnijden , waardoor kant de betekenis kreeg van 'netjes', een betekenis die enigszins verloren ging in kant-en-klaar door het synonieme klaar. Op het nippertje, nog maar net goed gaan. Kant en boord hebben beide de betekenis van 'uiterste rand', vandaar het is kantje boord , het gaat nog maar net goed. Als het schip bij zware zeegang erg slingert en het boord met de bovenkant, de kant, onder water komt is het maar de vraag of het zich weer opricht. Kant noch wal raken. Nergens op slaan, ongerijmd en onzin.
Kant heeft hier de betekenis van waterkant. Synoniem uit de 17de eeuw: 't raect hemel noch aerde. Dit zegt men als men te kennen wil geven niet veel goeds te verwachten van iemand uit een afgelegen oord, een onbeschaafde omgeving, een slecht milieu. Ontleend aan de Bijbel; Joh.
Nathanaël riep, toen hij hoorde, dat Jezus uit Nazareth kwam: "Kan uit Nazareth iets goeds komen? De mensen uit andere plaatsen keken neer op de stad en koesterde een zekere minachting voor de inwoners.
Alles verliezen. Een uitdrukking die sinds de middeleeuwen voorkomt. Dan is kap en keuvel verloren, hij zou je kap en keuvel van het lijf praten, hij zou kap en keuvel weggeven. Onder kap cappe verstaat men de monnikskap. Ook een keuvel covel is een mantelkap, monnikskap, maar ook een kapmantel. Het onderscheid tussen cappe en covele is niet duidelijk. Mogelijk werd hier kap en mantel mee bedoeld. Kapsie s maken.
Bezwaren maken, tegenstribbelen, uitvluchten zoeken. In de 18de eeuw citeert Stallaert captie in de betekenis van arglistigheid. Eerst in de 19de eeuw werd captie , lat.
In Antw. De uitdrukking wordt ook toegeschreven aan het Spaanse cabeza en kent meerdere betekenissen. Zichzelf beter voelen dan een ander en het ook duidelijk laten blijken. Drukte maken. Iemand onvoorwaardelijk vertrouwen. Kat en keuvel aan elkaar rijgen. Zonder ophouden nietszeggende praat verkopen, door ratelen. Oorspronkelijk eigenlijk kap en keuvel , kat kap noch keuvel , in 't geheel niets. Dit wordt gezegd over een eenvoudig klusje, een karweitje dat zo gepiept is. Volgens van Dale groot uitdrukkingenwoordenboek zou de uitdrukking komen uit het Bargoens, en is het woordje kat hier afgeleid van het Maleise gadji 'vet' ; dat vroeger 'loon of buit betekende, en zelf weer teruggaat op het Nederlands woord gage loon.
Tijdens het eten praat men niet. Een zegswijze die men meestal gebruikt om kinderen te laten zwijgen en eten! Stoett: Hy muist wel, maar hy meeuwt niet, il mange beaucoup mais parle peu. Joos, Katten die muizen vangen, mauwen niet , d. Luidruchtig doen voor de lol, veel herrie maken.
Onder een keet verstond men een loods; een hut van polderwerkers, waar het niet zo ordelijk was, veel drukte en vaak ruzie gemaakt werd;
vandaar de betekenis troep, warboel, rommel, herrie, pan, lawaai.
Van de rumoerige keet komt het werkwoord keten drukte maken , keetjes maken grapjes maken. In de 17de eeuw kwam keet in de zin van huis, woning al voor in de uitdrukking iemand de keet uitboenen. Denk eerst maar een tweede maal na alvorens aan te kopen. Doe het maar zuinig aan.
Keitjes in de kop hebben. Niet goed bij zijn hoofd zijn, niet goed wijs zijn. Deze uitdrukking, - in Brabant zegt men: 'kaoikens in de kop hebben -, kende men al in de middeleeuwen. Een ander spreekwoord iemand van de kei snijden betekende iemand, bedrieglijk zijn geld afhandig maken.
Boijmans cultuurwijs: Het snijden van de 'kei' hield in dat een dwaas door een operatie van zijn dwaasheid verlost werd. Een kwakzalver
verwijderde een 'kei' steen uit het hoofd van de dwaas. Natuurlijk ging het hier om een nepoperatie want wie dacht dat hij of zij stenen in het hoofd had was gek of dom.
In plaats van een steentje kei werd een bloem ook kei uit het hoofd van de zot verwijderd. Het woord 'keiken' of 'kei' betekende in de tijd van Bosch, naast 'steen', ook 'gekweekte anjelier', of 'bloem'. Wie veel weet, kan ook veel invloed hebben. Naast filosoof was Francis Bacon ook wetenschapper, jurist, advocaat en politicus; een allrounder. Sommige Shakespeare-specialisten beweren dat hij de eigenlijke auteur geweest is van vele, zoniet alle, werken die aan Shakespeare worden toegeschreven.
Voor vermaak moet men zich enige last, opoffering getroosten. Kermisgaan spelevaren staat hier voor een pretje, vermaak; voor zijn genoegens moet men wat onaangenaams over hebben. Synoniem: Een de kermis is een geseling of een nat gat waard. Ketelaar van iets blijven. Iets niet krijgen, iets zijn neus voorbij zien gaan, teleurgesteld zijn. Ontleend aan de marine. Kwartier, ketelkwartier , vierde gedeelte van het scheepsvolk dat op de wacht staat, terwijl de anderen eten of slapen.
Met ketelaar wordt het bemanningslid bedoeld dat wacht moest lopen en hierdoor verhinderd was aan de bak te komen eten. Pas wanneer de rest van de beman-ning hun maaltijd genuttigd had, kon de ketelaar, de na-eter na afgelost te worden, zijn rantsoen verorberen die in een ketel werd bewaard en warm gehouden. Vandaar de zegswijze: ketelaar van iets blijven , ketelaar zijn , iets niet krijgen, daar blijf je ketelaar van , dat zou je wel willen, maar dat gebeurt lekker niet!
Bij de koopvaardij noemt men de ketelaar koksgast. De beste vrienden van een machtig man zijn vaak zijn grootste vijanden. Ketter ; Grieks , katharos ; zuivere, binnen de kerkgemeenschap gedoopt persoon die een of meer grondwaarheden van het geloof verwerpt. Het woord is ontleend aan de Catari Katharen , een sekte uit de 11de en 12de eeuw. Figuurlijk: iemand die het niet eens is met algemeen gangbare opvattingen, die verdeeldheid of splitsing verwekt.
Grote ondernemingen kosten tijd en veel geduld. De strekking van de uitdrukking is dat je geduld moet hebben om een handeling die veel tijd kost tot stand te brengen. Keulen en Aken gelden sinds jaar en dag als steden met een lange en rijke geschiedenis: Aken als de keizerstad waar Karel de Grote begraven ligt en Keulen als bisschopsstad met de imposante dom, waaraan eeuwen is gewerkt. In het Spaans zegt men voor een langdurige onderneming die veel geduld vergt no se ganó Zamora en una hora Zamora werd niet in één uur veroverd , naar een slepende belegering van deze provinciestad in de 11 e eeuw. Bron: Van Dale Groot Uitdrukkingenwoordenboek. Wie moet kiezen, loopt altijd het gevaar de
verkeerde keuze te maken. Keur baart hoop en angst van winnen of verliezen. Keuze baart hoop van winnen, angst van verliezen.
Wanneer men uit vele zaken moet kiezen, zit de kans om de juiste keuze te maken er in, maar ook het risico van de foute keuze. Niet alles is zoals het op het eerste gezicht lijkt. Het betreft hier een woordspeling. Al is kiek mosterdzaad, kiek is het ook niet. In België bv zegt men kiek voor kip. In Groningen zegt men kiek! In beide voorbeelden is kiek geen mosterdzaad; dezelfde woorden de bloei is gelijk maar met verschillende betekenissen. De oorspronkelijke betekenis van kiek is geen mosterdzaad, is dat men niet direct moet kijken wanneer men kiek roept. In overdracht, wat op het eerste gezicht identiek lijkt, is daarom nog niet hetzelfde. Dat, wat je niet kiest, verlies je. Kiezen doet winnen en verliezen ; bij een keus moet men afzien van de andere mogelijkheden, ook al zijn die aantrekkelijk. Een keuze maken uit twee vaak onaangename dingen, een beslissing nemen. Het begrip delen in dit gezegde is ondertussen op de achtergrond gedrongen.
De oorsprong ligt in een oude regel van het burgerlijk recht. Als er bij een boedelscheiding zaken moesten worden verdeeld tussen twee partijen, dan moest de ene partij alles in twee delen verdelen, en mocht de ander het deel kiezen dat hem het meest beviel. Kabelen betekent hier twisten en komt van kavelen , dat 'om iets loten' betekent. In deze betekenis komt het werkwoord alleen nog voor in de uitdrukkingen het is kiezen of kabelen en het is kiezen of kavelen , wat hetzelfde is als kiezen of delen.
Synoniemen: springen of baden , eieren of jongen. Niet-begrijpend kijken. Kijken hoe de vlag erbij hangt. Een situatie toetsen in schatten , iemands stemming peilen. Kijk je letterlijk hoe de vlag hangt, weet je hoe hard of uit welke richting de wind waait. Een natievlag geeft de herkomst van een schip aan. Had men deze vlag soms ook een witte wimpel ondersteboven gehesen of met een knoop er in, verkeerde men in nood. Liet men de vlag waaien dan was dit een sein om aan boord te komen. Zeer verbaasd kijken. In de Middeleeuwen werd Keulen als voorbeeld genomen voor een stad die heel ver weg en buiten gehoorafstand lag. Het zou dus zeer verbazingwekkend zijn als je het helemaal vanuit Keulen zou horen donderen. Donderde het daar, wist men dat ze geen angst hoefde te hebben. Volgens de opvatting van de 16de eeuw betekende het in Keulen horen donderen dan ook oorspronkelijk: het iemand koud, onverschillig laten. De stand van zaken onderzoeken.
Kinderen die vragen worden overgeslagen. Zeurende kinderen worden niet beloond. Wordt vaak aangevuld met Allebei zeggen ongeremd wat ze écht denken. Deze uitspraak gebruikte men al in de Middeleeuwen. Stoett; Van Zeden:. Der dinghen, kindre ende sotte mede. Ende dronckaerts, elc so hijt peinst,. Werpt huut zijn woort ongheveinst. Kinderen zijn een zegen des Heren, maar ze houden de noppen van de kleren. Kinderen zijn een aanwinst, maar ze kosten ook veel geld. Men moet kinderen niet altijd geven wat ze willen, maar vooral weten en geven wat ze nodig hebben.
Letterlijk: men moet kind en kalf niet zoveel laten eten wat en hoeveel ze lusten, maar bepalen wat ze nodig hebben. Geen familie of vrienden hebben, alleen zijn.
In de middeleeuwen kende men kint noch craet hebben , waarin craet gekraai betekende; bij overdracht: het dier dat kraait, de haan. Volgens het volksgeloof was de haan het zinnebeeld van waakzaamheid die ook als getuige kon optreden. Maar hij, de verlatene, heeft niemand om hem bijstand te bieden: geen kind om vóór hem te getuigen, geen haan om zijn onschuld te staven: hij heeft kind no craet. Stoett vermeld nog een tweede mogelijke oorsprongverklaring: geen kind en geen haan hebben, een leeg erf bezitten, alleen op de wereld zijn, waarbij men bedenkt dat huisdieren bij de oude Germanen zelden of nooit ontbraken. Kind noch kuiken, kind noch rind rund. Ik heb je het te pakken! Deze uitdrukking vindt men al terug in 16 de eeuwse publicaties.
Kip komt hier niet van het zelfstandig naamwoord kip en heeft dus ook niets te maken met een haan , maar komt van het werkwoord kippen dat vroeger grijpen of vangen betekende. De uitdrukking zou ontleend zijn aan een soort krijgertje-spel, kippen genaamd. Synoniem: knip, ik heb je!
Kip zonder eieren. Een politieman. Kip is een bijnaam voor agent. In deze betekenis is kip in voor het eerst aan-getroffen, in een artikel dat de taalkundige F. Stoett in De Amsterdammer wijdde aan enkele Bargoense namen voor politieagent. Een politie-auto noemt men Kip-in-blik. Bron:
nrc. Dat is afgerond. Mijn werk is af. Kees is hier mogelijk een verbastering van kaas. Zowel klagers als pochers opscheppers kunnen de zaken nogal eens overdrijven. Een mening die men al deelde in de 17de eeuw. Synoniemen: Klagers geen nood, pochers geen brood.
Klagen heeft geen nood, roepen heeft geen brood. Klagers hebben geen nood en stoefers hebben geen brood. Klagers hebben geen nood, geeft de boffers of stoffers een stuk brood. Klagers lijden zelden nood, pochers hebben schaars het brood. De klagers hebben brood, de stoffers hebben nood. Onzin vertellen. Veel en druk praten. Heel veel praten. De ekster geldt in Europa niet alleen als symbool van dieverij, maar ook van
