Een inspirerende boodschap

Een inspirerende

boodschap

DOOR

SPENCERW. KIMBALL (opdeoktoberconferentievan1969)

';:

.:

^{' :::::;;;ti#M|H}

Mijn jeugd heb in een dorre streek doorgebracht. Het

kwam

mij voor alsof er bijna nooitregen op dege- wassenviel

om

onshetseizoen te laten doorkomen. Er

was

niet ge- noegwater inde rivier

om

devele dorstende sloten en de tienduizen- den drogehectarengrondvan water te voorzien

om

het gewas te be- vloeien.

We

hebbengeleerd

om

regente bid- den.Altijdbaden

we om

regen.

Erbestond behoefteaan eenspaar- bekken

—

eenhoge

dam

diede re-

genindeherfst,winterenlentekon tegenhouden

—

en vasthoudenvoor hetlangedrogeseizoen.

Toenikdaar zo over nadacht werd het

me

duidelijkdaterveelverschil- lendereservoirsbestaan. Spaarbek- kens voordewateropslag en opslag- ruimtenvoorvoedingsmiddelenvoor onsgezin.Enschurenensilo'szoals Jozefin Egypte ze

bouwde

als op- slagplaatsvoordeopbrengstuitde zeven jaren van overvloed

om

tegen dezevenmagerejarenvan droogte enhongersnoodopgewassentezijn.

Ik

kwam

tothetbesef dat er opslag- ruimten van kennis zouden moeten

zijn

om

de toekomst het hoofd te kunnenbieden.Reservoirsvan

moed om

onzegolven van vreeste over- winnen die door de narigheden in ons leven komen. Een reserve aan lichaamskrachtwaardoor

we

besmet- tingen en ziekten de baas kunnen worden. Een overschotvan blijmoe- digheid; voldoende uithoudingsver- mogen;toereikendgeloof. Ja, reser- voirs volgeloofzodatwe,alsde we- reldons bestookt,dapper en krach- tig standhouden. Als de ^verleiding van deverderfelijkewereld rondom ons onze energie verslindt, onze ^'~3.

geestkracht uitput, ons tracht neer tehalentothetpeilvande ons om- ringende wereld,hebben

we

eensur- plus aan geloof nodig. Geloof,

om

onzetienersvan nu

—

_{op hun}uiterst moeilijke

weg

naar het volwassen worden

—

tebegeleiden.Geloof dat ons door

momenten

van lusteloos- rr

"

heidheenhelptdoor onzeontstelte- nis,onzeteleurstellingen, desillusies ^*

L.D.S.

'CHUECH

TRANSLATION SERVICES

LIBRART

en jaren van tegenspoed, behoefte, verwarringenfrustatie.

Enwiemoetendiereservoirsoptrek- ken? Heeft

God

daarom ieder kind niettwééoudersgegeven?

INHOUDSOPGAVE

Eeninspirerendeboodschap,Spencer W.Kimball 266 SpencerW.Kimball

—

eenbijzondermens,

Boyd K. Packer 268

Delevensloopvan een profeet 271

ZusterKimball 274

Desamenstellingvanhet

Oude

Testament,

Keith H. Meservy 277

Vraagenantwoord 281

Eigentijdseopenbaring:Sleutel totbegrip van het

Oude

Testament, RobertJ. Matthews 283

Bijzondere verhalenuithetlevenvanonzeapostelen 287

Wees

waakzaam,HaroldB.Lee 290

Raadgevingen aan deheiligen, Harold B. Lee 294

Vatmoed, Gordon B. Hinckley 297

Openbaring, Spencer W. Kimball 300

Dekleine

STER

Alleswel,MargaretC.RichardsenCarolC.

Madsen

.... 49

Lieve vriendjes 50

Pionierfiguren 52

Voor de grap 53

De wagen

diezo

eenzaam

reed,LucyParr 54

President Spencer W. Kimball, twaalfde presidentvan deKerk.

Uitgegevendoor

DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE

HEILIGEN

DER LAATSTE DAGEN

Juli1974

74e Jaargang

Nummer

7

Hinckley

Monson

GordonB.

Thomas

S BoydK.Packer MarvinJ.Ashton BruceR.McConkie

L.

Tom

Perry Eerste Presidium:

Spencer W.Kimball N.EldonTanner Marion G.

Romney

Raadder Twaalven:

EzraTaftBenson Mark^E.Petersen DelbertL.Stapley LeGrand Richards HughB.

Brown

Howard W.Hunter Adviseurs J.

Thomas

Fyans,

ManagingDirectorof Internal

Communi-

cations;

JohnE.Carr,Directorof Distributionand Translation;

DoyleL.Green, DirectorofChurch Magazines;

DanielH.Ludlow, Directorof Instructional Materials.

Redactie LarryHiller;

E.H.Chardon,coördinator KerkelijkVertaalbureau Postbus 13042 2502 Utrecht

CorrespondentHollandse Ring C.J.Bos

PieterPostlaan 65 3008Rotterdam

Correspondente Nederlandse Zending

I.deVisser-Koppenberg Ariaweg52

Amersfoort Layout

VerlagKircheJesuChristi der Heiligen der LetztenTage Abonnementen

DE STER

verschijnteenmaalpermaand.

Prijs/8,— perhalfjaar,f15,— perjaar.

Gironummer240615t.n.v.

NederlandseZending, Amersfoortse- straatweg214,Huizen(N.H.),Post

Bussum

Voorledenvan deHollandse Ring:

gironummer1673338t.n.v.Administratie

DE

STER,Vlaardingen.

Druk

PaulGieseKG,Offenbacha.d.Main West-Duitsland

©

1974by the Corporationofthe PresidentofTheChurchofJesusChrist ofLatter-daySaints, SaltLakeCity,VS.

267

M

74e Jaargang ^•

Nummer

Een inspirerende

boodschap

DOOR

SPENCERW. KIMBALL (opdeoktoberconferentievan1969)

';:

.:

^{' :::::;;;ti#M|H}

Mijn jeugd heb in een dorre streek doorgebracht. Het

kwam

mij voor alsof er bijna nooitregen op dege- wassenviel

om

onshetseizoen te laten doorkomen. Er

was

niet ge- noegwater inde rivier

om

devele dorstende sloten en de tienduizen- den drogehectarengrondvan water te voorzien

om

het gewas te be- vloeien.

We

hebbengeleerd

om

regente bid- den.Altijdbaden

we om

regen.

Erbestond behoefteaan eenspaar- bekken

—

eenhoge

dam

diede re-

genindeherfst,winterenlentekon tegenhouden

—

en vasthoudenvoor hetlangedrogeseizoen.

Toenikdaar zo over nadacht werd het

me

duidelijkdaterveelverschil- lendereservoirsbestaan. Spaarbek- kens voordewateropslag en opslag- ruimtenvoorvoedingsmiddelenvoor onsgezin.Enschurenensilo'szoals Jozefin Egypte ze

bouwde

als op- slagplaatsvoordeopbrengstuitde zeven jaren van overvloed

om

tegen dezevenmagerejarenvan droogte enhongersnoodopgewassentezijn.

Ik

kwam

tothetbesef dat er opslag- ruimten van kennis zouden moeten

zijn

om

de toekomst het hoofd te kunnenbieden.Reservoirsvan

moed om

onzegolven van vreeste over- winnen die door de narigheden in ons leven komen. Een reserve aan lichaamskrachtwaardoor

we

besmet- tingen en ziekten de baas kunnen worden. Een overschotvan blijmoe- digheid; voldoende uithoudingsver- mogen;toereikendgeloof. Ja, reser- voirs volgeloofzodatwe,alsde we- reldons bestookt,dapper en krach- tig standhouden. Als de ^verleiding van deverderfelijkewereld rondom ons onze energie verslindt, onze ^'~3.

geestkracht uitput, ons tracht neer tehalentothetpeilvande ons om- ringende wereld,hebben

we

eensur- plus aan geloof nodig. Geloof,

om

onzetienersvan nu

—

_{op hun}uiterst moeilijke

weg

naar het volwassen worden

—

tebegeleiden.Geloof dat ons door

momenten

van lusteloos- rr

"

heidheenhelptdoor onzeontstelte- nis,onzeteleurstellingen, desillusies ^*

L.D.S.

'CHUECH

TRANSLATION SERVICES

LIBRART

en jaren van tegenspoed, behoefte, verwarringenfrustatie.

Enwiemoetendiereservoirsoptrek- ken? Heeft

God

daarom ieder kind niettwééoudersgegeven?

INHOUDSOPGAVE

Eeninspirerendeboodschap,Spencer W.Kimball 266 SpencerW.Kimball

—

eenbijzondermens,

Boyd K. Packer 268

Delevensloopvan een profeet 271

ZusterKimball 274

Desamenstellingvanhet

Oude

Testament,

Keith H. Meservy 277

Vraagenantwoord 281

Eigentijdseopenbaring:Sleutel totbegrip van het

Oude

Testament, RobertJ. Matthews 283

Bijzondere verhalenuithetlevenvanonzeapostelen 287

Wees

waakzaam,HaroldB.Lee 290

Raadgevingen aan deheiligen, Harold B. Lee 294

Vatmoed, Gordon B. Hinckley 297

Openbaring, Spencer W. Kimball 300

Dekleine

STER

Alleswel,MargaretC.RichardsenCarolC.

Madsen

.... 49

Lieve vriendjes 50

Pionierfiguren 52

Voor de grap 53

De wagen

diezo

eenzaam

reed,LucyParr 54

President Spencer W. Kimball, twaalfde presidentvan deKerk.

Uitgegevendoor

DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE

HEILIGEN

DER LAATSTE DAGEN

Juli1974

74e Jaargang

Nummer

7

Hinckley

Monson

GordonB.

Thomas

S BoydK.Packer MarvinJ.Ashton BruceR.McConkie

L.

Tom

Perry Eerste Presidium:

Spencer W.Kimball N.EldonTanner Marion G.

Romney

Raadder Twaalven:

EzraTaftBenson Mark^E.Petersen DelbertL.Stapley LeGrand Richards HughB.

Brown

Howard W.Hunter Adviseurs J.

Thomas

Fyans,

ManagingDirectorof Internal

Communi-

cations;

JohnE.Carr,Directorof Distributionand Translation;

DoyleL.Green, DirectorofChurch Magazines;

DanielH.Ludlow, Directorof Instructional Materials.

Redactie LarryHiller;

E.H.Chardon,coördinator KerkelijkVertaalbureau Postbus 13042 2502 Utrecht

CorrespondentHollandse Ring C.J.Bos

PieterPostlaan 65 3008Rotterdam

Correspondente Nederlandse Zending

I.deVisser-Koppenberg Ariaweg52

Amersfoort Layout

VerlagKircheJesuChristi der Heiligen der LetztenTage Abonnementen

DE STER

verschijnteenmaalpermaand.

Prijs/8,— perhalfjaar,f15,— perjaar.

Gironummer240615t.n.v.

NederlandseZending, Amersfoortse- straatweg214,Huizen(N.H.),Post

Bussum

Voorledenvan deHollandse Ring:

gironummer1673338t.n.v.Administratie

DE

STER,Vlaardingen.

Druk

PaulGieseKG,Offenbacha.d.Main West-Duitsland

©

1974by the Corporationofthe PresidentofTheChurchofJesusChrist ofLatter-daySaints, SaltLakeCity,VS.

267

President Kimball heeft eens gezegd:

„Welke moeder

kijktvol liefde

op

haarkindje neer en ziet het niet in haar verbeelding als president van

de

Kerkofleidervan haarland!

Zo met

haar kleintje in haar

armen

genesteld fantaseert ze het als toekomstig staatsman; profeet zelfs.

Soms

wordtzo'n

droom

werkelijkheid!Eriseen

moeder geweest

die

ons Shakespeare

schonk, een

andere

schonk

ons

Michelangelo,

een

an- dere Galileïen

weer een

andere

Joseph

Smith.

Als

de

theologen onzekerzijn en twijfelen, als lippen zich dingen aanmatigen en harten on- zeker

worden

en

de mensen

,...ronddolen

om

het

woord

des Heren te zoeken,

maar

... het nietvinden'. Als misverstanden uit

de weg

ge- ruimd

moeten

worden, ergeestelijke duisternis is en

de

hemel klaarheid

moet

verschaffen, wordtereen kind

geboren

..

."

(Spencer

W.

Kimball in een toespraak

op de

aprilconferentievan1960.)

Zo

is

ook Spencer Wooley

Kimballgeboren.

De

Here heeft de nederige beginstadia geregeld.

Hij gaf

ons

niet alleen

een zakenman, een

bur- gerlijk bestuurder, redenaar, dichter, musicus en leraar. Ofschoon hij (Spencer

W.

Kimball)al deze

hoedanigheden

bezit,gafde

Here ons

door

hem een

vader, een patriarch voor Zijn gezin, een apostel en profeet, èn

een

president voor ZijnKerk.

Reeds

jongvielhij

op

door

moed en

geduld.Als kleinejongen kreeghij

eens

een

verlamming

die

ongeneesbaar

scheen en

waarvan

hij tenslotte door priesterschapsbediening herstelde.

Eens

verdronkhij bijna,

maar

istoen gered.

Toen

hij elfjaar

was

brachtzijnvaderzijn

moe-

der,diehaarelfde kindverwachtte

en

er slecht aantoewas, naarSaltLake City,

omdat

de

me-

dischezorgdaarbeterwas.

Op

zekere

dag

ont- ving

men op

school bericht dat

de

kinderenKim- ball thuis

moesten komen. De

jonge

Spencer

rende

de

klas uit naarzijn broers en zusjesin

de

hal.

Ze spoedden

zich

met

z'nallennaarhuis en troffen daar bisschop

Moody

aan. Hij sloeg zijn

armen om

iedervan

de

kinderen

heen

enzei toen vol liefde en medeleven:

"Mama

isover- leden."

(Laterkregen ze eenlievestiefmoeder).

Op

dertienjarige leeftijd kreeg hij typhus en

zweefde weken

lang

op

hetrandjevan

de dood

en

daarna

kreeg hij pokken. Hetzag ernaaruit of

de

beproevingen nietophielden.

Een

lijdens-

268

weg waarvan

slechts enkele

mensen

afwisten,

maar

diehij meestalalleen

moest

gaan.

Nadathij tot

de

Twaalven

was

geroepen,

werd

hij enige keren door een hartaanval getroffen.

De

dokters schreven

hem

rust voor

maar

^hij wildegraag

onder

de Indianen vertoeven diehij zoveel sympathietoedraagt. Broeder

Golden

R.

Buchanan

bracht

hem

naar

de

verblijfplaatsvan broederen zuster Polacca,

hoog

in de

denne-

bossen van

de

staat Arizona.

Daar

verbleef hij

enigetijdtot zijnhartzichhersteldeen^hij

kwam

er

weer

opkrachten.

Op

zekere

morgen werd

^hijgemistinhet

kamp.

Toen

hijniet voor hetontbijt terug

was

gingen broeder

Polacca

en andere Indianen

hem

zoe- ken en troffen

hem

een aantal kilometers

van

het

kamp

aan.Hijzataan

de

voet vaneen

hoge

boom, zijn bijbel opengeslagen bij het laatste hoofdstuk van het evangelie naar Johannes.

Hun

bezorgde gezichten ziende zei hij: „Van- daag zes jaar geleden

werd

ik geroepen tot apostelvan

de

Here JezusChristus.Ikwilde

de

dag graag

doorbrengen met Hem

wiens getuige

ikben".

*

De

moeilijkheden

met

zijn hart keerden terug,

maar

hielden

hem

niet lang van zijn werk. In 1957 kreeg hij

een

keelaandoening en

de

diag- nose luidde keel-en stembandkanker.

Ging

dit zijn Golgotha

worden? Een

operatie

was

nodig enhijginghiervoornaarhetoosten van

de

Ver- enigde Staten. Broeder Harold B. Lee

was

er ook.

Toen

hij voor de operatie klaar

gemaakt

werd,greep

de

angst

hem

aan; nietbegrijpende hoehijzonder

stem

zou

kunnen

leven,daarpre- diken en sprekentoch zijn roeping uitmaakten.

In innig

gebed wendde

^hijzichtotde Heer.

„De man

die

door

u geopereerd wordt is

een

bijzonder

mens",

zei broederLeetotdechirurg.

Als resultaat

van de

zegeningen en

gebeden kon

ereen lichtere operatie verricht

worden dan de

artshadvoorzien.

Een

lange herstelperiode brak aan. Zijn

stem was

bijnaweg,

maar

daarvoor in deplaats

was

ereen nieuwe

gekomen. Een

rustige,overreden- de, zachte stem, een

aangeworven

stem,

een

stem

waar

zo bijzonderveel

van

uitgaat,die

de

heiligen der laatste

dagen

steeds

weer

fasci- neert.

Ondertussen ging zijn

werk

verder. Bij inter- views typte hij het antwoord

op

de vragen die

hem werden

gesteld en hij bracht het grootste gedeeltevanzijntijd

op

kantoordoor.

Toen moest de

proefop

de som genomen

wor- den.

Kon

hij spreken?

Kon

hij prediken?

Voor

zijn eerstetoespraakging hij naarzijn geboor- testreek terug.

Daar

op een conferentie

van de

ring

Graham

stond hij

op de

kansel verge- zeld van broeder Delbert L. Stapley, zijn toe-

genegen

metgezeluitArizona.,,lkben", zei hij,

„hier

teruggekomen om onder

mijneigen

men-

sente zijn. Ik

heb

hiergepresideerd als ring- president." Misschien dacht hij dat,

mocht

hij falen, hij hieralthanstussenzijn eigen

mensen

zou zijn, die veel van

hem

hielden en het be- grijpen zouden. Groot

was

echter het enthou- siasme. BroederKimball

was

terug!

Bij een andere gelegenheid,

op weg

naar

een

conferentie in Arizona, slipte hij

met

zijn auto

op

een gladde

weg

in het

woud

Kaibab. Hij

'l&£

Én

Hetgezin poseert vooreenfotograaf, terwijlSpencer

bijzijnvaderopschootzit

Andrew

Kimball, vader Olive Woolley Kimball, moeder van president Kimball van president Kimball

269

storttelangs

de

berghellingovergrote rotsblok- ken naar

beneden

en

kwam op

een lager gele- gen

weg

terecht.

Door Gods

voorzienigheid

was

juist

op

die

weg

onmiddellijke hulpverlening voorhanden. Zuster Kimball had ernstig letsel opgelopen en

werd

naarhetziekenhuis

van

Ka- nabinUtah overgebracht.

Toen

hijzich

van

een

goede

verzorging van haar vergewist had, stap- te broeder Kimball op

de

bus en begaf zich naarde vergadering.

De

gevolgen van zijn keelziekte van destijds

deden

zich

weer

gelden en tussenzijn afspra- ken

op

kantoorin,

werd

hijdaarvoor behandeld.

Hijleed

aan

verlamming van de gezichtsspieren en dit

was

uitermatehinderlijk.

Twee

jaar geleden adviseerdenzijn artsen een

open

hartoperatie

om

heteerder

opgelopen

let- sel aan zijn hart te herstellen. Zijn verwanten wetenzichzijn

dilemma nog goed

teherinneren.

Hoe

zou het aflopen?

De

dokters

konden

niets garanderen,

want

de

gegevens

betreffende 77- jarigendie zo'n

diepgaande

ingreep,

een open

hartoperatie,

hadden ondergaan waren

zeer summier.

Maar ook

nu

was

het een bijzonder

mens

diegeopereerd werd.

De

chirurgvroeg

om

een

zegen

van president Harold B. Lee.

Deze

chirurg heeft verklaard:

„Een

van

de meest

ris-

kante en

complexe

operaties die ooit zijn ver- richt."

Nog waren de

fysieke beproevingen niet ten einde

maar

het bovenstaande is wel typerend voorde hinderpalen die hij moest overwinnen.

Onder

dit alles heefthij

een

opmerkelijke blij-

moedigheid

aan

de dag gelegd enheefthij nooit geklaagd.Zijnteleurstellingen heefthijvoorzich

gehouden

en nooit

kwam

hij een afspraak niet na.

Gelukkig heeft zijn dokter onlangs verklaard:

„Bijeen

diepgaand onderzoek

naar

uw

lichame- lijke

gezondheid

inhetalgemeen,wijzenal

onze

bevindingen

op

een uitstekende lichamelijke constitutie

en goede

lichaamsfuncties. Nooit ^is er eerder

iemand geroepen om de Kerk

te presideren die zo grondig medisch getest is

voordie ordening...

U

hebteensterk lichaam;

uw

hartisbeterdanhetjaren isgeweest,

en

^.. .

voorzoverwij datop

voorhand kunnen

zeggen, kunt u

deze nieuwe

taak, zonder overdreven zorgvoor

uw

gezondheid,

op

u

nemen."

EigenlijkispresidentKimballzelf

ook een nauw-

gezetchirurg.

Geen

medicus,

maar een

dokter

voorgeestelijk welzijn.

Menig

zedelijkkankerge- zwelheefthij uitgesneden,

menig

ongunstigka- rakter gezuiverd,

menige

verkeerde instelling van de geest is doorzijn inspanning genezen.

Sommigen, aan de

randvan

de

geestelijkeon- dergang, zijn door

hem

gered. Hij heeft

een boek

geschreven dat jaren invoorbereiding ge- weest is.

The

MiracleofForgiveness (Het

won-

derder vergeving. Binnenkort

komt de

Neder- landse vertaling.) Velen zijn gesterkt

door

zijn raadgevingen. Ontelbareanderen

hebben

er

de

krachtuitgeput

om

in

hun

levenorde

op zaken

te stellenenzijndeelgenoot

geworden van

dat wonder.

Erzijn inzijn leven

ook nog

andere beproevin-

gen

geweest, groter nog

dan

die

we

vermeld- den, te heilig

om

neer te schrijven,

maar

^hij heeftzijnbroeders van

de Twaalven

eroverver- teld.

Twee

keer,beide

malen

toenhij belast

was met

eenringkwartaalconferentie,

werd de macht

vandeverleider

op hem

losgelaten.Indie uren hieldhij stand.Er kanhierverdernietoveruit-

geweidworden,

maar

het

was

ongeveeralswat zijngrootvader

Heber

C.Kimballalsaposteldes Heren

meegemaakt

had toen hij

een

begin

maakte met

het

werk

inEngeland. Het

was

niet geheel

vreemd

aan wat

de

profeet

Joseph

on- dervond toen hij in het heilige bos voor het eerst neerknielde.

Deze

beproevingen

hebben hem

nederig

onderworpen gemaakt aan

de macht des Heren.

Samen

bidden

met Spencer W.

Kimball is een belevenis!

270

Spenceren CamillaKimball pas getrouwd

Het gezin van Spencer Kimball toen hij als algemene autoriteit geroepen werd

ish;

1906

Met eendeel van zijn verzameling Indiaanse kunst

Spencer Kimballalslid van het ringpresidium

ïvensl

'residentSpencerW. Kimball neemt, naeen werh zaam leven, degroteverantwoordelijkheden vande presidentvan de Kerk op zich; vol dienstbaarhek aan

God

ende mensen.

Hiervolgt een overzicht van belangrijke gebeurte nissenuitpresidentKimballsleven:

1895 28 maartinSaltLakeCityindestaatUtahge boren alszesde kindvan

Andrew

Kimballer Olive Woolley.

1898 In mei met het gezin verhuisd naar Thatcher indestaatArizonawaarzijnvader

was

geroe- penalspresidentvan deringSt.Joseph.

Krijgt op 6 juni van Samuel Claridge zijn patriarchalezegen, waarin wordt gezegddat hij eens het Evangeliezal prediken tot de Lamanieten.

Op

18 oktobersterftzijnmoede

in Salt Lake City, waarheen ze

om

gezonc heidsredenen is gegaan. Acht van haar ei kinderenzijnnog inleven alszeoverlijdt.

Op

5 oktobergedoopt doorGeorgeA.Hoopes en bevestigddoor JohnF. Nash.

Zo

ndag ssch o o11erraar.

GeordendtotleraarinhetAaronischePriester- schap op10

december

door

James L

Wilkins.

1914 Afgestudeerdaan

de

Gila

Academy

inArizona.

Op

6junidoorzijnvadertotpriestergeordend.

Op

15september door Edwin S.Davis geor- dend tot ouderling in het Melchizedekse Priesterschap,

p o er

DriegebroedersKimball:

Andrew

Gordon,SpencerWoolley enDelbert

Gheen

Kimball omstreeks 1906 1907

1909 1910

1914

Een mannenkwartetuitde apostelen:MarkE.

Petersen,MatthewCowley, Spencer W. Kimballen EzraTaftBenson.

Hun

begeleiderisHaroldB.Lee

271

Bijaldiebeproevingenheefthijzijngevoel voor

humor

zekerniet verloren. Dat^hij erg gelukkig

is, is

hem

aantezien.

Op

reis

met hem

hoefje je zeker niet te vervelen. Steeds gaat er een sterke positive invloed van

hem

uit. Zijn fijne

humor

getuigtaltijdvan

goede smaak

enlevens- wijsheid.

Hij isgelukkig enpositief en

men

voelt zich bij

hem op

zijn

gemak.

Zijn

handdruk

is stevig en oprechten hij letzeerspeciaal

op hen

die an- ders overhethoofd gezien

worden en gewoon-

lijk

geen handdruk

krijgen.Zij die

hem

voor

de

eerste keer ontmoeten

worden

door zijn harte- lijke

eenvoud

en zijnfijnehoffelijkheiddiepge- troffen.

Een

duidelijkekaraktertrekvan presidentSpen- cer

W.

Kimballiszijn

gewoonte

hardtewerken.

Toen

het welzijnsprogramma ingevoerd

werd

verklaarde het Eerste Presidium: „In het leven van

de

leden van de Kerk

moet werken weer worden

verheven tot een belangrijk beginsel".

Hij werkt graag en hard. Het is karakteristiek voor

Spencer W.

Kimball dat hij

werken

vanaf zijnjeugd alseen

zegen

heeftondervonden.

Familie, vrienden en

bekenden

van president Kimball

weten

dathij nooitstil zit.Hij

moet

al- tijd ergens

mee

bezigzijn. Vroeg uit

de

veren

maakt

hij lange uren zonderveel te pauzeren.

Zo'n

twee

keerper

dag

legt hijzich

op de

vloer

neer—

misschieninhetkantoorvan

een

bisschop ofin

de kamer

van een

hoge

raad alshij een conferentiebijwoont

—

enslaapt

dan

tienminu- ten.

Daarna

gaathij

weer

volenergieverder

met

zijnveelomvattendetaak.

Ik reed ze eens voorbij

op de

autosnelweg in

de

buurtvan de grens van

de

staat Idaho.

Ze

gingen noordwaarts; naar een conferentie. Zus- terKimballreed.Broeder Kimballzat

op de

ach- terbank

met

zijnpapieren naastzich;zijn kleine schrijfmachine

op de

gebruikelijke plaats,

op

zijn schoot.

Zo

kon hij doorwerken,

meer doen

voor anderen. Dit mobiele kantoor is typisch voorzijntoewijdingtot zijnwerk.Zijdiewel

met hem samen

gereisd hebben,drukken ersteeds hun

bewondering

overuit.

Waar

haalt hij

de

kracht

vandaan? Men

kan krachtputtenuitvelerlei bron

— _{maar één}

bron, alleen voorhem, kan

worden

uitgedruktin één

woord —

Camilla.

CamillaEyring

werd

leraresaan

de academie

in

Thatcherin

de

staatArizona en

Spencer

voelde

zichtot dit lieve meisjeuitde

Mexicaanse

kolo- niesangetrokken.

Samen met

haarfamilie

was

ze,

met de

uittocht, uitMexico

gekomen,

vluch- tendvoor

de

legers

van Pancho

Villa. Haar ou- ders

hadden

haar

aangespoord een

opleiding tevolgen en met weinig bestaansmiddelenstu- deerde ze aan

de Brigham Young Academy.

Ook

^zijvoeldezichaangetrokkentot

de

knappe, verzorgd uitziende

jongeman met

zijn gevoel voor humor, heldere geesten fijne beschaving.

Het

was

wat

men

liefde

op

het eerste gezicht noemt. Binnen enkele

weken

wisten ze dat ze voor elkaar

bestemd waren

en het

werd

een tempelhuwelijk.

Zuster Kimball is

een

buitengewone vrouw.

Ze

is intelligent, innerlijk zeer beschaafd en een krachtige persoonlijkheid.

Van

alleswat voor president Kimball

van

belang

is, vormt het gezin het middelpunt. President en zuster Kimball

hebben

vierkinderen,alhad- den ze er

meer

gewild.

Maar

het grillige pad

waarover

geesten het aards bestaan bereiken, is

vaak

door hindernissenversperd.

Soms

ishet erg moeilijk, onmogelijk zelfs

een

geest uit te nodigenditpadtebewandelen.

De

Kimballszijn erg

dankbaar

voor

hun

kinde- ren.

Hun

drie

zonen

zijn

op

zending

geweest

en allevierhun kinderen

huwden

in

de

tempel.Er (Wordt vervolgdopblz.305)

272

1917 1918

1924

1938

1943

1946

1951

1952

1955

dendtot zeventiger,daarnavoor28

maanden

opzending gegaan naardeCentrale Staten vanNoordAmerika.

HuwelijkmetCamillaEyring,op16november.

Op

1 januarigeroepen alsringsecretarisvan dering St.Joseph, diendeonder zijnvader.

Blijft ringsecretaris tot19februari 1938.Gaat op 1 juni 1918 metzijn vrouw detempel te SaltLakeCitybinnen

om

verzegeld teworden.

Op

31 augustussterftzijnvader.

Op

8september wordthijtothogepriester ge- ordend door president Heber ^J. Grant en geroepen als tweede raadgever in het pre- sidiumvan dering St.Joseph.

Wordt op 20 februari president van de ring Mount Graham.

Wordt op8juliopgebelddoorJ.ReubenClark Jr., die spreekt

namens

president Heber J.

Grant. Hij krijgttehoren dathij is geroepen

om

diensttedoenⁱⁿde Raadder Twaalven.

Op

7 oktoberdoor presidentHeberJ.Grant inSalt LakeCity totapostel geordend.

Krijgtvan presidentGeorgeAlbert Smith op- drachttegaan werken met deLamanieten,als vervullingvandezinsnedeuit zijnpatriarchale zegen.

Wordt alslid van het Kerkelijk Comitévoor Indianenbelangenalsgedelegeerdegezonden naarde Pan-AmericanIndianconferentie van de Volkenbond.

Reist

samen

met Bruce McConkie, van de Eerste Raad van Zeventig, naar Mexico en Centraal Amerika

om

dat land in te wijden voor het zendingswerk, de Mexicaanse Zen- dingopte splitsenendeCentraalamerikaanse Zendingteorganiseren.

Reist vergezeldvanzijnvrouwvan 13april tot enmet11september door^hetzendingsgebied van Europa. Bezoekt 116 plaatsen in de

President en zuster Kimball inMünchenin1973

1957

1959

1960

1961

1964

1966 1970

1972

1973

Noorse,Zweedse, Deense, ^Finse, Britse, Ne- derlandes, Franse, Zwitserse, Oostenrijkse, Oostduitseen WestduitseZending en beëin- digtdereisop11september met deinwijding vandetempelinZollikofeninZwitserland.

Ondergaat eenoperatievooreen kwaadaar- dige keelaandoening. Verliest zijn ene stem- band en een deelvande andere. Is tijdelijk zijn volledig spraakvermogen kwijt. In au- gustusverlaathijhet ziekenhuis.

VerlaatSaltLakeCityop7februarivooreen reisvan zevenweken door dedriezendings- gebiedendieerdaninZuid-Amerikazijn.Zijn vrouwvergezelthem.

Begintinoktober, vergezeld vanzijn echtge- note,aan eenvier

maanden

durendereisnaar 18 landen in hetzuidelijkdeel van de Stille

Oceaan, Australiëen Nieuw-Zeeland. Vestigt indietijdviernieuweringen.

Gaat in december met zijn vrouw, broeder Howard

W.

Huntervande RaadderTwaalven en diensvrouw op

weg

naarEuropa en het heiligeLand.KomtteruginfebruarinainEu- ropa verscheidene ringconferenties geleid te hebben.

Gaatop 28meiopreisdoorBraziliëenUru- guay.

BezoektChili,Argentinië,UruguayenBrazilië.

Wordt plaatsvervangend president van de Raadder Twaalven,nade doodvan president David O.McKay.

Ondergaatop12april eenopenhartoperatie.

Wordt op 7 juli, na de dood van president JosephFieldingSmith,president vandeRaad der Twaalven.

Op

30december geordend enaangesteldals presidentvan

De

KerkvanJezus Christusvan deHeiligen der LaatsteDagen. Hij isde op volgervanpresidentHaroldB.Lee.

I

Met president Lee op de aprilconferentiein1973

273

Mevrouw

Camilla Eyring Kimball heeft gedurende haar huwelijksleven met haar echtgenoot ook de verantwoordelijkheden gevoeld die aan diens func- ties in de Kerk verbonden waren. Toen president SprencerW. Kimballtotpresidentvande Kerk werd aangesteld

nam

de verantwoordelijkheidvan zuster Kimballtoe.

Zij heeft president Kimball sinds hijdrie

weken

na hunhuwelijkop16november1917totringseeretaris werd aangesteld, gesteund in

de

uitoefening van

zijn kerkelijkefuncties. Haar gedrag waserop ge- richtdeechtgenote vaneen hedendaagseprofeette zijn.

„Bezorgdheid" is hetwoord

waarmee

zij haarver- antwoordelijkheidschetste. „Ikvoel dat heteen be- langrijkefunctieis enik koester hetverlangen mijn

man

in zijn zeer grote verantwoordelijkheid te on- dersteunen. Ik wil opgenerlei wijze afbreuk doen aan zijn invloed,"zei zij. „Ik heb het verlangente doen entezeggenwat in overeenstemming is met deaard vanzijn functie.Ikzoumij ergongelukkig voelenalsikietsdeed

waarmee

ik

hem

niet volledig ondersteunde."

Hoewelzijbegrip heeftvoordelastdieopdeschou- dersvan haar

man

^{rust, heeft} zuster Kimball met trillendestemgezegd:„Ikhoud van mensen,^ikhoud van plezieren ik lachgraag." Zij heeftgezegddat

zijzich nietanderswenstvoortedoen danzijwer-

keiijkisen inde Kerknietbuitende gemeenschap wil staan. „Ik hoop dat ik een echte heilige der laatste dagen ben," zeizij. „Ikhoudvan het Evan- gelieen ikben van meningdateen

mens

zichalleen doorhetnalevenvanhetEvangelieopzijn

gemak

en veilig en gelukkig kan voelen. Ikbenwerkelijkver- zekerd vandewaarheid vanhetEvangelie."

Zuster Kimball isin Colonia Juarez,in Mexico, aan de voetvan het gebergte, deSierra Madre, opge- groeid.Tot 1912 leefde Camilla Eyring methaar fa- milie in vrede en voorspoed in het

mormoonse

dorpje. Plotselingwas hetdoorde Mexicaansebur- geroorlogmetde rustinhetstadje gedaan. Camilla

was

toen 17jaaroud.

Injuli1912 besloten devadervan Camilla en ande- ren dathet tijdwerd

om

tevertrekken. Zijverbor- gen hun kostbare eigendommen op devliering en onder de vloervan hun huizen.

De

familievan Ca- milla,dieuitdertienpersonen bestond,mocht^slechts één kistmetpersoonlijke

eigendommen

meenemen.

Hoewel Camilla'svader dacht datzijnaenkelewe- ken weer zouden kunnen terugkeren, duurde het veertig jaarvoordat Camilla hethuis,waarinzijge-

woond

had,weerterug zouzien.

De

volgende dag werden haar familie, de andere vrouwen, kinderen enoude

mensen

op detreinge- zetdienaarElPaso,inTexas,ging.Héttreinstel;*tlat bestond uitenkele

gammele

passagiers-en goed^è-

j$

...,- '

<v

Zuster Camilla Eyring Kimball

.n^!::%.

d*P

'^iPiPWl

:

274

..,.!. :- v

™^W*..-4..,Ac

renwagons,maarwaarinmeer dan1000mensenge- propt waren, slingerde hetstationnetjeuit.

„Wij hadden hetverschrikkelijk toendevertraagde treineindelijkvertroken doordeverstikkendehitte van

de

julizon reed.

De

mensenzaten alsharingen ineenton.

Sommige

wagonszatenzovoldaterbij- nageen staanplaatsenmeer warenenwijvreesden

#

voortdurend datwij doorderevolutionairenzouden wordenaangevallen," herinnert zuster Kimballzich.

„Je voeldejeopgejaagdvee."

InElPasowerdenCamilla,haarfamilieende andere

mormoonse

vluchtelingen ondergebracht^inprimitieve houten loodsen.

De

kleine ruimtendie aan dege- zinnenwaren toegewezen werdenslechtsdoor oude dekens vanelkaar gescheiden. CamillahadinColona Juarezeengelukkigejeugdgehad en

was

nietvoor- bereidopdesituatiegeenhuismeertehebben.

ToenCamilla enkele

weken

in ElPasowas,boodde Mexicaanseregering tenslotteiederevluchtelingdie ergensindeVerenigde Statenfamiliehad,waarhijof zij heen kon gaan eengratis treinkaartjeaan. Ca- milla werd naar de Brigham Young Academie in Provo (Utah) gestuurd

om

haarintrek bij haar

oom

KarlEyring te

nemen

enhaar schoolopleiding afte maken. „Ik

was

het onhandigste zeventienjarige meisje dat ooit geleefd had," zegt zuster Camilla Kimball. Van de nacht waarin zij alleen pertrein naar Provo vertrok, herinnertzij zich: „In mijn on- wetendheidpakteikmijnjasbijmijnandere bagage

in.Toenwij in degebergten van Colorado aankwa- men,

sneeuwde

het endetrein

was

nietverwarmd.

Ikvroorbijnadood.Ikhad eenpaaropgerolde dunne dekensbijmij, maar^ik

was

te trots

om

deze

om

mij heen teslaan, totikbijnabevroor.

Geen

kindheeft ooit

meer

aanmisplaatstetrotsaan de daggelegd danik."

Nadat zij met zeerhogecijfersgeslaagd

was

voor demiddelbareschool,ontvingzijinjuni1914 een on- derscheiding in de huishoudkunde en eenspeciaal diploma

om

aan kerkelijkeonderwijsinstellingen te kunnen lesgeven. Zij heeft twee jaar les gegeven aan de MillardAcademie in Hinckley, Utah.Zij liep verderéénjaarcollegeaan deuniversiteitvan Utah en gedurende één zomer bezochtzij deUniversitet vanCalifornië teBerkeley.

Zuster Kimball zegt: „Iedereen moetzijnbestdoen

om

bij te blijven. Een vande doelstellingen vande Kerkisdegeestlevendtehouden." Sinds haarkin- derjaren islezen eengeliefdtijdverdrijfvoor zuster

275

Kimball geweest. Zij streeft naar voortdurende in- tellectuelevooruitgang.

Na

haarjaaraandeUniversiteitvan Utah, ging Ca- milla alsonderwijzeres naar Arizona,waarheenhaar familieverhuisdwas.Toenzijpresident Kimball voor deeerstemaal ontmoettewaszijonderwijzeres.

„Hetwas op een dansavondenhet

was

nietzo'n fijne ervaring," lachtezij. „Ik

was

een nieuweling in de groepen hijdanste nietmetmij.Ik

was

eenbeetje boos op hem;ikvonddat dathetminstewas wathij

kondoen. Dit

was

voordat hij opzendingging. Hij

hadveel vriendinnen."

De

volgendekeer datzij

hem

zag

was

toenhijterug

gekomen

was van zijn zending.

Op

een avond in

deherfstwachttezijop debus toendejongeSpen- cerW.Kimballeraan

kwam

enzei:„Jijbenjuffrouw Eyring,nietwaar?"Hijgingnaardeplaatswaarzus- terKimball

woonde om

daareen vriendoptezoe- ken.„Nadathijzichhadvoorgesteldgingenwijnaast elkaarzitten indebus.Hijvroegmijofhijeens bij mijlangsmochtkomen.Datwashetbeginvanonze vriendschap en dieleiddetoteenkorte verkering."

De

volgende

week

brachtSpencerhaarthuiseenbe- zoek.Zijmaaktezichjuistklaar

om

uittegaanmet een jongemanen

was

gekleedineendusterenhad krulspelden in haar haar.

De

jongeman,

waarmee

Camillaeen afspraakje had,

kwam

nogvoordatSpen- cerweervertrokken was, en daaromgingen zijdie avond metz'ndrieënuit.Hetduurdenietlangvoordat Camilla en Spencer hun wederzijdseliefde ontdek- ten.„Wijontmoetten elkaarinseptemberenhuwden

in november,"verteltzij.

Zuster Kimball zegt: „Je vindtnooit een gelukkig leven.Jemaakthet."Haarechtgenoot,vierkinderen, zevenentwintig kleinkinderen en vele vrienden ge- tuigenvandegrotevreugdediezijvoorheninhun levenisgeweest. Zuster Kimball schrijfthaar geluk- kige huwelijk toeaan hunbeiderwaardering voor het standpunt van het Evangelie inzake het huwelijken hetleven.„Wijwetendathet huwelijkeeuwig isen datwijzowelaanonze toekomstalsaan ons heden bouwen,"zei zij. „Wij hebben dezelfde idealen en wij

komen

uithetzelfdemilieu;geenvanonsbeiden

was

rijk.Wijmoestenzuinigzijnenhaddendezelfde opvattingenover dewaardevan hetgeld. Wijheb- ben dezelfde meningen over de opvoeding en het Evangelie."

Hoe

zuster Kimball het gelukheeftgevondenisgeen geheim.„Een

mens

kan geluk vindendoorhetEvan- gelienate leven," zeizij. „Het Evangeliestrekt zich uitoveralledingen van hetleven. Hetis ingesteld

om

de

mens

gelukkigtemaken."

Presidenten zuster Kimball zijn leden van dewijk

Monument

Park2,Ring Bonneville (Utah),alwaarzij

deleidstervandelesgeestelijklevenvande

ZHV

is.

Alsvrouw dieorganiserenkan,zei zij ons: „Ikben van mening dattijderg belangrijk is. Ik bengraag metopbouwende zakenbezig.Ikmis het geduld

om

metmijn handenover elkaarte zitten."

Zijvindt delessenvan de

ZHV

erg stimulerend en enormgoed.„Ikhoudvande ZHV,"zeizij.„Ikvraag mijafofeen vrouwin de Kerkooitdegelegenheid voorbij

mag

latengaan

om

naarde

ZHV

tegaan."

Zuster Kimballisvanmeningdat ergeenenkelken- nisniveau bestaat,of hetwordtdoor de ZHV-lessen aangevuld, en datvrouwenvoortdurend vooruitgang moeten maken. „Hetisvoor eenvrouwvan beteke- nis

om

intellectueel levendigteblijven," zeizij.„Het

iszo makkelijkom, wanneerjeouderwordt, luite worden en niet werkelijkde aandrift tevoelen

om

veel telezenenopdebeste wijze begruikte

maken

vanjetijd.Ikvinddatmoeders op hun hoede moeten

zijn voorde invloeden waaraan hun kinderen zijn blootgesteld en de verleidingen kennen

waarmee

zij te

maken

hebben," vervolgde zij. „Zelfs groot- moeders moeten een bepaaldeinvloedop hunklein- kinderenuitoefenen. Ikhebaltijd getrachtonzekin- terentelerendatde

mens

nietvolmaaktis,maardat

Gods

plan vooronsheil wel volmaakt is. Wanneer iemanderin slaagthetEvangelievoorhonderd pro- centnateleven,ishijeenheeleindop

weg

naarde volmaaktheid."

Haar stralende leven toont dat die mensen geluk vinden, diezichzelfwegcijferen, dievanalle hoog- moedigheidafscheidwillendoen, omdatzijheteeu- wigevóórzich zien. „Zie mij nietalseentoonbeeld van deugd. Ikbenverschrikkelijk menselijk," voegt

zij eraantoe. Maarallendie zusterKimball kennen, moeten onwillekeurig denken aan hetgeen in de Spreuken geschrevenstaat:

„Wiezal een deugdelijke huisvrouw vinden?

Want

haar waardijisverreboven derobijnen...Zijsmaakt.

dat haar koophandel goed is; haarlamp gaat des nachtsnietuit." (Spreuken 31:10,18.)

Spencer W. Kimball Camilla Eyring, in de zending lerares aan deGila vandeCentrale

Academy

inde^tijd StatenvandeVereinigde vanhaarverloving met Statenin1914-1916 Spencer W. Kimball

276

Inveelopzichten komthet

Oude

Testamentonsals een moeilijk te begrijpen

Boek

voor. Het handelt overeen geheel anderetijdenmaatschappijdan de onze.

Om

een volledig inzichtte kunnen krijgen in hetEvangelievanJezusChristus,moeten

we

echter weten wat dit belangrijke deel van de Bijbel in- houdt

-

hoehetontstaanis,

waarom

hetzo belang- rijkisen

waarom

hetnu zoveel voor onsbetekent Petrus, die het alleen met het

Oude

Testament moeststellen,heeftgezegd:,,... geen profetieder Schriftisvan eigen uitlegging; Want de profetieis voortijds nietvoortgebrachtdoor denwileensmen- sen,maar deheiligemensen Gods,vandenHeiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken."

(IIPet.1:20,21.)

Petrusmaaktezichvooralzorgen

om

mensendiede Schriften naar eigen goeddunken wilden uitleggen.

In zijn verklaring zet hij ons uiteen

waarom

het Oude TestamentSchriftis.

Waarom

christenenjood hetbeidenin huncanonhabbenaanvaard,en waar-

om

deheiligen derlaatstedagen het alseen deel van hun standaardwerken zien. (Zie LV 50:13-24;

68:1-5; I Ne.22:2.) Als heilige

mannen

onder

Gods

inspiratie gesproken hebben en het gezag hebben ontvangen het volk des Heren doormiddelvan ge- bodentoe tespreken zijn die woorden gezagheb- bendgeworden.(LV28:2; 43:1-7.)

We

weten datde Schriften door onvolmaakte men- senzijngeschreven. (Ether 12:23-29.)

We

wetenook dat het

Oude

Testamentovername-foutenbevat, ver- taalfouten, èn fouten die ontstaanzijn doordat de mensen de tekst foutief hebben gemoderniseerd.

(Moz.1:23,40-42; INe.13:23-29.) Maar ondankshet feitdatde teksten nietaltijd zo overkomen als ze door geïnspireerde mannen zijn geschreven, heeft hunwaarde detanddestijdsdoorstaan enhunheil- zame invloed heeft het

gemoed

van velen geïnspi- reerd.

Ongeveerzesduizendjaargeleden begondeeerste auteurvandezeoudsteheiligekroniekenzijnwerk.

Zouhij begrepen hebben hoeenorm belangrijk de geschiedschrijvingwas

waarmee

hij bezig

was?

Zou

hijingezienhebbenwat een onmetelijke invloed die verslagen duizendenjaren laterzouden hebben op het leven van zijn nageslacht? Vermoedelijk wel.

Hetisduidelijkdat deschrijversvan vroeger groot gewicht hechttenaanwat ze optekenden.

Adam

was deeerste. Zijnverslagen bevattendege- slachten vandeuitverkoren dienstknechtendesHe- ren (Moz. 6:8;

LV

107:40-42; Abr. 1:4); de rechten vandielijnophetPriesterschap(Abr.1:28,31);ken- nisvanhet planvan zaligheid(Mozes6:45-68; 7:1);

een verslag vandeschepping(Abr.1:28,31)ennog meerprofetischerichtlijnendoor deHere gegeven.

Isdit allesmisschien nietdoor

Adam

zelfgeschre-

eamenetelling

t>an het Ouöe

eetament

)OORKEITHH.

MESERVY

Broeder Meservy, lectorinoudegeschriftenaan deBrighamYourtq Universiteit,istweederaadgeverindebisschapvandederde wijk van PleasantViewinProvo.

277

ven,danzijnze geschreven doordiena

hem

kwa- men,waaronder Henochdie schreef watergebeurde

indegrotevergadering van dekinderenvan Adam, toendeHerezelfaan degetrouwen verscheen. (LV 107:53-57.) Nietalleen

Adam

enHenoch hebbenver- slagengemaakt,maar ook Abraham.(Abr. 1 :5.)

Ook

Jozef behoorde tot debekende schrijvers van de belangrijke profetischeverslagen.(II Ne.3; 4:1, 2.)

We

nemen aan dat dergelijke mannen zeer nauw- keurig warenmet hetgeen zeopschriftstelden zo- datde geschiedschrijvinginvolgendegeneratiesze- kerwerdgesteld.

Mozesvolgdedezetrantzozeer datzijngeschriften, bekend alsde Wet, deschriften dietoenbijde jo-

deningebruikwaren overheersten.

Eenvan de redenen

waarom

zijn geschriften in al

hunomvang zonaar voren

komen

isdat erietszeer belangrijks in zijnlevenisvoorgevallen dat invloed hadzowel op deopenbaringen diehij van de Here had ontvangen als op de geschriften van vroeger waarzijnvolkdebeschikking overzoukrijgen.

Vanaf

Adam

totMozes(zo'n 2.700jaar) is hetwerk des Heren bestuurd doorde bediening ende orde van het Melchizedekse Priesterschap (LV 107:40-57;

84:6-17). Daardoor waren de openbaringen en ge- boden, diede mensenin diepariode van

God

ont- vingen,in overeenstemmingmethet priesterschaps- gezagdatze droegen.De openbaringen werdenop- geschreven en warende geschriften voorde kinde- rendesHerenindietijd.

De

Here breidde de mogelijkheid van deze zelfde bediening ook uit tot de volgelingen van Mozes.

Maarzijverstokten hunhartenkeerden haarderug toe. De Heregafhungeboden dieze,toen,nietge- hoorzaamwaren. Het gevolg

was

datHijde geboden herriep en Zijn handelen met hen aan hun rijpheid aanpaste.

Daarom

ontnam de Here hun zowel de volheid van het Priesterschap alsZijn zegeningen.

HetisduidelijkdatMozes degeschriftenvan

Adam,

Henoch,

Abraham

en Jozef heeftbewerktvoor het boekGenesis. Zelfschreef

Mozes

de volgendevier boeken, die delagerewetten bevatten,daardekin- deren Israëls niet rijp waren

om

hogere weten te aanvaarden.

Daarvoor in de plaats gafHij hunhet lagere prie- sterschap, het LevitischePriesterschap, èneen wet

in overeenstemming met de machtdaarvan. (Mos.

13:28-30; Gal. 3:6-29.) De

zogenaamde

Mozaïsche wet, in de boeken Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium,

was

het gevolg. (LV 84:6-28; Ex.

34:1, 2uitdeGeïnspireerde Versie;Deut. 10:2;Heb.

4:10.)

De

aandeze mensen gegeven nieuweopzet

was

zo andersvan aard dat zonder bezwaarvan een Mo- zaïsche evangeliebedeling kan worden gesproken.

Dezebedeling zou zoblijventotdeHereeen nieuwe wetgever zou introduceren die hetgezag zou heb- ben deoude gangvan zaken, die door

Mozes was

vastgesteld, te wijzigen. (Jezus Christus

was

die Wetgever.) AlsHijzou

komen

met de nieuwe weten bedelingzouden de mensen geestelijkrijp genoeg

zijn zicherin teschikkenenhet oude kunnenruilen voorhetnieuwe.Mozesgafzederaaddaaropvoor- bereidte zijn. (Deut. 18:15-19; zieook II Ne. 26:1;

32:6;IIINe.9:17-22; 15:1-10; 20:23;Joh.5:45-47.) Zo werden hetMelchizedekse Priesterschap met de daarbijbehorendewet, die inde dagenvan

Adam

in Israëlgevestigdwaren,inde dagenvan

Mozes

weg- genomen. Ditzou een verklaring kunnen zijnvoor hetfeitdater,vanafde dagenvan

Adam

totdie van Mozes, zo weinig kronieken overde Kerk zijn.

We nemen

aandattoen hetPriesterschapwerdwegge- nomen, ook zijnwetten en kronieken

weggenomen

werden.(Alma12:9-11;Ether4:1-7.)

Ondankshetfeitdatdetijdvan

Adam

tot

Mozes

on- geveertweemaalzo langduurdealsdievan Mozes

tot Christus (van

Adam

tot Mozes ongeveer 2.700 jaar; van

Mozes

tot Christus ongeveer1.300 jaar), handelt hethele

Oude

Testament,metalsenigeuit- zondering Genesis, over de instelling en bestendi- ging van de Mozaïsche bedeling. Het

Oude

Testa- ment is dus hoofdzakelijk de geschiedenisvan de

„MozaïscheKerk",met Genesisals inleiding.

We nemen

aandatMozes degeschiedschrijving van weleerheeftbewerkten hetboekGenesis geschre- ven.(Moz. 1:42;2:1.)Al doendeheeft hij dièzaken eruitgeput die voorzijn volk nuttig waren en hun deachtergrondzoudenlatenziendiezenodig had- den

om

hetvolgendeteweten:wieze waren,waarze vandaan kwamen, hun roeping als het uitverkoren volk, hun eerder geslotenverbondenèn huntegen- woordige en toekomstige verantwoordelijkheid je-

gensGod. (Gen. 12-50).

De

2.000jaargeschiedenis vanaf

Adam

totAbraham worden verhaald in maar negen hoofdstukken. (Gen. 3-11). Daaraan vooraf gaathetverslagvandeschepping. (Gen.1-2).

De boeken direct na Genesis

—

Exodus, Leviticus, Numerien Deuteronomium

—

verhalenoververande- ringeninhet priesterschap,overhoe de wetdiemet hetpriesterschapin verband stondwerdontvangen, waardoor de Mozaïschebedeling een aanvang kon nemen.

De

wetvan Mozes, indeze boeken vervat, werd defundamentele, alles omvattende wet. Zijn functie in dietijd iste vergelijkenmet dievan de Leer enVerbondennu.

De

andere profetenbouwdenverderop watertoen gevestigd was, maar de Thora vormde het funda- ment voor de verdere ontwikkelingen. Vanaf toen moestende kinderen Israëlsdiewet kennenen na- leven.Diewerd huntotgezaghebbendeleiddraad

—

278

hun ijzeren roede. (Deut. 6:1-9; 10:12, 13; 5:28-31;

17:18-20; Joz. 1:5-8.) Latere profeten en leiders citeerden er vaak uitals aanzet tot een bepaalde

actie.Met de doodvanMozes werdditwetslichaam geslotenennietswerdermeer aantoegevoegd. Het bleefeen boekenserieapart,de ThoravanMozes.

Er

kwamen

andere profeet-schrijvers.

Sommigen

kennenwe,sommigenniet.Hoewel Jozuamisschien nietalsprofeetgeroepenis,

was

hijweliemanddie zichonderscheidde door deleidingvandeGeest na tevolgen. (Num.27:18.)

De

joodsetraditiezegt dat

hijdeschrijverisvan hetboekdatzijn

naam

draagt.

Waarschijnlijker is dat hij het materiaal heeft ge- schreven waaruit

men

laterheeftkunnenputten.

Het is nietbekend wie Richteren en Ruth geschre- ven hebben. De joodse traditie zegt dat Samuël Richterenheeftgeschreven. Datkan heelgoed zijn,

omdat

we

weten dat hij zich bezighield met het schrijvenvanofficiëlekronieken.(ISam.10:25.)Mis- schien daterin dietijd, waarinde monarchiewerd gevestigd,nog een fundamentele veranderingplaats- vondaangaandehetsoortkronieken diewerdenbij- gehouden. Vanaf toenisereentweedesoortverslag bijgehouden dat de koninklijke aangelegenheden behandelde

—

dekroniekenvandekoningen.(IKon.

11:41;14:29; 15:7; 15:31; enz.) Dezewerden door de schrijvervan het boek Koningen gebruiktalsbron.

De schrijver heeft ook nog geputuit de profetieën en openbaringen van dediverse profeten. (I Kron.

29:29; 30;IIKron.9:29;12:15;13:22; 32:32; 33:15, 19;

enz.)Dezewerden,

samen

metnogmeerkoninklijke geschiedschrijving, gebruikt als basismateriaal voor hetschrijvenvandekronieken.

Vooreenverklaringoverde tweesoorten kronieken op de koperen platen dient

men

^I Ne. 5:10-13te lezen. Verder lezen

we

inI Ne.9:3-4deaanwijzing vande HereaanNefi

om

twee soortenplaten tema- ken.Hij moestgroteenkleineplaten bijhouden.

De

Bijbel laatduidelijkziendatereenverscheidenheid aan verslagenwerdbijgehouden,die terbeschikking stondenvan desamenstellersvan de boekendiein deBijbelvoorkomen.

Nu

we

ietswetenoverhetbasismateriaalwaaruitde schrijversvan Koningenen Kronieken hebbenkun- nen putten stelt dat ons misschien instaat enkele verschillen die

we

in deze boeken tegenkomen, te plaatsen.

Dejoden brengen de geschriften van de Bijbel in driecategorieën onder:dewet, de profetenende geschriften. Genesistoten metDeuteronomiumzijn de wet.Jozua, Richteren, Samuëlen Koningen zijn ingedeeldonderdeprofeten.

Om

eenofandere ons onbekende reden werd Kronieken niet hier onder gerangschikt,maar onder deGeschriften.

Duidelijk isdataldieboekenⁱⁿ de vormzoals

we

ze nu hebben,zijnsamengesteld door eenofmeer- dere schrijvers. In die hoedanigheid heeft hij ge- functioneerd net als elders Mormon, die ook het werkvanzijnvoorvaderen bewerkte.

„Ongeveer600v.Chr.wordthetduidelijkdat ereen compilatievan geschriften

—

eenboek

—

ontstaat.

De

geschriftenbevattenin dietijdblijkbaar dewet,de geschiedschrijving van de koninkrijken en de ge- schriften van de profeten

—

_ookdie profeten wier geschriftenniet voorkomeninons

Oude

Testament (Jozef,Zenos,

Neum

enZenock)."

Hetis nietzo moeilijkindeBijbelde handvan de bewerker teontdekken. Vaak,als

we

geboeid zijn doorwat

we

lezen,zouden

we

graageensoverzijn

schouderwillengluren

om

inzijn basismateriaalte kijken. Maarhetwerk van deauteurisonherroepe-

lijk.

Wat

weggelatenofwat gehandhaafdishangtaf

vanzijn oordeel. Hoegeweldig ishet

Mormon

aan hetwerketzienendantebedenkenhoe nauwgezet

hij,opaanwijzingvandeHere,^zijnwerkdeed.

Waar

hijietstoevoegde(de

Woorden

vanMormon)of

weg

liet(IIINe.26:6-12; 28:25),gafhijsteeds gevolgaan aanwijzingen vandeHere.

Men

neemtaan datdelatereprofeten(Jesaja,Jere- mia, Ezechiël,Daniëlende^twaalf„kleine" profeten

-

HoseatotenmetMaleachie -)allenhetboekheb- bengeschreven dathun

naam

draagt.Indewereld derwetenschap klinkt hetwellichtketters, maar de heiligen derlaatstedagen hebben toegangtotmeer schriftdelen. Die laten ons zien wie de kronieken van weleer opgesteld hebben, en hoe een heilige opdrachtaanvaard en uitgevoerd werd. (Er

kwamen

enkele opvallende uitzonderingen voorop deze re- gel, maaruitzonderingen bevestigenderegel;zoals Omni8-11.)

Wij levenineentijdwaarin

we

^{onze eigenSchriften} hebben zien ontstaan, en

we

zijn ook begunstigd meteenononderbroken, waarachtige, profetische be- diening. Wij weten dat profeten het

mensdom

iets tebieden hebben en dat zestellig profeteren kun- nen aangaande toekomstige gebeurtenissen.

Hun

geestelijk inzichtis niet beperkttot dehorizon van hun eigentijd.

Veel profetenhebben bijhet schrijvenvan hunpro- fetieën gebruik gemaakt van een secretaris. Dat deedJeremia, althansbijenkelegelegenheden.(Jer.

36:1-4.)

Ook

Joseph Smith deed dat. Maar de ge- schreven woorden waren nog steeds de woorden vandeprofeet.

Ook

kan hetzijndatlatere schrijvers en bewerkers aan de geschriften van de profeten hebbengewerkt.

De restvan deBijbel bestaatuiteenaantalversla- gen dat door de joden de geschriften wordt ge- noemd. Daartoebehoren dePsalmen,de Spreuken, Job, het Hooglied, Ruth, Klaagliederen, Prediker,

279

Esther,Daniël (die wij onderbrengen onder depro- feten),Ezra,Nehemiaen Kronieken.Deze behoorden blijkbaar niet totde Schrift in de dagenvan Nefi;

wellichtmoeten deze boeken in of nadeBabyloni- sche ballingschapzijntoegevoegd.

Van

sommige

vandezekroniekenkunnen

we

inzien

waarom

zeindecanon zijnopgenomen,maareris erééndatJoseph Smith geheel uitdeBijbel heeft weggelatentoen hij dieonderinspiratie reviseerde.

Het manuscriptvan de Geïnspireerde Versie bevat dezeaantekening: „Het HoogliedvanSalomoisniet geïnspireerdgeschreven."Ditontheftdeheiligender laatstedagenvande noodzaakzijnvoorkomeninde Schriften terechtvaardigen.

Hoe

zithetnu met deandereboeken?Als

we

ons

in herinnering roepen wat de Here heeft gezegd:

,,... Mijn ziel schept behagen in het gezang des harten;ja,hetgezang der rechtvaardigeniseen ge- bedtot Mij,en hetzal meteenzegen op hun hoofd worden beantwoord" (LV 25:12), kunnen

we

heel goed begrijpen

waarom

de Psalmen, een verzame- ling Hebreeuwse gezangen van verschillende auteurs,indeSchriftenzijnopgenomen.Uitdeover- levering en uit de opschriften die boven verschei- dene Psalmenstaanwordtduidelijkdat Davidindit

boekeen zeer groot aandeelheeftgehad.Dezege- zangen geven blijk van zo'n groot geloof en zo'n grote geestkracht dat ze de christenen, sinds het christendom los staat van het jodendom, totgrote geestdriftbewogen hebben.

Sommige

deskundigen rekenen het getuigenisvan Jobtot 'swerelds besteliterairewerken. Het worstelt schrijnend en dramatisch methet aloude probleem, van watdeHeremet de

mens

voorheeft.Het geloof datinditboektotuitdrukkingwordt gebrachtstrekt allemensentenvoorbeeld.

Spreuken en Predikerworden onder de wijsgerige literatuur gerangschikt en verschaffen inzichtin de praktische levensproblemen. Allerwege denkt

men

dat Salomo deze beide boeken heeft geschreven, evenalshetHoogliedvan Salomo. Ezra enNehemia vormeneigenlijkéénboek, datdegeschiedenisver- meldt vandeterugkeervande JodenuitdeBabylo- nische ballingschap (538v. Chr.en daarna.) Zevat- tendeJoodsegeschiedenisweerop,die ophieldna

IIKoningenofIIKronieken. WaarschijnlijkheeftEzra dezebeideboekengeschreven.

Estheris een ontroerend verhaal datde Jodenerg aanspreekt,omdatdieimmerszolang,onderworpen aan de wreedheid van hun onderdrukkers, onder vreemdevolkerenhebbengeleefd.Erisnietbekend wiehet heeftgeschreven en wanneer.

Ongeveer600v. Chr.wordthet duidelijkdatereen combinatie van geschriften

—

een boek

—

ontstaat.

De

geschriften bevattenindietijdblijkbaardeWet,

degeschiedschrijving van het koninkrijken de ge- schriften van de profeten

—

ook die profetenwier geschriftennietvoorkomen in ons

Oude

Testament (Jozef, Zenos,

Neum

en Zenock). Tussen Nefi en Christus werden nog meer kronieken toegevoegd, zoals

we

in onze tegenwoordigeBijbel kunnenzien.

Indietijdiserdus nog meerbewerkt.

Wij hebben nu 39 boeken in het

Oude

Testa- ment en

nemen

aandatdithetaantal isdatereens was.Maar dejodenhebbenerinhunBijbelmaar24.

Daarmoetwelaan worden toegevoegd dathun24 boeken preciesdezelfde zijn alsonze 39, maar de nummering en samenstelling vande onderscheiden boeken in deBijbel is anders dan onzeStatenver- taling(endelaterevertalingen).

Anderzijdsheeftde katholiekekerk nietalleeneen ander aantal en een verschillende samenstelling, maar verder ook een aantal boeken die joden en protestanten eruit hebben gelaten

—

de apocriefe boeken,boekendie volgens henevenheiligzijn als deandereinhun canon.

Toen deprotestantenzich losmaaktenvan

Rome

en stelden datdeBijbelde hoogsteautoriteitvooralle gelovigen was,

kwam

de vraag naar voren welke boeken deBijbelzoumoetenbevatten.

De

protestan- ten besloten dat de stem van de joodse gemeen- schap inPalestina de beslissendestem moestzijn.

Daaruit voortvloeiend hebben de protestanten de apocriefe boeken uit hun Schrift verwijderd. Het standpunt van de ^heiligen der laatste dagen over deapocriefeboeken wordt weergegeven inafdeling 91van deLeerenVerbonden.Hoe hebben dejoden in Palestina besloten welke boeken ⁱⁿ hun canon moesten voorkomen? Het is te lang geleden

om

daarovereen duidelijkinzicht tekunnen verkrijgen.

Er moet bepaald zijnwelke boeken gezaghebbend waren en relevantenwelke niet.Of zo'nbesluitnu aanéén

man

was voorbehouden, zoalsbijMormon, ofaan een aantal mensen,zoals bijde samenstel- lingvanonzeLeerenVerbonden,weten

we

niet.

Veel aanwijzingen, in het

Oude

Testament en inde openbaringen uit de laatstedagen, doen ons iets inzienover oorsprong, groeien ontwikkeling van het

Oude

Testamentenzijn uiteindelijkverschenen als ééngeheel,samengestelduitveleboeken. Erisech- ternogveeldat

om

nadereophelderingvraagt.Eén dingisduidelijk:datde handdesHerendesamen- stelling en overdracht ervan bestuurt. Het is een wonderlijk boek,inenkele opzichten kan hetop één

lijn gesteld worden met andere geschriften die

we

hebben,maar met eenuniekerol, daarhetonsver- haaltover,,... dehandelingendes Hereninande- relanden,onder

mensen

vanouds..."(INe.19:22.)

280