Het spook van de Wetstraat

64ste jaargang nummer 14 woensdag 1 april 2009

Het spook van de Wetstraat

Even een meerkeuzevraag: als u bovenstaande titelleest, waaraan denkt udan' Aan machtsgeile politici? Aan de dreiging van eenontsporende begroting? Of aaneenLange Wapper-project dat snelsnel voor de verkiezingen nog in een politiek akkoordwordt gegoten? Wij denken aan alle drie. Alsof de economische crisisnog nieterg genoeg is, wordt de crisis vanhet regime elke dag zwaarder. En het is daarbij bovendien niet dui­

delijk of Vlaanderen het zoveelbeter doet dan deBelgischestiefmoeder.

Verhofstadt Guy zette in maartvorig jaar tijdelijk een punt achter zijn politieke car­

rière, en gingin Toscaneboeken zitten lezenenschrijven.(Dat belette hem overigens nietachter de schermen druk uitte oefenen opde leidingvan Open Vld om Leterme ende CD&V zoveel mogelijk schade te berokkenen.) Sinds kort is hij terug opgedo­

ken in debatten enop meetings om deverkiezingen voor tebereiden. Zijn echte ren­ tree plant hij eind april wanneerhij een nieuw “standaardwerk’ wil voorstellen over de financiële crisis.In overlegmet zijncampagnestrategen manoeuvreert en handelt hij intussen stapjena stapje. In de zaal Vooruit inGent lanceerde hij al de uitspraak dathet nationalisme aan de basisligt vanalle problemen inEuropa. Daarnadookhij op in uit­

zendingen van Lux en De LaatsteShow. Eerderhadbijzichal een staande ovatie laten welgevallen op het congres van de VLDin Antwerpen. En hij was te gast op het verkie­

zingscongres vandeMR, waar LouisMichelverklaarde ‘het liberalisme te willendedia- boliseren’. Dediaboliseren. Een catacombenwoord om te verhullen datde ongebrei­

delde politiek van privatisering en liberaliseringhet voorbijedecennium heeft geleid tot een financieel-economisch debacle zonder weerga.Erzijn wereldwijd zoveel mogelijk regels afgeschaft, ennu komen de liberalen ons vertellendat er opnieuw meer regu­ leringnodigis om een herhalingvanhet gebeurdete voorkomen.Asjeblieft zeg. Dat alleenal zou voldoendemoeten zijnom Verhofstadt encompany vooreeuwig te ver­

ketteren, maar de vaderlandse pers ziet er nog altijdeen groot staatsman in, enzaler alles aan doen om deze “denker en filosoof”een stevige duwin de rug tegevenrichting 7juni.Hebben wij de politici die we verdienen?‘t Pallieterke heeftde voorbije jaren niets onverlet gelaten om het bedrog van paars in het algemeen envan Verhofstadt in hetbijzonder aande kaak te stellen. Wij moeten echter vaststellen dateen groot deel van de “fatsoenlijke pers" nogaltijd liever met het hoofd tegen de muurrijdt.Zo wordt de verantwoordelijkheid van Verhofstadt voor detoestandvan destaatskasliefst nog zoveelmogelijk metde mantel der liefde toegedekt. Het is nochtansnietniks watde Hoge Raad van Financiënafgelopen week heeftbekendgemaakt. Als de regering niet ingrijpt, gaat debegrotingvolgend jaar 4,5 procent van het bruto binnenlands product in het rood: bijna 15 miljardeuro.De jaren daarop dreigt het tekort zelfsopte lopen tot17 miljard euro en meer. Het wasvicegouverneur Luc Coenevan de Nationale Bank die metdie cijfersuitpakte. Denktu dat radio of tv erop gewezenhebben dat Coene jarenlang dekabinetschef van Verhofstadtisgeweest?Neen, dat hebben zeniet gedaan.

Integendeel, ze gaven de totaal principeloze gewezen ministervan BegrotingVande Lanotte uitgebreidde kans om te schieten opde huidigeregering enoppremier Van Rompuy. Niet dat wij zo’n geweldigefanzijn van CD&Vof van de premier,maar acht jaar lang hebben blauw, rood en groen hetgeld langsdeuren en vensters buitengegooid en opgeen enkele manier reserves aangelegd. Als erbinnenkortbankiers achter tralies wordengezetvoor de financiëleravage die ze het voorbijedecennium hebben aange­ richt, dan moeter een aparte cel wordenvrijgemaakt waarin men de volgende figuren moet logeren: VerhofstadtGuy, Vande Lanotte johan,Coene Luc, Di RupiElio, Reyn- dersDidier, Geysels Jos enDurant Isabelle. Samen met hun trawanten entrawantin- nen. En voeg ermaar een paar dagbladcommentatoren aan toe diemet hun meesters enmeesteressen hebbensamengespannen.Wie de staatsfinanciën zodanig heeft mis- meesterd als de paarsgroenendat hebben gedaan,moetzich onthouden vanpolitieke lessen aan zijn opvolgers. Erisgeenenkel ander landterwereldwaareen heerschap als Reyndersjarenlang gehakt had mogen makenvan het departement Financiën. De voor­ bije week is hij snelsnel opde proppen gekomen meteen nieuw plan omdat departe­

ment alsnog te hervormenen efficiënter te maken.Dat is werkelijk de schaamte voor­ bij, endaarvoorverdient CD&V wél een publieke afstraffing: eerst Letermeennu Van Rompuy laten hetMR-opperhoofdnog altijd rustigbegaanbijhetondermijnen vande schatkist,de belangen van de belastingbetaler, van de Belgen in hetalgemeen en van de Vlamingen in het bijzonder. Maar sommige Vlamingenkunnen er eerlijk gezegd ook

*at van, want driemaanden voor de verkiezingen is er nog gauw een politiekakkoord uitgewerktrond de aanleg van de Lange Wapper enhetsluiten van de ring rond Ant­ werpen. We praten daarbij overeen bedrag dat al gauw oploopttot driemiljardeuro, en over eenproject datnog altijd onvoldoendeisonderbouwd. En dan mag men nog 0Pwerpendatde Vlaamseregering een investeringsregeringmoet zijn (zekerindeze tijden), dat betekent nog niet dat er kort voor de stembusgang een politieke vrijgeeide moet gegevenworden aan plannenmakers, consortia enstudiebureaus die allemaal hun mannetjes en vrouwtjes subsidiëren, en zekerin hetlicht vande verkiezingen niet min- der gul zullenzijn. Ofbent unog zo naïef om tegeloven dat de tijden van achterbakse Partijfinanciering voorgoed voorbij zijn ?

l€0K€ Z-EfiT-

ue wry w«er6WbNi>

V6RSl»lJ> J

woRbTeR gnööond

WK De , iwtrseN

OMUH

Red de paardrijles

Ecologist en Vlamingenhater Een Vlaamse “voce particolare”

De Vlaamse Guy Mathots De oplossing

2 7 10 14 16

W GAAN pÉ BiliKftérf AANHALE/q '

Zomeruur

Hoe sluit jeeen regenweek af? Juist, je wipt even over en weer naar Engeland om ten volle te genietenvan de geneugten die absoluut rotweerkunnen bieden. Gewoon even naar Dover om je er persoonlijk van te vergewissendathet nogergerkan. "The white cliffs of Dover” bleken grijs, wezehet een beetje minder grijsdanhet nog droevi­ gerogende zwerk.

(Deze zin kostte me wel wat tijd. Zwerk is eengeweldigwoord, maar firmament of uit­ spanselnatuurlijk ook. Moeilijke keuze, die ik verteerbaar maakte door beide synoniemen middelsdit tussen haakjes toch sneleven in de tekst te smokkelen.)

Datmaakte van dezaterdag wel de dag- van-de-drie-verschillende-uren. Vertrokken in onze wintertijd, klok uurtje terugnaar Greenwich Mean Time, weernaar GMT+I op Calais-bodem en ‘snachts nog een uur er bij om in dezomertijd te eindigen. Het wieltje aan de zijkant vanm’n uurwerk overleefde dezaterdag amper.

Een heerlijk moment om lang naar uit te zien,datzomeruurweekeinde. Het officiële einde vande gure wintertijd. Die heeft ook z’ncharmes, maar duurtaltijdneteen beetje te lang. Eén zwaluw maakt de lente niet, het zomeruur wel. De avonden worden nu echt sprongsgewijslanger,met de belofte van veel meer en warmer. Na zo’n regenweekeen opsteker dieiedereen welkan gebruiken.

Logische stap ook, datzomeruur. Een han­ digheidje om ons weerwat dichterbijde natuurte brengen. Op I juli komtde zon zonder zomeruur opom 4:31 uur en gaat

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

zeonder om 21:01 uur. Voor wie schijnt die zon die eerste uren? Eigenlijk horen wein dezomermaanden op te staan om half vijf en zoekenwe wat nanegenenbest weer de spondeop, want horen we niet wakkertezijn als de zon schijnt? Dat doet dus niemand, met een hoop zonneverspilling tot gevolg.

Alsof weer te veel hebben. Maardankzij die zomeruuringreep komen we toch een stukje dichter bij wat de natuurbedoelde. Eigenlijk zouden weer best gewoon tweeuur bijdoen, dangeniet wie opstaat om half zeven en gaat slapen om elf uur‘s avondsvanelk zonne- straalje. Hoogtijd om een ‘wij-willen-twee- zomeruren’-drukkingsgroep op te richten.

Gevenwe meteen wat tegengas aan dat jaarlijks terugkerende gezeur van de zomer-

uurtegenstanders. Elk jaar opnieuw die ver­

gezochte verhalen van mensendie compleet van de plank gerakenals er een uurtje gefoe­ feld wordt. Gaan die een heel jaar lang op hetzelfdeuurslapen, om elke dag klokvast weer op te staan? Mensenmetjetlag als ze even naarEngeland oversteken? Elk normaal mens beleeft elk weekeindeeenzomeruurer- varing. Het is mijin elk geval nog nietgelukt één zo'nzomeruurslachtoffer te ontdekken in mijnruimstekennissenkring.

Negeren dus, die zureoprispingen.In dit verkiezingsjaar eisen we van alle politieke partijen de plechtigebelofte datze zullen vasthouden aan het zomeruur of ons,zeker bij blijvende crisis,zullen vergasten op dat tweede zomeruur. Alleen politici die zich daartoeengageren, verdienen in het stem­ hokje ons vertrouwen. Want dat is zo één van die dingen waarde mensen echt van wakkerliggen, niet?

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

2

De dingen dezer dagen

De “pastoors” van deze tijd

“Wat over mij gezegd wordt, heeft minder belang dan dat er over mij gepraat wordt.” Het is de ijdeltuitslogan die bij de politieke kaste in tijden van verkiezin­

gen nog meer dan anders leefregel nummer één is. De geproduceerde staaltjes lulkoek wedijveren met elkaar in vergelijkende trappenorde van potsierlijk via potsierlijker tot potsierlijkst. Jongste en voorlopige laureaat van de overtreffende trap is geneesheer en kameleonpoliticus Patrick Vankrunkelsven met zijn gebro­

ken lans voor een verbod op roken in de huiskamer in het bijzijn van kinderen.

Op het moment dathij zijn“ideetje” lan­

ceerde, voegde Krunkeler in dezelfde moeite aan toe dat in de praktijk controle onmoge­

lijk enook niet de bedoeling was. Voor het­

zelfde geld had hijdusook “Grapje!” kun­ nen zeggen, maar datstrooktdan weer niet met de waardigheidvan het politiekcorrecte vak. Hoe dan ook deed zijnverbale worp naaraandachtvan “de media" medenkenaan een uitspraak van opinieschrijverLuk van der Kelen vanHet Laatste Nieuws. Die opperde nog nietzolang geleden dathet clubje dui­

ders, waar hij zelfeen prominent lid van is, overkomt als “de pastoors van deze tijd”. In samenwerkingsverband met depolitici. Het geheel overgoten met een saus van bemoei­ zuchtrond het reilen en zeilen vanhet leven van de medemens. Niet in delaatste plaats het reilen en zeilenvanhet gedeelte privé- sfeer dat niet als passend wordtervaren in het huidige “we denken voor U”-systeem.

Er valtvoor dat pastoorsuitgangspunt wel wat te zeggen.En ook voor de stelling dat herhalingvan de geschiedenis onomstoot- baar vast schijnt te staan. Datvanaf de West- Vlaamse kansel als een doodzonde werd aan­ gekaart om voor deVolksunietestemmen, ligt al een tijdje terug in het“vaderlandse”

verhaal.De kansel van gisteren heeftonder­ tussen wel plaatsgemaakt voor het forum vanhet politiekcorrecteeenheidsdenkendat vrijwel onvoorwaardelijk gesteund en gestut wordt door de vierde machtvandemedia in

“de strijdtegen de gevaren van rechts”.

Slinger

Die strijd wordt opgevoerd naargelang bij de goegemeente het besef steeds ster­ kerdoorsijpeltdatde “grote gedachtegoe- dommekeer” van weleer niet heeftgere­

sulteerd in het voorgehouden Utopia van vrijheid en blijheid voor iedereen midden geurigebloemperkjes allerhande en alom.

De “revolutie” van ‘68 magdan al tabularasa gemaakthebben metGod, gebod en met alles wat zelfs maar de schijn vanhet schrik­

wekkende en duste verafschuwen begrip

“conservatisme” kon opwekken, het maat­

schappelijke beeld daterveertigjaarlater voorin de plaats is gekomen,is niet van aard om metonverdeeld optimisme uit tekijken naarde dag van morgen enovermorgen.

Maarzoalsde pastoors van toen de kan­ sel beklommen om te zeggenhoe de gelovi­ gendienden te leven, te denken en testem­

men, bestijgen de regelnevers van vandaag de politiekcorrectgecontroleerde mediakan- selsom de meutehungeboden en verboden door de strot te rammen. Maar, voorzover nog mogelijk,vanuit het“vrijheid,blijheid”- perspectief voor iedereen, dat in amper veertig jaar tijdzijn quasi volledige bankroet heeft bewezen en degoegemeente heeft opgezadeld met een samenlevingspatroon dat in meer dan één opzicht alsmaar verder opschuift richting“huiveringwekkend”.

Het regelneven“ohne Ende”vanuit alle lagen van “het beleid” datvandaag overal grotendeels in handen is van de “revoluti­ onairen” van toen énvan hun volgelingen, is het duidelijke bewijs dat een samenleving slechts overeind kan blijvenals de slinger

VLAAMSE SOCIAAL ZEKE&INÇ

IS J>ANOL VQOKMQN .

^EL^UEI

KE2>EN TEMEER OM SNEL L!& TE W0R&EN VAN NET

VLAAMS ZIEKENFONbSL

»

g**ris. t ceao/17g. 75

zicheen eind uitde buurt van twee uiter­

stenbevindt.Waarbij,zekervandaag, spon­ taan devraag kanrijzen, welk van de twee geleid heeft totde meest belabberde toe­

standen.

“Gothic”

Zo kan het me persoonlijk geen moer schelen of een leerling uitdehumaniora - of klinktdie benaming voor middelbaar onder­ wijs achterhaald conservatief en ouderwets?

- die meer wenst op te vallen door zijn ves­ timentaire outfit dan door zijn hersens,de lessen wil bijwonenverkleed als een levende vogelverschrikker die het middenhoudttus­ sen een gebuisdestripfiguuren een aanbid­ der van Beëlzebub. Wat me een stuk meer stoort,is dat er vandaag nog altijd oenen op de bres klimmen om in naamvan het inmiddels door(te) veel feiten achterhaald

“allesmoet kunnen"-gedoe recht proberen te lullenwat voor iedereen met nogwat gezond boerenverstand overduidelijk scheef enkrom is.

Het daarvoor gebruikte cliché-excuusbij uitstek luidde ookinhet carnavaleskever- kleedgeval van twee dwepersmet “gothic”

kledij die door de directie van het Ant­

werpse Xaveriuscollege tot deorde waren geroepen, “laat leerlingen zichzelf zijn”.Pro­ gressieve, maar feitelijkachterhaaldeheraut van dienst was een kinderrechtencommissa­

ris die nog eens “duidelijk wilde stellendat kinderen en jongeren het recht hebben om hun identiteit tebeleven”. Hetkinderrech­

tencommissariaat riep, het belerende vinger­

tje hoog geheven, scholenop respect(sic) opte brengen voor deidentiteitsbeleving van hun leerlingen. Over respectvoor leer­ krachten... geen woord. Alser morgen in eenof andere school dus een stelletjepubers komt aanzetten inhun blootje in plaats van in “gothic" uitrusting, dan dient datgeïnter­

preteerd als een heuse identiteitsbeleving.

En de mama die haarpeuterdochtertjede lippenstift afhandig maakt die het uithaar tas heeftgehaald om daar zichzelf en het behang mee te besmeuren,maakt zich onge­

twijfeld schuldig aan inbreuk opeen prille identiteitsbeleving. Maarik had het over de vraag, welke uiterste kant van de slinger de gevaarlijksteis.

Bestaaner binnen de gelederen van het eerbarekinderrechtencommissariaat allicht geen twijfels over het eigen grote lulkoek- gelijkoverhetcarnavalnummertje van een koppel “m’as tu vu”-gozertjes,danwilikzo dienstbaar zijnom de “commissarissen"te confronteren met de resultaten van een pei­

ling in Het Nieuwsblad overde vraag: “Wel of geen lange zwarte jassen op school?" Zeven­ tig procent van de respondentenzei “neen”, nogamperdertigprocent dacht “moet kun­

nen” zoals het moderne “wij denken voor U” dat voorschrijft. Misschien zijn dievan hopeloos conservatisme druipende cijfers een gegeven omeen of andere duider voor ofpoliticus van de linkse kerk in neopasto- rale stijl te inspireren tothet opperen van een voorstel om het vragen stellenaan een groot publiekte verbieden.Teneindehet

“gevaar van rechts”verderin te dijken.

D.M01

Red de paardrijles

België is weer helemaal terug van weggeweest. Met andere woorden: we zitten in de penarie. Dik in de penarie. België stond jarenlang symbool voor budgettaire onorthodoxie, zware overheidsschulden, enorme Begrotingstekorten. Hét land waarin een minister van begroting ooit zei: “De tekorten zijn er zomaar geko­

men, ze zullen ook zomaar verdwijnen.”

Tijdens de vette paarse (en paarsgroene) jaren verkoos de politiekeeliteeen geschen- kenpolitiek boven eenvooruitziend budget­ tair beleid.

Onder meer met een staatshervorming die de kiemen van de ontsporing op Bel­ gisch vlak inzich droeg.Daar komt nu een wereldwijde economische crisis bovenop en we hebben het weer zitten. Volgens de Hoge RaadvoorFinanciën zakken we volgend jaar naar een begrotingstekort van 4,5%, in 2011 van vijften honderd ende jaren daarna zelfs naarnog hogeregaten.

Meteen zorgde dat voor een kakofonie aan reacties bijde regeringspartijen. Open Vld, CD&V enMR willen een stevige inspan­ ning verdeeldovervier jaar, ingrepen inde socialezekerheid eneensoepeler arbeids­

markt. De PS ziet het op die punten diame­

traal anders. Verdeel de inspanning over tien jaar en blijf van de sociale zekerheidaf,maar beknot de notionele intrestaftrek enbeteu­

gel de fiscale fraude.CdH fietst er watdoor­

heen. Onaandachtige waarnemers willen het weleensvergeten,maar eigenlijk hebben wij weliswaar eenBelgische regering, maar geen regeringsbeleid.

YvesLeterme sloeg in zijn kritiekop partij­

genoten heelwild om zichheen vorige week, wat bij deCD&Vniet in dank werd afgeno­

men.Nietomdat hijhelemaal ongelijk heeft, wel omdat hij het beeld van de bedacht­

zame staatsman Herman van Rompuy in hetgedrangbrengt.De Morgenciteert een CD&V-parlementslid: “Door welke mug is hij (Leterme) gestoken dathij zo om zich heen trapt? Hiermee heefthij een schok­ golf door de partij gejaagd en dat kunnen we missen.” En dan gaat het verder:“Mis­ schien is Van Rompuy ook nietzo geweldig als premier, de perceptie is weldathij rust brengt.” Leterme doorbrak de perceptie, niet de waarheid.

We zitten niet alleen met een interna­

tionalecrisisen een regering dieer eigen­ lijk geen is. Het gebrek aan grondige staats­

hervorming komt daar nogbij,al wordt dat graag iets genoemdwaar de mensen niet mee bezigzijn.

Hendrik Bogaert, ook nooit te beroerd om de rekening te presenterenvoor het feit dat zijn CD&Vhemover het hoofd zagtoen depostjes werden uitgedeeld,laatDe Stan­

daard koppen: “Wezitten volledig vast.”

Geen voorkennis

Karei de Gucht treft geen enkele blaam inzake het dossier van de vermeende voor­

kennis in de verkoop van de Fortis-aandelen van zijn schoonmoeder. De minister heeft zich in deze niks, maar dan ook helemaal niks te verwijten. Het gerecht vindt dat en de Kamer vindt dat ook. Waarom verwon- dertons dat niet?

Onder zijn foto: “Mijn geloof in het Belgische niveauzit onderhet vriespunt.”

Terecht,wantBogaert blijftdat niveau- onder-het-vriespunt nog wel verdedigen (weliswaarzwakjes) maar erkent in feite datde noodzakelijke besparingenvoorhet Waalse uitgavenpatroon zonder meerdra­ matisch dreigen te worden. België kan de rekeningen niet meer betalen, maarWallo­

niëkan geen afstand doenvande financie­ ring die vandaag bestaat. Daargerakenwe dus nooit meer uit.

Doorschuifpolitiek

Maar alledroevigetijdingen te spijt, die er op wijzen dat de politicitoch wel begrepen hebbenhoe structureelde problemen zijn, blijvenze toch graag kiezen voor de sinter- klaaspolitiek. Een voorbeeld dat vorige week devoorpaginavan De Standaard haalde is tekenend.“Rusthuisfactuur niet meervoor kinderen”,kopte de krant. Veel kinderenzul­

len in de toekomst niet meer kunnen aan­ gesproken worden voor derusthuisfactuur als hunouders die niet meer kunnen beta­ len.Reken uit de winst,klinkt hettussen de regelsin dezeelectorale tijden.

Maar derekeningen moetenwel betaald worden. Als de rusthuisbewoners het niet (meer) kunnen en de kinderen het niet meer moeten betalen, dan komt de factuur bij het OCMW terecht. Dat isdus gemeenschaps­ geld datopgehaald moetwordenviabelastin­ gen. Ofdoor derusthuiskost naar beneden te drukken en dan moetde sociale zeker­ heid ruimertussenkomen. Weer gemeen­ schapsgeld.

Natalie Debast van de Vereniging vaI?

Vlaamse Stedenen Gemeenten merkt op dat velekinderen graag wegduiken met argumen­

ten als “dan kan mijn dochter geenpaardrij­ les meervolgen”. Het wordt een echte aan­

rader om in de toekomst alle bezittingen van deouderste verdelen voorze naarhe rusthuis gaan en onder te brengen bij de kinderen.

De ouders kunnen niet betalen,de kinde ren moetenniet betalen ende gemeenschap draait op. En met ditsoort maatregelen dat fraude eigenlijk stimuleert - bezwar^

we deoverheidsbegroting vande volgen jaren natuurlijk nog meer. Maar depaardrij les van de kleindochter kan daardoor we geredworden.

De basisregel dat ‘gratis’ niet bestap maar een sympathieke formule is om aa te geven dat de gebruiker niet betaalt en anonieme gemeenschap de kosten op neemt, wordt nog altijd vlotjes onder

mat geveegd. ..

Dat diezelfde kinderen en de paardrH dende kleinkinderen vande rusthuisbew ners zwaar zullen moeten opdraaien v0 de begrotingstekorten,laten wein tijden v verkiezingen best onopgemerkt.

De dingen dezer dagen

Progressieve

halali tegen Benedikt

Over de taalgrens heenhebben alle “pro­ gressieven” van rode, blauwe en groene kleur elkaar gevondenomde staf over paus Benedikt te breken. Aanleidingisdiens uit verband gerukte uitspraak tijdens zijn vlieg­ tuigreis naar Afrika dat- volgens de ver­

korte versievan de gazetten -‘aidsniet kan worden teruggedrongen door deverdeling vancondooms, maar dat dathet probleem enkelnog erger maakt’.Volgens Yves Des­

met maaktdat vande paus een “crimineel”

en volgens het onnozel gewicht Bertje Anci- auxook. De "progressieven” laten minister vanBuitenlandse Affaires DeGucht de pau­ selijke nuntius op het matje roepen en de papenvretendelogebroeder Karei laat zich natuurlijk niet pramen.

Grosse caisse Pol van den Driesschekomt daartegen in het verweer,maar op detypi­

sche tsjeefse tweeslachtigheid, enerzijdsde paus in beschermingnemen tegen de loge- broeders, anderzijds de paus afschieten wegens zijn “onaanvaardbare” uitspraken.

Volgens CD&V-Kamerlid Nathalie Muylle stuiten de uitspraken vandepaus tegen de borst, zijn ze wereldvreemden kunnen ze kwalijke gevolgen hebben.

Zou het, “christelijke” D&V’ers? Want wat heeftde pausjuistgezegd? Hij zei alleen:

“Als de ziel ontbreekt,als Afrikanen elkaar niet helpen, kan de geselnietworden gestopt door het verspreiden van condooms. Dan riskeren we integendeel hetprobleem te verergeren.” Depaus verdedigdeeen dub­ bele aanpakvan het aidsprobleem: ener­

zijdseenhumanere seksualiteitsbeleving en anderzijdsmeer opvang en verzorgingvoor wie besmetis. Hij verwees daarbijnaarhet aidsbestrijdingsprogramma van de Sant E- gidiogemeenschap. Dat omvat preventie, behandeling vande ziekte en bestrijdingvan de ondervoeding bij de patiënten. Door gra­ tis antiretrovirale medicijnen teverstrekken aan de zieken, is er weer hoop voor tiendui­ zenden Afrikanen die ten dodeopgeschre­

ven waren.

Hij zei dus dat het uitdelenvancondooms het risico met zichmeebrengt dat het pro­ bleem van de verspreidingvan hiv verer­ gert, als er in Afrikanieteerst werk gemaakt wordt van een moraal van monogamie.Wat is daar verkeerdaan? Wanneeriedere man trouw is aan zijn vrouw,of omgekeerd ieder vrouw aan haar man,iser geengevaar voor

aids. Maar misschien vinden de CD&V’ers deze moraal “tegen de borststuitend enach­

terhaald”. Dat progressievenhuwelijkstrouw achterhaald enreactionair en zelfsgevaarlijk vinden,heeftmen delaatste tien jaar invol­

doende mate in derodeenblauwe rangen kunnen vaststellen.

Het is opmerkelijk datde Wereldgezond­ heidsorganisatie niettegen de pauselijke uit­

spraken reageerde. De Wereldgezondheids­

organisatieis allaten lang afgestapt vande eenzijdigefixatie ophet uitdelenvan zoveel mogelijkcondooms. Zij legt daarnaast ook de nadruk op onthouding(ja, echt!) entrouw binnen een relatie.

Het KVHV gaatnog een stap verder. Het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond noteert dat het standpunt van de pauswordt gedeeld doordewetenschap. “Vorigeweek nog stelde EdwardC. Green,directeur van het AIDS PreventionResearch Project van de universiteit van Harvard in een interview dat er ‘inderdaad eenrelatiebestaattussen verhoogd condoomgebruik en meer HIV- infecties.’Dit is volgens hem te wijtenaan feit dat mendoor de aanwezigheid van voor­ behoedsmiddelen ‘meer risicogedrag ver­

toont dan bij de afwezigheid ervan’,door­

dater een onterechtgevoel van zekerheid optreedt. Nogvolgens Green is monogamie inderdaadde besteoplossing om het aan­ tal nieuwe besmettingen terugte dringen", aldus hetKVHV.

De Gazet van Antwerpen drukte het standpuntvan het KVHV af als lezersbrief en liethet volgen dooreen standpunt van

“deRedactie”.

"Deredactie” dus, steltdat “iemandzal ontkennen datmonogamie debeste bescher­

ming tegen hiv is. Maar waar er (nog) geen monogamie is, moeten er condooms zijn.

Wie datontkent, brengthet leven van mil­

joenen mensen in gevaar."

De Gazet van Antwerpen alspromotor vanhet condoomgebruik, netzoals zij zich vorige week ontpopte tot een propagandiste van euthanasie. Onder het motto “Katho­ liek, Vlaams, Sociaal”floreerde de“rechtse krant op Linkeroever”, nu heeft de Frutzich ingebed in de “mainstreamvan progressi­

viteit” en onderscheidtzichwat deinhoud betreft in niets meer van deandere pretga- zetten enzelfverklaarde kwaliteitskanten.

Allicht daaromdat ze niet meer floreert...

EN WANNEER HEBT U UW BELASTINGGELD voor het laatst gezien ?

_____—XX---- “--- r

/ onrustwekkende

\ VERDWIJNINGEN 1

L—

Nooit eerder zoveel onrustwekkende verdwijningen

Blaam» U!:

Ctntiu

vvww. vlaamscheleeuw.com

het Vlaamsche Leeuw bier Wordt gebrouwen door de Brouwerij Van Steenberge

Eaat

opzijzet voor nieuwkomers en metname voor BV's alaBeaucourt en ‘leukesnoetjes’."Het

‘Gezond Verstand’, de slogan waarmee de partij deinhoudvan haar politieke boodschappleegt te willenuitdragen,is totaal zoek.(...) Hierdoor verliest de partij heel haar geloofwaardigheid”, luidt het.Ongeveer dezelfde analyse die John maakte bij zijn voandelvluchtuit het VB.Niks nieuwsonder dezon dus! Vrancken verwacht dat anderen in onze groenste provincie zijn voorbeeldzullenvolgen en deelt tussen neus en lippen nog even mee dat de LDD-par- tijwerking helemaal op apegapen ligt.Zelf stapt hij volledig uit depolitiek:‘Ik ga terug hetbedrijfsleven in: een meer rationele en

Aan Luc Eduard Alfons Beaucourt

Easy Rider Kontich

Gij Gepakte,

Hoe snel kan een menszichzelf in de vernieling rijden? Volgens sommige gazet­ ten tegen 174kilometer peruur.Volgens andere moet de snelheidsmeter op 186 staan. In elk geval was uwkoers/winst- verhouding voorde politie hooggenoeg omu aande kant te zettenen uw rijbe­ wijs onmiddellijk voor 15 dagen in te trek­ ken. De rechtbankzal erlater ongetwij­ feld nog een stevig penaal staartje aan breien. Waartgij in de leer gegaan bijFlor Koninckx?Die had ook eenflinkstuk te diep in de teller gekeken. Zij het datwe moeten toegeven datgij hetnognietbij de sp.a hebt geprobeerd. Maarookdat zou wel eens snel kunnen veranderen nu ge het al bijdrie andere partijen verkeerd aan boord hebt gelegd.

Voor de lezers of lezeressen die niet zo vertrouwd zijn met het curriculumvitae vanspoedartsBeaucourt - de mandoet zijn functie alle eer aan - evenhet geheu­

gen opfrissen.In 1999 was hij kandidaat, Europees Parlementslid voor de CVPen

--- • • • -" --- - ---|_|; .

cur upcco l ai ~ — ,---,

in 2000 werd hij CVP-gemeenteraadslid ker, blijf bij uw leest.Gadus nog menige in Kontich. Waar hij tegen een verbluffend toespraakhouden over dedijkbreuk van

*—--is gecrasht, want in 2003stond hij, weekendongevallen, maar tref dan een mitseen korte pitstop bij de NCD van regeling met het UZA en laat u voeren deeerloze Johan van Hecke, al te blinken door eenbevoegde ambulancier. Uwhospi- op de Kamerlijst van de VLD, ennauwe- taal ligt vol metslachtoffers van hetzware lijks een jaar later op de Vlaamse kieslijst voetenfenomeenen ge hebt dat hospitaal van die partij. En voorbije weken bleek onvermijdelijk meebetrokken in decon- de urgentie erg hoog om Lijst Dedecker troverse rond uw persoon. Datis overi- te gaan versterken. Maar ookdaar zijn gens niet de eerste keer,maarnu loopt de zaken“in overdrive” gegaan, wantnu het wel snelletjesaande spuigaten uit.Zet warenhet niet de gewone blauwen maar uw dikkeBMW een paar maanden in de de ultrablauwen die in een flukse reflex garageen vooral: laat u nietmeer verlei- naar de handrem hebben gegrepen. Of den door een partij dievan racen op de moeten weultrablauwenvervangendoor autosnelweg eenvan haarhandelsmerken het enkelvouden vooral met devinger heeft gemaakt. ‘Er zullen mensen zijn die wijzen naarJurgen Verstrepen die zelf al het plezierig vinden dat ze dé moraalrid- menig politiek experiment achter de rug der tepakken hebben. Dat is de tol die ik heeft? LDD beginthoe langer hoemeer zeker zal moeten betalen’, zoverzuchtte gij een politiek circus te worden. Wat mee in de pers. Welaan dan,wij hebben er geen wordtonderstreeptdoor het feit dat ene lol in dat gij uw reputatie in deprak hebt Moniek Denhaen onmiddellijk uw gat - ~---u:; "—

excuseerons triviaal woordgebruik- bij meer komen aandraven met uw heldhaf- LDDheeftopgevuld. Deze dame is jaren- 1---1—1--- —1 langwoordvoerster geweest vande auto- _____

mobielfederatie Febiac,en weet dus heel komen zagenover hetdrankmisbruik in de goed waar het gaspedaal staat. (Juist naast loges vanvoetbalstadions.Misschienkunt het rempedaal, om het even of men nu ge samen nog een nieuwere partij oprich- links- of rechtsvoetigis.) ‘Ikschaam me ten, zoiets als “Agarij”. Dankuntge ove- diep, maar ik kan de klok niet terugdraaien, rigens Bert Anciaux contacteren, die ook Ik was me er niet van bewustdat ikzo snel aan een heelapart parcours bezig is.

reed’, zo verklaarde gij inhet proces-ver- baal derpatrouille die uiteraard in de wol­ ken was eenBV (BeschaamdeVlaming) als tempo iso

mits een korte pitstop bij de NCDvan

<____

op de Kamerlijst van de VLD, en nauwe- ---1- \zi---

eerlijkerwereld dan depolitiek’,besluit hij.

Nog rationeler en eerlijkerdan de politiek?

Hulp van Diogenes met zijn lamplijktmeer dan welkom!

Verdenk onsa.u.b. nietvan ook maar één greintjesympathie voorAimé van Hecke, de meneer (nou ja) vanBettina Geysen en gewezenVRT-manager. Vandaagzwaait hij - uiteraardop volstrekt onthechte wijze - de Sanoma-plak over‘Humo’en zo nog wat van dieexcrementen. Het ontbreekt hemdus niet overeen toeter om zijn diepstezielenroerse­ len den volke kond te doen: Bettinawas bij Spirit ‘een behoorlijk parcours’ aan het rijden

‘tot de mandaatdriftaan de toptoesloeg en men datonkostengedoe op een beschamende manier misbruikte. Die ex-Spiritisten zijn zich gaan gedragen als een losgeslagen bendepos­

tenpakkers. Ikhoop datgeen van die mensen in juniverkozen raakt.’Enzeker Anciaux niet!

Albert is er absoluutniet goedvan enzit -tra­ nen met tuiten huilend-inzak enas!

Dewinter over Le Pen

‘JoodsActueel’ voelde VB-fractieleiderFilip Dewinter aan detandoverdeuitspraak van Jean-Marie Le Pen in het Europees Parlement:

'Wijzijn niet gediend met zijnuitsprakenwaar ik me ook uitdrukkelijk van distantieer. Het

u te mogen opleiden. Gij keerde netterug van een bespreking over een benefietvoor Myanmar engij moest ‘s morgensvroegop.

'Het was pikdonker ener was weinig ver­ keer. Eigenlijk heb ik alleen mezelf ingevaar gebracht.’ Jaja,datzeidenzevroegerook wel eens, wir haben es nicht gewusst (so gefarlich zusein). Maartoen moest de klap op de vuurpijl nog komen, want uw collega voor het lijsttrekkerschap der Antwerpse LDD-kandidaten zag zijn kans schoon en maakte korte metten met uwnieuwe poli­

tieke ambities. Bijgevolg deedt gijdebevol­

kingkond dat ‘uw opdracht als diensthoofd vande gespecialiseerde spoedafdeling van het UZA onverenigbaar was met een poli­

tiekmandaat’. Exit dus Easy Rider, en wij mogen hopen dat gij voortaan meer het rem- dan hetgaspedaal zulthanteren. Of althansmet de voet (links of rechts) zult bedienen. Geef toe datge u zelf op een redelijkonthutsende maniertekijk hebt gezet. Vriend Beaucourt, er is een schoon Vlaams spreekwoord datzegt: schoenma-

regeling methet UZA en laat u voeren

taal ligtvol met slachtoffers van het zware

gereden,maar ge moet bij onsalvastniet

l •jl_ r tige inzet tegen het moordende weekend­ verkeer. Netzomin als Koninckx nogmag

ge samen nog een nieuwere partijoprich-

is niet zo vanzelfsprekend datwij in de toe­ komst nog een groep zullen vormen in het Europees Parlement met Le Pen. De wegen vanhet VlaamsBelang enJeanMarieLePen lopensteedsmeer uiteen.’ De tijd datDewin­

ter samen metLePen op een foto wil staan, is voltooid verleden tijd. De tijd dat men wel eens wilde discuteren overLe Pensstelling dat de JodenvervolgingtijdensWO II "slechts een voet­

noot in de geschiedenis van deTweede Wereld­

oorlogis” - van I september 1939 tot2sep­

tember 1945 - ook.

Dewinter over Dieudonné

Over de Franse ‘komiek’ Dieudonné,een vriend van LePen en uitgesproken anti-lsraël, washij veelminder mild: ‘Hijprovoceert, wat hijzegt is op zijn minst meer dan een brug te ver.

Maar hetvalt wel ondervrije meningsuiting.

De prijsuitreiking aanFaurisson door iemand in een concentratiekampplunjeis walgelijk. (...) Neen, niet iedereen mag alles kunnen zeg­

gen. Vrije meningsuiting stoptwanneer de bele­ diging begint. Vrije meningsuiting stoptwan­

neer heteen oproep tot geweld wordt. Datzijn beperkingen van devrijemeningsuiting. Maar ik vind niet dat we daarvoor muilkorfwetten nodig hebben die de vrije meningsuiting aan bandenleggen.’

4

De dingen dezer dagen

Op zoek naar de echte Maria

De drie vulgaire tv-zenders Eén, VTM en VT4 worden bemand door luie var­

kens en angsthazen die liever een formule in het buitenland aankopen dan zelf hun éne hersencel te vermoeien. VTM heeft weer een BBC-idee aangekocht dat bij de AVRO ook al goed was voor weken vertier. Daar zochten ze “Evita” en hier de beter bij Vlaanderen passende “Maria” voor een versie van De klank van muziek; legendarische musical van Dick Rodgers en Oscar Hammerstein. Over de echte Maria zal men zedig zwijgen.

Maria Kutschera, geboren in 1905, is vlug wees en krijgt een harde atheïstische opvoe­

ding bij familie. Ze wordt lerares en vertelt later hoe ze op palmzondag een kerk bezoekt en daar de muziek van Bach hoort zodat ze katholiek wordt en zelfs als novice intreedt bij het Nonnenbergklooster in Salzburg. Haar overste zendt haar in I926 naar het kasteel van Georg ridder (en geen baron) von Trapp om gedurende tien maanden les te geven aan één zieke dochter. Von Trapp is het tegen­

deel van een Feldwebel, maar een warme vriendelijke man en een echte oorlogsheld.

Hij is geboren in Zara (nu Zadar in Kroatië);

een van de belangrijkste oorlogshavens van Oostenrijk-Hongarije. Hij wordt officier bij de marine, zoals zijn vader, vecht in China tijdens de Boksersoorlog en is commandant van een duikboot in de Eerste Wereldoorlog.

Hij torpedeert belangrijke geallieerde sche­

pen, heel de Donaumonarchie kent zijn naam.

Zijn hoogste rang is korvetkapitein (majoor).

Na de oorlog trekt hij met zijn familie naar het zoveel kleiner geworden Oostenrijk.

Von Trapp is schatrijk, want hij is getrouwd met de kleindochter van de uitvinder van de torpedo. Hij wordt mede-eigenaar van een paar rederijen. Hij en zijn vrouw heb­

ben zeven kinderen, maar zijn vrouw sterft in I922 aan roodvonk. Vier jaar later maakt Maria Kutschera haar intrede en het klikt tus­

sen haar en de kinderen. Een gemeenschap­

pelijke interesse is muziek. De kinderen heb­

ben altijd muziek gekend, want hun moeder speelde viool en piano en gaf hen les. De kin­

deren zingen al als koor en hebben een reper­

toire van honderd liedjes, wanneer Maria ver­

schijnt. Onder haar impuls, wordt muziek een passie. Ze leren madrigalen zingen. Vader von Trapp kijkt goedkeurend toe en waarschijnlijk nog iets meer dan dat. Maria gaat niet meer terug naar het klooster en in november I927 trouwt het koppel.

Ze beweert altijd dat ze feitelijk verliefd was op de kinderen en eerst later van haar man was gaan houden. Kan zijn, maar er is nog iets anders. Ze krijgt zogenaamd in februari I929 het eerste van haar drie kin­

deren met Trapp. Maar op de officiële docu­

menten die nodig zijn om Amerikaan te wor­

den, vinden we als geboortedatum voor haar oudste dochter februari 1928; vier maanden na haar huwelijk. De kinderen uit het eer­

ste huwelijk zullen haar altijd Mutter noe­

men, want mamma reserveren ze voor hun echte moeder.

Naar Amerika

De depressie vernietigt het fortuin van Von Trapp en Maria reorganiseert de huis­

houding: meiden en knechten worden ontsla­

gen en ze verhuurt kamers van de reusach­

tige villa aan de studenten van de katholieke universiteit. Er komt zelfs een priester inwo­

nen; hij hoort de kinderen musiceren. Hij is ook muziekpedagoog en begint dagelijks met de kinderen te werken. Hij leert hen renais­

sance- en barokmuziek. Maria ziet in een familiekoor een uitweg uit de financiële pro­

blemen en overwint het verzet van haar man die het niet helemaal passend vindt. Op het Salzburg-festival van I936 is de Trapp-fami- lie een muzikale sensatie; vrijwel onmiddellijk beginnen de tournees door Europa.

In I938 annexeert Hitler Oostenrijk.

Trapp is een monarchist en heeft een hekel aan de proletarische nazi’s. De familie heeft al een contract voor optredens in de VS en ze neemt gewoon de trein naar Italië, want Trapp heeft ook een Italiaans paspoort gezien zijn geboortestad tussen de twee wereldoor­

logen een Italiaanse enclave was. De Trapps schepen zich in naar Amerika; in december I938 zingen ze voor het eerst in New York.

Dat wordt hun uitvalsbasis voor grote tour­

nees door de VS, Canada en de Scandinavi­

sche landen. Ze voegen ook wat populaire Amerikaanse liedjes bij hun repertoire maar ze blijven toch een klassiek koor dat acht maanden per jaar op de hort is.

Maria herkent veel van het geliefde Oos­

tenrijkse landschap in Vermont; ook volgens deze columnist de mooiste staat van de VS waar nog altijd reclameborden verboden zijn langs de wegen en waar de natuur in de herfst een mirakel van kleur is. Daar koopt Maria een flink stuk grond in Stowe en ze organi­

seert muziekkampen. Later begint ze met de bouw van een wintersporthotel, het huidige chique Trapp Family Lodge, geleid door haar jongste zoon. De oudste twee zonen van von Trapp dienen in het Amerikaans leger in de oorlog en worden ambtshalve Amerikaan.

Georg dient nooit een aanvraag in en eerst na zijn dood in I947 (67 jaar oud) worden Maria en de meisjes ook genaturaliseerd.

Furie

Maria von Trapp wordt een tijdje verteerd door berouw na de dood van haar man, want zij heeft het hem niet gemakkelijk gemaakt.

Ze heeft een afgrijselijk temperament dat haar van het ene op het andere ogenblik in een krijsende furie maakt die met deuren slaat of met stoelen gooit. De kinderen kijken ernaar zoals naar een onweer en wachten tot de bui over is en dan wordt ze weer poes­

lief. Ze is ook het type dat iedere minuut een schitterend idee heeft dat dan liever gisteren als vandaag al moest uitgevoerd zijn. Georg von Trapp aanvaardt het allemaal lijdzaam en weigert soms wekenlang met zijn vrouw te communiceren, maar hij duldt niet dat zij het de kinderen te moeilijk maakt. Maar met zijn dood valt zijn bescherming weg en nu gaat het hard tegen hard. De oudste kinderen zijn al een eind in de twintig en Maria weet zeer goed dat een eventueel huwelijk van een van hen een einde maakt aan haar greep en invloed. Ze probeert dus voortdurend kar­

weitjes uit te vinden, niet al te moeilijk met een hotel, om te verhinderen dat de kinde­

ren vrienden maken of partners vinden en ze waakt erover dat tijdens tournees ieder­

een na een optreden niet blijft rondhangen.

Natuurlijk eindigt dit niet fraai.

Maria’s eigen oudste dochter krijgt een zenuwinzinking en verdwijnt dagenlang in de bossen van Vermont. Als ze teruggevonden wordt, laat Maria haar elektrische schokken

toedienen, maar het meisje weigert nog op te treden. Maria sluit een stiefdochter die wil trouwen, in haar kamer op. Het meisje ontsnapt via het raam met haar vriend. Haar zoon zegt later dat hij zijn managementstijl bij zijn moeder geleerd heeft, maar zijn metho­

des verzacht heeft dank zij zijn opleiding in een militaire school. Meer en meer moet Maria zangers in dienst nemen die geen fami­

lielid zijn. In I955 stoppen de tournees en gaat iedereen zijn eigen weg. Gedurende een paar jaar wordt ze samen met een paar doch­

ters missionaris in de Zuidelijke Stille Oce­

aan, maar in I960 keert ze weer naar Ver­

mont en het hotel.

Vreedzaam

Maria von Trapp schrijft twee boeken met memoires. Dat is de basis voor een suc­

cesrijke Duitse film met Ruth Leuwerik. Ze luistert niet naar kennissen die haar advise­

ren een advocaat onder de arm te nemen, ze verkoopt alle film- en toneelrechten aan Duitsers, voor enkele tienduizenden mar­

ken. Rodgers en Hammerstein moeten dus daar te biechten gaan voor hun succesmusi­

cal. Bij de premières in verscheidene Ameri­

kaanse steden is Maria altijd aanwezig, ze zegt tegen iedereen die het wil horen wie ze is en neemt armenzwaaiend in de zaal het applaus in ontvangst. Helemaal bitter wordt het bij de verfilming in I965. Ze krijgt geen uitno­

diging voor de première. De film staat nog altijd derde in de lijst van de meest succes­

rijke films aller tijden en heeft omgerekend in onze huidige munt bijna een miljard dollar opgebracht. Hoewel ze wettelijk geen enkele verplichting hebben, krijgen de producers van musical en film toch wat meelij en ze geven Maria von Trapp zo’n 0,5 % van de royalties goed voor zo’n 500.000 dollar.

Ze sterft heel vreedzaam in I987 en ligt begraven naast haar man in Vermont. En dan springen kinderen en kleinkinderen elkaar naar de keel voor de erfenis, voor de rech­

ten om met de Trapp-naam te mogen optre­

den. Tien jaar lang worden de advocaten rijk van de interne ruzies die nu een beetje bijge­

legd zijn. Haar zoon Johannes zegt over haar in Opera News van mei 2003: “Haar posi­

tieve kanten waren even extreem als haar negatieve."

Jan Neckers

Roddels uit de Wetstraat

Portret

We schreven het een tweetal jaren gele­

den reeds, maar toen werd het in de wan­

delgangen van de praatbarak afgedaan als een roddel, een losse flodder. Toen Herman de Croo nog voorzitter van de Kamer was, liet hij immers een prachtige deur vervangen door een muur. Toevallig was dat in het ver­

lengde van de muur waar de portretten van de Kamervoorzitters worden opgehangen.

Wij schreven toen dat ijdele Herman een plaatsje liet reserveren om na zijn ambtster­

mijn een geschilderd portret te laten ophan­

gen. Ach, men haalde de schouders op voor dit verhaal. Maar wat blijkt nu? We hadden dik gelijk. Vorige donderdag werd op die eigenste plek met veel poeha het portret van het Orakel van Brakel tegen de muur gehan­

gen. Vroeger schreven wij onder onze wis­

kundige stellingen: quod erat demonstran- dum. Wat moest bewezen worden.

Zonnegod en/of farao?______

Voor het eerst in de geschiedenis liet een Kamervoorzitter zich portretteren in pro­

fiel. Het is ongebruikelijk, maar De Croo is dan ook een ongebruikelijke knaap. Omdat hij in zijn eigen taaltje zei dat hij ‘nu wordt opgehangen voor de eeuwigheid’, dachten we even aan de oude Egyptische farao’s. Er is geen twijfel mogelijk dat de oude krokodil zichzelf ook zo ziet. Want werden die farao’s en andere zonnekoningen ook niet altijd in profiel afgebeeld?!

Paus

Er was grote herrie ontstaan over de uit­

spraken van paus Benedikt over aidspreven- tie. Hij had namelijk gesteld dat condooms het hiv-probleem niet helpen oplossen, maar verergeren. Zowat heel de vrijzinnig­

heid aan Vlaamse en Waalse kant - collabo- ralen, spallochtonen en groene heikneuters - stond op haar achterste poten en gaf vrij­

metselaar De Gucht van Buitenlandse Zaken zowaar de opdracht om de pauselijke nun­

tius op het matje te roepen. Jan Jambon van

de Niveanen wilde van Herman premierkar- dinaal Van Rompuy wel eens weten of dat de mening van de ganse regering was. Deze laat­

ste haastte zich om in twee zinnen te zeggen dat de regering over de grond van de zaak geen standpunt heeft ingenomen. Lange Jan was het daar niet mee eens, want De Gucht had reeds in het openbaar te kennen gege­

ven wat hij ervan vond en hij had bovendien als minister gesproken. De niveaan klaagde daarbij de hypocrisie van sommigen fors aan en haalde de woorden van prinses Astrid aan toen die bij een bezoek aan een aidspro- ject in Mozambique zich als voorzitter van het Rode Kruis hardop afvroeg of aids met homeopathie te genezen is. Hij zei fijntjes dat hij toen niemand van de verontwaardigden heeft gehoord. Lap!

Malaise op Financiën

“Hendrik Bogaert is een uitstekend parle­

mentslid en collega, maar de regering noch ikzelf ben verantwoordelijk voor zijn uit­

latingen.” Verder geraakte Herman pre- mierkardinaal Van Rompuy niet toen Boze Gerolf Annemans hem confronteerde met enkele harde uitspraken van Straffe Hendrik Bogaert over het regeringsbeleid in De Stan­

daard. Daarin had hij immers gezegd dat het beleid volledig verlamd is en dat hij Financiën op Belgisch niveau heeft opgegeven, gelet op de grote oorlog tussen de Waalse col- laboralen en de Parti Scandal. Hij liet zich ook laatdunkend uit over de communau­

taire hervormingen die hopeloos vastzit­

ten. Het enige wat Van Rompuy wist te ver­

tellen, was dat de regering een initiatief zal nemen samen met de betrokken minister Reynders om de problemen van het depar­

tement te bespreken. Waarmee Annemans bewees dat de uitspraken van Bogaert niet ongegrond waren.

Verslaggevers

Als er wetsontwerpen en wetsvoorstel­

len worden besproken, wordt er in de com­

missies altijd een verslaggever aangeduid.

Het is een gebruik dat stamt uit lang vervlo­

gen tijden, toen de parlementsleden nog al het werk lieten doen door de medewerkers van de Kamer. De verslaggever moest dan tij­

dens de besprekingen nota nemen en bij de eindbehandeling in de plenaire vergadering mondeling verslag komen uitbrengen over de werkzaamheden en de standpunten van de verschillende partijen. Er worden nog steeds verslaggevers aangesteld die dan geacht wor­

den ‘hun’ verslag ‘ (lees: dat van de Kamer- diensten) te komen voorlezen in de Kamer.

Hilarisch is het dan ook altijd wanneer men de verslaggever van harte dankt voor het uitstekende rapport... Bijna altijd heeft de betrokkene er geen poot voor uitgestoken en in het allerbeste geval heeft die het rap­

port eens nagelezen als de diensten er mee klaar waren. Het komt er dus vrijwel altijd op neer dat de parlementsleden graag voor verslaggever doorgaan omdat hun naam dan

op het parlementaire rapport prijkt. Vanitas vantitatum, omnia vanitas...

Zoveelste truc

Er is nog een andere constante... Men zal er altijd voor zorgen dat de Bozen van

‘taak’ uitgesloten worden. Ook dat is al vele jaren een oud gebruik. Stel u voor dat de naam van een Boze op een verslag zou prli' ken! Het zou inhouden dat hij/zij de waar­

heid niet vertekend heeft...

In de praktijk komt het vaak voor dat de fameuze verslaggevers het vertikken ‘hun verslag te komen voorlezen of toelichten bij de bespreking. Of meestal zijn ze het gewoon vergeten. De Bozen zijn omwille van hun uit sluiting dan ook altijd bij de pinken als men de bespreking van voorstellen en ontwerpen aanvat om de Kamervoorzitter desgevallen te wijzen op de afwezigheid van de betro ken verslaggever. De verslaggever kan dan opgevorderd worden. Maar om dat te ver hinderen heeft men ook alweer een par®

mentaire truc verzonnen. Een collega dee^

dan gewoon even mee dat de betrokken hem heeft laten weten dat hij verwijst naa het schriftelijke verslag. Met andere woor den: als het u interesseert, lees het dan ze maar laat ons nu onze tijd niet verliezen, vertikken het wat moeite te doen, maar hu naam staat wel in het verslag.

Amper te bevatten __

Met een zucht van immense opluch^

heeft de goegemeente mogen vernemen haar federale defensieminister De Crem^^

de "democratische republiek Kongo v dictator Kabila junior een bijzonder zvvaa wichtige opdracht met enorme bijval is 8a | afwerken. De oorlogsexcellentie had er vijf dagen voor nodig, maar het is het ha verheffende eindresultaat dat telt. De m dige burger kan het nog steeds amper ten, maar Crembo is er door intens over met zijn ambtsgenoot Nsimba in ges'aa^,eSe

"voortzetting van het Belgisch-Kongo programma van militair partnerschap lig te stellen. Als dat geen opsteker van maat is voor de samenleving.

Brusselse gesprekken

Historicus Paul de Ridder:

“Hoog tijd om de problemen bij naam te noemen”

Historicus Paul de Ridder (°I948) is niet voor een provocatieverlegen. •‘Brus­

sel is geen Vlaamse stad, en dat is ze ook nooit geweest , steek: hij van wak

“Het is een Brabantse stad, zoals Leuven en Antwerpen. egenov • ht izun geschiedkundige die al decennialang onderzoek over de ho°fds.tJ*dX®",®ht’

nen we het hem dan ook kwalijk nemen dat hij de correcte hutor^che^catego rieën hanteert? Een betere plaats om hem te ontmoeten kunnen we on; alvast niet indenken. We drinken koffie op een panoramische plek. achter- we het stadhuis van Brussel en dankzij de heldere ochtend prij P

grond de Basiliek van Koekelberg.

Niet zonder trotshaalt Paul de Ridder een : stapeltje boeken uitzijn tas.Zijn boeken,of beter: zijnbekendsteboek. ‘Brussel, geschie- I denis vaneen Brabantse stad’.Het verscheen meerdan twintig jaar geleden en werd inmid­

delsal in tien talen vertaald: Frans, Duits, Engels, Spaans, Italiaans, Portugees, Rus­

sisch, Japans, Chineesen zelfs Arabisch. “Er zitten nog vierextra vertalingen in depijp­

lijn”, legt hij uit. “Ik heb ze elektronisch al inmijn bezit,maar het ontbreekt voorlopig aan financiëlemiddelenomde drukpersen te doen draaien. Mijn uitgever klopte aan bij cultuurministerAnciaux voor steun, maar die gaf niet thuis.Geldtoestoppen aan Kate Ryan,dat doet hij wel. Maar helpen om een boekte verspreiden dat een breed buiten­ lands publiek informeert dat Brussel bijvoor­ beeld in 1788 niet minderdan95 % Neder­ landstaligen telde, interesseert hem geen moer. Nu ja, er zal misschien wel een partij­ politiekelement spelen. Ikben actief bijde N-VA en in juni lijsttrekker voor het Brussels Parlement.Jammer toch, want beide mogen niet door elkaargehaald worden. ‘Brussel, geschiedenis van eenBrabantsestad’werd in 1988 geschreven en kende een grootsucces.

Ditis toch ietswathet klein politiek gekib­

bel zou moetenoverstijgen."

“Mijn daensistische familie kanterugblik­

ken opeeuwenoude roots inhet Brabantse Dilbeek”, legt Paul de Ridder uit. “Hetis de plekwaar ikopgroeide en tot 1986 ben blij­ ven wonen. Studeren deed ik op Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel, nadien op de UFSIA in Antwerpen envervolgens aan de universiteit te Gent, waarik ookmijn doc­ toraathaalde.Aan den lijve onderging ik het chauvinisme van de Metropool, en vooral het wantrouwen ten aanzien van de hoofd­ stad, dat hiermee gepaard gaat. In Antwer­

penwas ik “den Brusseleir”,endus sowieso watverdacht (lacht).Maarnet die ervaring Inspireerde me om me tegaan inzetten voor Brussel, voor mijn stad.Een beetje als een niissionaris gids iktientallen groepen per jaar. Ikgeeftalrijke lezingen, ook voor bui­

tenlanders.En in tegenstelling totwat velen beweren, is het niet zo moeilijk om hen uit teleggen wat erin België aan de hand is.Het volstaat hen tezeggendatdeNederlands­

taligen in ditland sinds 1830 niet alleen de stad Brussel hebbenafgestaan, maarook 21 gemeenten daar rond, intotaal een territo­

rium van meer dan 15.000 hectare. Dan rea­ geren buitenlanders verbijsterd: “Is dat in België gebeurd! Waaromhebbenjullieons dat niet veel eerderverteld!”

Le ridicule ne tue pas...

"Het is vijf vóórtwaalf. Het wordt hoog tijddat men de realiteit onderogen durft zien”,zegt Paul de Riddermet klem. “Brus­

selkampt met verschillende,torenhoge pro­ blemen. Hetgaat niet goed met onze stad,

“russel alleen kan die moeilijkheden niet aan. Wij moeten dan ook samenwerken met anderepartners. Europa voeltzich allerminst geroepenomzichdirect in te latenmet het beheervan een stad. En ofwij veel te ver­

dachten hebben van een armlastig Wallonië, valt zeer te betwijfelen. Uiteindelijkblijft er s echts één partnerover: het Nederlandse ewest (“Vlaanderen” zoals men dat ten

°nrechte noemt). Binnendat Nederlandse ewest ligt bovendien een streekwaarmee russelal eeuwenlangvergroeid is: Brabant,

^t steden als Leuven, Antwerpen, Lieren s Hertogenbosch. Dit zijn geen bespiege- 'r'£er'van een wereldvreemde historicus.

Eendaagseeconomenen sociologen leg-

«en er telkens weer denadruk op hoe sterk teden alsBrussel en Antwerpen op talloze jC 'eden metelkaar vervlochten zijn. Van-

?aSmeerdan ooit! Men heeft het over e fameuze ‘ruit’waartoe ookGentwordt ' - wT6kend- kortom: Brussel heeft alles te

lnner> bij een goede verstandhouding met

zijn natuurlijkhinterland. Die broodnodige samenwerking wordt echter sterk bemoei­

lijkt doordatBrusseltijdens de 19de en de 20ste eeuw diepgaand verfranst werd door | hetBelgische regime.

Die denationaliseringheeftdesastreuze gevolgen niet alleen op taalkundig en cul­ tureel vlak, maar ooken vooral op sociaal gebied. Eén zeer concreet voorbeeld: in de onmiddellijke omgeving van Brussel smeekt men om arbeidskrachten. Tezelfdertijdlopen er in Brusselduizenden werklozejongeren rond dieniet kunnen worden ingezetomdat zijgeen Nederlands kennen. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewesten zelfs de Franse Gemeenschap investeren nu handenvolgeld om die mensenNederlands te leren.Die cur­

sistenNederlandskrijgenderaad elke gele­

genheid aante grijpen om die taalte spre­

ken in hetdagelijks leven. Een taal leertmen immershet bestin depraktijk.

En wat doen de francofone politici opdat­

zelfde moment? Houdenzij zich bezig met de belangen van de gewoneman in Brus­

sel?Vergeet het! Zij komenintegendeel op voor de bourgeois die Brussel de rug heb­

ben toegekeerd. Zij eisen datdiefranco­

fone inwijkelingen tot in debuurtvanLeu­

ven, Mechelen enAalst probleemloos in het Frans te woord gestaan worden."Le ridicule netuepas”,leder mens metdriecent ver­

standzou immers met tweehandende kans aangrijpen om in de rand rond Brussel gratis zijnNederlands bij te schaven door die taal tespreken metzijn buren, op het gemeente­ huis, in de bank en de post,bijde bakkerof beenhouwer. Bovendienzouden de Franco- fonen zo in de praktijk bewijzen dat zeinder­ daad zinnenszijn in goede verstandhouding te levenmet hun medeburgers. Het volstaat dusallerminst omte zwaaien met de drie­ kleur of als volleerde farizeeërs opte stap­ penachter schijnheilige slogans als: ‘Redt de solidariteit’.

Uit ditalles blijkt duidelijk dat die hou­

dingvan de Franstaligenmaar voor een stuk is ingegevendoor een - overigens volkomen achterhaald - cultureel superioriteitsgevoel.

Er spelen ook andere factoren mee. De eco­ nomische enfinanciële macht van de fran­ cofone bourgeoisie isniet meer watzewas.

Zeker na de recentecatastrofe met Fortis.

Wat kunnende Franstaligenvandaagnog als pressiemiddel inzetten?Juist! ‘Brussel’en ‘de Rand’. Dieworden dan ook zonder scrupu­ lesgehanteerd om de Nederlandstaligenaf tedreigen. Tot in de internationale persen tot voor de Raad van Europa! Bij de onder- handelingen in 2004 eisten de francofone politici de aanhechtingvan40bijkomende gemeenten!En - als datniet zou kunnen - vragen zij pakkengeld! Preciesdie Fransta­

lige chantage vormt een ernstige bedreiging voorde samenhang vandit land.”

Samenwerken met Brussel

“Het is dan ook van het allergrootste belang dat “Vlaanderen” zo snel moge­

lijkeen zo ruim mogelijke autonomie ver­

werftenzelf over zijn middeleneninkom­

sten beschikt.Vanuitdie stevigepositie kan er samengewerkt worden met Brussel.De grenzen van de gewesten liggen vast. Zij beschikken over eigen instellingen, een eigen parlement, eigenregering,eigenadministra­ tie. Zij kunnen werken.”

De Ridder staat dan ook huiverigtegen­

over diegenen dieandermaal willen gaan sleutelenaanhet statuut vanBrussel.“Een paar bijkomende schepenmandaten zullen de zaak niet oplossen. De Franstaligen zul­

len daar trouwens eenhoge prijs voor vra­

gen. Kortom: het Nederlandse Gewest kan op eendirecte wijze samenwerken metde Brusselse enclave. Dit zal dan echterop een andere manier gebeuren dan vandaag. Nu moeten de Nederlandstaligen eerst hun zuurverdiende inkomsten afstaanaan het

De duivel Voltaire

“Le dioble, quidispose de ma vie, m’envoiea Bruxelles etsongez, s’il vous plaït, qu'a Bruxel- les il n'y a que des Flamands.”De woorden zijn afkomstig van Voltaire.Hij schreef ze neerop een moment dat in een stad als Berlijnzowat eenkwart vande bevolking Franstalig was... Ook de duivel dieover hetlot van Paul de Ridder beslist, bracht hem naarBrussel. Zijn stad. “Diejaren datwe als gezin in Dilbeek woonden,waren hels”, legt hij uit. “Mijn vrouw stond om half zes op.De kinderen aankleden, ontbijten en daneen hele tocht, via de kribbe, naar en van de stad.Omgek te worden.We waren vaak zo’n drie uur per dag onderweg! Eensnelle rekensom leert hoe groot hettijd­ verlies op jaarbasis is.Uiteindelijk besloten wein 1986 inBrussel te komenwonen.In het centrum zowaar,lang vóórdit een hippe wijkwerd. Een toenmaligeCVP-schepen verteldeons datweop termijn -“er zijn plannen” - ineen van demeest luxueuze wij­ kenvan de stad zouden wonen. Dat klonk toen erg onrealistisch,maarde tijd heeft hem ergens wel gelijk gegeven.Vooronsis hetbelangrijkste dat dezebeslissing een matigende werking opons leven had. Gedaan met lopen en jagen. Rustigontbijten alvorens naarje werk of school te wandelen,menzou hetvandaag 'qualitytime’ noe­ men. Het feit dat ik hierwoon, maakt van mij ook een kroongetuige van wat in Brus­

sel leeft. Het verschaft memet anderewoorden spreekrecht,zo u wil.”

Belgischeniveau. Vervolgens moetenzij als schooiers gaan bedelen... om hun eigen geld terugte krijgen. Dit geeftde Franstaligen andermaal degelegenheid nieuwe eisen stel­

len. Gevolg: eindeloos gepalaver, halfslach­ tige of helemaalgeen beslissingen. Dit kun­

nen wijonsniet langerveroorloven! Zeker niet inde huidigeeconomischecrisis. Recent nog koniedereenzien dat de KBC bijnafail­ lietwas omdatop het Belgische niveau geen akkoordkonworden bereikt...”

Het Nederlandse Gewest, aldus DeRid­ der, moet volop samenwerken en volop investeren in Brussel.“Welkredelijk mens kan daar tegen zijn? Niemand wil Brussel

‘vervlaamsen’. Iedereen kan in zijn huiskring spreken wat hij wil. Dat zaltrouwens niet alleenNederlands en Franszijn. Maarin het publiekleven moetiedereen bij machte zijn zich - endit is een minimum -in het Neder­ lands enhet Frans uit te drukken. Anders gezegd, de‘Vlaamse Gemeenschap’ moet,

meer nog dan vroeger, investeren in eigen ins'ellingenophet vlak van onderwijs, cul­

tuur, sociale voorzieningen. Die hebben trouwens bewezen dat zij hun taak aankun­

nen en datzijefficiënt werken. Zij worden trouwens ook gewaardeerd door anderstali­

gen.Samenwerkingmetde Franse Gemeen­ schap is dus mogelijk,maar enkel en alleen vanuit een solideeigen basis. Het zou een fenomenale dwaasheid zijn diemet veelgeld en moeite opgebouwde eigen instellingen en infrastructuur nu prijs te geven om er

‘tweetalige’ instellingen van te maken. Wij hebben dit‘Belgische systeem’ gekend tot eind de jaren zestig. Iedereen heeft jaren­

lang kunnen zien dat het niet werkte. Via de

‘gemeenschapskeuze’ moet het bovendien mogelijk worden dat deNederlandstaligen inBrusselook genieten vande maatregelen van de VlaamseRegering. Dat de jobkorting niet geldt voor deNederlandstaligenis een

echt schandaal.” PmM.

Hegemonie van het Frans doorbreken

“Sta me toe evenprovocatief uitde hoekte komen. Vaakzie ik hoe men in landen alsDuitsland, Italië, Polen en Tsjechiëaanduidingenin de plaatselijketaal én het Engels formuleert. Waarom in Vlaanderendie piste niet bewandelen? Natuurlijk heb ik het niet over straatnaamborden, maar welover bijvoorbeeld de informatie over beziens­

waardigheden. Opdie manierstuur je het duidelijke signaal datwe onsniet opsluiten.

Inzekerezingaat het om het psychologisch benaderen van anderstaligen. Vlaanderen eno fortiori deVlamingen zijn ergtolerant en open. En wie onsin het doemhoekje van de onverdraagzaamheid wilplaatsen, iste kwader trouw. Maar precies daarom zou het een mooi gebaarnaarde buitenwereld toezijn. Engels in onbetwistdé wereld­

taal en allichtwordt het Duits debelangrijkstetaal op het Europese continent, wat de Fransen ookmogen denken. Als wij geen rudimentaire dienstverlening in het Engels voorzien, dan zullen buitenlanders die hier komen wonen,vaakgeneigd zijnFrans te leren en uiteindelijk partijkiezen voor de Franstaligen.”

Wiegeliedje

Kiesdeuntje op devooisvan het bekende «Wie zal er ons kindeke douwen».

Veelzangplezier!

£

o N

Wie zal er de Vlamingen wiegen?

En doet hun regering dat niet?

Wie blijft er de Vlaming bedriegen, stuurt hem met een kluitje in ‘t riet?

Refrein:

Kleine, kleine Vlaming, slaap in, douw, douw, douw, dirideine.

Kleine, kleine Vlaming, slaap in en klop maar weer op uw kin.

Wie vat men steeds weer bij de lurven, terwijl men de leeuwenvlag zwaait?

Wie zou nog zijn stem schenken durven aan wie steeds weer kazak heeft gedraaid?

Wie kan nog die mensen geloven die hadden ons weer eens beloofd te werken voor Vlaanderen boven?

Wie heeft ons een pee weer gestoofd?

Wanneer weer de stembus gaat dagen, dan komt weer de leeuw uit de mouw en allen die Vlaanderen belagen, die lusten politici rauw.

Bedenk, als g’in juni gaat stemmen:

de lui die aan ‘t brullen nu slaan, zij laten na juni zich temmen en gaan op hun buik voor de haan.