• No results found

Ik zie geen toekomst meer - hln

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Ik zie geen toekomst meer - hln"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)16. woensdag 5 november 2014. Voormalige VRT-presentator Emiel Goelen (65) bijna volledig verlamd door zenuwziekte ALS. Zes jaar lang hield Emiel Goelen zijn leed verborgen voor de buitenwereld, maar nu vertelt hij het dan toch: de voormalige VRT-presentator lijdt aan ALS, een ongeneeslijke zenuwziekte. «Mijn armen en benen zijn verlamd en op slechte dagen kan ik amper nog praten», zegt hij. «Ik zie geen toekomst meer.»     . Ik zie geen toekomst meer Bill Gates, Justin Timberlake en Vincent Kompany lieten vorige zomer, net als honderden andere sterren, een ijskoude emmer water over zich heen kappen. Met die ‘Ice Bucket Challenge’ deden ze mee aan een wereldwijde campagne om ALS bekend te maken bij het grote publiek. Dat lukte, en er kwamen ook miljoenen euro’s binnen voor meer onderzoek naar de ziekte. Maar terwijl de halve wereldbevolking zich verkneukelde aan de beroemde natte pakken, voerden vele patiënten in alle stilte hun ongelijke strijd tegen de dodelijke aandoening.. Krakende stem Onder hen ook Emiel Goelen, vooral bekend als presentator van het consumentenmagazine ‘Op De Koop Toe’, maar ook als panellid van ‘De Drie Wijzen’ en ‘Zeg Eens Euh’. Hij kreeg in 2008 te horen dat hij ALS had. «Dikwijls omschreven als een spierziekte, maar eigenlijk is het een ongeneeslijke zenuwziekte», legt hij uit. «Ik heb een trage vorm. De voorzitter van de ALSliga leeft er al 34 jaar mee, sommigen overlijden al zes maanden na de eerste diagnose.» Goelen vertelt het ons met een krakende stem. Terwijl vroeger de volzinnen over zijn tong rolden, moet hij nu hoorbaar veel moeite doen voor elke lettergreep. «Vorige zomer kon ik nog zelfstandig eten, maar dat lukt ondertussen niet meer», vertelt hij. «Mijn armen en mijn benen zijn verlamd, op slechte dagen kan ik amper spreken. Ik zit gevangen in mijn eigen lichaam, voor alles heb ik hulp nodig.». Speciale matras Die hulp komt van verplegers aan huis, van een kinesist en van mensen van het OCMW, maar vooral ook van Goelens echtgenote Sonja (65). Ook voor haar wordt de strijd tegen de ziekte van haar man elke dag zwaarder. «We hebben een speciale matras, maar toch moet ik Emiel ’s nachts 10 keer omdraaien. An-. ders verkrampt hij helemaal en begint alles pijn te doen. Hoe ik dat volhoud? Geen idee, het is heel, héél zwaar. Voor ons allebei.» Het is opmerkelijk dat Emiel Goelen zijn ziekte 6 jaar verborgen heeft gehouden voor de buitenwereld. Al denkt hij daar zelf helemaal anders over. «De mensen gaan er altijd vanuit dat je als mediafiguur heel extravert bent», zegt hij. «Maar ik zit totaal anders Emiel Goelen, enkele in elkaar. Nu ik weken geleden. het wel heb Hij lijdt al 6 jaar aan bekendgede ziekte. maakt, voel Foto Dag Allemaal ik me ook niet opgelucht ofzo. Het verandert helemaal niets aan de zaak.». Mikpunt van spot Volgens Sonja had haar echtgenoot nog een andere reden om jarenlang zijn verdriet te verbergen. «Hij is tijdens zijn carrière al zo vaak uitgelachen en belachelijk gemaakt, dan ga je zeker niet te koop lopen met een ongeneeslijke aandoening.» Goelen was inderdaad soms het mikpunt van spot en parodie, maar de grootste vernedering onderging hij in 1997. Toen kwam er een abrupt einde aan zijn tv-carrière nadat de VRT hem van de ene op de andere dag had ontslagen. De Raad van State besliste later dat dit ontslag onterecht was, maar Goelen verkoos om niet naar het scherm terug te keren. Het verleden bezoedeld, donkere wolken boven de toekomst, de voormalige presentator hapt na enkele minuten gesprek al naar adem. «Ik heb lang gehoopt dat het zou stoppen en dat ik weer beter ging worden», zegt hij. «Maar die hoop is vervlogen. Ik zal heel eerlijk zijn: ik zie geen toekomst meer.» Dat vorige week zijn vriend en recla-. Met Rita Van Neygen, in 1994. Samen presenteerden ze het razend populaire programma ‘Op De Koop Toe’.. memaker Wim Schamp is gestorven, maakt het leed alleen maar groter. «Toch denk ik er op geen enkel moment aan om het heft in eigen handen te nemen», zegt hij. «Ik ben niet bang om te sterven. Wat gebeuren moet, moet maar gebeuren.».

(2)        #     " !                  .

(3)

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

En toen heeft de pastor me daar een sermoentje afgestoken, een sermoentje juist in den haak - en hij vroeg hun of het dan toch zoo plezant was zijn medemensch af te ranselen en

Ook buiten de school doen zich situaties voor die je niet zelf kiest, maar die wel tot leren (moeten) leiden.. Schoolse doelen zijn daarmee niet achterhaald, maar moeten

The evaluation was conducted as evaluative research and together with information from published sources recommendations for others could be made: An

Figure 2: Mean Gastric Balloon Motility Index (GBMI) over time is shown per condition in 30-minute

Met plezier denk ik ook terug aan het gat van drie jaar tussen de Basisvorming en de Tweede Fase tussen ‘96 en ‘99, waardoor op de meeste scholen leerlingen wel al veel con-

Door het positieve thema of de startvraag zo te formuleren dat deze richting geeft, zullen de dromen automatisch niet teveel van elkaar verschillen. Daarom sturen we aan het begin

Sonja: We hebben wel een spe- ciale matras, maar toch moet ik Emiel tien tot twaalf keer per nacht omdraaien, van z’n lin- kerzij naar zijn rechterzij en daarna omgekeerd.. Anders be-