Token Ring 802.5

Token Ring 802.5

Krótki opis technologii

Dwie odmiany TR

Kodowanie Manchester różnicowy

Złącza i MsAU

Ramka i żeton

Tr-ani.gif

Mechanizmy współpracy mostów

• Pierwszy z nich oparty jest na zasadzie działania algorytmu drzewa opinającego – Spanning Tree i nosi nazwę mostu transparentnego, bądź

inaczej przeźroczystego.

• Natomiast drugi mechanizm to wspomniany już wcześniej routing źródłowy (ang. Source routing) ( most SRB Source Routing Bridge )

• Bardzo często spotykane są również mosty

mieszane, czyli takie które łączą obie poznane

wcześniej metody mostowania. Noszą one

SRB / SRT

Pole Routing Control + kilka opisów Route Descriptor

Routing Control

Routing Control Field zawiera cztery pola:

Typ, Długość, bit D oraz maksymalny rozmiar ramki.

• Typ – zakłada trzy możliwości kontroli routingu

– Specyfically routed – wykorzystywany, gdy węzeł źródłowy dostarcza informacje o routingu w nagłówku pola RIF. Mosty trasują ramkę na podstawie zawartości pola (pól) Routing Descriptor Fidel(s)]

– All Paths Explorer – wykorzystywany w celu określenia zdalnego adresu węzła. Trasa jest wyznaczana podczas przemieszczania się ramki wzdłuż sieci. Mosty dołączają do ramki informacje o swoim numerze oraz numerze pierścienia, do którego ramka zostaje przesłana.

Dodatkowo pierwszy most dodaje numer pierwszego pierścienia. Stacja docelowa odbierze tyle ramek ile zdołało do niej dotrzeć]

– Spanning Tree Explorer – wykorzystywany do odnalezienia zdalnego adresu węzła. Jedynie mosty obsługujące algorytm spinning tree przepuszczają ramki, dodając do nich swój numer oraz numer kolejnego pierścienia, przez jaki emitowana zostanie dana ramka. Algorytm spinning tree redukuje ilość wysyłanych ramek podczas procesu odnajdywania trasy.]

• Długość – identyfikuje maksymalny rozmiar pola RIF (w bajtach). Wartość długości waha się od 2 do 30 bajtów.

• Bit D – identyfikuje i kontroluje kierunek przebiegu ramki. Ponadto wpływa na sposób odczytu przez most numeru mostu oraz numeru pierścienia. Od lewej do prawej (forward) bądź od prawej do lewej (reverse)

• Maksymalny rozmiar ramki – określa maksymalny rozmiar ramki, jaki może być przeniesiony wzdłuż wyznaczonej trasy. Stacja źródłowa definiuje maksymalny

Routing Descriptor Fields

Routing Descriptor Fields złożona jest z dwóch składników:

• Numer pierścienia – 12 bitowy unikalny numer jednoznacznie identyfikujący dany pierścień w obrębie sieci.

• Numer mostu – 4 bitowy numer mostu występujący po numerze pierścienia. Nie musi być niepowtarzalny, chyba, że identyfikuje most będący równoważnym z innym mostem łączącym dwa pierścienie.

Mosty dołączają do ramki numer pierścienia oraz mostu, przez jaki ramka przechodzi. Ponadto stacja źródłowa dodaje numer pierwszego pierścienia.

Pojedyncze pole RIF może zawierać więcej niż jedno pole Routing Descriptor, jednak standard IEEE ogranicza ich ilość do 14. Ponieważ numer

ostatniego mostu zawsze jest równy zero, liczba hop’ów lub mostów, przez jakie może przejść ramka zmniejsza się do 13.

Do stosunkowo niedawna, kiedy to IBM ograniczyło maksymalną ilość Routing Descriptor Filds do ośmiu a producenci mostów zaimplementowali nowe rozwiązanie firmy IBM, nie było możliwe osiągnięcie 13 hop’ów

wykorzystując bieżące urządzenia sieci LAN