2
dezondag van de Veertigdagentijd 28 februari 2021
In het licht
Ieder jaar – op de tweede halteplaats op weg naar Pasen – bevinden we ons op de Berg waar Jezus van gedaante verandert. Voorproef van een nieuwe aanwezigheid van Hem, een aanwezigheid-de-dood- voorbij. Het is de zondag van het visioen dat de doopleerlingen (in zekere zin blijven we dat allen) wordt voorgehouden, zij en wij worden meegetrokken naar het Licht dat Jezus omstraalt. Dit visioen verwijst naar een geheelde wereld, een toestand waarin ‘alles op zijn plek’ is. Wij verkeren op de Berg: zo mag je het vieren van de liturgie op deze
dag zien. Het luisteren naar het Woord dat ons wil omvormen, het vieren rond Brood en Beker – voor zover we in deze coronatijd de kans krijgen om in gemeenschap te vieren – voorafbeelding van het uiteindelijke Gastmaal, versterken dat proces van omkeer dat ons op Aswoensdag is toevertrouwd. Maar aan het einde van de viering – net zoals het slot van het evangelie – keren wij weer terug naar de dagelijkse dag waar wij het Woord mogen waarmaken.
Ook als we thuis vieren in een ‘huisliturgie’ – met de teksten hier aangereikt – mogen we ons even op de berg weten, om daarna terug te keren naar ons alledaagse leven met ups en downs.
Focus
God is onze Verzoener, wij hebben deel aan zijn oneindige heil. Dat heeft Hij zelf voor ons mogelijk gemaakt doordat Hij zijn Zoon niet heeft gespaard. Hetzelfde offer vroeg God van Abraham. Abraham was bereid zijn zoon niet te sparen, maar dat offer hoefde hij niet te brengen. Overvloedige zegen en nakomelingen werden hem in het vooruitzicht gesteld, omdat hij bereid was zijn zoon te offeren en omdat hij gevolg gaf aan de opdracht ‘trek weg van huis en haard’. God blijkt vóór ons te zijn, voor eeuwig. Ook de psalmist is zich daarvan bewust. Hij riep tot God in doodsnood, wist dat hij zou worden gered en hij is God dankbaar.
De drie leerlingen van het eerste uur krijgen een voorschot te zien van wat komen gaat. Voor hen niet zozeer overvloedige zegen en nakomelingen, ook niet langer redding alleen, maar een kijkje om de hoek van een deur verder. Voor hen een blik in de toekomst. Voor hen een blik in de hemel. Na Jezus’ dood zal Hij opstaan. Hij is de Messias. Dit visioen geldt ook voor ons: de zondaars zullen gerechtvaardigd worden, want God is vóór ons, Christus rechtvaardigt ons, de opgestane Christus pleit voor ons. Wie zal dan nog tegen ons zijn?!
Lichtritus
Zoals we het gewoon waren in de Advent, zijn jullie uitgenodigd om ook in de Veertigdagentijd elk gebedsmoment een kaars te ontsteken wanneer we een kleine huisliturgie houden, de ‘vastenkaars’. Er omheen staan symbolisch zes kaarsen opgesteld die de zes weken van inkeer en boete verbeelden. Elke week steken we één kaars meer aan. Met Pasen worden de ‘vastenkaars’ vervangen door een
‘Paaskaars’. Er zijn mooie gezinspaaskaarsen die besteld kunnen worden.
De ‘vastenkaars’ en ook de kaars van vorige zondag branden reeds en we ontsteken nu ook de tweede van de zes andere kaarsen terwijl we bidden:
Gij, Eeuwige,
die het licht hebt geschapen
en dag na dag de zon doet stralen:
wees aanwezig, in deze kleine vlam, in het Woord tot ons gesproken, in de mens die naast ons is.
Zo bidden wij U, in vol vertrouwen,
en uit kracht van Hem: Jezus, de Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen.
We openen de Schrift
Eerste lezing: uit het boek Genesis (22, 1-2.9a.10-13.15-18)
God zei tegen Noach en zijn zonen:
In die dagen gebeurde het dat God Abraham op de proef stelde.
Hij zei tegen hem: `Abraham.' En hij antwoordde: `Hier ben ik.'
Hij zei: `Ga met Isaak, uw zoon, uw enige, die u liefhebt, naar het land van de Moria, en draag hem daar, op de berg die Ik u zal aanwijzen, als brandoffer op.'
Toen zij de plaats die God hem had aangewezen bereikten, bouwde Abraham daar een altaar, stapelde er het hout op,
bond zijn zoon Isaak vast en legde hem op het altaar, bovenop het hout.
Toen Abraham echter zijn hand uitstak naar het mes om daarmee zijn zoon te offeren,
riep de engel van de Heer hem vanuit de hemel toe: `Abraham, Abraham!' En hij antwoordde: `Hier ben ik.'
En Hij zei: `Raak de jongen met geen vinger aan en doe hem niets!
Ik weet nu dat u God vreest, want u hebt Mij uw zoon, uw enige, niet willen onthouden.'
Abraham keek om zich heen
en zag een ram die met zijn hoorns in het struikgewas vastzat.
Hij greep de ram en droeg die als brandoffer op, in plaats van zijn zoon.
Toen riep de engel van de Heer voor de tweede maal uit de hemel tot Abraham en zei: `Bij Mijzelf heb Ik
gezworen - godsspraak van de Heer –
omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet hebt onthouden, zal Ik u overvloedig zegenen
en uw nakomelingen even talrijk maken als de sterren aan de hemel
en de zandkorrels aan het strand van de zee.
Uw nakomelingen zullen de poort van hun vijand bezitten.
Om uw zaad zullen alle geslachten van de aarde zich gezegend noemen, omdat u naar mijn stem hebt geluisterd.'
Gedachte bij de lezing
Op de berg Moria lijkt zich een drama te voltrekken. Toont God hier een afschuwelijke kant van zichzelf? Wordt hier zijn hardheid openbaar? Uiteindelijk wordt Isaak gespaard. Het laatste woord is: raak die jongen met geen vinger aan. Als je aan hem komt, kom je aan Mij.
Dat is zo, maar moet Abraham zo op de proef worden gesteld? En wat is dat voor vader die zover gaat in gehoorzaamheid aan God? Is er een doel zo groot, dat je daar je kinderen aan zou offeren? De eer van een volk, de eer van een godsdienst, het gelijk van een kerk, het voortbestaan van een bedrijf, problemen en eenzaamheid van ouders… mogen kinderen daaraan worden opgeofferd? Het gebeurt wel…
En wat is God voor een Vader, kun je je afvragen? Wil je kind zijn van een vader die zijn kinderen zo op de proef stelt?
Je kunt het verhaal uit Genesis ook anders verstaan. Je kan het lezen als een verhaal zoals het toch kan gaan in ons leven, een getuigenis die vertelt hoe diep een mens moet gaan, hoe geloof in Gods liefde wordt beproefd.
Er zijn ouders die hun kinderen verliezen. God verhindert niet dat kinderen ziek worden soms sterven. God heeft niet verhinderd dat moeders met hun kinderen hand in hand naar de gaskamer liepen… En nog steeds worden mensen op de proef gesteld, blootgesteld aan tenhemelschreiend leed en wreedheid.
En dan zijn er toch mensen die ondanks alle beproevingen bidden. Die op weg naar de dood een lied zingen: dat er een stad is voor vriend en vreemde diep in het bloemendal, een tafel om te eten voorbij het niemandsland… Toen Job op de mestvaalt zat, toen hij zijn vrouw, zijn kinderen, zijn vee en ook zijn eigen gezondheid verloor, weigerde hij te geloven dat dit Gods laatste woord was. Op de mestvaalt zijn jeuk krabbend met een potscherf riep hij uit: ‘Ik weet het: mijn verdediger leeft. Ondanks alles: mijn verdediger leeft!’
Antwoordpsalm: Psalm 116
Refrein Ik mag weer leven onder Gods oog in ’t land van de levenden.
Ik bleef vertrouwen, al zei ik:
ik ben gebroken van smart;
want kostbaar is in de ogen des Heren, het leven van wie Hem vereert. Refrein O Heer, ik ben uw dienaar,
uw knecht, de zoon van uw dienstmaagd, Gij hebt mijn boeien geslaakt.
Met offers zal ik U loven,
de naam van de Heer roep ik aan. Refrein Ik zal mijn geloften volbrengen
waar heel zijn volk het ziet.
Op ’t voorplein van uw tempel, in uw Jeruzalem. Refrein
Hertaling van psalm 116
Lief heb ik, van liefde leef ik.
Want heeft Hij niet willen horen naar mijn roepen, naar mijn smeken om het aanzien van zijn ogen?
Ja, zijn oor heeft mij gevonden.
Hem roep ik mijn leven lang.
Hij is liefde en ontferming juist voor machteloze mensen.
Hij is mij te hulp gekomen.
(Uit psalm 116, Sytze de Vries)
Evangelie: volgens Marcus (9, 2-10)
Zekere dag nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee
een hoge berg op,
waar Hij met hen alleen was.
Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante,
en zijn kleren werden schitterend wit, zoals geen bleker op aarde
ze maken kan.
Elia verscheen hun samen met Mozes, in gesprek met Jezus.
Petrus zei daarop tegen Jezus:
`Rabbi, het is maar goed dat wij hier zijn;
laten wij drie hutten maken,
voor U een, en voor Mozes een, en voor Elia een.'
Want hij wist niet wat hij moest zeggen; zo vol ontzag waren ze.
Er kwam een wolk die hen overdekte, en er klonk een stem uit de wolk:
`Dit is mijn geliefde Zoon; luister naar Hem.'
Toen ze rondkeken, zagen ze ineens niemand meer, alleen Jezus was bij hen.
Terwijl ze van de berg afdaalden,
bezwoer Hij hun niemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan.
Dit woord grepen ze aan om onder elkaar te bespreken waarop dat `uit de doden opstaan' sloeg.
Gedachte bij het evangelie
Wandelschoenen aan? Jezus neemt ons mee op een hoge berg. Ook Petrus, Jakobus en Johannes zijn van de partij. Boven op de top zijn we helemaal alleen. Voor onze ogen verandert Jezus van gedaante. Zijn kleren worden wit als licht, zo wit als geen enkele wolwasser voor elkaar kan krijgen. Wat een schouwspel.
Opeens is Jezus met twee mannen aan het praten. Waar komen die vandaan? Petrus herkent ze als Mozes en Elia. Onbesuisd stelt hij voor drie hutten te bouwen. Weet hij wel wat hij zegt?
Is hij bevangen door de ijle berglucht? Misschien zegt hij zomaar wat omdat hij net als de anderen door schrik bevangen is? Op het eigenste moment trekt de hemel dicht. Een wolk overschaduwt het licht op de bergtop. Een stem vanuit die wolk licht toe dat Jezus de geliefde Zoon is. Precies zoals de hemelse stem bij de doop van Jezus, maar nu klaar en duidelijk voor iedereen. De stem draagt op te luisteren naar de Zoon. Het volgend ogenblik is alles weer stil op de berg. Wolk en mannen zijn verdwenen. Tijdens de afdaling bindt Jezus de leerlingen op het hart beneden niet over boven te vertellen. Eerst moet de Mensenzoon opstaan uit de dood. Marcus bericht dat Petrus, Jakobus en Johannes zich daar ook aan houden maar zich onder elkaar toch afvragen wat dat ‘uit de doden opstaan’ kan betekenen.
Vanop het dak van de wereld mochten de leerlingen binnenkijken in de wereld van God. Het is een bovengrens, hogerop zullen ze op eigen kracht niet komen. Daar in Gods wereld is het Pasen en wordt zichtbaar hoe Jezus werkelijk de Zoon van God is. Wat in Elia en Mozes begonnen werd, zal de geliefde Zoon tot een goed einde brengen. Begrijpelijk dat Petrus verlangt in het licht van Pasen te blijven. Op het raakvlak tussen hemel en aarde wil hij loofhutten voor de eeuwigheid opslaan. Maar deze nieuwe Mozes is niet van Petrus. Neen, Hij is de Zoon van mensen. Ze moeten terug naar beneden, naar de aardse hutten in het dal.
(Luc Devisscher, Ten gronde. Het ABC van de evangelielezingen op zondag, 2018 Halewijn)
Voorbede
(om alleen of samen te bidden)
Laten we nu even biddend verwijlen bij de mensen die we verlichting toewensen
in hun leven, dat God met hen mag zijn:
Denkend aan Abraham bidden wij:
voor allen die in hun Godsvertrouwen worden beproefd, voor allen die gebukt gaan onder onzegbaar leed,
voor allen die gekwetst worden in wat hun het meest dierbaar is, voor allen die zo door het duister moeten
dat hun het zicht op toekomst wordt ontnomen. Laten wij bidden…
Denkend aan Isaak bidden wij
voor allen die - hoe dan ook - kind van de rekening zijn, voor allen die worden geofferd aan de afgoden van deze tijd en slachtoffer zijn van hebzucht en machtsmisbruik,
Denkend aan Mozes,
die zijn volk wegleidde uit het slavenhuis van Egypte.
Denkend aan die Mozes bidden wij:
voor allen die - waar ook ter wereld - vluchteling zijn, van huis en haard verdreven;
voor allen die geestelijk ontheemd zijn,
uit het lood geslagen door de klappen die het leven hun toebracht.
God, trek U het lot van uw mensen aan,
doe hun uw nabijheid ervaren. Laten wij bidden…
Denkend aan Elia, de profeet,
die, door twijfel overmand, God mocht vinden in de stilte.
Denkend aan die Elia bidden wij:
voor hen die zoveel hebben meegemaakt,
zoveel leed en ellende zagen dat zij niet langer kunnen geloven.
Voor hen die zo haastig leven dat zij zichzelf en God voorbijlopen.
God, blijf op zoek naar die mensen,
ook als zij het zoeken naar U hebben opgegeven. Laten wij bidden…
Denkend aan Jezus die ons voorging in liefde als de Weg die naar het leven leidt.
Denkend aan die Jezus bidden wij:
voor hen die in onze samenleving verloren lopen,
voor allen die het niet redden in onze - soms meedogenloze - wereld.
God, bevestig uw mensen,
leg in hen en in ons uw diepste naam: Ik-zal-er-zijn. Laten wij bidden…
En we denken aan onze eigen geloofsgemeenschap die nu niet kan samenkomen:
dat we ons – hoe dan ook – verbonden weten met mekaar;
voor de zieken uit onze familie en geloofsgemeenschap…:
dat zij troost en bemoediging ondervinden;
voor onze overledenen…: dat zij mogen leven in Gods Licht. Laat ons bidden…
Meer dan wij het kunnen zeggen, God, zijt Gij voor ons een Vader.
En dus spreken wij U toe met de woorden van uw geliefde Zoon:
Onze Vader, die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd, uw rijk kome,
uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren, en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid.
Nog een bezinningstekst…
Als twijfel en angst ons leven aanvreten en de moed ontbreekt om door te gaan, toon ons dan de weg naar de berg:
die plek van stilte
om even met U alleen te zijn, om kwaad en zorgen af te geven aan U, die onze grote Drager bent.
Zet ons dan op het spoor van Mozes, Elia en Jezus,
die ook hun angst en twijfel hebben gekend, en toch hun keuze trouw zijn gebleven, en zo dragers zijn geworden van uw Licht.
Leer ons
ons te spiegelen aan hen
die zo dicht met U verbonden waren, zo intens vanuit U leefden,
dat zij uw Licht, uw Naam uitstraalden, en alles in hen sprak van
“Ik zal er zijn voor u”.
Doe ons weten dat Gij in hen te vinden zijt, in ons te zien zult zijn
als wij verder gaan op hun weg.
Geef ons nu en dan, en soms heel even, zo’n moment van licht in uw stilte, in het weten dat wij door U bemind zijn, en toon ons dan de weg naar de vlakte, naar het dagelijkse leven,
om met uw kracht uw weg verder te gaan.
(Carlos Desoete)
en een gebed…
God, nu wij op de berg van het inzicht waren waar Abraham bevrijd werd van zijn angst en Jezus in het spoor trad van Mozes en Elia, mogen ook wij uw aanwezigheid voelen.
Het is een lange, moeilijke weg in het dal die wij gaan moeten.
Een glimp van het beloofde land laat iets ervaren van wat het kan zijn.
Vandaag en de dagen die komen.
We zien uit naar vervulling. Amen.
Tot slot
Sinds half december mogen we opnieuw samenkomen in onze kerken, maar wel met slechts 15 personen maximum. Wat betekent dat voor onze weekendvieringen? Niets!
Toch heeft het team van de Pastorale Eenheid beslist om de vieringen (eucharistievieringen en Woord- en Communiediensten) te hernemen en dit vanaf 20-21 maart op basis van inschrijvingen. Je leest er meer over in het Parochieblad van 10 maart en op de website van de Pastorale Eenheid.
Ondertussen blijft ook ons aanbod van de ‘Open kerken’.
Een aantal Lierse kerken zijn heel de dag open (van 9 tot 17 uur): de Sint-Pieterskapel (aan de Sint- Gummaruskerk) en de Sint-Jacobskapel (op de Grote Markt), de Mariakapel in de Heilig
Kruiskerk (Kartuizers) en de kerk van SS. Jozef en Bernardus (Lisp).
De andere kerken zijn gedurende een welbepaalde tijd open voor gebed, een kaarsje branden, een gesprek:
De Heilig Kruiskerk (Kartuizers) is elke zondag open van 11 tot 12 uur. De pastoor is dan aanwezig.
In de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt, Lachenen, kan je op zondag terecht tussen 9 en 11 uur en in de kerk van de H. Familie (Leuvense Poort) ook op zondag tussen 11 en 12 uur.
De Heilig Hartkerk (Antwerpsesteenweg) is elke dinsdag open van 10 tot 12 uur en op zaterdag van 18 tot 19 uur (ingang via zijdeur).
In Koningshooikt is de kerk elke zaterdagmiddag open van 15 tot 16 uur. Men kan plaatsnemen in de weekkapel die voor de gelegenheid speciaal verwarmd wordt. Er zal ook telkens iemand aanwezig zijn met wie men een gesprek kan aanknopen.
Eucharistievieringen op zondag Radio en televisie
-zondag om 10.00 u Eucharistieviering op Radio1.
-zondag om 10.00 u Eucharistie afwisselend op VRT (Eén) (tweewekelijks) of op NPO 2 (Nederlandse tv) (wekelijks)
Internet
-dagelijks om 16.00 u Eucharistieviering uit de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Antwerpen
-zondag om 10.00 u Eucharistieviering uit de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Antwerpen - via livestream op www.bisdomantwerpen.be 'vieren met de bisschop' om 10 uur (kan ook later nog bekeken worden)
Eucharistievieringen op weekdagen
In Heilig Kruis, Kartuizers, is er elke woensdag, donderdag en vrijdag eucharistie om 19 uur (max. 15 personen): Jullie zijn heel welkom!
Aanbidding op zondag van 14 tot 15 uur
- zondag 28 februari: Sint-Pieterskapel (over de Grote Kerk) - zondag 7 maart: Sint-Jan Evangelist, Koningshooikt) - zondag 14 maart: SS. Jozef en Bernardus, Lisp - zondag 21 maart: Heilige Familie (Leuvense Poort)
- zondag 28 maart: Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt, Lachenen We wensen jullie een deugddoende en intense Veertigdagentijd!
PE H. Gummarus & Z. Beatrijs – Lier / Jan Verheyen, pastoor-deken.
