• No results found

We gaan nog niet naar huis

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "We gaan nog niet naar huis"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

kerk & leven

17 augustus 2011

op · tocht 13

EVANGELIE

Op een dag vraagt Jezus aan zijn leerlingen: „Wie zeggen de mensen dat Ik ben?” Ze antwoorden: „Sommigen zeggen dat U Johannes de Doper bent, anderen Elia en weer anderen Jer- emia, of een van de andere profeten.” „En wie ben Ik volgens jullie?”, vraagt Jezus. „U bent de Messias, de zoon van de le- vende God”, antwoordt Simon Petrus. „Gelukkig ben jij, Simon.

Jij bent de rots waarop Ik mijn Kerk zal bouwen. Ik geef je de sleutels van het koninkrijk der hemelen.” Daarop vraagt Jezus zijn leerlingen aan niemand te vertellen dat Hij de Messias is.

Naar Matteüs 16, 13-20

GEWOON

EN TOCH BIJZONDER

D

e leerlingen kennen Jezus nog niet zo heel goed. Ze zien Hem als een profeet:

iemand die durft opkomen voor anderen, ook als het voor hemzelf gevaarlijk wordt.

Simon voelt aan dat Jezus meer is dan dat. Diep in zijn hart heeft Simon God horen spre- ken. Dat is voor Jezus een teken dat hij op Simon kan bouwen. Hij noemt hem daarom

‘Petrus’. Jullie weten vast wel dat dit ‘rots’ betekent. Toch was Simon Petrus een heel gewone man, die hield van heel gewone dingen. Net zoals wij mogen zijn, allemaal gewoon en toch bijzonder.

SPEL

Toch te nat of te warm buiten?

Nodig enkele vrienden uit en test volgende spelletjes uit:

SNOETkWAkkER

Maak een prop van een pagina uit een krant.

Ga naast elkaar op de grond liggen, met de hoofden tegen elkaar.

Gooi om de beurt de prop papier omhoog.

Wie de prop op zijn of haar snoet krijgt, roept ‘snoetkwak- ker’ en scoort een punt.

A

ls je er echt voor gaat, komt je droom vroeg of laat wel uit. Als kleine meisje droomde Chris- ta van een EZELBOERDERIJ in de Vlaamse Arden- nen. Vandaag deelt ze haar liefde voor dieren met kinderen die op haar boerderij logeren.

Een groep jonge vakantiegangers wacht gedul- dig op een tocht met de ezels. Anouk (10) schrijft een kaartje naar oma en peter. „Het is hier leuk”, vertelt ook Mila (9). „We doen veel spelletjes en bakten zelf BROOD.”

Of een ezel berijden niet moeilijk is? „Paardrijden kan ik, dus met een ezel zal het ook wel lukken.

En als hij koppig is, trek ik even harder aan de teugels”, zegt Pieter (11) vastberaden, terwijl hij zus Steffie (6) toont hoe ze met drie touwen een snoer maakt van mACRAmé.

„We zorgen goed voor elkaar”, vertelt Margot.

Hoewel ik hier niemand kende, waren we al na één dag dikke vriendinnen.”

„Regenjas en laarzen aan!”, roept leider Koen.

Vier stevige ezels staan klaar om de kinderen op de rug te nemen. Koen maakte een lijstje, zodat iedereen aan de beurt komt. Immers, niet alle ezels zijn geschikt om op pad te gaan. Christa: „Ze worden opgeleid en mogen niet schrikken van lawaai onderweg. EZEL BASIL is 22 en heeft astma.

Hij mag nu in de wei blijven en hier rustig oud worden, maar hij is een prima leraar voor onze kleuterezels.”

We zwaaien kinderen en ezels uit en trekken verder naar Ename, waar een archeologisch mu- seum en een AfGELEGEN ABDIJRuïNE onze aandacht trekken. Een tijdsvenster vertelt de boeiende geschiedenis van de abdij, die tot tweemaal toe vernield werd tijdens een veldslag of oorlog. Ar- cheologen deden er opgravingen. En ontdekken zo sporen uit het verleden, tot zelfs uit de PREHIS- TORIE.

We zetten onze tocht door de geschiedenis voort en rijden naar het SCHOENmuSEum in Kruishoutem.

Een ontdekkingsreiziger

verzamelde 2.700

schoenen van over de hele wereld. Sommige schoenen werden zelfs op- gegraven in de WOESTIJN. We zien mooie laarzen van ijsbeerbont en moc- casins van elandhuid.

Wist je dat teenslip- pers al meer dan tien eeuwen bestaan? Ze

werden gemaakt uit bladvezels. Sierlijk zijn de ZILVEREN SLIPPERS met belletjes voor bruiden in Tan- zania en steltsandalen om kindbruiden in Syrië groter te doen lijken. „Nooit gedacht dat Chinese meisjes zulke kleine voetjes konden hebben”, merkt Fleur op. We eindigen ons bezoek met de collectie werkschoenen van kunstenaars, som- mige in een echt kunstwerk verpakt. In dit mu- seum vertelt elke schoen een apart, eigenzinnig verhaal.

Ook zin om op stap te gaan? Wij deden het met de ‘kINDERTRIPGIDS VLAANDEREN’. Die zit boordevol kindvriendelijke en speelse plekjes, gegroepeerd per provincie. En veelal lief voor je portemon-

nee! Snuif je graag cultuur op, natuur of techniek? Je vindt hier alles op een rijtje.

Honger of dorst? Geen nood. ‘Lekkere’ ad- ressen staan met stip genoteerd. (mc) Majke Jongen, ‘Kindertripgids Vlaanderen’, Uitgeverij Davidsfonds, Leuven, 2011, 24,95 euro, ISBN 978 90 5826 791 7.

EN WE GAAN

NOG NIET

NAAR HuIS

Drie gratis exemplaren van de Kindertrip- gids Vlaanderen liggen klaar voor avontuur- lijke lezers. Stuur ons jouw leukste vakantie- ervaring en maak kans op een gratis gids.

Ons adres: OP•TOCHT, Halewijnlaan 92, 2050 Antwerpen, optocht@kerknet.be.

Om de beurt op de ezel, op stap door de heuvelachtige velden. © Martine Croonen

Weggeplukt uit een verhaal van 1001 nacht? © Martine Croonen

ELDJONGER

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Daarom hecht de ChristenUnie sterk aan goede zorgvoorzienin- gen, aandacht voor de minima en kwetsbaren in de samenleving, de invoering van een Centrum voor Jeugd en

Zo is het gemiddelde percentage op de indirecte vragen bij 23 van de 32 delicten hoger wanneer de deelnemers eerst de directe vragen beantwoord hebben en vervolgens de

Er zijn echter niet alleen jonge mid- denstandsvrouwen met drukke gezinnen. Voor haar, die over een ja- renlange ervaring beschikken. ligt er een mooie taak om

‘De arbeidskansen van mensen met een arbeidsbeperking zijn geslonken, maar daarmee is de Participatiewet niet mislukt’.. ‘De organisatie van jeugdhulp sluit niet aan bij de manier

„wie zeggen de mensen, dat ik ben?” zij antwoord- den: „Johannes de Doper, anderen zeggen: Elia, en weer anderen: een van de oude profeten is opge- staan.” Hierop

Van alle mensen met dementie die thuis overlijden, krijgt minder dan een kwart ondersteuning van een palliatief zorgteam.. Vaak krijgen ze die zorg ook nog

Komt het vaak voor dat artsen zeggen: euthanasie bij dementie, daar begin ik niet aan.. ‘Ja, dat is een van de redenen dat

En er zijn, voor zover mij bekend, ook geen middelen die geen bijwerkingen hebben, bijwerkingen die het beoogde stervensproces kunnen ontregelen of zelfs verhinderen.'..