Willen we in onze scholen leraars of tovenaars?

(1)

€ 2,30

73ste jaargang • nummer 48 • donderdag 30 november 2017 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Voor de toplui van het Gemeenschaps- onderwijs (GO!) moeten de andere moe- dertalen “een plaats krijgen op school, op de speelplaats maar ook in de klas- lokalen”. Zo staat het in een nieuwe leidraad voor de GO!-scholen. Een ‘klap’

voor Vlaanderen. En Crevits klapt mee.

Willen we in onze scholen leraars of tovenaars?

Dag 29

Sinds 2 november zitten 7 Catalaanse ministers in een Spaanse gevangenis met instemming van Wouter Beke!

Een losgelaten groep wijsneuzen vindt dat de verplichting om op school Nederlands te spreken contraproductief werkt, bijvoorbeeld omdat het leerlingen “onzeker” maakt. Veel scholen laten nu al toe dat leerlingen hun moe- dertaal op de speelplaats spreken. Een leven zonder taalchampetters op de speelplaats lijkt ons verdedigbaar, maar wie een vinger geeft, verliest vaak ook een hand of een arm, helaas.

Is de nieuwe aanpak van het Gemeenschaps- onderwijs een stap vooruit?

Onze grootouders moesten ezelsoren dra- gen als ze op de speelplaats van de colleges Nederlands spraken. Tot de jaren 1930 moest de universiteit van Gent nog vernederlandst worden… Waar zijn we nu mee bezig? Met onzin, vinden velen. Ze hebben het dan over de onzin van wat nieuwlichters in het onderwijs ons willen aandoen: de omgekeerde wereld…

Het GO! staat niet alleen in de strijd om het taalbeleid te versoepelen. Het stedelijk onderwijs in Gent heeft een gelijkaardige visie. En houd de grootste onderwijskoepel - Katholiek Onderwijs Vlaanderen – maar in de gaten. Daar werken dezelfde nieuwlichters aan een ‘ondersteuningsdocument’ om lera- ren aan de slag te doen gaan met alle talen in de klas. Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) bevestigt even dat Nederlands de onderwijstaal blijft, maar vindt het “een goede zaak” dat scholen een visie ontwikkelen om met die meertaligheid om te gaan. Meer tsjeef kun je niet zijn.

Steun

Van wie krijgt Raymonda Verdyck, topvrouw van het GO!, steun? Van de hele linkse reute- meteut. Maar ook van de kameraden van de Guimardstraat, en van Hilde Crevits (CD&V).

Steun is er ook van de “vrijgestelden van de diversiteit”, de progressieve pedagogen en sociologen voorop. Toeters voor alle micro- foons.

We houden het hier bij professor Piet van Avermaet, directeur van het Steunpunt Diver- siteit & Leren van de UGent. Deze blinkende parel van de opvoedkunde – een gauchist pur

sang - juicht doorgaans voor zijn eigen voorstellen nadat zijn meelopers die in de media hebben opgevoerd.

Van Avermaet is al jaren de spreekbuis van radicaal-links in die onderwijsmaterie. Van hem herinneren we ons onder meer volgende onzin: “We fixeren ons te veel op het Neder- lands in plaats van uit te gaan van een con- tinuüm (sic) waarop iedere meertalige een andere plaats inneemt al naargelang de context.” Hij brabbelde en krabbelde over “functi- oneel veeltalig leren (sic), waarbij de verschillende talige repertoires van de leerlingen (sic!) positief benut worden in functie van de ontwikkeling van hun academische taalvaardigheid”.

Wie haalt het in zijn hoofd voor zo’n abstracte onzin te betalen?

Ludo Heylen van het CEGO (Centrum voor Ervaringsgericht Onderwijs) is er nog zo een.

Volgens hem gaan onze leerkrachten “veel te snel bij het leren van het Nederlands, waardoor vooral kansarme kinderen soms achter- stand oplopen”. Dezelfde teneur bij Kris van den Branden van het Centrum voor Taal en Onderwijs van de KU Leuven.

Verdyck, van “ons” gemeenschapsonderwijs, krijgt natuurlijk steun van de socialisten, heden ten dage druk werkend aan een soort fatale zelfverbranding. “Het valoriseren van de thuistaal kan leerwinst opleveren”, aldus hun onderwijsspecialiste Caroline Gennez. De socialisten blijven maar zagen en klagen over “taal- armoede” en ze dromen van “meertaligheid, die altijd al een troef geweest voor Vlamingen in de wereld, laten we die kennis van meerdere talen ook bij nieuwe Belgen koesteren”. Zijn de Vlamingen taalarm? Dat we daar zelf niet zijn opgekomen…

Wie ook graag volgt, zijn de linkse kranten.

De Standaard, kopte vijf jaar geleden: ‘Vlaamse scholen bannen Turks en Marokkaans’. Marok- kaans? Die taal bestaat niet eens. “Op onze school is het zelfs verboden Belgisch te spreken”, kopte Peter de Roover toen in Doorbraak.

De Morgen bakt het graag nog bruiner. Bart

Hierbij passen veel vragen:

•

Hebben we het fout als we stellen dat de Nederlanders dat probleem van migratie en onderwijs beslist beter aanpakken? Jonge allochtonen spreken er Nederlands, en vaak ook uitste- kend.

•

Is taalsoepelheid gebruikelijk in andere landen? Zo ja, welke?

•

Een lesweek heeft maar zoveel uren. Wie meertaligheid propageert, pikt kansen van anders- taligen, en schaadt de energie die moet gaan naar Nederlands, en taalonderricht in de talen van onze buurlanden. Nieuwkomers moeten zich aanpassen, als ze hier willen gedijen. Onze communicatie verloopt in het Nederlands, om onze media te kunnen volgen, om onze auteurs te kunnen lezen, onze geschiedenis uitgelegd te krijgen, ook onze muziek te beluisteren, in onze bedrijven te kunnen werken? Hoe veel groter moet de chaos worden?

•

Scholen hebben een autonomie, ook om gek te doen, maar de Vlaamse gemeenschap (wij dus) betaalt leraars en pedagogische nieuwneuzen. Wanneer breekt die kruik?

•

Het zoveelste gepruts aan het onderwijs past in een ruimer kader. Bemoeienissen met wat de werking van jeugdbewegingen, sportclubs en verenigingen zijn andere pijlers onder druk.

Hoe lang nog?

•

Wat bekent zo’n lachwekkend voorstel in de praktijk? Zes talen in de klas, dus zes tovenaars-leraars? En waarvoor kiezen we: Turks, Chinees of Arabisch? Georgisch, Litouws of Tsjetsjeens, etc… Regenten en licentiaten staan hier ongetwijfeld voor te trappelen. Herop- voeden, die bende?

•

Hoe zit het dan met dat sprookje in de Rand en in Vlaams-Brabant, waar Franstaligen thuis zijn? Straks lesjes in het Frans in Dilbeek, Asse, etc.?

•

Welke Vlaams politicus zet die pretentieuze ‘top’-pedagogen eens op hun plaats? Met de karwats, liefst. Hun onderzoek – doorgaans in een soort bargoens geschreven - deugt niet of is tendentieus. Sommige pedagogen terroriseren overigens hun brave studenten die al eens kritisch uit de hoek durven komen. In Gent is pedagodie een stal. En de stalmeesters maar applaudisseren voor de afgestudeerden, voor meer dan 90 procent lieve meisjes? Nadat ze eerst hun rapporten hebben “gezuiverd” met commentaren vol dt-fouten.

•

Wat komt er op ons af in scholen waar Nederlandstalige kinderen de minderheid vormen?

De vlucht van veel Vlaamse ouders is er nu al verbazingwekkend groot. Leve de diversiteit?

Eeckhout spreekt over “een stapel onderzoe- ken” (het zijn er maar een paar) en “weten- schappelijk gedocumenteerde hoopgevende effecten”. Zoals een veel nuchterder Jan Segers het in Het Laatste Nieuws meegeeft: “Cognitief en pedagogisch vind je voor elke studie die de thuistaal propageert weer een andere die ze elimineert.”

Lees verder blz.2

Lees blz. 2

(2)

Actueel 30 november 2017

2 Uit de smalle beursstraat

De lijken van paars vallen uit de kast

De ‘sale and lease back’-operatie onder de regering-Ver- hofstadt is één van de budgettaire schandalen van de nog jonge 21ste eeuw. Even terug in de tijd: de paarsgroene regering-Verhofstadt I is geobsedeerd door haar imago. Alles wat op beleidsvlak negatieve reclame is, moet vermeden worden.

Zoals bijvoorbeeld een te groot tekort op de begroting. Zo’n tekort zou gemakkelijk kunnen worden weggewerkt door te snijden in de uitgaven, maar dat is in een regering met socialisten en groenen taboe. Dus moeten allerlei goocheltrucs worden uitgehaald om de begrotingscijfers te doen kloppen.

Vooral minister van Begroting Johan vande Lanotte (sp.a) legde toen een nooit geziene creativiteit aan de dag. Eén van de maatregelen was het verkopen van overheidsgebouwen zoals het Rijksadministratief Centrum en andere gebouwen waar ambtenaren gevestigd zijn. In totaal werden panden voor een totale waarde van meer dan een miljard euro aan pri- véspelers verpatst. De opbrengst van de verkoop kwam van pas om het gat in de begroting te helpen dichten. Maar, daar stond iets tegenover: de regering huurde de gebouwen. Met als gevolg dat de opbrengst van de verkoop tegen 2010 al vol- ledig werd “gecompenseerd” door de huur die betaald werd

voor het gebruik van de gebouwen. Bovendien was die ‘sale and lease back’ een eenmalige operatie en zorgde die niet voor recurrente overheidsinkomsten.

Vorige week raakten over deze ‘deal’ met de privésector nog meer details bekend. Eind dit jaar sluit de Koninklijke Munt, maar voor het gebouw waarin deze dienst gevestigd is, aan de Brusselse Pachecolaan, moet tot 2021 nog jaarlijks een huur van 635.125 euro worden betaald. Daarnaast betaalt de regering nog altijd 2 miljoen euro huur per jaar voor een Brussels gebouw van de Federale Overheidsdienst Financiën en dat tot 2026, terwijl in dat pand amper veertig ambtenaren werken. Eind dit jaar vertrekken ze allemaal. Kortom, de ‘sale and lease back’-operatie van zestien jaar geleden maakt dat er nu paarse lijken uit de kast vallen.

De krant De Tijd bracht het verhaal, en meteen zetten de nostalgici van paars de tegenaanval in. Niet politici, wel zelf- verklaarde intellectuelen die als nuttige idioten fungeren. Eén ervan is Andreas Tirez, die in De Tijd regelmatig een column heeft. Hij staat dicht bij de links-liberale denktank Liberales.

Tirez, directeur bij de federale energieregulator CREG, beschikt daar blijkbaar over veel tijd. Hij deed niets anders dan in de

klassieke pers en via sociale media het beleid van paars ver- dedigen. Die ‘sale and lease back’ stelde in verhouding tot de miljardenbegroting niet veel voor. En hij verschoof het debat naar de staatsschuld, waarvan het percentage onder paars toch aanzienlijk gedaald was.

Daar maakt Tirez al een eerste denkfout. De schuldgraad daalde onder Verhofstadt, maar vooral door de sterke economische groei. Groeit de economie sterk (de ‘teller’ in de breuk van de staatsschuld) dan daalt die schuldgraad automatisch.

Ook de dalende rente hielp, net als een aantal eenmalige maatregelen om de staatsschuld in te perken. Structureel veran- derde er veel te weinig.

Wat Tirez en consorten er niet bij zeggen is dat de ‘sale and lease back’-operatie maar klein grut was in vergelijking met andere begrotingstrucs. Zo werd het pensioenfonds van Bel- gacom voor 5 miljard euro overgenomen. Dat geld was bruik- baar om de overheidsfinanciën te saneren. Probleem is wel dat de regering daarmee alle toekomstige pensioenverplichtingen voor het personeel van Belgacom – nu Proximus – heeft overgenomen. De factuur zal enkel stijgen. Nog straffer was de overname van het zogenaamde pensioenfonds van de NMBS.

Alleen, dat fonds bestond nog niet; de NMBS moest eerst geld lenen om het bedrag dan door te storten aan de staatskas.

Absurder kon niet. Maar ook bij de NMBS waren aan die operatie latere pensioenverplichtingen verbonden. Er zullen dus nog paarse lijken uit de kast vallen.

A^ngélique VAnderstrAeten De paarsgroene regering-Verhofstadt verkocht in 2001 overheidsgebouwen om met de opbrengst de begroting

op te smukken. Daarna werden die gebouwen door de staat gehuurd. Nu blijkt dat binnenkort een aantal van die gebouwen leeg zullen komen te staan terwijl nog jaren huur moet worden betaald. Deze lijken van het paarse beleid vielen vorige week uit de kast. Het zullen niet de laatste zijn.

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Beste lezer van

’t Pallieterke:

Voor een Vlaamse

sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

Word lid van het VNZ

Willen we in onze scholen leraars of tovenaars?

Vervolg van blz. 1

Tegenstemmen

De tegenstemmen zijn schaars, maar ze zijn er. Volg ze… Professor Dirk van Damme, onder- wijsexpert bij de OESO: “Als je jonge mensen alle kansen wil geven, dan moet je hen zo snel mogelijk in het Nederlands opleiden en ervoor zorgen dat ze daar een zo hoog mogelijk niveau bereiken.” Ook hij noemt de visie van Van Aver- maet “slechts één stroming in de sociolingu- istiek”.

Er zijn zinnige replieken van Raf Feys van Onderwijskrant. Hij noemt Van Avermaet een taalachterstandsnegationist die enkele jaren geleden in een EPO-publicatie beweerde dat de kennis van het Nederlands voor allochtonen “niet eens zo belangrijk is”.

Er zijn de schaarse onderzoekers die al eens tegen de stroom in roeien: Jürgen Jaspers uit wiens onderzoek blijkt dat kinderen die spora- disch eens Turks spreken op school helemaal niet zo vaak “gestraft” worden. Of Orhan Agir- dag en Mieke van Houtte die ons leerden dat Turkse ouders absoluut willen dat hun kinderen Nederlands spreken in én buiten de klas.

Er zijn de schaarse politici die zich roeren.

Koen Daniëls (N-VA) is verdienstelijk in zijn

Betoging in Brussel op 7 december

Catalanen zoeken een slaapplek

Op donderdag 7 december komen duizenden Catalanen in Brussel betogen tegen de staatsterreur van Spanje. We durven hopen dat vele Vlamingen zich bij hen zullen scharen. De manifestatie start om 11 uur in de Europese wijk.

Een deel van de Catalaanse manifestanten heeft nog altijd geen slaapplaats; de VVB is koorts- achtig op zoek naar bedden bij Vlaamse sympathisanten. Veel van die Catalanen hangt een Spaanse rechtszaak boven het hoofd omdat ze medewerking leverden aan het referendum op 1 oktober. Ze hebben hun centen nodig om te procederen, om eventueel borgsommen te betalen. Daarom zoeken ze een gratis bed. Vlaamse gezinnen kunnen daarbij hulp bieden en tegelijk nieuwe vriendschapsbanden smeden.

Het gaat om één nacht (woensdag 6 december) tot maximaal twee nachten, waarbij in de mate van het mogelijke ook ontbijt wordt voorzien. Wie enkele Catalanen wil herbergen, kan surfen naar www.withcatalonia.eu/hosting. Deze webstek is zowel in het Nederlands als het Engels; bijkomende opmerkingen en informatie worden best in het Engels ingevuld, dat ver- gemakkelijkt het eerste contact met je Catalaanse gast(en). Mogen we hopen dat vele Vlamin- gen hun gastvrij hart tonen?

Wie geen Catalaan onderdak kan verschaffen, maar deze internationale actie wel wil steunen, kan steeds een (kleine) gift overmaken op rekening van VVB Actie: BE39 4099 5639 8119, met als vermelding ‘slaapactie CAT’. Giften vanaf 40 euro geven uiteraard recht op een fiscaal attest. Een zinvol werk van barmhartigheid.

Bl repliek. “Als je tien verschillende nationalitei-

ten in je klas hebt, dan kan je al die talen toch niet aan bod laten komen?” … “We vinden nu al geen leerkrachten in de grote steden.” …

“De Nederlandse taal verbindt ons allemaal, vandaag en morgen.” Het zijn maar enkele uitspraken van de onderwijsspecialist van de N-VA. Bart de Wever heeft maar acht woorden nodig om de Vlamingen voor zich te winnen:

“Ik dacht dat dit een vervroegde aprilgrap was.’

Het Vlaams Belang is niet te spreken over de nieuwe ‘leidraad’ van het GO!. VB-fractievoorzitter Chris Janssens spreekt van een “dwaze richtlijn die de integratie van de allochtone leerlingen allerminst ten goede zal komen”.

Dezelfde linkse sociologen die deze maatre- gel nu inspireren, “zullen later allicht weer de eersten zijn om aan te klagen dat allochtonen die onze taal onvoldoende machtig zijn geen werk vinden”.

En er is vooral de volksverontwaardiging op de sociale media. “Wat is dit toch voor onzin- nig gewauwel”… “Het GO! loopt niet leeg, maar vol. Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig…”

Besluit

Hebben we in onze scholen nu plots nood

aan Torens van Babel? Wat is het nut van ont- haalklassen voor nieuwkomers als de ‘moeder- taal’ de integratienorm wordt?

Pleidooien voor de “meerwaarde” van meertaligheid (in onderricht, op de speelplaats en in de klassen) klinken zoet als honing, maar het is vooral boerenbedrog. Tijdverlies in veel jonge levens.

Het wordt tijd voor een combattief antwoord aan Verdycks “katholieke” bondgenoten, van Mieke van Hecke (kandidaat-burgemeester in Gent) tot Hilde Crevits (kandidaat-bazin van CD&V). We schreven hier eerder al dat Vlaan- deren er goed zou aan doen van nabij te volgen hoe onderwijsminister Crevits met die link- sigheid omspringt.

De repliek mag ook ruimer gaan dan dat laatste voorstel. Onderwijs in andere talen bijvoorbeeld. Is dat dan de pest? De verengelsing is van een andere orde, maar of dat dan beter is dan onderwijs in de standaardtaal is, bij ons weten nergens bewezen. Crevits blijft maar fantaseren en experimenteren (eerste graad, inclusief onderwijs zonder grenzen, verengelsing, meertaligheid, thuistaalbevrijding). Van- daag weten we genoeg: het wordt tijd dat ze vol in de wind wordt gezet.

Morrelen in de marge, met veel geld. Met ook ons geld. Houd daarmee op, Hilde. En pak de echte oorzaken van de taal- en samenle- vingsproblemen aan. Wie hier komt, moet zich integreren. En niet andersom. En doe iets aan die waanzinnige, onbetaalbare instroom.

Om uit te knippen en boven ons bed te han- gen: recente cijfers geven aan dat 17,4 procent van de kinderen in het basisonderwijs

thuis geen Nederlands spreekt. In het secun- dair onderwijs is dat 13 procent. Beide samen- geteld geeft dat per provincie volgende sco- res: Vlaams-Brabant 21,7 procent, Antwerpen 18,9 procent, Oost-Vlaanderen 14,2 procent, Limburg 13 procent en West-Vlaanderen 9,2 procent.

In de steden liggen die cijfers nog hoger:

40,6 procent in het Antwerpse onderwijs, 26,5 procent in Gent is, Mechelen 23,3 procent, Genk 24 procent, Oostende 21,7 procent. Tijd om de valluiken van de eigen samenleving nu en dan eens dicht te gooien. Er komen verkiezingen aan. Go!

Zelfs de nieuwkomers zullen volgen.

(3)

Actueel

30 november 2017 3

Het beu zijnde

Mevrouw de nutteloze,

Na een winterslaap van vele jaren zijt gij brutaal ontwaakt. Een bende crapuul maakte eens te meer in uw stad Brussel amok, sloeg de boel aan diggelen en bedreigde tal van mensen. Zelfs journalisten konden hun werk niet meer doen. Ze kregen hier en daar, ter- wijl de camera draaide, een tik. Nadat de minister van Binnenlandse Zaken voor de zoveelste keer zei dat dat ‘onaanvaardbaar’

is en dat het om een ‘bepaald type van jon- geren’ gaat, begint men schoorvoetend de zaken bij hun naam te noemen. Omdat het gewoon niet meer anders kan. Jarenlang heeft men weggekeken en heeft men dui- delijke signalen en voorspellingen van een door iedereen uitgesloten partij in de wind geslagen en genegeerd. Vandaag begrijpt iedereen waarom die vervelende ‘stoorzen- ders’ in de weg liepen… Pas nadat mensen als Luckas vander Taelen en andere politiek correcten uit de traditionele partijen drup- pelsgewijs signalen de wereld in stuurden dat er toch wel wat aan de hand is in onze samenleving, en in het bijzonder de grote steden, durfden anderen ook iets zeggen.

Daar was tot voor kort geen sprake van, om door een wereldvreemde linkerzijde van poli- tici, straathoekwerkers en gesubsidieerde platforms toch maar niet uitgekreten te wor- den voor onverdraagzaam, (extreem)rechts en politiek incorrect.

Ik heb – omdat alles daarop wijst – sterk de indruk dat gij tot de laatste categorie van politici hoort, want het is de eerste keer dat gij uitdrukkelijk zegt dat gij het beu zijt, over wat er de jongste weken in Brussel gebeurt:

“We zijn het echt beu, het is tijd dat we als Brusselaar tegen alle (sic!) jongeren zeggen:

niet in onze naam.” Plots pleit gij voor een lik-op-stukbeleid, beteugeling via snelrecht en voor een fusie van de Brusselse politie- zones. Dat hadt gij tien jaar geleden nooit durven zeggen, want dan had men u voor de voeten geworpen dat gij citeerde uit het VB-programma.

Gij zijt al meer dan tien jaar politica in Brussel, als gemeenteraadslid, volksverte- genwoordiger en momenteel zelfs als staats- secretaris voor Dierenwelzijn, Verkeersveilig- heid, Informatica en Digitalisering, Gelijke Kansen en Ontwikkelingssamenwerking.

Allemaal prutsbevoegdheden die de andere

partijen graag aan een in hun ogen nutte- loze staatssecretaris overlaten. Momenteel is het belangrijkste wapenfeit dat gij op uw pal- mares kunt schrijven, een verbod op kermis- pony’s. Voor het overige is het niet erg den- derend. Een verbod op onverdoofd slachten is er in Brussel nog steeds niet. En wat ‘gelijke kansen’ betreft, vraag ik mij ironisch af of die al gerealiseerd zijn … voor autochtonen in de geïslamiseerde Brusselse buurten en wijken.

Uw partij is er de jongste tijd zwaar op achteruit gegaan in Brussel, van grootste naar de ei zo na kleinste. Dat heeft alles te maken met de kleurloosheid die zij heeft ten- toongespreid en met het wauwelen over van alles en nog wat, zonder concrete daden.

Ja, naast de islamisering en het veelvuldig gebruik van het Arabisch, denk ik daarbij ook aan de verdere verfransing en het nege- ren van de taalwetgeving door de Fransta- ligen, waardoor de Vlamingen werkelijk de laatsten der Mohikanen geworden zijn in Brussel. Als nu de resterende Vlaamse win- kels in de prak worden geramd en beroofd, dan hoef ik geen tekeningetje te maken bij de ‘verrijking’ en de toekomst van de ont- vlaamste Brusselse ‘diverse samenleving’.

Ik ben benieuwd of gij na uw verbale ver- ontwaardiging met meer dan één vuist op tafel gaat kloppen in Brussel en bij uw par- tij, om maatregelen te eisen. Als ik hoor wat gij in ‘De Ochtend’ op Radio 1 zegde, heb ik daar niet veel vertrouwen in: “We moe- ten duidelijk aan deze jongeren zeggen dat er grenzen zijn. We moeten nog meer zor- gen voor een lik-op-stukbeleid en daarom is het heel belangrijk dat de politie de vin- ger aan de pols houdt in die diverse gemeen- schappen. Het is ook belangrijk dat ze meer divers gaat rekruteren, ons politiekorps is nog te blank. Er moet ook in dat korps meer een weerspiegeling zijn van die Brusselse samenleving.” Grenzen? Welke grenzen?

Hoe gaat ge hen dat zeggen? Hoe moet de politie de vinger aan de pols houden? En denkt gij echt dat een ‘divers’ politiekorps het geweld van de antiwesterse ‘jongeren van een bepaald type’ (dixit Jan Jambon) kan doen omslaan in een sfeer van vrijheid blij- heid? Ik heb daar mijn bedenkingen bij, en ook bij uw nutteloze bijrol in een slecht the- aterstuk.

Briefje aan Bianca Debaets

Temeer nu blijkt dat nogal wat van die “jongeren” met de trein naar Brussel gespoord zijn.

Er is een “zwarte” lijn richting Aalst, Liedekerke en Denderleeuw. Afrikaanse “jongeren” veroor- zaken al langer overlast in die gemeenten. Ik schrijf even over uit mijn archief:

• 4 juni 2017: een tachtigtal “jongeren” gaat op de vuist aan het station van Denderleeuw.

• 12 juni 2017: een groep “jongeren” gaat op de vuist aan het station van Aalst.

• 23 juni 2017: twintig “jongeren” op de vuist in Aalst.

• 23 augustus 2017: “jongeren” gaan op de vuist met twee mannen. (ook in Aalst)

Ook in de andere richting bemerken we het hetzelfde fenomeen.

• 23 januari 2017: Lembeek (deelgemeente van Halle): 40 “jongeren” gaan met elkaar op de vuist.

• 17 juni 2017: veertig “jongeren” op de vuist in het station van Lot (Beersel).

Zijn we de rellen met “jongeren” al vergeten in Kinepolis, in 2015, toen de film “Black”

werd vertoond? “Black” gaat over “jongeren- bendes” in Brussel.

Onze archieven gaan nog verder terug: ik typ over uit De Standaard van 27 november 2003:

“De directie van Kinepolis heeft een onder- houd gevraagd met de Brusselse burgemeester Freddy Thielemans na de rellen op de Heizel.

Daar moest de politie dinsdag twee keer tus- senbeide komen om allochtone jongeren die het einde van de ramadan vierden, te beda- ren. 24 jongeren werden later aangehouden bij opstootjes in de binnenstad.”

De lijst is uiteraard veel langer. Het probleem zit natuurlijk ten dele bij de “jongeren”, maar meer nog bij de overheid, die wel een migra- tiestroom heeft toegelaten, maar faalde in een juiste opvolging van deze nieuwkomers. Wat te denken van de politiemensen op straat die wel willen ingrijpen, maar van hun superieuren het bevel krijgen dat niet te doen? Frustratie alom.

Politieverslag

Voor mij ligt het verslag dat door de Alge- mene Inspectie van de Federale en Lokale Poli- tie werd opgemaakt op vraag van minister Jan Jambon, naar aanleiding van de rellen op 11 november, in de nasleep van de voetbalmatch Marokko-Ivoorkust. Het politieverslag geeft een helder beeld van de voorbereiding, en het ver- loop van minuut tot minuut op het terrein en achter de schermen.

Ik licht uit het verslag enkele punten die u wellicht ook zullen interesseren:

Punt 3.1.: “Voorbereiding door politiediensten: Het is duidelijk dat de PZ Brussel Hoofd- stad-Elsene geen enkele voorbereiding trof om mogelijke incidenten naar aanleiding van de voetbalwedstrijd Marokko-Ivoorkust aan te pakken. De reden is eenvoudig: de politiezone beschikte over geen enkele informatie die kon wijzen op eventuele moeilijkheden naar aanleiding van deze wedstrijd.”

Zonder commentaar…

Punt 3.2.2.: “Een eerste incident vindt plaats om 19u.19 dat ogenschijnlijk niets te maken heeft met de bewuste voetbalwedstrijd. Het voertuig van een interventieploeg van de poli-

tiezone wordt bekogeld met projectielen tijdens een passage in de wijk Stalingrad. Na tussenkomst van een officier van de PZ Brussel Hoofdstad-Elsene met verschillende interven- tieploegen, hondenbegeleiders en twee sec- ties van het peloton GOLF, wordt de toestand terug rustig. Aan de ploegen wordt gevraagd zich niet meer ter plaatse te begeven om niet opnieuw incidenten uit te lokken.”

Lees nog maar eens aandachtig de laatste zin. De Brusselse politie geeft zwart op wit toe dat men de straat overlevert aan het crapuul.

Niet de politie is de baas, wel de “jongeren”.

Verder in het verslag:

Om 21.59 uur wordt gemeld dat een grote groep (500 à 600 man) gemaskerde personen vernielingen aanricht ter hoogte van Lemon- nier/Vanderweyden: verkeersborden worden afgebroken, auto’s beschadigd.

Om 22.38 uur wordt een bestelwagen door de relschoppers omgeduwd en in brand gestoken.Om 23 uur komen meldingen binnen dat het vandalisme overgaat in plundering van winkels en het openbreken van voordeuren van wonin- gen. De politie bevindt zich op een 150 meter en beslist om niet tussen te komen tot 23.25 uur, waarop de Lemonnierlaan wordt vrijge- maakt.

Brandstichting

Over de rellen in de Lemonnierlaan is al veel geschreven en u heeft ongetwijfeld de beelden gezien van “jongeren” die een meubelwinkel binnendringen, alles overhoop smijten en gro- tendeels plunderen.

Maar, enkele “jongeren” hebben in die win- kel ook een matras in brand gestoken. Dat is brandstichting bij nacht in een bewoond pand.

Dat is een zwaar vergrijp. Maar over die brandstichting heeft u in de mainstream media niets gehoord!

De uitbaters van die meubelwinkel hebben die brandende matras naar buiten gesleept en op straat laten uitsmeulen. Brandweer hebben ze die nacht niet gezien.

Laten we dit onthouden als die “jongeren”

worden opgepakt. Het gaat niet enkel over

‘weerspannigheid’, of wat vandalisme en het werpen met een verkeersbord. Neen, het gaat ook over brandstichting bij nacht (een geluk dat er geen doden zijn gevallen).

Volkswoede

Voorbije zondagavond kwamen in Gent enkele honderden mensen op straat, vrij spontaan, op basis van een Facebookbericht.

In ieder geval niet georganiseerd door een of andere rechtse groepering. In nationalistische kringen was er alleszins niet in grote aantallen gemobiliseerd, al liepen er enkele bekende

‘rechtsen’ in de stoet mee, zoals VB-gemeenteraadslid Johan Deckmyn. Hoewel de optocht niet was aangevraagd, liet de politie betijen.

Slogans – niet altijd even fraai - werden geroepen tegen Termont, tegen de Roma en tegen het beleid van de stad Gent. Men mag denken wat men wil over het niveau van de slogans en de gespannen sfeer van de betoging. Maar dit is de onderbuik van de maatschappij, en die

‘onderbuik’ begint zich te roeren. O overheid, let op u saeck!

Karlvan Camp

Zie ginds komen de...

“jongeren”

Wat moeten we over de rellen in Brussel nog schrijven? Het probleem is absoluut niet nieuw. Men hoopt nu het probleem in te dijken door in Brussel een grote politiezone te maken, in plaats van zes zones. Of dat de oplossing is? Natuurlijk niet. Het zal misschien de commandostructuur in het veld verbeteren, maar aan de mentaliteit van de “jonge- ren” zal dat niets veranderen.

PIET IS POPULAIR ...

OP BONAIRE

Nu de schier eindeloze discussie over Zwarte Piet weer is losgebarsten bij onze noorderbu- ren, verscheen in de media (nog maar eens) een peiling, nu ook uitgesplitst per provin- cie. Daaruit bleek dat in Friesland het groot- ste aantal supporters rondloopt van de ‘echte’

Zwarte Piet, namelijk 89 procent. Daarna vol- gen Limburg en Zeeland. Maar ook in de Rand- stedelijke provincies blijft een ruime en duide- lijke tweederdemeerderheid vinden dat Zwarte Piet dus vooral pekzwart moet zijn. Door het

gedram van de jongste jaren is de steun voor de traditionele Piet wel afgenomen, wat de media uiteraard vertaalden in titels als ‘Draag- vlak voor Zwarte Piet neemt af’...

Een week na de peiling werd ook in Caraï- bisch Nederland de temperatuur gemeten, en wat blijkt? Nergens is de steun voor Zwarte Piet zo groot: meer dan 90 procent! Verzinsels als kleurpieten vinden maar genade bij 1 pro- cent van de plaatselijke bevolking, die voor het overgrote deel van Afrikaanse afkomst is.

Waaruit nog maar eens blijkt dat heel de heisa berust op de zelfhaat van een blanke, (rand) stedelijke elite, die klaarblijkelijk niets beters te doen heeft.

(4)

Geen tijd

Kristien van Vaerenbergh (N-VA) onder- vroeg in de commissie Justitie minister Koen Geens over “smaad aan de politie”. Naar aan- leiding van de recente rellen in Brussel, waar- bij meer dan 20 politieagenten gewond raak- ten, stelde zij vast dat een gebrek aan respect voor ordediensten een maatschappelijk feno- meen wordt. Smaad en geweld tegen dra- gers van het openbaar gezag zijn misdrijven, stelde zij. Daarom wou zij wel eens weten hoe- veel pv’s hiervoor werden uitgeschreven in de periode 2015-2017, en in hoeveel geval- len dat leidde tot een veroordeling. Zacht eitje Geens kwam met juridische wijsheid stellen dat er een groot verschil is tussen smaad en weerspannig gedrag enerzijds en effectieve geweldplegingen anderzijds. Heel bizar was het toen hij zei dat voor geweldplegingen geen tolerantie bestaat. Voor het andere dan wel?

Hoe dan ook, hij deelde mee dat in 2015 en 2016 jaarlijks ongeveer 4.800 feiten van weer- spannigheid en 2.800 feiten van smaad wer- den geregistreerd, en een 800-tal gevallen van slagen of geweld. Over hoeveel vervolgin- gen het ging, zei hij niet. Hij had niet genoeg tijd om het antwoord voor te bereiden, zei hij.

Omdat de vraag erg pertinent is en het ant- woord velen zal interesseren, kondigde Kris- tien aan dat zij de vraag dan maar schriftelijk zal stellen. Dan moet men wel zwart op wit antwoorden. We zijn benieuwd…

Bende van Arco

Veerle Wouters (ex-N-VA) maakte zich ten aanzien van de premier behoorlijk boos over het feit dat de pleitdatum in het ARCO-dos- sier pas in juni … 2021 voorzien is, liefst tien jaar na de val van Dexia. Geïnstitutionali- seerde onrechtvaardigheid, georganiseerd door de Belgische Staat, zo noemde zij het onomwonden. Zij vroeg zich af waar het begin- sel is gebleven dat zegt dat een rechtsgeding binnen een redelijke termijn moet kunnen gevoerd worden. Op deze wijze dreigt voor duizenden gedupeerden de verjaring van het dossier van de ‘Bende van ARCO’. Zij erkende evenwel dat de regering inderdaad bezig is met een creatieve oplossing, maar het resul- taat is dat de belastingbetaler het bedrog gaat betalen. De belastingbetaler mag het doen in plaats van de bedriegers. En dat kan niet. Potje beken, is potje betalen. Daarom herhaalde ze haar oproep aan ‘beweging.net’ (het ACW) om eindelijk haar/zijn verantwoordelijkheid op te nemen.

Andere taal

Raoul Hedebouw is een speciale gast. De radicale communist behoort tot de Franse taal- rol in de Kamer, maar hij stelde donderdag zonder verpinken en zonder enig taalprobleem in het Nederlands een vraag aan minister Pee- ters over de aangekondigde ontslagen bij Phi- lips Turnhout. Het blijft een bijzonder gebeu- ren. Het komt slechts zeer uitzonderlijk voor dat een Kamerlid een andere taal gebruikt dan die waarin hij zijn parlementaire eed aflegde.

Een van de andere keren die we ons herinne- ren, was toen Francis van den Eynde in 2010 een groot deel van zijn afscheidsrede in het Frans hield opdat de Franstaligen nog een laatste keer zouden luisteren naar hem en zouden begrijpen wat hij te zeggen had. Uit- zonderlijk dus, maar het heeft altijd wel iets.

Roddels uit de Wetstraat

Dossier 30 november 2017

4 Ramp

Dat er iets met de Brusselse politiezones moet gebeuren, mag duidelijk zijn. En dat veel partijen intussen opgeschoven zijn in de rich- ting van het oude VB-standpunt dat die best eengemaakt worden, is even duidelijk. Minis- ter Jan Jambon is ook voor, net als zijn partij- genoten in Brussel, die zelfs stellen in geen Brusselse regering te zullen toetreden als dat niet gebeurd is.

Nochtans is het eenvoudig. Hij kan een koninklijk besluit lanceren in die zin en het is gebeurd. Maar hij durft niet. Gebrek aan lef komt wel meer voor bij N-VA’ers wanneer ze de sleutels in handen hebben, zoals bijvoor- beeld in taalwetkwesties. “Ik wil dit niet een- zijdig doorvoeren. Dat is een ramp creëren”, zegt hij. Ramp? Welke ramp? Dat de PS niet akkoord is? Komaan, zeg. De wet is de wet, zegt men toch altijd?!

Misschien is het goed dat de PS daar eens leert naar te leven. De tijd dat PS’ers de wet oplegden waar vele anderen ongelukkig mee waren, is voorbij.

Belangrijke zaken

Naast de kwesties van de politieoptredens in Brussel en het ganse land, hun bewape- ning en de regeling van hun pensioenleeftijd, bracht MR-Kamerlid Jean-Jacques Flahaux in de commissie Binnenlandse Zaken nog een héél belangrijke nieuwe kwestie onder de aan- dacht: de regels inzake het toestaan van tatoe- ages voor politieagenten, want volgens de deontologische code van de politiediensten moeten politieagenten een verzorgd, niet-pro- vocerend en niet-excentriek voorkomen heb- ben. Jean-Jacques die altijd keurig, zij het soms een tikje excentriek, voorkomt, had echter vast- gesteld dat hierover geen eensluidende regels zijn en vroeg zich dan ook af of dit geen drin- gende noodzaak was.

Jambon antwoordde met een stalen gezicht dat bij de diensten van de FOD Binnenlandse Zaken, die onder zijn bevoegdheid vallen, geen maatregelen genomen werden tegen agenten met tattoos, zolang het geen discri- minerende, politieke of levensbeschouwelijke boodschappen betreft die het vertrouwen dat de burger in een politieagent moet kunnen stellen, kunnen schaden. Punt. Logisch, toch?

Meer moet dat toch niet zijn?! Er zijn al regel- tjes genoeg. Tja, sommigen moeten zich met íéts bezighouden.

Inmiddels zijn 14.000 Amerikanen gesneuveld, tegenover 200.000 Noord-Vietname- zen en Zuidelijke guerrillastrijders (Vietcong).

Johnson moet de belastingen verhogen om de oorlog te financieren, en onder meer door de oorlog en de oververtegenwoordiging van de zwarte Amerikanen daar staan de rassen- verhoudingen in de VS op scherp. In Noord- Vietnam is partijbaas Le Duan overtuigd dat de overwinning binnen bereik is. Hij zendt zijn minder radicale nominale baas Ho Chi Minh op reis en liquideert de laatste getrou- wen van Ho (o.a. zijn secretaris).

Duan bereidt een reusachtig offensief voor.

Langs alle mogelijke wegen en paden worden soldaten, voorraden en wapens naar het Zui- den gesmokkeld. De kinderen van de partijtop zendt hij naar Moskou of Peking, om er te “studeren”. Hij gelooft zijn eigen marxisti- sche humbug dat mits een klein duwtje het Zuid-Vietnamese leger en de Zuid- Vietna- mese bevolking het Amerikaanse juk zullen afschudden.

In afwachting laat hij zoveel mogelijk Ame- rikaanse soldaten op kleine basissen aan- vallen. Veel succes heeft dat niet, want dit is de eerste helikopteroorlog in de geschiedenis. De Amerikaanse toestellen zijn altijd vlug ter plaatse. Ze slagen er meestal in binnen 15 minuten een gewonde te evacueren.

(Tijdens de oorlog voeren die helikopters 36 miljoen “sorties” uit; 3.000 exemplaren met 3.000 inzittenden worden neergeschoten.) Zo begint 1968, het scharnierjaar van de oorlog. Er zijn dan 464.000 Amerikanen in Zuid- Vietnam gelegerd.

De Amerikanen bereiden hun eigen groot offensief voor, want de legerbasis Khe San met 6.000 mariniers is omsingeld door 30.000 Noord-Vietnamezen.

Een militaire nederlaag en een politieke overwinning

Echter, Duan is de Amerikanen voor. Op 30 januari lanceert hij het Tet-offensief (tijdens het Vietnamese Nieuwjaar). De communisten vermommen zich als boeren, ambtenaren en dikwijls als vrouw, en vallen dan aan;

niet alleen in de jungle, rijstvelden en dorpen, ook in alle steden.

De Amerikanen denken aanvankelijk nog dat dit afleidingsmanoeuvres zijn voor Khe San, en reageren verrast en te laat. Maar zelfs in Saigon wordt bloedig gevochten. De communisten veroveren de openbare radio en willen propaganda uitzenden, maar een snuggere technicus slaagt erin de oproepen te vervangen door … walsen van Strauss. Een peloton Vietcong valt zelfs de Amerikaanse ambassade binnen en sneuvelt daar tot de laatste man. Communistische commando’s vermoorden Zuid-Vietnamese ambtenaren en soldaten en “en passant” roeien ze ook de familie uit.

In één massagraf ontdekt men later 3.000 lijken van zogenaamde reactionairen, vrouwen, kinderen en baby’s. Eens de Ame- rikaanse oorlogsmachine op gang komt, verandert de situatie op het terrein. Het Tet- offensief eindigt met een zware militaire nederlaag voor de communisten: 60.000 doden en gevangenen. Nergens is een Zuid- Vietnamees bataljon overgelopen; nergens heeft een dorp of stad zich onvoorwaardelijk achter de Vietcong geschaard. En toch zege- viert Duan met zijn politiek. Avond na avond rapporteren Amerikaanse journalisten over de zogenaamd bijna gewonnen oorlog. Een journalistiek monument als tv-anchorman Walter Cronkite spreekt de woorden “stale- mate” (patstelling) uit. En de eerste van de iconische Vietnamfoto’s verbijstert de Ame- rikanen: de politiechef van Saigon schiet eigenhandig een gevangene neer. Progres- sief Amerika wordt hysterisch, want waarom sneuvelen Amerikanen om zo’n moordenaar te steunen?

Er wordt niet gezegd dat de gevangen Viet- congstrijder vrouwen en kinderen van tegen- standers afgeslacht heeft. (Vergelijk het met de foto van dat verdronken jongetje, door de schuld van zijn vader, terwijl VRT-madame Tanghe loog dat het een “slachtoffer van oor-

log en geweld was”.) Na de militaire overwinning heeft de Amerikaanse opperbevelheb- ber maar één remedie: nog 200.000 soldaten erbij. 130.000 krijgt hij er, maar dan is het genoeg geweest.

In dit verkiezingsjaar bewijzen de voorver- kiezingen dat het grootste deel van de Ame- rikanen president Johnson beu is. De president kondigt aan dat hij geen kandidaat is voor een nieuw mandaat.

Tunnelratten

In de VS lijkt het alsof het land in brand staat. Negers, politiemensen en brandweer- mannen staan tegenover elkaar in zware incidenten waarbij steevast doden vallen.

Studenten (die niet naar Vietnam willen) organiseren boycots en betogingen waar hun familieleden en kennissen opduiken om hen te steunen.

Johnson laat tijdelijk de bombardementen op het noorden stoppen, zodat Amerikanen en Noord-Vietnamezen in Parijs kunnen praten over op zijn minst een wapenstilstand.

Presidentskandidaat Nixon van de Republi- keinen moedigt heimelijk de Zuid-Vietname- zen aan ieder vredesinitiatief te saboteren en hij belooft dat hij als president hen nooit in de steek zal laten. In Vietnam gaat de strijd onverminderd voort.

Amerikaanse soldaten zeggen verbit- terd dat ze heuvels x en y moeten veroveren, met veel dode kameraden als gevolg, waarna ze zich telkens terugtrekken en de Vietcong opnieuw verschijnt. Soldaten laten op tv openlijk uitschijnen dat Amerikaanse officieren die hun manschappen opjagen een kogel in de rug riskeren (100 bekende moor- den; meestal verdwijnt de officier met een zware blessure). Vreselijk zijn de gevechten in de vele tunnels van de Vietcong.

Amerikaanse tunnelratten moeten in vol- strekte duisternis en in stilte Vietcongstrij- ders wurgen of de nek oversnijden. Ze eten maandenlang uitsluitend Vietnamees voed- sel, want anders ruiken de guerrillastrijders hen. In heel Vietnam is het leven veranderd.

Miljoenen vluchten naar de nog enigszins veilige steden, waar de helft van de mensen werkloos is. Amerikaanse goederen en dol- lars duiken overal op, wat tot enorme corrup- tie leidt. Voor veel vrouwen is prostitutie of een Amerikaanse beschermer de enige optie.

Kinderen uit zo’n relaties worden meestal met de nek aangekeken. Weinigen worden door hun vader erkend. Op het einde van 1968 zijn al 37.000 Amerikanen gesneuveld en de nieuwe Amerikaanse president Richard Nixon belooft zijn landgenoten “peace with honour”.

Nixon probeert nieuwe methodes. Om de communisten tot serieus onderhande- len te dwingen, laat hij de Ho Chi Minhroute in Cambodja in het geheim bombarderen. In eigen land stigmatiseert hij alle tegenstan- ders van de oorlog als communisten of dwa- zen die het werk van Moskou doen. Tezelfder- tijd weet hij zeer goed dat de oorlog hopeloos is; hij besluit tot een geleidelijke Amerikaanse terugtrekking zonder een nederlaag toe te geven. Handig spreekt hij over een “vietna- mizering”.

Hij laat Zuid-Vietnam feitelijk in de steek, doch overstelpt het met materiaal en geld en begint tegelijkertijd met de demobilisatie van Amerikaanse soldaten. In de loop van 1969 verlaten 115.00 van de 540.000 Amerikaanse soldaten Vietnam. Ho Chi Minh sterft in sep- tember dat jaar; op het moment dat de grootste betoging ooit in Washington het einde van de oorlog eist.

De middenklasse is razend, want Nixon maakt een einde aan de bevoorrechte situatie van hun studerende zoontjes. Voortaan worden dienstplichtigen ouderwets geloot, tot genoegen van een meerderheid (“the silent majority”) van de Amerikaanse bevolking. In Parijs wordt nog altijd vruchteloos gepraat, en dan breekt op het einde van het jaar een immens schandaal los: de Ameri- kaanse moordpartij in het dorpje My Lai. (Ver- volg en slot volgende week.)

Jan neckers

De Vietnamoorlog (3)

“Dramatic progress”, zegt president Johnson in de zomer van 1967 over de oorlog in Vietnam. In werkelijkheid is de oorlog een molensteen rond de nek van de Ame- rikanen.

(5)

Actueel

30 november 2017 5

Echo’s uit de Koepelzaal

Voortvarend

Roken is heel ongezond. Geen overheid is nochtans ooit op het idee gekomen om tabak te verbieden. We vragen ons af waarom. Wel mag men intussen niet meer roken op de trein, in het café, in het Vlaams Parlement en op nog enkele plekken. Nu wordt een rookver- bod in een wagen met minderjarige inzittenden overwogen. Federaal schijnt dat plan wat vast te lopen, zodat alvast het Waalse gouver- nement daarin het voortouw wil nemen. “Wat zal Vlaanderen doen?”, wilde Cindy Franssen (CD&V) weten. Minister Schauvliege blaakte van enthousiasme, en met haar het hele half- rond, om de zaak te regelen. Weliswaar zou het beter zijn als het federaal in orde komt, maar we kunnen daar niet meer te lang op wachten en zullen het dan zelf maar doen. Werd dat soort voortvarendheid ook bij andere materies aan de dag gelegd, dan zou het Vlaamse zelf- bestuur een peper in het achterwerk krijgen.

VOEM

Anke Van dermeersch (VB) spuide haar gal over de “Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims”, de vzw VOEM, die onder de Vlaamse subsidievlag vaart maar het toch bestaat om vage sprekers uit te nodigen die – laten we zeggen – niet de knuffelislam verspreiden die men hier zo graag zou zien bloeien. Minister Gatz huldigde de sacrosancte vrije meningsuiting, zelfs voor opinies die minder leuk zijn (het werd in dat verband even ste- kelig tussen Anke en de minister), maar vond natuurlijk bepaalde dingen niet kunnen. Gatz zou een onderzoek naar VOEM gelasten, organisatie die nochtans tot dusverre nogal goed stond aangeschreven. De meningen liepen vrij gelijk: geen overheidsgeld voor haattoestan- den. De interessantste visie kwam natuurlijk van Jean-Jacques de Gucht (Open Vld), zelf een reïncarnatie van de allermooiste demo- craten uit de periode 1992-‘94, die stelde dat als we een fijne multiculti- en dialoogsamen- leving willen hebben, we moeten kijken naar de “gemeenschappelijke waarden” en niet van religie mogen uitgaan. Hoe dat precies moet gebeuren, vertelde hij niet.

De kip of het ei?

Uit een onderzoek zou blijken dat het weinig uitmaakt op welke lagere school je hebt geze- ten. In een vuilnisbak of in een paradijs, allemaal even goed dan wel slecht. Als dat zo is, vroeg Kris van Dijck (N-VA), zou de Vlaamse overheid dan niet wat minder dwangmatig kunnen omgaan met het opleggen van allerlei beleidsplannen voor een “sociale mix”. Minis- ter Crevits was blij met het goede nieuws dat ook “slechte” scholen het eigenlijk goed doen. Ze vond ook dat de inschrijvingsregels wat flexibeler konden, maar afstappen van de

“sociale mix”-gedachte vond ze te vergaand.

De schooljuffen van de linkerzijde, Caroline Gennez (sp.a) en Elisabeth Meuleman (Groen) keerden de redenering van Van Dijck simpel- weg om: als het nu relatief goed gaat met zelfs

“concentratiescholen” (waar nog veel meer middelen heen moeten) komt dat net dank- zij sociale mix en afspiegeling, enzovoort. Een kwestie van de kip of het ei, met andere woorden. Liberale luchtballon Jo de Ro bracht het weer eens het mooist; in het diverse Vlaande- ren zijn straks alle scholen, tot op het diepste platteland, ook divers en zie, dat zal ook voor de Vlaamse kindjes heel goed gaan. Iedereen heeft zo zijn toekomstdromen.

Baksteen

De zegswijze is bekend: een bankier is iemand die je een paraplu geeft als de zon schijnt en hem weer afpakt als het regent.

Nu schijnt het dat de banken weer terughou- dender moeten worden bij het toekennen van woonkredieten. Dat ligt vanzelfsprekend gevoelig in ons land, waar zowat alle burgers een “baksteen in de maag” hebben. Michèle Hostekint (sp.a) en Gwenny de Vroe (Open Vld) wilden weten hoe het zat. Wordt het echt onmogelijk voor jongelui om nog een huisje te kopen? Minister Tommelein was zich van het probleem bewust, maar hij zag niet meteen redenen voor paniek en meende dat de bank- sector het zelf maar moet aanpakken. Peter van Rompuy (CD&V) merkte op dat de particuliere schuld in Vlaanderen toch wel wat onrustba- rend wordt. Ook weer vreemd in een land van verwoede spaarders. Tommelein zei daar zij- delinsgs iets over, maar tot een doorwrochte analyse kwam het nergens.

Lagere belastingen, luchtkastelen en de schaduw van mei ‘68

De campagne voor de federale en Vlaamse verkiezingen van 2019 is al losgebar- sten. Open Vld en N-VA proberen elkaar met lekkere fiscale geschenken rechts voorbij te steken. Vraag is of al die voorstellen betaalbaar blijven. Wordt dit het centrale cam- pagnethema? Misschien zal het eerder rond identiteit gaan. Of nog, de erfenis van mei

’68, straks vijftig jaar geleden.

Twee weken geleden was er het Vrijheids- congres van de Open Vld. Opgejaagd door het op economisch vlak rechts-liberale regeerak- koord in Nederland met minister-president Mark Rutte als architect, kiezen de Vlaamse liberalen voor een donkerblauwe fiscale koers.

In Nederland worden de tarieven in de personenbelasting beperkt tot twee. Open Vld doet nog beter en kiest voor één tarief van 30 procent. Een vlaktaks dus, het aloude voorstel van Lijst Dedecker (LLD), ooit de grote electorale rivaal van Open Vld.

De economische blik naar rechts wordt blijkbaar door de oude partijtop onderschre- ven. Begin november werd in het Gentse Libe- raal Archief het nieuwste boek van Dirk Ver- hofstadt voorgesteld (‘de geschiedenis van het liberalisme’). Eén van gastsprekers was oud- LDD Vlaams Parlementslid Boudewijn Bouc- kaert. Na jaren uitgespuwd te zijn geweest door de Open Vld’ers is hij opnieuw welkom.

Hij zat op de eerste rij naast Guy Verhofstadt.

In de Melsensstraat, het hoofdkwartier van de partij, zijn ze natuurlijk niet dom. De Open Vld weet dat ze op haar economische rechter- zijde serieuze concurrentie heeft van de N-VA.

Dat bleek recent nog maar eens toen minister van Financiën Johan van Overtveldt (N-VA) bekendmaakte dat de volgende regering werk moet maken van een verregaande verlaging van de personenbelasting. Of hoe Open Vld en N-VA elkaar in lekkere fiscale geschenken de loef proberen af te steken.

Wie betaalt dit?

Het is het klassieke spel in de aanloop naar verkiezingen. Politici beloven veel, maar meestal zijn het luchtkastelen. De fiscale voorstellen van Open Vld en N-VA zijn op zich

lovenswaardig. Het is duidelijk dat de fiscale hervormingen van deze regering (de lagere lasten op arbeid en een lagere personenbelasting als onderdeel van de taxshift) een stap in de goede richting zijn, maar ze kunnen gerust als onvoldoende worden bestempeld.

De fiscale druk in België behoort nog altijd tot de hoogste van Europa en deze regering zal daar niet veel meer aan veranderen. Ze zit met de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 al in campagnemodus, en zoals meermaals gezegd gaat die campagne naad- loos over in die van de federale, Vlaamse en Europese verkiezingen van 2019.

De kans is reëel dat N-VA en Open Vld hun voorstellen bij de volgende regeringsonder- handelingen op tafel zullen leggen. Maar of ze die zullen realiseren? Al tijdens de campagne zullen vragen worden gesteld bij de haalbaarheid van de voorstellen. Wie gaat dat betalen? Belastingverlagingen slaan een gat in de begroting en ondertussen is duidelijk dat het begrotingsevenwicht niet voor morgen is.

Uiteraard zorgen lagere belastingen voor extra economische activiteit en dus overheidsinkomsten, maar die zogenaamde ‘terugver- dieneffecten’ zullen niet voldoende zijn. De enige oplossing is snijden in de uitgaven. Niet moeilijk zou je zeggen, met een overheidsbe- slag van 50 procent. Vraag is: welke andere partijen willen daarin meestappen?

De Franstalige partijen niet - zelfs de MR is terughoudend -, want lagere uitgaven zijn vooral nadelig voor Brusselaars en Walen. En aan Vlaamse kant valt weinig te verwachten van de steeds linkser wordende CD&V. Het- zelfde geldt voor sp.a en Groen.

Tijdens de campagne zullen ze de voorstellen van N-VA en Open Vld afschilderen

als onrealistisch. De voorgestelde besparin- gen zullen ze bestempelen als sociale afbraak.

N-VA zal dan moeten zeggen dat belastingen vooral door Vlamingen worden betaald en dat zij het meest zullen genieten van de belastingverlagingen. Kiezen om fiscale cadeaus uit te delen kan een succesvolle aanpak zijn, maar dat is niet zonder risico’s.

De Vlaamse ‘Kulturkampf’

Zeker een partij als de N-VA kiest best voor een paar andere thema’s. Met Theo Francken is de flank ‘immigratie’ afgedekt. Even belangrijk wordt wellicht ‘identiteit’. Dat bleek begin deze week nog met de plannen van de koepel van het Gemeenschapsonderwijs om meertaligheid toe te laten op school.

De meeste partijen gingen mee in die onzin, N-VA en Vlaams Belang zegden ‘neen’. Bart de Wever had het over een vervroegde aprilgrap.

Hij weet hier een gevoelige snaar te raken bij veel Vlamingen. Volgend jaar is mei ’68 precies vijftig jaar geleden. Dat zal leiden tot her- denkingen, colloquiums en debatten met als deelnemers die oudgedienden die nog niet in een seniorie zitten. De linkse mainstream media zullen graag in dat verhaal meestappen.

Maar de gemiddelde Vlaming heeft het wel gehad met de negatieve maatschappe- lijke impact van de mei ’68-beweging. De con- trole van de media, de cultuursector en zeker het onderwijs door hun erfgenamen heeft een ravage aangericht. Het nivellerend voorstel rond meertaligheid op school is daar een pijn- lijk voorbeeld van. Bart de Wever weet dat het loont om een Vlaamse ‘Kulturkampf’ te voeren en storm te lopen tegen de genoegzame links-liberale elite.

Zeggen dat men de schaduw van mei ’68 weg wil, dat zal veel Vlamingen aanspreken.

Misschien zal dat hem en zijn partij meer stemmen opleveren dan een fiscale race naar de bodem.

‘^t P^allieterke

Burgemeesters willen aparte rechtbank voor Halle-Vilvoorde

De burgemeersters van Halle-Vilvoorde hebben hun ongenoegen laten horen over de recente anti-Vlaamse uitspraken van een Brusselse strafrechter. Bij de BHV-hervor- ming van 2012 kregen de Vlamingen weliswaar een eigen parket in Asse, maar de Brus- selse rechtbanken bleven wel bevoegd over het oude arrondissement BHV. Sterker nog, de bevoegdheid van de Franstalige rechters werd zelfs uitgebreid.

De Vlaamse burgemeesters stellen nu vast dat ze met de gebakken peren zitten. Anders- talige delinquenten kiezen in strafzaken syste- matisch voor Franstalige rechters omdat die lakser optreden dan Vlaamse rechters. Zij ver- gelijken de kleine vergrijpen in de Vlaamse Rand met de zware stadscriminalieit in Brussel en delen daardoor vaak milde straffen uit. Op 25 oktober deed zo’n Franstalige rechter daar nog een schepje bovenop: in drie vonnissen haalde hij minachtend uit naar de politie en het parket van Halle-Vilvoorde omdat die zich aan discriminatie zouden bezondigen en zelfs een gebrek aan intelligentie zouden vertonen.

De procureur van Halle-Vilvoorde, Thierry Freyne, pikte deze insinuaties niet en rea- geerde in enkele kranten ongewoon scherp op dit soort politiek gekleurde rechtspraak. Hij kreeg hierbij de steun van het parket-generaal van Brussel. Justitiejournalist Lars Bové stipte in De Tijd aan dat de betrokken rechter niet geïsoleerd staat, integendeel, hij wordt uitdrukkelijk gesteund door een reeks Fransta- lige rechters.

Lijkbiddersgezicht

Als reactie op deze vonnissen lieten de burgemeesters van Halle-Vilvoorde maandag

weten dat ze een eigen rechtbank willen voor Halle-Vilvoorde. Deze eis is meer dan terecht, maar het is onbegrijpelijk dat ze hun standpunt laten verwoorden door sp.a’er Hans Bonte, die vijf jaar geleden zelf zo’n aparte rechtbank buiten Brussel onmogelijk heeft gemaakt. De macht van de Franstalige rechtbanken over Halle-Vilvoorde werd toen, met de steun van de traditionele partijen en dus ook van Bonte, gebetonneerd met een grondwettelijke meerderheid. De toenmalige oppositie van Vlaams Belang en N-VA heeft tijdens de parlementaire debatten met handen en voeten aangeklaagd dat dit een fatale en volkomen absurde toe- geving was, maar daar hadden CD&V, Open Vld, sp.a en Groen geen oren naar. Alle amen- dementen voor een gesplitste rechtbank werden weggestemd.

Dat Bonte nu met een lijkbiddersgezicht komt klagen dat de Franstalige rechters het veiligheidsbeleid in de Rand ondermijnen, is wel erg hypocriet. De burgemeesters hebben natuurlijk een punt en ze moeten hun actie voortzetten, maar ze zouden woordvoerders moeten kiezen die geloofwaardig zijn en die niet mee verantwoordelijk zijn voor de kapi- tale toegevingen van 2012.

Ze moeten goed weten dat het in een Bel- gische context haast onmogelijk is om nog een aparte rechtbank te krijgen voor Halle-Vil- voorde of voor Vlaams-Brabant, want zoiets moet goedgekeurd worden met de steun van de helft van de Franstalige parlementsleden.

Bovendien, een aparte rechtbank zou voor de huidige problemen nog geen oplossing bieden, want Franstaligen mogen volgens de gel- dende taalwetgeving altijd eisen dat hun zaak behandeld wordt voor een Franstalige rechtbank, zelfs al wonen ze in Torhout of Turnhout.

Hetzelfde geldt voor Nederlandstaligen die in Wallonië wonen. De enige manier om aan dit heilige Belgische principe een einde te stellen, is de volledige splitsing van Justitie. Bl

(6)

“Samen” doet maar best de boeken toe

Afwezige dadenkracht

Een betoging tegen slavernij die ontaardt in een wilde plundertocht van winkels en zelfs een heuse aanranding. Waarom dach- ten we die zondagochtend met een vleugje cynisme plots aan Dominique Venner?

Die Franse historicus schreef in 2013 zelf geschiedenis door als allereerste ooit in de Parijse Notre Damekathedraal ‘uit het leven te stappen’, om een eigentijds eufemisme voor zelfmoord te gebruiken. Maar het was vooral zijn onderzoek naar de Amerikaanse burgeroorlog (zijn standaardwerk ‘Le blanc soleil des vaincus’, lange tijd uitgeput, werd enkele jaren geleden weer uitgegeven) dat onze gedachten deed afdwalen bij het zien van de winkelende horden op ‘black Satur- day’.

KKK

Na de burgeroorlog werd het Zuiden van de VS getroffen door plunderende, verkrach- tende en moordende ex-slaven, die stelsel- matig door door het Noorden gedomineerde rechtbanken vrijgesproken werden. Ziedaar de context van de échte KKK, die trouwens enkele jaren later weer ontbonden werd.

Alleen, dit is niet Nashville, waar de KKK in 1867 opgericht werd, maar Brussel anno 2017. Het hele gedoe van afgelopen zater- dag, waar we de voorbije tijd iets te vaak op getrakteerd werden, speelt zich af binnen de context van een rechtsstaat, voor zover die naam waardig.

Verraden en stigmatiseren

Met een vleugje cynisme vragen we ons af wat het ergste is: de rellen, of de reacties die ze teweegbrengen. ‘Schandalig’, ‘onaanvaardbaar’, enzovoort. De quotes lenen zich voor recyclage bij volgende edities. Volgens Brussels staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V), erg getalenteerd om de pathos naar een hoger niveau te tillen, “besmeuren” ze niet enkel het imago van de hoofdstad, nee, ze “verraden” hun stad. Dat moet hard aan- komen bij die ‘jongeren’! Temeer dat ze hier- door ook “bijdragen tot de stigmatisatie van allochtone gemeenschappen”. Die zit! En als ze het in Le Soir heeft over “pas en notre nom, cela doit stopper”, bewijst ze vooral dat bepaalde oneliners werkelijk voor alles die- nen, van seksuele aanranding tot het becom- mentariëren van een primatenopstand.

Antiracistische massabeweging

Het zijn zulke omstandigheden waarvan men zou mogen hopen dat ze de ‘Klein- staaterei’, waar deze stad in verstrikt zit, kan doen overstijgen. Zo te zien is echter meer nodig om het politieke prioriteiten- lijstje aan te passen. De voorvallen van de voorbije weken vallen immers samen met enkele opmerkelijke beslissingen of voorstellen die in de Brusselse politieke cenakels genomen werden. Zo is er het plan van Pas- cal Smet en, jawel, Bianca Debaets om de maximaal toegelaten snelheid in het Brus- sels Gewest tot 30 kilometer per uur te verla- gen, enkele schaarse uitzonderingen zoals de tunnels buiten beschouwing gelaten. U leest dit goed, in het hele gewest, van de groene uithoeken van Bosvoorde tot die van Gans- horen. Afvoeren, dat plan.

En dan is er de antiracismecampagne, (nog maar eens) getekend Bianca. Aller- hande vooroordelen worden herschreven, waarbij telkens het woord ‘racist’ komt waar je ‘neger’ of ‘Marokkaan’ zou verwachten. Er worden twee stand-upcomedians bij betrokken, en op een aparte webstek (www.rea- geer-op-racisme.brussels) kan de geïnteres- seerde burger heel wat opsteken over het thema. Kijk zeker naar de lijst met aangeslo- ten organisaties, zomaar even 251 (!) zijn het er. Een massabeweging is in de maak.

Willem van Oranje

Het zijn van die dingen die je verwacht van iemand die een platte nouveaux-riche-buurt in het Meetjesland ruilde voor de grootsheid van de hoofdstad. Iemand die consequent een gekleurd kindje adopteerde en zonder twijfel uitgebreid ging biechten nadat ze jaren geleden eens stevig had staan dansen met een parlementslid van, gruwel, het VB.

Maar tegelijk vermoeden we dat dit niet het signaal is dat de modale Brusselaar verwacht.

“Iedereen doet maar wat in falend Brussel”, schreef Luckas vander Taelen vlak na de eerste rellen in De Tijd. Zelf citeren we liever de laatste woorden van Willem van Oranje toen hij in 1584 vermoord werd: “Mon Dieu, ayez pitié de moi et de ton pauvre peuple.” Mis- schien moeten we deze zomer maar eens op studiereis naar Nashville?

KNIN.

Dwars door Vlaanderen 30 november 2017

6

Der Dewinter haalde terloops de aanwe- zigheid van Freya Piryns op een tuinfeest van projectontwikkelaar Erik van der Paal aan. Dit tot woede van Groen-fractieleider Wouter van Besien, lezen wij in een verslag van De Stan- daard. De dagen voordien was Tom Meeuws (de nieuwe Führer van de Antwerpse sp.a) al uitgevaren tegen burgemeester De Wever, die hij verweet onder één hoedje te spelen met bouwpromotoren en dan vooral met de vertegenwoordiger van Land Invest, Erik van der Paal.

Die zou het voltallige college (in de eerste plaats die van de N-VA en CD&V) hebben uitgenodigd op zijn verjaardagsfeest in een bekend Antwerps restaurant. Volgens Meeuws zou dit gediend hebben om allerlei voordelen los te maken voor bepaalde bouw- projecten. “Wie met een zak geld naar het stadhuis trekt, krijgt alles gedaan”, was de slo- gan die erop volgde. Burgemeester De Wever toonde zich erg gepakt door de aantijgingen.

Helaas voor Meeuws bleek echter dat hij- zelf in hetzelfde bedje ziek was. Hij was als vertegenwoordiger van een promotor liefst vijf keer in hetzelfde restaurant met diezelfde Van der Paal gaan eten en hij had hem ook

een drietal keren op café ontmoet. Om wat te doen?

Wanneer wij dit schrijven, zit het er boven- arms op bij “Samen,” het kartel van Groen, onafhankelijken en wat overschiet van de sp.a. Meeuws, die derde staat (tegen de goes- ting van de echte partijmensen) wordt op het matje geroepen door lijsttrekker Van Besien, als een kleine jongen die straf verdient.

************

De roots van Van der Paal

Om de Vlaams-nationale mentaliteit goed te begrijpen, moet je teruggaan naar de jaren vlak na de oorlog. Toen moesten veel ”zwar- ten” die hun job verloren hadden, met een zelfstandige zaak beginnen. Velen deden dat in de vastgoedsector, de wegenwerken en de bouw, want er diende veel heropgebouwd en nieuw gebouwd te worden.

Alleen al aan hun logo’s en hun kleuren op de afsluitingen van de werven, kon je mer- ken wat de overtuiging van de aannemers en promotoren was: wij kunnen zowat een half dozijn van hen opnoemen die het oranje blanje bleu in hun “vaandel” droegen. De nationalisten geven elkaar rugdekking. Dat

Rellen in Brussel, in 1997 en 2017

“In plaats van relschoppers, vandalen en geweldplegers te belonen met extra subsidies en hun gedrag te vergoelijken, moeten ze – wie ze ook zijn – hard gestraft worden. Blijkbaar hebben de politici van de traditionele partijen nog steeds niet begrepen dat hun zogenaamde tolerantie en toegeeflijkheid voor de niet-Euro- pese vreemdelingengemeenschap als zwak- Klopt het dan toch dat een volk de leiders krijgt die het verdient? Terwijl elk beschaafd

land na rellen - zoals die al enkele keren Brussel hebben geteisterd - de noodtoestand zou uitroepen, lijkt men hier te blijven steken in een fase van verontwaardiging. Een kleine minderheid? Een systeem van geweld dat erachter zit? Waarom zet men niet alles in om die lui zo snel mogelijk bij de kraag te vatten en mores te leren, desnoods buiten de contouren van de wet? Het is maar een ideetje, hoor.

Gespannen zat de Antwerpse politieke wereld te wachten op het “bouwpromo- torendebat” van dinsdagavond. Dat werd maandag al op gang gebracht door Filip Dewinter van het Vlaams Belang. Tijdens zijn spreektijd in het debat over de begro- ting verweet hij de linkse oppositie “een vuile partijpolitieke oorlog” uit te vechten met het stadsbestuur.

is een naoorlogse gewoonte. Vader Van der Paal was, samen met Jan Merckx (hoofdre- dacteur van het Handelsblad en stichter van VTM), met Herman Wagemans, met Frans van der Elst en nog een drietal anderen, stichter van de Volksunie in Antwerpen. Hij was aanvankelijk niet een bemiddeld man, maar des- ondanks een gulle figuur.

Hij had relaties in alle mogelijke kringen.

Dat kwam omdat hij iedereen die enig belang had in de samenleving, uitnodigde op eten- tjes en feestjes. Niet om onmiddellijk voordelen te krijgen, gewoon om relaties te kwe- ken. En die had hij tot in de hoogste kringen van industrie, economie, politiek en ambte- narij. Vader Van der Paal is dat blijven onder- houden tot op hoge leeftijd, maar dan in een ander (en nog chiquer) restaurant. In zijn gloriejaren ontving Van der Paal zelfs drie dagen lang de president van Sardinië in Ant- werpen. Niet omdat hij er baat bij zou hebben, maar gewoon om indruk te maken op de bewindsman en de mensen uit diens gevolg.

Zoon Erik heeft een aardje naar zijn vaartje.

Tom Meeuws heeft de vinger in zijn eigen oog gestoken.

Ook groene Freya Piryns zit met de gebakken peren. Zij zegt dat ze haar man Frederik Willem Schiltz volgde, die een vriend van Van der Paal is. En dat het “maar” een kindertuin- feestje was. Het zal de groenen en de roden niet baten. Zij gaan best uit mekaar.

P^agadder

heid wordt geïnterpreteerd. Zo’n misplaatste tolerantie wakkert het geweld alleen maar aan.” Het zou een tussenkomst van Vlaams Belang kunnen zijn naar aanleiding van rellen, plunderingen en brandstichting in Brus- sel. En dat is het ook. Het is een tussenkomst van Brussels Vlaams Belang-fractievoorzitter Dominiek Lootens naar aanleiding van de rellen begin november … 1997! Exact twintig jaar geleden waren er in Brussel reeds vreemdelin- genrellen, en er was ook een debat daarover in het parlement. Lootens’ woorden werden toen niet in dank afgenomen door de voornamelijk francofone partijen; de man werd op bevel van de toenmalige parlementsvoorzitter manu mili- tari door de militaire politie van het spreekgestoelte gesleurd.

De rellen van twintig jaar geleden en die van nu waren gelijkaardig. De daders, de analyses en de mogelijke oplossingen zijn dat ook. En de reactie van de PS’ers ook. Tijdens zijn tussenkomst deze maand werd Lootens weliswaar niet van het spreekgestoelte verwijderd, maar de PS’ers blonken weer uit, met hysterisch roepen en tieren omwille van Lootens’

tussenkomst.

Provincieraad Limburg

“Provincieraad snijdt niet in uitgaven politieke partijen.” Het voorstel van N-VA om de dotaties te verminderen, werd door de meerderheid weggewuifd. 880.000 euro ontvan- gen de partijen in de provincieraad voor hun werking. Voor een overbodige instelling is dat behoorlijk veel geld. Fractieleider Frederick Vandeput (Open Vld) vond het nog te vroeg voor een belastingverlaging en voegde eraan toe: “Schulden zijn de belastingen van de toekomst.” Het leverde hem schampere opmerkingen op van het VB. De nieuwe provinciale belastingen voor 2018 werden op een drafje goedgekeurd. De provinciale opcentiemen op de onroerende voorheffing dalen in theorie, maar stijgen in de praktijk omdat Vlaanderen de onroerende voorheffing heeft verhoogd.

Daardoor betaalt de Limburgse belastingbetaler nog steeds evenveel belastingen aan de provincie.

Arabisch in Oostende

De stad Oostende betaalt de komende weken taallessen Arabisch voor volwasse- nen met de bedoeling dat na drie sessies Oostendenaars lekker met hun moslimburen in het Arabisch zouden kunnen keuvelen. Die cursus zette maandag op de gemeente- raad kwaad bloed bij de oppositie van N-VA en Vlaams Belang. N-VA (Anseeuw) vond dit de omgekeerde wereld: “De moslims moeten zich aanpassen en Nederlands leren, ook voor hun eigen goed. Maar waarom zouden ze nog die moeite doen, als de ande- ren al in het Arabisch praten?”

Het Vlaams Belang (Verougstraete) ergerde zich dan weer enorm aan de slinkse truc om die lessen te betalen. Want de stad, noch het soci- aal huis organiseren die zélf. Ze betalen daarvoor de organisatie Vorming Plus. “Zo maken die gratis lessen deel uit van een groter plan.

Op die manier betaalt Oostende het oppoet- sen van het imago van de islam!”

Op de webstek van www.vormingplusow.

be vind je inderdaad de cursus “Zijn we het wij /zij eindelijk voorbij? Een open dialoog tussen moslims en niet-moslims.” De inleiding over die vorming liegt er niet om: “Het imago van de islam en de moslims krijgt het zwaar te verduren. Tijd dus voor een tegendiscours van dialoog en begrip.” Dat pakket omvat Islamiti- sche informatie op internet, een inleiding tot de islam en… een mondje Arabisch. De stad Oostende wordt bij elk thema als partner ver- meld. De stad betaalt daarvoor zo’n 2000 euro aan VormingPlus. Volgens Anseeuw voorziet de cursus zelfs een moskeebezoek inclusief mee- bidden. De rode schepen voor diversiteit en de voorzitter van het OCMW counterden die kritiek door te stellen dat Vlamingen nog meer talen kunnen en moeten leren. “Het is een zeer actu-

eel thema, en rendabel, want 30 procent van de West-Vlaamse export gaat naar het Midden- Oosten. Mensen leren toch ook wat Spaans voor op vakantie?” Daarbij wordt vergeten dat ze die taalles zelf betalen en het Arabisch de enige gratis cursus is. Hoe dan ook, de Oost- endse belastingbetaler moet via VormingPlus inderdaad betalen voor het partnerschap voor een ‘tegendiscours’ om mee het islamimago op te krikken. In een officiële nota geeft de stad wel een sneer naar VormingPlus over de slechte communicatie. Open Vld-raadslid en minister Bart Tommelein kon zich voor een stuk vinden in de visie van de oppositie, namelijk dat dat geld beter gebruikt zou kunnen worden voor integratie via Nederlandse lessen.

Tommelein kwam verassend fel tussen in het debat met “ik ben een liberaal, ik sta voor een scheiding tussen Kerk en Staat, voor gelijkheid man/vrouw… en daarom zal ik nooit aanvaar- den dat de stad Oostende om het even welke religie promoot.” Na zijn “ontdekken” van de bewuste webstek van VormingPlus is er binnen de huidige Oostendse meerderheid veel kans op stormtij. Het begin van een electorale kortsluiting?