Een plek voor het verleden, ruimte voor het heden, en een brug naar de toekomst.
Miek, als docent en collega
In collegejaar 2015-2016 volgde ik in het kader van de VU masteropleiding Staats- en bestuursrecht Mieks vak Onderwijsrecht. Na jaren in het middelbaar onderwijs actief te zijn geweest, vielen een heleboel puzzelstukjes op hun plaats. Eindelijk kon ik vrijwel alle procedures, regels, frustraties en onduidelijkheden waar ik als docent mee te maken had gehad, een plek geven.
Als beginnend docente Engels was ik in 1993 terechtgekomen in de wereld van de middelbare scholen zonder te weten hoe en waarom die wereld was zoals die was. Ik had bijvoorbeeld geen idee van:
- benoemingsprocedures (via een uitzendbureautje kwam ik als vervangend docent op het Edith Stein College in Den Haag terecht; er vond een gesprek plaats, ik tekende en kon beginnen);
- de status van de school (openbaar of bijzonder?);
- vrijheid van richting, vrijheid van inrichting;
- mijn aanstelling (of was het een arbeidsovereenkomst?);
- CAO’s;
- bevoegd gezag, bestuur;
- medezeggenschap;
- de Leerplichtwet en vele andere onderwijswetten;
- wie verantwoordelijk was voor het onderhoud van het schoolgebouw;
- wie de basisvorming, het studiehuis en de tweede fase bedacht had.
Hoewel de meeste van bovenstaande aspecten in de loop van de jaren wel betekenis hadden gekregen voor mij, waren het toch de hoorcolleges en werkgroepen van Miek die het verhaal
compleet en begrijpelijk maakten. Niet alleen kreeg mijn onderwijsverleden een plek, Miek bood ook ruimte voor het heden. Een heden waarin ik – als student aan de VU – weer in een andere
rechtsrelatie, student – universiteit, terecht was gekomen.
Het heden kwam verder tot uitdrukking aan het begin van de wekelijkse lessen. Miek begon steevast met het bespreken van de actualiteit. Als opdracht moesten we de media in de gaten houden en onderwerpen ter discussie aandragen. Er bleek altijd wel iets gaande in onderwijsland. Het nieuws was een goede illustratie van hoe breed onderwijs en onderwijsrecht is. In februari 2016 werd bijvoorbeeld geschreven over (de Wet) Passend onderwijs, over meer medezeggenschap voor studenten en over de mogelijkheid van spellingscontrole voor dyslectici en het gevaar van een afbreuk van de waarde van diploma’s daardoor. Het aan de orde stellen van actuele
onderwijs(recht)onderwerpen zorgde voor een link tussen de cursus en de dagelijkse werkelijkheid.
Een mooi begin van de les.
In zekere zin bood Miek ook een brug naar de toekomst. Inmiddels – opnieuw in een andere rol – start ik mijn eigen werkgroepen, met plezier, op dezelfde wijze als Miek toen deed. In het najaar van 2016 ging ik als junior-docent aan de slag bij de sectie Staats- en bestuursrecht en werd Miek opeens collega. Haar deur stond altijd open en het was fijn elkaar beter te leren kennen via het werk en tijdens allerlei afdelings- en sectie-uitjes, lunchbijeenkomsten en borrels. De gespreksonderwerpen waren vaak werk-gerelateerd maar toch ook persoonlijk van karakter, misschien wel vanwege het feit dat Noord-Limburg een ‘common denominator’ bleek te zijn. Ik hoop dat we onze gesprekken in de
toekomst kunnen voortzetten, hier op de VU of elders. Dank voor alles wat je mij geleerd hebt en voor jouw hartelijkheid en fijne aanwezigheid.
‘Miek, ut geit dich goot!’
Cecile Wijnen
Docent Staats- en bestuursrecht VU
