82 www.stad-en-groen.nl
Het was een spannende strijd. Drie keer stuurden wij meer dan 4000 exemplaren van dit vakblad naar groenbeheerders, architecten, aannemers, kwekers en andere geïnteresseerden. De vraag was iedere keer: ‘Wat is uw favoriete titel voor dit vakblad: ‘Stad + Groen’, ‘Openbaar Groen’ of
‘Stadsgroen’? Kritiek leverde die vraag natuurlijk wel op. Wat denkt u van teksten als: ‘Jullie vakblad gaat over meer dan alleen de stad’ of ‘Onze afdeling Openbaar Groen is halverwege de jaren tachtig al opgeheven.’
Maar gelukkig heeft de strijd wel een winnaar opgeleverd. Uiteindelijk gaf 56 procent van onze lezers aan dat ze dit de beste titel vinden. Ik had gehoopt u nu al te kunnen melden wie we in verband hiermee uitnodigen om met ons naar de stad en het groen van Londen te gaan kijken, maar de kerststress zorgde ervoor dat we dat nog niet helemaal op de rit hebben staan. Dat houdt u dus van ons te goed. Als u ‘Stad + Groen’ heeft ingevuld in uw abonnementsopgave, hou dan zeker uw mailbox in de gaten.
Teug naar waar het allemaal over gaat: dit vakblad, en dan vooral
natuurlijk de thema’s die wij hierin aan de orde brengen. Ook dit keer weer voldoende leesvoer. Opmerkelijk vond ik persoonlijk het artikel dat ikzelf schreef over onkruidbestrijding op verhardingen. Naar mijn mening is het allemaal niet zo’n ramp wat er nu op de Nederlandse straten en wegen wordt gespoten aan herbiciden. Maar de toekomst lijkt mij ongelijk te geven
en niemand – en dat vind ik eigenlijk echt bijzonder – vindt dat klaarblijkelijk een probleem. Nu is dat wel te snappen. Monsanto, de leverancier van Roundup, was eerder de uitvinder van Agent Orange, waarmee tijdens de Vietnam-oorlog zo’n beetje het halve land is ontbladerd, en wordt nationaal en internationaal toch wel zo’n beetje als het ultieme kwaad gezien. Dat doet de acceptatie van chemische onkruidbestrijding natuurlijk geen goed.
Verder hoor je iedere beheerder klagen over de slechte acceptatie van spuiten door de burger. Zelfs spuiten met gewoon water zorgt al voor vastlopend telefoonverkeer op het gemeentehuis.
Een tweede belangrijke ontwikkeling is de ontwikkeling van Emvi. Emvi is binnengehaald als het middel tegen alle kwalen. Hierdoor zou het weer mogelijk zijn echt op kwaliteit te selecteren en te gunnen. En wat blijkt:
de enige kwaliteit waarop gegund wordt, is een lage prijs. In het groene aannemerswereldje zijn de protesten nog redelijk voorzichtig, maar de protesten tegen Emvi in de bouw beginnen al voorzichtig de vorm van een storm aan te nemen, meestal een teken dat de groene sector hierna aan de beurt is. Een van de belangrijkste argumenten is dat Emvi wordt gevraagd, maar een lage prijs wordt gegund. Vooral omdat een echte visie op andere gunningsaspecten ofwel ontbreekt, ofwel – en dat wordt vaak vergeten – niet belangrijk is. Waarom zou je een ingewikkelde Emvi gaan optuigen voor een simpele klus? Het middel wordt dan duurder dan de kwaal waarvoor het wordt ingezet.
Met vriendelijke groet,
Hein van Iersel (hoofdredacteur) hein@nwst.nl
