OLITIEK ULTUUR
PARTIJ, HET ANJV .. EN DE JONGE GENERATIE N EN DE CHINESE REVOLUTIE
EPUBLICEERDE DOCUMENTEN VAN .. LEHIH
Juni 1950
.ade,rarzlc:hl • • • • • ·· • • • 241 De geschiedenis van de CPSU(b) en de dictatuur van het proletariaat tgeput1111Cee1~de documenten van J. de Louw • •· . • • • • • • .• 261
voor loonsverhoging I ·
• • • • • • • • • .• • 252 het AMJV en de jonge
Fred Schoenenberg • • • • 256
Stali"' en de Chinese revolutie, W. Stuit 268 De automatische fabriek, M. lljin • • 276 . Hollywood's aandeel in de oorlogs-
voorbereidh'lg, J. de Leeuwe • • • • 2.81 Boekbespreking • • • • • • • • 286
Verrijkt Uw politieke kennis en daardoor Uw door- zicht in de moeilijke situatie van vandaag en morgen.
W.I. Lenin
Een keuze uit zijn werken
Deel 1 • 440 blz. f 1 .•
W.I. Lenin
Een keuze uit zijn werken
Deel 2 • 420 blz. f 1.-
J.
w.
StafinEen korte biografie
nu ook in pracht uitvoering, linnen band, houtvrij pa-
pier, enz. f 1.75 '
De geschiedenis van de Communistische Partij der Sowjet-Unie (b)
in prachtband f 2.25
Verkrijgbaar bij boekhandel PEGASUS
Leidsestraat 25 - Amsterdam-Centrum - Telefoon 35957 • 30822
POLITIEK EN CULTUUR verschijnt maandelijks bij Uitgeverij Pegasus, Leidsestraat 25, Amsterdam-C., (Telefoon 30822; giro-
?'ekening 173127). De abonnementsprijs per jaar is f 3.50, per halfjaar f 1.75. Losse nummers: 30 cent.
Correspondentie over betalingen en de verkoop dient naar de administratie -p.a. Pegasus gezonden te worden. Alle correspon- dentie over de inhoud naar het redactie-adres: Roemer Visser- straat 4, Amsterdam.
5e JAARGANG (Nieuwe reeks) No. 6
Politi@/a
@ft Cultuur
JUNI 1950
Maandblad gewijd aan de theorie en practijk van het marxisme-leninisme.
Hoofdredacteur: ]. Schalker
Maandoverzicht
DE
afgelopen weken kenmerkten zich door een felle strijd van de havenarbeiders in binnen- en buitenland, die de toe- nemende activiteit en strijdbaarheid van het vredesfront de- monstreerden.In Antwerpen staakten 16.000 havenarbeiders. Een korte, felle strijd, waarbij de reactie tanks, gevechtswagens en mitrailleurs inzette en vele leden van het actiecomité, w.o. Frans v. d. Bran- den arresteerden. Deze strijd ging tegen het ontslag van 250 havenarbeiders en tegen de voorgenomen wapenzendingen naar Antwerpen. Enkele dagen later gingen de dokwerkers in sta- king. En dit alles heeft tot gevolg gehad, dat de Belgische reactie het niet aandurfde het eerste wapenschip naar Antwerpen te sturen. Het_ ging naar de kleine havenplaats Zeebrugge, waar de haven geheel door militairen was afgezet.
In Londen staakten 15.000 havenarbeiders tegen het royement van 3 vakbondsleiders, tegen het feit dus, dat de reformisten poogden de vakbond van de havenarbeiders van haar strijd- bare leden te ontdoen. De komst van militairen had tot gevolg dat de staking zich uitbreidde. Ook hier kregen de oorlogssto- kers een bittere pil te slikken.
In Frankrijk gaat de strijd tegen de wapentransporten naar Viet-Nam, tegen de wapenzendingen uit Amerika en tegen de verslechteringen met toenemende kracht voort. Brest, Duinker- ken, Cherbourg, La Pallice zijn namen die verbonden zijn met de heldhaftige strijd der have'rl,arbeiders voor vrede en brood.
Ook in Nederland is het eerste wapentransport binnen geko- men. Een proefballonnetje vun 125 ton. Ook hier hebben de havenarbeiders geantwoord met stakingen en demonstraties.
Van de zijde der reactie doet men krampachtige pogingen om deze actie te kleineren. Zij spreken zich daarbij op alle mo- gelijke manieren tegen en een vervalste foto moet bewijzen, hoe braaf de arbeiders de wapens lossen. Doch vast staat, dat bij het begin van de actie rondom de wapentransporten de basis is gelegd voor een steeds .$Cherper wordende en toenemende strijd van de vredeskrachten.
241
Dat bleek reeds bij de tweede boot die aankwam. Hier wei·
gerden de arbeiders werk aan te nemen bij de firma die de schuit moest lossen. Aan deze actie, en dat is van zeer veel be·
lang, namen vele O.V.B.-ers en N.V.V.-ers deel. Van de 90 ar·
beiders die weigerden bij Müller te werken, waren er 9 lid van O.V.B. en N.V.V., dat is dus 10%.
Hoe sterk deze strijd leeft in de harten van de leden van het O.V.B. bewijst het feit, dat de O.V.B.-leiding gedwongen was haar leden een stakings-uitkering toe te zeggen, toen honder·
den arbeiders voor de hokken stonden te discussiëren. De trots·
kistische O.V.B.-leiding heeft maandenlang en tijdens de acties alles gedaan om de arbeiders aan het werk te krijgen. Het resul·
taat was, dat de arbeiders T. v. d. Berg en L. v. Os een pak slaag gaven en van hun leiding een stakings-uitkering afdwongen.
Dit feit demonstreert de zwakte in het kamp van de oorlogssto·
kers. Want ook de scheepvaartdirecties hebben alles gedaan om de actie niet uit te breiden.
Als de arbeiders werk weigerden dan legden ze zich er bij neer, zonder te pogen, zoals gebruikelijk is, nieuwe arbeiders te krijgen.
De opzet van de reactie is reeds mislukt. De wapens zouden normaal gelost worden.
Een politieleger in de haven, de aanwerving van onderkrui- pers, het laten tekenen van verklaringen dat bij niet lossen ont·
slag zou volgen, leugenberichten en vervalsing, een hermetische afsluiting van het haventerrein (zelfs voor journalisten), ar·
restaties en politie-optreden -behoort dit alles bij .een normale lossing?
Neen, al bij de eerste voorpostengevechten zijn de oorlogs- stokers van een koude kermis thuis gekomen.
Doch wij staan pas aan het begin van een grote en felle strijd. De lessen en ervaringen uit deze strijd in binnen- en bui·
tenland, het betrekken van steeds nieuwe en grotere lagen van het werkende volk in deze actie, de opklaring onder de arbei·
ders over de. geweldige, beslissende betekenis van deze strijd voor het behoud van de vrede, zullen de vredeskrachten in ons land doen uitgroeien tot een sterke onneembare vesting voor de oorlogsstokers.
Want overal in de wereld is dat waar te nemen. De strijd voor de vrede breidt zich uit en komt tot steeds grotere activi·
teit.
Vooral na Stockholm, waar het besluit werd genomen, om dàt land als oorlogsbrandstichter te brandmerken, dat als eerste gebruik zal maken van de atoombom, heeft niet alleen onder de volkeren diepe weerklank gevonden, maar spoort de vredes·
strijders overal ter wereld aan, hun inspanning te verdubbelen.
Millioenen handtekeningen voor de vrede worden verzameld en het zullen er honderden millioenf!n worden; tot schrik en ver·
bijstering der imperialistische machthebber_§.
In Frankrijk worden reeds miHioenen stemmen verzameld, in de Oost-Europese landen als Roemenië en Bulgarije e.a. loopt het aantal handtekeningen eveneens in de millioenen. In de De- mocratische Republiek Duitsland werden reeds meer dan 15 mil- lioen en in het door de imperialisten bezette West-Duitsland werden b.v. in het Roergebied en Rijnland binnen enkele dagen 200.000 handtekeningen verzameld. Vooral voor West-Duitsland is dit feit van ontzaglijke betekenis. Indien steden als Hamburg, Bremen, Neurenberg, München, Hannover reeds 1!-U tienduizen- den en honderdduizenden handtekeningen verzamelen, dan be- wijst dit dat ook hier de vredesgedachte groeit.
En dat is dringend nodig! Want ook de vijand zit niet stil.
Hetgeen bekend is geworden onder de naam "plan-Schuman", houdt in, dat de Duitse en Franse kolen- en staalindustrie ver- enigd zal worden onder leiding van een super-trust. Dit bete- kent dat de Franse zware industrie verenigd wordt met die van de Roer. En wie zal in zulk een trust de toon aangeven? Het zullen de magnaten van de Roer zijn, de grootste oorlogsmis- dadigers, waarop de Nazi's zich steunden en met wier hulp Hitler destijds aan de macht kwam.
De nieuwe gecombineerde Duits- Franse trust zal zich ongetwijfeld tot taak stellen, ook de overige industrieën van West-Europa, met inbegrip van die van Engeland, in het plan in te sèhakelen.
Deze nauwe Duits-Franse samenwerking kan voor de vre- desvrienden maar één grote waarschuwing inhouden, dat het oorlogsgevaar door dit besluit enorm is toegenomen.
Dit wordt volop bevestigd door de besluiten van de korte- lings gehouden Londense conferentie tussen Acheson, Bevin en Schuman. Wanneer Adenauer met genoegdoening kennis neemt van deze besluiten, dan spreekt dit reeds boekdelen.
WEST-DUITSLAND wordt volledig opgenomen in het oor- logsblok, of zoals de heren diplomaten het uitdrukken:
"West-Duitsland zal in toenemende mate opnieuw binnentre- den in de gemeenschap der vrije volken van Europa."
Datgene wat de communisten steeds hebben gezegd, nl.
dat West-Duitsland als pion in het schaakspel der imperialisten van Amerika zelfs van grotere waarde zou zijn dan Engeland en Frankrijk, wordt hiermede volledig bevestigd. ·
Ook al zullen de bezettingslegers niet worden teruggetrokken, er zal een herziening komen van het bezettingsstatuut, dat on- getwijfeld een apart vredesverdrag met West-Duitsland inhoudt.
De besluiten van de Londense conferentie zijn een nieuwe ern- stige stap op weg naar de aanvalsoorlog, een nieuwe be- dreiging van de vrede en van de Sowjet-Unie, als het voor- naamste bolwerk van de vrede.
De gehele leugencampagne tegen de Sowjet-Unie van de kant der Duitse reactie is hiervan nog een ander bewijs.
Zie slechts naar de campagne tegen de Sowjet-regering in ver-
band met de kwestie der krijgsgevangenen. Het Russische pers- bureau Tass deelde dezer dagen mede, dat op 13.532 na, die we- gens oorlogsmisdrijven veroordeeld zijn of tegen wie de on- derzoekingen nog gaande zijn, alle Duitse krijgsgevangenen naar Duitsland zijn terugvoerd. Daarop is van "Duitse zijde" ( Ade- nauer, Schumacher e.a.) een ongekende hetze ingezet en pro- beert men het voor te stellen, dat de Sowjet-regering nog 1 à
1Yz
millioen Duitse krijgsgevangenen vast zouden houden.De lugubere werkelijkheid is echter, dat de Adenauers de do- denlijsten niet publiceerden.
Welke reden bestaat er voor de West-Duitse machthebbers om het Duitse volk over de gevallenen in onzekerheid te laten?
Waarom hebben zij 5 jaar lang geen enkele dodenlijst gepu- bliceerd, teT~:Wijl officiële Amerikaanse documenten bewijzen, dat alle gegevens omtrent de weermacht zich in handen van de Adenauers bevinden? Om door middel van deze ongehoorde schanddaad niet alleen de Sowjet-Unie in een kwaad daglicht te stellen door het verbreiden van het sprookje van de z.g.
"Schweigelager" ("zwijgkampen"), maar ook om door het ach- terhouden van de kartotheek een wapen in handen te houden voor de koude oorlog.
Dit wapen zal zich tegen henzelf richten. De Duitse vredes- krachten heffen dan ook met nog groter klem de leus aan: Pu- blicatie van de lijsten der gevallenen.
Naast deze opzienbarende kwestie zijn er in Duitsland nog andere vraagstukken, die de gemoederen in beweging brengen.
Daar is dan ten eerste het voorstel van de Westelijke mogend- heden om in Berlijn vrije verkiezingen te houden. Tot grote ont- steltenis van de heren bezetters heeft de Sowjet-vertegenwoor- diger in Berlijn, Overste J eriswof, direct toestemmend geant- woord. Hij maakte daarbij echter de voor de vertegenwoordi- gers van het Westen en voor de Duitse reactie minder aangena- me opmerking: "Jawel, vrije verkiezingen in Berlijn, met te- rugtrekking der bezettingstroepen en zonder opheffing van de grenszones in Berlijn." Dat was natuurlijk niet de bedoeling van de heren, zij hadden gedacht een weigerend antwoord te ontvangen om hiervan in hun anti-Sowjet-campagne gebruik te maken.
Een ander vraagstuk is dat van het Jeugdtreffen met Pink- steren in Berlijn voor de jeugd van geheel Duitsland. Het laat zich aanzien, dat de Westelijke autoriteiten alles in het werk zul- len stellen om de deelname aan die opmars zoveel mogelijk te belemmeren. Maar onder de Duitse jeugd groeit de wil om zich te verenigen, om als jeugd van Oost- en West-Berlijn gezamen- lijk 'Door de vrede, voor democratische rechten voor de gehele Duitse jeugd te demonstreren en tevens om uiting te geven aan haar wil gezamenlijk te strijden voor een eensgezind, democra- tisch en vredelievend Duitsland.
DE
viering van de eerste Mei dit jaar, de zestigste maal dat hij werd gehouden is tot een geweldige krachtsantplooi- ing der vredesvrienden geworden.In Moskou demonstreerden 1 millioen, in Tokio 500.000 men- sen, het bevrijde China hield voor het eerst een vrije 1e Mei, In Italië demonstreerden zes millioen, in Oost-Berlijn 800.000 werkers.
Ook in ons land kunnen wij op een prachtig geslaagde 1e Mei terugzien. In Amsterdam was een machtige meeting en de- monstratie waaraan tienduizenden deelnamen. In Den Haag wa- ren 8000, in Enschedé 4000 demonstranten, terwijl ook Rotter- dam, Zaandam en Groningen grote Meibetogingen hielden.
In Londen was de Mei-demonstratie verboden, maar ondanks verbod werd er door tienduizenden gemonstreerd, waarbij het tot ranselpartijen van de zijde der politie kwam. Er werden daar 69 betogers gearresteerd.
Een zeer verheugend verschijnsel was de demonstratie op de le Mei in Djokjakarta, waaraan door een massa van 80.000 men- sen werd deelgenomen, onder de portretten van Marx, Engels, Lenin, Stalin en Mao Tse Toeng.
De Sowjet-Unie werd op 1 Mei bezocht door talrijke bui- tenlandse arbeidersdelegaties, o.a. ook door een Duitse arbei- dersdelegatie, die vol bewondering was voor de opbouw, die het Sowjetvolk sinds de bevrijding ·heeft verricht, vooral in het destijds zo deerlijk gehavende Leningrad.
JN
Frankrijk voltrok zich in de afgelopen maand het schan- daal, dat Prof. J oliot Curie uit zijn functie van hoge commissa- ris der atoomenergie werd ontslagen. De aanleiding hiertoe was zijn verklaring op het Congres der Communistische Partij te Genevilliers, dat geen progressieve geleerde ooit iets van zijn kennis zou afstaan, om te helpen oorlog te voeren tegen de Sow- jet-Unie.Waarom deze ongehoorde schanddaad, gericht tegen één van de grootste geesten ter wereld?
Curie heeft steeds verklaard, dat het a.toomonderzoek in dienst van de vrede moet staan. Met zijn verklaring op het Franse partijcongres heeft hij zijn standpunt nog eens nadruk- kelijk onderstreept.
Omdat Curie met hart en ziel de zaak van de vrede is toege- daan en juist omdat hij als vooraanstaand geleerde op het ge- bied van het atoomonderzoek zo'n belangrijke plaats inneemt, kunnen de oorlogsbrandstichters hem n{et voor hun doeleinden gebruiken.
Maar zoals met zovele dingen: de bom zal verkeerd barsten.
De gehele weldenkende mensheid zal begrijpen dat deze daad een oorlogsdaad is, dat zij als een bliksemstraal, een licht werpt op de duistere doeleinden der reactie.
Zo begrijpt 'het vooral ook het Franse werkende volk.
Na het bekend worden van het ontslag van Curie verklaar-
den 19 van zijn naaste medewerkers, dat zij achter hem ston- den en tekenden scherp protest aan. Op de dag van het ontslag, legden 600 man, die onder Curie werken, arbeiders, ingenieurs en geleerden, het werk neer. Scherpe protesten kwamen van het Nat. Verbond van Leraren, dat 180.000 van de 200.000 leraren omvat. Studenten hielden protestbetogingen en werden door de politie uiteengedreven.
In heel Frankrijk ontwikkelt zich een machtige beweging te- gen deze nieuwe verraderlijke stap van de Franse reactie, in op- dracht van Acheson c.s.
Z
ONDER in te gaan op de uitvoerige nota van de Sowjet- Unie aan Amerika, aangaande de schending van de Sowjet- grenzen door een Amerikaanse bommenwerper, kwam Ame- rika met een tweede nota waarin eenvoudig gezegd wordt, dat de S.U. "een onjuist verslag van de gebeurtenissen heeft gege- ven." In de nota werd een zeer agressieve toon aangeslagen, maar de eis tot schadeloosstelling werd niet herhaald. De hou- ding van de Amerikaanse regeringskringen in deze kwestie is volkomen in overeenstemming met het agressieve optreden, dat kenmerkend is voor de Amerikaanse diplomaten.Zo verklaarde Acneson op 22 April: Er kan geen overeenstem- ming met de S.U. bereikt worden, tenzij deze afziet van de pro- paganda-oorlog! Maar dezelfde heer Acheson, de staatssecretaris van Amerika, is momenteel druk bezig met het verscherpen van de druk op de landen van het Marshall-plan, om ze te dwingen nog meer geld uit te trekken voor de bewapening, nog feller van leer te trekken tegen het communisme, en alle bezwaren opzij te zetten, teneinde West-Duitsland in de "Atlantische ge- meenschap op te nemen."
De heren Acheson, Hofmann, en hoe ze verder mogen heten, ma- ken er geen geheim van, dat zij met inzet van al hun middelen, van welke aard dan ook, het communisme in West- Europa wil- len terugdringen. Dat is niet alleen propaganda, maar het op- leggen van de wil der Amerikaanse machthebbers aan de landen van West-Europa.
Uit de overeenkomst tussen Acheson en Schuman blijkt, dat Frankrijk meer geld zal krijgen ter bestrijding van de Republiek Vietnam, die overigens door de Sowjet-Unie en door China als vrije Republiek erkend is. De Franse troepen bevinden zich daar in een hopeloze positie.
Het gaat de heren in Oost-Azië nu eenmaal niet voor de wind.
Zij hadden b.v. gedacht door op het eiland Hainan, aan de Zuid Chinese kust 150.000 man troepen te stationeren, plus een enor- me hoeveelheid wapens en vliegtuigen, dit eiland voor Tsjang te behouden. En daarmee als steunpunt voor de U.S.A., maar och arme, na 1 week was het eiland door de helden van de Chinese volksrepubliek veroverd en werd de hoop der imperia- listen opnieuw de bodem ingeslagen.
zo
ziet het er dus in vogelvlucht in de wereld uit: toegeno- men spanning tussen imperialisten en vredeskrachten, agressievere handelingen van de zijde der oorlogsstokers, ge- vaarlijke provocaties tot conflicten en oorlogen, maar anderzijds de snel toenemende macht der socialistische en democratische krachten in de wereld.Nederland, grenzend aan Duitsland zit daarbij in de gevaar- lijke hoek.
Het zal zaak zijn, dat ook in ons land een verdere machtige ontplooiïng komt van de vredesactie. Wij hebben op dit terrein al een achterstand in te lopen, omdat andere landen ons op het gebied van de verzameling van handtekeningen voor de VTede, vóór zijn. Iedere handtekening voor de vrede is een slag aan de oorlogsstokers, is een afwijzend antwoord aan hen, die ook ons volk in een oorlogsroes zullen trachten te brengen.
Wij kennen maar al te goed de methoden die de lakeien der Amerikaanse imperialisten ook in ons land aanwenden om een haatstemming tegen de Sowjet-Unie en Oost-Europa te kweken en de vredesbeweging verdacht te maken.
De gebeurtenissen der laatste weken zij de Nederlandse vre- deskrachten een geduchte aansporing om het vredeswerk mas- saal, krachtig en zonder onderbreking aan te pakken.
De Nederlandse reactie gaat verder op de verfoeilijke weg, die ze tot nu toe bewandelt. De regering smijt de ondernemers 180 millioen gulden in de schoot, door het opheffen van de onderne- mingsbelasting, zij heeft voor de werkers nieuwe verslechterin- · gen in petto, als het opheffen van verdere subsidies op de levensmiddelen. Zij heeft officieel aangekondigd, dat het cijfer van de geregistreerde werklozen met 52.000 tot eind 1950 zal oplopen, hetgeen inhoudt dat er dan in ons land minstens 225 à 250 duizend werklozen zullen zijn. Dat zijn de perspectieven aan de ene kant. Aan de andere kant wordt een nieuwe oorlogs- begroting aangekondigd, die opnieuw door de arbeiders zal moeten worden opgebracht.
Feiten te over dus om de strijd voor de vrede en voor de ver- dediging van ons levenspeil met alle kracht, die in ons is, te organiseren.
Nooit zal een zodánig volk overwonnen worden, waar de meerderheld van de arbeiders en boeren zich bewust is geworden, is gaan voelen en zien, dat zij hun eigen sowjetmacht - d4;1 macht van de werkers - verdedigen, dat zij die zaak verdedigen waarvan de overwinning bun en hun kinderen het genieten van alle weldaden van de cultunr, alles wat de menselijke arbeid heeft geschapen, verzekert.
LENIN
Ongepubliceerde documenten van W.I. Lenin
~ gelegenheid van de 80-jarige geboortedag van Lenin stelde het Marx-Engels-Lenin-Instituut bij het Centrale Comité van de Communistische Partij der U.S.S.R. (Bolsjewieken) het publiek in staat, kennis te nemen van twee tot nu toe onuitgegeven documenten van Lenin.
Het Marx-Engels-Lenin-Instituut leidde deze publicatie met de volgende woorden in:
,,Hieronder publiceren wij de antwoorden van W. I. Lenin aan de correspondenten van een Amerikaanse en een Engelse burgerlijke krant, welke hij in Februari 1920 tijdens een korte adempauze na de verpletterende nederlaag van Koltsjak en Denikin opstelde.
In zijn antwoorden op de vragen ·over de internationale toestand en over de buitenlandse politiek van de Sowjet-Staat stelt Lenin zich op het standpunt, dat het voor het Sowjet-land en de kapitalistische landen mogelijk is, vreedzaam naast elkaar te bestaan. Lenin wijst met nadruk op de bestendige vredeswil van Sowjet-Rusland en toont aan, dat "het imperialisme van de zijde van de Amerikaanse (en alle andere) kapitalisten" zulk een vrede in de tweg staat.
De thans gepubliceerde documenten zijn van buitengewo·on groot belang bij de ontmaskering van de imperiaHsten, vooral de Ameri- kaanse, als oorlogsstokers en tegenstanders van de vrede.
Het tweede document behandelt de taken, die aan de vreedzame economische opbouw gesteld worden, en het behelst een formule van Lenin, waarin hij het belang van de electrificatie van Rusland voor de opbouw van het communisme nauwkeurig omschrijft en onder- streept:
"De electrificatie op de basiso van het Sowjetstelsel zal in ons land de defin•itieve overwinning van de grondslagen van het communisme mogelijk ·maken en de grondslagen leggen van een hoog ontwikkeld leven zonder uitbuiters, zonder kapitalisten, zonder grootgrondbezit- ters, zonder koopiieden." ·
Over de mogoelijkheid van het naast elkaar hestaan van bet
socialistische en het kapitalistische stelsel
Antwoord aan de Amerikaanse correspondent van
"New Vork Evening Journal"
1 "Bereiden wij ons voor op een aanval op Polen en Roemenië?"
Neen. In naam van de Raad van Volkscommissarissen en in naam van het Centrale Uitvoerende Comité van Rusland heb- ben wij op de plechtigste en meest officiële wijze onze vreedza- me bedoelingen bekend gemaakt. Helaas stookt de kapitalistische
Franse regering Poleri (en waarschijnlijk ook Roemenië) op, om ons aan te vallen. Dat wordt zelfs aangetoond door een serie Amerikaanse telegrammen, die doorradio-Lyonwerden doorge- geven.
2
"Onze plannen in Azië?"Dezelfde als in Europa: vreedzaam naast elkaar leven met de volken, de arbeiders en boeren, van alle landen, die tot een nieuw leven, een leven zonder uitbuiting, zonder grootgrondbe- zitters, zonder kapitalisten, zonder kooplieden, ontwaken. De im- perialistische oorlog van 1914-1918, een oorlog van de kapita- listen van de Engels-Franse (en Russische) groep tegen de ka- pitalisten van de Duits-Oostenrijkse groep voor de verdeling van de wereld, heeft Azië doen ontwaken en daar, zoals overal, de drang naar vrijheid, naar vreedzame arbeid, naar het belet- ten van oorlogen, naar de toekomst, krachtiger gemaakt. ·
3
"De grondslagen van de vrede met Amerika?"Laten de Amerikaanse imperialisten ons met rust laten.
Dan laten wij hen ook met rust. Wij zijn zelfs bereid, hun de ma- chines, het materiaal, enz. die wij nodig hebben voor het vervoer en de productie, met goud te betalen, en niet slechts met goud, maar ook met grondstoffen.
4 "Staat iets zo'n vrede in de weg?"
Van onze kant, niets. Van de kant van de Amerikaanse (en alle andere) kapitalisten, het imperialisme.
5
"Onze mening over de uitwijzing van de revolutionnaire· Russen uit Amerika?"
Wij hebben hen gastvrij ontvangen. Bij ons zijn wij niet bang voor revolutionnairen. Wij zijn überhaupt voor niemand bang, en als Amerika bang is voor een paar honderd of een paar dui- zend van zijn eigen staatsburgers, dan zijn wij bereid onderhan- delingen aan te knopen om alle staatsburgers bij ons op te ne- men, die Amerika angst aanjagen (wel te verstaan, met uitzon- dering van misdadigers).
6
"De mogelijkheid van een economisch bondgenootschap tussen Rusland en Duitsland?"Helaas is deze mogelijkheid niet zeer groot. Want de Scheide- mannen zijn slechte bondgenoten. Wij zijn voor bondgenootschap~
pen met alle landen zonder enige uitzondering.
7
"Onze mening over het geallieerde verzoek om uitleve- ring van de aanstichters van de oorlog?"Eerlijk gezegd zijn de aanstichters van de oorlog de kapita- listen van alle landen. Levert ons alle grootgrondbezitters (met meer dán 100 h.a.) en kapitalisten (die een kapitaal hoger dan 100.000 francs bezitten) uit, dan zullen wij hun leren om nuttig·
werk te gaan verrichten en hun de beschamende, minderwaar- dige en bloedige rol van uitbuiters en aanstichters van een oor- log om verdeling van de koloniën, afleren. Dan zullen de oorlo- gen heel gauw volkomen onmogelijk worden.
S
"De invloed van de vrede met ons op de economische toestand in Europa?"Hoe kan uitwisseling van machines tegen graan, vlas en an- dere grondstoffen anders dan voordelig voor Europa zijn? Het spreekt vanzelf, dat dit slechts voordeel kan opleveren.
9
"Onze mening over de toekomstige ontwikkeling van de Sawjets als wereldmacht?"In de hele wereld is de toekomst aan het sowjetstelseL Dit is door de feiten bewezen: het is voldoende, om, laten wij zeggen per kwartaal, de toename van brochures, boeken, vlugschriften, kranten na te gaan, die in welk land ook voor de Sawjets zijn en met de Sawjets sympathiseren. Het kan ook niet anders: zodra de arbeiders in de steden, de lándarbeiders en dagloners in de dorpen evenals de kleine boeren, d.w.z. al wie niet zijn toevlucht neemt tot uitbuiting van loonarbeiders, zodra deze geweldige meerderheid der werkende mensen heeft begrepen, dat de Saw- jets hun de hele macht in handen geven door ze te bevrijden van het juk der grootgrondbezitters en kapitalisten, hoe kan men dan nog de overwinning van het sowjetstelsel in de hele wereld verhinderen? Ik* voor mij zie daar geen kans toe.
1 O
"Heeft Rusland nog te vrezen voor contra-revolutionaire inmenging van buitenaf?"Ja, helaas. Want de kapitalisten zijn domme en hebzuchtige lieden. Zij ondernamen al een reeks dermate domme en hebzuch- tige inmengingspogingen, dat er alle reden bestaat, voor herha- lingen beducht te zijn, zo lang de arbeiders en boeren van ieder land hun kapitalisten nog niet hebben omgeschoold.
1 1 "Is Rusland bereid, handelsbetrekkingen met Amerika aan te knopen?"
Natuurlijk is Rusland daartoe bereid, zoals het daartoe met alle landen bereid is. De vrede met Estland, waarbij- wij ons zeer inschikkelijk betoonden, heeft aangetoond, dat wij bereid wa- ren, om onder zekere voorwaarden zelfs concessies te dien op- zichte te doen.
18 Februari 1920
g~t. W. Oeljanow (N. Lenin) (Naar het manuscript dat orp 21 Februari 1920 in het Engels verscheen in de ,,New York Evening Journa1" no. 12671. Eerste druk in het Russisch).
Ower de in wezen -vreedzame aard wan de Sowjet-Unie
Antwoord aan de Engelse correspondent van de
"Daily Express"
1 "Onze mening over de opheffing van de blokkade?"
Wij beschouwen dit als een grote stap voorwaarts. Van nu af aan doet zich voor ons de mogelijkheid voor, om van de oor•
log, die ons door de kapitalistische regeringen van de Entente
werd opgedrongen, over te gaan tot vreedzame opbouw. En dat is voor ons van het allereerste belang. Terwijl wij al onze krachten verenigen voor het herstel van het economische le- ven van ons 'land, dat eerst door de oorlog der kapitalisten voor de Dardanellen en kolonies en daarna door de oorlog der kapi- talisten van de Entente en Rusland samen tegen de arbeiders van Rusland, werd vernield, zijn wij thans onder andere bezig om, met behulp van een reeks geleerden en technici, een elec- trificatie-plan voor geheel Rusland op te stellen.
Dat plan wordt voor een groot aantal jaren opgesteld. De electrificatie zal Rusland een nieuw aanzicht geven. De electri- ficatie op de basis van het Sowjetstelsel zal in ons land de defi- nitieve overwinning van de grondslagen van het communisme mogelijk maken en de grondslagen leggen van een hoog ontwik- keld leven zonder uitbuiters, zonder kapitalisten, zonder groot- grondbezitters, zonder kooplieden.
De opheffing van de blokkade moet bijdragen tot de verwe- zenlijking van het electrificatie-plan.
2 "Welke invloed heeft het besluit der geallieerden, om hun offensief op te geven, op de offensieve acties van de Sowjetmacht?"
Wij werden aangevallen door de Entente en haar bondge- noten en lakeien: Koltsjak, Denikin, de kapitalisten van de ons omringende Staten. Wij vielen niemand aan. Wij sloten vrede met Estland en brachten daarbij zelfs materiële offers.
Wij wachten met ongeduld op het moment, waarop het "be- sluit" der Geallieerden door hun daden wordt bevestigd. Helaas
·toont de geschiedenis van de Vrede van Versailles en zijn ge- volgen, dat bij de Geallieerden meestentijds de woorden niet overeenstemmen met de daden en dat de besluiten een dode letter blijven.
3
"Oordelen wtj, dat de status-quo bevredigend is voor de Sowjet-politiek?"Ja, want in de politiek vormt elke status-quo een overgang van het oude naar het nieuwe. De huidige status-quo is, in vele opzichten, de overgang van oorlog naar vrede. Voor ons is zulk een overgang gewenst. Daarom en in deze mate oordelen wij, dat de status-quo bevredigend is.
4
"Onze doelstellingen in verband met het stopzetten der krijgsverrichtingen van de ztjde der Geallieerden?"Zoals reeds gezegd, ons doel is de vreedzame economische opbouw. Een gedetailleerd plan hiervoor, dat gebaseerd is op electrificatie, wordt op dit ogenblik door een commissie van ge- leerden en technici (juister gezegd: door meerdere commissies) uitgewerkt, in overeenstemming met het op de Februari-zit- ting van het Centrale Uitvoerende Comité van Rusland geno- men besluit.
(Op 23 Februari 1920 in het Engels verschenen in "Daily Express" no.
6198. Voor het eerst in het Rlussisch gepubliceerd naar de tekst van het manuscript).
I
Theorie voor het practische werk
Strijdt woor loonsverboc:in;:!
FR. REUTER
5
MAANDEN zijn verstreken, sinds de door de regering toe- gestane 5% loonsverhoging werd toegepast.Men weet, dat deze 5% niet dwingend werd voorgeschreven.
Ondanks de "dreigende taal" van de N.V.V.-bestuurders is de- ze 5% loonsverhoging niet over de gehele linie doorgevoerd. In tal van kleinere provinciale bedrijven zijn de werkgevers erin geslaagd, loonsverhoging te voorkomen.
Het feit, dat de Eenheicis Vakcentrale in die bedrijven gerin- ge invloed bezit, is daaraan niet vreemd. Het zijn de Uniebon- den, die onder de arbeiders in deze bedrijven over grote invloed beschikken. Maar zij zijn niet van plan deze invloed aan te wen- den om daar, waar de werkgevers halsstarrig weigeren verbete- ringen in het loon of salaris aan te brengen, consequent de strijd hiervoor te gaan voeren.
In een groot aantal bedrijven moesten de arbeiders hardnekkig strijden om de toegestane loonsverhoging ook werkelijk toe- gepast te krijgen, vooral daar, waar de arbeiders er in geslaagd waren, lonen te bedingen, die uitgingen boven de door de rege- ring en de Uniebonden gedicteerde loonstop.
In de Twentse textiel-industrie, op een aantal bouwwerken en in een aantal bedrijven gingen de arbeiders over tot het stich- ten van actie-comité's met het doel om de 5% loonsverhoging af te dwingen. Waar men de eenheid van de arbeiders in de ac- tie-comité's tot uitdrukking wist te brengen, door het feit, dat zowel E.V.C.-ers als N.V.V.-ers en confessioneel georganiseer- de arbeiders er aan deelnamen en mede leiding aan de actie gaven, konden de actie-comité's niet alleen het vertrouwen win- nen van de arbeiders, maar wisten zij ook spoedig succes te boe- ken.,
In de plaatsen en streken waar de arbeiders sterk in de Een- heicis Vakcentrale georganiseerd waren, gingen de werkgevers er zonder veel chicanes toe over de 5% uit te betalen.
De redevoeringen van officiële regeringspersarren en van de heer Holtrop, directeur van de Nederlandse bank, lieten er geen twijfel over bestaan, dat het toekennen van de 5% niet de bedoeling had, liet levenspeil van de arbeiders te handhaven, laat staan te verhogen.
Hun standpunt was en is, dat het levenspeil van de Neder- landse arbeiders, te hoog is en noodzakelijk omlaag moet.
Argumenten als een sluitende begroting, export, stopzetti~g
Marshall-hulp, gevaar van devaluatie en inflatie enz., camou- fleerden alleen maar de werkelijke doeleinden, n.l.:
1. Door verdere uitplundering van de arbeidersmassa het bekostigen van hun militaire plannen mogelijk te maken;
2. Nederland, door lage lonen en hoge winsten, een aantrek- kelijk land voor de Amerikaanse beleggers, d.w.z. voor de Amerikaanse bourgeoisie, te maken.
Vandaar, dat gelijktijdig met het toekennen van de 5% loons- verhoging een aantal maatregelen door de regering genomen werden, waardoor zij hun doel konden bereiken.
In de eerste plaats werderi de prijzen van de meeste artikelen losgelaten.
In de tweede plaats werden er in de bedrijven maatregelen genomen om de loonsverhoging door grotere uitbuiting te com- penseren: werktijd-verlenging, het werken in ploegendienst, ta- riefsherzieningen. Al deze maatregelen hadden of de actieve steun van de Unie-bonds-bestuurders, zoals werktijdverlenging en het ploegenstelsel, of kregen hun passieve medewerking, zo- als bij de prijsverhogingen die door hun partijgenoten of geest- verwanten in de regering werden toegestaan.
De gevolgen van dit alles weet men.
Het heeft geen zin om met huishoudboekjes in dit orgaan aan te tonen hoe groot de moeilijkheden in de gezinnen der arbeiders reeds zijn. Iedereen weet dit en zelfs de officiële cij- fers, welke veelal een veel te optimistisch beeld geven, spreken een duidelijke taal.
De vraag waar het ons om gaat is: welke strijd voeren de arbei- ders tegen deze "verellendigings-practijk" en op welke wijze geven de communisten leiding aan die strijd?
Wat doen onze vakverenigingskaders,
om
de belangen van de arbeiders te behartigen en welke perspectieven zijn er voor die strijd voor loonsverhoging?H
IERBIJ moeten wij vaststellen, dat de campagne van rege- ring en Uniebondsbestuurders, diè hierop neerkomt, dat hogere lonen ook hogere prijzen betekenen, niet voldoende in de brede massa weerlegd is.De winsten van de ondernemers, de uitbreiding van het mili- taire apparaat op bevel van Amerika, moeten steeds opnieuw en hardnekkig onder de arbeiders bekend worden gemaakt, om aan te tonen, dat loonsverhoging niet alleen noodzakelijk is, maar in genen dele tot gevolg hoeft te hebben, dat verbetering in de lonen noodzakelijk tot prijsverhoging moet leiden.
In dit verband krijgt het werk onder de in het N.V.V.-georga- niseerden grotere betekenis. Immers, de invloed van de refor- mistische campagne heeft tot gevolg dat de arbeiders het ver- trouwen verliezen in de doelmatigheid van eventuele acties.
Juist dit is het grootste gevaar, en dit verklaart ook waarom in de afgelopen maanden, ondanks de steeds toenemende span-
ning tussen lonen en prijzen, een zeer geringe activiteit heeft bestaan in de strijd voor loonsverhoging.
Dat wil niet zeggen dat de grote massa van arbeiders, of zij nu lid zijn van het NVV, KAB of CNV, het eens is met al die drogredenen, die uit de koker van de reformisten en betaal- de regeringspropagandisten komen en vaak geen andere argu- menten inhouden dan de reeds meer dan tientallen jaren weer- legde oude leuzen van de bourgeoisie. Ook die arbeiders, welke onder de invloed van de Uniebonden staan, voelen dagelijks de steeds toenemende duurte als een drukkende last.
Een feit is, dat deze campagne de bedoeling heeft, de daad- kracht van de arbeiders te verlammen.
Het is dan ook de taak van de meest vooruitstrevende vak- beweging en de taak van de communisten om stelselmatig en steeds weer opnieuw niet alleen de onjuistheid van deze voze theorieën aan te tonen, maar ook de mogelijkheden van succes- volle acties aan de arbeiders duidelijk te maken. En succesvolle acties zijn mogelijk, ondanks loonstop, Stichting van de Arbeid en houding van de Unie-bestuurders. Meerdere malen reeds is bewezen, dat de ondernemers belangrijke concessies moesten doen, onder de druk van de actie van de arbeiders.
Dat de strijd voor loonsverhoging in de ogen van de grote massa van de arbeiders gerechtvaardigd is, zal niemand be- twijfelen, en het gaat er dan ook om, diè eisen te stellen, die voor de grote massa van arbeiders aanvaardbaar zijn.
Daarom is het noodzakelijk, dat het kader van de vakbewe- ging steeds nauw contact heeft met zijn leden, om met hen na te gaan op welke wijze. en met wat voor eisen wij de strijd voor loonsverhoging kunnen voeren. Hierin moet veel initiatief aan de dag gelegd worden, hetgeen in elk bedrijf weer anders kan zijn, maar wat tot gevolg moet hebben, dat er onder de arbei- ders een veel grotere activiteit gaat ontstaan in de strijd voor lotsverbetering en dat er een einde komt aan het afwachten van wat de regering denkt te doen.
Het komt voor, dat ook onder de leden van de E.V.C. nog niet die klaarheid bestaat, over de noodzaak om de strijd voor loons- verhoging met alle kracht te voeren. Dat bewees een.discussiant, op een onlangs gehouden E.V.C.-ledenvergadering van een der grote bedrijven, door op te merken dat de arbeiders niets aan loonsverhoging hadden, maar dat de prijzen verlaagd moesten worden. Deze overigens zeer strijdbare arbeider had dus nog niet begrepen, welke demagogie de Unie-bonden met de leuze:
"geen loonsverhoging, maar prijsverlaging", bedrijven. Terwijl zij dit jaar en dag propageren zijn de prijzen steeds opnieuw om- hoog gegaan en blijven de lonen steeds meer bij deze prijsstij- gingen achter. Wat kunnen de arbeiders daartegen doen? Zij kunnen moeilijk tegen de bakker zeggen dat zij weigeren brood te eten omdat dit te duur is. Wat zij wel kunnen doen is, bij
hun werkgever een dusdanig loon eisen, dat zij en hun gezin in het leven kunnen blijven.
Om dan ook de strijd voor loonsverhoging met succes te kun- nen voeren moet zowel in de rijen van de E.V.C., als in de rijen van de anders en ongeorganiseerde arbeiders, een aanhoudende en stelselmatige opklaringsarbeid verricht worden.
Actie-comité's moeten worden gevormd, die niet alleen de actie leiden wanneer het zover is, maar die mede de actie gaan organiseren. De oppositionele elementen in de Unie-organisaties komen steeds meer aan het licht en wij moeten het mogelijk maken om samen met deze arbeiders een strijdbare eenheid tot stand te brengen, waardoor de eis van loonsverhoging concreet aan de werkgevers kan worden gesteld.
Op het vakverenigings-kader rust een zware taak om door het vooraangaan van de E.V.C. in de strijd voor loonsverhoging deze eenheid te bespoedigen.
Indien we er in slagen om deze eenheid te bewerkstelligen, dan is het niet alleen mogelijk, eisen aan de werkgevers voor te leggen, maar dan is het ook mogelijk om met succes de strijd daarvoor aan te binden.
L~nin en de Marxistisclae scholiur:
Lenin rustte niet voordat hij ieder van zijn toehoorders precies kende.
Hij bestudeerde de arbeidsverhoudingen in het bedrijf! waarin zijn leer- lingen werkten, hun gewoonten en alle conflicten die opdoken tussen de arbeiders en de ondernemers. Daarom was zijn scholing in de groepen steeds .gebouwd op voorbeelden, waarmee zijn toehoorders vertrouwd ware·n. Zijn plichten als propagandist nam hij zeer ernstig en hij stelde zowel aan zichzelf als aan zijn leerlingen hoge eisen. Hij besteedde er veel moeite aan om de theorie van Marx, zowel mondeling als schriftelijk In artikelen en brochures, w eenvoudig en duidelijk mogelijk ·uiteen te zetten, zodat iedere arbeideJ.i het begreep. "Mijn grootste wens, mijli mooiste droom is, om voor de arbeiders te kunnen schrijven," schreef hij In een van zijn brieven uit de verbanning. ZijD/ hele leven hield hij niet op, zicb daarin te oefenen, en hij verlangde hetzelfde van elke propagan- dist.
In de aantekeningen voor een voordracht, die Lenin in 1917 hield, staat de volgende zin: "Het maximum van marxisme = het maximum aan populariteit en eenvoud." Deze beide eisen waren voor hem onver- brekelijk met elkaa.t1 verbonden.
(Uit M. Glasser: "Ueber die Arbeitsmethoden der Klassiker des Mar- xismus--Leninismus.")
I
I
I I
De problemen van de jeugd
Wij openen hierbij een nieuwe rubriek, die wij in de bizondere aandacht van onze lezers aanbevelen, om- dat zij, door middel van discussie-artikelen over dit onderwerp, kunnen bijdragen tot het overwinnen van de "veronachtzaming" van het vraagstuk van de jeugd in de Partij. Fred Schoonenberg behandelt in het on- derstaand artikel één kant van het jeugdvraagstuk, maar er zijn talloze andere onderwerpen, die belicht moeten worden, zoals: de oorzaken van de fluctuatie in de organisatie, de toestand van de fabrieks- en plat- telandsjeugd in verschillende streken van ons land, de vrije-tijdsbesteding, het leerlingenvraagstuk, enz., enz. Wij hopen dat deze rubriek èn voor de kameraden in de Jeugd èn voor de leden van de Partij een bijdra- ge zal vormen voor de versterking van de jeugdor- ganisatie.
De redactie.
De Partij, bet il.N.J. t7.
en de jon~re ;:eneratie
O
p 17 April 1923, op de 12e Partijdag van de Communistische Partij van de Sowjet-Unie, begon kameraad St al in het deel van zijn rede, dat gewijd was aan de Communistische Jeugd- bond, met de woorden:" .... De derde transmissieriem (behalve de Sowjets en vakvereni- gingen, F. S.), die de arbeidersklasse met de Partij verbindt - dat is de jeugdorganisatie. Het is nauwelijks nodig om de gehele enorme betekenis van de jeugdorganisatie en ·in het algemeen van de jeugd voor de ontwikkeling van onze Partij te bewijzen."
Men kan niet zeggen, aan de hand van vele uitspraken van Stalin en Lenin over de grote betekenis van de jeugd, dat de aandacht, die de Partij moet hebben voor de met haar verbon- den en door haar politiek geleide massa-organisatie, in dit geval voor het ANJV en voor de jeugd in het algemeen, pas een vraag- stuk is van de allerlaatste tijd.
Toen Pa u l de Groot op het Partijcongres in Februari van dit jaar te Rotterdam er op wees, dat onze Partij zich meer moet toeleggen op de ondersteuning van alle democratische massa- organisaties en daarbij vaststelde, dat één van de belangrijkste daarvan het ANJV is, de jeugdorganisatie die in het communisme en in onze Partij haar politieke leidster ziet, toen critiseerde hij met nadruk een toestand in onze Partij, die niet langer door de beugel kan, n.l. de veronachtzaming van het vraagstuk van de jeugd in het algemeen en van het ANJV in het bijzonder. En de
vaststelling van Marc u, s B a k k e r in zijn discussierede op hetzelfde Congres, dat er sprake is van "een zekere onachtzaam- heid" van de zijde van vele partijgenoten en Partij-instanties ten aanzien van het vraagstuk van de jonge generatie in ons land, die een kwart van de bevolking uitmaakt, was zeer beslist niet overdreven. Integendeel, want er moet geconstateerd worden, dat slechts hier en daar en dan nog zeer aarzelend, de opdracht van het Congres om ná het Congres een einde te maken aan deze onachtzaamheid, aan deze verwaarlozing van één van de belang- rijke taken van de Partij, wordt uitgevoerd.
E
R moet uiteraard een reden zijn, waarom na de oorlog door .. onze Partij zo bitter weinig p ra ct is c he aandacht is be- steed aan de vraagstukken van de jeugd.Welnu, naar mijn mening ligt één van de voornaamste, zo niet de voornaamste oorzaak in het o n v o l d o e n d e ken n en van het wezenlijke karakter van de massa-organisaties en van haar principieel verschil met de Communistische Partij, door vele, zeer vele partijgenoten.
In dit artikel is slechts het ANJV aan c:Ie orde, maar de prin- cipes gelde:n voor alle massa-organisaties.
Nooit is duidelijker het verschil en tevens het karakter van de met de Partij verbonden jeugdorganisaties aangetoond, dan door Lenin en Stalin. In zijn brief aan de "Sbornik Sozialdemokrata"
(December 1916) maakte Lenin een aantal uiterst belangrijke kanttekeningen over het sinds September 1915 uitgekomen blad
"J~ugd-Internationale". Hij schreef o.m.:
"Natuurlijk mankeert aan het orgaan van de jeugd nog de theore- tische klaarheid en vastbeslotenheid, en het zal deze misschien nooit hebben, juist omdat het het orgaan is van de zich reppende, stormen- de, zoekende jeugd. Maar tegenover het ontbreken van theoretische klaarheid bij zulke mensen moeten wij ons geheel anders gedragen als wij ons gedragen en gedragen moeten tegeillOver de theoretische kolder in de hoofden en het ontbreken van de revolutionaire conse- quentie in de harten van onze OK-lieden, van de ,,sociaal-revolutio- nairen", Tolstojanen, Anarchisten, Kautskyanen in geheel Europa. De laatsten zijn volwassen mensen, die het proletariaat in de war brengen, die zich aanmatigen anderen te leiden en te leren: zij moeten onver- biddelijk bestreden worden. Bij de eersten hebben wij te maken met organisaties van de jeugd, die openlijk verklaren, dat zij nog leren, dàt het hun voornaamste opgave is socialistische Partij-arbeiders te scholen. Zulke mensen JlliOet men op elke wijze helpen, waarbij men hun fouten met het grootst mogelijke geduld tegemoet treedt en er op uit is, hen voortdurend en voor ,alles door overtuiging, maar niet door bestrijding op de juiste weg te brengen. Het komt niet zelden 'V'Oor, dat de vertegenwoordigers van de generatie van de volwassenen en van de ouderen het niet vermaan, op een juiste wijze de jeugd nader te komen, die noodwendig gedwongen is langs andere wegen tot het socialisme te komen, niet langs de weg, niet op de wijze, niet in de situatie als hun vaders. DAAROM MOETEN WIJ OVERlGENS ONVOORWAARDELIJK OPKOMEN VOOR DE ORGANISATORI- SCHE ZELFSTANDIGHEID VAN DE JEUGDORGANISATIE en NIET ALLEEN omdat de opportunisten deze zelfstandigheid vrezen, doch ook uit het wezen van de zaak zelf. Want zonder volledige zelfstan- digheid zal de jeugd noch •in staat zijn, goede socialisten van zichzelf te maken noch er zich op voorbereiden het socialisme vooruit te
brengen. V oor de volled.igé zelfstandigheid van de jeugdorganisatie, maar ook voor de volledige vrijheid van een kameraadschappelijke critiek op hun fouten. Vleien mogen wij de jeugd niet."
Stalin mengde zich op 3 April 1924 in een discussie in de rijen van de Communistische Jeugdbond over de vraag of de jeugdorganisatie "de reserve" of "het instrument" van de Partij was, met de volgende rake toelichting: ·
"Wat is de organisatie: een reserve of een instrument? Zij is zowel het ene als ook het andere .... De Communistische Jeugdbond is een reserve, een reserve uit boeren en uit arbeiders, waaruit de Partij haar rijen vult. Tegelijkertijd echter is hij ook een instrument, een instrument in de handen van de Partij, waardoor zij de massa's van de jeugd onder haar invloed brengt. Men zou concreter kunnen zeg- gen, dat het Verbond een instrument van de Partij, een hulpwerktuig
·van de Partij is in. de zin, dat het actieve deel van de Communistische Jeugdbond het instrument van de Partij is voor de inwerking op de jeugd, die zich buiten het Verbond ·bevindt. Deze begrippen spreken elkaar niet tegen, en zij kunnen ook niet tegenover elkaar gesteld worden."
En sprekende over het verschil tussen de jeugdorganisatie en de Partij, zeide hij :
" .... Onze Partij is een arbeiderspartij, en geen arbeiders- en ooe- renpartij, terwijl de Communistische Jeugdbond een Verbond van arbeiders en boeren is.... De Communistische Jeugdbond is een onbeperkte, vrije organisatie van de revolutionaire elementen van de arbeiders- en boerenjeugd."
W
AT willen deze uitvoerige citaten, uitgesproken in twee ge- heel verschillende situaties, de ene maal in de eerste wereld- oorlog en vóór de October-revolutie van 1917, de tweede maal daarna, toen de dictatuur van het proletariaat in de Sowjet-Unie gevestigd werd, voor ons zeggen?Het wil in de eerste plaats zegen, dat de Partij v e r a n t w o o r- d el ijk is voor het ANJV en zijn activiteit om brede massa's van de jeugd te mobiliseren in de strijd voor vrede en brood, omdat de Partij verantwoordelijk is voor hetwinnen van deze strijd.
Het wil verder zeggen, dat, terwijl de Partij erkent en er naar handelt, dat het ANJV een zelfstandige organisatie is, die ge- leid wordt door haar eigen leden en wier organisatorische vraag- stukken door deze leden moeten worden opgelost, zij echter geen organisatie van betekenis kan worden zonder de voortdurende aandacht en hulp van de Partij, zowel ideologisch als practisch.
Sterker: verwaarlozing en onachtzaamheid verhinderen de ont- plooiing van het ANJV. Het zou op hetzelfde uitdraaien wanneer men zijn kind, dat het best groeit wanneer het zelfstandig, vrij en onbelemmerd kan handelen, het daarbij leiding, aandacht, hulp en adviezen onthoudt. Zulk een "zelfstandigheid" moet ontaar- den in misvorming, lichamelijk en geestelijk.
Het wil ook zeggen, dat, terwijl men weet dat onze vijanden al hun aandacht besteden aan de jeugd, vooral ideologisch, iedere partijgenoot, die zich niet bekommert om de vraagstukken van de jeugd en haar organisatie, het ANJV, de vijand helpt, in plaats van hem te verzwakken.
Het wil bovendien zeggen, dat door verwaarlozing door de Partij van het ANJV, de jeugd niet opgevoed kan worden in de geest van vertrouwen in de leiding van de Communistische Par- tij, noch kan worden opgevoed in de geest van het proletarische internationalisme, dat ideologisch de voornaamste basis is van de revolutionnaire jeugdorganisatie.
Het wil tenslotte zeggen, dat door verwaarlozing van en on- achtzaamheid voor de problemen van het ANJV, geen nieuwe kaders ontstaan voord~ groei en invloed van het ANJV zelf, noch voor het opvoeden van in de jeugdorganisaties geschoolde kaders voor de Partij. Nota bene, terwijl iedere communist in ons land weet, dat de oplossing van het ·kadervraagstuk tot de beslissende schakels behoort om de Partij in staat te stellen op alle fronten leiding te geven aan de strijd van het werkende volk en voor de overwinning van het socialisme. Wanneer het ANJV reeds in staat is gebleken aan de Partij belangrijke functionarissen "over te doen", op vele posten en in alle districten, dan bewijst dit slechts, dat indien de zeer onvoldoende aandacht voor de jeugd en het ANJV vervangen wordt door meer dan voldoende aan- dacht, het kadervraagstuk sneller en steeds sneller 'tot oplossing
zal komen. ·
S
AMENGEVAT zou men kunnen zeggen, dat het de grote op- dracht van het ANJV is de jongeren zo massaal mogelijk te winnen, mee te slepen en te organiseren en dat het dit slechts kan doen door enerzijds aan het ANJV een breed en niet een par- tij-karakter te geven, anderzijds door het inzicht bij zijn leden en bij de jeugd in het algemeen te verdiepen, dat het de Communis- tische Partij is, die de politieke leidster is.Onmiddellijk doet zich dan deze belangrijke vraag voor - een vraag diealle functionarissen van het ANJV bezig houdt- op welke grondslag organiseren wij de jeugd en bovenal: hoe houden wij ons leden vast?
De ervaring heeft uitgewezen, dat het organiseren van kinde- ren (en hieraan is het ANJV zelfs nog niet toe!) én het organi- seren van volwassenen, geheel andere en minder moeilijke pro- blemen met zich brengt, dan het organiseren van jongens en meisjes, die van kind tot volwassene groeien. Een reeks van factoren spelen hierbij een rol, die in het kader van dit artikel verder niet terzake doen.
Het ANJV is echter tegelijkertijd een strijd- en een jeugdor- ganisatie. Het moet beide elementen zo harmonisch mogelijk weten te verenigen, d.w.z. het moet zowel beantwoorden aan zijn bestaansreden de stoottroep te zijn onder de millioenenjeugd van Nederland als tegemoet te komen aan de natuurlijke ver-·
langens van jonge mensen.
Of anders gezegd: het ANJV beantwoordt aan zijn doel, wan- neer het zijn gehele scholings-, opvoedings- en vormingsarbeid verbindt met de deelname aan de gemeenschappelijke strijd van
alle werkers tegen de uitbuiters en de bedreigers van de vrede.
Geen van de functionarissen van het ANJV is tegen deze grondstelling van een werkelijk socialistische jeugdorganisatie;
maar het is nog steeds niet gelukt in zijn 5-jarig legaal bestaan deze grondstelling zodanig tot praktijk te maken, dat het niet langer een doorgangshuis is voor duizenden jongens en meisjes, doch een snel groeiende Bond, die het merendeel van zijn leden vasthoudt.
En toch: enige andere oplossing dan de uitwerking van deze grondstelling bestaat niet! Een andere weg inslaan zou betekenen het principe van de ANJV prijsgeven, zou betekenen óf een kleine, sectarischeen voor de massa van de jeugd onbekend blij- vende gemeenschap te zijn of te vervallen tot een principeloze vermaaksvereniging, die snel gedoemd is te sterven, al was het maar omdat zulk een vereniging van nature te arm is om met suc- ces te kunnen concurreren tegen de dollars.
Het verleden van het ANJV heeft bewezen, dat het noch het ene noch het andere wil zijn, maar juist de sterke "derde trans- missieriem".
Wanneer het dan juist is, dat het er om gaat de jeugd zowel in strijd te brengen, als haar op te voeden en de uitleving van haar natuurlijke verlangens in overeenstemming te brengen met de bevordering van de opvoeding tot communistische strijders, dan kan niet anders dan de conclusie van P a u l d e G r o o t op het Partijcongres onderschreven worden, dat de o o r z a a k in het achterblijven van de mogelijkheden en het niet vasthouden van de leden, gezocht moet worden in het g e b r e k a a n k ad er.
Gebrek aan kader en zwak kader op elk gebied van het veel- zijdige leven, dat een jeugdorganisatie nu eenmaal eigen is, maar in het bijzonder het veelzijdige leven van het ANJV.
Het is hier niet de bedoeling uit te wijden over de vele moge- lijkheden, die het gebied van de scholing, opvoeding en vorming, zowel ernstig als ontspannend, bestrijken. Dat weten de kame- raden van het ANJV zelf heel goed en hun schrifturen bewijzen dit, maar het is wel de bedoeling aan de Partij duidelijk te maken, dat alleen dan uitgevoerd kan worden wat we allemaal weten wat gedaan moet worden, wanneer de Partij er aan mee werkt, dat het gebrek aan kader in de snelst mogelijke tijd opgeheven wordt.
De Partij moge zich realiseren, dat de jeugd snel radicaliseert.
Zij moge zich bewust worden, dat de algehele ontevredenheid het snelst en radicaalst de oude gedachtenwereld, waarin jonge men- sen zijn opgegroeid, verbrijzelt, maar dat dat niet betekent, dat de jeugd a ut om at is c h naar de Partij komt. Integendeel, de er- varing van de klassestrijd leert, dat elke nalatigheid van onze kant, elke aarzeling om door te zetten, de vijand ten goede komt.
De radicalisatie onder de jeugd zoekt een directe uitweg en wanneer wij niet de bedding zijn, waarin de vele beekjes kunnen
uitvloeien, dan zullen zij zich storten in niet-, ja, in anti-commu- nistische wateren.
Het is dan ook niet voldoende, dat wij instemmen met de con- clusies van Paul de Groot en Marcus Bakker op het Partijcongres te Rotterdam, maar dat wij onze instemming met de noodzake- lijkheid van meer ondersteuning aan alle democratische massa- organisaties snel omzetten in daden. En dat geldt voor de kleinste Partij-onderafdeling van elke stad in c.;ms land!
Fred Schoonenberg.
De geschiedenis van de C.P.S. U.(b) en
De dictatuur wan bet proletariaat
"Hij alleen is een Marxist, die de erkenning van de klasse- strijd uitbreidt tot de erkenning van de dictatuur van het proletariaat." ( Lenin)
Burgerlijke democratie
Het is typerend dat onze tegenstanders het steeds hebben over DE vrijheî:d, DE democratie en DE dictatuur. Daarmee begint het bedrog. Er bestaat niet zoiets als DE democratie.
Stalin schrijft in "De geschiedenis":
" .... het is duidelijk, dat men ieder maatschappelijk stelsel en iedere maatschappelijke beweging in de geschiedenis moet beoordelen, niet uit het gezichtspunt van de "eeuwige gerechtigheid" of van een an- dere willekeurige vooropgezette idee, zoals de historie dit niet zelden doet, maar uit het gezichtspunt van de omstandigheden, die dit stelsel en deze maatschappelijke beweging hebben doen ontstaan en waar- mede zij verbonden zijn." (blz. 130 - Curs. van ons).
Zo is het ook met de democratie. Democratie als staatsvorm is verbonden met de klassenmaatschappij, is dus altijd een klasse- democratie. Ook in ons land, waar we ondanks Varrink's bewe- ringen nog steeds in het kapitalistische stelsel leven, is de demo- cratie een kapitalistische, de burgerlijke democratie. Dit wil zeggen dat slechts voor een kleine groep bezitters van de pro- ductiemiddelen democratie bestaat. Deze minderheid oefent echter haar heerschappij uit over de overgrote meerderheid van ons volk; over alle werkers. Deze heerschappij wordt min of
