Wijlre - Houthem
Wijlre - de Geul - Engwegen - Schin op Geul - kasteel Schaloen - Valkenburg - Houthem (Deze route is gelopen en beschreven door Ingrid en Sabina)
***** - 14 Km - 260 Hm - 4:00 uur
Deze wandeling voert van Wijlre tot Houthem door het prachtige heuvellandschap van Zuid-Limburg. We lopen langs de Geul, die hier en daar verrassend mooie vergezichten biedt, en door pittoreske dorpjes. Een erg afwisselende wandeling met voldoende mogelijkheden om ergens rustig te gaan zitten genieten van het landschap of een terrasje te pakken voor wat heerlijke vlaai en een kopje koffie. Dit is geen rondwandeling.
De route begint bij de kerk van Wijlre, waar we de auto kunnen parkeren. Vanuit Gulpen betekent dit de weg volgen via een S-bocht, rechts op de T-splitsing en dan bevindt de kerk zich aan de rechterkant (aan de Marchierstraat). Vanuit de richting Valkenburg is het slechts een kwestie van de hoofdweg volgen (eerst Valkenburgerweg, dan Marchierstraat).
Natuurlijk is het ook mogelijk om met het openbaar vervoer naar het startpunt te gaan.
Vanuit de richting Maastricht kan dit door eerst de bus naar Gulpen te nemen en hier over te stappen op de bus naar Wijlre (de bushalte ligt tegenover de Brands brouwerij).
We kunnen met het openbaar vervoer vanaf het eindpunt terug naar de auto. Het is het beste om eerst naar Valkenburg te gaan met de bus, en vervolgens de bus naar Wijlre
te nemen om weer bij de auto te komen. Ook kunnen we vanuit Houthem de trein naar Maastricht nemen of in de richting Heerlen.
Vanaf de kerk lopen we een stukje terug in de richting Valkenburg en slaan dan linksaf de Brouwerijstraat in (richting Gulpen). Deze weg voert ons langs een van de vele Limburgse bierbrouwerijen.
Al gauw komen we aan bij de Geul, die we voor het eerst gaan oversteken. Gelijk na de brug slaan we rechtsaf, de blauwe route volgen tussen de bierbrouwerij en een slootje door. Echter, eerst lopen we nog rechtdoor om een blik te werpen op een prachtig landgoed met een grote zonnewijzer op de voorgevel.
Het weggetje lijkt dood te lopen tegen een sportpark, maar vlak voordat we een hek bereiken slaan we rechtsaf een smal paadje in. We komen dan weer bij de Geul uit, bij een sluis. Voor de Geul slaan we linksaf door een hekje heen.
Toen wij hier waren was het hek vastgebonden. Maar onze kaart geeft duidelijk aan dat we aan deze kant van het water moeten blijven, dus zijn wij er overheen geklommen. Uiteindelijk bleek dit ook het goede pad te zijn. Waarom het was afgesloten weten wij niet, maar het is gewoon begaanbaar voor wie over hekjes durft te klimmen.Van andere wandelaars krijgen we soms berichten dat ze het hek open aantroffen.
We vervolgen onze weg over een zandpad langs het water, totdat het riviertje afbuigt naar rechts. Wij steken hier rechtdoor het weiland over, waar slechts een vaag graspad zichtbaar is. Rechts van ons is een prachtige watermolen zichtbaar die door flink veel water in beweging wordt gezet. We blijven het pad volgen tot we weer een hek tegenkomen waar we wederom overheen moeten klimmen. We staan nu op een asfaltweggetje die we rechtsaf inslaan.
Slechts een paar meter verderop zien we een steggelke (draaihekje) die weinig functie lijkt te hebben en hier slaan we linksaf het graspad op. We volgen nu de gele en blauwe route.
Het pad slingert door weilanden, af en toe tussen koeien door en we krijgen snel weer zicht op de Geul. Het water meandert als een lint door het landschap en heeft hier en daar veel grond weggesleten. Daardoor ligt het water vrij diep en zijn de oevers erg steil.
Wederom komen we twee steggelkes tegen, deze keer wel met een duidelijke functie, en vlak daarna komen we bij een verharde weg. De blauwe route gaat hier linksaf, terug in de richting waar we vandaan komen. Maar wij gaan nu de gele route verder volgen, die rechtsaf over het weggetje loopt.
Het asfalt gaat over in een zandpad dat achter twee campings langs loopt, De Gele Anemoon en De Gronselenput, en de groene route voegt zich er ook bij. Ook hier volgen we de Geul, hoewel die eerst nog aan de andere kant van de campings loopt.
We volgen het pad totdat we weer op asfalt komen in het gehucht Engwegen. We slaan rechtsaf, lopen wederom langs een camping en komen dan aan in Schin op Geul.
We blijven de weg volgen totdat we op een provinciale weg komen. We steken over, slaan linksaf en nemen de eerste weg rechts, de Breeweg.
Deze weg loopt door een woonwijk met een flauwe bocht naar rechts en weer steken we de Geul over.
Op een gegeven moment gaat de weg licht stijgen en lopen we omhoog richting de kerk, die al van verre te zien is.
Voor de kerk slaan we linksaf en lopen rechtdoor een doodlopend weggetje in. We lopen hier vlak onder het spoor langs, totdat de gele route ons linksaf een halfverharde weg in voert.
Even verderop staan een aantal bankjes aan het water, een prima plek om even pauze te houden en te genieten van het spaarzame zonlicht van vandaag. Verderop wordt het pad breder en aan de rechterkant verschijnt een kenmerkende kalksteenwand met informatiebord. Links is dan een brug over de Geul, die we gaan oversteken.
We lopen hier door een prachtige laan omringd door berkenbomen. In de verte is al het kasteel Schaloen zichtbaar. Dit is nog steeds de gele route. Waar het pad afbuigt naar rechts is aan de linkerkant nog een kasteel zichtbaar, kasteel Genhoes. We volgen het pad verder en komen aan de
voorkant van kasteel Schaloen uit.
Hier zien we dat er zelfs een complete gracht omheen ligt en dat er meerder bijgebouwen zijn.
Oorspronkelijk is het kasteel gebouwd als verdedigingsburcht, maar tegenwoordig doet het dienst als hotel en heeft het appartementen. De bijgebouwen werden gebruikt als woningen voor het personeel, stalling, voorraadschuren en nog veel meer.
Ook in de bijgebouwen worden nu toeristen ondergebracht.
We lopen over de toegangsweg omringd door bomen naar de provinciale weg die we eerder overgestoken zijn in Schin op Geul. We verlaten nu de Geul en steken de weg over, verder de gele route volgend. We gaan hier een heuvelrug over in de hoop dat we mooie uitzichten over het Geuldal krijgen. Het brede karrenspoor loopt langzaam omhoog door open gebied en biedt een mooi uitzicht aan iedereen die even blijft staan om terug te kijken.
Negeer de zijwegen totdat het pad hol wordt en rechts een trappetje het talud omhoog loopt. De wegwijzer geeft aan dat dit pad leidt naar Valkenburg en wij gaan dan ook de trap omhoog. We volgen nog steeds de gele route langs de bosrand met inderdaad mooie doorkijkjes op het kasteel waar we net langs liepen en we kunnen zelfs Valkenburg in de verte zien liggen.
Negeer het eerste kruispunt en blijf de gele en groene route volgen. Daarna gaat het pad wat verder het bos in en zijn de uitzichten verdwenen. Maar het prachtige bos en het pad dat licht op en neer gaat maken een hoop goed.
Opnieuw komen we op een splitsing.
Terwijl groen hier linksaf gaat, blijven wij weer geel volgen naar rechts, totdat we in de bewoonde wereld uitkomen. Het pad daalt af over een trap, tussen huizen en tuinen door en ineens staan we in Valkenburg.
Eenmaal op asfalt aangekomen gaan we rechtsaf totdat we wederom op de provinciale weg staan. We slaan linksaf richting het centrum en komen geheel onverwachts midden tussen de huizen een kabelbaan tegen. Jawel, een echte stoeltjeslift die mensen ‘de berg omhoog’ brengt.
De kabelbaan blijkt onderdeel te zijn van een heus pretpark in de stad en brengt je 68 meter hoger naar de Wilhelmina toren. Van daaruit kun je over heel Valkenburg uitkijken, maar ook over het landschap tot aan Duitsland/België. Daarnaast zijn er allerlei activiteiten, zoals het een pretpark betaamt, zoals een rodelbaan en lasergamen in een ondergronds gangenstelsel.
Totaal overdonderd door dit onverwachts aanzicht lopen we verder richting het centrum. Waar de grote weg afbuigt naar rechts lopen we rechtdoor onder een oude toegangspoort door (let op het kanon dat hier staat) en staan we in het autovrije centrum.
Valkenburg is een stadje met een rijke historie, wat terug is te zien aan de verdedigingswerken en het fort. Wij zijn eerder al eens in het fort geweest en het is zeker een bezoekje waard. Echter vandaag hebben wij geen tijd om het fort uitgebreid te bewonderen.
Om toch wat cultuur te snuiven besluiten we op een terrasje een stukje echte Limburgse vlaai te proeven. Valkenburg is hiervoor een prima plek met zijn vele terrasjes, zelfs op een koude dag als deze is het prima uit te houden onder de terrasverwarming.
Nu we onze buik vol hebben kunnen we weer verder met onze wandeling. We vervolgen onze weg door het centrum, buigen af naar links en gaan weer onder een oude poort door. We slaan nu rechts af, maar gaan gelijk weer links de Plenkertstraat in.
We pakken nu de rode route op en kunnen deze weg helemaal aflopen. Onderweg laten verscheidene bordjes ons weten dat we richting meerdere bezienswaardigheden lopen:
eerst zien we links een openluchttheater, even verderop de Katakomben en nog iets verderop komen we langs een prehistorische vuursteenmijn. Hier zijn nog oude sporen te zien en een tijdlijn is gemaakt op de reling van het hek. Aan de rechterkant zien we
ook nog een muurschildering, gerelateerd aan de Katakomben. Echter, behalve de vuursteenmijn is weinig te zien van deze bezienswaardigheden.
We lopen daarom gewoon verder, rechts aanhoudend, totdat het asfalt ophoudt bij een wandelparkeerplaats en een restaurantje. We lopen rechts van het gebouw langs, eigenlijk rechtdoor, en pakken hier geel weer op.
We zien de Geul alweer stromen en even later komt ook de groene route er bij. Dit is de kleur die we nu een stuk gaan volgen. We kunnen simpelweg de Geul alsmaar blijven volgen, de afslagen naar links en bruggetjes naar rechts negerend. Het pad is hier grotendeels weer breed, maar soms wordt het even wat smaller met een hekje tussen ons en het water.
De uitzichten over het water en het heuvelland zijn ook hier weer prachtig.
Op een gegeven moment krijgen we rechts van ons een groot, rood gebouw in zicht. Dit is een van de gebouwen behorende bij Château St. Gerlach, dat tegenwoordig een hotel, Kneipp spa, conferentiezalen en nog veel meer herbergt. Echter, lang geleden was het een klooster, gebouwd om onderkomen te bieden aan de pelgrims die naar het graf van de kluizenaar Gerlachus kwamen. Daarna is het kasteel lange tijd in persoonlijk bezit geweest en heeft een tijd lang leeggestaan, totdat het werd omgebouwd tot hotel. Dit met als doel het landgoed te behouden.
Niet veel later komen we weer op asfalt uit en daarna voorbij een restaurant. Hier worden we verrast door een prachtig kasteeltje, nu een hotel, dat aan de overkant van de weg op een heuvel staat. Deze hebben wij niet op de kaart zien staan, maar het is een prachtig gebouw.
We volgen de rechtertak van de weg (dus rechtdoor) en op de volgende T-splitsing van asfaltwegen gaan we linksaf. We lopen hier weer langs het water naar het gehucht Geulhem. Op de volgende kruising zien we een paar gebouwen staan, maar één gebouw moeten we extra op letten. Het witte gebouw aan de rechterkant herbergt namelijk een watermolen, de Geulhemmer Molen.
De molen zelf is helaas niet zichtbaar, maar we moeten wel voor het gebouw rechtsaf slaan. Over een smal bruggetje gaat namelijk de gele route, die we willen volgen naar Houthem. Een goed verstopt weggetje!
We lopen nu weer door open veld en zien in de verte Houthem, onze eindbestemming, al liggen. Op de volgende splitsing gaan we links en dan gelijk weer rechts richting het dorp. Het pad wordt hier overgroeid door dikke bomen, maar is prima begaanbaar. We lopen tussen een paar huizen door en staan dan ineens in Houthem.
De route naar het station is nu eenvoudig. We slaan rechtsaf op het asfalt en gaan de eerstvolgende weg linksaf. Dit weggetje loopt nogal steil omhoog naar het treinstation, het eindpunt van deze route. De bussen vertrekken echter vanaf de grote weg, zodat we dit steile weggetje niet omhoog hoeven te lopen.
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.
© 2006-2015 superfamilie.nl |Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel
