De DeeltjesvertragerMensen die in wetenschap geïnteresseerd zijn, beleven boeiende tijden. Zopas is er een

(1)

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

De Deeltjesvertrager

Mensen die in wetenschap geïnteresseerd zijn, beleven boeiende tijden. Zopas is er een

‘extragalactische’ planeet ontdekt die rond een ster draait afkomstig van een heel ander sterrenstelsel. De planeet is geklasseerd als HIP 13044 b, en zweeft zowat 2.000 lichtjaar van ons vandaan. Voor de liefhebbers: het object heeft ongeveer de massa van Jupiter, en staat mogelijk op het punt door haar ster te worden verzwolgen. Astronomen hebben de planeet ontdekt met een reuzentelescoop in de Atacamawoestijn in Chili. Da’s nog eens wat anders voorwaar dan de Koninklijke Sterrenwacht van België, die zich nog steeds wen- telt in de atmosfeer van de Wereldtentoonstelling van midden vorige eeuw. Nog meer nieuws van het Chileense front: ze hebben daar nu ook het verst verwijderde sterrenstelsel ontdekt. Het zou dateren van 600 miljoen jaar na de Big Bang oftewel de Oerknal, die tot het ontstaan van het heelal en in afgeleide vorm tot dat van België heeft geleid - volgens de theorieën althans van Henri Pirenne. De kans is groot dat het stelsel in kwestie intussen al heeft opgehouden te bestaan, gezien de relatieve snelheid waarmee het licht en dus de informatie over andere hemellichamen door de ruimte reist. Misschien is het intussen ineengestort en verworden tot een zwart gat, dat alle materie uit de omgeving naar zich toe zuigt en opslorpt. En dan gaat de vergelijking met België wel degelijk op!

Laten we nog even uitwijken naar Genève, waar de deeltjesversneller van de CERN (het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek) de voorbije weken overuren heeft gepresteerd. Daar werd zowaar een minioerknal gesimuleerd, door kernen van loodato- men tegen een enorm hoge snelheid met elkaar in botsing te

laten komen. De temperatuur die daarbij vrijkwam, was veel hoger dan het binnenste van de zon. Maar wat ons het meest intrigeerde, was dat in die deeltjesversneller vorige week ook antimaterie zou zijn gecreëerd. En dan bevinden we ons nog meer op het terrein van het fundamentele onderzoek naar het wezen van alles wat er om ons heen gebeurt.

In België hebben we echter geen peperdure, hoogtechno- logische deeltjesversnellers. We hebben wel gespecialiseerde deeltjesvertragers, die zogezegd proberen om materie en antimaterie met elkaar te verzoenen. Iedereen met wat belang- stelling voor fysica weet dat zoiets onmogelijk is, want deel- tjes en antideeltjes heffen elkaar op wanneer ze met elkaar in contact komen. Ze “annihileren” zichzelf, om het in technische termen uit te drukken. Maar onze deeltjesvertragers worden aangestuurd door de dynastieke overblijfselen van het Ancien Régime, en die denken dat ze hoog boven de wet- ten van de thermodynamica staan. Ze maken de wegen onvei- lig met zware motoren of het luchtruim met helikopters, ze plunderen de kassa van hun marine, of ze misbruiken het Rode Kruis voor het in stand houden van hun belachelijke eigenwaan.

Hun koddebeiers heten bijvoorbeeld Von Münchhausen of Van Ypersele, en komen telkens weer met nieuwe functieclassificaties voor de dag. Koninklijke Verkenner. Konink- lijke Verduidelijker. Raad der Wijzen. Koninklijke Opdrachthouder. Preformateur. Tot het intussen al redelijk afgezaagde Koninklijke Bemiddelaar, tenzij men er de Franse term naast plaats: conciliateur!

Vande Lanotte, verzoen het onverzoenlijke!

Vande Lanotte, creëer voldoende antimaterie om de N-VA te annihileren!

Vande Lanotte, ontwerp in bulk vertragingsmanoeuvres en zorg ervoor dat De Wever in het Belgische zwarte gat verdwijnt!

Het moet gezegd, de huidige Koninklijke Deeltjesvertrager kwijt zich plichtsgetrouw van zijn opdracht. Le Paleis/Het Paleis stuurde hem meer dan een maand geleden de baan op en sindsdien zweren professoren, directeurs van de Nationale Bank, verantwoordelijken van het Planbureau, experts van zes partijen, en zes partijvoorzitters samen om de zaken zoveel mogelijk op de lange baan te schuiven. Regelmatig lekken werkdocumenten uit naar de media waaruit blijkt dat Vande Lanotte op de eerste plaats de PS-belangen dient. Maar het grootste deel van de Vlaamse pers kan de materie al lang niet meer niet van de antimaterie onderscheiden en redeneert enkel nog in termen van ‘wie durft er nog neen zeggen of verkiezingen veroorzaken waardoor binnenkort de Kerstsfeer wordt verbrod?’.

De extragalactische tsjeef Vanackere heeft intussen doodleuk de ACW-oekaze de wereld ingestuurd dat - moest de Koninklijke Deeltjesver- trager alsnog met zijn hoofd tegen de muur lopen - dat diens onderhandelingen in geen geval als de gesprekken van de laatste kans mogen worden beschouwd. Dat er van een nieuwe stembusgang geen sprake kan zijn. Let op de formulering: ‘Als het met Vande Lanotte kan, des te beter. Maar ook als we nog andere manieren moeten zoeken, is dat onze absolute plicht.’

Versta: als er binnen CD(&V) toch stemmen opgaan om Vande Lanotte niet met de eer en de pluimen te laten lopen, dan moeten er andere deeltjesvertragers aan het werk worden gezet tot iedereen het hele gedoe zodanig beu is dat de regering in elkaar kan worden gebokst na een luchtig partij- tje kleurenwies.

En de N-VA? Zij boerde voort. Bart de Wever mag zoveel verklaren als hij wil dat de boel niet langer mag aanslepen, hij is volop bezig zijn eigen derde fase te creëren. Daar valt enkel aan te ontsnappen als de moed wordt opgebracht voor een echte Big Big Bang!

Deze week :

• Plan B 4

• Het leven zoals het is 2, 6

• Neckers antwoordt de lezers 5

• Het vignet 7

• De Bulgaren komen 8

• Aftellen naar … 2015 10

• Den Blooten kooninck 12

Plankzeil als de bliksem www.pallieterke.info naar

65

^ste

jaargang • nummer 47 • woensdag 24 november 2010 1,85 euro

(2)

De dingen dezer dagen 2

24 november 2010

Het leven zoals het is ... in “2060”

Chef stadsnieuws Lex Moolenaar zei in zijn inleidend opiniestuk dat “2060 geen no go wijk mag worden en dat het gespuis (sic) er drin- gend van de straten dient gehaald.” De man heeft gelijk. Voor zover 2060 al geen no go wijk is tenminste. En de eerlijkheid gebiedt ook nog te zeggen dat, toen een aantal jaren geleden een politieke partij hetzelfde zei, ook Moole- naar mee uit het vat met pek en veren tapte om eenzelfde oproep en de remedie(s) er tegen, prompt in de “racistische” hoek te duwen.

Blijkbaar zijn sindsdien al meerdere geesten voldoende gerijpt om een kat eindelijk ook een kat te noemen. Zodat de inhoudelijke waarde van het gezegde “beter laat dan nooit” alweer bewezen werd.

De vele in de reeks uitgestalde harde waar- heden hier willen samenvatten, is onbegonnen werk. Laat ik me beperken tot enkele titels die als vlag de volledige lading afdoende dekken.

Zoals daar zijn in verband met “overlast” vanuit multiculturele bronnen allerhande: “Soms glijden de fluimen van mijn ruiten”, “Dealer is hier nu een beroep als bakker of kruidenier”,

“Voor een stukje hesp moet je hier ver lopen”

en “Een multiculklas? Prachtig! Tot je zelf kinderen hebt”. Laat ik daar nog wat cijfermate- riaal aan toevoegen, weggeplukt uit de polls van de krant bij zijn lezers. “Is het een probleem dat er steeds meer allochtone onder- nemers zijn in 2060?” 67,7 procent respon- denten antwoordde ja, 32,3 procent nee. “Is een klas vol kleuren verrijkend voor uw kinderen?”. 14 procent dacht van wel, 86 procent van niet. “Zijn drugsverslaafden en crimi- nelen baas in wijk 2060?” 21,5 procent zei nee en 78,5 procent ja.

Vul dat voor de volledigheid nog aan met een paar wetenswaardigheden zoals het feit dat ruim 50 procent van het Antwerpse sluik- afval in de wijk Noord wordt gedropt, of de door onverdachte bron want door sp.a-dis- trictsraadslid Sylvia Mariën geslaakte alarm- kreet dat ze onrustwekkende toestanden herhaaldelijk heeft aangekaart bij de burgemeester

zonder dat er echt gevolg werd aan gegeven, en het is zonneklaar dat het dossier meer dan één vinger in meer dan één gapende wonde heeft gelegd.

Hypothesen

Dat kan enige verbazing wekken vermits het toch algemeen bekend is dat, onder druk van kameraad Steve uit Hasselt - socialisme zal gezellig zijn of niet zijn - Gazet van Antwerpen eind vorige eeuw haar vlaggen in top “Vlaams, christelijk en sociaal” inruilde voor “rood en progressief en in dienst van Patrick van A”.

Het kostte - en kost - de krant een blijkbaar niet af te remmen neergang in oplage. Zoals de driemaandelijks gepubliceerde CIM-cijfers (Centrum voor Informatie over de Media) dat telkens ongenadig laten weten. Het zou dus kunnen dat de plotse bevlieging “noem een kat een kat” een poging is om (te)veel afhakende lezers terug te winnen.

Een andere mogelijkheid is dat “Patrick van A” zijn kiescampagne 2012 voorbereidt, het leven zoals het in wijk 2060 is daartoe in “zijn”

krant laat afspiegelen om de uit de hand gelo- pen situaties in de resterende maanden voor de gemeentelijke bollekenskermis nog min of meer serieus aan te pakken. Maar die hypo- these wordt dan weer tegengesproken door het feit dat de rest van de bevriende en mul- ticulgezinde media, rode VRT en Antwerps zendertje ATV op kop, het niet nodig von- den om ook maar met één woord te reppen over een toch wel indrukwekkend dossier.

Mocht het een journalistiek product van De Morgen geweest zijn, de kans is groot dat de openbare zender er een extra journaal aan had besteed.

Ook de weigering van “Patrick van A” om de deur van zijn kabinet te openen toen Filip Dewinter er aanklopte om de burgemeester van alle Antwerpenaars een hoeveelheid op het De Coninckplein gevonden cocaïne en spuitjes aan te bieden, spreekt ietwat tegen dat hij mee zijn zeg had over het dossier, om er aan de hand van nog te nemen maatregelen ten gepaste tijde electoraal garen uit te spin- nen. Maar zeker is er niks, tenzij dat het door de “gazet” gepubliceerd document weinig aan de verbeelding overlaat en niks afdoet aan de harde realiteit in Antwerpen 2060.

Ik trap een open deur in door te zeggen dat de Vlaamse linkse zogeheten intellectuele elite altijd en overal een lans gebroken heeft - en breekt - voor de “de wereld is een groot dorp” filosofie. Hoever wereldvreemdheid, arrogantie en misplaatste pretentie van die club wel gaan bij het blijven belijden van het Eigen Grote Gelijk, bewijst een uitspraak van BV David Davidse over wijk 2060. “Veel artiesten komen hier wonen”, aldus deze wereldverbe- teraar, “en dan zal de rest wel volgen!” Tja...

D. Mol

Als het goed is, zegt dit krantje het ook. Ook al komt een ijzersterk bewijs daar- voor rijkelijk laat, om al niet te zeggen té laat. Dat neemt niet weg dat de ver- halenreeks “Antwerpen 2060” in Gazet van Antwerpen, een aantal nagels met koppen heeft geslagen over en rond “het leven zoals het is” in de wijk Noord van de Scheldestad. Die elke dag nog wat meer dan de vorige geïsoleerd raakt en waar “het leven zoals het zou moeten zijn” verzopen schijnt in de maalstroom van de multikulillusie.

Gaat Bébert Napoleon achterna?

En vertrekt hij binnenkort naar Sint-Helena? Onze waarnemer aan La Cour/Het Hof meldt ons dat Bébert er ernstig over denkt zijn wankel koninkrijk vaarwel te zeggen en asiel te zoeken op Sint-Helena, het eiland waar ene zekere Napoleone Buona- parte zijn laatste levensjaren sleet. Die Corsicaan wist wel hoe hij met zijn weerspan- nige onderdanen moest omgaan!

Kunnen wij dus binnen afzienbare tijd in de haven van Oostende, de koningin der bad- steden, onze royale familie aan boord van het yacht van vier miljoen uitwuiven? U zult het als eerste van ons vernemen.

Tenminste als u een abonnement op ‘t Pallieterke hebt. Maar dat sensationele nieuws wilt u als overtuigde monarchist toch niet missen, zeker?!

Profiteer dan nu van ons aanbod om elke week in 2011 ons blad te kunnen lezen:

abonnement 6 maanden (januari tot juni): 49,40 euro

abonnement 12 maanden (januari tot december): 98,80 euro

En verblijft u net als Sire Bébert dikwijls in het buitenland, dan is de digitale versie van ‘t Pallieterke ook een optie.

Als u zich nu abonneert, ontvangt u gratis nog de resterende nummers van 2010.

Dus, hoe sneller u reageert, hoe meer gratis nummers. Bovendien maken alle abonnees in 2011 kans op een gratis ballonvlucht boven Vlaanderen.

Om gebruik te maken van dit aanbod, kunt u ons telefoneren tijdens kantooruren 03 / 232.14.17 of stuur een e-post naar: secretariaat@pallieterke.info

Halewijn De Lie nodigt uit Kaapse Wijnproeverij 4 en 5 december 13 u – 18 u

Cultuurcentrum

“De Schelde”

De Keyzershoeve 66 - 2040 Zandvliet

Iedereen welkom !

www.halewijn.be - halewijn@halewijn.be

03 569 08 21 of 0475 69 23 20

Voor al uw Kaapse Wijn moet U bij Halewijn zijn

Halewijn

bvba

Schouwvegerstraat 15 2040 Berendrecht

Tel.: 03-569.08.21 - 0475-69.23.20 Fax: 03-568.02.02

E-mail: halewijn@halewijn.be Webstek: www.halewijn.be BTW: BE 458.469.015

Zaakvoerder Halewijn De Lie

Openingsuren: vrijdag van 14 tot 19 u. - zaterdag van 10 tot 14 u.

(en op afspraak)

Iedereen welkom op onze opendeurdagen 8-9 mei van 14u tot 18 u

Franstalige opinievormers

Laten we ons meteen verontschuldigen bij de trouwe kijkers van Terzake, want die hebben de uitzending van donderdag natuurlijk zelf gezien. Voor de anderen willen we echter graag de aandacht vestigen op een reportage die door alle Vla- mingen zou moeten bekeken worden (het kan trouwens nog op de webstek van de VRT).

Kathleen Cools opent met het vermoe- den uit te spreken dat de meeste kijkers de naam Philippe Geluck wellicht niet kennen.

Misschien wel de tekenaar van het cartoon- figuurtje ‘le chat’ - de Kat” in de Concen- trakranten de Frut en het Belang - en dat is nu net diezelfde Geluck. Hij is “wereldbe- roemd” in Frankrijk en mag daar regelmatig de toestand in ons koninkrijk komen uitleg- gen. Terzake zou de man uit de onbekend- heid tillen in Vlaanderen en meteen zijn voor- naamste criticus ook aan het woord laten.

Die luistert naar de vreemde naam Marcel Sel en wat bleek het geval tussen die twee tegenstanders? Als het over Vlaanderen gaat zijn ze het volkomen eens met elkaar.

De kijker mag eerst genieten van een stukje van een optreden van Geluck, die over België een soort komische show brengt. België, zo vertelt hij, is zo’n beetje als Zuid-Afrika. In het begin leefden in dit aards paradijs alleen zwarte Waaltjes. Zwart van het kolengruis.

“Tot de slechte blanke kolonisator kwam.”

En die sprak toch wel Nederlands zeker. In de wereld spreekt 0,04% ‘Vlaams’. Waar kan dat anders voor dienen dan om “de Walen te kloten”. Kortom, een subtiele samenvatting van onze vaderlandse geschiedenis. Maar let op: Geluck is niet tegen de Vlamingen, maar tegen de extremisten. Wat een chance, zouden we zeggen.

Er komt reactie in Le Soir, waar zich een polemiek ontspint. Marcel Sel dient Geluck van antwoord, zo vernemen we. “Waar is hij mee bezig?” vraagt Sel zich af. Blijkbaar dus twee echte tegenstanders. Waar zit het verschil? We komen het niet te weten, want verder buigen ze zich over Vlaanderen en lijken eerder op een tandem te zitten. Geluck schrijft over de N-VA: “In Vlaanderen hebben de nationalisten en de extremisten de overheid in hun greep. Onderhandelen met dit soort mensen staat gelijk aan meestap- pen in hun logica.” Voor Terzake zegt hij: “Ze

maken me bang.” “Zijn het democraten?” wil de journalist weten. Geluck aarzelt en antwoordt dan: “Euh ja, maar je kunt demo- craat zijn en angstaanjagend.” Hij kijkt alsof hij op de begrafenis van zijn beste vriend zit.

De N-VA, dat is de indruk van Geluck, roept haat op tegen anderen. Sel ziet een verschil tussen ‘démocrate’ en ‘démocratique’. Dat laatste wil zeggen dat iedereen mag stemmen, maar “dan is Iran dat ook”. “En natuurlijk is Bart de Wever dan ook democratisch.”

Na Zuid-Afrika komt dus Iran.

Grossierders in onzin

Terzake geeft de beschrijving van Marcel Sel door Le Soir: “Zeer bedreven in politieke analyse, beleefd, elegant, nooit onder de gordel, kortom briljant.” Niet zomaar een toogzeveraar dus. Een voorbeeldje van zo’n briljante analyse van hem: “De kiezer wordt gegijzeld door een Vlaamse pers die vaak propaganda met informatie verwart.

Ja, we moeten dat aanklagen. Ja, we moeten het te lieve media-imago vermoorden van die Bart de Wever die Führer speelt in het noorden.” Geef toe, nooit onder de gordel, want na Zuid-Afrika en Iran komen we in nazi-Duitsland. De Wever is duidelijk een man van de wereld. Voor Terzake wil Sel het nog even verklaren. “Geen Vlaming weet dat er een verschil is tussen nationalisme en de Europese democratie.” Het gaat niet over sommige Vlamingen, neen “géén Vla- ming” weet het. Gelukkig weet Sel het wel.

De Vlaming weet het niet, “want het wordt hem niet gezegd”.

Philippe Geluck dan over de Gordel:

“Vaders en moeders die met hun kinderen rond Brussel komen fietsen. Om te zeggen aan de Franstalige Brusselaars: jullie zijn onze gevangenen. We hebben u omsingeld. Onder het mom van een familieuitstapje. Dat is een manifestatie van verachting en haat.” (Télé- moustique, 25 mei 2010) Lees verder blz. 4

(3)

3 De dingen dezer dagen

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

adv58x45pallieter 05-01-2006 14:03

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

adv58x45pallieter 05-01-2006 14:03

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Aan Wouter Beke Bange bleke

CD(&V)-man

Gij Middelpuntzoekendekracht,

Brief aan ...

Habemus papam! Gevaarlijke woorden in deze Leonardistische tijden, maar wij houden er niet van om zoals Judas Met- tepenningen drie maanden rond de pot te draaien en dan pas met een kritische mening naar buiten te komen. Wij vlam- men er liever zonder omwegen op los.

Welnu, om in de religieuze sfeer te blijven:

drie dagen voor Kerstmis zult gij, Beke, tot voltijds voorzitter worden uitverkoren en met wierook en mirre overladen door de bonzen van uw partij. Misschien dat Rik Torfs intussen in het openbaar nog eens de clown wilt uithangen, maar zijn geestelijk fluïdum lijkt voorlopig uitgedoofd en zijn excommunicatie zou ons geloof in imma- nente rechtvaardigheid sterk doen toene- men. Weliswaar had Torfs na de verkie- zingsdreun van 13 juni opdracht gekregen om samen met Inge Vervotte een interne werkgroep te leiden tot herbronning van CD(&V), maar wordt daar eigenlijk nog wel resultaat van verwacht? Gij hebt u laten interviewen door Het Nieuwsblad en daar zonder omwegen gesteld: ‘Dit is gewoon de schoonste partij van Vlaan- deren!’ Zonder veel verdere argumenta- tie, eerder als een soort “dictatus papae”, gericht tegen zogenaamde specialisten in kerkrecht die zich vanuit Leuven laatdunkend hebben uitgelaten over het christelijk personalisme als ziel van het tsjevendom.

Er mankeert dus in uw ogen weinig of niets aan CD(&V), de partij moet gewoon terug inzetten op de macht van het getal - dat wil zeggen: het uitdelen van vleespotten - om op die manier opnieuw de goorste, pardon, de grootste Vlaamse partij te worden. Dan zal De Wever alras een ferm toontje lager zingen, en kunnen als vanouds opnieuw de postjes verdeeld worden na “onvermijde- lijke” toegevingen aan de Franstaligen en de Belgofonen in dit land.

Welk een lof hebben Yves Leterme en Kris Peeters u de voorbije weken niet toe- gezwaaid! De keizer zonder kleren werd in een peperduur maatpak gestoken en bekleed met een mantel van het puur- ste hermelijn. Iets gelijkaardigs hebben ze uitgehaald toen ze Marianne Thyssen tot

voorzitster bombardeerden en opoffer- den als boegbeeld van de voorbije verkie- zingscampagne. Het zou u moeten aanzet- ten tot de grootste omzichtigheid, zeker als we bedenken hoe Thyssen na de verkiezingen met veel holle woorden opnieuw aan de kant werd gezet. (Ja, ze hield offici- eel de eer aan zichzelf, maar iedereen weet dat Leterme en Peeters boven haar hoofd en achter haar rug een interne machtstrijd aan het uitvechten waren.) Ook gij lijkt een ideaal opofferbare schoonzoon, al kunt ge het gewoel van de facties beter overstijgen dan Moeder Marianne met haar UNIZO- achtergrond. Voor de rest hebt ge evenveel charisma als de Konijnenpijp in Antwerpen, maar dat maakt u in de ogen van de hoog- ste bonzen wellicht nog beter geschikt, of anders uitgedrukt: veel minder een bedrei- ging voor hun persoonlijke ambities. En ge probeert de kerk in het midden te houden: het ACW mag zich opnieuw meer en meer profileren, maar moet voorlopig nog wat zwartgeel engagement tolereren. Tot de N-VA na een langgerekte slijtageslag op een dag haar wonden likt.

Voorlopig helpt gij mee de schone schijn hoog te houden. Neen, gij wordt geen voorzitter omdat er vervroegde verkiezingen dreigen. Gij wilt enkel de partij voorbereiden op ... de gemeenteraadsver- kiezingen van 2012. En ge gaat al evenmin met CD(&V) in een noodregering of regering van nationale eenheid stappen die geen grote hervormingen doorvoert.

Zegt gij. Geen zinnig mens die gelooft dat gij niet zoals elke tsjeef op twee uur tijd drie maal uw kazak kunt draaien. Zeker als ge daarmee kunt voorkomen dat Vande Lanotte binnen afzienbare tijd wordt voor- gesteld als enige vader des vaderlands en dat CD(&V) alweer pluimen moet laten, ditmaal aan haar linkerzijde. Een tsjeef, beste lezer, verliest misschien zijn haren wel, maar niet zijn Beke! Het is sinds het ontstaan van den belzjiek nooit anders geweest.

Is Wilders dan toch een fascist?

“Wilders is een fascist”, zegt Rob Riemen in zijn boek De eeuwige terugkeer van het fascisme. Riemen is een christelijke theoloog, die zich echter liever filosoof laat noemen, en stichterdirecteur van de “culturele denktank” Nexus. Vooral is hij een onver- bloemd elitist.

Hij wijt de opkomst van wat in de media ondermeer “populisme” en “xenofobie”

heet, en wat hij dus “fascisme” noemt, aan de “massademocratie”. Dat laatste is een laatdunkend woord voor iets dat ook een neutrale naam heeft, namelijk democratie.

Als de elite het roer overlaat aan de massa, dan leidt dat tot fascisme.

Voor Riemen is het volk geen handelend wezen, het ondergaat slechts de effecten van het doen en laten van de elite. En die elite heeft nagelaten van de mens te “verheffen”

tot “geestelijke waarden”.

Ziedaar de volgens hem belangrijkste gelij- kenis in voedingsbodem tussen het fascisme van de jaren ‘20 en het “fascisme” van vandaag. De mens is in materialisme vervallen, denkt slechts aan zichzelf, is een gemakke- lijke prooi voor wie afgunst en wantrou- wen propageert: “Er is een ander type massamens ontstaan, dat niet in rationaliteit gelooft, dat zichzelf niet wil verheffen. Een verwend, agressief mensentype dat anderen de schuld geeft als het tegen zit.”

Herlees dat citaat nu eens: het klinkt als de klassieke christelijke beoordeling van het socialisme als leer van de plebeïsche afgunst.

Als Wilders’ vroegere liberale partijgenoten hem vandaag iets kunnen verwijten, dan wel dat hij een stap in de richting van het socialisme gezet heeft, met zijn populistische ver- dediging van oude socialistische verworven- heden zoals het pensioen op 65 jaar.

Wilders’ kiezers, net als die van nogal wat andere partijen, willen behouden wat zij hebben, liever dan zich te laten beroven van hun vrijheden (dat luik in Wilders’ islamkritiek negeert Riemen natuurlijk) en van hun goe- deren. Foei, hoe materialistisch die moderne massamens toch is.

Heroïsch

Wie de moeite doet om authentiek fascistische bronnen te raadplegen, merkt dat juist de fascisten destijds een gelijkaardig discours hanteerden als Riemen nu.

De kiezer van fascistische partijen was misschien een nurkse kleinburger vol wan- trouwen tegen de moderne wereld, maar de fascistische militanten zagen zich als hero- ische dissidenten tegen ondermeer het materialisme. Zij wilden hun volk en zichzelf evenzeer “verheffen”, niet tot boekenwijs- heid (daar hadden ze inderdaad een hekel aan) maar tot een onburgerlijke heroïsche bestaanswijze: “Groots en meeslepend wil ik leven.”

Zij legden welbeschouwd de schuld voor het vermeende verval van hun volk niet hoofdzakelijk bij buitenstaanders, maar bij henzelf, bij de eigen (om een term van de ver- brande filosoof Martin Heidegger te gebruiken:) Verfallenheit. Zij wilden hun eigen volk een zweepslag toedienen om het wakker te schudden. Daarom staat de fascistische reto- riek bol van ideeën over “moreel réveil”, niet in preutse maar in heroïsche zin.

Daarmee is helemaal niet gezegd dat iedereen die zoals Riemen voor “verheffing” en “geestelijke waarden” pleit, meteen een fascist is.

Maar omdat hij het is die met zulke goed- kope vergelijkingen aankomt, zal hij zich toch deze moeten laten welgevallen. Zijn eigen uitgangspunt laat zich uitstekend samenvatten in deze woorden: “Wij zijn voor het scheppen van een elite. Geen geldelite, geen

machtselite, maar een geestelijke elite.”

Auteur? VB-stichter Karel Dillen. Het was geen partijstandpunt, en het VB is veeleer populistisch dan elitair, maar toch: Dillen, Riemen, zelfde strijd!

“Bedrieglijke schijn”

Volgens de theoloog is “fascist” voor Wil- ders geen scheldwoord, maar een “objec- tieve benaming”, hoewel “lastig te definië- ren”. Wat handig toch. Hij hoeft dus geen uitspraken van Wilders tegen de Joden, tegen de democratie of pro Hitler uit te vinden, noch Wilders’ gebruik van Hitlerverge- lijkingen als ultieme veroordeling (Koran = Mein Kampf) weg te verklaren. Dat Wilders’

aanhang geen uniform draagt, is maar omdat ze “zo dom” nu ook weer niet zijn hun kaar- ten op tafel te leggen.

Opzichtig lopen soldaatje spelen was toch hét herkenningsmerk van fascistische bewegingen? (Eigenlijk niet: in het interbel- lum koketteerden álle ideologische bewegingen met uniformen, maar zover reikt Rie- mens historische kennis niet.) Ja, veegt hij dat bezwaar van tafel, maar de fascisten zijn slimmer geworden, ze laten vandaag nog niet zien wat ze morgen gaan doen.

Dat Wilders’ partij geen geweld gebruikt, is evenzeer bedrieglijke schijn, want eigenlijk stuurt hij daar wel op aan: „Hij scheldt, hij wijst zondebokken aan.

Daardoor raken mensen gefrustreerd. Dat is een voedingsbodem voor geweld en roept agressie op.” Wat hij hier onwillekeurig toe- geeft, is dat het geweld van Wilders’ tegenstanders zal komen, zoals bij Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Dat mensen voor Wil- ders en gelijkgezinde politici stemmen, komt niet voort uit een drang naar geweld, maar juist uit vrees voor het geweld dat door een expansie van de islam onafwendbaar lijkt te worden.

Trouw-commentatrice Elma Drayer (“Frappant, hoeveel de beide heren op elkaar lijken”, 11-11-2010) vat deze citaten van Rie- men zo samen: “Toch knap. Je beschrijft een verschijnsel, en bij elk punt dat niet klopt, zeg je snel dat het, nu ja, nóg niet klopt. Wacht maar af.” Ja, om zich “filosoof” te laten noemen, zal Riemen eerst nog wat leergangen logica moeten doorlopen.

Net nu de meeste Nederlandse politici en zelfs onze VRT er vrede mee nemen, Wilders’ PVV als “de anti-islampartij” te beschrijven en de grote woorden uit WO2 terzijde te laten, verlaagt de doorluchtige eli- tedenker zich nog eens tot die totaal uitge- molken ontwaarding van de politieke termi- nologie van toen.

Koenraad Elst

Echo’s uit de Koepelzaal

Arrest

•

Als Vlamingen zijn we alweer eens dik gezien: zoals men weet, heeft het Grond- wettelijk Hof eind oktober een nogal ont- hutsend arrest geveld inzake de inspectie van de Franstalige scholen in de faciliteiten- gemeenten. Het wees namelijk die inspectie toe aan de Franse Gemeenschap en stelde dat de scholen kunnen afwijken van de Vlaamse eindtermen (als ze dat vragen, en wees maar zeker dat die aanvragen al klaar- liggen). Daarmee vernietigde het Hof voor een deel het Vlaamse decreet-Van Dijck, dat de Vlaamse Gemeenschap bevoegd maakte voor de schoolinspectie op haar grondge- bied. Sterker argument om die assymetrische Belgische brol-constructie van gewesten en gemeenschappen (die niet samenvallen) naar de verdoemenis te wensen, is nauwelijks denkbaar!

Analyse

•

Als Vlamingen zijn we dubbeldik gezien, want Onderwijs is zoals men weet in han- den van de SP.a-creatuur Pascal Smet. Deze Waaslandse Brusselaar is de perfecte kom- pasnaald voor alles wat nieuwlichtende onzin, modieuze zever in pakjes en tot zelf- destructie leidende hervormingsdrift is. Ga de tegenovergestelde richting uit en je zit geheid goed! Vorige donderdag liet hij in de commissie Onderwijs van de Vlaamsche Parochieraad zijn groot rood licht schijnen over voornoemd arrest. Meneer had zo lang gewacht ‘omdat hij eerst een juridische

analyse wilde maken van (dat document)’.

‘Wilde laten maken’, zal hij wel bedoeld hebben - maar goed. Het komt er op neer dat Vlaanderen de eindtermen van de Franse Gemeenschap moet erkennen als gelijkwaar- dig omdat het ook de diploma’s van de Franse Gemeenschap erkent. Wees dan al eens mild en toegeeflijk...

Gelijkwaardigheid

•

Smetje oreerde (bij gebrek aan veel ver- stand) met armen en benen dat hij bij de goed- keuring van de Franstalige leerplannen te zullen toezien op de verplichting om voldoende uren Nederlandse les te geven. Zo moeten leerlingen in de tweede graad (dat is het derde en vierde jaar van het secundair onderwijs) vier uren Nederlands krijgen en in de derde graad acht uur! De vraag is evenwel of hij de leerplannen zal kunnen tegenhouden als ze daar niet aan voldoen. Het Hof stelde immers dat de afwijking ‘sowieso’ moet worden toe- gestaan! Bovendien gaat het voorbij aan het feit dat het aan het Vlaams Parlement is om de gelijkwaardigheid van de Franstalige leerplannen te bekrachtigen! Smet hoopte dus uitvoerig en met veel nadruk ‘zo snel mogelijk’ te kunnen overleggen met zijn sympa- thieke Franstalige collega Marie-Dominique Simonet. Aangezien zij behoort tot de cen- trale humanisten van Madame Non, belooft dat niet al te veel goeds. Kijkend in zijn kris- tallen bol, zei Smetje dan ook ‘te vrezen voor nieuwe spanningen rond de erkenning van de afwijkingen’. Ja, dat zal wel!

Kalender

•

In zijn arrest legde het Grondwettelijk Hof ook een overgangsperiode op. Zo hebben de

Franstalige scholen ruim de tijd om hun afwij- kende eindtermen aan te vragen. Smet kon dus niet anders dan daaromtrent de werk- zaamheden voor de komende maanden reeds uit te stippelen: hij zal de scholen in de facili- teitengemeenten als de vliegende bliksem de Vlaamse eindtermen bezorgen zodat ze uiter- lijk op 1 september van volgend jaar hun afwij- kende eindtermen kunnen aanvragen: mooie service! De Vlaamse regering zal dan tegen 31 december een oordeel vellen zodat ze vanaf het schooljaar 2012-2013 met hun goedge- keurde Franstalige eindtermen kunnen werken. Het meest zullen de Franstaligen wellicht nog onder de indruk zijn geweest van de drei- gende waarschuwing van Smet dat de scholen zich ‘constructief’ zullen moeten opstellen en gebruik moeten maken van de mogelijkheid om een afwijking aan te vragen. ‘Het zou van hun kant niet aanvaardbaar zijn om stil te zitten’, besloot hij. Dat gevaar achten wij niet zo heel groot - maar wie zijn wij daar anders over te durven denken dan de heer minister?

Actualiteitsdebat

•

Over de watersnood tijdens het weekend van 13 en 14 november werd dan in het lang en het breed geëmmerd tijdens de plenaire zitting van vorige woensdag. Daar en toen bleek nog maar eens hoe Vlaanderen geïn- fecteerd is door de Belgische ziekte: het was echt weer een hoogmis van de Latijnse ver- gadercultuur (of liever: het gebrek daaraan) met veel gemolenwiek, veel emonummer- tjes, veel gedoe over plaatselijke feiten en feitjes en alles bij elkaar nogal voorspelbare standpunten. Kortom: een maat voor niets, waar niemand wat aan heeft en dat tot zeer voorspelbaar tot niets zal leiden!

(4)

De dingen dezer dagen 4

Roddels uit de Wetstraat

Dode Kamer

•

De impasse van de regeringsvorming heeft duidelijk zijn weerslag op de bedrijvigheid in de praatbarak. De bijeenkomsten van de plenaire vergadering zijn schertsvertonin- gen van formaat en worden binnen de astro- nomische snelheid van nog geen drie uur afgehandeld. Zonder animo en zonder diep- gang. De Belangers probeerden alsnog een mondeling vragenuurtje af te dwingen om bijvoorbeeld het catastrofaal uit de hand lopend asielnonbeleid eens fors op de kor- rel te nemen, maar het bleef daarbij. Geen vragen, geen debat, niks. Wat den wel? Wat wetsontwerpen met wat technische regelin- gen, maar zonder politieke betekenis. En om zich belangrijk te maken, komen er zelfs een aantal fluweelzitters nog in het lang en het breed over palaveren ook. Geeuw!

Neofieten

•

Natuurlijk zijn zo’n zittingen uitstekende gelegenheden om de nieuwelingen hun vaak onschadelijke ‘maidenspeech’ te doen houden. Kwestie van wat in vorm te komen en wat spreekangst te overwinnen. Maar, ere wie ere toekomt, er is ook talent in huis gehaald, met name Gwendolyn Rutten (VLD), Bert Maertens (N-VA) en Belanger Tanguy Veys. Met veel overtuigingskracht en dossierkennis stonden ze welbespraakt hun mannetje op de tribune en alles wijst er op dat dit trio nog wel meer zal te horen en te zien zijn. We zijn benieuwd of veel andere nieuwelingen na deze drie knappe voor- beelden nog de durf zullen hebben om ter spreekgestoelte te tiegen. Vooral de nieuwe piepjonge bloedjes en de volstrekt onver- wacht verkozenen van de N-VA zullen nog veel bokes moeten eten. Denken we. Maar we wensen hen alle ‘koerazie’ toe!

Spelletjes

•

Politieke spelletjes horen van oudsher tot de politieke stiel. In de commissie Landver- dediging werd vorige week zo een spelletje opgevoerd. Om te beginnen wordt de com-

missie voorgezeten door de Boze kuiten- bijter Filip de Man. Tot nu doet hij dat op een ervaren en erg professionele manier.

Bovendien is hij zelfs hoffelijk tegenover de Belgofonen door hen in hun moedertaal, het Belgofoons, te woord te staan. Maar toch kunnen heel wat ‘democraten’ daar niet mee leven. Daarnaast willen de Belgofonen per se een werkgroep om de “problematiek van de taalonevenwichten” in het leger te bespreken. Voor de N-Va’ers, de Cd&V’ers en de Bozen moeten zo’n zaken gewoon in de schoot van de commissie gebeuren, want dat is toch de opdracht van een commissie, vinden zij. De Belgofonen, gesteund door hun Vlaamse spallochtone en groene col- laborateurs hebben evenwel een dubbele agenda. Zij willen mordicus vermijden dat voorzitter De Man in het spotlicht komt bij zo’n gevoelig dossier. Bovendien, zo’n werkgroep kan dan een Belgofone voorzitter eisen tegenover de Vlaamse van de commissie. En zo geschiedde... Niets nieuws onder de zon dus.

Eentalig

•

Over hoffelijkheid tegenover collega’s

gesproken. De pasopgerichte bijzondere commissie ‘Seksueel Misbruik’ wordt voorgezeten door de Brusselse PS-furie Karine Lalieux. Zij staat er om bekend dat zij op een rabiate wijze de rechten van de Vlamingen in de hoofdstad en daarbuiten wil beperken en beknotten. Niveanen en zeker de Bozen zijn voor haar zeker zoiets als de reïncarnatie van het fascisme. Zij spreekt nauwelijks een woord Nederlands of ze wil het gewoonweg niet spreken; dat kan ook. Vlaamse praatba- rakkers vragen zich af of een eentalige com- missievoorzitter eigenlijk wel kan, zeker in zo’n belangrijke commissie waar ook heel wat mensen uit Vlaanderen zullen gehoord worden omdat de zogenoemde kerkschan- dalen zich vooral in Vlaanderen afspelen. Het gaat tegen alle geplogenheden in als zij in het Belgofoons verwelkomd worden en via een tolk moeten te weten komen wat de voorzitter hen te zeggen heeft. Hopelijk laten de Vlamingen dat niet passeren.

Vergane glorie

•

De vorige Kamervoorzitter, het Orakel van Brakel De Croo, drijft nog op zijn vroegere status. Hij wordt zelfs nog door velen met ‘voorzitter’ aangesproken en vanuit dat statuut zit hij ook nog in de Conferentie van de Voorzitters. Bij zijn tussenkomsten in de commissies of als fractievoorzitter pleegt hij nog steeds in zijn geheel eigen stijl en in het Decrooiaans zijn gezellen te woord te staan.

Leuk is dat soms nog wel eens, maar de glorie is toch flink verschraald. Het wordt ove- rigens ook afgezaagd om hem telkens zichzelf te horen inleiden met de mededeling dat hij al meer dan 40 jaar dienst heeft. Eigen- lijk behoort hij tot het antieke meubilair van de praatbarak.

Plastron

•

Neen, deze keer geen opmerkingen over de steevast slecht geknoopte plastrons van Ampersander Servaas Verherstraeten. Maar op 15 november, op de viering van konings- dag, in het parlement viel er ons toch een- tje op. Matilleke, de Laurent en zijn Klaar- tje, Astridje en haar aartshertog moeten het zeker opgemerkt hebben. Danny Pie-

ters, Senaatsvoorzitter en naar eigen zeggen nog steeds Vlaams-nationalist, ontving mee de koninklijke meute en tal van kinderen die speciaal waren uitgenodigd. En jawel, hij droeg een erg duidelijke zwartgele das.

Mooi, maar voor de rest speelde hij de Belze komedie mee. We vragen ons af hoe hij zich daarbij voelt. Den Danny wordt toch nog altijd beschouwd als ene die uit het goede nationalistische hout gesneden is. Of is hij ondertussen dan toch al geassimileerd?

Vervolg van blz 2.

Hij zegt dat, komt Geluck dan persoonlijk vertellen, omdat hij “woest is”.

De beleefde en elegante Sel dan weer op zijn blog: “In 1932 stemde slechts een derde voor Adolf Hitler. Van hen had de meerderheid ‘Mein Kampf’ niet gelezen. Ze dachten simpelweg dat Hitler hun problemen zou oplossen.” Hij geeft tekst en uitleg.

Bedoelt hij dat de Vlaming voor foute figuren stemt die niet democratisch zijn en bovendien linken hebben met neonazi’s, fascisten et cetera, wil de journalist weten. “Ja,” zegt Sel, “omdat ze dat niet weten.” Een troost dus, eigenlijk zijn we geen neonazi’s, alleen domme kl...

Geluck zit op hetzelfde spoor: (weer in Télémoustique) “Het kan ver gaan, dit soort logica. Dit kan leiden tot een logica van

‘onderburgers’. Daar zitten we in de logica van het Derde Rijk.” Maar Geluck vertelt dan dat het Vlaamse verhaal in zijn pers wordt besproken en dan wordt hij dus woest. Mis- schien is hij wel slecht geïnformeerd, zou je dan kunnen denken?

Enfin, ijzersterk stukje televisie, want hier krijgen we twee vooraanstaande Franstalige opiniemakers voorgeschoteld die grossieren in de onzin en verbale oorlogsvoering. Mooi dat de Vlaamse kijker eens met die realiteit wordt geconfronteerd.

J. K.

Franstalige opinievormers

Moeilijk, maar moeilijk gaat ook

Het is wellicht omdat we het ergste ver- wachtten, dat we toegeven dat de uitzending verrassend evenwichtig verliep. Het uitgangspunt heeft daar mee voor gezorgd. De vraag die werd gesteld aan een tiental acade- mici, was niet of ze het einde van België willen, maar wel of het kan en hoe het dan zou moeten. De meeste geïnterpelleerde proffen hielden zich aan hun opdracht en dat deed de uitzending goed, al bleef het natuurlijk oppervlakkig.

Tien Vlaamse en één Franstalige prof zouden, elk voor hun specialiteit, de risico’s en kansen op een rijtje zetten. Ze werkten niet alleen mee aan deze uitzending over het einde van het land, de meesten wilden het scenario van de splitsing ook ernstig nemen.

De ene Franstalige, Philippe Van Parijs, viel het meest uit z’n rol. Van Parijs is een ver- standige man die boeiend kan bijdragen aan het maatschappelijke debat. Maar met zin- nen als “alleen idioten zouden dit land willen splitsen” of “geen verstandig mens gelooft er in” liet hij zich dit keer toch vooral kennen als een wat bange, blanke struisvogelfilosoof.

Dat Bea barones Cantillon haar persoonlijke mening ook niet onder controle wist te houden, verbaast niet. Zij is een harde bel- giciste. Dat is haar goed recht, maar verant- woordt nog geen dogmatische uitspraken van de categorie “de solidariteit tot een klei- nere entiteit reduceren is een achteruitgang in de beschaving”. Dat zij de sociale zekerheid te complex vindt om te splitsen, hadden we ook kunnen voorspellen. Maar dan klonk het bij haar aansluitend toch dat het voor Vlaanderen wél zou kunnen, maar niet voor Brussel. De fiscalist Frans Vanistendael besloot dan weer dat we er alle drie (Vlaan- deren, Wallonië en Brussel) slechter van zouden worden, al kregen we voor die con- clusie geen argumenten aangereikt.

Alles kan

Dat de splitsing van België alleen maar zin-

Ze werd met veel bombarie aangekondigd: de uitzending van Panorama over de splitsing van België. Zondagavond werd ze na het achtuurnieuws op de kijker losgelaten, gevolgd door een dubbel debat met politici.

vol kan zijn indien ze onderhandeld wordt, daarover heerste wel overeenstemming.

Specialisten internationaal recht Jan Wou- ters en Anne-Marie van den Bossche zagen de opname in de internationale gemeenschap dan relatief eenvoudig verlopen.

Er bestaan voor zo’n operaties ook geen handboeken, bevestigde onder meer grond- wetspecialist Van Orshoven. Dat betekent meteen dat alles kan, maar ook alles specifiek moet uitgezocht worden. De vraag is ook in essentie niet of het kan, wel of we het willen. Een politieke vraag dus.

De meeste aandacht zullen zeker de thema’s Brussel en economie hebben opgewekt bij de kijkers. Wat dat laatste betreft, lijkt de samenvatting van Paul de Grauwe algemeen aanvaard: in de overgang zal de splitsing een prijs vragen, maar op langere termijn ziet het er voor Vlaanderen economisch niet slecht uit, al zullen de gebraden kippen ons niet in de mond vliegen. Voor de Franstali- gen is er op dat punt meer werk aan de win- kel, maar ook voor hen is de toestand aller- minst hopeloos.

De praktische problemen werden niet onder de mat geveegd, maar onoplosbaar leken ze geen van allen. Tenzij voor wie Brus- sel bij Vlaanderen wil. Op dat punt werd weinig hoop gegeven. De Franstalige politici die later over de zaak debatteerden, waren eensluidend: het zal zonder Brussel zijn. Wie bij anderen op formules wachtte om Brus- sel deel te laten uitmaken van de Vlaamse staat, bleef op z’n honger. Lode Vereeck van Lijst Dedecker pikte wel in op Cantillon. Als Brussel geen sociale zekerheid kan uitbou- wen, heeft Vlaanderen zeker lokmiddel ter beschikking.

Magnette verspreekt zich

Zo komen we bij het politieke debat. Eerst onder de Vlamingen, daarna met de Frans- taligen. Mooi gesplitst, want de Franstaligen willen niet aan één tafel met Gerolf Anne-

mans. Die was op dreef en voelde zich duidelijk als een vis in het water. Hij speelde nog eens een hoofdrol. Voor N-VA zat Jan Jam- bon aan tafel en niet Bart de Wever. Omdat Jambon de specialist ter zake was, volgens hemzelf. Wellicht eerder omdat De Wever in deze fase van de onderhandelingen even uit de schijnwerper wil blijven over dit thema.

Maar daarmee kon N-VA zich toch weer wat duidelijker als een onafhankelijkheidspar- tij profileren, want Jambon was voorzichtig maar vooral toch niet té terughoudend.

Caroline Gennez liet zich weer kennen als specialist van de meest inhoudsloze onzin.

“Meer welvaart en meer geluk” en dat soort dingen. De jonge De Croo bleek dan weer de meest biste tegenstander van de Vlaamse

onafhankelijkheidsgedachte. Enfin, weinig verrassingen in dit programmaonderdeel.

Magnette van de PS missprak zich wel even. De Walen hebben nog tien tot vijftien jaar nodig om bij te benen, vermoedt hij. Dus daarna zal België wel heel erg snel barsten, horen we hem denken.

Dat de splitsing van België zo ernstig wordt genomen, was wel het feit van deze televi- sieavond. En één zinnetje van Herman van Goethem geven we als uitsmijter: “Nieuwe verkiezingen zijn een erg slecht idee voor wie België wil behouden.”

Op naar de stembus, zouden we zeggen.

K.J.

Van Rompuy 1 jaar voorzitter Europese raad

(5)

5 De dingen dezer dagen

Lezers en de

“sprookjes van Valkeniers”

Mijn grote vriend Guitry schreef vorige week: “Hoeveel zogenaamde kwaliteits- bladen laten hun redacteuren toe dissidente geluiden te laten horen in de eigen kolommen? Kent u er in Vlaanderen? Ik niet.” Inderdaad, bij Humo is zoiets niet mogelijk, maar bij ‘t Pallieterke wel. En dus bracht de post een stortvloed reac- ties op mijn stukje van twee weken geleden over “Valkeniers vertelt sprookjes over onze geschiedenis”. Des te beter. Zoals we in ons aller lievelingstaaltje zeg- gen: “Du choc des idées jaillit la lumière!”.

Beste ‘t Pallieterke,

Ik dank Jan Neckers voor zijn uitvoe- rige commentaar op mijn toespraak in het Weense FPÖ-congres. Misschien was de insteek en bedoeling voor de thuiswacht niet helemaal duidelijk: mij werd gevraagd om voor een buitenlands publiek, niet ver- trouwd met het Belgische kluwen, een en ander duidelijk te maken en summier his- torisch te situeren. Met een speciale focus op de huidige problematiek van migratie, asielwetgeving, criminaliteit en islamise- ring. Ik heb daarbij enkele algemeen aan- vaarde historische schema’s gebruikt die vooral de huidige situatie moeten verdui- delijken. Voor beroepsgeschiedkundigen zal het natuurlijk altijd triviaal zijn (“clichés”), en zijn bepaalde details altijd voer voor con- troverse. Zo schreef de voorzitter van een bevriende Vlaamse partij, nota bene wél een vakhistoricus, dat Le Soir “een collaboratie- krant” was. Dàt is pas een sprookje...

Moeten we Wenen anno 1815 als sleutel- jaar nemen voor de Belgische staat-in-constructie, of Londen anno 1813? Of waarom niet ineens 52 v.C., het jaar dat Julius Cae- sar Gallië veroverde? Was het nu Char- les Rogier, Raymond De Weerdt, of kardinaal Mercier die de gevleugelde woorden uitsprak: “La Belgique sera latine ou ne sera pas”? Ach, het is een voetnotendebat.

Belangrijker is misschien dat ene Joëlle Mil- quet, niet toevallig bevoegd voor het Bel- gische migratie- en asielbeleid, dat motto nog altijd huldigt en geregeld ventileert in de Franstalige pers.

Historici mogen en moeten de politici kritisch schaduwen, helemaal akkoord. Maar politici zonder interesse voor de geschiedenis, die zijn pas verdacht. Als voorzitter van de radicale Vlaams-nationalistische partij vind ik beslist dat we moeten blijven zoeken naar historische ijkpunten voor de Vlaamse beweging, ook buiten 1302, én met zin uiteraard voor kritische geschied- schrijving. Dat er een diepe mentaliteits- kloof dwars door België loopt, die zich in alle socio-culturele domeinen weerspiegelt, kan alleszins niét als een “sprookje” afge- daan worden. Het is namelijk dé premis van ons onafhankelijkheidsstreven en de hoofdreden om het Belgische participati- onisme af te wijzen. Tenslotte, “een zoek- tocht naar bindende elementen” onder de Vlamingen aanvatten? Ik vraag niets liever, mijnheer Neckers. Lees de recente Open Brief aan Bart De Wever, waarin we oproe- pen om alle republikeinse krachten te bun- delen. De stilte is oorverdovend.

Met vriendelijke groeten,

Bruno Valkeniers

Voorzitter Vlaams Belang

De braafste reactie kwam van Bruno Val- keniers zelf zoals u hieronder kan lezen. Ik heb er nauwelijks één opmerking bij. Val- keniers doet nog altijd alsof het niet helemaal zeker is wie het infame “La Belgique sera latine ou ne sera pas” heeft geschreven, maar dat is wel degelijk Raymond de Weerdt.

Ik denk niet dat het een louter voetnootje is zoals de VB-voorzitter schrijft, want het citaat verraadt volmaakt de Übermenschen- mentaliteit van de meeste Belgofonen. En het maakt wel degelijk een verschil als een voorzitter voor een buitenlands publiek zo’n zin in de mond legt van een politicus (Char- les Rogier) die 17 jaar regeringsleider was in plaats van in de mond van een journalist die vervolgens door de Belgische regering gecensureerd werd. Voor de rest lees ik geen onvertogen woord in de brief van Val- keniers. Nergens corrigeert hij mijn historische lezing van de feiten en de teneur is ook anders dan in zijn Weense toespraak, want deze keer laat hij “de Germaanse geest” en

“de cultuurgenocide” op Vlaanderen ook achterwege.

Waarom was je dan zo scherp vroegen, verscheidene lezers? De voorzitter van een partij die ooit een dwaze ondervoorzitter wegens zijn Shoahuitspraken tot ontslag dwong, gebruikt best geen woorden die we vooral uit de historische context van WO II kennen. Vijanden gebruiken zo’n onvoor- zichtige referenties te graag om te verwij- zen naar de letterlijk zwarte bladzijden uit de Vlaamse geschiedenis en de correcte analyse van Valkeniers over een schurkenideo- logie als de islam af te doen als een herhaling van de Jodenvervolging.

Het zit dieper

En daarenboven klopt de Valkeniersvoor- stelling van België als een artificieel land niet met de ervaringen van veel Vlamingen die ik liever met een lepel honing wil overtuigen.

Dat Belgiëgevoel zit veel dieper en dateert al van voor 1830. Lees eens de dagboeken van Jan Baptist Hous, een Leuvense pruikenma- ker en een van de weinige bronnen geschreven door een arbeider. Hij schrijft over “ons arme Nederland” als de Franse bezetting begint en hij schakelt vanaf 1815 spontaan over op de synoniemen België en Belgen. Die uit het Noorden zijn Hollanders en hij ver- afschuwt ze, want ze zijn bezig “de kerk van de gewezen wittevrouwen in orde te bren- gen voor een tempel van de gereformeerde religie. Wie zou dit ooit gedacht hebben te zien in onze stad?”

Ook vandaag blijft België het enige land waar de Vlamingen in het café en het super- marktje van Laroche en Durbuy met dezelfde frank betaalden en dus als het enige buiten- landse binnenland kenden waar ze tientallen jaren kampeerden aan de Ourthe. Van- daar mijn herhaaldelijk pleidooi in dit blad om niet voortdurend op de spijker van de Vlaamse onafhankelijkheid te kloppen en de methode Senelle (Vlaanderen uitroepen tot constituerende staat van België) te gebruiken. Mark Grammens heeft nu ook dit licht gezien in zijn recente Journaal. Internatio- naal maakt het een groot verschil uit wie het eerst het echtelijk dak verlaat. En daarna, en zelfs daarvoor, kunnen we ons beraden over de voorstellen om de Belgofonen te pes- ten en te jennen, zoals zij al 180 jaar doen, met allerlei voorstellen die onaanvaardbaar zijn voor hen (faciliteiten in Waals-Brabant, twee derden van alle functies op federaal niveau voor Vlamingen, Nederlands verplicht tweede taal in Waals onderwijs, compensa- tiebelasting op Wallonië voor 180 jaar dief- stal, racismeboete voor iedere Belgofoon en allochtoon die geen Nederlands spreekt met een Vlaamse overheidsdienst) enz.

De tijdsgeest

In tegenstelling tot mezelf gaan veel lezers akkoord met Valkeniers en zijn culturele genocide. Aleidis Dierick vindt dat “men hier in België wel degelijk moet spreken van moord op een volk. Reeds in de jaren 1920 werden Aalsterse kinderen van in de kinder-

tuin systematisch verfranst, werden enkel Franstalige liedjes aangeleerd” en David Rosenbaum schrijft “ons onderwijs volledig verfranst, moest er toe leiden van ons Bel- gen te maken, wat in wezen niets anders was dan een karikatuur van Walen zijn.” Guido van den Bosch voegt er aan toe: “La Belgqiue moest voldoende Vlaamse scholen behouden met een laag profiel om kloteopdrach- ten en vuil werk op te knappen. Humaniora en universiteiten bleven voor de Vlaamse boerkes overbodig.”

Dat klopt allemaal een beetje, maar toch niet helemaal. La Belgique had geen leerplicht tot 1914 zoals Romain van Deun opmerkt, maar dat had volgens mij niets met Vlamin- gendiscriminatie te maken. Zelfs het groot- kapitaal wou geen kinderarbeid meer omdat de machines te ingewikkeld waren geworden. Boeren, zelfstandigen en vele arbeiders verdedigden wel die kinderarbeid ter wille van een paar extra franken. Peke Punt dwong zijn dochters om op hun zevende jaar te gaan werken toen hij vernam dat het gevaar van de leerplicht in aantocht was en dus bleven mijn grootmoeder en mijn groottante hun hele leven analfabeten. België wilde Vlaan- deren niet verfransen, al had het dat the- oretisch gekund: leerplicht vanaf 1830 en alle onderwijs in het Frans en op drie gene- raties was de zaak geklonken. Maar noch de liberalen noch de katholieken wilden de leerplicht invoeren en uitsluitend Franstalig onderwijs. De katholieke Kerk had bijna een quasi monopolie op het onderwijs en dacht er niet aan in het Frans les te geven, want dat was de taal van de revolutie, van de vrij- metselaars. De goede vakscholen en technische scholen die overal op het einde van de 19de eeuw gesticht werden en die belangrijker waren voor de verheffing van de Vla- mingen dan de universiteit, gebruikten direct het Nederlands. Kardinaal Mercier was een groot voorstander van die scholen en van het gebruik van het Nederlands, maar in de humaniora en de univ verdedigde hij hard- nekkig het gebruik van het Frans. We zijn vergeten hoe weinig jongeren naar die instel- lingen gingen, nauwelijks vijf procent.

En de lezers vergeten ook een beetje de tijdsgeest. Ik kan Aleidis Dierck vertellen dat we in 1950 nog een Saint-Nicolas op bezoek kregen in een gemeentelijke Mechelse kleu- terschool. In het Atheneum werden tijdens een prijsuitdeling uitsluitend Fransta- lige gedichten voorgedragen van Marguerite Bervoets, “héroine de la résistance”, en het jaar daarna voerde een selectie franskiljonse kinderen “La Reine morte” op. Was het de bedoeling van al die onderwijsmensen ons te verfransen en klein te houden? Ik denk het niet, maar we herinneren ons het absolute prestige van het Frans niet meer. Onze leraars, grootouders en ouders hamerden voortdurend op een goede kennis van die taal, want anders was het de dood in de pot.

Ik schrijf geregeld stukjes voor “De kerjeuze Mecheleir” en uitgever Jan Somers illustreert ze met nooit gepubliceerde foto’s. Adem- benemend hoe Franstalig een puur Neder- landstalige stad als Mechelen er tot 1970 uit- zag. Natuurlijk was de druk op Vlaanderen erg groot gezien de nabijheid van la Francop- honie, maar ook elders was Frans de wereld- taal. Britse officieren vertelden me in 1984 dat ze in tegenstelling met de Hollywood- traditie altijd Frans spraken met hun Duitse vijanden tijdens de zeldzame onderhandelingen over een korte wapenstilstand. De oudere generatie in Vlaanderen wilde dus haar kinderen een voorsprong in het leven geven en ze niet absoluut verfransen. Het stuitend gedrag van sommige vrouwelijke congregaties was meer een uitzondering dan de regel al heeft Aleidis Dierick hier inderdaad een punt.

Dreiging

Op één plaats in mijn artikel ga ik de mist in. Jan van Haverbeke wijst me erop dat de Fransen zich niet actief met de Belgische revolutie moeiden eind 1832, zoals ik schrijf, maar al in augustus 1831 de grens overschre-

den op verzoek van Leopold. Frankrijk zag graag de scheuring van de Nederlanden, maar dat is iets anders dan de Valkeniersstelling dat zonder Frankrijk er geen Belgische revolutie zou geweest zijn. Het dagboek van de al genoemde Hous is een van de vele bewijzen van de afkeer, zelfs en vooral bij de gewone mensen wegens de slechte economische toestand, tegenover het regime van Willem. Ik heb zelf over de periode 1830 - 1860 gewerkt en de dreiging van Frankrijk hing inderdaad tientallen jaren over dit land, want de Fran- sen hebben nooit het verlies in 1815 van de Nederlanden verwerkt. Vooral sedert de staatsgreep van prinspresident Bonaparte (“C’est l’Empire! C’est l’invasion”, bloklet- terde een Brusselse krant) was die dreiging zeer groot en dat het nooit zover kwam, was te danken aan het Verenigd Koninkrijk dat in Antwerpen geen andere grootmacht duldde.

Het zegt iets dat de bejaarde Charles Rogier zelfs over een nieuwe Belgisch-Nederlandse confederatie begon te spreken uit angst voor Frankrijk. Volgens David Rosenbaum zou diezelfde minister Rogier in 1832 nog geschreven hebben «les efforts de notre gouverne- ment doivent tendre à la destruction de la langue flamande pour préparer l’union de la Belgique avec notre plus grande patrie la France. » Ik heb indertijd de vuistdikke bio- grafie van Rogier door Ernest Discailles gelezen en ik heb de stapels brieven van Rogier bij het Rijksarchief doorploegd en heb nergens dat zinnetje ontmoet. Ik vraag me af of dit geen legende is?

Richard Celis is niet gelukkig met mijn vraag aan Valkeniers om te melden dat het huidige Vlaanderen iets anders en meer is dan het historische graafschap. “Heeft de historische verscheidenheid in een of andere zin onze huidige Vlaamse identiteit en natie- vorming beïnvloed? Volgens mij is er niet het minste verband tussen die twee gegevens”, schrijft Celis.

Volgens mij is die invloed nog altijd niet verdwenen; zij het dat de sociaaleconomi- sche verschillen uit het verleden misschien zwaarder wegen. Nog altijd spreken bejaarde mensen over “die van over het water”, over

“de Vlaanders”. Het historische Vlaande- ren is veel erger getroffen door de ineen- storting van de huisnijverheid dan het historische Brabant. De hongerjaren tussen 1845 en 1848 hebben de mensen uit “de Vlaanders” veel erger getekend. Het lijkt me geen toeval dat het Vlaams-nationalisme op grote schaal altijd in Antwerpen door- brak waar men minder van het gezag ver- wachtte, waar er dankzij de haven dikwijls wel werk was. Uit mijn 35 jaar in Brussel ont- houd ik dat gewone Antwerpenaars, Leu- venaars of Mechelaars veel vlugger op hun poot speelden als de Franstalige arrogantie weer eens de kop opstak terwijl Bruggelin- gen, Kortrijkzanen of Gentenaars vrij vlug in hun schelp kropen.

Het is evenmin een toeval dat de beste Vlaamse sporters nog altijd uit de Westhoek of uit Limburg komen waar hard werken en koppig doorzetten al in de wieg wordt aangeleerd. En het Brabants is één van de “constituerende” talen, naast het Hollands, van het Nederlands zodat men ongegeneerd tv-

reeksen in het Brabantse Aantwaarps kan produceren, maar dat nooit zal doen in het Vlaams.

Mentale kloof

Dan zijn er nog de brieven zoals die van Roger van den Broeck, Danny Onghena, Nand van Dingenen die zich afvragen waarom ik Bruno Valkeniers “een pootje lap” want

“is het nu echt nodig dat Vlamingen elkaar steeds afslachten?” Voorzitter Valkeniers stelt zelf waardig dat historici politici moeten en mogen kritisch schaduwen. Dus....onze charmante en knappe collega Angélique Van- derstraeten schrijft nog vorige week over de diepe mentale kloof tussen Vlamingen en Nederlanders en ik denk dat in een Neder- lands weekblad een dergelijk artikel nauwelijks een rimpeling zou veroorzaken. Het zou zelfs in een partijblad over de eigen voorzitter kunnen verschijnen.

De uitsmijter hoort toe aan ons aller Fran- cis van den Eynde. Die goede Francis schrijft:

“Maar de aap komt uit de mouw wanneer Jan Neckers zegt dat wat in 1830 gebeurde de reconstitutie was van de Nederlanden onder de naam België. Aan dit Belgicistisch truukje heeft zelfs Vande Lanotte nog niet gedacht.”

Ondergetekende meer Belgicist dan Johan vande Lanotte? Ik hoop het, Francis, ik hoop het. Dan krijgt Bart de Wever geen vette snoek, maar een hele walvis in zijn pan.

Jan neckers

Alle brieven die we over die onderwerp mochten ontvangen, zijn na te lezen op onze webstek. En daarmee sluiten we deze discussie definitief af.

Biepoost hofleverancier Verleden week kwam de mel- ding dat onze geliefde Sire ook bpost heeft uitgeroepen tot Hofleverancier.

En meteen begrijpen we, waarom de week ervoor zoveel ‘t Pallieterkes niet bij de abonnees in Vlaams-Brabant zijn geraakt. Honderden lezers kregen hun ‘t Pallieterke niet in de bus op de normale dag. En omdat op 11 novem- ber een vrije dag was en het de dag erna ook nog eens een brugdag was bij biepoost, was het voor onze lief- tallige secretaressen niet mogelijk om de juiste verantwoordelijke voor het euvel te pakken te krijgen. Ondertus- sen weten we dat het probleem zich ergens heeft voorgedaan in de cata- comben van BrusselX, alwaar een pal- let ‘t Pallieterkes was verloren gezet.

Tja, die jeneverkes toch! Ondertussen zijn in Vlaams-Brabant zowat alle ‘t Pallieterkes aangekomen... met een week vertraging. En mocht dit alsnog niet het geval zijn, dan mag u daar onze secretaressen altijd over lastig- vallen. En biepoost, die zal nog even moeten wachten op ònze erkenning als hofleverancier.