Kwartaalblad van de Vereniging van Oud Cabinepersoneel KLM 34ste jaargang, nummer 197
8 4
11 19
Mensenberichten
Nieuwe leden: Gevlogen:
Mevr. Marijke Retrae van Olffen 74-16 Laren
Dhr. Paul van Etten 89-20 Amsterdam Mevr. Patricia Staal 82-98 Noordwijk Mevr. Karin Hopman 82-20 Breukelen Mevr. Rina Pankras 01-20 Warmenhuizen Dhr. Willem Donkers 79-20 ‘s Gravenhage
Mevr. Marian Verschuren 82-01 Haarlem
Mevr. Nicky Brandwijk-Heiloo 88-20 Bergen aan Zee
Mevr. Molly Potuznik-Frencken 76-13 Voorburg
Mevr. Jolanda Beekman 75-20 Wijdenes Mevr. Christine Stolwijk 81-20 Hoorn Mevr. Desi Schreiner 83-20 Oegstgeest Mevr. Karin Brouwe 79-20 Nieuw-Vennep
Inhoud
Mensenberichten en Colofon 2
Oliebollenborrel afgelast 3
Nieuw bestuurslid: Coen Veld 3
Crewborrel 6 november 2021 in Haarlem 4 Regio-uitje 2 september 2021 VOC-Drenthe
en Groningen 6
Uitje 19 oktober 2021 VOC’ers Oost Nederland 7 Verslag van het 45ste VOC bridgeweekend 8 Save the date: VOC-KLM reis 13 juni 2022 10 In gesprek met … Henk Jan Niewenweg 11
Opsteker… 14
Van de voorzitter en agenda 2022 16 Wie is de nieuwe EVP IFS Paul Terstegge? 17
Save the date’s 17
Hoe Sinterklaas in Amerika de superheilige werd 18
Huisje 102 19
Pensioenperikelen 20
De laatste der Mohikanen? 22
FIHCA-reis naar Bordeaux 22
Regiocontact 23
Agenda 24
bestuur@voc-klm.nl Voorzitter
Vivianne Smit 020-7799811 voorzitter@voc-klm.nl Secretaris/Vice-voorzitter Hein Glaubitz
026-4437440
secretariaat@voc-klm.nl Penningmeester Adri Volkerts 036-5400450
penningmeester@voc-klm.nl Ledenadministratie a.i.
Coen Veld 06-27131322
ledenadministratie@voc-klm.nl Coördinatie regiocontacten:
Penny van der Baars regiocontacten@voc-klm.nl Cabine:
Vivianne Smit cabine@voc-klm.nl Activiteiten:
Vivianne Smit voorzitter@voc-klm.nl
Bestuur Pensioenfonds Cabinepersoneel Theo Wentink, voormalig purser, later flex steward Bestuur Pensioenfonds Vliegend personeel Johan Bank, voormalig BWK
Harm van der Pol, voormalig vlieger
Verantwoordingsorgaan Pensioenfonds Cabinepersoneel Adri Volkerts, voormalig senior purser
Verantwoordingsorgaan Pensioenfonds Vliegend personeel Vivianne Smit, voormalig senior purser, Hans Koppes, voormalig BWK, Emile Cevat, voormalig vlieger Website: www.voc-klm.nl
IBAN: NL60INGB0004771049 BIC: INGBNL2A
VOC-KLM Almere
Vormgeving en druk CABINE: Paswerk, Cruquius
Bestuur en organisatie
Mevr. Paula Zuiderbaan-den Hoed 81-20 Wassenaar
Mevr. Marga de Kruijf 77-15 Maarssen
Mevr. Stieneke van Stam 74-14 Nieuw-Vennep
Mevr. Nicolette Auer 80-20 Uithoorn
Dhr. Boudewijn Westers 84-20 Hoofddorp
Mevr. Hermine Wiersma 79-21 Heiloo
Mevr. Marijke van der Bijl-Kwakernaat 79-20 Zaandam
Mevr. Els Hillebrandt-Giesberts 72-96 Naarden
Mevr. Martine van Aalzum 85-20 ‘s Gravenhage
Mevr. Shirley Kampers 92-20 Alphen a/d Rijn
Mevr. Jacqueline Mayer 88-21 Rotterdam
Mevr. Eliane van den Heuvel 81-20 Almere
Mevr. Claudie Palmen-de Vlieger 85-17 Brasschaat België
Mevr. Henja Brink Scheele 88-21 Weesp
Mevr. Paulette van den Berk 85-21 Buitenkaag
Mevr. Irene Oosten-Kensmil 89-21 Lommel België
Mevr. Mira Croese-Son ? -20 ‘s Gravenhage Mevr. Ellen de Jonge-Verwoerd 84-20 Berlou Frankrijk
Overleden: Gevlogen:
Mevr. Astrid Schoen 17 september 64-70
Mevr. Ada Dilg 29 september 51-54
Dhr. Cor Niemeijer 5 oktober 59-92
Dhr. Hans Gemke 18 november 54-87
Dhr. Gerard Spijker 19 november 69-72
Oliebollenborrel 29 december 2021 afgelast
Voor de tweede keer in onze geschiedenis hebben wij moeten besluiten de oliebollenborrel te annuleren. Na het succes van de wintercrewborrel in november hadden we goede hoop dit op vele manieren zo wisselvallige jaar op traditionele en feestelijke wijze in elkaars gezelschap af te sluiten. Onder het genot van een goed gesprek, een drankje en een oliebol. Maar helaas. Als vereniging zijn wij verplicht ons aan de richtlijnen van de overheid te houden, de horeca waar wij de borrel organiseren is dat ook verplicht. Volgend jaar beter!
En nu we het toch over volgend jaar hebben: het bestuur wenst u met deze toost genoeglijke feestdagen en een goed en vooral gezond 2022.
Proost!
Onverbeterlijk optimistisch is er voor volgend jaar weer een volle agenda georganiseerd. Zie voor de invulling elders in deze Cabine.
Introductie nieuw
bestuurslid (a.i.) Coen Veld
Mijn naam is Coen Veld en ik heb mij kandidaat gesteld om de ledenadministratie van de VOC-KLM te gaan doen. Ik ben 61 jaar oud en ik woon mijn hele leven al in Amsterdam. Ik ben getrouwd met Pieter. Na mijn opleiding HEAO-bedrijfseconomie ben ik in 1981 bij KLM gaan werken. Ik heb verschillende grondfuncties vervuld in binnen- en buitenland, als financial controller en als leidinggevende bij verschillende administratieve afdelingen. In 2004 ben ik gaan vliegen en dit heb ik met veel plezier gedaan totdat ik eind 2020 gebruik heb gemaakt van de VVR. In de functie van ledenadministrateur en bestuurslid van de VOC verwacht ik mijn kennis uit mijn oude vakgebied op een mooie manier te kunnen combineren met mijn ervaringen als steward.
Het bestuur is heel erg blij dat er zo snel nadat Annette te kennen heeft gegeven het te druk te hebben voor de ledenadministratie een nieuwe bestuurslid is opgestaan:
Crewborrel 6 november 2021 bij Vooges in Haarlem
Zomaar snel de deur uit gaan is er tegenwoordig niet meer bij. Niet alleen het geheugen laat je soms in de steek (van hoe laat tot hoe laat is de borrel ook al weer), maar je wil ook de e-mail nog een keer goed nalezen (heb ik QR-code, legitimatie, pinpas wel bij me). Dan nog het mondkapje voor in het OV niet vergeten. Elke spontaniteit is er inmiddels wel af. “Maar je gaat naar iets leuks” houd je je voor. En dat geldt dan weer niet voor alle VOC-leden. Naast de vele positieve reacties na de definitieve uitnodiging zitten er ook kritische en ronduit negatieve in de mailbox van de bestuursleden.
Met name het verplicht tonen van de QR-code om toegang te krijgen leidt tot soms harde uitspraken richting politiek Den Haag en richting bestuur.
Een 120 collega’s, vliegers, bwk’s en cabine, meldden zich bij Vooges in Haarlem. Zij kunnen terugkijken op een gezellige crewborrel. Na het strandfeestje op Zandvoort was dit het tweede grote treffen dit jaar. Viel het de vorige keer al op dat de VOC vele nieuwe jonge leden kent, deze borrel bevestigde dat dik. En dat geeft een nieuwe dynamiek aan het geheel. Naast herinneringen
aan langer geleden, praten collega’s elkaar ook bij over de afgelopen jaren. Over de coronamaatregelen aan boord en in de crewhotels. Ieder land hanteert zijn eigen regels, soms op het bizarre af. En men praat over de VVR (de Vrijwillige Vertrek Regeling) waar veel gebruik van is gemaakt. Wat daarbij weer opvalt is dat velen wel een laatste reis hebben gemaakt, maar veelal geen ‘Laatste Reis’ met een aangevraagde crew en veel festiviteiten.
Kortom: gespreksstof te over. Maar er was ook tijd om de diverse kramen te bezoeken, waar collega’s hun waar aanprezen. Van het aanbod tot coaching, via boeken naar artikelen voor het goede doel. Kari- Anne van Wijk en Ad van Aken verkochten boeken van Kari-Anne’s vader, Aart, ten bate van het KWF, Linda Kager stond er voor Brooke Hospital for Animals en er was bij de ingang een grote kraam van de precies op die dag 23 jaar geworden Wings of Support, bemand door Constance Broertjes en Gerry Bouma. Later voegde zich de voorzitter van WoS, Annette Groeneveld daar nog bij.
Zoals gebruikelijk sprak de voorzitter, Vivianne Smit, de aanwezigen toe en refereerde aan de moeilijke tijden om iets te organiseren, of het nu om wandelingen ging, om museumbezoek of om een borrel. Het bestuur had onlangs wel het besluit genomen om voor 2022 een volwaardig programma te publiceren met als achtergrond “elke maand iets voor de leden”. Onder het motto “het is makkelijker te annuleren dan op korte termijn te organiseren” kunnen we binnenkort dat programma tegemoet zien. In de hoop dat veel, zo niet alles van wat er op die lijst staat, ook daadwerkelijk uitgevoerd kan worden.
Bij een VOC-borrel horen bitterballen en die waren er ook. Schalen vol gefrituurde snacks gingen rond, onder dankzegging aan de vliegers die deze keer trakteerden.
Even stil met een volle mond en daarna gaan de
gesprekken geanimeerd verder.
Voordat je het goed en wel doorhebt is het weer bij vijven geworden. En dan lijkt Vooges weer even precies op het BMC: afscheid nemen van collega’s en op naar huis. Op je indeling staat de volgende VOC-bijeenkomst:
de Oliebollensoos op woensdag 29 december. IJs en weder dienende. En corona, dat dan weer wel.
Eugène van Halder
Inmiddels is gebleken dat de oliebollenborrel geen doorgang kan vinden.
Regio-uitje 2 september 2021 VOC-Drenthe en Groningen naar Ellert en Brammert in het openluchtmuseum te Schoonoord
Op een mooie, zomerse dag op de tweede september togen noordelijke VOC-ers naar het Drentse Schoonoord waar volgens de legende de Drentse reuzen Ellert en Brammert leefden in het Orvelterveen. Dat was vier eeuwen geleden. Vader en zoon woonden hier in een onderaards hol en spanden draadjes met belletjes eraan over de heide om argeloze reizigers te strikken om ze vervolgens te beroven. Op een dag hadden ze een mooie, Drentse deerne te pakken, Marieke geheten.
Haha… een handige hulp in de huishouding.
Zeven lange jaren hielden ze Marieke gevangen in hun hol. Helaas konden de reuzen er nu niet meer samen op uit gaan, want een van hen moest het wichie in de gaten houden.
Op een dag beval Ellert Marieke om hem te scheren.
Brammert ging alleen op rooftocht. Toen Marieke hem had ingezeept en het mes pakte … sneed ze Ellert pardoes de keel door. De oude reus viel bloedend neer en Marieke zette het op een lopen. Brammert, gealarmeerd door de belletjes, snelde huiswaarts en trof zijn vader dood op de grond. Toen hij opkeek, zag hij Marieke in de verte lopen. Hij greep zijn bijl en achtervolgde het rennende meisje. Toen een schuurdeur in zicht kwam gooide hij zijn bijl door de lucht in de richting van Marieke. Zij kon nog net de schuurdeur
achter zich dicht slaan en de bijl bleef steken in de nok van de baander.
Dus lezer, als u naar Drenthe komt en het huis zoekt waarin Marieke heeft gewoond… kijk dan goed of u een barst ziet bovenin een baander. Werd de morgen na een bezoek aan de reuzen afgesloten met een Drentse koffietafel, in de middag verplaatste het gezelschap zich naar Eeserveen voor de tuinbeelden en keramische voorwerpen van galerie Harwi.
Dineke Uildriks
Vlnr: Petra, Yvonne, Jan, Mary, Eveline, Marijke, Margriet, Bea, Jessica, Gerda, George, Yfke, Monique, Anneke en Wim. Gehurkt de regiocontactpersonen Corien (l) en Dineke (r).
Eindelijk was het dan zover! We hadden een datum geprikt en we zouden elkaar ontmoeten in Ruurlo!
Helaas kon niet iedereen komen maar we waren al blij met degene die er WEL waren en degene die er niet waren, hebben ontzettend meegeleefd in onze app- groep! Hetty de Vos kwam met het fantastische idee om te gaan high-tea’en bij Kasteel Ruurlo en daarna naar het bijhorende museum te gaan, waar Hetty als gastvrouw werkt! Het idee werd enthousiast ontvangen dus zo gezegd, zo gedaan!
Kasteel Ruurlo wordt al in 1326 genoemd en is vanaf de 15e eeuw in handen van de Nederlandse adellijke familie van Heekeren geweest. Vanaf de jaren '80 deed het dienst als gemeentehuis van Ruurlo. Vanwege de fusie met Borculo, Eibergen en Neede in 2005 verloor het zijn bestemming. In 2013 kocht Hans Melchers het kasteel en landschapspark en liet het grondig restaureren.
In 2003 is naast het kasteel de Oranjerie uit 1879 herbouwd die dienstdoet als theehuis, en voor speciale gelegenheden wordt verhuurd. Vanaf 2017 maakt het deel uit van museum MORE (MOdern REalisme). De huidige eigenaar, Hans Melchers, heeft in 2017 zijn plannen gerealiseerd om in het kasteel een Carel Willink- museum met schilderijen van hem te vestigen. Met daarnaast ook een deel van de collectie van Fong Leng, dit ivm de muze van Carel, Mathilde de Doelder. Een
leuke bijkomstigheid is toch ook wel dat Mathilde Willink een tijdje bij de KLM heeft gevlogen, voordat ze met Carel trouwde.
In het museum is, naast de schilderijen en
kledingstukken, ook nog een bruidssuite te bekijken, maar ook om erin te slapen mocht je nog willen trouwen op het kasteel! Want trouwens, dit is nog steeds mogelijk op het kasteel want ze bezitten een prachtige trouwzaal waarvan de muren bekleed zijn met moiré zijde die door ontwerper Ronald Kolk is aangebracht.
Zelf moest ik na de High tea afhaken, maar ik heb gehoord dat het zeker de moeite waard is om er een kijkje te nemen! De high tea was zeker smakelijk en gevarieerd, al moesten we wel lang wachten op het eten… Maar dat gaf ons tenminste wel de tijd om "bij te kletsen"!! Hahaha.
Zo zijn we er achter gekomen dat we een aantal nieuwe leden hebben, waaronder ondergetekende zei de gek en dat we nu in totaal 18 leden hebben, die in het Ooooosten wonen! Ook hebben we gehoord dat het niet zo goed gaat met Ben Litjens en hebben we ook gehoord dat er alweer een volgende borrel aan zit te komen en dan hopen we met z’n ALLEN erbij te zijn om elkaar face2face een heel goed jaar te wensen!
Ernestine Schweig
Uitje 19 oktober 2021 VOC’ers uit Oost Nederland
Nancy Huisman-Visser / Hetty de Vos-Peters / Wil Walhof-Righaert / Fietje Meyer-Holstege / Ernestine Schweig / Tineke Dekker / Christina Vrolijk-Meuleman
Wat heeft het coronavirus in de loop van de vele maanden die achter ons liggen voor een hoop ellende en oeverloze discussies gezorgd. Wat een gedoe en wat een onrust is ons deel geweest en nu, op het moment dat ik dit schrijf, heeft een nieuwe coronagolf ons land overspoeld en nemen de besmettingen weer hand over hand toe. Helaas kon het bridgeweekend van 26 maart jl. door alle genomen coronamaatregelen geen doorgang vinden en moest de organisatie van dit kaartfestijn uitwijken naar een datum verderop in het jaar.
Gelukkig waren de coronamaatregelen op 25 september versoepeld zodat het weekend, tot grote vreugde van alle betrokkenen, op 8 oktober toch doorgang kon vinden. Via ons lijfblad ‘Cabine’ hadden wij ons, met nog 40 andere enthousiastelingen, opgegeven om mee te doen. Wij wisten uit ervaring hoe gezellig en ontspannen dit soort weekends zijn en zeker, nu het voor de 45ste keer werd georganiseerd, wilden wij er bij zijn.
Op 8 oktober was het dan zo ver en konden wij vanaf 15.00 uur inchecken in het hotel. Er stonden twee dames achter de balie waarvan er een het zwarte garen (nog) niet had uitgevonden en kennelijk vandaag voor het eerst achter de balie stond. Het was duidelijk dat ook hier het personeelstekort nijpend was, wat zich niet alleen achter de balie maar in het hele verdere servicegebeuren manifesteerde. Maar om 17.00 uur was iedereen binnen en ingecheckt en konden wij de overige deelnemers in de bar de hand schudden (dat mocht toen weer!) en gaan genieten van ons welkomstdrankje.
Wat is het toch gezellig om je collega’s van toen weer te ontmoeten en te spreken, oude koeien uit de sloot te halen en verhalen te vertellen die door de jaren heen steeds sterker en ongeloofwaardiger worden.
Elly van Ast heette ons allemaal van harte welkom en moest ons toen, helaas, vertellen dat een aantal deelnemers zich om medische redenen had moeten afmelden. Dat was toch een lichte domper op de feestvreugde; de deelnemerslijst was van te voren goed bestudeerd en wij hadden ons verheugd op het weerzien
van al die oudcollega’s op de lijst. Leeftijd en de gevolgen daarvan zal de grootste boosdoener en spelbreker zijn geweest. Na de borrel gingen wij aan tafel voor een prima maaltijd; de bij het eten geserveerde wijn zorgde voor geanimeerde en soms geëmotioneerde gesprekken.
Nadat ook het nagerecht was geserveerd en iedereen zich op zijn kamer even had opgefrist gingen wij naar de wedstrijdzaal waar de technische organisatie in de personen van Bert de Bresser, Marianne van Mouwerik en Rick Jacobs alle tafels en apparatuur al had klaargezet en wij al snel konden beginnen met het spelen van de eerste spellen. Het werd een gezellige avond waarin alle teams elkaar sportief bevochten en met de gegeven kaarten probeerden, door het juiste biedverloop, tot het goede contract te komen en dat vervolgens ook te halen. Het is een prachtig spel waarbij de emoties soms aardig kunnen oplopen. Niet alle teams waren even goed op elkaar ingespeeld en dat leidde soms tot hilarische momenten. Na de laatste speelronde hebben we met elkaar nog een afsluitend drankje gedronken, bood het hotel ons nog wat hapjes aan en is er nog wat nagepraat en moppen verteld. In de vele voorgaande edities van de bridgeweekends waren deze nazit-uren legendarisch en worden de moppentappers van weleer nog altijd aangehaald en genoemd, niet altijd om de kwaliteit van de vertelde mop maar meer nog om de vaak grappige manier waarop de mop werd verteld. De naam Piet Piller bijvoorbeeld, voor wie hem gekend heeft, zal nog lang boven deze weekends blijven hangen.
De volgende ochtend, na het ontbijt, ging iedereen zijns weegs waarbij de stad Amersfoort en zijn wijde omgeving voor zowel de shopper, de museumganger als de natuurliefhebber heel veel te bieden heeft. Sommige deelnemers hadden hun fiets meegebracht en hebben genoten van de natuur en de Indian Summer. Bovendien was het prachtig weer wat de vreugde van het buitenzijn alleen maar vergrootte.
Bij de borrel werden de ervaringen van de dag
uitgewisseld; sommigen hadden in een café of restaurant hun bridgepraktijk nog wat verfijnd of het biedproces met nog wat nieuwe conventies verrijkt; anderen hadden genoten van een vaartocht door de grachten van
Verslag van het 45ste VOC bridgeweekend van
8 t/m 11 oktober 2021 in het Fletcher hotel in Amersfoort.
Amersfoort. Weer anderen hadden de middenstand van Amersfoort een handje geholpen en toonden vol trots hun nieuwste aanwinsten.
Ook nu was de geserveerde maaltijd weer van prima kwaliteit en met het afsluitend dessert was er een goede bodem gelegd om het strijdtoneel in de bridgezaal met open vizier te betreden. Ook nu werden er weer vier spellen per half uur gespeeld en als de speeltijd verstreken was gaf een Big Ben-achtige klok genadeloos aan dat er niet meer aan een nieuw spel begonnen mocht worden. Aan het eind van de avond weer een afsluitend drankje en dito snackje van het huis.
De volgende ochtend, op zondag na het ontbijt, werden de bridgeactiviteiten over de dag verdeeld; ’s-ochtends
’n rondje van acht spellen en de resterende zestien
’s avonds na het eten. De zondagmiddag kon weer vrij besteed worden en iedereen had zijn plan voor de verdere dagbesteding al gemaakt. Mijn verhaal wordt wat eentonig want ook nu was er om vijf uur weer de borrel met aansluitend het diner. Door iedere keer bij andere deelnemers aan te schuiven waren de gesprekken aan tafel heel divers, soms wat serieus, soms wat luchtiger en gelardeerd met humor en leuke anekdotes. Voordat wij de bridgezaal betraden kon er eerst koffie worden getapt uit moderne machines;
je had een ruime keuze uit allerlei koffiesoorten en chocolademelk. De moderne technieken staan voor niets maar regelmatig liet een machine het wel afweten vanwege ’n verstopping, ’n volle lekbak of dito afvalbakje. Alles in de zaal stond ook nu weer klaar; het was koud want vanwege de coronamaatregelen moest er voldoende frisse lucht zijn en moest de ventilatie
goed functioneren.
Iedereen kon het hoofd dus koel houden en om 22.00 uur waren de laatste spellen gespeeld. Geholpen door de computer en andere moderne technieken was de uitslag, verdeeld over de drie speeldagen al snel bekend en kon er worden overgegaan tot de prijsuitreiking.
Het organisatieteam had een prachtige prijzentafel ingericht met daarop zeer begerenswaardige artikelen;
het team dat als hoogste was geëindigd mocht als eerste een prijs uitzoeken totdat ook het team dat als laatste was geëindigd zijn prijs had opgeëist. Tot verrassing van eenieder kwam ook Vivianne Smit, onze VOC-voorzitter, nog “even” langs (ze moest toch “even” uit Amsterdam komen!) om Bert te komen feliciteren met het feit dat dit de 45ste keer was dat hij (mede) in de organisatie van deze weekends zat en tevens om haar blijk van waardering in een tastbare vorm aan hem en de rest van de organisatie over te dragen. Ook had het bestuur voor deze gelegenheid budget vrijgemaakt om voor alle deelnemers een spel speelkaarten te laten maken wat zeer gewaardeerd werd. Daarnaast was door een aantal deelnemers enthousiast met de pet rond gegaan waardoor er aan alle leden van de organisatie een leuke attentie kon worden overhandigd.
Na een laatste nachtje in het hotel en een afsluitend ontbijt de volgende maandagochtend hebben wij met weemoed afscheid genomen van alle deelnemers en ons opnieuw gerealiseerd hoe belangrijk dit soort evenementen zijn voor het onderlinge contact en de saamhorigheid. Ik roep eenieder dan ook op om te leren bridgen (Vivianne zit inmiddels ook op cursus) en deel te nemen aan dit soort weekends.
Blijf bridgen bij de VOC En neem gezellig iemand mee Helaas maar één keer in het jaar Maar het houdt de club wel bij elkaar.
Blijf je vrienden stimuleren Om vooral dit spel te leren Een prachtig wapen in de strijd Tegen verveling en de eenzaamheid.
Ik dank een ieder voor een prima weekend Hier in ’t mooie Amersfoort
Waar het prettig toeven was En je rust niet werd verstoord Elly, Inge, Marianne
Henny Vonk en Bert Dank voor de organisatie
Waardoor het weer gezellig werd.
Jan Kruijdenberg
PS Het volledige gedicht van Jan konden we helaas deze keer niet plaatsen door ruimtegebrek
Vlnr Marianne, Bert, Inge, Elly en Hetty
Het is alweer 2 jaar geleden dat er in ‘Cabine’ een eerste aankondiging stond over de VOC-reis naar St. Petersburg.
In een poging de trip toch door te laten gaan, werd de vertrekdatum tot twee keer toe verzet, maar helaas, op 9 januari 2021 kregen de deelnemers een mail dat de reis definitief was geannuleerd vanwege corona. Gelukkig is de afhandeling daarvan snel en naar volle tevredenheid verlopen. Voorlopig is er in Rusland geen perspectief op versoepelingen en om die reden is onze St. Petersburg- reis voor onbepaalde tijd uitgesteld.
Op het moment van schrijven worden er binnen de EU stringente maatregelen genomen om verdere verspreiding van het aantal coronabesmettingen in te dammen.
Toch durven we het aan om voor volgend jaar juni plannen te maken voor een 5-daagse VOC-reis. Uiteraard onder voorbehoud. Daarbij denken we aan Brugge en Gent, twee historische steden in Vlaanderen. Interessant
én gezellig, niet te ver weg en geen gedoe met al die extra eisen om in een vliegtuig te mogen stappen. En…
bij onverhoopte coronaproblemen als een lockdown o.i.d. in de bus gesprongen en zó weer thuis.
Inmiddels is er contact gezocht met OAD, een organisatie waar we al eerder een busreis mee hebben gemaakt.
Aan hen is gevraagd een programma voor ons samen te stellen.
Hoe daar invulling aan wordt gegeven, dat leest u in de volgende Cabine.
Wellicht vindt u de plannen te voorbarig, maar als we niets doen, dan ontnemen we onszelf het sprankje hoop dat we allemaal zo nodig hebben.
Constance Broertjes
Save the date: VOC-KLM reis 13 juni 2022:
Gent en Brugge
Gent
Brugge
maandag 6 december 2021 VOC 2021
Datum:
Competitie:
Parencompetitiestand
Rang Paar Gemidd. 8-okt 9-okt 10-okt
Lijn A
1 Rick Jacobs & Marianne van Mouwerik 61,64 66,07 58,60 60,24 2 Conny Doyle & Alide van Ingen 58,58 69,35 52,71 53,69 3 Bert de Bresser & Betty van Vianen 58,43 56,85 57,41 61,04 4 Helen Oud & Pat van der Wilk 57,74 61,31 48,63 63,27 5 Elly van Ast & Inge Eckardt 56,30 55,06 60,00 53,84 6 Ali Muijskens & Helene de Ridder 51,26 51,19 53,90 48,69 7 Fien Kruijdenberg & Jan Kruijdenberg 49,38 52,68 50,33 45,12 8 Marline Linschooten & Henny Vonk 49,11 48,81 47,59 50,92 9 Bertha van Nunspeet & Hans van
Nunspeet 47,64 44,35 53,75 44,82
10 Hans Boelsma & Lodewijk van Eck 47,08 47,02 51,46 42,77 11 Irene van Rijn & Renée Seijlhouwer 46,39 44,94 38,30 55,92 12 Dieke Felix & Inge Lantwaard 45,67 42,86 44,46 49,70 13 Marlise Croll & Rita Seijffert 45,46 40,77 43,04 52,56 14 Janneke Hoeven & Tilly van der Meer 45,44 40,77 55,54 40,00 15 Enneke Lens & Dick van der Meer 44,70 42,86 48,90 42,35 16 Gerrie Bausch & Fridja Evers 34,63 35,12 34,55 34,23
a = afwezig, c = combipaar, i = invallers, m= minder spellen gespeeld, h = hogere lijn, l = lagere lijn, r = arbitrale wijziging, v = score telt niet mee, b=geblokkeerde score * = opmerking
NBB-Rekenprogramma 4.6.18.1 © Bridge Systems BV / Nederlandse Bridge Bond Licentiehouder: Bridgeclub De Vliegende Honneur (01.050)
maandag 6 december 2021 12:49 Pagina 1 van 1
Uitslag
De organisatie
Henk Jan Niewenweg nam ontslag na ziekte in coronatijd
KLM-paspoort
Henk Jan Niewenweg
1964 Geboren op 3 mei in Amsterdam 1974 Verhuisd naar Driehuis
1984 Diploma havo na mavo 1985-1986 Militaire dienst
1986-2021 KLM: cabin attendant tot ‘92, ass. purser tot ‘96, purser tot ‘01, sr. purser tot ‘21
1989-1998 Nevenfuncties: opleidingen tot ‘92 en daarna divisieleiding éénbanders
2021 Gepensioneerd na 19.651 vlieguren 2003 Verhuisd naar Joure, sinds 2017 in
Langweer, Friesland privé Getrouwd met purser
Annemarie (Ama) Schenkelaars, twee volwassen zoons
Op 1 november, een dag voordat onze demissionaire regering opnieuw coronamaatregelen zal aankondigen, rijd ik in de herfstzon, met gepaste snelheid van 100 km, over de snelweg langs Drachten en Heerenveen naar Joure. Het aantal coronapatiënten van vooral ook niet- gevaccineerden staat momenteel de reguliere zorg in de weg. We gaan de derde winter in met covid-19. Bij de KLM heeft deze pandemie geleid tot het instellen van de Vrijwillige Vertrek Regeling (VVR). Ik ben onderweg naar Langweer waar senior purser Henk Jan Niewenweg eerder dit jaar gebruik heeft gemaakt van deze regeling.
Bij Joure verlaat ik de snelweg. In het aangrenzende dorp Scharsterbrug bewonder ik vanuit mijn autoraam een fraaie Friese kop-rompboerderij en door het bos kom ik in Langweer op mijn bestemming aan het Lyts Dykje.
Ik meende Henk Jan niet te kennen, maar bij hem thuis, gezellig aan de koffie met verse Friese oranjekoek, vraagt hij mij of we in 1987 in Caïro naar de piramides zijn geweest. Het KLM-gesprek kan beginnen. Echtgenote Ama komt nog even binnenlopen om kennis te maken.
Liefkozend legt ze een hand op de schouder van haar man en verdwijnt dan naar boven waar ze niet, zoals ik veronderstelde thuiswerkt in coronatijd, maar revalideert na een long-covid. Heftig. Ik vraag Henk Jan naar de corona-invloed op hun beider leven.
‘Op 1 april dit jaar ben ik gestopt met vliegen.
Ik zal vertellen hoe het allemaal is gegaan. Vorig jaar maart kwam Ama, die purser is, met milde gezondheidsklachten terug van een vlucht uit Delhi. Er was toen nog weinig bekend over corona en er was nog geen testmogelijkheid, maar waarschijnlijk heeft ze op die vlucht aan boord corona opgelopen. De klachten namen toe en zij is nu na anderhalf jaar nog steeds thuis herstellende van long-covid. Dat uit zich in vermoeidheid en last van te veel prikkels. In diezelfde periode, medio maart 2020, had ik een vlucht naar Washington, twee dagen nadat Amerika werd ‘dichtgegooid’ door Trump.
Ik herinner mij dat wij de enige gasten waren in het hotel, er heerste een spooky-sfeer. Daarna werd de VS gesloten voor Europeanen en liep het aantal vluchten wereldwijd terug. Omdat Ama corona had werd ik verplicht op niet-indeelbaar gezet. Maar toen ik na drie weken weer kon vliegen, kregen we veel extra vrij (evr). In april ’20 stond er hoofdzakelijk evr op mijn indeling. In mei had ik eindelijk weer een reserveblok op mijn rooster staan.
Maar ik kreeg spierpijn, een nare pijn in mijn been die ik niet kon thuisbrengen. Ik dacht aanvankelijk dat ik me misschien had vertild of dat het een zweepslag was.
Achteraf heb ik het waarschijnlijk onderschat en had ik een dokter moeten bellen, want ik werd ’s nachts wakker met een ontzettende druk op mijn borst en op mijn rug, ik wist niet hoe ik moest liggen. Dus de volgende dag Henk Jan thuis in Langweer, Friesland, op 1 november 2021
naar de huisartsenpost. “Heeft u spierpijn?” vroeg de dienstdoende arts. Hij dacht aan trombose en wilde mij laten controleren. Zelf ben ik nog naar het ziekenhuis gereden. Op de parkeerplaats zei ik tegen Ama: “Wacht jij hier maar,” en dacht: ik loop er even heen. Het bleek een longembolie te zijn. Dat zijn bloedstolsels in de longen.
Ik moest in quarantaine, door de scan, kreeg antibiotica, moest aan het infuus, kreeg zuurstof en verbleef vier nachten in het ziekenhuis. Gelukkig knapte ik snel op en ben ik nu helemaal genezen verklaard. De huisarts zei achteraf dat het trombose was geweest veroorzaakt door corona. Toen was er ook nog minder over bekend.
Vervolgens ging ik eind juli’20 vervangend werk doen bij het verzorgingshuis Eduard Douwes Dekker voor voornamelijk ouderen in Amsterdam-Noord. Een groep van ongeveer veertig KLM‘ers, die tijdelijk niet kan vliegen maar wel anders inzetbaar is, doet hier momenteel vrijwilligerswerk door aandacht te schenken aan de bewoners omdat de zorg onderbezet is. Een KLM-manager, wiens oma hier verblijft, heeft dit idee aanhangig gemaakt bij de KLM.’
Doe je dit werk nu nog?
‘Ja, met heel veel plezier ga ik hiernaartoe en sinds mijn ontslag bij de KLM eens per veertien dagen als vrijwilliger.’
Kreeg je in die periode het idee om te stoppen met vliegen?
‘Ja, toen ben ik er wel over na gaan denken. Ik heb 34,5 jaar gevlogen, ik was 22 toen ik begon. De vraag die ik me stelde was: is het verstandig om na een longembolie weer in een vliegtuig te stappen om fulltime te gaan vliegen? Na al die maanden thuis vroeg ik me af: mis je het vliegen? Nee, ik miste het niet, terwijl ik dat tot aan mijn laatste vlucht naar Washington met al mijn ziel en zaligheid heb gedaan. Ik had altijd veel plezier in mijn werk en ben nooit met tegenzin naar Schiphol gereden. Maar de mondmaskers en spatschermen lokten niet bepaald. Van een collega hoorde ik dat je steeds politieagent loopt te spelen. Daarin had ik geen zin.
En wie weet hoelang dit nog gaat duren. Na de nodige informatie ingewonnen te hebben heb ik ‘op de knop gedrukt’. Die op de IPad, om gebruik te maken van de VVR.’
Hebben Ama en jij nog samen gevlogen?
‘Heel vaak, er zijn veel foto’s. We hebben ontzettend fijne reizen gemaakt. Bijvoorbeeld naar San Francisco waar we vanuit het crewhotel gingen hardlopen over de Golden Gate Bridge en met de pont terugvoeren naar San Francisco. Ook zijn we naar de oude binnenstad van Panama geweest die ze prachtig aan het opknappen zijn. We zijn nu tien jaar samen, hebben elkaar tijdens het werk leren kennen en zijn heel gelukkig met elkaar. Eigenlijk zijn we samen overal geweest. Op alle bestemmingen in de VS, op haar verjaardag naar een prachtige expositie van Jeff Koons in New York. Met de jaarwisseling 2019-2020 waren we met de crew bij een grote spectaculaire lichtshow bij de Taipei 101, een 508 meter hoge toren. Twee maanden later zag de wereld er totaal anders uit.’
Waarom ben je indertijd gaan vliegen bij de KLM?
‘Dat is op zichzelf ook wel een leuk verhaal. Hoe is dat gegaan? Ik had nog nooit in een vliegtuig gezeten. In die tijd, na mijn middelbare school, woonde ik in een boerderijtje in Steendam aan het Schildmeer in de provincie Groningen en had allerlei horecabaantjes.
In Appingedam stond toen de Willem Lodewijk- Amsterdam-Istanboel, 1987
Met Ama aan de saleskar, 2016
kazerne. Als dienstplichtig militair heb ik daar, na enige bemiddeling van een majoor, in 1985-‘86 gewerkt als barkeeper na een militaire opleiding van zes weken in Den Bosch.
Een oude vriend van mij in Groningen had op wintersport verkering gekregen met Hanneke Brouwer die assistent- purser was bij de KLM. Hanneke zei tegen mij: “Je moet gaan solliciteren bij de KLM voor steward.” Ik vond mijzelf een gewone jongen die ook nog nooit in een vliegtuig had gezeten en met zijn ouders niet verder dan naar Steendam en de Dordogne was geweest. Maar Hanneke drong aan en ik vroeg de sollicitatieformulieren op. Heb die ingevuld, opgestuurd en werd uitgenodigd bij Werving & Selectie en ging op gesprek bij de oude heer Karel van Binsbergen en mevrouw Van Es. Ik herinner mij nog heel goed dat je van top tot teen bekeken werd. Ik had alles bij elkaar geleend, want je moest natuurlijk een stropdas voor. “Dat Engels van u lijkt nergens naar”, sprak de heer Van Binsbergen. “Dat ga ik verbeteren”, zei ik. “Dat zou ik zeker doen”, aldus Van Binsbergen. Na twee rondes werd ik aangenomen.
In november 1986 ging ik naar de basiscursus. Ik kreeg drie trainingsvluchten, twee met de DC-9 en één op de Airbus-310. Mijn eerste keer in een vliegtuig was met de A-310 naar Istanboel. Ik was 22 en vloog met een oudere, vriendelijke purser, Guus Bosman, die ik de hele reis ‘meneer’ heb genoemd en aansprak met u. Heel leuk, dat heb ik altijd onthouden.’
Je hebt een mooie carrière gemaakt. Is dit wat je wilde?
‘Ja, dit was wel wat ik wilde. Promotie hing vaak af van associatie-examens in de talen. En talen was niet echt mijn ding. Daar heb ik echt ontzettend hard voor moeten studeren. Je kunt wel zeggen: dat kan ik niet, maar kan-ik-niet bestaat niet. Het was stampen, stampen, stampen… zakken en weer opnieuw beginnen met examen doen. Ik heb wel doorgezet. Ik vloog op de DC-9, Airbus-310, Boeing-747 en B-737. Aan het einde op de triples B-777 en B-787, de A-330 en B-747. Altijd naar mooie bestemmingen. Ik denk aan Rio, Bangkok, Singapore en Nairobi waar je op safari ging.
Aan boord heb ik wel meegemaakt dat er bewaking meeging naar Curaçao, Bonaire, Paramaribo in de tijd van de bolletjesslikkers. Ook agressie, grote monden…
Maar ernstige voorvallen zijn me bespaard gebleven.
Geen knokpartijen, geen overlijdensgevallen…’
Je hebt nevenfuncties gehad. Hoe was dat?
‘Opleidingen vond ik leuk, maar het was niet echt mijn ding. Ik heb vier of vijf basiscursussen gegeven. Ik leerde presenteren, ik was nog jong en moest de cursisten alles uitleggen over de dry goods enz. Bij de divisieleiding kwamen toen vacatures en het hoofd, Peter Sommer, vroeg: “Zou je niet bij ons willen komen?” Toen heb ik moeten solliciteren en kon beginnen. Het werd héél goed betaald. Met veel plezier kijk ik terug op die tijd. Het was een mooie combinatie met het vliegen, maar het is een
tijdelijk gebeuren waar je niet lang op kunt teren. Over het bedrijf leerde ik veel en verder heb ik in die periode geleerd om makkelijk te spreken in het openbaar en volgens een structuur een vergadering voor te zitten of een briefing. Daar is voor mij de basis gelegd. Natuurlijk deed ik veel mensenkennis op. En op individuele basis problemen oplossen. In onze functie hebben we het KLM-beleid moeten uitvoeren. Ik ben gebleven tot in 1998 de divisie veranderde in crewmanagement’.
Als je het moet samenvatten, wat was dan het mooie van het vliegen?
‘Dat geen dag en dat geen vlucht hetzelfde was. Je rijdt ’s morgens weg van huis, meld je op Schiphol en bent twaalf tot veertien uur later op de plaats van bestemming. Dat is dan je werkdag. Soms vlieg je terug in de tijd, in Nederland is iedereen al lang naar bed en jij zit dan bijvoorbeeld in Californië een biertje te drinken.
Het werk is me altijd goed afgegaan. Als purser word je er vorstelijk voor betaald, dus het werk moet in orde zijn. KLM is een goede werkgever. De onderlinge communicatie met de verschillende afdelingen was altijd goed.’
Waarom ben je in Friesland gaan wonen?
‘In de Randstad zijn huizen erg duur en destijds wilde ik nog wel een stap maken voor mijn gezin met jonge kinderen. Een captain die in Joure woonde adviseerde me om daar eens te gaan kijken. Dat heb ik gedaan bij de plaatselijke makelaar en dat lukte.
Hier in Langweer doe ik vrijwilligerswerk voor gehandicapten. Als kapitein vaar ik af en toe op oproepbasis een middag op de sloep. Dat heb ik dit jaar voor het eerst gedaan. Langweer is een klein dorp met een haven en er heerst nog ‘mienskip’
(gemeenschapszin). De mentaliteit spreekt me enorm aan. Verder de sfeer en de rust.’
Dineke Uildriks
Voor de B-747, Internationaal vliegveld Johan Adolf Pengel, Suriname, 2015
Inderdaad, voor u en ons, de 60-plussers. Waarschijnlijk wij allemaal dus. Want we kunnen het nog hoor, de hoogte in. Letterlijk! Gezamenlijk goed voor ruim een eeuw aan vlieguren en vermoedelijk ten gevolge daarvan samen in het kostbare bezit van twee kunstheupen, twee opgekalefaterde knieën, 1x nekproblemen en twee hernia’s gingen wij, vier 60-plussers, de bergen in.
De eerlijkheid gebiedt mij erbij te vertellen dat we wel
‘stijgstokken’ bij ons hadden, maar die bleken vooral handig bij het áfdalen van steile hellingen. En jawel, we hebben zonder al te veel blijvende schade een twaalfdaagse reis, eind augustus, naar Sankt Anton in Tirol overleefd.
We begonnen ijzersterk: op Schiphol, nog voor we het vliegtuig naar Innsbruck instapten, bleek W. haar portemonnee al kwijt te zijn. Zij dacht (hoopte?) deze thuis te hebben laten liggen. Alsof we voor het eerst een vliegtuig in moesten, zenuwen over een buitenlands tripje? De arme ziel werd ook nog slachtoffer van ons hoongelach, want eenmaal in het hotel in Sankt Anton bleek de portemonnee ‘verstopt’ in een handtas, die W.
in haar koffer had. Probleem opgelost. We kwamen aan het heerlijke zeven-gangen diner in ons prachtige hotel, mede dankzij de verrukkelijke wijn die daar geschonken werd, weer helemaal tot rust.
De volgende dag (met FFP2-masker op) de bus in voor een wandeling naar een binnenmeer, de ‘Waltsee’. Daar in de buurt geluncht en voor het eerst de Covidapp geactiveerd, iets wat in Nederland (nog) niet gangbaar was. En daarvoor moesten we online zijn. En ons aanmelden bij het restaurant via weer een andere app, en bij vertrek, inderdaad, weer afmelden. En zo bij ieder terrasje, iedere kroeg of restaurant, ook boven op de berg op een terras in de gierende wind.
Toen realiseerden we ons hoe relaxed het in Nederland nog allemaal was. Tja, het zijn nu andere tijden...
Omdat bij het hotelarrangement ook twee greenfees inbegrepen waren hebben we op de terugweg nog even de golfbaan bekeken, die vlak bij het hotel ligt.
Op dag drie met z’n vieren een forse bergwandeling gemaakt, waarbij bij een van ons haar hielspoor opspeelde. Maar de eigenaresse daarvan is een doorbijter, zij zal daar achteraf thuis nog wel even van hebben ‘nagenoten’. En nee, nu niet zo meewarig het hoofd schudden, velen van ons, oud-cabinepersoneel, hebben inmiddels dit soort technische mankementen, maar… we praten er niet over. En wij nu wel dus, maar dan ook alléén nu. Maar ook deze dag dapper de paden op, de lanen in. Uiteindelijk weer ruim 10.000 stappen op de teller. Tot slot met de Galzig kabelbaan naar 2100 m hoogte. Lekker uitrusten in ligstoelen.
En om onszelf te belonen om 16.30u uur thee en taart in het hotel. Ook inbegrepen! ’s Avonds met drie aan het diner. Eén geveld door migraine. Zucht. Dag vier begon met een gezapig wandelingetje naar de kabelbaan om daarna boven een pittige wandeling te maken met prachtig weer. 14.000 stappen! Boven in de bergen thee met taart. Bij de thee deelde een van ons blarenpleisters uit... Op dag vijf blijkt het weer omgeslagen. Het wordt dus een wandeling rond het dorp. Iets uitputtender dan ingeschat: het beruchte ‘Vals Plat’, waar ik nog nooit van gehoord had, speelt ons parten. Voor de
Opsteker…
reis was er al geopperd, als het zou regenen, zou ik bridgeles geven. Best onhandig als je geen beamer of schoolbord hebt. Maar met open kaarten spelen en aan de hand van het boekje deel 1 van Berry komen we toch zover, dat hier en daar interesse ontstaat en ‘het kwartje valt’. In de namiddag werden we uitgenodigd door een aquarelschilder, die gasten van het hotel schilderlessen geeft in de bergen. De schilder hield een enorme speech over zijn werk en daarna was er Sekt ‘on the house’. Da’s nooit te versmaden natuurlijk. Tevens kennis gemaakt met de 8e generatie hoteleigenaren. De volgende dag besluiten W. en ik om deze dag te gaan golfen. S. neemt een golfles en J. kijkt toe vanaf het terras. Het valt niet mee om op 40% helling af te slaan en een golfkar omhoog te sleuren. Toch slaat W. nog een birdie. Gelukkig was ineens hole 9 in zicht. Op het hotelprogramma staan iedere dag activiteiten vermeld, waaronder boogschieten. S. doet in de namiddag mee, maar schiet bijna een paar Chineesjes omver, die door hun ouders zijn meegenomen (en losgelaten) in de les.
Had ik al vermeld dat bij W. iedere avond de crewborrel wordt gehouden? Waarbij de nodige sterke verhalen uit de ‘oude doos’ (excusez le mot) naar boven komen.
Op dag zeven een wandeling op weg naar Pettnau langs het riviertje Rosenstrasse. Totaal 21.700 stappen en ongeveer 14 km gelopen. We krijgen de smaak flink te pakken! In Pettnau thee gedronken. W. pakt de bus terug vanwege haar pijnlijke voet (de hielspoor). W. is eigenlijk onze gids hier, maar toch vinden wij op eigen kracht de weg terug naar het hotel.
Dag acht: de Rendlkabelbaan is vandaag open en het is 20 graden! Met de kabelbaan omhoog naar 2000 m en terug gewandeld. Naar beneden lopen is toch echt een stuk enger! In het dorp een terrasje gepakt. Biertje!! Op dag negen zijn we met de bus naar Landeck gereden om vervolgens naar de Klamm, een bergkloof, te lopen.
Langs de kloof omhoog is een wandelpad gemaakt, wat boven de afgrond is uitgehouwen. Blijkt toch een van ons hoogtevrees te hebben! Gelukkig zijn er langs de wanden touwen en kettingen aangebracht om je aan vast houden. Kamikaze L. weet niet ‘Schwung zum Hang’ toe te passen en loopt regelmatig verkeerd om, dus met haar rug met rugzak naar de afgrond gedraaid, waarbij S. -die eigenlijk ook op zichzelf moet letten- tijdig
Ook dit overleven we weer zonder dat er iemand naar beneden stort. Saai eigenlijk. Voor de hoognodige spanning dus terug naar het hotel voor de 2e bridgeles.
Gewoon hoofdstuk 2 van Berry. Niet iedereen is enthousiast. Eén die al kan bridgen, laat ik een bridge- app zien, waarbij je op je telefoon af en toe een spelletje kunt doen, als je ergens te lang moet wachten. Maar voor de bridgekenners onder de lezers: eerst alles laten bezinken... Op dag tien lassen we wat rust in. Dus souvenirs kopen voor thuis en/of een museum bezoeken.
’s Middags echt relaxen; de Spa van het hotel heeft diverse massages. Een voetmassage is het idee, maar, onder ons gezegd en gezwegen: het kan niet tippen aan de massages in het Verre Oosten.
Op de laatste dag regent het écht de hele dag. Korte wandeling door het dorp. Kopje koffie op een terrasje met een heater aan. Het wordt tijd, dat we naar huis gaan. Eén klaagt over een stijve nek, een ander heeft nu écht last van hielspoor, bij nummer drie speelt de meniscus op en nummer vier heeft hooikoorts. De ervaren hotelganger/collega L. is al 3x haar kamersleutel kwijtgeraakt. ‘s Avonds krijgt onze ‘leidster’ een
chocolade gouden medaille uitgereikt en ovenwanten voor thuis voor haar geweldige organisatie. S. deelt flesjes Schnapps uit als dank voor het gezellige samenzijn en vooral omdat we met de nodige humor dit avontuur zijn aangegaan, Transavia brengt ons weer veilig thuis.
De moraal van dit verhaal? Gewoon doen! Op stap gaan en dingen doen waarvan je kinderen zeggen “Zou je dat nou nog wel doen?” En verder willen wij het ook niet weten hoor, wat we mankeren. Vandaar de laatste foto bij dit stukje:
wie het weet, mag het zeggen!
L. P.S. Thuisgekomen brengt manlief mijn koffer naar binnen en verliest daarbij de autosleutel. Uren later (na vergeefs speuren) schud ik wat aan een struik bij onze voordeur (mij verplaatsend in het brein van mijn echtgenoot) en ja hoor daar valt de sleutel op de grond...
Toch maar weer even weg?
Tsja, naar ik vrees wordt deze column een tikje minder vermakelijk dan gebruikelijk. Sorry, maar voorzitterszaken zijn ook wel eens overweldigend serieus. Huh? Jazeker. Vrees niet, ik ga hier niet een nummertje zielig doen hoor, maar er moet me wel e.e.a. van het hart. Even doorzetten, dan leest u vervolgens in de derde paragraaf goed nieuws, althans:
optimistisch nieuws, beloofd!
Wij doen als bestuur onze stinkende best om de vereniging draaiende te houden, maar corona steekt inmiddels al 20 maanden regelmatig een stok tussen de spaken. Onze vertegenwoordigers in de pensioenfondsen hebben het drukker dan ooit. Dat gaat rechtstreeks over uw portemonnee. En eigenlijk ben ik hartstikke trots op wat wij, mede door gelukkige timing, nog ‘bij elkaar’, gekregen hebben. Ik geef toe, ben bevooroordeeld. Maar laten we wel wezen: in tegenstelling tot veel andere verenigingen en eigenlijk het hele vaderlandse sociale leven, zijn wij er in geslaagd om in 2021 vijf evenementen doorgang te laten vinden: VOC-golftoernooi, VOC-tennisdag, VOC-bridgeweekend, de ‘Stairway to heaven’-borrel op het strand en de wintercrewborrel in Haarlem. Dat we daarnaast ca tien andere ‘leuke dingen’
hebben moeten annuleren klopt helaas. Maar constateren dat we ‘niks organiseren’ nee, dat klopt niet. Verder ben ik ook niet gediend van boze e-mailtjes over toegangseisen, corona-apps en vergelijkingen met WO II. Ik gun een ieder z’n eigen mening maar hoef die niet persé in m’n inbox. Als we iets willen organiseren, dan moeten we ons nu eenmaal aan de regelgeving houden. Net zoals de etablissementen waar onze bijeenkomsten plaatsvinden dat moeten, op straffe van sluiting. Gelukkig kan ik nog steeds m’n (nu denkbeeldige) uniform aantrekken en glijdt daar vrijwel alles van af, net als aan boord. En zijn er gelukkig veel meer leden die wél blij worden en ons dat ook laten weten. Maar het is net als die ene, onredelijke passagier die met z’n klacht meer impact op me heeft dan al die andere lieve leuke en dankbare passagiers met hun complimentjes. Stom hè? Ik leer het nooit…
Ondertussen zitten we niet stil; wat staat er op het VOC-programma in 2022? Zestien (16!) zeer afwisselende bijeenkomsten. Voor januari hebben we de rondleiding ‘Achter de coulissen van Tuschinski’ op de rol staan, onzeker of dat doorgaat. Daar wordt per e-mail later over gecommuniceerd. Het contact is er, zodra het kan hoort u van ons.
We zijn er trots op dat op 5 februari de nieuwe Executive Vice President KLM Inflight Services, Paul Terstegge, bij ons op de borrel komt om een presentatie te geven over IFS en vragen te beantwoorden. Zie hierna een korte introductie.
Op 5 maart staat voor onze regiocontacten (zie blz 23) weer de regio-lunch op het programma, voor alle leden de ALV.
Met na afloop het traditionele Indisch buffet. Op 2 april houden wij een pensioen-informatiemiddag. Er wordt een inleiding over het nieuwe pensioenakkoord gegeven door Emile Cevat en o.g., beiden VO-lid Pensioenfonds Vliegend.
Gevolgd door twee presentaties; Theo Wentink namens het bestuur van het Cabinefonds en Johan Bank of Harm van der Pol namens het bestuur van het Vliegend fonds. Uiteraard gevolgd door een borrel, waar we allemaal dan ook wel behoefte aan zullen hebben… In mei de FIHCA-reis naar Bordeaux, tevens in mei een stadswandeling (bij veel aanmeldingen twee keer) ‘Amsterdamse School’ i.c.m. een bezoek aan Museum ‘Het Schip’ voor de indrukwekkende overzichtstentoonstelling over leven en werk van Fré Cohen, een ‘powervrouw’ die vorige eeuw aan de weg
timmerde. Zij was een succesvolle, beeldbepalende kunstenares in de grafische mannenwereld. Dan begin juni de zomercrewborrel, hopelijk weer op het strand. En we gaan door: op 9 juni het VOC-golf toernooi. Dan op 13 juni de VOC-reis naar Gent en Brugge. Gevolgd door op 29 juli het VOC-tennistoernooi. In augustus de jeu-de-boulesdag. Op 3 september komt de voorzitter van de VNC, Chris van Elswijk langs op de borrel om ons op de hoogte te brengen van de laatste nieuwtjes. Van 7 t/m 10 oktober het VOC-bridgeweekend. Op 3 november vieren wij ons zevende lustrum met een groot feest op de dag dat de VOC-KLM 35 jaar bestaat. Hou die datum zeker vrij! En eind december natuurlijk als afsluiting weer de oliebollenborrel. Wat in een goed vat zit…
Wij kijken er naar uit, u ook?
Vivianne
Van de voorzitter
P.S. Zie altijd de laatste versie van de agenda achterop de Cabine
Voor onze golfdag heeft de organisatie een locatie gevonden en de datum vastgelegd:
9 juni: VOC-golftoernooi, golfbaan de Kroonprins in Vianen
Merwedekanaal 8, 4131 NZ, Vianen
Meer informatie en inschrijven in de volgende Cabine.
Judith
Vooraankondiging VOC Tennistoernooi 2022
Net nu we weer met zijn allen in een nieuwe Lockdown zijn verzeild toch even een gezellig positief bericht: het VOC-Tennistoernooi staat gepland op vrijdag 29 juli 2022.
Het bestuur van de Vliegende Hollander in Amstelveen heeft de datum goedgekeurd.
Dus als er geen gekke dingen gebeuren dan kunt u die dag vast in de agenda afstrepen en gaan we weer met alle enthousiaste tennissers onder ons een gezellige bal slaan. Daar verheugen wij ons op.
Ook dit keer weer de organisatie door Fridja Evers en mij.
Al hopen we dat er daarna een ander team de wedstrijdleiding over gaat nemen.
Denk er maar vast over na, het is een gezellige klus.
Wij wensen iedereen een veilige en gezonde jaarwisseling en kijken uit naar het volgende VOC Tennistoernooi.
Hanneke van der Laan
VOC-bridgeweekend 7 t/m 10 oktober 2022.
Locatie en nadere informatie in de volgende Cabine.
Tot dan!
Elly
Wie is de nieuwe EVP IFS Paul Terstegge?
De reis van Paul startte in 1975 in Rotterdam, waar hij is opgegroeid. Zijn studietijd heeft hij in Eindhoven op de universiteit doorgebracht (Industrial Engineering
& Management Science). Tijdens zijn studie heeft hij in Mexico stage gelopen en in de Verenigde Staten meegedaan aan een uitwisselingsprogramma. Via het corporate Management trainee programma is hij in 2000 bij KLM gestart. Tijdens het traineeship heeft hij het hoofdkantoor in Amstelveen, de operatie op Schiphol Centrum en het buitenstation in Milaan goed leren kennen. Zijn eerste volledige functie was manager Passenger Handling Customer Ground Handling. Die afdeling richtte zich vooral op de afhandeling van Transavia.
Daarna is Paul verhuisd naar Parijs als Senior Consultant Synergies, in de samenwerking met Air France. Na een tussenstop in Amstelveen als Senior Director Intercontinental, is hij in 2009 wederom naar Parijs afgereisd als Pricing Director Intercontinental. Van 2011 tot 2013 heeft hij in Istanbul gezeten als General Manager Mediterrenean. Van 2013 tot in 2015 was het toch weer de charme van Parijs die hem bekoorde als Vice President Asia Pacific. Om dat in 2015 weer in te ruilen voor een functie als General Manager North Europe in Stockholm. Een lieve echtgenote en mooie 2 dochters later, is hij in januari 2020 in Amstelveen begonnen als Vice President Offer Innovation. En nu, per 1 maart 2021, als Executive Vice President van Inflight Services.
Zie hieronder de link naar het filmpje waarin Paul zichzelf in februari 2021 voorstelt aan het KLM cabinepersoneel:
KLM Paul Terstegge EVP Inflight Services (02'28"min) - YouTube
Save the date’s:
Hoe Sinterklaas in
Amerika de superheilige werd
Sint en Santa: een en dezelfde man, door Nederlanders naar Amerika gebracht en ter wille van de buren licht aangepast. Het enige verschil tussen Sint en Santa is drie weken en een echtgenote.
Onderstaande stuk ontvangen van een Nederlandse Panam collega in Connecticut, overgenomen uit: ‘The Daily Dutch’, een nieuwsbrief van Nederlanders in de USA.
“Je moet het maar eens opzoeken op Google: Sinterklaas in Rhinebeck, New York, een stad gesticht door Henk Beekman (vandaar -beck, Rhine verwijst naar de Rijn waaraan z'n opa woonde voordat ie de IJssel opzocht). De hele handel, Sint, mijter, staf, optocht, een namaakschimmel, witte Pieten, soms met een zwart masker voor hun ogen, overal kinderen. Hij steekt zelfs met een stoomboot de Hudson over. Het evenement trekt duizenden van heinde en verre. Amerika viert Sinterklaas, veel massaler dan je op het eerste gezicht vermoedt. Eerst in Rhinebeck volgende week zaterdag (= begin december), in de rest van het land drie weken later. Dan is het Kerstmis, maar de kerstman is van oorsprong gewoon Sinterklaas, de elves zijn de Pieten, de arrenslee is de stoomboot, en Rudolph is de schimmel. De kerstman komt net als in Nederland door de schoorsteen, en stoute kinderen krijgen niks lekkers maar zwarte steenkool. Die kan je in zwart zilverpapier trouwens het hele jaar door in de supermarkt kopen, van chocola, of nu voor een dollar bij de Dollar Tree.
De eerste Hollandse immigranten brachten naast Leidse kaas, wit-zwarte koeien, appeltaart, wafels, oliebollen (nu donuts) en pannenkoeken ook de Sinterklaastraditie mee naar Amerika. Immigranten uit andere landen vonden dat heel feestelijk, cadeaus, blije kindergezichtjes. Met de figuur Sint Nicolaas zelf hadden ze niet veel, want die traditie kenden ze niet, maar aan het feest wilden ze graag meedoen.
Dat kwam goed uit. In de zeventiende eeuw waren
bisschoppen in Holland niet populair, vanwege de Reformatie, dus waren de Nederlanders in Amerika van harte bereid om de datum van het feest te verschuiven naar een traditie die verreweg de meeste andere buren wél met hen deelden: Kerstmis. Sinterklaas werd voortaan uitgesproken als Santa Claus, de mijter werd een rode wintermuts, de tabberd werd een rode jas en broek, de baard bleef, en omdat katholieke celibaatrestricties niet langer golden, mocht Santa gewoon trouwen. Mrs. Claus was de gelukkige, en ze kookt de sterren van de hemel, dat kan je aan Santa’s omvang zien.
Als je wil weten wat het grootste culturele stempel is dat Nederland op de westerse wereld heeft gedrukt, dan is het dit: Sinterklaas. Mettertijd aangepast tot Kerstmis met Santa, alias Saint Nick zoals hij in Amerika ook wordt genoemd. Nederland telt 70 St. Nicolaas kerken, Amerika heeft er 400, de meeste langs de Oostkust. Officieel omdat hij de sint van de zeevaarders is, maar hij is sinds jaar en dag ook de patroonheilige van Amsterdam. Dus werd ‘ie het ook van Nieuw Amsterdam, en derhalve vandaag ook nog steeds van New York. Amsterdam heeft vier St Nicolaas kerken, New York heeft er 18.
Hollanders hebben van de Sint met kop en schouders de populairste heilige ter wereld gemaakt, door te doen wat voor de hand lag: verschuif het Sinterklaasfeest een paar weken ter wille van de buren, vier het tegelijkertijd met Kerstmis, en leg de nadruk op het geven van cadeautjes.
O kom er eens kijken: vorig jaar gaven de Amerikanen rond kerstmis duizend dollar per gezin uit, bijna 900 euro. Dank u, Sinterklaasje!”
Willem Meiners
Gevonden op blog.klm.com:
Foto uit 1929 met Sinterklaas voor een Koolhoven FK-40 op de luchthaven ‘Waalhaven Airport’ in Rotterdam.
De goedheiligman gaat in ieder geval niet met dit vliegtuig terug naar Spanje, aangezien de KLM destijds niet op Spanje vloog.
Huisje 102
KLM eert Tuschinski met Delfts blauw jeneverhuisje De KLM heeft het honderdjarige theater Tuschinski vereeuwigd als Delfts blauw huisje, gevuld met Bolsjenever. In goede jaren deelt de KLM rond de 850.000 huisjes uit, waarvan honderdduizend zonder alcohol vanwege religieuze restricties op bepaalde bestemmingen. Voor sommige reizigers vormen ze een verzamelobject.
Tuschinski werd op 28 oktober 1921 geopend. BEELD ANP
100 jaar Tuschinski
De KLM presenteerde het porseleinen bouwwerk, gevuld met jenever van het Amsterdamse Bols, donderdag 7 oktober in de bioscoop. Tuschinski bestaat op 28 oktober honderd jaar en dat is gevierd met diverse activiteiten. Zo waren er in de maand oktober de nodige filmklassiekers te zien, waaronder gerestaureerde Charlie Chaplinfilms, La Vita è Bella, Pulp Fiction, Soldaat van Oranje en Turks Fruit. In een audiotour gaan mensen terug in de tijd met oud-portier Fritz, die in 1921 op het bordes stond van de bioscoop. Ook verschijnt er een jubileumboek.
Oprichter Abraham Tuschinski begon het theater een eeuw geleden als ‘lustoord, een oase van luxe en genot toegankelijk voor iedereen’, aldus Pathé, die de bioscoop inmiddels 25 jaar in beheer heeft.
Het gebouw in het centrum van Amsterdam geldt als architectonisch hoogstandje, met zijn unieke combinatie van Amsterdamse School, jugendstil en art deco.
In 2018 heeft de VOC-KLM een tweetal rondleidingen
‘Tuschinski achter de coulissen’ georganiseerd. Gezien het succes drie jaar geleden en de actualiteit zijn we van plan dat in 2022 nog eens te doen. Momenteel echter onmogelijk te plannen omdat er i.v.m. corona geen rondleidingen met gids mogelijk zijn.
Misser of meesterwerk?
Half uurtje over? Grappige aanpak van een digitale rondleiding door het Van Gogh: klik op de link hieronder:
Rondleiding tentoonstelling De aardappeleters: misser of meesterwerk? | Exhibition Tour - YouTube
De tentoonstelling is een ode aan het bekende werk dat Vincent van Gogh in 1885 maakte toen hij in Brabant woonde. De schilderijen, studies, schetsen en brieven vertellen een verhaal over ambitie, doorzetten en kritiek.
Een verhaal voor jong en oud over blijven geloven in jezelf.
De tentoonstelling gaat in op het ontstaan en de betekenis van De aardappeleters en helpt je een eigen mening te vormen over het schilderij dat Vincent zelf zag als het beste dat hij had gemaakt.
Pensioenperikelen
Vertegenwoordiging VOC-KLM in het VO van het Pensioenfonds Cabinepersoneel
Na vele jaren toewijding legt Adri Volkerts per 1 januari 2022 zijn functie in het VO (Verantwoordingsorgaan) van het cabinefonds neer. Wij zijn hem zeer dankbaar voor zijn inzet en al het werk dat hij daar voor ons, de pensioengerechtigden, verricht heeft.
Wij zijn ook zeer verheugd dat wij Rob Koster bereid gevonden hebben hem op te volgen per 1 januari a.s.
en hopen met hem op dezelfde persoonlijke en prettige wijze te kunnen samenwerken.
Seminar over het nieuwe pensioenstelsel
Als u geabonneerd bent op de digitale nieuwsbrief van uw pensioenfonds, heeft u in de mail al een uitnodiging ontvangen om u in te schrijven voor dit seminar. Zeer de moeite waard in het licht van de eventuele aanstaande wijzigingen in het pensioenstelsel.
Ontvangt u nog geen mail van het fonds of de BSG? Meld u zich dan voor deze nieuwsbrieven aan via de website.
Webinar over maatschappelijk verantwoord beleggen Pensioenfonds Vliegend
Op 11 januari van 10.00-10.45u organiseert het vliegend pensioenfonds een webinar over maatschappelijk verantwoord beleggen. In de Focus vliegend
pensioenfonds van december staat de informatie hoe deelnemers zich aan kunnen melden.
Als u zich al wilt voorbereiden: in 2020 is het
‘maatschappelijk verantwoord beleggenbeleid’
vernieuwd. Daarin is vastgelegd hoe het fonds bij het selecteren en monitoren van beleggingen rekening kan houden met milieu (environmental), sociale (social) en governance-overwegingen. Bij de beleggingen wordt gelet op mens, milieu, sociale verhoudingen en goed bestuur. Daarom wordt alleen belegd in activiteiten die niet bij wet of door internationale verdragen zijn verboden. Het fonds stelt zich actief op: op dit moment betekent dat, dat aan vermogensbeheerders van beursgenoteerde beleggingen gevraagd wordt dat ook zij de Principles of Responsible Investment (PRI) ondertekenen. Op de website kunt u in de investeringslijst kijken in welke bedrijven geinvesteerd wordt.
Brieven ‘Hoorrecht pensioengerechtigden bij invoering nieuw pensioencontract’
We hebben (weer) niet stilgezeten wat betreft de voorbereidingen op het invoeren van de Wet toekomst pensioenen. Voor beide pensioenfondsen is er namens u allen een brief naar het AVO (Arbeidsvoorwaardelijk Overleg) gegaan waarin wij aankondigen gebruik te willen gaan maken van ons hoorrecht. De enige manier waarop de pensioengerechtigden nog rechtstreeks kunnen proberen enige invloed uit te oefenen op de besluitvorming over onze pensioenen. Zie hieronder het exemplaar voor het AVO cabinefonds, die voor het vliegend fonds is uiteraard vergelijkbaar.
Daarnaast kunnen onze vertegenwoordigers in het VO bij de fondsen in een later stadium, ná de besluitvorming, nog enige zeggenschap over de opdrachtaanvaarding door het bestuur claimen.
Opheldering over de hack bij de BSG eind juli Uiteraard hebben wij ook bij beide fondsen om opheldering gevraagd over het hoe van de hack bij de BSG (Blue Sky Group) van afgelopen zomer en de traag op gang gekomen communicatie daar over. Door het bestuur van het vliegend fonds zijn wij inmiddels uitgenodigd voor een uiteenzetting waarbij ons o.a.
een beeld geschetst is van de extra beveiliging en protocollen die inmiddels ingesteld zijn ter voorkoming van herhaling.
Voortgang kwestie plaatsvervangend bestuurslid NUB bij Pensioenfonds Cabinepersoneel
Na enige uitgebreide overleggen met het bestuur van het cabinefonds en het inwinnen van juridisch advies is ons gebleken dat dit helaas een gelopen race is. Of eigenlijk: dat we een gevecht tegen windmolens gevoerd hebben. Jammer van alle tijd en energie. De statuten zijn inmiddels aangepast. Het verdient geen schoonheidsprijs, zoals al eerder opgemerkt werd. Het positieve wat uit deze gesprekken is voortgekomen is dat het VOC- bestuur vanaf nu op regelmatige basis geagendeerde, rechtstreekse voortgangsgesprekken zal blijven voeren met een delegatie van het cabinefondsbestuur.
Dit compenseert de kwetsbaarheid van onze enige vertegenwoordiger in het bestuur enigszins. Ook biedt dit de gelegenheid om elkaar rechtstreeks aan te spreken
Maar wees verzekerd: we houden een vinger aan de pols!
Uit ‘Wijzer in geldzaken’, 04 november 2021:
Blue Sky Group wint met hun initiatief PensioenWegwijzer 2021
Voor de zevende keer is donderdag 4 november de PensioenWegwijzer uitgereikt aan een organisatie uit de financiële sector met het meest innovatieve praktijkvoorbeeld om pensioenkeuzes makkelijker te maken. De prijs werd door de jury namens platform Wijzer in geldzaken uitgereikt aan Blue Sky Group in de Grote Kerk in Den Haag. Houda Stitou nam de prijs in ontvangst namens Blue Sky Group voor hun initiatief; Deelnemers als beste pensioenwegwijzer. De jury noemde de aanpak ‘overtuigend in z’n eenvoud’
en roemde het initiatief vanwege ‘de kracht van de deelnemer en het gebruik van het netwerk’.
De uitreiking vond plaats tijdens een inspiratiebijeenkomst voor vernieuwende
pensioencommunicatie met als thema: nieuwe manieren om over je oude dag te praten. De bijeenkomst werd georganiseerd door Wijzer in geldzaken samen met de Pensioenfederatie, Verbond van Verzekeraars en Netspar in het kader van de Pensioen3daagse. Onderdeel van het programma was de finale van de PensioenWegwijzer 2021 waarin vijf finalisten streden met live pitches.
De PensioenWegwijzer 2021 gaat naar Deelnemers als beste pensioenwegwijzer van Blue Sky Group - Foto Valerie Kuypers / Wijzer in geldzaken
Een persoon zoals ikzelf
Blue Sky Group dong mee met een methode die er op gericht is om de deelnemer zelf in te zetten in de pensioencommunicatie. “Mensen vertrouwen informatie van ‘een persoon zoals ikzelf’ veel meer dan een
autoriteit of instantie en zijn veel eerder geneigd om die persoon te volgen,” licht Stitou die keuze toe. “Dat inzicht gebruiken we door de deelnemer in te zetten als wegwijzer voor de keuzes in het pensioenfonds.
De deelnemer zelf is ons nieuwe, innovatieve middel,”
aldus Stitou. Door influencers met een groot bereik onder de deelnemers te scouten en te ondersteunen met communicatiemiddelen pakt Blue Sky dit op een
Aan: AVO: Mw Miriam Kartman (KLM) Dhr Chris van Elswijk (VNC)
Mw Birte Nelen (FNV)
CC: Bestuur Stichting Pensioenfonds KLM-Cabinepersoneel
Betreft: Hoorrecht gepensioneerdenvereniging Vereniging Oud Cabinepersoneel (VOC-KLM) bij invoering nieuw pensioencontract
Amsterdam, 3 november 2021 Geachte leden van het arbeidsvoorwaardelijk overleg,
Hoewel de wet betreffende het nieuwe pensioencontract nog door de Tweede en Eerste Kamer goedgekeurd moet worden en pas na publicatie in werking treedt zijn er op diverse terreinen al voorbereidende activiteiten. De wetgever kent aan het AVO een belangrijke rol toe om te beslissen over het toekomstig pensioencontract. Deze beslissingen betreffen echter niet alleen de deelnemers maar ook de pensioengerechtigden. Voor ons, de pensioengerechtigden is slechts een bescheiden rol weggelegd in de vorm van een hoorrecht. Een recht waar de VOC-KLM, mede namens de VG, zeker gebruik van wil maken.
De wet stelt dat genoemd hoorrecht dusdanig ingericht moet zijn dat dit invloed kan uitoefenen op de besluitvorming. Belangrijke factoren als acceptatie door onze achterban en evenwichtigheid van een nieuw pensioencontract spelen hierbij een grote rol. Wij merken nu al dat er bij onze achterban vragen leven over de inbreng van de pensioengerechtigden bij de overstap naar een nieuw pensioencontract.
Een onlangs aangenomen motie van Tweede Kamerlid Den Haan over betrokkenheid van seniorenorganisaties bij de besluitvorming onderschrijft het recht van de pensioengerechtigden in deze. Wij verzoeken u dan ook het hoorrecht van de pensioengerechtigden een dusdanige plaats in het proces van besluitvorming te geven opdat recht wordt gedaan aan de inbreng van deze groep.
Het lijkt ons productief de mogelijkheden daartoe op korte termijn en in goed overleg te bezien.
In afwachting van uw reactie, Hoogachtend,
V.M. Smit, voorzitter VOC-KLM, mede namens de VG
De laatste der Mohikanen?
Huub Dumoulin, ex KLM-radiotelegrafist, heeft op onze meest recente groepsvergadering (= alle verenigingen van KLM-gepensioneerden) zijn vertrek uit dit gezelschap aangekondigd. Dat spijt ons zeer. Enkele jaren geleden heeft de vereniging van oud-radiotelegrafisten zichzelf al opgeheven bij gebrek aan overlevenden (dat klinkt wat luguber, maar klopt wel).
Destijds stond in de Cabine een stuk over de heldenrol die velen van deze groep vliegende KLM’ers in WO II speelden. Huub is nu 91 jaar en heeft zestig (!) jaar geleden zijn laatste vlucht als radiotelegrafist gemaakt. Daarna heeft hij nog een geheel andere carrière opgebouwd, maar hij is van mening dat hij niets meer bijdraagt aan ons gezamenlijk overleg. Ons argument dat alleen zijn aanwezigheid al meerwaarde heeft, kon hem niet overtuigen. Hij vindt het welletjes.
FIHCA-reis mei 2022 naar Bordeaux en omstreken
Vanwege de telkens weer veranderende coronaregels en internationale in- en uitreisvoorwaarden heeft het bestuur van de FIHCA (Fédération Internationale des Hôtesses et Convoyeuses de l’Air), waar de VOC-KLM lid van is, besloten om de jaarvergadering en de daar aan gekoppelde groepsreis dit jaar binnen Europa te organiseren. Wereldwijd gezien zijn de meeste lid-
verenigingen in Europa gevestigd. Mocht de wereld onverhoopt plotseling weer op slot gaan, zijn de meeste deelnemers vanuit Bordeaux relatief snel en over het vaste land weer thuis. Ook van deze reis hopen we in de volgende Cabine een uitgebreid programma te publiceren.
