e 1,95
67
stejaargang • nummer 35 • woensdag 29 augustus 2012 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Gewapende pacificatie in de Rand
Lees ook
Briefje aan Willy Claes 3
ijzerWake 4
De laatste
ijzerBeDevaart 5
Bollekenskermis 11
Guy spitaels:
Wat We niet lazen 7
De tiranie van De roDe
kameraDen 3
Lachen met de communautaire vrede!
Boventitel cursief
Een mens zou denken dat Sint-Gene- sius-Rode de ambitie koestert verkozen te worden tot pestgemeente van het jaar.
Enkele maanden geleden pleegde een personeelslid van de gemeente zelfmoord na ernstige pesterijen op het werk. Hij had de politieke verantwoordelijken daarvan op de hoogte gebracht, maar die traden niet op. Erger, ze ontkenden na het drama zelfs dat ze ergens van wisten. Een bijzon- der tragische gebeurtenis. Daarachter gaat ander ontmoedigend nieuws schuil.
In een open brief van zaterdag aan de burgemeester beklaagt een inwoner zich erover dat Sint-Genesius-Rode vandaag een slaperige negorij geworden is. Ooit de laat- ste Vlaams bestuurde en dynamische faci- liteitengemeente, speelt ze alleen nog een rol van betekenis als potentiële corridor. Wat symboliek betreft, is Sint-Genesius-Rode elke letter van de lange naam meer dan waard. De gemeente zit geprangd tussen het Brusselse Gewest en Wallonië, tussen Ukkel en Water- maal-Bosvoorde aan de Brusselse noord- grens enerzijds en Waterloo en Eigenbrakel aan de Waalse zuidgrens anderzijds. Dé kers op de zes faciliteitengemeententaart, waar francofoon België blijvend begerige blikken op blijft werpen.
Eén van die zes gemeenten die wer- den vergeten bij de ‘zuivere’ splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Het feit dat CD&V, Open Vld, sp.a en Groen van een zuivere splitsing durven spreken, zegt genoeg over
de waarde die ze hechten aan die facilitei- ten-gemeenten. Geen! Aucun! Mochten die partijen nog aandraven met de verontschul- diging dat ze het erg spijtig vinden voor De Zes, maar dat er niets beters kon worden onderhandeld, hadden we ze van slapheid en gebrek aan onderhandelingskunde kunnen betichten. Hun triomfalistische toon bewijst echter dat ze niet slap waren, niet slecht heb- ben onderhandeld. Ze hebben De Zes gewoon opgegeven en hechtten er geen belang aan.
pacificatie
Dankzij de onderhandelde ‘Di Rupo-split- sing’ zou er in elk geval pacificatie komen.
Goedgelovigen werden geacht het voor waar aan te nemen. Misschien lieten een aantal mensen in Vlaanderen zich ook vangen aan de hoera-communiqués. Madam Myriam Delacroix-Rolin besloot in haar wijsheid die goedgelovigen maar even eigenhandig de ogen te openen. Na 31 Gordels ontdekt de gemeente dat het opzetten van zo’n start- plaats in de gemeente duur is en voor veel overlast zorgt. Vandaar het verbod starttoe- lating te verlenen, gewoon kwestie van goed bestuur natuurlijk. Met pesten heeft het alle- maal niets te maken. Dat doen ze niet in Sint- Genesius-Rode.
Ja, dag Jan en Mie! Daarmee ligt de pacifi- catie-illusie aan scherven. Madam Delacroix- Rolin is overigens niet eens van FDF-signa- tuur. Ze behoort tot de cdH-stal van Joëlle Milquet en dat is een regeringspartij. Die Mil- quet zou dan als minister van Binnenlandse
Zaken moeten optreden tegen deze vorm van pestgedrag? Droom verder! Di Rupo ver- klaarde dat hij de herrie een spijtig incident vindt, maar ingrijpen doet zijn regering niet.
Zo’n Belgische ingreep is ook niet nodig, weet elke staatshervormingsspecialist. De gemeentebesturen staan toch onder voogdij van de gewesten. Sint-Genesius-Rode wordt in het oog gehouden door de Vlaamse minis- ter van Binnenlandse Zaken. De Vlaamse minister van Sport zou zich kunnen roeren, want Gordelen is sporten. Toevallig gaat het met Bourgeois en Muyters over twee N-VA- ministers. En jawel, minister Bourgeois ver- nietigde het gemeenteraadsbesluit, maar daarmee is nog geen toestemming verleend om de Gordel er te laten starten. De gouver- neur kan wel optreden, maar die wacht op een signaal van de Belgische minister van Binnenlandse Zaken. Juist, van Milquet. Ja, dan weten we het wel. Intussen sprong ook Linkebeek op de kar van de provocatie.
De zogenaamde Vlaamse autonomie blijft als het erop aankomt een papieren tijger. De pacificatie die Di Rupo beloofde, is er al aan nog voor de inkt van de eerste staatshervor- mende wetten goed en wel droog zijn. De hele weg van het Belgische federalisme houdt Vlaanderen in de feitelijke machteloosheid.
niet alleen Gordelen…
We moeten madam Delacroix-Rolin dank- baar zijn. Zij doorprikt de pacificatie-illusie van de regering. Zij steekt een dikke mid- denvinger op naar de koning die zo graag
oproept tot communautaire vrede. Zij bewijst dat de beroemde uitspraak van wij- len Guy Spitaels dat de Vlaamse Leeuw wel brult, maar geen klauwen heeft, nog altijd actueel is. Zij toont aan dat de Gordel wel degelijk nodig is en blijft. Die Gordel kwam er niet omdat BHV moest gesplitst worden, wel om het Vlaamse karakter van Vlaams- Brabant te beklemtonen. De niet-splitsing van BHV was een symbool, niet de reden van het Gordelen. Een slechte splitsing van BHV is zeker geen reden om er mee op te houden.
Wekte Bloso-topvrouw Carla Galle tot voor kort de indruk dat we aan de laatste editie toe zijn, dan toetert ze nu toch al anders. Onder druk van Muyters vertelt ze nu dat er een opvolger komt, die in het bedreigde gebied plaatsvindt en dat die de Vlaamse problema- tiek blijvend onder de aandacht wil brengen.
Misschien heeft madam Delacroix-Rolin de Gordel mee helpen redden, door haar bru- tale optreden.
Mooi is dat. Maar met Gordelen (of hoe het volgend jaar mag heten) alleen wordt de zaak in Vlaams-Brabant niet opgelost.
Met deze staatshervorming evenmin. Als je het ons vraagt: met andere staatshervormin- gen evenmin. Zolang België bestaat, blijft het gebied rond Brussel een lekkere brok die de ogen van de politieke francofonie uitsteekt;
een politiek twistgebied. Zolang blijven de Franstalige woelwaters daar hun gang gaan;
ils vont continuer à faire leur ‘corridor’.
Actueel
29 augustus 2012
2
Uit de smalle beursstraat
Malthus komt niet terug
Mislukte oogsten, stijgende grondstoffenprijzen… Volgens sommige economen dient zich een nieuwe voedselcrisis aan.
Toch is pessimisme niet op zijn plaats. Een moderne markteco- nomie kan wel degelijk met die schokken omgaan.
De Verenigde Staten hebben de warmste julimaand gekend sinds meer dan een eeuw. Dat heeft gevolgen voor de landbouwproduc- tie. Een zesde van de maïsoogst dreigt verloren te gaan. Specialis- ten rekenen op een productie van 10,8 miljard maïskroppen dit jaar, de slechtste oogst in meer dan vijf jaar. Ook de graanproductie laat te wensen over. De soja-oogst zou 12 procent lager liggen dan ver- wacht. Niet onbelangrijk als we weten dat de VS goed zijn voor 43 procent van de soja-export en 52 procent van de werelduitvoer van maïs. Die slechte oogsten veroorzaken een opwaartse druk op de internationale voedselprijzen. De Wereldlandbouworganisatie FAO heeft al een prijsstijging van 6 procent in één maand vastgesteld.
In 2008 hebben hoge voedselprijzen rellen veroorzaakt in Mexico, Afrika en het Midden-Oosten. De wereldwijde vraag naar voeding en landbouwproducten neemt almaar toe, ook en vooral door de opko- mende middenklasse in de groeilanden. Tegen 2030 komt er een middenklasse bij van 2 miljard mensen. Die willen niet alleen alle- maal een mooie wagen, een vaatwasser en een grote televisie. Ook hun eetgedrag wordt aangepast. De tijd dat het Chinese dieet vooral uit rijst, kip en wat varkensvlees bestond, is voorbij. De middenklasse in Shanghai en Peking wil meer rundvlees. Voor het fokken van runderen is meer maïs (als veevoeder) nodig dan voor kippen of varkens. De stijgende maïsprijzen worden in de eindproducten aan de consument doorgerekend.
Sommige pessimistische economen hebben de Britse dominee Thomas Malthus (1766-1834) vanonder het stof gehaald. Die 18de- eeuwse econoom voorspelde dat voedselcrisissen onvermijdelijk zijn. De bevolking groeit nu eenmaal sneller dan de beschikbare grondstoffen. Op een bepaald moment ontstaat er ernstige schaarste en hongersnood. Een voedselcrisis kan door de overheid worden opgevangen door een geboortepolitiek, of het probleem lost zich op een dramatische wijze vanzelf op: mensen sterven van de hon- ger en het evenwicht herstelt zich.
De voorbije eeuw hebben economen meermaals de “terugkeer”
van Thomas Malthus voorspeld. Ze kregen steevast ongelijk. Inder- daad, de voorbije jaren is het aantal mensen dat onvoldoende calo- rieën binnenkreeg gestegen, van 875 miljoen in 1970 naar 925 miljoen in 2011, maar in diezelfde periode is de wereldbevolking gegroeid van 3,7 naar 7 miljard. Het aantal onvoldoende gevoede mensen is gedaald van 23,6 procent van het totaal naar 13,2 procent.
Een nooit geziene realisatie in de wereldgeschiedenis.
Malthus krijgt steevast ongelijk. Daar zijn meerdere redenen voor.
Ten eerste is er de technologische evolutie. Landbouwmachines wor- den steeds productiever. Ten tweede deed zich een zogenaamde groene revolutie voor: steeds nieuwe performantere plantensoor- ten, betere irrigatie, betere zaden en efficiëntere meststoffen en onkruidverdelgers. Ten slotte mogen we de politieke revolutie niet uit het oog verliezen. De econoom Amartya Sen benadrukt dat vrijhandel de voedselprijzen heeft doen dalen, net als de democra- tisering in landen als India. Grote hongersnood, die daar vroeger courant was, behoort tot het verleden.
De malthusianen beweren dat de grens van die verschillende vor- men van betere voedselproductie bereikt is. Men kan niet eeuwig nieuwe technieken ontwikkelen die tot een betere oogst leiden. De meningen zijn verdeeld. Anti-malthusianen wijzen op de bonus van genetisch gemanipuleerde gewassen. Al probeert de groene lobby die vorm van voedsel van de toekomst in een slecht daglicht te plaat- sen. Het enige punt waar de pessimisten over de voedselbevoorra- ding wel eens gelijk zouden kunnen hebben, is de manier waarop voedselproducten gebruikt worden als biobrandstof. 40 procent van de Amerikaanse maïsproductie zou al worden aangewend voor het maken van ethanol. In periodes van grotere schaarste, zoals nu, dringt zich wellicht een verschuiving van de productie op.
Ten slotte moeten we nog een veel gehoord argument van de voedselpessimisten ontkrachten: de hoge prijzen zouden het gevolg zijn van speculatie. Dat klopt niet. De meeste landbouwproducten, zoals graan en maïs, worden verhandeld via termijnmarkten die vola- tiele prijzen onder controle houden. Groenten en fruit vallen daar niet onder. Die prijzen kunnen wel veel meer schommelen.
Angélique VAnderstrAeten
Delta - EM
bvba
Ingenieursbureau
Detailstudies voor de omzetting van industrieel
afval in energie info:
nvandendriessche@delta-em.eu
tel 0477 723 085
Buitenlanders zullen een klevertje kunnen aanschaffen wanneer ze het land binnenrij- den, en dat merken ze meteen. Wie vanuit de vier windstreken de grens overschrijdt, kan zich niet vergissen.
Het Belgische grondgebied is bereikt waar de rijweg hobbelig wordt. Officieel werd er nog niet over gerept, maar het lekte uit dat de gewestregeringen alle voorbereidingen al rond hebben, inclusief het boetesysteem voor wanbetalers.
Niet iedereen staat te springen om een
“voorlopig geopperd” bedrag van 90 euro op te hoesten naast de “gewone” verkeersbelas- ting en de torenhoge accijnzen op brandstof.
Vandaar een boetesysteem dat er niet om liegt.
Of er al werk is gemaakt van de fabricage is onduidelijk, maar achthonderd vaste camera’s
Was het anders…
De Belgische modelstaat staat in Europa vooral model als incassobureau van de hoogste belastingen. Wie meent dat het plafond bereikt is, koestert een illusie. Vanaf 2016 komt er een schep bij. Melkkoe van dienst? De automobilist. Bovenop zijn ver- keersbelasting zal de Belgische chauffeur een wegenvignet moeten kopen, waarna zijn nummerplaat in een databank van “goede betalers” wordt opgenomen.
zullen het grondgebied controleren op wan- betalers. Het verbaast niet dat de helft het al bestaande woud flitspalen in Vlaanderen zal “versterken”. Wallonië krijgt driehonderd stuks, het Brusselse Gewest honderd. Naast die vaste camera’s worden nog vierenveer- tig “flexibele stations” voorzien; camera’s die worden verplaatst na vier uren. Vierentwintig stuks langs Vlaamse wegen - dat spreekt voor zich - tegenover veertien langs Waalse en zes langs Brusselse.
Om de laatste ontsnappingsgaatjes op te vullen, zullen nog veertig mobiele “opsporing- teams” in herkenbare voertuigen worden inge- zet, waarvan tweeëntwintig in Vlaanderen, der- tien in Wallonië en vijf in Brussel.
Naar verluidt zijn die rigoureuze maartrege- len nodig omdat “de gewesten massa’s geld
aan het vignet willen verdienen”. Alleen al het Vlaamse Gewest schat de meerinkomsten op ruim een miljard euro per jaar.
Over de meerinkomsten via het boetesy- steem wordt zedig gezwegen, over de bestem- ming van de poen ook. Ervanuit gaan dat die poen niet in de eerste plaats zal dienen om het wegennet te verbeteren, mag, maar u loopt het risico als verzuurde doemdenker versle- ten te worden.
Aanmodderen
Ik zou op de eerste rij staan om het visionaire vignet en de snelheid van uitvoeren toe te jui- chen, mocht een zelfde politieke daadkracht en intergewestelijke verstandhouding merk- baar zijn voor andere “prioritaire” problemen.
Helaas is deze verregaande vorm van roerende eensgezindheid zo goed als éénmalig.
Was het anders, was dit onland allang bevrijd van een justitie die er vrijwel elke dag in slaagt zich de woede van de bevolking op de hals te halen.
Op het vlak van ordehandhaving alleen al zouden “jongeren” die politiemensen in elkaar slaan als een prestige bevorderende hobby zien, niet langer een paar uur na het oppakken hun middelvinger weer kunnen opsteken naar al wie gezag vertegenwoordigt in het land dat hen gastvrijheid biedt.
Was het anders, werd rood alarm geblazen als blijkt dat Saudi-Arabië in België al een tien- tal scholen financiert waar leerkrachten in het Arabisch dezelfde radicale versie van de islam onderwijzen die in die “sponsorende” totali- taire staat van kracht is.
De staatsveiligheid hamert erop dat zulke scholen de strijd tegen godsdienstig radica- lisme bemoeilijken. In plaats van daar eensge- zind paal en perk aan te stellen, blijven de rege- ringsmaatregelen beperkt tot het afleggen van wat vrijblijvende verklaringen.
Naargelang de verbondenheid van de coa- litiepartners met de multiculturele illusie zijn die wat meer of wat minder scherp. Het blijft
“aanmodderen”.
Voordeel
Was het anders, zwermden de regeringen niet uit op vakantie na de goegemeente te hebben wijsgemaakt “dat alles onder controle is”; ook waarover een regering geen controle kan hebben, omdat economische wetmatig- heden niet door politici gedicteerd worden.
Wat Di Rupo en zijn bende in juli toeterden over economische groei, begroting op koers en andere positieve gevolgen van hun beleid, bleek “lichte” desinformatie. Toen Luc Coene de euforisch opgelaten regeringsballonnetjes doorprikte, was de gouverneur van de Natio- nale Bank de klos.
De beleidsmakers vielen in trossen over hem heen. Nochtans wijst niks erop dat Coene zich vergist. Belet niet dat aan de eis van de oppo- sitie om in de commissie Financiën vroeger dan gepland de toestand te bespreken, geen gevolg werd gegeven.
Was het anders, het probleem “energiebe- voorrading” zou niet zijn wat het is - eigen kern- centrales leveren minder stroom en het ver- schil moet in het buitenland gekocht worden om pannes te vermijden.
Het Belgische energiebeleid is al decennia onbestaande. Geen kat gelooft de “excellen- tie” van Energie, Johan vande Lanotte, die de bevriende media vertelde dat hij, bij stroom- aankoop in het buitenland, een prijsstijging voor de consument niet zal toelaten. Dat zal wel.
Ik neem aan dat bovenstaande volstaat om te besluiten dat politieke cohesie en daad- kracht bij de aanpak van problemen verschilt naargelang wie er voordeel bij heeft.
d.Mol
REgEnT hET nu n-VA’ERs?
Het Allerlaatste Nieuws heeft wat repor- ters op jacht gestuurd, op zoek naar “afval- ligen” binnen de N-VA. Die vondelingen mochten na de scheiding met hun portret in de gazet. De krant van B-Plusser Van der Kelen zette dat vanzelfsprekend eens lek- ker extra in de verf: “Het regent berich- ten over kandidaten die afhaken.” Slecht nieuws voor de partij van “De Grote Leider”, moet men daar hebben gedacht. Toch valt dat voor De Wever best mee: een tweede lijsttrekker van Oostende (Myriam Vyvey), en voorts wat minder bekende kandidaten in Alken, in Willebroek en Torhout (overlo- pers), in Lokeren, Turnhout, Zele en Kortrijk (onvrede over lijstvorming en inspraak), in Kortrijk en Hoeselt (vervanging lijst- trekkers) en in Houthulst (ex-VB’er). Politi- coloog Carl Devos (Ugent) mocht een en ander relativeren: “Dit is eigen aan elke groeiende partij, maar bij N-VA was die groei uitzonderlijk. Succes trekt opportu- nisten aan.” Hij wees er ook op dat veel accidentjes “regionaal gebonden” zijn, in alle partijen voorkomen, en uitvergroot worden omdat De Wever de gemeente- raadsverkiezingen zelf heeft uitgeroepen tot een nationaal referendum. Laat het ons zo zien: de kranten hebben in augustus veel plaats voor komkommers.
ChRisTEnVERVolging
De Duitse islamwetenschapper dr. Rita Breuer stelt in haar recent verschenen boek dat christenvervolging in de moslimwereld is toegenomen, terwijl westerse kerken de islam idealiseren en zich te weinig bekom- meren om die penibele positie van christe- nen in islamitische landen. In Reformatorisch Dagblad in Europa is steeds meer sprake van een pro-islamitische en antichristelijke grondhouding. “Vooral in liberale of religie- kritische milieus krijg je soms de indruk dat het ronduit pijnlijk is om je voor christenen in te zetten of je met hen solidair te verkla- ren.” Onbegrijpelijker nog vindt Breuer dat kerken meegaan in die trend. Volgens voor- zitter Nikolaus Schneider van de Evangeli- sche Kerk in Duitsland (EKD) is het fout te zeggen “dat de islam minder in vrede geïn- teresseerd is dan het christendom”. Terwijl in de Koran en in het leven van Mohammed wel degelijk geweld in bepaalde situaties gerechtvaardigd wordt.
Actueel 29 augustus 2012 3
Vander Taelen wordt geïsoleerd
Vander Taelen woont al jaren in Brussel en heeft grondig kennis gemaakt met het
‘antisociaal’ gedrag van het racaille. We cite- ren Vander Taelen uit één van zijn vele bij- dragen: “Jongens van Maghrebijnse afkomst hebben vaak een handicap door hun familiale achtergrond. Ze worden opgevoed als kleine prinsjes en verafgood door hun moeder… De onbewuste vertaling daarvan is dat ze elke vorm van gezag op school en straat afwijzen en een slachtofferrol culti- veren.” Voeg daarbij de manicheïstische, middeleeuwse denkkaders en een falende, ronduit zwakke overheid en iedereen beseft dat we op een tijdbom zitten. Een greep in de grabbelton van veel recente feiten: een brave agent spreekt in Sint-Joost-ten-Node – omschreven door Rik van Cauwelaert als
“één groot OCMW” – een zekere Alil aan, omdat hij met een bromfiets zonder num- merplaat rondrijdt. De man is zwaar geaf- fronteerd, stapt van zijn brommer en slaat de agent in elkaar. De agent belandt op straat en krijgt nog wat schoppen in het gezicht.
De agent is een week werkonbekwaam en wordt aangemaand de zaak te laten rusten.
Alil wordt na verhoor vrijgelaten omdat hij geen strafblad heeft. Vander Taelen windt zich daar terecht over op en schrijft een scherp stuk. Groen en ECOLO hebben allang genoeg van Vander Taelens scherpschieten.
Voor de gemeenteraadsverkiezingen krijgt hij geen plaats aangeboden op de Groen- ECOLO-lijst in zijn Brusselse thuisgemeente Vorst. Trouwens, de eerste tien plaatsen van die lijst zijn ingenomen door ECOLO. Ook binnen de eigen partij krijgt hij de wind van voren. “Niet alle groenen denken als Luckas vander Taelen”, sneerde Gents gemeente- raadslid Paul Pataer in een open brief. Hij laakte het opiniestuk van Vander Taelen, die wijst op de rol die de culturele achtergrond speelt bij het gedrag van bepaalde jongeren - meer nog dan de sociaaleconomische con- text. Ook Kamerlid Meyrem Almaci was niet mals. “Ik ga akkoord met Pataer: de proble- men moeten benoemd worden, maar ze ver- algemenen en culturaliseren is geen oplos-
sing. Als partij is dat al heel lang onze visie, dus ik vind dat Luckas hier uit de bocht gaat, hij faalt in zijn analyse.” Vander Taelen zit op de schopstoel. Groen-voorzitter Wouter van Besien steekt zijn kritiek tegen Vander Tae- len niet onder stoelen of banken. In de eigen partij wordt hij geïsoleerd, genegeerd…
De rode kameraden…
De rode kameraden negeren nog liever de realiteit dan hun analyse en hun ideo- logie aan te passen. Wie daar tegenin durft gaan, zal het geweten hebben. Toegegeven, als je al die jaren aan de macht bent, is het natuurlijk moeilijk te erkennen dat je er een puinhoop van hebt gemaakt. Daarbij komt nog dat de rode kameraden de controle over een flink deel van het ‘staatsapparaat’ drei- gen te verliezen, waardoor ze nog meer in het defensief kruipen. Ze blijven vasthouden aan hun vermolmde denkbeelden.
Een ander voorbeeld: een kennis van ondergetekende werkt als veiligheidsagent bij de NMBS. Op de terugweg naar huis – Denderleeuw – spreekt hij op de trein een aantal rumoerige jongelui aan. Die jonge allochtonen zijn verbolgen en nemen het niet dat ze worden aangesproken. Ze hou- den zich aanvankelijk rustig, maar eens in Denderleeuw volgen ze de man. Midden op straat wordt hij aangepakt. Hij wordt “gron- dig” in elkaar geslagen en moet meerdere weken revalideren. Hij dient een klacht in, maar verneemt dat er tegen hem ook een klacht is ingediend, wegens… racisme.
De man ging zich bij zijn socialistische vakbond beklagen, maar kreeg lik op stuk.
Vreemd is dat niet. De rode kameraden zijn altijd heel erg democratisch, behalve wan- neer het meningen betreft die haaks op hun geloofsbelijdenis staan. Dan zijn alle midde- len goed om het zielenheil van zij die dolen van alle kwaad te zuiveren: broodroof, las- ter, uitsluiting, manipulatie en nog veel meer vrolijke zaken. Leest u dat in de krant?
Renate Rubinstein zei ooit: “Aan de kwa- liteit van de pers kun je de mate van demo- cratie in een land afmeten.” Commentaar is
totaal overbodig. JB
Wie de problemen met allochtonen in de grootstad durft benoemen, bezon- digt zich aan ‘stigmatisering’ en wordt met alle zonden van Israël overladen.
Naar aanleiding van het brutale geweld van allochtone jongeren tegen politie- agenten, homo’s en vrouwen publiceerde Luckas vander Taelen – Vlaams parle- mentslid voor Groen – scherpe opiniestukken in o.a. De Standaard.
De tirannie van de rode kameraden
Mijnheer de kaviaarsocialist,
Toen wij vorige week zondag het overlij- densbericht lazen van Etienne Mangé, de gewezen penningmeester van de Vlaamse sossen, moesten wij onwillekeurig aan u denken. Als in een flits zagen wij de film van pakweg twintig à vijfentwintig jaar geleden weer afspelen, waarin uw partij definitief alle grandeur zou verliezen en gestigma- tiseerd de geschiedenis zou ingaan als de sjoemelpartij zonder weerga. Nadat de par- tijkas was leeggeraakt, na het storten van vele miljoenen franken in de putten van de failliete rode gazet De Morgen, aanvaardde Mangé miljoenen van Agusta en Dassault in ruil voor peperdure legerbestellingen.
Onder meer uw kabinetschef was daarvan op de hoogte. Maar het was niet alleen een Vlaamse aangelegenheid. Uw ideologische broeders over de taalgrens zaten mee in het bad. Ook zij hadden poen geïncasseerd dat het niet meer schoon was. Het was een cor- ruptiezaak zoals we er in dit land nog geen hadden gezien. Veel mensen kwamen tot het bikkelharde besluit dat socialisten en geld niet samen gaan. Uw partij werd uit elkaar geslagen. Gij, geldverbrander Frank Vandenbroucke en nog anderen zouden er jaren onder gebukt gaan.
De enkele dagen na Mangé overleden Guy ‘Dieu’ Spitaels kon het eveneens schud- den, alsook Guy Coëme en Guy Mathot, beide PS-kopstukken. Zij moesten in 1994 alle drie als PS-minister ontslag nemen.
Heel die corruptiezaak was aan het licht gekomen na de moord op André Cools, de absoluut ongenaakbare Luikse PS-godfa- ther.
“Ik begrijp nog altijd niet waarom Guy Spitaels en ik op de beklaagdenbank moes- ten plaatsnemen”, pruttelde gij opnieuw dezer dagen. Nochtans waart gij tijdens de aankoop minister van Economische Zaken en als zodanig willens nillens betrokken bij de regeling van de economische compen- saties van het helikoptercontract. Gij moest gaan en in 1995 kostte het u uw job van
secretaris-generaal van de NAVO. Gij werdt veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijk en vijf jaar verbod op de uitoefening van een publieke functie. Uw politieke loopbaan was afgelopen. Gij mocht hier en daar nog eens op het klavier gaan tokkelen, met de oren gaan flapperen of nog eens een beschou- wing geven bij een internationale politieke gebeurtenis.
Velen dachten dat het na die vunzige affaire zou gedaan zijn; dat de socialis- ten van beide landsdelen hun les zouden geleerd hebben. Niets is minder waar. Van- daag zijn in Wallonië de PS-baronieën nog steeds de absolute regel. In Oostende heerst een almachtige rode keizer. Ook bij uw dochter in Hasselt, waar eerst Stevaert wortel had geschoten, zien we een socia- listisch imperium van macht en geld. Soci- alisme blijft in één adem genoemd worden met geld, macht en dus cliëntelisme. Het lijkt of niemand zijn les heeft geleerd.
De nieuwe generatie socialisten is niet beter dan de vorige. De geschiedenis her- haalt zich. In de socialistische bastions blijft de macht van het geld uitgangspunt num- mer één. Socialisten die het min of meer ver hebben geschopt, klampen zich vast aan hun macht en aan de sollen die dat alle- maal opbrengt.
Nu het doek stilaan over uw generatie valt, zoudt gij de jongeren kunnen aanspre- ken het allemaal anders aan te pakken. Nu het nog kan. Maar dat lijkt niet uw bood- schap. Neen, gij blijft kneuteren over uzelf en uw als “onrechtvaardig” gekwalificeerde straf. Gij blijft zweren bij uw grote gelijk. Ge doet maar. Vandaar dat zij die na u kwamen verder potentaatje blijven spelen. De kans het socialisme weer proper te maken, is gemist. Het oude adagium blijft onvermin- derd van tel: “Voor ’t geld danst den beer.”
Jank nog maar wat verder, mijnheer de ver- oordeelde.
Brief aan Willy Claes
VoorhuWeLIjkSe beTrekkINGeN
Fouad Belkaçem, drijvende kracht achter Sharia4Belgium, mag niet trouwen in de gevangenis. Hij wilde huwen omdat zijn vriendin hoogzwanger is. Voor zover we weten, verbiedt de sharia, het bedenke- lijke godsdienstige “speeltje” voor en van fundamentalistische moslimmannen, voor- huwelijkse betrekkingen. Naar wat hij pre- dikt als de enige echte weg naar het para- dijs van Allah, heeft Fouad daar zelf een loopje mee genomen, nog gezwegen over zijn vriendin die zwaar gezondigd heeft.
De kans is groot dat Fouad in zijn sharia- clubje aan geloofwaardigheid inboet.
Ons advies? Probeer dat clubje te over- tuigen dat Allah verantwoordelijk is voor de gezegende toestand van uw vriendin.
hoe zou DaT Nu komeN?
In hartje Sint-Jans-Molenbeek, het Mekka van het Brusselse Gewest en de baronie van PS-burgervader Philippe Mou- reaux, worden in een nieuwbouwcomplex drieslaapkamerflats te koop aangeboden.
Wie er een koopt, krijgt er “gratis” een auto bij ter waarde van 8.000 euro.
Het makelaarsbureau belast met de verkoop raakt ze aan de straatstenen niet kwijt, al liggen in aanpalende gemeenten de prijzen voor dergelijke flats twee tot drie keer hoger, en zonder wagen. Hoe zou dat
nu komen? Wie het antwoord niet zou ken- nen, mag de burgemeester bellen. Maar niet allemaal tegelijk.
DI rupo Na De euforIe
Voor de vakantie werd geclaxonneerd dat België een parel was aan het econo- mische firmament. Als het niet waar is, was het toch goed gevonden. Bankbaas Coene lichtte het deksel van de pot: reces- sie! De cijfers zijn wat ze zijn: de econo- mie kromp met 0,6 % in het tweede kwar- taal van 2012. Ook de ondernemers zien de bui hangen. In juli was het onderne- mersvertrouwen nog licht gestegen, maar die opflakkering was van korte duur. Een maand later zijn meer bedrijfsleiders weer somberder gestemd. Vooral in de han- del dook het vertrouwen lager (van -8,9 naar -15,2 punten). Bestellingen worden geannuleerd. Zelfde stemming in de bouw- sector, waar de orderboekjes krimpen.
Ook de sector van de dienstverlening aan bedrijven verwacht een daling van de acti- viteiten. Alleen bij de industrie is men posi- tiever gestemd. Voorzichtigheid en beschei- denheid, het zijn geen kenmerken van Di Rupo I. Verbazend hoe lauw commenta- toren daarop reageren. In De Tijd dan toch een scherpe Isabel Albers: “De premier zwijgt oorverdovend. Over de dreigende recessie, over de dreigende nieuwe factuur voor Dexia, over de dreigende problemen met de energiebevoorrading.”
moSLImexTremISTeN IN VLaaNDereN
Via de Saudische overheid worden in Vlaanderen radicale scholen opgericht waar het letterlijke woord van Allah in de hersenpan van jonge moslims wordt gepompt. Dat bleek uit een antwoord van minister Turtelboom aan Vlaams Belang-Kamerlid Peter Logghe. “De door Saudi-Arabië gefinancierde onderwijsini- tiatieven beantwoorden aan de wil van de Saudische autoriteiten om de offici-
ele islam van het land, het wahabisme, te propageren. Op deze manier probeert proberen zij hun boodschap in zo veel mogelijk landen te verspreiden”, zegt Tur- telboom. Turtelboom zei “dat het lesma- teriaal van deze centra een bevoegdheid is van de gemeenschappen”, maar die kaatsen de bal terug. Vlaanderen erkent geen islamistische centra, omdat die de taalwetten overtreden. De staatsveilig- heid mag dan zeggen “bezorgd” te zijn, België bezorgt hen “een unieke vrijhaven waarin zij ongestoord hun gangen kun- nen gaan”, aldus Logghe.
Actueel
29 augustus 2012
4
Vooraf
Het IJzerbedevaartcomité legt al jaren tra- ditiegetrouw op de dag van de Bedevaart bloemen neer aan het monument voor de gebroeders Van Raemdonck (en nu ook voor Aimez Fiévez). Maar ja, door de samenvallende data ontstond er een probleem. Nu moesten ze die bloemenhulde doen in de schaduw van het IJzerwakepodium… Ze hadden dat in een… euh, ‘vriendelijke’ brief aangekaart bij Wim de Wit. Ze wensten namelijk niet gestoord te worden. Geen probleem voor de IJzerwake, die de stilte bewaarde die ochtend om 9 uur.
IJzerwakevoorzitter Wim de Wit vergezelde vol godsvredegedachten de delegatie van het comité en dat was het. We vragen ons af wat er zou gebeuren, moest het omgekeerde gevraagd worden, een delegatie van IJzerwake die bloemen wil leggen aan de IJzertoren… Tja, dat slechte karakter van ons.
Priestertekort
Het priestertekort in Vlaanderen laat zich nog niet gelden op de IJzerwake. Overal slui- ten er kerken, maar op de weide werd de dienst voorgegaan door zeven priesters. Die deden vrolijk hun ding. Zo was de tweede lezing een deel van een brief van Dietrich Bonhoef- fer. Mooie keuze, als je ’t ons vraagt, en niet een usual suspect voor de wake als je ’s mans curriculum kent. (Bonhoeffer stierf in een concentratiekamp als tegenstander van het naziregime). Maar geen enkele journalist zal dat opgemerkt hebben; dus het blijven extre- misten!
Inzet
De IJzerwake werd ingezet met een tekst van Frans van Raemdonck. Eindigend met de zin ‘Ik kamp voor mijn volk, mijn eigen aard, mijn Vlaanderland’. Het leek wel een vinger- wijzing naar de bedevaart. Daar ligt de klem- toon op de ‘ontmythologisering’ van het verhaal van de gebroeders Van Raemdonck.
Hier werd duidelijk waarom die twee een sym- bool zijn. Aan het IJzerfront voelden ze keihard de achteruitstelling van de Vlamingen in Bel- gië. Dat radicaliseerde hun Vlaamse overtui- ging. Ze streden om zo meer voor Vlaanderen te kunnen binnenhalen na de oorlog. Dat ver- haal past niet in het Diksmuidse plaatje, zeker?
Beter Belgisch recupereren met het verhaal van de Waal Fiévez.
Zang, gezongen
Moet het nog gezegd, de IJzerwake, dat is ook zingen. Die klassiekers die op een Westhoekse wei beter tot hun recht komen: Wij zijn bereid, Omdat ik Vlaming ben, De Blauw- voet, Komt kameraden, Vlaanderen, Het lied
der Vlamingen… En er wordt nog altijd goed meegezongen.
Podium
De IJzerwake zag er helemaal anders uit deze keer. Hoewel, helemaal… Het podium stond opnieuw waar het die allereerste keer stond, aan de kant van het monument van de gebroeders Van Raemdonck. Al bij al een veel indrukwekkender podium dan de voorgaande jaren. Het hekwerk dat alles afzoomde, werd behangen met frontfoto’s en rechts van het podium hing de leuze ‘Heer laat het prinsen- volk der oude Nederlanden niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande’.
Nieuwe opstelling
Het gevolg van de nieuwe opstelling was dat het staande publiek niet langer aan de zij- kanten kon postvatten maar enkel achteraan, maar dan wel rijen dik. Hoewel “staan” niet hoefde. Er waren nog stoelen vrij. Of die wer- den vrijgehouden voor die mensen die de hele IJzerwake in de tent koffie dronken (of straf- fer), was niet duidelijk. Het is ons een raadsel wat je in Steenstrate komt doen als je niet eens (heel) even de IJzerwake volgt. Maar goed, we leven in een vrije wereld.
Door die nieuwe opstelling was het moeilijk een vergelijking te maken met de vorige jaren.
Door het kwakkelweer was er misschien iets minder volk dan vorig jaar, maar veel zal het niet gescheeld hebben. De VRT zat er waar- schijnlijk niet ver naast met 4.600 aanwezigen.
Groot
Opnieuw aanwezig: een groot scherm, maar deze keer geen rondlopende cameramannen/
vrouwen om het beeld te voorzien. De high- tech heeft zijn intrede gedaan op de IJzerwake.
Draaiende camera’s onder een stolp (tegen de regen) gaven een mooi beeld. Voor wie achter- aan stond, liep beeld en geluid niet altijd syn- chroon. Maar toch een verbetering dat scherm.
Een blijver, vermoeden we.
Onuitgegeven
De presentatie van de wake was in handen van een nieuw duo: Annemie Peeters-Muys- hondt en Tom de Wilde. Peeters-Muyshondt is gekend van vroegere programma’s van de Uitzendingen door het Vlaams Blok (toen nog de uitzendingen door derden op de VRT). Tom de Wilde was nieuw voor ons, maar hij deed dat goed. Ze hebben een neus voor talent daar in Steenstrate.
Bloem
De bloemenhulde is een jaarlijks weerke- rend element op de IJzerwake, ingezet door
de fijfers en trommel van het VNJ. Zoals elk jaar werden eerst enkele historische per- sonen herdacht: Frans van der Linden en Wies Moens (dertig jaar geleden overleden).
Tevens diegenen die dit jaar overleden: Walter Kunnen, Bruno Huygebaert, Roger van Houtte, Jan Olsen, Juul Hannes, Dirk Melkebeek, Aloïs Verbist en, niet in het boekje maar wel ver- meld, Herman Emiel Mertens.
Trouwlied
Het culturele intermezzo was heel sober:
Hilde van Echelpoel zong volksliederen. Eerst één op tekst van Goethe. Mooi. Even later zong ze een Catalaans lied, gevolgd door het Trouw- lied. Dat was een kippenvelmoment tijdens de wake. Velen gingen rechtstaan en zongen stilletjes mee. Je hebt geen toeters of bellen nodig om een publiek te beroeren. Een goede stem en een goed lied is genoeg.
Toespraak
De toespraak van Wim de Wit was kort. Een kwartier, meer moet dat zeker niet zijn. Ook niet te uitgebreid. Maar we hoorden achteraf toch wat ontgoocheling. Er waren er die het graag wat straffer hadden gehad. Al kreeg hij na zijn ‘Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet!’ en een afsluitende ‘Omver en erover!’ een staande ovatie.
Egmont
De toespraak begon met een vergelijking tussen Egmont en de BHV-akkoorden van- daag. Het punt van de voorzitter is dat wat van- daag voorligt ook nadelig is voor Vlaanderen,
‘dat de zogenaamde propere splitsing in feite neerkomt op een vuile uitbreiding van Brus- sel’. ‘Binnen het staatsbestel van België kan Vlaanderen al deze nefaste gevolgen van de staatshervorming niet meer ongedaan maken.’
‘Maar wat een verschil met de Egmont- rebellie van toen. Over Vlaanderen hangt nu de stille spookachtige sfeer van een bezette
stad, een bezet land, waar het wantrouwen heerst.‘ Dat was de aanzet tot een rode lijn in deze IJzerwake: een nauwelijks verholen oproep om uit de zetel te komen, de handen uit de mouwen te steken.
Onderwijs
Een beetje verrassend was onderwijs een onderwerp in de speech van de voorzitter.
Eerst de verengelsing. De IJzerwake steunde de oppositie die het OVV voert tegen de decre- ten die de Vlaamse regering heeft onderhan- deld over de voertaal in het hoger onderwijs.
‘Wij zijn voor actieve talenkennis, dat is onze sterkte, dat benijdt men ons wereldwijd. Maar de invoering van het Engels tot educatieve voertaal gaat over iets anders: ze past in een culturele afbraakstrategie.’ Volgens De Wit leidt onderwijs in het Engels tot een kwali- teitsvermindering.
Topregio
Maar de kritiek ging verder. De Wit verliet een beetje de paden van het traditionele dis- cours op een IJzerwake. Hij hield een pleidooi tegen de onderwijsvernieuwing van ‘logebroe- der’ Pascal Smet: ‘Hij ontvlaamst het onder- wijs en probeert een soort eenheidsschool op te dringen naar stalinistisch model.’ Het gevolg van de verloedering van het onderwijs is vol- gens IJzerwake een jeugd die zonder waarden en normen opgroeit. De uitwassen van geweld tegen de politie in Brussel lijken dan nog maar het begin. Er is meer culturele fierheid nodig, betoogt de IJzerwake-voorzitter. Zonder die fierheid gaan we ten onder in de wereld en in de wereldeconomie. ‘Als de kwaliteit van ons onderwijs ineenzakt en de cultuur van de middelmatigheid en de eenheidsworst norm wordt, dan mag Vlaanderen ook zijn ambities vergeten om zich in Europa als een topregio te handhaven.’
Europa
Een derde thema was Europa. De Vlaamse beweging gelooft in Europa, maar niet in het huidige model van de Europese Unie met zijn
‘centralistische bureaucratie’, ‘kosten verslin- dende praatbarrakken in Brussel en Straats- burg’ en zijn ‘19e-eeuwse natiestaten die elke volksrepublikeinse opstoot fnuiken’. Vol- gens de IJzerwake moet de Vlaamse beweging zich bezinnen: wat willen we voor Vlaanderen:
aansluiten bij een Noord-Europese eurozone of uit de euro stappen.
V-partijen
Een oproep aan de V-partijen mocht natuur- lijk niet ontbreken. Maar die was minder naïef dan vorige jaren. De V-partijen zijn op elkaar aangewezen: ‘Een weigering om samen te werken, maakt de realisatie van de Vlaamse onafhankelijkheid onmogelijk.’ ’Vlaams Belang, N-VA en LDD jullie zijn wel concur- renten, maar geen vijanden. Stop dit steriele oorlogje spelen, terwijl België in oorlog is met Vlaanderen’. Aan het applaus te horen, raakte De Wit met die uitspraak een gevoelige snaar.
Bijzonder
Niet in het programma, maar plots toch op het podium: de vorige IJzerwakevoorzitter, Johan Vanslambrouck. Met een bijzondere oproep: de daad bij het woord voegen. Een oproep om op 30 september aanwezig te zijn op de TAK-wandeling ‘dwars door Rode’. Zeker nu Rode provoceert door de Gordel te weige- ren. ‘Wij laten ons niet rollen door Rolin (de Franstalige burgemeester van Rode). Vanslam- brouck riep op tijdens de Gordel te verzamelen in Rode. ‘Als Rode geen trefpunt mag zijn voor de Gordel, dan zal het wel een trefpunt zijn van boze Vlaamse activisten. Omver en erover!’
11ste IJzerwake
Omver en erover
Gruss aus Berlin
Zelfs in de meer intense periodes van Duits- Vlaamse toenadering was het ondenkbaar dat een Duitse krant met een Nederlandstalige titelpagina zou verschijnen. Het conservatieve weekblad Junge Freiheit deed het afgelopen week wel. Naar aanleiding van de IJzerwake werden 4.000 exemplaren van het blad gra- tis uitgedeeld en honderden andere o.a. via
‘t Pallieterke verstuurd.
Trots Vlaanderen
“Trots Vlaanderen” kopt het blad naast een (propaganda)foto van een mooi blond meisje voor een Vlaamse Leeuw. Minder trots is Vlaanderen op de taalkundige kwaliteiten van het onderschrift bij de kop: “Terwijl in Brussel de europeese superstaat geschetst worde, staat het meertalige Belgie voor zijn verwering.” Maar het is fijn wanneer Duitsers de moeite doen Nederlands te schrijven, met of zonder hulp van een vertaalcomputer. Wij hebben met Jean-Marie Pfaff sowieso nog een schuld in te lossen.
De essentie nu. Het aan de taalcorrector ontsnapte kopzinnetje doet aan dit prachtige initiatief van de Junge Freiheit geen afbreuk.
We schreven het eerder: Vlaamse politici van de V-partijen en enkele ondernemers en aca- demici onderhouden goede contacten met hun Duitse collega’s. Dat er zo’n mooie sym- pathiebetuiging uit de Duitse pers komt, geeft ons verder moed. De grootste democratie en de grootste economie van Europa is Vlaande-
rens natuurlijke bondgenoot. Naast de gelij- kenissen in geschiedenis, taal, economie en arbeidsethos hebben we een zelfde strijd gemeen. Hoofdredacteur Dieter Stein herin- nert zijn lezers hieraan. “Zoals het in Duits- land niet lukte een volk tegen eigen wil te splitsen, zo zal het ook in België niet lukken twee volkeren tegen hun wil in één staat te dwingen. Lang leve Vlaanderen.” We kaatsen de wensen terug.
Afscheid van België
Het hoofdartikel van Michael Paulwitz draagt de titel “Afscheid van België”. Het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven is een voorbeeld voor alle Europese volkeren, stelt Paulwitz: “Het verlangen van het Vlaamse volk naar een eigen staat, dat ook dit jaar ter gele- genheid van de IJzerwake weer duidelijk ver- woord zal worden, is een duidelijk signaal om dit EU dwaalspoor de rug toe te keren. Centra- lisatie brengt stagnatie en verarming. Europa heeft behoefte aan vrije volkeren en soe- vereine naties die in vreedzame onderlinge competitie kunnen gedijen in een Europa van de Vaderlanden. Europa heeft behoefte aan een vrij en onafhankelijk Vlaanderen.”
Verder in het blad legt de Vlaamse politi- coloog en professor doctor Bart Maddens in een lezenswaardig en genuanceerd interview met redacteur Moritz Schwarz uit waarom België uit elkaar zal vallen. Redactrice Mina Buts geeft onder een grote afbeelding van een haan en een leeuw in gevecht op een
gebarsten landkaart van België een accuraat beeld van de Vlaamse geschiedenis en ont- voogdingsstrijd. Ook zij is scherp: “Het com- plete culturele leven in België is gescheiden.
Er zijn geen gemeenschappelijke media, geen gemeenschappelijke mode, geen gemeen- schappelijke manier van leven. Vlamingen trouwen niet in Wallonië en omgekeerd Walen niet in Vlaanderen. Men bezoekt zich niet eens.”
Goed geïnformeerde Duitsers
De Duitsers zijn bijzonder goed op de hoogte van de Vlaamse zaak. Kan men het nog duidelijker stellen dan Michael Paulwitz?
We denken het niet! “De ergerlijke combina- tie van fiscale uitbuiting en taalkundige-poli- tieke superioriteitsgedrag van de Waalse zui- den was en is een belangrijke stimulans voor de steeds sterker wordende beweging voor een onafhankelijk Vlaanderen.”
We hebben er het raden naar wie achter dit initiatief schuilt en wie de Duitsers zo’n tref- fende achtergrondkennis heeft bijgebracht.
Deze anonieme nachtwerkers voor Vlaande- ren verdienen alle lof. Het is fijn zulke bond- genoten te hebben.
Danke schön, Junge Freiheit.
PAN Nota: wie dat exemplaar van Junge Frei- heit gratis wil ontvangen, mag onze redac- tie bellen op 03/232.14.17, of een e-post sturen.
Actueel 29 augustus 2012 5
Aldi
De bindteksten in de IJzerwake waren van de hand van Anton Aldi. Er zaten vaak parel- tjes tussen, scherp en kernachtig verwoord:
‘Volk van Vlaanderen wordt nu toch einde- lijk eens razend kwaad op de onzalige staat, die u zolang hij bestaat, heeft geminacht en gehaat!’ U moet uw boekje maar eens herle- zen. Echt de moeite.
Gast
Willy Dewaele was vast de eerste gast spreker van de IJzerwake die zijn tekst op iPad las. Aan zijn intonatie te horen, genoot de ereburgemeester ervan. Maar… het was te lang en veel te didactisch. Willy kan scherper uit de hoek komen, en meestal zonder voorbereide tekst. Niemand kan hem dan stoppen…
Analyse
De analyse van de Lennikse ereburgemees- ter is anders de moeite. Hij laat niet af steeds opnieuw de toegevingen en de grondwets- verkrachtingen voor het voetlicht te brengen.
Het was misschien niet zijn beste toespraak ooit, maar de man verdient een standbeeld, voor zijn niet-aflatende inzet voor de Rand.
Misschien in Gooik? Wie de argumenten wil nalezen, je vindt alles op http://willydw.word- press.com/
Koppen
Jaarlijks spelletje op de wake: koppen snel- len. Niet letterlijk. We gingen op zoek naar
‘bekende koppen’. VVB-voorzitter Guido Moons, ANZ-voorzitter Erik Stoffelen, cory- feeën als Eric Ponette, Bart de Bard, Jef Elbers en Freddy van Gaever. Daarnaast Walter en Joris en vele andere gewone militanten.
Koppen
Partijpolitieke koppen telden we graag.
Aan kopstukken van het Vlaams Belang geen gebrek: Annemans dacht aan de modder van WO I en had zijn laarzen aan. Voorzitter Bruno Valkeniers bleef traditiegetrouw rechtstaan.
Ook Filip Dewinter was er, Bart Laeremans, Rita Debondt, Philip Claeys, Hagen Goyvaerts, en nog een boel anderen. Naar de bekende koppen van de N-VA bleven we zoeken, vele
“gewone” N-VA’ers, dat wel, maar mandata- rissen? Lieve Maes, werd ons gemeld, maar Minneke Deridder of Jan van Esbroeck hebben we niet gezien, hoewel hun komst aangekon- digd was of in de lijn der verwachtingen lag.
Maar, we kunnen ze in de massa gemist heb- ben. Of zouden er partijrichtlijnen gegeven zijn? We blijven het ons toch afvragen?
Familiefeest
Na de IJzerwake zijn er twee stromen: zo snel mogelijk naar huis, of zo traag mogelijk naar huis, want na de wake was er nog het IJzertreffen. Een soort Vlaams familiefeest, slecht voor lever en lijn. Een ontmoeting van Vlaamse militanten uit alle hoeken en streken die gezellig iets eten en drinken en veel praten.
Moest het niet bestaan, ze zouden het moeten uitvinden. Wij sloten ons aan bij de stroom die niet te snel naar huis ging, ondanks de boze blik van onze immer strenge hoofdredacteur, die nauwgezet het drankverbruik van onderge- tekende in het oog hield.
Meer
Dat familiefeest lijkt almaar uitgebreider op kinderen gericht. Het aantal lopende meter springkasteel leek opnieuw wat meer toege- nomen. De ijsjes gingen ondanks het weer vlot van de hand. En nieuw dit jaar: een ritje op een pony of paard. Topper voor vele kinderen. Het motto: Vlaamse beweging, het mag ook ple- zant en kindvriendelijk zijn! Er waren veel jonge mensen op de wei in Steenstrate te zien. Dat valt elk jaar opnieuw op.
Geen woorden maar daden!
Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.
Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.
Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.
Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be
adv58x45pallieter 05-01-2006 14:03
Geen woorden maar daden!
Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.
Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.
Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.
Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be
adv58x45pallieter 05-01-2006 14:03
Word lid van het Vlaams ziekenfonds.
Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.
Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.
Zondag was het weer verzamelen gebla- zen rond de IJzertoren in Diksmuide. De huidige bedevaart sluit een lange traditie af. Volgend jaar verschuift ze naar novem- ber, waar de bedevaart zal worden geredu- ceerd tot een dodenherdenking, ontdaan van elke politieke en communautaire ver- wijzing. Het is allang geen geheim meer dat de IJzerbedevaarten geen volk meer mobiliseren. De organisatie wijdt dat aan het feit dat de formule sterk verouderd en uit de mode is. Maar ongetwijfeld heeft het ook te maken met de matte en soms erg wereldvreemde boodschappen die de wereld worden ingestuurd.
Op de voorafgaandelijke persontmoeting vertaalde de voorzitter het zo: we brengen een eigen Vlaams verhaal, zonder dat dit een anti- Belgisch verhaal of anti-Waals verhaal moet zijn. Op een vraag van een aanwezige journa- list ‘hoeveel volk hij verwachtte’, antwoordde Paul de Belder schuw, ‘dat hij niet in een gla- zen bol kan kijken’. “Hoe komt het dat beide manifestaties op dezelfde dag vallen?”, vroeg een andere journalist. “Tja”, zij De Belder, “dat zal dan nog een laatste pesterijtje zijn van die van de IJzerwake.” Maar daarmee willen ze niet vergeleken of geassocieerd worden. De IJzerbedevaart is immers allang geen strijd- meeting meer – dixit De Belder.
Hoe dan ook, toen we ons stipt om 11 uur opstelden op de weide, telden we nog maar een honderdtal aanwezigen voor het podium (bestaande uit twee aftandse huifopleggers – het mag duidelijk niet te veel geld meer kosten). Een kwartiertje later dan officieel gepland, werd dan toch van start gegaan.
Beetje bij beetje kwam er nog wat volk bin- nengesijpeld.
Weinig volk
Neen, geloof de cijfers niet die u via de VRT en co bereikten: wij telden met twee medewerkers ter plekke de aanwezigen en kwamen echt niet verder dan 400 aanwe- zigen (wat bevestigd werd door een derde
‘neutrale’ waarnemer, die dezelfde oefening gemaakt had).
We schrijven dit zonder leedvermaak, maar deze afgang komt volledig op rekening van het huidige bestuur, dat op een eigengereide manier van werken en denken de IJzerbe- devaart definitief naar de ondergang heeft geleid. De Belder en Demeurie weten hoe ze de geschiedenis zullen ingaan.
Zelfs de N-VA-kopstukken bleven afwezig.
Misschien hadden ze moeite met sommige spandoenen die de weide sierden: “Geen solidariteit zonder respect”, “La Flandre sera sociale ou elle ne sera pas.” (Gaat er een bel- letje rinkelen?) “Banken? Potje breekt, potje betaalt”. Toegegeven, dat zijn niet onmiddel- lijk boodschappen die we op een IJzerbede- vaart verwachten.
N-VA massaal afwezig
Op de bedevaart was er slechts een kleine N-VA-delegatie, met o.a. Jan Peumans (tevens spreker) en Kris van Dijck. Ook Michel Doomst – o.a. burgemeester van Gooik – was van de partij. Ze hielden de gedachte levend dat de IJzertoren het Memoriaal van de Vlaamse Ont- voogding is.
Aan de inhoud van de viering was dat amper te merken. Identiteitsschaamte? Ook het voet- volk van de N-VA – zeg maar de nieuwe kiezers van die partij – vonden blijkbaar niet de weg naar Diksmuide. Besluit: zelfs die nieuwe kie- zers spreekt de boodschap van De Belder en co niet aan. Dat is veelbetekenend.
De bedevaart werd ingeleid door een lezing uit het dagboek van dokter Lievens. Daarna volgde er op muziek van de Koordendraaiers uit Ledegem een choreografie van het KLJ uit dezelfde gemeente.
Het ging er heftig aan toe.
Antikapitalistische en pacifistische credo’s werden heavymetalgewijs de weide inge- stuurd. Het leek wel een op hol geslagen beto- ging van de indignados.
Toespraak van de voorzitter
De Belder trachtte het schaars opgeko- men publiek rustig te stellen door duidelijk te maken dat er aan de essentie van de komende
bedevaarten niet zal worden geraakt. Hij wei- gerde zich tevens neer te leggen bij de voor- rechten die de Franstaligen in Vlaams-Brabant krijgen, en laakte de pesterijen waarmee de Gordel krijgt af te rekenen. De Belder weigert een blanco cheque aan Brussel te geven, waar de Vlaamse politieke aanwezigheid wordt gedecimeerd.
Als oplossing schuift het comité een confe- derale structuur met vier partners naar voor, waarvan twee met een aangepast statuut:
Brussel, onze gemeenschappelijke hoofdstad, en de Duitstalige gemeenschap. Over de hui- dige onbestuurbaarheid van Brussel werd met geen woord gerept. Dat Brussel niet leefbaar is zonder zware structurele hervormingen en stevige budgettaire herschikkingen, kregen we niet te horen.
Verder maakte De Belder duidelijk dat Vlaanderen niet mag verworden tot een “neo- liberale jungle, waarin alleen het recht van de sterkste geldt”. De Belder ging nogal fel tegen de internationale wapenhandel tekeer, maar liet de kans liggen te verwijzen naar de tra- fiek vanuit Herstal naar gewelddadige regi- mes in o.a. Afrika.
De toespraak van De Belder was een gemiste kans om toch even dieper in te gaan op de vele grote uitdagingen die Vlaanderen staan te wachten. Zijn toespraak was een aan- eenrijging van weinig gefundeerde oneliners, die duidelijk aantonen dat het comité niet alleen organisatorisch maar ook inhoudelijk heel veel werk voor de boeg heeft.
Cameraploegen
Wie absoluut niet geïnteresseerd waren in De Belders toespraak waren de aanwezige cameraploegen van RTL en RTBf. Die stonden aan de voet van de toren uitgebreid de burge- meester van het Waalse dorpje Calonne en de neef van Amé Fiévez te filmen en te intervie- wen. “En français”, natuurlijk.
De burgemeester had een mooi bloem- stukje meegebracht, versierd met een even mooi tricoloor lint… Hij had zijn tricoloor bur- gemeesterslint meegebracht, maar gelukkig heeft hij dat niet omgegord.
Dank aan allen
Een aantal aanwezigen werden gehul- digd om de tientallen keren dat ze naar de bedevaart kwamen. Onder de feestneuzen herkenden we Vic Anciaux, Willy Kuijpers en Jan vande Walle die al sinds 1937 naar de IJzer- bedevaart komt.
Het was een teder en ontroerend moment, omdat eigenlijk in stilte afscheid werd geno- men van een manifestatie die decennia pro- minent in de Vlaamse beweging aanwezig was. Lionel Vandenberghe mocht even op het podium komen. “Vergeven kunnen we, maar vergeten niet”, zei hij, waarbij hij de schermut- selingen van 1996 oprakelde. Videobeelden van dat incident werden op het grote video- scherm getoond.
In memoriam
Tijdens het ‘in memoriam’ werden flamin- ganten herdacht die het laatste jaar zijn heen- gegaan. Onder hen Alfons Borginon, Rina Vos- De Block, Bruno Huygebaert, Godfried Lanoo, Aloïs Verbist en vele andere dierbaren, zelfs Raf Liedts (VB’er) ontbrak niet in het rijtje.
Speciale aandacht was er voor Nathan Ramet die op 87-jarige leeftijd overleed.
Hij was medestichter en voorzitter van het Joods Museum van Deportatie en Verzet. Hij woonde tijdens WO II in Antwerpen en werd in 1942 – samen met zijn vader – gedepor- teerd. Hij overleefde de Holocaust.
Met deze boodschap wilde Frans-Jos Verdoodt waarschuwen voor de gevaren van autoritaire regimes en… xenofobie. Voor ons niet gelaten, maar over de vele heden- daagse bedreigingen voor de democratie en de wereldvrede – waaronder totalitaire islami- tische regimes – vernamen we van Verdoodt weeral niets.
Bloemenhulde
Tijdens de bloemenhulde werden er kransen namens alle parlementen en gemeen- schappen neergelegd.
Voor het eerst was er een krans namens het Waalse Parlement, met een tweetalig
lint: “Samen in herinnering – Unis dans la mémoire”. Het feit dat het Brusselse, Waalse en Duitstalige parlement voor de eerste maal kransen “gekocht” hadden, deed Verdoodt af als een historisch feit.
Inderdaad historisch, maar dat zegt heel veel hoe men tegenwoordig aan de andere kant van de taalgrens over de IJzerbedevaart denkt. Weinig radicaal en totaal ongevaarlijk.
Daarna klom Koen Crucke op het podium om het Mauthausen-hooglied te zingen.
Bob Vanhaverbeke deed via het beeld- scherm een oproep voor financiële steun. In 2013 wordt het museum totaal heringericht en wordt tevens de site aangepakt. Kostprijs:
2 miljoen euro, waarvan het comité 20 % zal moeten ophoesten.
De sponsering zal erin bestaan dat geïnte- resseerden voor 5 euro hun naam digitaal op één van de 350.000 stenen waarmee de IJzer- toren is opgetrokken, kunnen plaatsen. Aan 80.000 stenen hebben ze genoeg…
Amé Fiévez
Verdoodt kon het niet laten andermaal te onderstrepen dat de strijd aan de IJzer niet enkel een Vlaamse aangelegenheid was. Er vochten ook ‘Waalse broeders’ mee. Om dat te onderstrepen, werd Amé Fiévez vanonder het stof gehaald. Fiévez stierf samen met de gebroeders Van Raemdonck.
Op het podium werd een gesprek georga- niseerd tussen Josefa van Raemdonck (nicht van de gebroeders Van Raemdonck), Pierre Fiévez (neef van), burgemeester Luc de Rijck (Temse) en burgemeester Bernard Bouwens, burgemeester van het geboortedorp van Amé Fiévez, Calonne (Antoing). Ze beloofden plechtig allerlei straten te (her)dopen naar de gesneuvelden.
Burgemeester Bouwens gaf dan in deels heel slecht Nederlands, deels in het Frans een toespraak waarin hij de rol van de Walen en de Franstaligen aan de IJzer duidelijk onder- streepte.
Burgemeester Bouwens kon het niet laten te zeggen dat er in zijn gemeente een steen- groeve en een cementfabriek is en dat dit haaks staat over de vele gemeenplaatsen die in Vlaanderen over Wallonië de ronde doen.
“Ten slotte zou ik u graag bedanken, uit naam van Amé, van de gemeente Antoing, en van alle Walen.
Deze sterke daad zal de banden tussen Vlamingen en Walen hechter maken.”
Het klonk Walenvriend Peumans (die zuur- pruim die nooit lacht, u welbekend van het Vlaamse Parlement) waarschijnlijk als muziek in de oren.
Bange blanke man
Als voorzitter van dat Vlaamse Parlement mocht Jan Peumans het woord voeren. Gezien de vele problemen in Brussel wordt het stilaan tijd voor een Vlaams Marshallplan. Hij onder- streepte dat er binnen het Vlaamse Parlement wordt gedebatteerd over een wapenhandel- decreet. Vlaanderen neemt andermaal zijn verantwoordelijkheid. En verder het te ver- wachten blabla over pluralisme en verdraag- zaamheid.
Als klap op de vuurpijl en om ons nog eens een schuldcomplex aan te praten, werd het lied ‘Ben je blank of ben je zwart’, waarin de blanke xenofobie andermaal aan de kaak werd gesteld, gespeeld.
Over de recente agressie van allochtonen tegen politieagenten, homo’s en vrouwen werd met geen woord gerept. Weer eens werd er een erg selectieve en wereldvreemde lezing van de feiten gepresenteerd.
Toch willen we met een positieve noot ein- digen. Het is een goede zaak dat de IJzerbede- vaart onder deze vorm niet meer wordt geor- ganiseerd. De inhoud van deze viering staat immers lichtjaren ver van wat de frontsolda- ten voor ogen hadden.
In de rand
Volgend jaar verhuist de IJzerbedevaart naar 11 november, om nog beter aan te slui- ten bij alle andere officiële herdenkingen. Het muziekfestival “Ten Vrede”, dat al enkele jaren in mei plaatsvindt, verhuist dan naar het laat- ste weekend van augustus.
KvC
