Maria Bardyn 1938 - 2020
Leven is als sneeuw, je kunt het niet bewaren.
Troost is dat jij er was ... Uren, maanden, jaren.
Weet je wat de hemel is?
De hemel
dat is alle plaatsen waar wij ooit gelukkig geweest zijn,
dat zijn alle dingen die we graag hebben gedaan, dat zijn alle woorden die wij graag
gehoord of zelf gesproken hebben.
Geen pijn meer, geen beklemming, geen onrust, alleen maar blijdschap en vrede.
De hemel, dat is waar de mensen zijn die wij missen,
de plek waar zij rust en liefde gevonden hebben.
Liedje Mari Olsen - Belong to heaven
Welkom
Met gemengde gevoelens zijn wij naar hier gekomen,
vandaag in deze kerk.
Enerzijds kennen wij gevoelens van droefheid en verdriet
omwille van mama die ons ontvallen is, maar anderzijds is er ook dat vreugde- volle gevoel
van dankbaarheid om wat zij voor ons betekend heeft
en wie zij voor ons is geweest.
Mama, wij omgeven je met liefde en vriendschap,
wij hebben je een laatste keer in de kerk gebracht,
waar ook jij zo vaak bent geweest, om samen met familie
je uitgeleide te doen.
Wij willen bidden en zingen, breken en delen,
met jou in onze herinnering.
Welkom aan u allen.
Jullie zijn van harte uitgenodigd om samen te bidden,
rond die ene God, Vader, Zoon en H.
Geest.
Amen.
Lichtritus door Pieterjan en Charlotte
1° kaars Pieterjan
Mémé, je geloof was je houvast en daar putte je kracht uit, om elke dag verder je weg te gaan, ook als het soms even moeilijk was.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omwille van je geloof.
2° kaars Charlotte
Mémé, je hebt in liefde het leven gekregen en je hebt zelf het leven liefgehad. Je hield zoveel van ons en dat drukte je uit in zoveel kleine dingen. Liefde heeft je gedragen en bezield.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omwille van je liefde.
3° kaars Pieterjan
Mémé, in je huis brandde er soms een kaarsje en soms konden we vermoeden waarom...
Het gaf je sterkte, het was je troost en zo leefde je mee en wist je zich verbonden.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omdat je zelf een lichtje was
4° kaars Charlotte
Mémé, vriendelijkheid heeft je getooid en eenvoud sier- de jou in je leven.
In jouw eenvoud ben jij naamloos groot geworden. Wij kijken op naar jou.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omwille van je eenvoud.
5° kaars Pieterjan
Mémé, je was een moedige vrouw. Je probeerde altijd weer hoopvol vooruit te kijken.
Je levenskracht gaf je weer toekomst.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omwille van je moed.
6° kaars Charlotte
Mémé, je straalde steeds goedheid uit. Je wou voor iedereen goed zijn en je droeg velen een warm hart toe.
Als je iets kon doen voor een ander, dan aarzelde je niet.
Niets was je teveel.
Wij steken het licht aan voor jou, mémé, omwille van je goedheid.
Schuldbelijdenis
Vergevingsmoment Pastoor:
Heer onze God, in momenten van verdriet komen mensen elkaar dichterbij en voelen,
scherper dan anders, wat onaf en onvoltooid is gebleven.
Daarom willen wij het even stil maken en bidden om Gods ontferming:
Lezer:
Om het goede woord dat wij niet hebben gezegd, om ons tekort aan luisterbereidheid en aandacht...
Bidden wij u om ontferming.
Heer ontferm u Lezer:
Om de warmte en de liefde die wij niet altijd hebben gegeven,
om de tijd die we niet altijd over hadden voor elkaar...
Bidden wij u om ontferming.
Christus ontferm u Lezer:
Om de moedeloosheid die ons geregeld overviel, om het ongeloof dat ons toen vertwijfelde...
Bidden wij u om ontferming.
Heer ontferm u Pastoor:
Moge de goede God zich barmhartig over ons buigen, onze zonden vergeven, ons
doordringen met zijn liefdevolle aanwezigheid tot in eeu- wigheid.
Amen.
Openingsgebed
Heer onze God,
de naam van elke mens staat gegrift in de palm van uw hand.
Wij vertrouwen u deze mens,
onze mama Maria toe, die ons zo geliefd en dierbaar is.
Nu haar leven onder ons is afgebroken vragen wij U,
dat Gij het zou bestendigen en voltooien door de kracht van de verrijzenis van Jezus, uw Zoon, onze Heer,
die met U leeft en heerst in de éénheid van de heilige Geest,
door de eeuwen der eeuwen.
Amen.
Liedje Martine Dams - Raak mij
Lezing door pastoor Chris
Een sterke vrouw Een sterke vrouw,
Ze is meer waard dan kostbare parels
Haar man schenkt haar van harte vertrouwen;
Hij zal daar wel bij varen. Ze maakt hem gelukkig, niet ongelukkig
iedere dag opnieuw.
Nog diep in de nacht staat ze op
Om eten klaar te maken voor haar huisgenoten.
Om haar lenden is een gordel van kracht, Haar armen zijn altijd bedrijvig
Ze ziet dat haar zaken goed lopen.
Ze steekt de armen het nodige toe, Ze is vrijgevig voor de behoeftigen.
Ze straalt kracht en voornaamheid uit, Ze lacht, als ze aan de toekomst denkt.
Als ze spreekt, spreekt ze wijze woorden, Haar tong geeft vriendelijk goede raad.
Ze heeft de gang van zaken in de hand, Ze eet haar brood niet in ledigheid.
Haar kinderen gaan rechtstaan om haar te feliciteren, Haar man staat op om haar lof te zingen:
“veel vrouwen leveren prachtig werk, maar jij bent de beste van allemaal.
Bevalligheid is bedrieglijk, schoonheid blijft niet duren, Maar een vrouw die opziet naar de Heer verdient alle lof.
Laat haar van het werk van haar handen genieten, Laat bij de stadspoorten haar werk voor haar spreken”
Liedje Ave Maria
Biografie mama door Gudrun
Geboren in een groot gezin als elfde in de rij op 25 maart 1938 in Passendale. Er zouden nog drie kinderen volgen. De oorlogsjaren stonden voor de deur maar zelf had mama die niet echt bewust beleefd. Ze vertelde altijd dat het ongelofelijk spannend was om in de kelder onder te duiken en op de matrassen daar te kunnen spe- len wanneer de vliegtuigen boven hun huizen kwamen.
Voor de oudsten was het niet spannend maar vooral heel angstig en bang afwachten.
Op haar 15de kreeg mama hersenvliesontsteking en hing haar leven aan een zijden draadje maar door een plaat- selijk in elkaar gestoken processie kwam ze er door. De dokters zeiden wél dat ze nooit kinderen zou krijgen én ook haar gehoor was sterk verminderd waardoor ze prak- tisch doof was én daarom ook problemen had met haar evenwicht.
Ze ging naar Menen naar school in de handelsschool en behaalde zeer knappe resultaten in steno – en dactylo- grafie. Samen met haar broer en zus ging ze op reis of naar de voetbal. Ze werkte in de Bank van Roeselare in de afdeling Vreemde Munten tussen 1958 en 1966.
Op 11 november 1965 leerde ze papa kennen in de Gol- den River in Deerlijk. De jongeman van 24 wist haar hart te bekoren én op 15 april 1967 trouwden ze in Passenda- le. Hij was een slager en al gauw kochten ze een slagerij in Lauwe. Het jonge gezin breidde zich uit met dochters Gudrun, Ann en zoon Jan.
Onze thuis was een echte thuis! Mama was heel bezorgd om onze punten, om ons welzijn, om onze gezondheid, om onze relaties, om … Eigenlijk was ze voortdurend bezig met zorgen én zelden dacht ze aan zichzelf wat er voor zorgde dat ze vaak het gevoel had dat zij er niet toe deed. Ik hoorde haar nooit vragen om een nieuwe jurk of een nieuwe jas of schoenen of. Wellicht dacht ze er heel vaak aan maar alles stond in teken van haar kinderen. Ze was soms heel hard en direct maar dat was vooral omdat ze wou dat voor ons alles perfect zou lopen.
Toen de kleinkinderen kwamen, werd ze zachter én ze hield enorm veel van haar negen kleinkinderen. Ze kwam graag op bezoek in Antwerpen én in Lauwe; ze hield van bezoekjes aan de Menenpoort in Ieper of naar Oostakker.
Ook de zee kon haar blij maken. Veel vroeg ze niet maar gewoon eens een uurtje weg zijn voor een koffietje én een pannenkoekje kon haar heel veel deugd doen.
Stilletjes aan sloop de dementie in haar hersenen. Ge- lukkig kon ze nog volop genieten van de viering van hun vijftigste huwelijksverjaardag. Tachtig jaar worden, gebeurde echter al in het ziekenhuis maar toen we met z’n allen in een zaaltje konden samen zitten, besefte ze heel goed waar ze was én wat de bedoeling was. Het is misschien één van de laatste keren dat ze echt in het leven was.
De laatste twee jaar waren heel moeilijk, lichaam en geest raakten uitgeteld. Het was tijd om kleiner te wo- nen én de verzorging van het woonzorgcentrum toe te laten. Toen sloeg covid 19 in als een bom. Mama kon niet naar de Zilvervogel én er mocht niemand op bezoek. Het moet voor haar een helse tijd zijn geweest; niet begrij- pen wat er gebeurde; waarom er niemand op bezoek kwam; waar ze was; … Ze was blij toen ze ons zag maar praten verliep steeds moeizamer, handelingen konden niet meer. Op 1 augustus ging mama naar de Oase. Ze werd er goed verzorgd maar of ze gelukkig was, dat we- ten we niet.
De laatste maanden ging het leven op en af. De laatste vijf weken werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Toch kwam ze terug én we hoopten dat ze nog het nieuwe jaar zou halen maar tevergeefs. Het lijden was voorbij;
ze zag ons nog een laatste keer en vertrok toen in alle rust naar het paradijs.
Liedje Arno - Ma mère
Enkele persoonlijke getuigenissen
Voorbeden
Laat ons dankbaar blijven voor alles waarin méme met ons heeft meegeleefd.
Dat wij net als zij ook mogen blijven houden van de kleine
dingen.
Wij zijn allemaal schakels van één grote familie.
Méme was een zeer stevige schakel die het belangrijk vond dat we geen ruzie maakten… altijd probeerde ze wel te bemiddelen. Zorg ervoor dat ook wij steeds weer het goede in de mens vinden.
We bidden U voor allen die door dit sterven worden beproefd voor haar familie op de eerste plaats, en voor haar vrienden, voor alle mensen die om haar hebben gegeven en zich voor haar hebben ingezet. Dat wij in de steun voor elkaar in de attentie en de stille nabijheid, een teken mogen zien van onze liefde voor elkaar, een teken dat wij elkaar niet alleen willen laten.
En mogen we in de liefde voor elkaar een lichtje zien van Uw liefde en trouw, God, voor de mensen.
Pastoor:
Heer, laat niets uit dit leven van Maria verloren gaan Mag haar leven vrucht worden voor geloof en liefde van elk van ons.
Goede God wij vragen U: Laat de goedheid en de liefde tussen mensen niet verloren gaan, maar vrucht dragen alle dagen van ons verder leven.
Amen.
Liedje Passe Partout - De doodgewoonste dingen
Gebed over de gaven
Pastoor:
Heer en vader
met deze gaven leggen wij in uw handen
elke herinnering die onze overledenen nalieten:
alles wat deugd deed,
alles waarin wij zo groot waren,
alles wat hen blij of verdrietig maakte, alles wat ons met hen verbond.
Maar ook datgene waarin zij niet slaagden, datgene wat onaf bleef,
datgene waarin zij toch maar mens waren.
Aanvaard dat alles, God.
Wij vragen het U door Jezus Christus, onze Heer.
Amen.
Eucharistisch gebed
Onze Vader
Bezinning na de communie
Je bent voorbij, maar duurt met zoveel sporen ondelgbaar in het diepst van de herinnering nu wij je plots maar niet gehéél verloren.
Want alles wat elkeen van jou ontving aan zorg en warmte en belangstelling blijft allen onverliesbaar toebehoren.
Mij blijft niet veel nu alles is geschied, een zachte avond waarin vogels riepen de stille klanken van een eenzaam lied en al de wegen die wij samen liepen.
Je bent niét weg, niet écht. Je zal van boven in het oneindig land van Gods getrouwen ons in je hart en je gedachten houden tot bij het weerzien waarin wij geloven.
Anton van Wilderode
Slotgebed
Heer God,
hoe mooier en rijker de herinneringen, des te moeilijker valt het scheiden.
Laten wij, doorheen elk gemis, dankbaar bewaren voor Maria.
Help ons de mooie dingen uit haar leven mee te dragen als een kostbaar geschenk,
als een verborgen schat, een onafneembaar bezit.
Dan zal de herinnering aan haar
ons voortstuwen en bron zijn van vreugde vandaag en alle dagen in ons leven.
Ik vertrek één keer. Daarna blijf ik. Ik vertrek misschien twee keer. Maar dan zal ik toch blijven. Als ik vertrokken
ben, zal ik één keer blijven staan en aarzelen.
Misschien ook twee keer – ik weet het niet.
Ik heb gelijk, zal ik denken.
Ik neem de kortste weg, de mooiste weg, en ook de snelste weg
De weg langs afgronden en elegante ruïnes De weg langs klaprozen, langs schreeuwende meeuwen
De weg naar huis.
Toon Tellegen
Liedje Conny Vandenbos - Ik geef je een roosje een roosje
Papa
Gudrun en Marc Anne-Sophie Charlotte en Toon Louise
Ann en Peter Pieterjan Elena en Arno Johanna Jan en Katrien Thibaud
Eline Arthur
En iedereen die haar gekend en bemind heeft.
