Frankrijk / Henk de Cloe
Op zaterdagmiddag gaat de telefoon en zie ik dat Hans Gerdes mij opbelt en met de gedachte “die belt anders nooit” neem ik de telefoon op. Aan de andere kant een klinkt hoop geroezemoes, ik meld me met mijn naam, geen antwoord, en na enige malen Hallo in de telefoon te hebben geschreeuwd nog steeds geen reactie. Ophangen dan maar en ff terugbellen, dan kan ik even vragen of dit de bedoeling was of dat het een “broekzak- gesprek” is. Hans neemt op met “Hoi Ron wat leuk dat je belt”. Kennelijk was het toch een broekzak gesprek en ik zeg tegen hem “jij belde mij”, hoe gaat het met je en ga je nog wat doen de komende tijd. Nou zegt hij ik ga woensdag met Oppie, Gerard, Nico en Ronald een ritje Frankrijk doen naar Henk de Cloe. Lijkt me leuk zeg ik en hij geeft aan dat er nog iemand mee kan omdat er iemand was afgevallen. Ik moet daar even over na denken want de week daarna zou ik naar het Hemelvaart weekend in Lingerhahn gaan. Ik ben tenslotte AOW’er tegenwoordig. Maar na even nadenken en overleg met Joke die zegt “ga gewoon nu kun je dit nog”, bel ik Hans terug dat ik graag meega.
OK woensdag morgen om 8:30 bij het benzinestation de Punt aan de A16 net voor de Moerdijkbrug verzamelen.
Als ik daar aan kom rijden valt de motor stil op 60 meter voor de pompen en starten wil ie niet.
Oppie helpt me hem naar de verzamelplaats te duwen. Oorzaak onduidelijk, even later start ie gewoon dus ik denk dat ik de stop/run knop per ongeluk heb aangetikt. Na een bakkie koffie op weg naar de eerste stop. Plan is België over de snelweg en daarna snelwegen vermijden zoveel mogelijk binnendoor. Na zo’n 250 kilometers stoppen we voor een bakkie, eten de door Ronald zijn meissie gesmeerde broodjes, en blokkies kaas en willen weer vertrekken. Helaas Gerard heeft een lekke band. Gelukkig heeft hij een reserve binnenband en bandenlichters bij hem en een
middenbok. Wieltje eruit, bandje eraf, nieuw binnenbandje erin, oppompen (gelukkig was er een gratis luchtpomp op de parkeerplaats aanwezig).
Het duurde maar nauwelijks langer dan de bandenwissel van Max.
Na het opnieuw op de motor pakken van Gerards bagage vervolgen we onze weg naar ons eerste overnachting adres.
In Troyes heeft Hans een low-budget hotel besproken en daar komen we na enig zoeken aan. Op bijgaande foto is te zien hoe basic het is, maar alles wat nodig is aanwezig. Na ons te hebben opgefrist wandelen we de stad in op zoek naar een biertje en een restaurantje. Na de ergste dorst te hebben gelest eten we aan tafeltje buiten bij een leuk restaurantje.
Daar zien we ook dat in Frankrijk er sociaal het een en ander mis is, een portiek verder op zit een Junk met zijn hond te bedelen en te dealen. Onderweg naar het hotel en naar bed lopen we langs een patisserie waar we de volgend morgen lekker in de zon een ontbijtje nuttigen.
Na
het ontbijt starten we voor etappe 2 naar een motorcamping alweer door Hans en of Ronald uitgezocht. Mooie rit over binnen weggetjes. Na zo’n 250 km krijgt Nico problemen met de koppeling en moeten we stoppen omdat hij niet kan schakelen.
Hans heeft niet in de gaten dat hij alleen de weg vervolgt, en Nico en Ronald buigen zich over het probleem, het is lekker warm in de zon en als Hans terug is lijkt het probleem door opnieuw afstellen verholpen.
Hierna rijden we verder en zonder verdere
mankementen bereiken we de motorcamping van Marcel en Ingrid. Een camping waar je uitsluitend met een motor op mag, camper, caravan etc. worden geweerd. Daar zijn volgens Marcel en Ingrid voldoende andere campings voor. Camping met een gezellige bar, gezellige mensen, schone toiletten en douches kortom goed.
De volgend dag op weg voor het laatste stukkie na ca 100 km merkt Hans dat er wat olie lekt en gaan de sleutelaars weer aan het werk, gelukkig naast een terrasje waar we een bakkie kunnen doen
Buiten sleutelaars zijn er ook paparazzi actief.
Ook Nico’s koppeling doet weer moeilijk na een aantal keren stoppen en bijstellen komen de experts tot de conclusie dat de koppelingsdrukstift wordt opgevreten. Nog 80 km te gaan en dan staan we weer stil langs een levensgevaarlijke tweebaansweg en duwen de motor van Nico naar een wat rustiger plekje, waar hij nog probeert er iets aan te doen.
Hans belt naar Henk of hij een oplossing weet, die besluit ons op te halen, eerst even uitleggen waar we zijn in de binnenlanden van Frankrijk.
Saint-Pantaléon-de-Larche, Limousin, Frankrijk staat boven mijn foto. Aan de D6089 weten we Henk te vertellen. Nico’s motor dichtgemaakt en aangeduwd in de tweede versnelling waarmee hij
naar een parkeer plaats bij een grote supermarkt rijdt. Kunnen we eindelijk wat water, cola etc. kopen want het is drukkend warm en in de verte ontwikkelen zich grote zwarte onweerswolken die steeds dichterbij komen.
Gelukkig hebben we een schuilhokje en is dit ons nieuwe clubhuis tot Henk arriveert, we staan droog als het losbarst. Na zo’n anderhalf uur zien we een Mercedes met een motoraanhanger voorbijrijden die rechtsaf gaat op de rotonde, we staan ietsie pietsie te veel verborgen in ons schuilhok, Oppie rent er nog achteraan springt over greppels alsof ie 20 is maar helaas langzaam verdwijnt Henk in de verte.
Hij zou bellen als ie in de buurt was zei Hans en
inderdaad na een kwartiertje gaat de telefoon van Hans, en na uitleg waar hij ons precies voorbijreed is Henk er met 5 minuten. De eerste regendruppels storten zich over ons uit. In de plensregen Nico’s motor opgeladen, ik zit lekker droog zegt ie. Nu de bui neemt wat af en met frisse moed en regenkleding aan gaan we verder.
Na 1 km spuit de olie uit Hans zijn motor, gelukkig reed Henk nog achter ons en was er nog plaats op de
aanhanger, die van Hans er maar naast gezet.
Ook Hans zit lekker droog en omdat ik het exacte adres van Henk in de navigatie heb staan gaan we op weg. De regen komt nadat we een paar honderd meter hebben gereden met bakken uit de hemel, mijn helm beslaat van binnen, de bril beslaat van binnen en buiten, het lijkt wel matglas. De regendruppels zijn zo hard dat
Tommy Tom denkt dat er nieuwe instructies zijn en slaat op tilt, kortom ff stoppen dan maar, bril af vizier open en maar weer verder. Ik zie tenminste de weg weer. Na een kwartiertje knapt het weer wat op en via een mooie route naderen we het landgoed van de Heer de Cloe, tot twee keer toe probeert
Tommy ons een grindpad op te sturen wat naar nergens lijkt te leiden, Gerard herkent het niet en we negeren deze grindpaden, we komen op een gegeven moment bij een afslag wat wel door hem wordt herkend. Een mooi door het bos slingerend asfalt weggetje, tenminste de eerste 500 meter. Daarna wordt het een pad vol kuilen en gaten en rechtopstaande stenen met aan de rechterkant een afgrond. Na een aantal minuten
motorcrossen hebben we dan onze bestemming bereikt.
Onze gastheer is er nog niet maar er staat een grote schuur met de deuren uitnodigend open. Na enige tijd komt ook de gastheer met de gestrande motorrijders in de auto en hun motoren op de aanhanger aan, de motor van Hans hangt een beetje scheef, dat zal wel door de oprijlaan zijn veroorzaakt. Gelukkig hebben de
spanbanden het gehouden. De aanhanger wordt voor de garage achter het huis van Henk geparkeerd bij de rest van het wagenpark en we gaan eerst eten. Onze gastheer heeft gezorgd voor uitstekende Pizza’s en koud bier en we versterken eerst de inwendige mens. De rest van de dag wordt gevuld met een drankje, een praatje, kennismaken voor mij, het ophalen van herinneringen tussen oude bekenden, kortom het was een gezellige avond en redelijk moe zoeken we onze slaapplaatsen op.
De dag erop gaan we na een ontbijtje met door Hans gebakken eitjes en de nodige koffie gaan we de motoren van Hans en Nico van de aanhanger halen en volgt een uitgebreide inspectie in de goed geoutilleerde werkplaats van Henk. Voor de motor van Nico blijkt het voorlopig einde oefening bij gebrek aan juiste onderdelen.
De olielekkage van Hans wordt verholpen met enige geleende onderdelen van Nico en paar o-ringen uit de voorraad van Henk geloof ik.
Na dit zware karwei volgt de vergadering met hoe het nou verder moet. Nico’s motor op laten halen door de ANWB of zelf volgende week met de bedrijf bus van Nico op en neer rijden. Tot uit Ierland krijgen we adviezen zoals de aanhanger achter de Cadillac van Henk plaatsen, wat onuitvoerbaar bleek want er zit geen trekhaak aan.
Na langdurig brainstormen komt Henk met de oplossing. Er komen volgende week een paar vrienden uit België bij Henk een motor ophalen, hij gaat even met hun bellen en zij kunnen de motor van Nico ook meenemen.
De motor kan dan de andere week bij hun in België worden opgehaald.
De rest van de dag relaxed bijkomen van alle vermoeienissen, en het plannen van de terugreis van Nico.
Ronald blijkt erg handig met tickets bestellen via internet en zo, dus ook Nico is relaxed.
De dag erop brengen we Nico naar het vliegveld alwaar we een hartverscheurend afscheid hebben van ons maatje die helaas ons op de terugweg niet kon vergezellen.
Op terugweg doen we nog wat noodzakelijke boodschappen voor een BBQ.
De rest van de middag brengen we door in de zon onder het genot van een kopje thee met een wolkje melk
We kijken naar de prestaties van Max in Monaco.
Na de BBQ gaan we redelijk
bijtijds slapen want morgenvroeg gaan we de terugreis aanvangen.
Na een ontbijtje en het opruimen van ons gastenverblijf nemen we afscheid van Henk bedanken hem voor zijn gastvrijheid en gaan op weg naar huis, de terugreis gaat weer in 3 etappes. Ronald bespreekt weer van tevoren slaapplaatsen voor de eerste etappe. Na een voorspoedige reis over leuke wegen bij het hotel aangekomen, waar echt alles is geautomatiseerd komt het kaartje voor de ene kamer eruit na het intikken van de code die je ontvangt bij boeken, na het intikken van de tweede code komt er echter niets. Hans een beetje ongeduldig geeft de automaat een klein klapje, het gevolg is onverwacht, er komt een woeste Fransoos naar buiten stormen die zich binnen achter de monitor de gehele tijd had zitten verkneukelen over het getob bij de automaat.
Na een beetje bekvechten met Hans opent het heethoofd de automaat en haalt het vastgelopen kaartje eruit, geeft het ons en verdwijnt in zijn hok. Afijn, even opfrissen wat eten en drinken en bijtijds naar bed.
De volgende dag etappe twee, ook hier echt niet veel te vermelden behalve een leuke route, met gepaste snelheid langs de verkeerspolitie, bijna alle Fransen waarschuwen met lichtsignalen waar ze staan.
Opvallend is dat de bij die ploegjes gendarmes er altijd wel een of twee automatische wapens dragen.
Onderweg verliest Ronald zijn linker stepje, (gelukkig stond hij op dat moment niet op). Hij weet dat terug te vinden. Bij het hotel aangekomen worden we vriendelijk ontvangen. Hans en Ronald gaan op zoek naar een passende oplossing voor het opnieuw bevestigen van het stepje. Ze vinden een Yamaha dealer die ze doorstuurde naar een Harley dealer. We eten simpel bij een groot winkelcentrum, Gerard herkent zijn bestelde hamburger niet en de kok gaat compleet uit zijn dak. Verder was het eten lekker, we nemen een paar biertjes mee voor op de kamer en gaan weer bijtijds slapen.
De laatste etappe binnendoor naar Brussel en vandaar snelweg naar huis gaat voorspoedig afgezien van een file tussen Brussel en Antwerpen het bijna verliezen van zijn tas door Oppie omdat het plankje niet zo goed tegen de hobbel kon die hij onderweg moest nemen.
Moe en voldaan geef ik mijn sokken, T-shirts en ondergoed aan Joke die ze nog even snel wast voor ik de volgende dag vroeg weer vertrek naar Lingerhahn.
Kort om, het was leuk, leerzaam en gezellig.
Ron Radijs
