;._-,\
•·
4e JAARGANG (Nteawe reefca) No. 2 Fehr. 1949
Politiek en Cultuur
Hoofdredacteur: J. Sc balleer
Leden van de redactie: F. Barocii, L. Gilliéron, Chr. Smit, R!!d.- Secr.: S. Prins, Roemer Visserstraat 4. Amsterdam. Telefoon 83502 en 86453 Ádministratie: Uitgeverij PEGASUS. Leidsestr. 25, A' dam. Tel. 35957, Giro 173127
Prijs per nummer 30 cent
Aftonnementen: per jaar f 3.50, per halfjaar f 1.75. Voor België Bfrs 65.-
In discussie
De mensheid wordt volwassen
door
DR. HEWLETT JOHNSON Deken van Canterbury 376 pag. geheel in linnen f 5. 75
met gelovige vrienden helpt dit boek U antwoord geven op de telkens weer ge- stelde vragen over: '
Is er godsdienstvrijheid in de S.U.?
Hoe is de buitenlandse politiek van de
Sovjet-Unie~
Wil de Sovjet-Unie oorlog of vrede?
Hoe is het gezinsleyen in de Sovjet-Unie?
Hoe staat het met het culturele leven van heden? Enz., enz. ·
Verkrijgbaar bij de Boekhandel en bij:
Uitgeverij Pegasus, I .. eidsestraat 25, A'dam-C.
Telefoon 80822-85957, giro 178127.
Koloniale · politiek in de praktijk
Drie jaren "onderhandelingen" en "zui'Yeringsa.cties"
Wanneer wij een teru.g~ werpen op/ het drie-en-hali-j'al'IÎg bestaan van de IndoneiSische Repuibilliek, dan valt het onmiddellijk op, dat in de:lle · pertilode 1een ree~ van militaire gewelddadlen tegen deze jonge Staat werd bedreven. _.
Wij zien ook, dat de maanden, wa~in de gewapende strijd de boventoon voevde, te'lkens werden mgewtisseM door andere tijdperken, waarin de politieke onderhandellingen donrineren, m.a.w., dat de miil!itaire en polttielke agresste tegen de ReprUibliek ellkaar voortdltK"end afgewûsseld en onde;rsteund hebben.
Vanaf haar ontstaan, direct na die Japanse capti!tu[aljjie: hebben de Westelijke gealilJieellden de IndoneSische Republiek als een ge..
vaar ~clwurwd voor de positie der kolon!ila!le mogendheden in Azië. Door deze overtuiging en vrees geleid, hebben zij dan ook van dat ogenb1:ik af <ille pogingen in het werk gesteM om, zo niet de Rl!publiek geheel te vern:ietigen, dan toch de vorming van een werkelijk democratische vollksrepulblieik tegen te gaan.
Het ongelooflijk sneLle offenSief der Sowjet-Unlie in Mandsjoe- rije ste1de de Amerikaanse 1eger1ei!diing voor· het probleem, eerder dan het Rode Leger in Toikio te komen. Geheel Zu:id-Oost-Äzië werd overgeiaten aan de Engellsen en Ame11ika concentreexde zich UJitsluitend op Japan zelf. De atoombom moest geworpen worden onf Japan tot overgave te dwingen en het land voor de A!merilk:anen ·te redden.
· Maar door de sneiD.e capitulatie hadden de Engelsen niet genoeg troepen ibij de hand voor de bezetting van Indonesië, zodat de Repuiblliek kon worden uJ~tgeroepen en geconsol~deerd. Het ont- staan en de consolidatie van de Repulb:Liek was dus ook voor een belangrijk deel te danken aan de opmars van het Rode: Leger!
Japan moest republie~ neerslaan
Teneinde u1t de moeilijkheden te komen, heeft Lor.d Louds l\1lountb!tten, o:pperlbevélhelbber der B11itten in Zuid-Oost-Azië, de JapaDse legerleiding in :Lndonesië toen bevel gegeven om, ondan-ks het feit, dat Japan verslaien was en gecapituleerd had, de mach.t in handen te bilijven houden, de "o:rde en liust" in het iand te ver~ekeren en de RepUJbli!ek ·te vernietigen.
iDat was de eerste poging van de W este[ijlk!e geal!llieerden om de Republiek neer te ~laan. Zij heeft 1géleid tot het eerste ge-
wel!didadJ~ge optreden tegen de In-donesische Republti.ek. In ver- scheidene streken van Java en Sumatra ontstonden bloedl~ge bot-
•
singen tussen het Indonesische volk en de Japanse fascisten.
Ronderoen Indonesiërs zijn 1in deze stiijd geva:lien.
Op 25 · September 1945 werden de eerste Engelse troepen op Batavia aan land ge'zet. Spoedig daarop volgden de Nederl~dse
troepen, d!ie onm~dtdehlijk het · ene incident na het anderé in Batav;ia uitlokten. Met goedkeuting en steun van de Engelse legerleidialg begonnen de eerste Nederlandse millitaire acties in Batavia en omgeving tegen de Republiek, voo:dopig op kleine schaal, omdat er nog te wein!ig soldaten waren. '.l;oen reeds sprak Den Haàg van "zrnveringen". De minister van Overzeese ·ae- :Piedsdelen en .de verantwoordelijke Hguur voor de po)'iiliek in Indonesië was destijds prof. Logèmann, later één van de voor- mannen van de P..v.d.A.
51
Schermerhorn, Drees en Jonkman, legden grondslagen voor het kolo:hiale leger , '
" Op 16 October verklaarde deze bew1ind.sman in de ·Kamer, dat de Engelse regering "gelukkig" de kolon:iaJ'e "Nede:clands- Indische regermg als :het en:ige wettige gouvernement erkent".
In -een radiorede op 5 Octolber 'zei Logernaurn trots, dat
"extra scheerpsruimte is toegestaan, waarmede wij troepen en be- stuursmiddelen kunnen verschepen".
Over de I,ndonesische vrijlheidsheiWe,ging, diie Logemann bestem- pelde als "Soelkarno-he,weging'' of "incident-Soekarno", zei hij:
"Beloften zouden voor de Soekarno-heweging even onwaardig als onvruchtbaar zijn".
V:oor Logemann was er maa-r één weg:
,,Herstel van het wettig gezag!"
iDi:t, door prof. Logemann geformuleerd doel, vormt tot op de dag van heden de grondsl'ag van dê' Nederlandse -politiek in IndO'Desië.
Het was het kablinet-Schellmerlb:orn-Drees (beiden eveneens voormannen der P .v .d.A.) met Logemann a1s minister van. Over- zeese Geb:iedsde~len en Meynen ais minister van Oorllog, dat de mil!itaire grondsJagen legde voor de uitvoering van dat doel.
Immers Scherme11horn en iDrees zorgden er voor, dat artikel 192 van de Grondwet, waanbij bepa<rld werd, dat Nederlandse dienst- p]ichtigen niet tegen hun wil naar Indonesië gestUIUlrd konden wordén, hwiten werking gesteLd bLeef. Zij zo!l'gden er ook V<oor, dat met verdwbbelde haast een aanvang kon w:orden ~emaakt met het sturen van Nederlandse soldaten naar Indonesië. Daar- mee hebben zij de grondslag ge1egél voor de opbouw van een groot Nederlands rn!iiLitair apparaat in Indonesië, waarmee de
mi:Iita~ire agressies tegen de In:donesi:sche Republiek konden worden uitgevoerd.
"Geen onde11hande1ingen, maar tl'oepenzendirngen", dat wás het devies van de regering-Schermerhorn~Drees. Wij weten, dat onder d!it devfi.es de !botsingen .in Indonesië een steeds heviJger ka,;ak,ter
34 I
'
aannamen. Wij weten ook, dat de Indonesiërs zich krachtig heib- ben. verzet en ..zelfs tot tegenaanvallen zijn overgegaan. In Soera- baja werden de Engelse -troepen .Qijna weer ~n zee teruggedreven.
In Magelang werden geaHieerde troepen afgesneden. In Bandoeng was de situatie voor de Engelse en Nederlandse troepen ook kritielk. Onder de druk van dit Indonesische verzet en van de protesten in Nededand en in de ge4e1e wereld- de Vei.li.gheids- raad bèmoeide zich voor het eerst met de kwestie! - ging de regering Schermer'horn-Drees over tot onde11handelingen met de IndonesisCihe RepUJblli.ek.
"Onderhandelingen n met stok achter de deur
In Februari 1946 .begon de eerste bespreMug tussen Nederland en de Indonesische Republiek onder auspiciën van de Enge'1se dipilomaat Olark Kerr, later Lord Inverch:apei. Maar de lijfspreuk van. Sdherme:rfuorn, Drees en Logernann Meef: "Herstel van het wettlige gezagl" Daru\om gingen zij ook voort met . het zenden van troepen naar Indonesië. Het Nederlandse maohtsapparaat moest zo snel moge[ijk versterkt worden. Schermerhorn, Drees en Logemarm bouwden toen de stok, die steeds achter de deur van de onde11handelingen ,geho1uden werd: het Nederlandse leger in· Indonesië!
En terwijl de besprekingen in Batav~a plaats vonden, landden op Zaterdag 9 Maart in grote getale Nederlandse troepen, gedekt door de Engelsen, op Batavia, Semarang en Soerabaja.
-De Neder'Ilandse regering beloofde op 29 Maart 1946 plechtig:·
"Het ligt niet in de bedoeling der regering de strijd aan te ·bmden met de nationalistische beweging als zodanig!"
Niettemin werden Tangeran en Buitenzorg veroverd en Ban- doeng gebombardeerd en bezet. Nederlandse so~daten werden in Madoera aan wal ge~et. Semarang en Soerabaja werden nieuwe steunpunten, van waaruiit later de grote militaire acties van 21 J u1i 194 7 en 18 Decemlber 1949 koniden worden uitgevoerd.
Aan de conferentietafel ,ging het niet beter. De onderhande- lingen te Batavia met bemidde1d!ng van Lord Inverchapel hebben,
·ondanks de provocerende houding van de NederlaDJdse regering door de wederinstelling van het "Nederl:ands-Irndische" geld en ~e troepenlandingen, geleid tot de sluiting van een voorlopige over- eenkomst. Drie vertegelliWI()ordigers van de Repu:b!liek klwamen naar Nederland om op de Hoge V:eluwe de voorlopige overeen-
komst toe te lichten. Maar Sc'hermerhorn, Drees en Logemann dachten er anders over. De voorlopige overeenkomst van Batavia schoven zij doodeenvoudig opzij. Dat was zomer 1946.
Wat verlangde de· regerin,g..,Schermerhorn-Drees toen? Onder andere, dat de Repuibliek alleen Java zou omvatten en dat boven- dien de RepUib~ikemse regering geheel ondergeschikt zou worden aan de Nederlandse. De vertegenwoordiger van de Kroon zou bij-
~ondere bevoegdheden helbben in de Repuh1iek, terwijl de Neder-
landse legermacht ook in de Repurhhiek z01u mogen optreden voor de handhaving van "orde en rust"! Het was DJi~t& :mJinder dan:
"Herstel van het wetUge gezag!"
Nieuwe periode van militaire acties
Opnieuw kwam er een pe11iode van een versterkte Nederlandse
mliiJJita~re penetratie. Aan de corufer·entie-ta:fel te Batavia kon men het gebulder der kanonnen horen! De Enge]se leger11eiding droeg ach.tereenvo1gens de door haar troepen bezette gebieden van Indo- nesië over aan de Nederlandse auto:rli.t~iten. Wij noemen bijv.:
Semarang, Soera!baja, Celebes en Borneo. Het Neder1andse he- stuur werd in dez.e gebieden hersteld. Een miÎ!l!itaire dictatuur inge_
steld: Zuid--Oeleibes!
Van "onderhandclen" was geen sprake meer. Inplaats daarvan zette de Nederlani(lse regering - dat was toen het kabiinet-Beel, met Jonkman op Overzeese Gerbiedsdelen - de "Mailiino-conferen- tie" op touw. Dat was het begin van de geschledenis der mario- netten-staten. Op de "Mlalino-conferentie" werd Indonesië ook omgedoopt in de "V·erenigde Staten van Indoneslië".
Ondertussen zette de P.v.d.A.-minister Jonkman het werk van zijn voorganger en partijgenoot Logemann rustig voort: Troepen- zendingen naar Indonesië en militaire acties. Van de zijde der Indonesiwhe regering kwam op 27 Juli 1946 duidelijk de waar- schuwing, dat de Nederlandse regering met opzet een regeling van het :geschil vertraagde, met de bedoeling om de 'beschikking te hebben over een sterke militaire macht, door meer troepen naar Indonesië te sturen. Een Indonesisch voorstel tot een wapen- stilstand werd door Jonkman verwo,rpen. Gevechten werden uitg·elokt en het Nederlandse leger rukte steeds verder op. "Paci- ficatie" zegt men. Bandoéng werd in Augustus gebombardeerd.
De werkelijke bedoeling der Nederlandse regering, n.l. de ver- nietiging der Republiek, kon waarlijk niet beter geïllustreerd worden.
Van Linggadjati naar Juli 1947
Dan wordt opni:euw een Engels d1plomaat van groot formaat, Lol'd Ki:llearn, naar Indonesië .gestuurd om "bemiddeling" te ver- lenen. In dezelfde maand ecihter, dat Lol'd Killearn in Indonesië aankwam (Augustus 1946) werd in Nederland de "Zeven Decein- - ber Divisie" klaargestoomd. En terwijl in Batavia de wapenstil- standsonderhandelingen met Lol'd Killeç.rn en de Commissie-Gene- raal aan de gang waren, werd het eerste deel van deze "Zeven December Diyjsie" naar Indonesië gezonden! In snel tempo werd daarna de rest van de divisie ingescheept en overgebracht om later op 20 Juli 1947 de eerste grote militaire actie teg.en de Republiek te kunnen uitvoeren.
Desondanks bl·eef de Republiek haar goede wil tonen, door het sluiten van een wapenstilstand op 14 Augustus 1946. Eén week 36
..
later echter droeg·en de Engelsen het gezag te Medan, Padang en Palembang rustiJg over aan het Nederlandse leger. En deze plaat- sen vormden later de uitgangspunten op Sumatra, van waaruit het Nederlandse offensief tegen de Republiek tijdens de beide grote miUtaU:_e acties in de koloniale oorlog werd ingezet.
Toch werd nog een overeenkomst in Batavia bereikt: het Ling- gadjati-accoord. De Commissie-Generaal, bestaande uit Schermer- horn, Van Poll ·en De Boer, kwam :rp.et de overeenkomst in Neder- land terug. Hoe werti! er toen niet door Romroe en Van der Goes van Naters aan deze overeenkomst gedokterd! Er waren ineens een ,;naakte-Linggadjati", een "spook-Linggadjati" en een "konink- lijke-Linggadjati".
Tenslotte werd de overeenkomst volkomen waardeloos door de îberucihte motie van Romme-Van der 'Goes van Naters, die het accoord onvevbrekelijk vevbindt inet de éénzijd1ge uitleg van Schermerhorn, met de Grondwet, met de vorige regeringsverkla- ringen en met de rede van de Koningin. De Nederlandse regering trachtte de Republiek te dwingen dit alles zonder meer te slikken.
Met . deze opdracht kwam 4ie Commissie-Generaal terug in Indonesië.
En terwijl in Batavia weer moeizaam v·erder werd onder- handeld, werd als zet tegen de Republiek op Bali de marionetten- staat Oost-Indonesië uitgeroepen. Vlak daarop volgde het export- verbod voor de Republiek van de Nederlandse autoriteiten: d.w.z.
de volledige blokkade der Republiek. En één week later, op 5 Februari 194 7, liet generaal Spoor zijn troepen oprukken uit Soerabaja: Krian en Modjokerto werden bezet!
Toch werd Linggadjati nog ondertekend, om weer onmiddellijk geschonden te worden door de regerini, ~tavia organiseerde een staatsgreep in de Pasoendan met de beruchte Nicalegawa, terwijl Beel en Jonkman voortgaan met het stichten van marionetten- staten. Toen kwamen ook de reeks van ultimatums van Beel en Jonkman aan de Republikeinse regering, waarin o.m. geëist werd, dat Nederlandse troepen in de Republiek toegelaten zouden worden!
En op 20 Juli 1947 marcheerden de troepen van generaal Spoor tegen de Indonesische Republi-ek!
"Het ligt niet in de bedoeling der regering de strijd aan te binden met de -nationalistische beweging ... !"
beloofde de regering eens.
Aanval van binnenuit I
.Met de ontketening van deze eerste grote militaire actie tegen de Republiek is een nieuw element in de Inqonesiscihe kwestie gebracht: de rol van de Verenigde Staten.
Het zijn hoofdzakelijk de Verenigde Staten geweest, die het Nederlandse leger van wapens voorzien hebben. Grote eredieten heeft Washington aan Nederland verstrekt voor de aankoop van oorlogsmateriaal voor het leger iri Indonesië. En ook de "Marshall-
hulp" was voor de Nederlandse regering een welkome "hulp"
bij de voonhereiding van de militaire actie.
Het is bekend, dat Walter Foote, de Amerikaanse consul-gene- raal te Batavia, één van de belangrijkste inspirators van de militaire actie tegen de Repulb1ielkl was. Door deze miïitaire agressie wisten de Amerikanen zich op een handige wijze te mengen 1n de gang van zaken in Indonesië. Een Commissäe van Drie onder Amerikaanse leiding kwam "goede· diensten" aan- bieden in Indonesië. Hoe dèze "goede diienstên" er uit zagen is
overhél~end, "Je blijft wat je bent", ~ei de Amerikaan Graham tot de Republikeinse regering, maar hij zette de Repu!bliiek onder druk om het Nederlandse ultima1Jum, vervat in de Renrville-over- eenkomst, te aanvaarden! De Reputbliek werd in stuikken gelhakt en grote delen aan de NedeTlandse regering uitgeleverd.
Een geraffineerd intrligewspel werd door Graham op touw gezet om de natignalistische bewe~ing c-te v·erdelen .. De "Red Drive'' in de RepuMiek werd door ·de Amerikanen georganiseerd om het 'totstandlkromen van een werkelijke onailllankelijke en democra-
tisehe Republiek onmogelijk te maken.
De inleiding tot deze anti-democratische politiek werd ge!Vormd door de geihe'ime gesprekken van Graham met rechtse leiders, :wals Soekiman (Mas~oem:i) en ISoelktarno. [)ë tweede stap was het
oomp~ot tegen he.t democratisclhe kabinet-S1ari!foedin, dat toen
p~aa'U:i moest maken vpor het rechtse kabinet van Hatta.
Terwij•l de RepubLiek van huiten bedreigd werd door de Neder- landse agressieve politiek, werd zij tegelijkertijd met beh:u1:p van corrupte en an~iwdemocratisclhe elementen uitgehold! De onaf- hankelijkheid van de Republiek werd op deze wijze aan een dubbel gevaar blootgesteld.
Na de Ame11~k1aan Graham kwam de Amerikaan Dulbois en na de. Amerikaan Dllihois kwam de Amerikaan Cochran. Allle drie hadden hetz-elfde doe'l: vernietiging van de democratische làachten in de Repwbl:iek en oons61idatie van de Amerikaanse imrloed. Via het beruchte Fox-contract en het nog :herudhter- anti-commull.liistisohe gesprek tussen Hatta c.s. en de Amerikanen in het beDgplaatsje Sarangan, kwam het tertsl.otte tot het ver- raad van ~Hatta en zijn kliek: de Madioen-affaiTe.
Een grootscheepse aanvcrl en terreur op de democratische krachten in de Re.pub1iek wel'd door de Hatta-reg·erling ingezet met behu!lp van trotz:kist1sche elementen. Sjarilifoedin, Soeripno, Maroeto Daroesman e.a. prominente leiders van het volk werde1,1 geëxecuteerd. Daarmee heeft Hatta en zijn k]iek het wezenlijiroe eloement van het RepuHlike:inse verzet tegen de buitenlandse imperialisten op verraderlijke wi}ze verzwakt. Immers de volks- legers van Sjarfifoedin hebben bij de verdediging der Repuibliek - steeds in de voorste fronten gestaan. Daarmee heeft ook Hatta f-
de weerstand van het Indonesiscihe volk tegen een e'Ventuéle aan- val van buiten ondermijnd.
Van deze door Hatta en Soekarno geschapen gunstige gelegen- 38
f.
heid hebb~n de Nede11landse imperiiallisten tenslotte gebrru~k ge- maakt om de jongste miil~taire aanva'l op de Republliek uit te voeren! Opnieuw is een door Nederland ondertekende overeen- komst met de RepuMiek aan :flarden gescheurd door een milli- taire actie der Nederlandse regering.
"Het ligt niet in de bedoeling der regering de strijd aan te hinden met de nationalistische beweging ... " ·
Het dulblbe~zinnigê optreden van de V erentigde Staten, die het o.a. :i:n de Ve!ilighe,idsraad will1en doen voorkomen, al:sof zij Neder- land aanik1lagen, maar d!ie tegeiijikertijd in feite de N~erlandse politiék aanmoedigen en ondersteunen, wordt steeds duidelijker ontmaskerd. Het is voora<l de Sowjet-Unie, die deze imperialis- tische en tot de oorlog ophitsende politiek van de V.IS. m~t betrekicing tot Indonesîë aan de kaak heeft gesteld. Plaatsgebrek noodzaakt ons om de betekenis van de Sowjet-Unie in de Indo- nesische ktwestie een andere keer nader te beiliichten. ,
Het is thans wel dmdelijk, dat de Nederlandse regel"irng nimmer het voornemen heeft gehad om op de basis van vohledige vrij- willig'he1d en gelijkwaardigheid met de . Indonesnsohe Repwbl!iek te onderhandelen. Het is ook duidelijk geMeken, dat zij van het begin af aan gestreefd heeft naar de vemietigirng van de zelf- standige Indonesische RepUibli:ek, om haar in het gunstigste geval te degraderen tdt een marionetten-staat.
De o~derhande1ingen waren vooral slechts middelen om tijd te Wlinnen voor de opbouw van een sterk mi:litair apparaat, nodig voor het ,..herstel van het wettige. gezag!"
AM IR.
De Hollandse kaas heeft in 1948 een nieuw soort parasieten voortgebracht. ~ ..
li!Hl
HU
Sociaal-democratie en
•-koloniaal-imperialisme
De houding der P :v .d.A...[eiders in het Indonesische vraaJgstuk kan va~lrfsprekend niet aMeen verlclaard worden uit de tegen- woordige omstandigheden. Hun rol als stoottroep van de koloniale reactie is niet 'Uiit de hemel komen valllien. Zoals de ontwikkeli1nig van de Nederlandse sodaal-democratische leiders een weerspiege- lling van dle invloed der reactie in de arbeidersbeweging is, zo is de houding van de sociaail.-democratische leiders in het 1roloniatle vraagstuk in zijn opeenvdlgende ontWIÎkkelingsifazès, eveneens een
u~tdrukking van de corrumperende in'V!Loed, die het koloniaal- .imrperialJisme -op bepaahle delen van de arbeidersbeweging he.eft gehad en nog ib.ee:ft. ,
. V:el'e Leden van de P.v.d.A., die instinctrnatiJg uä<t r.ech:tvaardig- :heidsovexweglingen of om soortgelij!ke reden de poliitie:K van hun lei:ders verwerpen, zuRen DJiet kunnen begrijpen waarom op de beloften van vrijheid en zelfstandigheid voor Indonesië uit de mond van deze ·leiders, de actieve v~orbereiddng en Te<iding van de kolonfrue oor1og is gevolgd.
Zij weten immers hle,el goed, dat de P.v.d.A. ·tijdens de ver- kiezingen van 1946 :b·el'oofd heeft te W:iil!len strijden voor
"het snel totstandbrengen in vrijwillige samoenwerking ener staatkun- dige hervorming op' de grondslag van zelfregering van de delen van het Koninkrijk, op voet van gelijkwaardigheid, in gecoördineerd Rijks- verband".
Hoe :gebrekkû.g dit programma rin wezen .ook toen reeds was, de aanhangers van de P.v.d.A. begrepen er uit, dat hun partij de erkenning van het zél~besclllklkingsrecht van Indonesië in haar vaandel h:ad geschreven, Des te onibegrijpelijiker . is voor hen de ro1, die Vorrin!k c.s. in werke'lijikheid hebben gespeeld. Maar juist door hun onrbekenrdheid met de geschiedenis van hun partij, zijn de:z.e goerdiwhl!lende leden van de P.v.d.A. gencigd te geloven, dat men ijter met een "incidentele ve~gissin:g" van hun leiders heeft
te maken. .
Daarom is het 11!od:ig een korte terugblik op de gescbriedenJ.s
te werpen. '
Zows men weet, heeft Lenin ·in zijn iboe!k over het imperiall:isme er op gewezen, dat de ihogew:nonopoilisti.sche winsten de ikJapitaHsten
"de economische mogelijkheid (geeft), bepaalde lagen van de arbeiders en een tijdlang zelfs een tamelijk belangrijke minderheid van arbei- ders om te kopen en hen naar de zijde :yan de bourgeoisie. . . . te trekken. En het verscherpte antagonisme tussen de imperialistische naties wegens de verdeling van de wereld versterkt dit streven". ·
Zo, aldus Leni.n, "ontstaat het vertband tussen imperial!isme en oppor1lunisme.''
Welke betekenis heef.t de voortdurende stroom van lrolon'ia~e
wiinsten voor Nede:rlarul gehad? ·
H. Roland Holst ze1gt hl haar boek "Kapitaail en Arbeid", dat het uitv<>eroverschot van Indonesië lin de ta-dhti,ger jaren van de vorige eeuw ca. 25 mi:ll.ioen :gullden per jaar bedroeg. Dit was in de jaren negentig tot 36 m.iil!liioen gestègen en bereikte in 1910 het fabelachtige bedra~ van 1.426 miJ.Iliard gu:lden.
"Uit deze cijfers blijkt, hoe de verrijking der burgerlijke klasse de uitbuiting en de verarming der inheemsen tot voorwaarde beeft".
(Deel n, pag. 165).
Dit is inderdaad waar, hoewel het .niet de hele waarheid is.
De netto-win\st, die de ibuiter11landSe beleggers i!Il 1938 b.v. be!haal- den, bedroeg 32{) miliHoen gulden, in ihet daaraan voorafgaande jaar 249 m.illroen. il)it zijn volStrekt -.geen mtwnderlijk "goede".
jaren geweest. Zowel V·oor aJ1s na de eerste wereldoorlog vloeide een nimm~r eind~gentde stroom van gJ<>ud naar het moederland.
' · De aangehaalde cijfers geven bovendien een onvolledige indruk van de totaiLe winsten. Immers, een groot gedeelte van de uit Indo- nesië witgevoerde goederen werd met winst naar andere landen verkocht. Andere goederen weroen in de eigen industrie verwerkt en kwamen vervolgens met nieuwe winst op de wereldmarkt.
De 1geweldige opleving van de kolonia~e productie en de handel met koloniaie goederen had lbovenqien vèrstrekkende gevolgen.
Ca. 70% van de scheepv·aart op Indonesië en in de archipel ze1i was in handen van Nederland. De grote ontwik:kél:ing •van scheeps-
·bouw en scheepvaart is voornamelij~ daaraan te wijten; In Neder- land ze1f ontstonden hele industrieën, die ziclt uitsluitend toelegden t op het vervaardigen van machines en instafiaties voor de cmiltuur- ff en mijnondernemingen ip. Indonesië. Daarbij kwam de Juxe-indu- stri.e, die vooral in de jaren na de eerste wereldool'1og .een gretig afzetgebied IÎn de slapend rijk geworden kringen van de planters vond. Het kon niet anders, of deze ontwikkeling had een ongun- sti!ge invloed op het bewustzijn van ~lan:grijke delen der Neder- ilandSe artbeiderslclasse.
H. Roland Holst heeft wel duidelijk gezien welke gevolgen de k'Ol.orurue uitbuiting voor Indonesië zel!f had. Maar tot het i!Il!Zich.t van Lenin is zij noo1t doorgedrongen. Wanneer zij ·i:n het reeds aangeharurde wte!I'!k , verkfuart, dat
"de S.D.A.P.. . . . vele jaren nodig heeft gehad om tot het inzicht te
·komen, dat Nederland volgens een socialistische maatstaf, geen enkele aanspraak op het bezit van Indonesië kan doen gelden".
(Deel II, pag. 249).
dan ziet zij vdlkomen over het hoofd, wat de oorzaken daarvan
zijn geweest. _
De belangste11i.ing der S.D.A.P. was eigenlijk vanaf het begin van haar geschiedenis dlie van een m:edelijdende toeschouwer. In
h~tOntwerp-program van 1901 (geciteeTd in Gedenkboek S.ID.AP., 1919) wordt b.v. gezegd:
,;Waar zij (de werkende klasse) zonder pozen strijden voor de rechten en belangen der kleinen en verwaarloosden in Nederland, moeten wij <Ons eveneens ten strijde gorden om te ~ampen voor de rechten en belang~n der millioenen inboorlingen dier verre gewesten; voor het geluk en de welvaart d.er arme verlatenen daar ginds, aan het andere einde van de aardbol".
'"
Dit was, bij aUe oprechte sentiment, die er uit spralk!, toch slechts de taal van een dames-comité voor het organiseren van welldad&g- he'i!dsfeesten, maaT niet de taal van het mancisme. Als voornaamste taak zag het bestuur van de toerun.a1~ge S.[).A.P. dan ook het
"op'V'oeden van de Inlander tot zelflbestuur". . . . Tot in .de jarèri. 'dertig he'zat de S.n.A.P. in feite in hé·t g~e~
~een begins~lprogram omtrent he~ kolon:ia~e vraagstuk. In het program van 1912 Würdt . !het vraagstuk verzwegen. . .·
In het "Koloni>aal beginselprogram" echter lezen wij in stef;.
ling X:· ·
"Ik sociaal-democratie er~nt onvoorwaardelijk het recht op nationale onafhankelijkheid".
Deze . heginselverlclaring, die op het eerste gezicht duidelij~
en aanvaardbaar lijkt, is zeer zeker een gevolg geweest van . de - druk, die door de communistische beweging werd lllritgeoefend.
Het was een soort lauw afgietsel van het standpunt der commu:..
nisten, d.a·t door Stal'in in "Het Nationale Vraagstuk" als vqlgt was g·eformul,ee~d:
. ., ..
"Het recht op zelfbescl:tikking betekent, dat alleen de natie zelf het recht heeft over haar lot te beschikken. Niemand heeft het recht ge- welddadig in het leven van de natie in te grijpen. . . . Het recht QP zelfbeschikking betekent, dat de natie zich naar eigen wens kan in- richten. Zij h1eeft het recht, haar ileven in te richten volgens · dè beginselen van de autonomie. Zij heeft het recht met andere nàties federatieve betrekkingen aan te knopen. Zij heeft het recht zich ·vol- ledig af te 'scheiden. De natie is souverein en alle naties zijn rechtq.- ge)ijk"·
Zoals bekend, heeft Stalin deze formulering in 1913 neergé..
schreven. Hoe <ie S.D.A.P. van de jaren 'dert~g het re6ht .op zeHstandigheid dacht toe te passen, 'blijkt zowel uit het re:eds aan,gehaalde "Beginselprogram",' waar o.m. ge!Z.egd wordt,· dat het verwezenlijkt moe·t worden "door het ov e r ho d 'ig malkien van het vreemde ,gezag", d.w.z. door "opvoeding v:an d~ inlan- -der", ~ maar het. blijkt nog duidelijker uit het rapport. :van de Oommis'3ie voor het kdlonia1e. werkprogram van 1932. Als punt 1 van het koloniale werkprogram der S.D.A.P. edste de commissie
.toen .. ~.:·· · ,,.·· .
_42
. "Gro~re zelfst~;~ndigheid van de gouverneur..,generaal ten oPzi~nte 'Vlfu
de . ;ministèi' va:n ~oloniën, -als voorwaarde tot een democratiSche ent- wikkeling .. van· de Vólksraad". '"
.. •
··'
Dat was het, wat de S.D.A.P. toen onder recht op z:elfstandig- h\ed.d verstond: gr:otere z,elfsta]1digheid voor de opperste vertegen- woordiger van het Nederlandse ge~ag,
Toch vinden wij in dit rapport enkele opmerMngen, die de P.v.d.A. inmiddels. ook a1 weer vergeten heeft. O.m. wordt in
d1t rapport on11wapen1ng geëist.
"Door· vermindering van de geweldmiddelen der koloniale mogend- . heden (zal) uiteraard het meest geduchte wapen tot handhaving van
-de koloniale heerschappij worden verzwakt".
Dit is volkomen juist. VorriDk heeft de raadgev,ing van de·
commissie - waarin o.m. AJJbavda, wijlen Vliegen, Z. Stokvis en Ir. Cramer zaten - i n 1946 volkomen vergeten. Toen stemdle hij .ianmers voor het zenden van het koloniale leger naar Indo- nesië. Eerlijkheidshalve moeten wij zeggen, dat de S.D.A.P. ook vóór de oorlog de gewoonte haQ: de hegrotmgspost voor de ikoloniale politie goed te keuren.
In het "Koloniaal BegJnselprogram" werd echter in strijd met de praktijk van de partijleiding Vlerklaard:
"Dit imperialisme bevordert een opvoering van militaire lasten, staat de ·verwezenlijking van de ontwapening in de weg en ·bedreigt de mensheid met nieuwe oorlogsrampen".
Ook dit is volkomen juist gebJeken, vooral in 194 7 en Kerst- mis 1948.
~erder lezen wij i:n het Werkprogram een scherpe veroor- deling van het toenmalige streven der reactie om "zelfstal').dige e:illandenregel'ingen" te vormen. Vo~gens de cD!lllmissie werd daar- mee beoogd, ,,de kracht van een centrale' democratie al bij voor- baat te breken". Ook dit is juist, alleen konden de samenstellers van, het rapport toen niet voorzien, dat het juist de P.v.d.A.- leilders Schermerhorn, Logeman en Jonkman zouden zijn, die dit streven der l'leactie ,in de vorm van de Mruino-poillitiek tot het opr,ichten van dozijnen marionetten-staten 2louden verwerkelijken.
Zoals uit de aanhef van het Wel1kprogram 1932 van de S.D.A.P.
lbllijikt, was toen, noch vroeger, noch later overigens sprake van een socialistische politiek ten opzichte van Indonesië. ,
Reeds in 1930 had ir. Cramer in een brochure "Onze kdloniale politiek" namens de S.D.A.P. verklaard, dat aan de kol<lniale oyerheersing een eind moet komen ·
"zo spoedig als dit in het belang van de overheerste volken mogelijk is".
Dit zo "spoedig mogelijk" 'betekende· in feite: "zo laat mogelijk"
of "n09if'. Immers de schrijver ve.vklaarde vervolgens, dat een
"onmiddeHijk vrijmaken" van Indonesië n!et tot een "houdbare nationale onafhankelijkheid" zou leiden.
De latere praktijik bewees, dat de S.D.A.P. daaraan heeft vast- g-ehouden. In 1939, toen de Indonesische Nationale Concentratie op 17 ~ecemher een volwaardig parlement eiste, verik!laarde Het
Volk, dat Indonesië noch voor een parl'ement, n&eh voor ,zelf- standligheid rijp was. In Februari 1940, kort voordat Nederland in de oorlog werd betrokken, wees' de regering Albarda-Welter~ ' De Geer de gemati;gde eis tot het houden van een Ronde~Tafel'
conferentie af. Terzelfdertijd verklaardè zij zich tegen "elk'e over~
hrenging van macht" naar de koloniën. Het partijbestuur, onder leiding van Vorrink, zweeg en stemde dus toe.
Een voorstel van de communisten om de Indonesiërs tegen de dreigende overval van de Japanners te bewapenen, werd afge- . wezen. De wapenen waren immers alleen heste1nd, om de Indo~
nesiërs tegen de dreigende orverval van de Japanners te orn:der- drukiken, maar miet om z:e hun ·zelf in !handen te geven, teneinde Z'ich tegen Ja pan te kunnen verdedigen. Het ,gervo1g is dan ook de
ovel'Welld~ging van Indonesië binnen enke~e· dagen geweest!
Maar toen waren het de Japanners - n u zijn het de P.v.d.A.- leiders zelf, die de koloniale overweldiging organiseren.
Hiermee komen wij tegelijik: op één der belangrijkste verschil- len tussen toen en nu.
Z'eer zeikler kwam de i:nvloed van de kofuniale mentaliteit in de jaren vóór de oorlog dU!idelijk in de beginse11Joze politiek der S.D.A.P. tot uitdrukking. Zekier is Lenin's theorie van de objec- tieve corrumpering door de leidende kaders van de S.D.A.P.
bevestigd. Maar "imperiaJ:isme" noemden zij imperialisme en zelfs Traelstra sprak in 1915 openlijk de verwachting uit, dat een
"tÎjdperk van militarisme en gewelddad~ge reactie tegen de eigen levensuitingen der ontwakende hevoJik:ing (van Indonesië, d. schr.)"
schijnt aangebroken.
Hij had gelijk, maar nooh Troel:Stra, noch een andere sociaaJ- democraat kon een ju1ste theorie en reen juiste praktijk uitwerken, omdat daarmee de S.iD.A.P . .Jleiders ·de materiële basis zouden helpen vernietigen, waarop hun bestaan was ge.gron4vest, indien zij een consekwente strij:d tegen het ikioloniaal-imperialisme hadden gevoerd.
Hun rol was in die jaren echter ni,et leidinggevend. Het was hun geschiedkundige taak, om de arbeidersbeweging te verh:in- der,en een consekwente strijd tegen de kdloniale heerschappij te ontplooien, zàals in het Werkpro~am 1932 duidelijk tot uitdruk- king kwam.
De leiding van de kolon:iaJe politiek echter was in handen van mannen als Colijn. Het grote ver.schill met toen is dus, dat de huidige leiders van de P.v.d.A. zelf mede de leiding in de ko]oniale politiek op zich hebben genomen, dat zij de stoott11oep van de koloniale reactie zijn ,gewo11den. Het is immers duid!e~ijk, dat een Wel ter of een Gerbrandy nooit tot stand had kunnen brengên, wat de Vorrirn:ks, Jonkman, Buskes en Goedhart wel·is gelukt.
. Men behoeft er slechts aan te denken, dat de Grondwetswijziging (art. 192) betreffende het zenden van troepen naw- In!donesië (waarmee de verowringspol!i.tiek in 1946 wel'd ingel~ild) slechts 44
mogelijk was door de actieve medewerking van de P.v.d.A . ...fractie.
Men weet hoezeer het Nederlandse volk, vooral in de eerste twee jaren na de bevrijding, vo:Jffiedlige vrijhei!d voor Indonesië verlangde. Het was juist de taak van mannen als Schennerhorn, Logeman en. Jonkman, die een aureool van vooruitstrevendheid werd omg~hangen, achter de schermen de grondslagen van de politiek te leggen, die het eerst dutdeiijk aan het lictht trad vóór en tijdens de J W!i-actie 194 7.
Men weet verder, hoeveel moeite de heren Varrink en Buskes in 194 7 hadden, de opstand~ge beweging in ,êigen gel:ederen na deze actie de kop in te drukken.
En tenslotte blijkt, dat min. Drees juist daarom tot • president van het kabinet we11d :benoemd, teneinde met zijn naam, die vooraJ in P.v.d.A.-kringen een zekere autoriteit bezi:t, de kerst .. ··
oorlog te kunnen dekken.
De "!linkse'' Jeiders van de P.v.d.A. .sdhenmen graag met de
meerderhe~dsverhouding in. parlement en regering. Zij zeggen, dat de P.v.d.A.-ministers, die "toch in de minderheid" zijn, niet meer konden bereiken. Dit is vanzelfsprekend een :verdraaiing van de feitelijke situatie. De P.v.dA.-leiders hebben immers ge- daan, wat Welter enGerbrandy van 't ibegm af aan heibben geëist.
Zij zijn niet sh~chts terw'il!le van onbekende ,,hogere belangen"
in de regering geib1leven, maar heb/ben tenslotte de ~eiding daarvan aanvaard op het ogenMik, dat de politiek der reactie mèt de' ver- nietiging van de Republiek vo1tooid moest worden. Zonder aan de historische wàarheid t&kort te doen, kan men dus zeggen, dat de Nederlandse pol~tiek ten opzdcihte van Indonesië een g<e~he~l
ander, 'Verloop wu heblben ,genomen, indien de P.v.d.A. met de communisten één lijn had getrokken. Van de plannen der reactie zou niets terecht zijn geikomen.
Maar dat lag nilet in de lijn van de traditie der Voroi:nks, c.s.
Het is immers ook waar, dat een :vech:tlijnige ontwilkikel'ing loopt van het program van 1901 over het Kjolloniaal Werkprogram van 193,2 der S.D.A.P., naar het voeren van de koloniale kerstoorlog
der P.v.;d.A.-'leiders. ·
Ft' BARUCH.
·Communistische Partij van Indonesië
in de strijd voor de bevrijding
· In 19>26 was ·er al-een opstandige beweging op Java en Sumatra, die door de koloniale reactie werd verstikt. De Partai Kommoenis Indi{IDesiia; diie de Jeidling van de ops~ had', werd scher:p vervolgd, de leiders .gedood of naar Boven D~g01d verbannen, de Partij uit- eengeslagen. De weinige communiSten, die over!Meven, moesten in de diepste illegaliteit hun werk voortzetten.
Eén van die illi,egalen was .Sjarifoedün. GetvoUiw aan zijn be- ginselen zette hij ook onder de Japanse ibezetting de strijd tegen de Japanse overheersing voort. Door de Japanners gearresteerd, stond hij aan de, ,gruwelijkste folteringen bloot. Het gevangenis- regiem heeft hem niet gebroken, hij hleef voor zijn land gespaard.
Hatta en Soekarno hebben met de Japanse bezetter samen- gewerkt. Wat zijn dat voor :liiguren? Het zijn typisclhe verlegen- . woordi>gers van de Indonesisciie bourgeoisie, maar dat niet aNeen.
Hatta is een trotzkist en ·een agent van het imperiat1isme. Een dergelijke figuur moest drus wel een hoogst onbetrouwlbaar ele- ment in de Republiek blijven. De hele ontwikkeling 'in Indonesië heeft dit bevestigd,
Ofschoon de linkervleugel in Indonesië over een grote aanhang onder de massa bescMkte, vooral onder de arbeiders, heblben toch de nationalistisch-burgerlijke e~ementen hun stèmpel gedrukt op de nouding, die door de repuhLikeinse leiders werd aangenomen.
De Amer1kaans-Nederlandse reactie heeft daar zo goed :rpogelijk profijt van getrokken. De eindeloze dÎSCIUssies over de verhouding Nederland-Indonesië, i.c. de rechten van de RepUibHek, zijn de weerstand van het vO'lk teg~n de impe11ial~stische plannen niet ten goede gelkomen .
. Na het verdvag van L1nggadjati is het RenviNe-verdrag ge- komen, dat in wezen een capitulatie-verdrag is. Na de periode met Sja!hrii en Sjarifoedin a'ls premiers is Hatta weer op de voor- grond gekomen en deze duistere figuur is het, d!ie de hand in het spel heeft gehad bij het jongste veiraad van de Republi•ek.
In de :wme,r van 1948 stelde de P.K!I. zeldlkrritisch vast, dat zij, om:lanks de roemrijke rol in de bevrijdingsstrijd van tientallen jaren, niet aUes gedaan had wat mogelijk was om de leiding in de anti-imperi<rlistische strijd te behouden en te verstevigen. Zo was het gedurende langere tijd- laten voortbestaan van verschil- lende al'lbeiderspartijen, met een bijna gelijk programma, niet gunstig voor het vonnen V'an een machti:ge gecentraliseerde, partij.
Het winnen van de beste elementen van de arlbeidersMasse voor het communisme en het vonnen van zellfstandige communistische partijen is eehter een hoofdvoorwaarde voor het succes.
De leiding van de P.K.J, veridaarde verder, dat het werk van 46
<re Partij in de dessa onvomoende was 'gewees·t èn dat-·de· daardÛdr' gehandhaafde oude verhoudingen ih net dorp . niet. bévorderlijki waren voor de verankering van de Partij onder de boeren. Ook in Indonesië was nodig: :~-~
"Het scheppen van een nationaal-revolutionnair ·blok van arbeiders, boeren en revolutionnaire inteLlectuelen •tegen het imperialisme . en 'tegen het blok van de nationale bourgeoisie, die naar compromissen zoekt". (Stalin, Beginse•len van het Leninisme).
Door de houding van burgerlijk-natLonale e:~ementen, met de verrader Hatta aan het boord, heeft het Amer:ikaans~Nede:dandse
iffipevialisme terre'in kunnen winnen.
·De P.K.I. was 1beûg haar vroegere fout te hers'téllen en zij had de voorwaarde geschapen voor het verenigen van de avbeiders- pàrtijen tot één grote massa-partij. Dit was V'Oora~l het werk van Moeso, die voor het eerst na de oorlQg in Indonesië was terug- gekeerd. Onder zijn erwaren le1ding herstelrle de P.K.I. de eenheid.·
Maar nog voor deze vereniging van de a11beidersparijen tot stand was gekomen, kw:am de provocatie van Madlioen en enkele maan- den daarna de nieuwe aanval van Nederland.
*
Onze Partij heêft in het parlement en op straat, in woord en daad getoond, dat zij de redhiJvaardige strijd der Indonesiërs voor hun ona:fhankel'ijlclrei!d en vrijheid ondersteunt. Zij iheeft echter niet van het begJin af aan· met de "Gemeneibest-po]itiek" gebroken.
Het PartijbestUJU;r hersteMe deze fout 1n Mei j.l., toen het besloot om onvoorwaardelijk voor de valledige · zelfstandighe•id. van Indo- nesië op te komen.
De gedachte aan de moge1ijik:heid van een nauw samengaan met Nederland en Indonesië was n~et nieuw. Reeds dn 1940 werd e:r in een man1fest van de [*nesische nat1ona1isten· (de nationale éoncentratie) op gewezen, dat Nederlallid en Indonesië !beide door agressiev.e fascis'1lische staten 'bedre~gd werden en dat samenwer- ikling gewenst was, op voorwaarde, dát !het Indonesische vo]k meer :t:ed;1ten kreeg.
Daa:rop is :in de ~l]ega:l:iteit in !Nederland V"OOrlge'bouwd<, waavbij men waarsc!hijnlijlk te veel waarcfe heeft •geihecht aan de ve11klaring van de ikoningin over ze1fstandi~eiid en vrijwilli:ge samenwer- king. De commiss~e, rdie dn 1944 uit het contact van verz·etsgroepen was ontstaan, werkte toen een program uit op de grondslag van ihet "Gemenebest", zoals dat tot ui:tdrukiJcing kwam in de woorden van de koningin.
Ook ,onze Palrtij, de C.P.iN., is na de bezetting op twee gedachten blijven hii!Il!ken. Aan de .gedachte van een Unie tussen Nederland en Indonesië 'is veel te -lang vastgehouden. Maar wij moeten het er- kennen - de opvatting van een Unievei1bond strookt niet met de opvatting van het ze~sc'hikkingsrecht voor de koloniale
..
wlken, 'al. hee.et om.e Partij steeds ve11klaard, da!t deze Unie uit twee zelfstan<ige Staten fDO'U moeten besta~n.
*
Door het verraad van Hatta is de Republiek nu in een moei:lljke situatie geraakt. Maar de hele el"Var.ing van de strijd in de kolb- :nliën, van China, van Vie1nam el}. Korea, bewijst, dat de imperi.alis- ten wel alles in het werlk steNen om hun madlt in .A7Jië te be- houden, ma·ar dat zij OIP de duur aan het kortste eind trekken..
In Korea b.v. is het noordel!ijk deel van dit eiland, waar !5 m!il:lti.Oèn mensen wonen, bevrijd. De Sowjet ... legers, dii:e het noor- delijke deel bezet hadden, hebben zich teruggetroklken en de verlkiezingen, die daar gehouden werden, mepen een demiOCl'atisch bewlind in het leven, waar de Amerikanen, di:e' weigerden om het scbiereiland te vèrlaten, machteloos tegenover staan. Een volk, dat voor zijn vrijheid strijdt, is niet te verslaan.
Zo zal het ook in IndoneSië gaan. De rni!l:lioenen Indonesiërs, die geleerd hebben, dat zij zich van vreemde maclhthebbers kun- nen ontdoen, zuRen niet rusten, voordat hun lijfspreuk "Merdeka"
in vervulling .is gegaan. Zij zullen daarbij geleid worden door de P.K.l, die Ónder de hud.dige orrustand~gh~den de kans heeft de millioenen bevolkiin,g ervan te overtuigen, dat al!leen de eens-
gezinde .strijd tegen de :reacbi:e succes kan brengen.
48
èhr. SMLT.
Kersenbloesem en maneschijn
Versdhillende dagbladen in Tokio publiceerden op een in 't oog vallende plaats de af.scheidsgedichten · van de dertien oorlogsmis- dadigers, die ter dood of tot levenslange gevangenisstraf Wierden veroordeeld. In deze gedichten vergelijken de oorlogsaanstichters zich met verwelkte bloemen en andere poëtische voorwerpen.
'I1ojo schreef: "0, zie hoe de kersenbloesem zachtjes valt.''
Hirota: "In de lente vallen de mensen als kersenbloesem; in de herfst stijgen zij op als een lichtende nevel:'
En de g~wezen minis1Jer van Financië~, Dhinovi Kaya: "Mijn. ge- weten is even helder als de Z071. en de maan."
De volken van Azië
in de strijd voor hun nationale
· onafhankelijkheid
De tweede wereldoor log ih_e{!.ft de crisis in het koloniale· systeem, in het bijzonder in Zuid-Oost-Azië, verscherpt. De volken van China, Vietnam, Indonesië, Birma en Malakka staan in de voor- hoede van de strijd der koloniale en afhankelijke volken, die er naar streven de. vrijheid te veroveren en de weg te gaan, die leidt naar een nationale onafhankelijke ontwikkeling.
Deze strijd wordt gevoerd onder de leiding van . de arbeiders- klasse en zijn Communûstische Partij. Zo krijgt de nationale be- vrijdihgsbeweging in de koloniale en afhankelijke landen een nieuwe inhoud en wordt onoverwinnelijk.
He~ imperialistische kamp ziet zijn stellingen ernstig bedreigd lin het rijkste geibied van de wereLd, waar belangrijke :)'!::uropese en Amerikaanse kapitalen zijn geïnvesteerd. De reactiiO'llilaire pers aar-
~eh niet de uitdrukkÎin!g "tweede ,front'' re gebruiken om het "con- f.l:iict" tin Zu:id-Oost-A!Zië te kara!k1.teriseren. [)ie pe!I.'S toont daardoor aan de vollken van MarsihaU-Europa, die strijden IVoor de herovering van !hun nationale onafhankelijkheid, wie hun bondgenoten zijn:
dat zijn de Chinese, Vietnamese, Indonesische en andere volken.
Dit •bondgenootschap v;;m volken zal hecht en duurzaam zijn; het versterkt !het anti-imperialistische en democratische kamp aanmer- ke).ijk.
Storm over Azië
Na de tweede wereldoorlog willen honderden millioenen niet meer' leven, zoals in het verleden, onder een wrede en gruwelijke koloniale onderdrukking. Zelfs Afrika ontwaakt.
De Clhinese, Vietnamese en Indonesische volken hebben in de loop van de tweede wereldoorlog actief deelgenomen aan de strijd tegen de fascistische aanvallers en de Japanse hnperialisten. En de strijd, die zij g.evoerd hebben in het anti-fascistische kamp, met de Sowjet Unie aan het hoofd, !heeft de gelegenheid geboden de diepe zin van de behaalde overwinning te peilen. De strijd van de volksmassa's van ·de koloniale en afhankelijke landen van Zuid- Oost-Azië t~gen het Japanse fascisme' kon niets anders zijn dan tegelijkertijd een strijd tegen het imperialisme.
Zuid-Oost-Azië en Chma zijn uitverkoren gebieden geweest van de Europese en Amerikaanse trusts. Zij hebben aan die gebieden enorme winsten onttrokken: in 1929 bedroeg de meerwaarde van het kapitaal, dat in de rubberplantages van Frans Indo-Cihina ge- investeeiid was, 400 tot 500%; in Indonesië bedroeg de meerwaarde gemiddeld 300%. Deze superuitbuiting ging gepaard met een
