Na corona, anarchie in de Wetstraat

(1)

€ 2,50

76ste jaargang • nummer 23 • donderdag 11 juni 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Is er de voorbije decennia ooit een regering geweest die er een grotere knoeiboel van maakte dan de ploeg Wilmès II? Misschien de kortstondige regering onder lei- ding van Mark Eyskens in 1981. Die begon ergens in de lente en viel in de herfst over stakende PS-minis- ters. Het begrotingstekort liep toen op tot 14 procent van het bbp, Bel- gië was de zieke man van Europa en werd net niet onder internationale curatele gesteld. Toen experts van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) op bezoek kwamen, dachten ze in een bananenrepubliek te zijn terecht gekomen.

Dit jaar diept het begrotingstekort door de coronacrisis uit tot 10 procent van het bbp en loopt de overheidsschuld op tot 120 procent van het bbp. Het verschil met 1981 is dat tal van andere Europese landen zich in dezelfde situatie bevin- den. Toch moeten we ons de vraag stellen waar het naartoe moet met de sinterklaaspolitiek van de regering-Wilmès na de ontluisterende superkern van vorig weekeinde. De partijen van de federale minder- heidsregering, aangevuld met socialisten, groenen en N-VA, strooiden kwistig geld uit zonder na te denken over de impact op lange termijn.

Cheques die de burger zelf betaalt

Wat te denken van een railpass met tien ritten voor elke Belg? In coronatijden worden zo 100 miljoen treinritten uitgedeeld. Een eis van de groenen, want “de treinen rijden toch en er zit niet veel volk op”. Alleen was NMBS-topvrouw Sophie Dutordoir niet op de hoog- te gebracht. Wat een anarchie in de Wetstraat. Dutordoir zelf waar- schuwde voor de gezondheidsrisi- co’s indien een grote groep mensen plots tegelijk de trein zou nemen.

Hallucinant eigenlijk dat er nooit overleg is gepleegd met de NMBS.

Andere bedenking: die railpassen zijn niet gratis. Uiteindelijk betaalt de belastingbetaler ze toch zelf, via de jaarlijkse miljardensubsi- dies aan de spoorwegmaatschappij.

Vestzak-broekzak-operatie dus.

Met de horecacheque is het niet anders. Het lijkt een nobel streven:

bedrijven kunnen belastingvrij 300 euro toekennen aan de werknemer die dat geld dan gebruikt om in restaurants en cafés te gaan consu- meren. Die 300 euro is zelfs volledig fiscaal aftrekbaar. Wat wel betekent dat de belastingbetaler deze che- que aan het einde van de rit toch financiert. Pure volksverlakkerij.

Waar is Pieter De Crem?

Wie dacht vorig weekeinde met de superkern het ergste te hebben gezien, kwam bedrogen uit.

Zondag vonden op verschillende plaatsen antiracistische betogingen plaats. In deze geglobaliseerde tijden het perfecte voorbeeld van een buitenlands conflict - het doden van een zwarte crimineel door de Amerikaanse politie - dat naar hier wordt geïmporteerd. Extreem- linkse organisaties sprongen op de kar en aan het Brusselse Poelaert- plein vond een actie plaats met zo- waar 10.000 deelnemers. En dat in coronatijden, waar betogingen en samenscholingen verboden zijn.

Straks blijkt misschien dat de betoging en de samenkomst een zoge- naamd ‘superspreader’-event was, een superverspreidingsevenement.

Komen er nog de vernielingen en plunderingen bij, vooral in Elsene aan de Naamsepoort. Zelfstandige handelaars hadden het al moeilijk door corona en krijgen nu een nieuwe klap. Ondertussen schuiven politici de zwartepiet naar elkaar door. Sophie Wilmès reageert als premier op haar typische wereld- vreemde manier dat er “overleg zal zijn met de burgemeesters over de gezondheidsimpact”. Praat voor de vaak natuurlijk. Tal van politici rea- geerden verontwaardigd omdat de betoging was toegelaten. Onder andere CD&V-voorzitter Joachim Coens. Terecht, ware het niet dat de Brusselse burgemeester Philippe Close zeker niet op eigen houtje heeft gehandeld. Eind vorige week stelde minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem (CD&V) dat het gedogen van de betoging “een

De vernielingen en plunderingen na de verboden anti-racismebetoging waren symbolisch.

Ze tonen aan dat het politieke hart van het land in een soort van quasi-anarchie is vervallen.

Het zal een afstraffing zijn voor de traditionele politiek, maar verkiezingen lijken nu de eni- ge legitieme uitweg.

verstandige beslissing” was. Sinds- dien is de man uit Aalter nergens meer opgedoken. Spoorloos. Terwijl de sheriff van de federale regering anders de tv-studio’s platloopt.

Het verhaal doet de ronde dat de politie het eerste anderhalf uur van het protest niet mocht tussenkomen.

Men wijst terecht met een beschuldigende vinger naar Philippe Close.

Maar ook De Crem heeft boter op het hoofd. De federale politie was ook massaal aanwezig en die valt tot nader order onder de bevoegdheid van Binnenlandse Zaken.

Op naar verkiezingen

In deze toestand van anarchie of quasi-anarchie in de Wetstraat is het in een democratie niet meer dan logisch dat er verkiezingen worden uitgeschreven. De meeste traditionele partijen zijn bang voor een afstraffing, maar het is de legitieme weg. Zoals econoom Peter De Keyzer het vorig weekeinde in De Tijd stelde: de manier waarop we uit de crisis willen raken, zeker economisch, moet de inzet zijn van de verkiezingen. Kiezen we voor een shocktherapie en voor het Zweeds model van export, innovatie en groei dat ons doet aansluiten bij de noordelijke EU-landen? Of gaan we richting Italië of het België van begin jaren ’80 met verarming tot gevolg?

De Vlamingen zullen hun keuze snel hebben gemaakt. De Fransta- ligen ook. En die keuzes zullen uit- eenlopend zijn. Wat nog maar eens zal bevestigen dat dit onzalige land beter wordt opgedoekt.

PS-voorzitter Paul Magnette lijkt in elk geval gewonnen voor verkiezingen in het najaar. De Hene- gouwer verandert vaak van ge- dacht, maar blijkbaar is er volgens hem enkel nog een keuze mogelijk tussen een regering met de N-VA of verkiezingen. Aangezien een PS - N-VA-regering momenteel moeilijker is dan het verzoenen van water en vuur, lijkt een terugkeer naar de stembus de beste optie.

Weg met de standbeelden van zo’n individu. In onze eindeloze goedheid hebben we een lijst opgesteld van standbeelden die ter vervanging op de lege sok- kels gezet moeten worden. Eerst een monument voor de vele Bel- gen die door zwarte opstande- lingen verkracht, uitgeplunderd en vermoord werden na de onaf- hankelijkheid van Congo. Eentje voor de tien blanke para’s die werden afgeslacht tijdens hun vredesmissie in Rwanda, toen zij probeerden racistische zwarten

ervan te weerhouden elkaar af te slachten.

Er moeten zeker ook nog enkele monumenten komen ter nage- dachtenis van de slachtoffers van de Armeense genocide. En verder ook voor de slachtoffers van de ‘plaasmoorde’ in Zuid-Afrika en de christenvervolgingen in het Nabije Oosten. Als aan die voorwaarden is voldaan, dan zal geen redelijk denkend mens zich nog verzetten tegen het vervan- gen van de standbeelden van Leopold II. Of toch?

Vervang Leopold II

Na corona, anarchie in de Wetstraat

De discussie over de standbeelden van Leopold II kan eenvoudig opgelost worden. We halen ze allemaal weg.

Zonder pardon. Hij was niet alleen een Belgische ko- ning, maar hij gebruikte bovendien nog zwarte men- sen als slaven, net zoals de Arabieren, en hij paste de gruwelijke straffen toe die in de sharia zijn voorzien, zoals het afhakken van handen.

Lees de column van Jurgen Ceder op blz. 3.

“Links beseft nog steeds niet welk onverzadigbaar monster het heeft gecreëerd.”

Jurgen Ceder keek naar de Zevende Dag en zag daarin een pijnlijke illustratie van de ‘identity politics’

die uit de Verenigde Staten komen over- waaien. Volgens dat identiteitsden- ken is een blanke inherent schuldig

of medeplichtig aan racisme. In zijn column waarschuwt hij voor

de desastreuze gevolgen van die ideologie: “Welke ideologische ziekte zorgt ervoor dat politiek Europa de dood van een onschul- dige zwarte man in de VS, zelfs

zonder dat enig racistisch motief wordt aange- toond, de aanlei- ding maakt tot een ziekelijke zoektocht naar racisme?”

(2)

Actueel 11 JUNI 2020

2

Al in 2005 en 2011 werd in Frankrijk en Groot-Brittannië massaal geplunderd, gebrand- schat en soms gemoord. Of was dat ook allemaal de schuld van Trump en de “cowboymentali- teit” van de Amerikaanse politie?

Racistische

elektriciteitscabine?

De muiterij van 2005 in Frank- rijk begon toen drie islamitische idioten zich voor de politie verborgen in een elektriciteitscabine. Ze veroorzaakten een kortsluiting waardoor ze zichzelf elektrocuteerden. Slechts één overleefde het. Het was hun eigen stomme schuld, maar in 274 steden volgde een golf van wraak- nemingen op de “racistische”

politie en op gewone Fransen. Er werd vier keer met vuurwapens op de politie geschoten. Meer dan 9.000 auto’s gingen in vlam- men op. Er werden branden ge- sticht in elektriciteitscabines, po- litiekantoren, scholen, een kerk en zelfs in bewoonde flatgebou- wen. Twee burgers werden vermoord. Een gehandicapte vrouw liep zware brandwonden op toen moslims molotovcocktails in een autobus gooiden. 126 agenten en brandweerlui raakten gewond.

Net zoals Trump nu, had ook president Sarkozy toen aangekondigd dat hij het leger zou in-

De Europeanen moeten niet al te zelfgenoegzaam doen over de muiterijen die linksen, anarchisten en antiblanke racisten nu in de VS hebben ontketend. Mogen we even enkele cijfers in herinnering brengen over vergelijkbare toestanden in het o zo vreedzame Europa, met zijn fan- tastische sociale zekerheid, zijn humanitaire discours en zijn strenge wetten tegen vuurwapenbezit?

zetten om de banlieues schoon te vegen. Maar het was opnieuw hetzelfde oude Franse liedje van heldhaftige woordenkramerij en laffe daden. In Groot-Brittannië braken in 2011 gelijkaardige rellen uit na de dood van een zwarte drugdealer bij een arrestatie.

Vier mensen werden door plun- deraars gedood. Er waren elf incidenten, waarbij de politie met vuurwapens werd beschoten.

Het was een wonder dat er niet veel meer doden vielen, want de zwarte en islamitische muiters staken ook bewoonde gebouwen in brand.

Gele hesjes

Bij de protesten van de gele hesjes vielen in Frankrijk 11 doden. Die werden niet allemaal door de politie neergeschoten, maar ze zijn evengoed dood. Er vielen 4.439 gewonden, van wie velen voor de rest van hun leven verminkt zijn, omdat de Franse oproerpolitie tegen alle regels in traangasgranaten recht op mensen afvuurde, zodat de slachtoffers soms een oog, een oor of en aantal vingers verloren. Tegen de muiters van 2005 had men nooit zo meedogenloos opgetreden.

Maar nu waren de slachtoffers geen kleurlingen en geen moslims, maar alleen maar gewone blanke Français de souche. Dat

stak dus zo nauw niet. In oktober 2019 stond de balans op 2.495 gewonden bij de manifestanten en 1.944 bij de politiemannen, gendarmes en brandweerlui. De manifestanten zelf gedroegen zich meestal vreedzamer dan die in de VS, maar linkse en an- archistische groepjes richtten in de marge van die betogingen wel massale vernielingen aan. De Fransen kunnen zich er nu mee troosten dat het uitschot in Ame- rika hun methode om vreedzame protesten te kapen met veel suc- ces heeft overgenomen. Anarchie naar Frans model…

Voorbeeldfunctie

En reken maar dat vele moslims, anarchisten en gewone misdadigers nu met argusogen toekijken hoe zwak daar zelfs in de VS tegen wordt gereageerd.

Als ze dat al kunnen bereiken in de VS, met zijn traditie van har- de ordehandhaving, met een

“law-and-order”-president als Trump, wat zullen ze dan kunnen ontketenen in het zwakke, ver- wijfde, mentaal en materieel ont- wapende Europa?

Hoe het ook in de VS afloopt, deze anarchie en deze pogingen de staat te ontwrichten zullen na- volging krijgen in Europa, in de landen met de zwakste overheid het eerst. Brussel staat daarbij met stip bovenaan.

En dat zal niet lang meer duren.

Bereid u maar voor. En dit keer zult u betere beschermingsmid- delen nodig hebben dan alleen maar mondmaskers en ontsmet- tende zeep.

PAUL BÄUMER

De Europese muiterijen

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Zij die beweren dat de Vlamingen structureel racistisch zijn, halen daarvoor steevast dezelfde cijfers aan: uit anoniem onderzoek blijkt dat bedrijven mensen met een vreemd klinkende naam minder snel aanwerven dan an- dere. De relatieve werkzaamheidsgraad van allochtonen - zo’n 44 procent - is inderdaad laag, maar discriminatie is volgens internationaal onderzoek slechts de vijfde reden van deze kloof op de arbeidsmarkt.

Stijn Baert, arbeidseconoom aan de Universiteit Gent, is een intelligente professor. Maar soms slaat hij de bal compleet mis. Zoals met zijn recente pleidooi voor praktijktesten bij sollicitaties. Anonie- me bellers zouden met een valse naam - meestal een naam van Afrikaanse origine - naar bedrijven en uitzendkantoren bellen om een vacature in te vullen. Daarna belt dezelfde persoon met een

‘Europese’ naam voor dezelfde vacature. In beide gevallen gaat het om een profiel met dezelfde kwalificaties. Indien de beller met een naam van allochtone origine wordt afgewezen en die met een Vlaamse naam wordt uitgeno- digd voor een gesprek, dan zou er sprake zijn van discriminatie en zelfs racisme. En dan zou men een boete kunnen opleggen.

Praktijktesten

Zo’n praktijktest is een beden- kelijke praktijk. Het is een vorm van uitlokgedrag en komt neer op een kliklijn. Toch even vermelden dat uitzendkantoren onterecht worden geviseerd. Zij spelen zelfs een belangrijke rol in de tewerkstelling van mensen met een migratieachtergrond.

Belangrijker is dat het voorstel van Baert de toets met de weten- schappelijkheid niet doorstaat.

Het klopt inderdaad dat alloch-

tonen ondervertegenwoordigd zijn op de arbeidsmarkt. Hun werkzaamheidsgraad bedraagt 44 procent, terwijl dat bij de al- gemene Vlaamse bevolking 75 procent is. Ondanks de toename van hun werkzaamheidsgraad de jongste 10 jaar, blijft de ‘nationa- liteitskloof’ (het verschil in werk- zaamheid tussen autochtonen en allochtonen) in de EU veruit het grootst in België en de gewesten, tot bijna drie keer hoger.

De oorzaak van deze tewerk- stellingskloof is echter slechts in beperkte mate te zoeken bij dis- criminerend gedrag van werkgevers. Internationaal onderzoek heeft aangetoond dat de lagere tewerkstelling van mensen met een migratieachtergrond andere, belangrijkere oorzaken heeft.

Andere oorzaken dan discriminatie

De eerste oorzaak zijn de zo- genaamde arbeidsmarktinstitu- ties. Dat geldt zeker voor België, met een muur tussen insiders en outsiders. In mensentaal: wie een baan heeft en zich op de arbeidsmarkt bevindt, zit in een relatief comfortabele positie met een in- teressant loon en werkzekerheid.

90 procent van de jobs in dit land zijn contracten van onbepaalde duur. Maar wie als ‘outsider’ op de arbeidsmarkt wil komen, heeft het

veel moeilijker. De relatief hoge minimumlonen, de koppeling van loon aan anciënniteit (hoe ouder, hoe hoger het loon) en de strin- gente ontslagregels maken dat de arbeidsmarkt zeer rigide is voor wat men “kansengroepen” noemt.

Dat zijn niet alleen allochtonen, maar ook mensen met een han- dicap of laaggeschoolden. Daar- naast is er nog de werkloosheids- val: aanvaardt men een baan, dan verliest men allerlei sociale voor- delen en komen er extra kosten bij (kinderopvang, vervoer,…).

Dat weerhoudt sommigen ervan om zich op de jobmarkt te bege- ven.

Tweede oorzaak voor de lage tewerkstelling van allochtonen is het gebrek aan een uitgebreid netwerk. Veel mensen vinden een job dankzij kennissen. Dat netwerk is bij mensen met een migratieachtergrond beperkt. Bij vrouwen is er het extra probleem dat ze vaak thuis blijven en minder contacten hebben dan autochtonen. Derde reden is het gebrek aan opleiding.

Mensen met een migratieachtergrond zijn nu eenmaal vaak lager geschoold. In deze postcoronatij- den is dat een extra bedreiging, want het zullen vooral de banen voor laaggeschoolden zijn die zullen verdwijnen. Nummer vier in de oorzaken van een lagere allochtone tewerkstelling is de ge- brekkige talenkennis. Pas daarna duikt discriminatie op in de statis- tieken. De werkzaamheidsgraad van mensen met buitenlandse origine doen stijgen is een nobel doel. Maar dan moet men wel de juiste prioriteiten stellen. Praktijk- testen en kliklijnen zijn dat niet.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Dat doet ons denken aan de rellen van 11 november 2017, waarbij verschillende winkels geplunderd werden in de Lemon- nierlaan. Toen beloofde Close ook aan de handelaars dat de stad Brussel zou tussenkomen in de schade. Maar in realiteit en twee jaar later weigert de stad om de restschade, dit wil zeggen het schadebedrag na tussenkomst van verzekeringen, uit te betalen.

Daar gaat de loze belofte van Close… Maar het is niet alleen Clo- se die blundert met zijn toelating voor de betoging. Op 3 april 2020 werden de dringende maatregelen tegen Covid-19 gepu- bliceerd in het Belgisch Staatsblad. Artikel 5 is duidelijk: “Wor- den verboden: Alle samenscholingen.”

In Antwerpen was de antiracismebijeenkomst van Black Lives Matter niet toegelaten, maar er was wel een akkoord met de politie (en dus ook met de burgemeester) om de bijeenkomst te

‘gedogen’ tot 14 uur. Nadien trokken een 150-tal manifestanten al scanderend naar de Groenplaats, waar ze uiteindelijk om 16 uur werden opgepakt. De helft van de gearresteerden was minder- jarig, waaronder kinderen van 12 of 13 jaar. In Brugge en Leuven was het stadsbestuur eerst geneigd om ook daar de BLM-mani- festaties toe te laten, maar pas na de rellen van Brussel kwam men in beide steden tot inzicht en werd alles verboden. Aanstaande zondag is er opnieuw een manifestatie aangekondigd in Leuven.

Er is geen enkele hoogdringendheid om van de opgelegde maatregelen af te wijken. Ofwel houden we ons aan de maatregelen, ofwel niet. In het laatste geval mag men voor mijn part dan ook alle andere maatregelen aan zijn laars lappen. Mijn bejaarde moeder zit ‘opgesloten’ in haar serviceflatje en heeft al drie maanden geen bezoek mogen ontvangen… Dat is de andere kant van de medaille. De regering met Wilmès op kop heeft voor de zoveelste keer geblunderd. Het toelaten of gedogen van deze massamanifestaties grenst aan het criminele.

Het niet respecteren van de maatregelen is één zaak, de rellen die erna volgden zijn van

een ander kaliber. Rellen en plunderingen waren er al in het verleden, op 11 november 2017, op 15 november 2017 en op 25 november 2017, toen na een betoging tegen slavernij in Libië. Verder is het al jaren ‘feest’ met nieuwjaar. In de nacht van 31 december op 1 januari 2020 werden 211 ‘jongeren’ opgepakt en werden 16 wagens in brand gestoken. Vorige zondag werden 239 ‘jongeren’ opgepakt, geen enkele bleef langer dan 24 uur opgesloten.

We zijn niet boos, niet kwaad, wel woest!

Burgemeester Close heeft beloofd dat de stad Brussel zal tussenkomen voor de geleden schade van de handelaars na de rellen en plunderingen van afgelopen zondag.

Niet boos, wel woest

ECONOMISCHE ZAKEN

Discriminatie op de arbeids-

markt: mythes en feiten

(3)

Actueel

11 JUNI 2020 3

Overbodig

Mijnheer de verlatene,

Wij beleven vreemde tijden, mocht gij dat nog niet weten. De wereld wordt geteisterd door een nooit geziene en mensenlevens ver- woestende gezondheidscrisis, dit land slaagt er maar niet in een door het volk gedragen re- gering op poten te zetten, met de uitslag van verkiezingen wordt niet de minste rekening gehouden, democratische meerderheden wor- den herleid tot eenvoudige optelsommen van de vele verliezers, de strijd tegen echt (helaas) en vermeend racisme - waarbij elke objectie- ve nuance zoek lijkt te zijn geraakt - wordt niet altijd zachtzinnig bovengehaald om af te reke- nen met politieke tegenstrevers die voor de linkerzijde of zich moreel superieur voelende wereldverbeteraars niet welgevallig zijn,... En midden dat alles staat de koning der Belgen erbij en kijkt ernaar. Door iedereen vergeten, voor niemand nog nuttig. Verlaten.

Precies degenen die zo van België zeggen te houden en die u - alleen als het hen goed uitkomt - naar de mond praten, hebben u bui- tenspel gezet. Zij zijn gaan snuffelen aan alle partijen die de jongste decennia vaak of min- der vaak mee aan de macht geweest zijn om te zien of er op het federale niveau nog iets mogelijk is. Door de lepe truc om voor een be- paalde tijd een volwaardige minderheidsvol- machtenregering in het zadel te houden, heeft men u helemaal niet nodig om initiatief te ne- men om wie dan ook in het veld te sturen. Met een beetje geluk gaan ze u nadien wel komen meedelen hoe ze een en ander geflikt hebben.

Gij zult dan beaat mogen glimlachen en weer opgevoerd worden om ‘de oude orde’ opnieuw te legitimeren en alles weer te laten voortgaan als voorheen.

Ondertussen wordt dit land naar binnen en naar buiten vertegenwoordigd door een dame zonder leiderscapaciteiten, die bij de gratie van een ‘superkern’ van 10 ‘democratische’ partijen persconferenties mag voorzitten in het Frans en een gekunsteld taaltje dat bij momenten op het Nederlands lijkt. Gij kent dat wel…

Ondertussen hebt gij de natie nog altijd niet toegesproken om de mensen in deze gezond- heidscrisis een hart onder de riem te steken bij zoveel blunders en doden. Dat doen ‘uw vrien- den’ liever zelf - al slagen ze daar niet in -, voor- al om zichzelf uit de wind te zetten en de schijn hoog te houden.

Ondertussen vernemen wij enkel vanuit de koninklijke regionen dat uw oudste dochter een verkorte surrogaatopleiding gaat krijgen in de Koninklijke Militaire School en dat de zoon van uw zus zich in Spanje niet hield aan de veiligheidsmaatregelen van de coronacrisis. O

BRIEFJE AAN DE MAN VAN LAKEN

De toon werd gezet door Koen Geens.

Toen men hem vroeg naar zijn oplossing voor raciale spanningen in de samenleving, pleitte hij voor verplichte quota voor allochtonen en voor ‘affirmative action’ (positieve discriminatie van niet-blanken) zoals die bestaat in de VS. Je moet dan even in je arm knijpen en je afvragen of je dat wel juist hebt gehoord. Wat hij voorstelt is precies het recept dat de Verenigde Staten al meer dan een halve eeuw toepassen. En waar het toe geleid heeft, zien we vandaag: massaal ongenoegen van de zwarten, geweld en plunderingen, raciale spanningen, een ont- sporende politieke obsessie met racisme en een samenleving die onherstelbaar ver- scheurd lijkt.

Hoe Trump werd verkozen

Geens suggereerde dat de verkiezing van Obama het gevolg was van dat beleid van quota en positieve discriminatie. Hij kon er moeilijk meer naast zitten. Trump is de man die daardoor verkozen werd. Dat werd overtuigend betoogd door de linkse commentator Mark Lilla in het meest gele- zen opiniestuk van de New York Times van 2016. Hij legde uit hoe Trump kon gebruik maken van het groeiende ongenoegen van de blanke kleine man over de obsessie van de Amerikaanse politiek met ras, om de Republikeinse partij te kapen en daarna tegen alle verwachtingen in de verkiezingen te winnen. Niet het racisme (een bestaand, maar gemarginaliseerd verschijnsel in de VS) is de oorzaak van de diepe verdeeld- heid, maar de balkanisering van de Ameri- kaanse maatschappij, waarbij minderheids- groepen op systematische wijze worden aangezet tot vijandigheid tegen hun samenleving en achterdocht over een mythisch blank racisme. Bij ons dreigt zich hetzelfde voor te doen.

Bounty

Een ander gesprek op die Zevende Dag verschafte nog meer inzicht over de rede- loosheid die zich meester heeft gemaakt van het debat rond rassenverhoudingen in het Westen. Lisbeth Imbo gaf toe dat het heel moeilijk was geweest om allochtone vertegenwoordigers te vinden die daarover in debat wilden gaan met Asita Kanko, de zwarte politica van N-VA. Zij wordt gezien als een ‘Bounty’, een rasverrader. Dat is er- ger dan een blanke vijand. Imbo (eerlijk ge- zegd een betere presentator dan De Zeven- de Dag ooit gehad heeft; om ook iets positief te zeggen) verwees ook naar de negatieve reacties die blanken op sociale media kregen vanwege zwarten, toen zij daar hun so- lidariteit poogden te betuigen (met zwarte vlakken en dergelijke). De deugdpronkers hebben blijkbaar een basisbeginsel van het uit Amerika overgewaaide identiteitsden- ken niet gesnapt: een blanke is altijd schuldig of medeplichtig en kan nooit snappen wat het is om een zwart slachtoffer te zijn.

Als je jezelf in beschuldiging stelt, zoals de blanke mens steeds pleegt te doen, moet je niet verbaasd zijn dat de anderen dat ook steeds meer doen. Ook dat kan men van de VS leren: zelfs progressieven met een lange staat van dienst in het opkomen voor zwart Amerika, mensen als Bill en Hillary Clinton, Joe Biden, Elizabeth Warren en Bernie San- ders, kregen vroeg of laat het verwijt zelf racisten te zijn. Links beseft nog steeds niet welk onverzadigbaar monster het heeft ge- creëerd.

De racismekaart is altijd de hoogste

Ook de betoging die later die dag kon doorgaan in Brussel, getuigt van de obsessie van deze samenleving met racisme. Al maanden worden we opgesloten in ons huis en worden sukkelaars zwaar beboet als ze gewoon maar met tweeën op een bankje zitten of pogen hun huisje aan de kust te bereiken, maar plots mocht wel een massa- betoging in hartje Brussel. Als je weet dat de vrouwenmars van 8 maart de katalysator was die Madrid tot de coronahoofdstad van Europa heeft gemaakt, besef je hoe onver- geeflijk deze uitzondering is.

Daarna werden, compleet voorspelbaar, politieagenten aangevallen en winkels ver- nield en geplunderd. De houding van de PS-burgemeester die zei dat hij de manifestatie niet had toegelaten, maar vooraf wel had laten weten dat hij ze ging ‘tolereren’, is bespottelijk en laf. De federale regering greep ook niet in. Close bevestigt dat hij geen telefoontje kreeg van Wilmès. De volksgezondheid, die blijkbaar belangrijk genoeg is om onze vrijheden te beknotten en een economische crisis uit te lokken, is daarom nog niet belangrijk genoeg om het gevaar te lopen als racist gezien te worden.

Speurtocht naar racisme

In welke waanzinnige logica zijn we te- rechtgekomen als elke tragedie aan de andere kant van de oceaan ook in Euro- pa moet leiden tot rellen, betogingen en vernielingen? Welke ideologische ziekte zorgt er voor dat politiek Europa de dood van een onschuldige zwarte man in de VS, zelfs zonder dat enig racistisch motief wordt aangetoond, de aanleiding maakt tot een ziekelijke zoektocht naar racisme? Pascal Smet heeft het gerucht opgevangen dat een brandweerman van Brussel een bananen- schil zou gegooid hebben naar een zwarte man. Hij heeft daarom nu een externe door- lichting van het ganse korps bevolen om racisme op te sporen. We hebben het hier over de brandweer die dagelijks in bepaal- de wijken wordt aangevallen en met wel wat zwaardere dingen dan bananenschillen wordt bekogeld. Alle zin voor proportie is verdwenen.

Het Laatste Nieuws deed ook zijn deel in de speurtocht naar racisme. De krant plaatste een oproep om persoonlijke ervaringen van racisme te melden. Het resultaat was niet indrukwekkend. Een zwarte vrouw klaagt dat ze op de bus raar bekeken wordt.

Een zwarte man ergert er zich aan dat mensen hem in het Engels aanspreken. Een man van Filipijnse afkomst is boos omdat mensen grappend vragen of hij corona heeft binnengebracht. In Vlaanderen 2020 heerst niet bepaald het schrikbewind van de Ku Klux Klan.

Douglas Murray heeft gelijk: “Het afschil- deren van de minst racistische samenlevin- gen van de wereld als de meest racistische, is verschrikkelijk.” Hij had het over het VK en de VS, maar hij had het even goed over Vlaanderen kunnen hebben.

Wow

Mag ik de collega’s van Het Laatste Nieuws een tip geven? Kan je eens aan Vla- mingen vragen om brieven te sturen over slechte ervaringen met allochtonen? Ik deel er alvast een. Deze week begon het proces tegen een Afrikaanse jeugdbende. De leden hadden een groep Vlaamse minderjarigen, die elkaar kenden van de scouts, aangevallen in het Lindenbos van Lubbeek, waar ze speelden. Zonder reden. De kinderen werden geslagen met stokken of met de vuist tot twee van hen het bewustzijn verloren. In de rechtszaal werd een video getoond van de huiveringwekkende gebeurtenissen, op- genomen met een gsm. Je ziet onder andere een jongen op zijn knieën in het bos, die smeekt om te stoppen met slaan. Maar het stopt niet. Is er een reden waarom dit geen voorpaginanieuws is? Mogen we het filmpje zien op het journaal? Waar kunnen wij gaan om rel te schoppen en te plunderen?

Als (vermeend) raciaal onrecht aan de andere kant van de wereld elke keer voor ons een aanleiding mag zijn om de straat op te trekken, om politieagenten te verwonden en winkels te plunderen, volstaan de Zuid-Afri- kaanse ‘plaasmoorde’ al om een jaarabon- nement naar Brussel te kopen.

Wij doen dat niet natuurlijk niet. Sandrine Moponami die, als vertegenwoordiger van Black Lives Matter in België, tegen Assita Kanko uitkwam in De Zevende Dag, legde ons ook uit waarom wij dat niet mogen doen:

“Zwarten hebben geen systeem om witten te onderdrukken. Zij kunnen dus nooit racisten zijn.” Het fanatisme van die stelling verblufte Kanko zo dat ze enkel “wow” kon zeggen. Wow, inderdaad.

Wow

Ik had zondag net een opiniestuk ingestuurd om te publiceren op ons bevriend nieuwskanaal SCEPTR, en zette de tv aan om naar De Ze- vende Dag te kijken (een noodzakelijke pijniging in mijn beroep). Het was alsof die uitzending speciaal was samengesteld om alles te illus- treren wat ik in de column had neergepend over de desastreuze ge- volgen van de ‘identity politics’ in de VS en het gevaar dat die worden geïmporteerd in onze contreien.

ja, en dat uw voorzaat en voorganger Leopold II omwille van zijn gruwelijke escapades in de Congo Vrijstaat wordt gebrandmerkt.

Ondertussen hebben onze politici veel tijd in hun praatbarakken om antiracismetirades te houden tegen politieke tegenstrevers, ook al zijn zij zelf de oorzaak van het mislukken van hun multiculturele dromen. Eigen schuld, dikke bult, niet?!

Ondertussen wordt de gezondheidscrisis in dit land gedirigeerd door een niet meer uit de sympathiserende media weg te branden marxistische viroloog. Die is niet vies van wat populistische bochten nemen en kijkt zelfs neerbuigend en eigenzinnig neer op zijn sere- ne, nuchtere collega’s die zich ver van politieke manoeuvres houden.

Ondertussen mogen mensen ‘om gezond- heidsredenen’ hun doden niet met hun ganse families begraven, of mogen zij hun bejaarde en zieke familieleden niet gaan bezoeken, of mogen zij geen kleine of grote groepsbijeen- komsten organiseren, of moeten zij hun nering voor korte of langere tijd ‘on hold’ zetten met het risico om te verzuipen, maar mag men wel massaal op straat komen om te protesteren

‘zonder social distancing’ tegen politiegeweld in een ander land en ‘en passant’ tegen al wat hen ook ten onzent niet belieft. Dit land is op, Philippe.

Dit land draait niet meer. En als het dat bijwij- len toch nog doet, dan is het vierkant. Dat komt ervan als men niet naar de kiezer luistert. Men spreekt wel over ‘signalen’ die men hoorde op 26 mei vorig jaar, maar daar houdt het dan ook op. Er wordt meer dan ooit op de bood- schapper geschoten. En midden die moerle- meie staat gij daar dan, eenzaam en verlaten.

Een staatshoofd zonder macht en zonder glans, zonder moreel gezag en zonder vrienden. Op 21 juli gaat gij nog eens een woordeke mogen placeren, gedekt door een regering die er geen meer is. Beter: die er niet meer is. Het o zo Belgische systeem heeft alles uitgehold, uw ambt inbegrepen. Het is dan ook overbodig ge- worden.

Ik ben geen royalist, dat weet gij. Ik ben repu- blikein en dus voor een verkozen staatshoofd.

Dat is een legitiem standpunt, meen ik. Maar ik moet wel toegeven dat een zeker vleugje medelijden bij mij opkomt als ik zie hoe uw grootste supporters u ijselijk opzij schuiven om alleen en uitsluitend ‘hun eigen ding’ te doen, tegen beter weten en tegen elke democrati- sche verkiezingsuitslag in.

Je zal maar koning zijn in zo’n land…

Trump versus

Twitter

(4)

Alles op één hoop

Natuurlijk waren de jammerlijke gebeur- tenissen in de Verenigde Staten van Amerika voor de traditionele partijen, aangevuld met groenen en donkerroden ‘gefundenes Fres- sen’ om voor de zoveelste keer de antiracisme- trom te roeren in de Kamer. Zij die al jaren aan de macht zijn en al 20 jaar een nationaal an- tiracismeplan aankondigen, zijn daar evenwel nog nooit in geslaagd. Bovendien wordt door velen ondertussen erkend dat de zo geprezen multiculturele samenleving vooralsnog op een flop is uitgedraaid. De machtspartijen en de eeuwig verontwaardigde en moreel supe- rieure linkerzijde hebben er nog niks van ge- bakken, alle mooie intenties ten spijt. En dus komen zij nu om zichzelf uit de wind te zetten aan de nep-eerste minister vragen waar het plan blijft. Zo eenvoudig is dat. En voor de ge- makkelijkheid wordt alles maar op één grote hoop gegooid: het politiegeweld in Amerika, onnodige kleine raciale incidenten bij ons, al dan niet vermeend racisme op de sociale me- dia, de brandstichting in Bilzen - hoever zou het onderzoek ondertussen staan? -, Adil en Mawda, enzovoort. We hoorden evenwel niks over de recente moord op de blanke Jos Haex uit Peer of de gruwelijke racistische moorden op blanke boeren in Zuid-Afrika of de bela- ging door allochtonen van hulpverleners en politiemensen in onze eigen hoofdstad. Is het ene racisme het andere niet, misschien? Wij dachten dat #AllLivesMatter het uitgangspunt zou moeten zijn. Het VB en de N-VA kwamen niet tussen en dat was wijs ook. Want hoe ge- nuanceerd ook ze om het even welke bood- schap zouden gebracht hebben, het zou toch nooit goed en nooit genoeg geweest zijn.

Vogelvrij

Katleen Bury (VB) en Sophie De Wit (N-VA) hadden bij Koen Geens toch wel wat ernstige kritiek op het lakse strafbeleid, zeker voor wat geradicaliseerde terroristen betreft en de wij- ze waarop zij zouden worden opgevolgd. De vraag was ingegeven door het recente feit dat een vervoegd vrijgelaten moslimextre- mist een jongen van 13 maar liefst 42 dagen kon ontvoeren en gegijzeld houden, dat een handlanger zijn enkelband kon doorknippen en dat nog een andere handlanger zijn pro- batievoorwaarden aan zijn laarzen lapt… De Wit vroeg zich ook af hoe men zo gemakkelijk aan wapens kon geraken. Koen Geen geraakte niet veel verder dan te zeggen dat er toch al een en ander verstrengd is, maar dat hij die

‘mensen’ niet van de aardbol kan wegtoveren.

En hij gaf ook toe dat het systeem van opvol- ging geen waterdicht systeem is. Dat komt dan goed uit, zei Sophie De Wit, want N-VA heeft daar een voorstel over klaarliggen. Ze vroeg zich af waarop er gewacht wordt om dat goed te keuren. En uitgerekend diezelfde dag had Geens op de radio ook gepleit voor een verdere regionalisering van Justitie. Ook dat kwam goed uit, want ook daarvoor liggen voorstellen klaar vanuit de Vlaams-nationa- le oppositie… Maar iets zegt ons dat dát een brug te ver zal zijn en dat het dus bij mooie woorden en nobele intenties zal blijven. En ondertussen blijven terroristen en hun orga- nisaties in een deuk liggen bij zoveel gebrod- del dat hen alle mogelijkheden blijft bieden, niet alleen om misdaden te plegen, maar ook

Actueel 11 JUNI 2020

4

om na hun vervroegde en onvoldoende ge- controleerde vrijlating ‘hun werkzaamheden’

te hervatten.

Schijnvertoning

Het is duidelijk dat het VB en de N-VA op een bijna gelijke golflengte zitten voor wat betreft de toekomst van de kerncentrales. Een VB-voorstel inzake de levensduur van de be- staande kerncentrales en het bouwen en ex- ploiteren van nieuwe kerncentrales werd door beide partijen gesteund en door alle andere partijen weggestemd.

Men wil er zelfs geen debat over voeren, want in de commissie durfden enkel N-VA, PVDA en sp.a dat aan. De andere partijen van de ‘coalitie van de menselijkheid’ gaven niet thuis, waardoor het een echte schijnvertoning werd. Ja, zelfs de ‘Calvonisten’ keken de an- dere kant op. Een verbindend debat werd het dus niet…

Soap

In de Senaat maakt men zich op voor een nieuwe aflevering van de benoemingssoap voor het Grondwettelijk Hof. Nog steeds blijft Ecolo dat mandaat opeisen en na de comple- te afgang van hun kandidaat Zakia Khattabi, stellen zij nu Thierry Detienne voor. De man is 61 jaar, heeft geen rechtenstudies achter de rug, spreekt naar verluidt geen of nauwelijks Nederlands en is oud-Kamerlid en oud-minis- ter in Wallonië. Nadien kreeg hij nog tal van dikbetaalde bestuursmandaten in allerhande instellingen. Opnieuw een door-en-door poli- tieke benoeming dus. En voor de betrokkene een prestigieuze en lucratieve uitgroeibaan als ultieme dank voor ‘bewezen diensten’.

Neen stemmen aub!

Naar men ons in het oor komt fluisteren, zou nu niet enkel MR bereid zijn om zijn steun te verlenen, maar ook… de N-VA. En dat is toch vreemd, want de partij heeft altijd forse kri- tiek op dat soort politieke benoemingen en stelt zelfs een nieuw systeem voor op basis van aanduiding vanuit de deelstaten. Boven- dien vernamen we tijdens het zwieren van de Khattabi-carrousel dat N-VA toch ook beden- kingen heeft bij de eentaligheid van rechters én het gemis aan juridische achtergrond. Al- leen al om principiële redenen zijn er aldus volgens onze bescheiden mening genoeg ar- gumenten om neen te stemmen. Dat de belgi- cisten hun zaken zelf oplossen.

UIT DE WETSTRAAT

Citaat van de week > Karl Vanlouwe (N-VA)

De discussie is losgebarsten over het al dan niet handhaven van de standbeelden en straatnamen ter ere van Leopold II omwille van de meedogenloze uitbuiting van zijn Congo Vrijstaat. De politiek correcten trekken bovendien ten strijde tegen het racis- mespook dat zij overal menen te zien en willen daarbij de zuiversten der zuiveren zijn in het wijzen met een beschuldigende vinger. Karl Vanlouwe, Vlaams parlementslid en senator voor de N-VA, hield hen echter een ongemakkelijke spiegel voor en gooide volgend bericht met indringende vraag op Twitter: “Louis Tobback, Mark Eyskens, Pa- trick Dewael,… zijn leden van de Orde van Leopold II wegens hun inzet voor het land.

Iedereen kent ondertussen het schrikbewind in Congo en de uitbuiting van de bevol- king door Leopold II. Wie zal uit respect voor de slachtoffers zijn lintje teruggeven?”

Boeiende vraag! Wij kennen er overigens nog een paar: Louis Michel, Didier Gosuin, Luc Van den Brande, Etienne Schouppe, Carl Devlies, Vincent van Quickenborne,…

Misschien kan Quickie zoals gewoonlijk het voortouw nemen?

“Lintje

“Lintje teruggeven?!”

teruggeven?!”

Ooit deed ik mee aan een tv-programma met tien vrouwen, waarvan acht met een niet-Nederlandse achtergrond. Een van de meiden was ooit Miss Holland geweest. De eerste met een kleurtje. Tijdens de finale kreeg haar blanke moeder van een blanke vader de ’geruststellende’ woorden te horen: “Dat zwartje gaat toch niet winnen.”

Het zwartje won. Dat ik haar naam niet meer weet, heeft ermee te maken dat dit alweer meer dan een kwart eeuw geleden is en dat als je googelt op “eerste Surinaamse Miss Holland” er een hele rits donkere dames met kroon verschijnen. De ‘zwartjes’ winnen inmiddels niet met een neuslengte voor- sprong, maar met mijlen. Logisch ook, ze zijn zoveel knapper dan de doorsnee blon- de meisjes met blauwe ogen. Maar hey, het is subjectief en de vraag die in me opkomt is: mag ik dat eigenlijk wel zeggen?

Miss Holland

Miss Holland opende mijn ogen. Ik weet wat het is om vrouw te zijn (minder makkelijk dan man), ik weet wat het is om een vrouw van buitenlandse komaf te zijn (minder makkelijk dan een man), maar ik weet niet wat het is om een vrouw van buitenlandse komaf met een kleurtje te zijn. Maar gezien de afglijdende schaal van gemak, twijfelde ik er niet aan dat het nog een stapje moeilijker zou zijn. En ja, definieer

‘moeilijk’. Bij deze dan. Op de vraag waar ik vandaan kwam (Nederland), volgde de vraag “Waar kom je vandaan?” of iets der- gelijks. Het antwoord was “Turks”. Na de fractie van stilte die volgde, was de ontstel- lende wedervraag: “Is dat moeilijk, Turks zijn?” Ik heb geen idee, antwoordde ik. Ik weet niet hoe moeilijk het is om Nederlands te zijn. Of Duits. Domme mensen verdienen slimme antwoorden. Zoals de opmerking “Jij spreekt echt goed Nederlands” maar één correct antwoord kent: “Dat klopt. Beter dan jij en 90 procent van de Nederlanders. Mis- schien wel 95 procent.” Dit soort vragen zijn vermoeiend. Ze getuigen van vooroordelen die in racisme kunnen uitmonden, waarbij het sleutelwoord ‘kunnen’ is. Het is geen gegeven. Ik ga er nooit vanuit.

Waar ik wél vanuit ga, is dat het vooroordeel dat mensen van

me hebben, niet klopt. Nooit.

Als je mij aan de telefoon

hoort, zie je een Gooi- sche Kakker voor je (ik weet helaas

niet wat het

Vlaamse equivalent daarvoor is). Als je met mij een afspraak hebt, verbaas je je over mijn lengte - ik ben klein. Als je drie zinnen met me gewisseld hebt, weet je dat je mij serieus moet nemen - net als een man. Het zijn vooroordelen. Ze zeggen niets over mij, zoals mijn afkomst ook niets over mij zegt.

Géén institutioneel racisme

Discriminatie is geen racisme. En Neder- land kent zeker geen institutioneel racisme, al moet je tegenwoordig stevig in je schoe- nen staan om dat te beweren. Toegeven dat het bestaat is makkelijker. Maar ja, waarom zou je? In Nederland hebben we een konin- gin uit Argentinië die getrouwd is met een koning die half Duits is. We hebben een burgemeester van Marokkaanse afkomst en de voorzitter van de Tweede Kamer is een vrouw van Marokkaanse afkomst. Mijn eigen ouders zijn afkomstig uit Turkije en hebben een carrière als arts achter de rug (achter de rug, want ze zijn inmiddels 76).

Mijn zussen en ik hebben ondanks onze vreemde namen prima maatschappelijke posities weten te verwerven. Nederland telt talloze cabaretiers, ondernemers, acteurs en zangers van Marokkaanse, Turkse, Su- rinaamse, Antilliaanse en weet ik wat voor niet-blanke komaf. Ik sluit niet uit dat zij in hun leven met vooroordelen en discriminatie te maken hebben gehad, maar institutioneel? Nee. Racisme is in Nederland niet in de wet verankerd. En toch hebben we vernielingen gehad in Nederlandse steden naar aanleiding van #BLM-demonstraties.

Geen weldenkend mens die kan begrijpen waarom geweldpleging moet plaatsvinden in onze steden, omdat in een ver buitenland agenten een man om het leven hebben gebracht. Geen weldenkend mens ook die snapt waarom tweede generatie-migranten het voortouw nemen als het gaat om geweld en het prediken van ‘gelijkheid’. Arm zijn is geen racisme. Dom zijn ook niet. Gedraag je gelijk, dan krijg je gelijk. En geen weldenkend mens dat eraan moet denken dat deze relschoppers hun zin krijgen, enkel en alleen omdat ze geweld gebruiken. En omdat de politie en overheid niet durft in te grijpen omdat ze een kleurtje hebben.

Het is ongelijkheid waar de rest van de bevolking, blank, zwart, groen en geel, de dupe van wordt. Want soms kloppen vooroordelen gewoon wél: mensen die niets te verliezen hebben, hebben geen moeite met het gebruik van geweld. Of ze nou zwart zijn of niet. In coronatijden durf je het bijna niet meer te zeggen, maar doe normaal, dan word je ook normaal behandeld. Zon- der spoor van racisme. En ja, er moest ooit iemand de eerste gekleurde Miss Holland zijn. Haar naam is Nancy Neede.

Gedraag je gelijk, dan krijg je gelijk

Is het mogelijk om nog iets te schrijven over het geweld dat #BLM wereldwijd veroorzaakt? Behalve dat het op een pandemie lijkt? De verspreiding van het coronavirus is er niets bij.

EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Geen woorden

maar daden!

Voor een Vlaamse

sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

Word lid van het VNZ

(5)

Actueel

11 JUNI 2020 5

VLAAMS PARLEMENT

Horeca

Met geen woorden is te beschrijven hoe wij hebben moeten lijden onder de slui- ting van de horeca waarvan wij, in gewone tijden, grote steunpilaren zijn. Maar kijk, de heropening is in zicht, zij het dan met wei- nig feestgedruis. In het Vlaams Parlement, nochtans een oord met niet weinig azijndrin- kers, bleek men opvallend met de sector te zijn begaan. Guy D’haeseleer (VB) vreesde voor de onuitvoerbaarheid van een aantal maatregelen en voor de kwalijke gevolgen van het wegvallen van de overheidssteun.

Hij haalde ook uit naar de dwaze uitspraken van een zekere viroloog die had gemeend economisch advies te moeten verstrekken.

Gelijkaardige bekommernissen bij Kurt Vanryckeghem (CD&V), die enkele onthut- sende cijfers meegaf: een omzetverlies van nu al bijna vier miljard euro en tot 36.000 banen aan een zijden draadje. Zelfs Jos D’Haese (PVDA) roerde de trom, maar wist er meteen iets over multinationals en zo bij te slepen. Minister Crevits stelde dat café- en restaurantbezoek in ‘ons DNA’ zit. Er was al driehonderd miljoen steun gegeven, maar helaas kan de Vlaamse overheid niet alles overeind houden. Ze bekeek wel hoe andere ondersteuning mogelijk zou zijn en voor de precieze openingsvoorwaarden wachtte ze nog de beschikkingen van de Veiligheids- raad af.

Racisme

Geïnspireerd door de gebeurtenissen in de VS diende een huilfeest te worden aan- gericht. Dit werd ingeleid door Sihame El Kaouakibi (Open Vld) die iets kwam zeggen over het “structureel racisme” in Vlaanderen.

De minister-president had moeten antwoor- den, maar die zat nog in de Veiligheidsraad.

Zo kon dan Bart Somers opdoemen - nét de figuur die je nodig hebt als het over dergelij- ke materie gaat. En inderdaad, wat een “on- draaglijke haat”, “muren van vooroordelen”,

levenslange discriminatie, verschrikkingen, horror en gruwzaamheden richtte het racis- me aan. Natuurlijk is Vlaanderen de VS niet, maar ook bij ons waart het afschuwelijke monster rond dat met woord en daad moet worden bestreden. Gelukkig is een ‘interfe- deraal’ racismebestrijdingsplan in de maak en ‘Hij’, Bart Somers, zou daar op het Vlaam- se niveau eens duchtig aan trekken. Daarna kon het geweeklaag lekker voortgaan. Met Jos D’Haese (PVDA) en Hannelore Goeman (sp.a) tegen het Vlaams Belang. Met Lorin Parys (N-VA), die racisme ook heel erg vond, maar toch de oplossing nog zag in een posi- tieve Vlaamse identiteit. Met Imade Annouri (Groen) die het allemaal zat was en meende dat de tijd voor actie was gekomen. Enzo- voort. Haast zouden we Filip Dewinter (VB) vergeten, die het had over een “fake”-pro- bleem.

Justitie

Er lopen nogal wat lieverdjes in het wild die eigenlijk achter tralies horen te zitten.

Daarmee gebeuren ook nogal wat ongeluk- jes. Hoe dat nu toch mogelijk is, vroeg een verontwaardigde Carina Van Cauter (Open Vld) zich af en of daar niet eens voorgoed paal en perk aan kon worden gesteld. Zuhal Demir, die de Vlaamse aspecten van Justitie in portefeuille heeft, was het met de vraag- stelster eens, maar sloeg in haar antwoord nog wat andere spijkers met koppen. Met de Vlaamse opvolging van sommige kapoenen is niks mis, maar het hapert keer op keer als de dingen aan het federale spul moeten wor- den toevertrouwd. In een ‘normaal land’ zou dat niet kunnen, aldus Demir, die betreurde dat ze het federale terrein niet kan betre- den. Ze was overigens de mening toegedaan dat Justitie beter van alfa tot omega in ‘één hand’ zou komen te zitten en we denken dat ze daar niet mee bedoelde de materie weer Belgisch te maken. Een politiek zeer rele- vante uitspraak van Zuhal, die we onthouden voor het volgende rondje staatshervorming

Gekken verpesten de boel

Als de FGTB gaat onderhandelen met de MR, en de N-VA met de sp.a, dan zitten we politiek in een merkwaardig verhaal. Wordt er nu langs beide zijden van de taalgrens dan toch gezocht naar een grote coalitie? De Wever en Magnette snuffe- len op de dunne as tussen links en rechts, tussen Vlaming en Waal. Zal die finaal breken of kunnen ze die voor nog enkele jaren lassen? Beiden zoeken naar een strategie tegen de extremen.

Het kreeg in de Vlaamse pers maar een matige aandacht, maar Robert Vertenueil, de voorzitter van de ABVV/FGTB, deed opvallend enthousiast over zijn gesprekken met MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Dat er journalisten van Le Soir mee aanschoven aan tafel en de dag nadien verslag uitbrachten over wat mogelijks zou leiden tot een ‘sociaal pact of contract’ met ‘evenwichtspunten’, is al even merkwaardig.

Op zich niet eens onbegrijpelijk, want Wallonië kreunt nog meer dan Vlaanderen onder het oorverdovend lawaai dat de finan- cieel-economische miserie – verergerd door corona – straks zal laten horen. Mocht zo’n contract PS-MR er komen, en na de nodige amendementen en aanvullingen werkelijk-

heid worden, dan zou de politieke situatie in dit aflopend land er plots helemaal anders uitzien.

Pek en veren

Hoe groot of klein is de kans dat dit lukt?

De basis van de rode syndicalisten (militanten en kaderleden) overgoot chef Vertenueil meteen met pek en veren. Die trok meteen een revolutionair boetekleed aan en hertaal- de zijn ‘historisch’ optimisme onder druk van zijn militanten in een “No pasaran”. “Duizen- den gezinnen zitten in crisis. Bouchez wil alles voor de werkgevers en kruimels voor de arbeiders”, probeerde hij nog. Maar de rode brand was hiermee niet geblust. Voor de FGTB moet Verteneuil opstappen.

Alain Gerlache, de minzame Waalse commentator, noemde het hele gebeuren “een psychodrama” dat voor tweespalt zou zorgen binnen de Franstalige socialistische vakbond.

Binnen Wallonië is die club van proletariërs een wespennest waar fundi’s (vaak PTB-ge- zinden, sterk in Luik, Brussel en Henegouwen) het overnemen van de realo’s.

Die radicalisering kan ook de PS aantasten.

Dat ondervond Magnette al eerder, toen hij in maart een plan voor een noodregering met de N-VA, ook al onder druk van zijn ultra’s, moest afblazen. Als de voorzitter van het ABVV/FGTB al wordt ‘gepakt’ door de extremisten omdat hij met de MR praat, hoeveel kans heeft Mag- nette dan om een regering met Bart De Wever te vormen? De fundi’s - ook hier vooral uit Luik en Brussel - spuwen zijn politiek ‘gesnuffel’ uit.

Radicaal links tegen Vlaanderen, radicaal links tegen “den boas”, dat lijkt wel de kortste weg naar een pre-revolutionair klimaat. Dat roept herinneringen op aan wat zich in de jaren 1960 in Wallonië afspeelde. De regerings- vorming wordt dringend, als Magnette het radicalisme in vakbond en partij wil afblokken. De PTB en Ecolo afblokken? Nu kan het nog, met de steun van de gematigden in eigen rangen en die van de minder revolutionaire Vlaamse kameraden.

Francken

In Vlaanderen liggen de kaarten iets gun- stiger. De Wever heeft in Antwerpen ontdekt dat met de socialisten valt te praten. “We zijn toe aan een historisch akkoord tussen het Vlaams-nationalisme en de sociaal-democratie”, zei Theo Francken (N-VA) in De Zondag.

Ook Francken steekt hiermee “de hand uit naar de PS”, op zoek naar “een historisch akkoord tussen het Vlaams-nationalisme en de sociaaldemocratie”.

Is een vergelijk mogelijk dat de combinatie zou kunnen zijn van een stap vooruit voor de sociaaldemocraten (sociaaleconomisch, ook ecologisch) en voor de Vlaams-nationalisten (institutioneel)? Dat zal nodig zijn voor de re- lance.

Radicaal socialistische eisen zoals de her- federalisering van de zorg of ontslagverbod voor de bedrijven zal Francken nooit aan- vaarden. Nieuwe belastingen ziet hij niet zitten omdat de belastingdruk al zo groot is. We zijn al kampioen in herverdeling. Of waarom denkt u dat we zo aantrekkelijk zijn voor migranten? Maar meer jobs en koopkracht pro- beren creëren voor de laagste lonen is voor Francken geen probleem. Vooral in Wallonië en Brussel “zit daar nog rek op”.

Is hiermee een communautaire opening gemaakt, gebaseerd op de combinatie van verlengde Vlaamse gulheid, een langeter- mijnherschikking van de geldstromen en een verdere verschuiving van bevoegdheden naar de regio’s? Vinden Magnette en De We- ver zich in een almaar meer verhitte wereld om de radicalere partijen af te houden?

Verhit

Over politieke ‘verhitting’ gesproken. De voorbije dagen kon je er niet naast kijken. De verontwaardiging over het politiegeweld in Amerika is te begrijpen en de reactie erop van Trump was ondermaats. Maar ze was voor radicaal links de aanleiding om het debat te doven met slogans, om de opponenten uit te kafferen en te belagen, en extreem geweld te genereren tegen mensen en eigendommen.

Het zijn zotten die denken dat we de ex- treemlinkse reactie nu vergoelijken. Dat doen we in geen geval. De antifa’s en anarchisten van deze wereld zijn uit op ambras. Ze mini- maliseren of vergoelijken medeplichtig het geweld. Ze beschuldigen de huidige genera- ties voor de fouten van het verleden. Ze aan- vaarden geen enkele nuance in het verhaal.

Ze koppelen elk respectabel verdriet en de begrijpelijke woede van veel burgers aan eu- femismen over buitensporig geweld. Dat kan doven, maar het kan in de maatschappelijke kookpotten evengoed zorgen voor een spiraal van incidenten die de samenleving ondermij- nen.

Het omgekeerde is ook waar. Trump had het dramatisch incident kunnen blussen, maar deed dat niet. Dat maakt hem medeverant- woordelijk voor de escalatie en voor de voort- gang van het (voorlopig nog beheersbaar) prerevolutionair klimaat. Als hij de verkiezingen wint, en die kans is toch nog altijd groot, kan dat escalerend werken. Een deel van de Amerikaanse maatschappij zal blijven vragen om billijker verhoudingen tussen de diverse maatschappelijke groepen (de sociale kloof, de raciale kloof). Trump heeft “de kans gemist

om een staatsman te zijn”, zei de assertieve en intelligente Assita Kanko (N-VA), sterk in De Afspraak. Ze zei in De Zevende Dag ook

“wow” – één woord volstond – nadat een zwarte activiste racisme had voorgesteld als een exclusief ‘wit’ probleem. Te weinig naar school geweest om nog gehoord te hebben over wat sommige volkeren op haar continent mekaar in de loop der tijden hebben aange- daan.

Geweld moet worden ingedamd. Racisme ook, vanwaar het ook komt. “We moeten dat afwijzen. Zonder moraliserend te zijn. Zeggen dat racisme voor idioten is … ”, voegde Theo Francken daar aan toe in De Zondag. En we moeten daar ook in correcte mate naar han- delen, verduidelijkte hij, “maar het woord mag niet misbruikt worden”.

De dag dat Vlaams Belang dat even uitge- sproken doet en de fanatici in eigen rangen en op sociale media niet langer toelaat de partij te discrediteren, zal Vlaanderen een sprong vooruit maken. In de voorbije weken diende zich die optie aan. Ze zonder die dui- delijkheid laten passeren, is weer een kans missen. We gaan niet zeveren: wat de nieuwe woordvoerster met Iraakse achtergrond van Egbert Lachaert (Open Vld) de voorbije week op twitter naar haar hoofd gesmeten kreeg, was mogelijks ten dele provocatieve fake-mail. Dat gebeurt, want trollenland is onbegrensd. Maar dat was – zo blijkt na een beetje zoekwerk op sociale media (de namen waren gewist, maar makkelijk te achterhalen) - ook gore praat van rechts-extremisten die hun eigen bestaan al eens met een flamingant kleed tooiden. Ja, er is een samenlevingspro- bleem in onze maatschappij, maar platvloerse racistische uitlatingen op internet zullen dat probleem niet oplossen. Integendeel, het zal de (drog)reden zijn voor alle andere partijen om niet het noodzakelijke debat over de pro- blemen van de multiculturele samenleving aan te gaan.

Miserie

Terug naar een ander niveau. Trumps snoe- vend en vaak infantiel gedoe – verbaal stoer, maar tegelijk lachwekkend en gênant - kan de maatschappelijke ondermijning in de VS nog doen toenemen. Een revolutie is nog niet voor morgen, maar de Amerikanen lijken op weg naar miserie. Een overzeese sprong van cala- miteiten van daar naar andere delen van de wereld valt niet uit te sluiten.

Met een stilaan verontrustende frequentie kruipen almaar meer fundi’s uit hun holen.

Verbaal én fysiek. Van geradicaliseerde gekken van radicale godsdiensten tot extreem polariserende flanken van extreemlinks en -rechts. Fundi’s, die in een massa rijden, die met geweren zwaaien, wandelaars zinloos af- troeven, de boel in de fik steken of in de lucht blazen, winkels plunderen of terreur zaaien.

Of geraffineerder: door gif te spuwen op de sociale en andere media.

Dat gaat nog om kleine getallen, maar achter de spitsen staan langs alle kanten de na- ieve volgers en meelopers, die bloed willen zien of willen gedogen, die standbeelden omver gooien, de politie willen afschaffen. Tot dat clubje behoren ook de haatzaaiers tegen mensen met een gekleurd vel, tegen geluk- zoekers en migranten. Die meute verknalt de pogingen van mensen die een billijk debat willen over geloofsfanatisme, over racisme of over hypermigratie.

Deze maatschappij verdient het dat de menselijke waarden van respectabel links en rechts worden gekoesterd. Die verdient het dat over de belangen van volkeren en staten, van armen en rijken een deftig debat wordt gevoerd. Tweezijdig, inderdaad, en niet mo- nochroom, zoals het nu in onze al te progressieve media maar al te vaak gebeurt.

Weldenkende mensen, en zo zijn er gelukkig nog veel, moeten ook af van het twitter- gezeik van links en rechts. De sociale media lijken soms de beerputten van onze maatschappij.

De openbare omroep doet z’n best om met een hoop links-fanatieke journalisten dat spel subtiel mee te spelen. In dat geval eenzijdig tegen de rechterkant. De Aguirre en Schols, Cools, Beck, Verstraete, Joos, Tanghe, Soenens, e.a. vertolken de opinie van de progressieve Vlaamse minderheid, maar leven van de co- financiering door de conservatievere Vlaam- se meerderheid. Hoeft de Vlaamse Gemeen- schap dat monopolie op duiding nog langer te tolereren en te onvoorwaardelijk te finan- cieren? Aan de verkiezingsuitslagen te zien zit dat grondig fout.

ANJA PIETERS