Chapter 10
172
Summary
In healthcare, we frequently encounter patients who suffer from one or multiple wounds that show a delayed or even failed healing process. A major complication in these patients is the development of wound infection, which occurs when pathogens outcompete the immune system. The activity of both pathogens and the immune system leads to further damage to tissues and therefore delays the healing process even more.
The ability to detect wound infection in an accurate and timely manner is essential to prevent further complications, such as spreading of the infection to the blood stream or the need for amputation. In addition, the ability to accurately rule out infection in wounds can prevent unnecessary use of antibiotic treatment. The aim of this Thesis was to assess traditional and novel diagnostic techniques that potentially fulfill this need for accurate and timely detection of wound infection.
Traditional diagnostic techniques mainly rely on the subjective interpretation of clinical information and microbiological culture results. In chapter 3 we describe a study in which we wanted to determine whether microbiological culture results would differ between two well-known wound sampling techniques; wound swab and wound biopsy. We sampled the wounds of 180 patients with both techniques and cultured all wound samples according to standard clinical procedures. We did not find meaningful differences between culture results from wound swabs and wound biopsies. Swabs were able to identify all potentially pathogenic microorganisms cultured from biopsies in 73%
of all wounds, while agreement for specific organisms varied between 87-98%.
Therefore, there seems to be no direct need for invasive wound biopsies for microbiological culture in clinical practice.
The assessment of wound infection, however, requires interpretation of (clinical information and) microbiological culture results. Therefore, in chapter 4, we raise the question whether the assessment of wound infection differs between the availability of culture results from wound swab versus wound biopsy, in addition to clinical information about the wound. Culture results from the 180 patients included in the study described in chapter 3 were supplemented with clinical information and provided to a panel of 6 experts who independently assessed each wound as infected or not, separately for swab and biopsy. Overall, the assessment of infection did not significantly differ between the availability of culture results from wound swab versus wound biopsy. However, there were substantial differences between the assessments provided by the experts; experts agreed about the assessment in 34% and 42% of all wounds for swab and biopsy respectively. This variability between experts can complicate accurate detection of infection.
Chapter 10
174
To overcome the pitfalls of traditional methods, several novel diagnostic techniques for the detection of wound infection have been developed. In this Thesis, we were able to evaluate three promising novel techniques.
In chapters 5 and 6, we assess a novel diagnostic technique that measures the activity of proteolytic and antimicrobial enzymes that are released during the immune response against pathogens. In chapter 5, we demonstrate, in a study with 81 patients with a variety of wounds, that elevated activity of myeloperoxidase (MPO), lysozyme and human neutrophil elastase (HNE) seems to be a promising marker for infection that provides results within 30 minutes. The study demonstrated that diagnostic accuracy was somewhat improved when the enzyme measurements were combined in one result.
Therefore, we combined the measurements of the three enzymes into one diagnostic tool which we assessed in chapter 6. Although the tool provided even faster results (<20 min), diagnostic accuracy was lower than expected based on the results in chapter 5.
This could be explained by changes made to the chemistry in the enzyme assays or the use of a different reference standard to determine wound infection status. The reference standard in this study was based on (subjective) assessments based on clinical and microbiological information, while the reference standard in chapter 5 was solely based on microbiological information. In absence of a perfect reference standard, it might be possible that the high number of false positive results of the diagnostic tool in chapter 6 is rather a representation of the ability to detect wound infection at an early stage, before signs and symptoms are observable.
In chapter 7 we evaluate the use of wound pH measurement as an easy, inexpensive and fast diagnostic technique for wound infection. We demonstrated in a study with 120 patients that with increasing wound pH, there was an increase in the proportion of infected wounds as determined by experienced clinicians. The pH of infected wounds was, on average, 7.2 while in non-infected wounds pH was 6.5. Increases in the activity of MPO, lysozyme and HNE were also associated with increased wound pH. However, further research is needed to substantiate the relation between infection and wound pH and to exclude alternative explanations.
In chapter 8 we explore the possibility to use an electronic nose, Aetholab, to detect wound infection. Aetholab measures volatile organic compounds from (patient) samples, while its advanced software package can be used to differentiate between samples with and without a specific disease. We used Aetholab to analyze wound swabs from 77 patients and found fairly good diagnostic accuracy over a variety of reference standards based on clinical judgment and microbiological culture results. Aetholab provided the same classification of wound infection as the reference standards in 71-87% of all wounds. These promising first results encourage the initiation of a larger study to
Summary
improve and validate the algorithms used in the electronic nose. Moreover, we would like to explore the possibility to explore the use of alternative outcomes in Aetholab measurements, such as the detection of microorganisms.
The novel diagnostic techniques assessed in this Thesis do have the potential to detect wound infection in a fast and easy manner. Each tool requires a wound swab, which is a relatively easy, inexpensive and non-invasive method, and all techniques provide results within 20 minutes. Moreover, these novel techniques could have the ability to reduce the variability in the assessment of wound infection through traditional techniques.
However, it is difficult to determine the accuracy of novel diagnostic techniques when there is no measure to establish the true infection status of the wound. Nevertheless, we tried to determine the diagnostic accuracy of each novel technique with the best reference standard available. We aim to verify our results in larger studies in which we might also use alternative methods to determine diagnostic performance. In the meantime, we hope our results create awareness amongst clinicians about the imperfections that exist in diagnostic techniques they currently use. Although there remains uncertainty about the diagnostic accuracy of novel techniques, it might be valuable to use these techniques to support assessment of wound infection in clinical practice.
Samenvatting
Een groot deel van de patiënten in de gezondheidszorg heeft één of meerdere slecht genezende wonden. Een grote complicatie voor patiënten met slecht genezende wonden is het ontwikkelen van een wondinfectie. Een wondinfectie ontstaat wanneer pathogenen in de wond krachtiger zijn dan het immuunsysteem. Zowel de activiteit van de pathogenen zelf als de interactie tussen de pathogenen en het immuunsysteem zorgen ervoor dat de weefsels in en rondom de wond verder worden aangetast. Dit resulteert in een verdere vertraging van het genezingsproces, maar kan ook leiden tot ernstigere complicaties zoals verspreiding van de infectie naar de bloedsomloop of de noodzaak tot amputatie. Daarom is het essentieel om wondinfectie nauwkeurig en op tijd op te kunnen sporen. Anderzijds kan het nauwkeurig uitsluiten van wondinfectie het onnodig gebruik van antibiotica voorkomen. Het doel van dit proefschrift was om traditionele en nieuwe diagnostische methoden voor het nauwkeurig en tijdig opsporen van wondinfectie te evalueren.
De traditionele diagnostische methoden zijn voornamelijk gebaseerd op het (subjectief) interpreteren van klinische informatie en microbiologische kweekresultaten. In hoofdstuk 3 beschrijven we een onderzoek waarin we bepalen of er verschil is in de microbiologische kweekresultaten van twee bekende technieken om wondmateriaal te verzamelen: de wonduitstrijk en het wondbiopt. Bij 180 patiënten hebben we met beide technieken wondmateriaal afgenomen en volgens standaardprocedures laten kweken in het microbiologisch laboratorium. We vonden geen betekenisvolle verschillen tussen kweekresultaten van de wonduitstrijk en het wondbiopt. In 73% van alle wonden konden we vanuit een wonduitstrijk dezelfde (mogelijk) pathogene micro-organismen kweken als vanuit het biopt. Voor specifieke micro-organismen waren de kweekresultaten tussen de wonduitstrijk en het biopt gelijk in 87-98% van alle wonden. Het lijkt daarom in de klinische praktijk niet noodzakelijk om een invasief biopt af te nemen voor een microbiologische kweek. Voor het beoordelen van wondinfectie is het echter noodzakelijk om (klinische informatie en) microbiologische kweekresultaten te interpreteren. Daarom hebben we in hoofdstuk 4 onderzocht of de beoordeling van wondinfectie verschilt tussen de situatie waarin, naast klinische informatie over de wond, kweekresultaten van een wonduitstrijk of van een biopt beschikbaar zijn. Daarvoor hebben we de kweekresultaten van de 180 patiënten uit het onderzoek in hoofdstuk 3 aangevuld met klinische informatie. Een panel van 6 experts heeft vervolgens, onafhankelijk van elkaar, iedere wond beoordeeld als geïnfecteerd of niet, apart voor de situatie waarin kweekresultaten van de wonduitstrijk of het biopt beschikbaar waren. We vonden geen significante verschillen in de beoordelingen tussen de wonduitstrijk en het biopt. Er waren echter wel substantiële verschillen tussen de beoordelingen van de
Chapter 10
178
verschillende experts; in 34% (wonduitstrijk) en 42% (biopt) van de wonden gaven de experts dezelfde beoordeling. Deze variabiliteit tussen de verschillende experts kan het nauwkeurig opsporen van wondinfectie bemoeilijken.
Om een oplossing te bieden voor de nadelen van de traditionele methoden zijn verschillende nieuwe diagnostische methoden voor het opsporen van wondinfectie ontwikkeld. In dit proefschrift worden drie veelbelovende technieken geëvalueerd.
In hoofdstukken 5 en 6 evalueren we een nieuwe diagnostische techniek gebaseerd op het meten van de activiteit van bepaalde enzymen die door het immuunsysteem worden uitgescheiden om te helpen bij de afweer tegen pathogenen. In hoofdstuk 5 laten we in een onderzoek met 81 patiënten met verschillende wonden zien dat een verhoogde activiteit van myeloperoxidase (MPO), lysozyme en humaan neutrofiel elastase (HNE) een veelbelovende marker voor wondinfectie is. Bovendien kan de testmethode binnen 30 minuten resultaat geven. De studie laat verder zien dat de diagnostische nauwkeurigheid van de test wordt vergroot wanneer de metingen van de verschillende enzymen worden gecombineerd tot 1 resultaat. Daarom hebben we in hoofdstuk 6 een diagnostische test onderzocht waarin we de metingen van de drie enzymen hebben gecombineerd. De diagnostische test gaf sneller resultaat (<20 min.), maar bleek een lagere diagnostische nauwkeurigheid te hebben dan verwacht op basis van de resultaten in hoofdstuk 5. Dit verschil kan mogelijkerwijs verklaard worden door (chemische) veranderingen in de manier waarop enzymactiviteit wordt gemeten, of door het gebruik van verschillende referentiestandaarden voor het bepalen van de infectie status van de wond. De referentiestandaard in deze studie was gebaseerd op de (subjectieve) interpretatie van klinische en microbiologische informatie, terwijl de referentiestandaard in hoofdstuk 5 alleen gebaseerd was op microbiologische kweekresultaten. Doordat er geen perfecte referentiestandaard beschikbaar is zou het ook kunnen dat het hoge aantal fout positieve resultaten van de diagnostische test in werkelijkheid een indicatie geeft dat de test wondinfectie in een vroeg stadium op kan sporen, voordat klinische symptomen geobserveerd kunnen worden.
In hoofdstuk 7 onderzoeken we of het meten van de pH van een wond als makkelijke, goedkope en snelle manier kan dienen om wondinfectie op te sporen. In een studie met 120 patiënten laten we zien dat bij een toenemende wond pH, het aantal wonden dat als geïnfecteerd wordt beoordeeld door ervaren artsen ook toeneemt. De pH van geïnfecteerde wonden was gemiddeld 7.2 tegenover een gemiddelde pH van 6.5 voor niet-geïnfecteerde wonden. Een toenemende enzymactiviteit van MPO, lysozyme en HNE was ook geassocieerd met een toenemende wond pH. Echter is vervolgonderzoek
Samenvatting
nodig om de relatie tussen wond pH en wondinfectie beter te kunnen onderbouwen, en om alternatieve verklaringen uit te kunnen sluiten.
In hoofdstuk 8 beschrijven we een verkennend onderzoek naar de mogelijkheid om een elektronische neus, het Aetholab, te gebruiken voor het opsporen van wondinfectie. Het Aetholab meet vluchtige organische stoffen (volatile organic compounds, VOC’s) van patiëntmaterialen, terwijl het bijbehorende geavanceerde softwarepakket gebruikt kan worden om onderscheid te kunnen maken tussen metingen die wel of niet bij een specifieke ziekte passen. Wij hebben Aetholab gebruikt om wonduitstrijken van 77 patiënten te analyseren en vonden een redelijk goede diagnostische nauwkeurigheid bij het gebruik van verschillende referentiestandaarden voor wondinfectie, die gebaseerd waren op klinische informatie en microbiologische kweekuitslagen. In 71-87% van de wonden gaf het Aetholab dezelfde beoordeling van wondinfectie als de referentiestandaarden. Deze veelbelovende eerste resultaten zijn bemoedigend voor het opstarten van een grotere studie waarin we de algoritmes van de elektronische neus willen verbeteren en valideren. Verder is het doel om te onderzoeken of het mogelijk is alternatieve uitkomsten te koppelen aan de Aetholab metingen, zoals het detecteren van micro-organismen.
De nieuwe diagnostische methoden die in dit proefschrift zijn geëvalueerd hebben de potentie om wondinfectie op een snelle en makkelijke manier op te sporen. De technieken geven binnen 20 minuten resultaat en maken bij het analyseren gebruik van een wonduitstrijk, dat een makkelijke, goedkope en niet-invasieve methode is om wondmateriaal af te nemen. Bovendien zouden de testen de variabiliteit in de traditionele beoordeling van wondinfectie kunnen verminderen. Het is echter lastig om de nauwkeurigheid van een nieuwe techniek te bepalen wanneer er geen methode is om de werkelijke infectie status van de wond te bepalen. Om toch een beeld te kunnen geven van de diagnostische nauwkeurigheid van de nieuwe technieken hebben we in dit proefschrift gebruik gemaakt van de beste referentiestandaarden die beschikbaar waren. Het doel is om de resultaten uit dit proefschrift in grotere studies te verifiëren en om mogelijk ook alternatieve methoden te gebruiken om de diagnostische nauwkeurigheid te bepalen. We hopen echter dat de resultaten uit dit proefschrift er voor zorgen dat professionals in de wondzorg zich meer bewust zijn over de imperfecties die bestaan in de diagnostische methoden die momenteel gebruikt worden om wondinfectie vast te stellen. Ondanks de onzekerheid over de exacte diagnostische nauwkeurigheid kan het waardevol zijn om veelbelovende nieuwe technieken te gebruiken als ondersteuning bij het beoordelen van wondinfectie.
Dankwoord
Het moment is dan eindelijk daar, mijn proefschrift is af! Toen ik begon aan mijn promotietraject wist ik niet zo goed wat ik er van kon verwachten, maar wat was dit een bijzondere en leerzame periode. Als ik er op terug kijk had het wel iets weg van het rennen van mijn eerste marathon.
Daar sta ik dan, in het startvak voor de Rotterdam Marathon. Ja, u leest het goed. Ik ga de marathon lopen, die afstand die zo onmogelijk klinkt (tot je het eenmaal een keer hebt gedaan). Zo vlak voor de start voel ik de spanning en misschien ook een klein beetje onzekerheid. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan en ik vraag me stiekem af of ik dat hele eind wel ga redden. Maar ik heb er vooral zin in! Laat dat startsignaal maar komen, laat mij maar rennen! Na wat bemoedigende woorden van supporters langs de kant vlieg ik over de startstreep. Net als de eerste maanden van mijn promotietraject, gaan de eerste kilometers van de marathon het snelst voorbij. Voordat ik er erg in heb ben ik al op de helft! Wauw, denk ik nog, dit gaat lekker! Natuurlijk gaat niet alles vlekkeloos. Zo gooi ik onderweg een bekertje water in mijn neus in plaats van mijn mond en stik ik bijna in een energiesnoepje. Ook loop ik mezelf een aantal keer vast in een grote groep (langzamere) lopers. Het kost me aan het begin veel moeite om niet geïrriteerd te raken aan het feit dat ik niet in mijn eigen tempo door kan lopen, maar ik leer al snel dat je bij een hardloopevenement afhankelijk bent van de ruimte op het parcours en je je energie beter niet kunt gebruiken om je daarover te irriteren. Dat was ook een mooi leerpunt tijdens mijn promotietraject; soms verloopt je onderzoek niet zoals gepland. Dan kan je het beste je energie steken in het vinden van een oplossing, in plaats van je druk te maken om het probleem of de vertraging die je oploopt. En die energie kan ik goed gebruiken tijdens de volgende kilometers. Ik ren vrolijk verder en zie tot mijn grote verbazing ineens het 37 kilometer punt al. Hoe kan dit zo snel gegaan zijn?! Ik hoef dus nog maar iets meer dan 5 kilometer, dat kan ik wel. Die 5 kilometers waren alleen wel de zwaarste 5 die ik tot dan toe had gelopen. Gelukkig krijg ik enorm veel energie van de supporters langs de kant en ren ik met een grote lach de finish over. Wat was dit geweldig! Maar dat was zonder mijn supporters langs de kant (en kleine stukjes op het parcours) natuurlijk nooit gelukt. Zo zijn er tijdens mijn promotietraject ook verschillende mensen geweest die mij de energie, motivatie en het zelfvertrouwen hebben gegeven om hier met dit mooie boekje te mogen staan. Een aantal van deze mensen wil ik hieronder in het bijzonder bedanken.
Chapter 10
182
Allereerst wil ik mijn promotor, prof. dr. van der Palen (zo heb ik je volgens mij nog nooit officieel genoemd), bedanken. Beste Job, wat heb ik de afgelopen jaren veel mogen leren van jou. We leerden elkaar kennen voor mijn afstudeerproject, waar ik aan de slag ging met mijn eerste onderzoek naar een sneltest voor het opsporen van wondinfectie.
Samen met Carine liet je me kennis maken met het doen van onderzoek in een ziekenhuis. Aan het begin natuurlijk super spannend, want mijn ‘onderzoeksskills’ waren voor mijn gevoel best beperkt. Maar jij blies die onzekerheid weg met jouw enthousiasme. Ik snap nog steeds niet waarom ik tijdens mijn Bachelor altijd dacht dat onderzoek doen saai is! Met de Europese subsidie die je met de ‘LIDWINE-groep’
binnenhaalde gaf je mij vervolgens de kans om promotieonderzoek te gaan doen op het gebied van wondinfecties. Niet elk onderzoek verliep even soepel, maar iedere keer kwamen we samen wel tot een oplossing. Je was (en bent) altijd bereikbaar om mij uit de brand te helpen, zelfs tijdens je vakantie. En anders konden we actie ondernemen tijdens een van de halfjaarlijkse bijeenkomsten voor het INFACT project. Die bijeenkomsten combineerden we natuurlijk ook altijd met leuke activiteiten, zoals het BOKU ball in het Hofburg, snowboarden in Schladming, dobberen in de Dode Zee en jouw goocheltrucs tijdens het diner in Tübingen. Job, dankjewel voor jouw vertrouwen in mij en de kansen die je me biedt om mezelf verder te ontwikkelen. Ik kijk er naar uit om de komende tijd nog veel meer van jou te mogen leren.
Natuurlijk wil ik ook mijn co-promotor, dr. Beuk, bedanken voor de afgelopen periode.
Beste Roland, wat heb ik respect voor jouw klinische kennis. Door jouw drukke baan als vaatchirurg konden we elkaar helaas niet zo vaak spreken als we graag wilden, maar de bijeenkomsten voor het INFACT project waren altijd perfect om weer even samen te kunnen sparren. Jij zorgde er altijd voor dat de patiënt centraal stond en je was nooit bang om kritische vragen te stellen over bepaalde keuzes of onderzoeksresultaten in het project. En natuurlijk maakte je van elke bijeenkomst een echt feestje. Wat heb ik gelachen tijdens onze Weense wals in het Hofburg of die ellenlange treinreis van Porto naar Braga (waar we vervolgens met de taxi zo’n 30 minuten over deden).
Miriam, ook jou wil ik in het bijzonder bedanken voor je betrokkenheid en inzet. Tijdens mijn afstuderen nam je me op sleeptouw door het ziekenhuis heen. Ik mocht met je meelopen en leerde via jou de wondzorg beetje bij beetje kennen. Je was ook altijd bereid om samen na te denken over de logistiek rondom de onderzoeken die ik wilde uitvoeren. Dat was nog best een uitdaging, want op de wondpoli werd er nog niet vaak wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd. Maar met een beetje creativiteit zorgen we toch altijd weer voor een goed lopend onderzoek. Gelukkig kan ik nog een tijdje met je
Dankwoord
samenwerken, want ik kan nog steeds leren van jouw enorme kennis en ervaring in de wondzorg.
De leden van de promotiecommissie, prof. dr. S. Siesling, prof. dr. G.C.M Kusters, prof.
dr. C.J.A.M. Zeebregts, prof. dr. D.T. Ubbink en prof. dr. ir. G. Gübitz, wil ik bedanken voor het beoordelen van mijn proefschrift en hun bereidheid om deel te nemen aan de oppositie. Prof. dr. ir. Gübitz, Georg, I feel honored that you are willing to take place in my graduation committee. Thank you for your time and effort, but above all, thank you for your guidance within the INFACT project.
I would also like to acknowledge my other colleagues from the INFACT project. Thank you for the opportunity to learn about your various fields of expertise. Your innovative thinking, willingness to explain difficult experiments and openness to discussions was essential for the successful completion of our project
Onderzoek doe je niet alleen voor patiënten, maar ook met patiënten. Ik wil dan ook alle patiënten die hebben deelgenomen aan een (of meer) van mijn onderzoeken hartelijk danken! Tegelijkertijd gaat mijn dank uit naar de wondverpleegkundigen van het Medisch Spectrum Twente. Ans, Ingrid, Karla en Sandra, dankjewel voor jullie inzet bij elk onderzoek dat ik op jullie wondpoli heb mogen uitvoeren. Ondanks de volle spreekuren hebben jullie toch de tijd vrij gemaakt om vooral héél veel wattenstaafjes door wonden te halen. Hetzelfde geldt voor mijn collega’s op de gipskamer van het MST in Oldenzaal, de collega’s van de diabetische voetenpoli in het ZGT Almelo, de wondpoli’s van het SKB in Winterswijk en het St. Jansdal in Harderwijk, en het wondzorgteam van Livio thuiszorg. Gelukkig komen we dankzij jullie inzet steeds dichterbij een makkelijke en snelle test voor het opsporen van wondinfectie!
Mijn dank gaat verder uit naar de overige collega’s van de Heelkunde. Ik was een beetje een ‘vreemde vogel’ als onderzoeker op het secretariaat. Maar jullie waren altijd bereid om te helpen als ik ergens niet uit kwam. Toch was het wel erg leuk dat ik in het nieuwe gebouw meer onderzoekscollega’s kreeg! ‘B11 nerds’, maar in het bijzonder Bryan, Jaimy, Anke en Daphne; jullie zijn de afgelopen tijd echt onmisbaar geweest. Ik kon altijd stoom afblazen bij jullie, en jullie zorgden er altijd voor dat er weer heel snel een grote glimlach op mijn gezicht verscheen als van alles mis leek te gaan. Zonder alle grappen, pauzerondjes, paaseitjes, chocolade kruidnoten, winegums en koffie was het afronden van mijn proefschrift toch een stuk lastiger geweest.
Chapter 10
184
Anke, ik wil jou nog in het bijzonder noemen. Wat ben jij een ongelooflijk sterke vrouw en een geweldige mama. Ondanks alles wat jij mee maakt blijf je positief en ga je volledig voor jouw doelen. Wat is het mooi dat jij mijn paranimf wilt zijn.
Marlous, voordat jij gaat trouwen mag je eerst mijn ‘wetenschapsbruidsmeisje’ zijn ;-) Ook jij bent een echte doorzetter, maar tegelijkertijd ook ongelooflijk zorgzaam en altijd oprecht geïnteresseerd. Door ons drukke leventje zien we elkaar eigenlijk veel te weinig.
Maar als we eindelijk weer een gaatje in onze agenda’s hebben gevonden kunnen we ook honderduit blijven praten. Ik weet dat ik altijd bij jou terecht kan als ik een keer over iets wil praten waar ik mee zit (daar begrijpen wij elkaar best goed in).
Natuurlijk zijn alle vrienden en familie om mij heen onmisbare supporters, zeker tijdens mijn promotietraject. Iedereen die om mij heen staat heeft me altijd gesteund en begrip getoond als ik weer eens te druk was om af te spreken. Ook al was het soms lastig te begrijpen wat ik nou precies aan het doen was (iets met wonden en infecties), jullie bleven geïnteresseerd en mij motiveren om dit af te kunnen ronden. Ik wil graag een aantal mensen in het bijzonder bedanken.
Maarten, jou wil ik allereerst bedanken voor de tijd die je hebt genomen om de cover van dit proefschrift te ontwerpen. Niet de makkelijkste taak, want hoe maak je nu een mooie cover voor een boekje over wondinfecties? Google Images helpt in ieder geval niet ;-) Maar het is je toch gelukt, en hoe! Dankjewel! Nikki, dankjewel voor alle gezellige
‘werkdates’ bij Stoet. Werken in een andere omgeving, onder het genot van lekkere koffie en Tiny Tony’s, blijkt super goed te werken. Ik heb hier echt een groot gedeelte van mijn proefschrift kunnen schrijven. Anouck en Niek, de gezelligheid en heerlijke gerechten op onze dinsdagavonden waren altijd een perfect om tijdens drukke werkweken even helemaal te ontspannen! Lydia, ondanks alle tegenslagen van de afgelopen tijd kon ik altijd bij je terecht voor een gezellige avond met lekker eten en heerlijke wijntjes. Kuan, dankjewel voor alle inspirerende hardlooprondjes. Jij zorgde altijd voor nieuwe ideeën en tijdens onze gesprekken realiseerde ik me iedere keer weer hoe tof het is dat ik een baan als onderzoeker heb. Misschien kan ik jou nu ook inspireren om toch ook echt te gaan promoveren. Eline, ook jij hebt me stiekem toch wel door mijn promotie heen gesleept. Doordat je nu (nog) in Australië woont hebben elkaar echt veel te weinig gesproken, maar als we elkaar spraken voelde het altijd als vanouds. Alsof we weer terug in de collegebanken van GZW waren, of in onze hostelbedjes in Japan. Ik kan niet wachten tot we weer wat dichterbij elkaar wonen en hoop dat het je lukt om bij mijn promotie aanwezig te zijn! Tot slot Wim en Connie, jullie verdienen een ereplaatsje in mijn proefschrift. Jullie hebben mij vanaf het begin een warme plek gegeven waar ik me
Dankwoord
veilig en begrepen voelde. Ik laat het misschien te weinig merken, maar ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik deel uit mag maken van jullie familie.
Lieve Sjoerd, jij mag natuurlijk niet ontbreken in mijn dankwoord. Zonder jou had dit proefschrift er misschien niet eens gelegen. Ik heb van jou geleerd om uitdagingen gewoon aan te gaan, want ‘wat is het ergste wat er kan gebeuren’? Nou.. hier en daar alleen maar wat stress en frustratie. Gelukkig wist jij daar goed mee om te gaan. Je voelt perfect aan wanneer je mij aan het praten moet krijgen (dat is soms best lastig) of wanneer juist niet. Bij jou kan ik altijd helemaal mezelf zijn. En als ik even niet ‘mezelf was’, zorgde jij er altijd voor dat we er even tussenuit gingen om op te laden. Even een lekkere wandeling, of een weekendje kamperen, zodat ik daarna weer met nieuwe energie aan de slag kon. Zonder jouw zorgzaamheid en betrokkenheid was het me niet gelukt om dit boekje te schrijven. Als ik ’s avonds nog druk bezig was met het schrijven van een van mijn hoofdstukken, zorgde jij voor de nodige vloeibare inspiratie (wijn) en natuurlijk iets te eten (#teamalwayshungry). Of op zaterdag; terwijl ik mijn hersens liet kraken voor het schrijven van mijn discussie, was jij ondertussen op je e-reader mijn andere hoofdstukken aan het doorlezen. Best taaie stof, maar je wist er gelukkig nog wel een paar spelfouten uit te vissen. Gelukkig is het boekje nu af en kan je nu weer wat spannendere boeken gaan lezen ;-) Jouw interesse en waardering voor waar ik mee bezig ben geven me keer op keer weer zoveel zelfvertrouwen. Als ik tussen ‘neus-en-lippen’
door noemde dat mijn artikel gepubliceerd was, zorgde jij er altijd voor dat we daar een feestje van maakten. Ik vond het altijd maar overdreven, want ‘dat is gewoon mijn werk’, maar jij liet me elke keer weer merken dat ik daar ook gewoon hartstikke trots op mag zijn. Lieve Sjoerd, dankjewel voor dit alles en nog zoveel meer! Zullen we weer gaan proosten op een nieuwe mijlpaal?
Curriculum Vitae
Marieke Haalboom was born on August 25, 1990 in Veenendaal. After graduating from secondary school at Ichthus College Veenendaal in 2008, she decided to move to Enschede to study at the University of Twente. She initially started as a bachelor student in Communication Sciences with the eventual aim to specialize in health communication.
She switched to Health Sciences in 2009 as this was a better match with her growing interest in the healthcare sector and obtained her Bachelor’s degree in 2012. One year later, Marieke obtained her Master’s degree cum laude with a specialization in Health Technology Assessment. After her graduation, she had the opportunity to continue her research into diagnostics for wound infection as a PhD student at the Department of Surgery of Medisch Spectrum Twente, Enschede. The majority of her work was related to the INFACT project; a research project, funded by the European Commission, that focused on the development of functional materials for fast diagnosis of wound infection.
Within this project, Marieke designed and conducted several clinical studies into traditional and novel diagnostics for wound infection. She also conducted clinical studies outside of the INFACT project, such as evaluating the use of dipsticks or an electronic nose to detect wound infection. After her PhD defence, Marieke will continue to study the field of infection as a (junior) epidemiologist and post-doc researcher both at Medisch Spectrum Twente and the department of Research Methodology, Measurement and Data Analysis at the University of Twente.
At Medisch Spectrum Twente, Marieke will continue her research into diagnostics for wound infection and she will be part of a new project aimed at post-operative wound infections. Moreover, Marieke aims to start a research office within the Department of Surgery with the aim to coordinate, support and promote clinical research. At the University of Twente, Marieke will be part of an NWO-TTW subsidized research project which aims to evaluate the effects of a novel class of molecules for the treatment of multi-drug resistant bacteria. She will be involved in the overall coordination of the project and she will be responsible for the clinical aspects within the drug development strategy, e.g. the identification of the most relevant patient population and optimal target indication, drafting (pre-)clinical trial plans.
