De Crisisburgs (deel 3)

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

16

Op het Noorderterras

De Crisisburgs (deel 3)

Ik krijg hoe langer hoe minder respect voor de tv-spotjes die de reclamemensen ontwerpen. Wat zij uitvinden, verzinnen, opmaken, bedenken, uitknobbelen en con- strueren om op ons los te laten, is ongeloof- lijk en heel dikwijls onbegrijpelijk. Onno- zel de doos in en het deksel erop! Wat ik persoonlijk het meest belachelijk vind, is de reclame voor parfums. Een halfblote gast die zich sensueel (?) in een pose op zijn zij legt, moet de kijkers aanzetten tot het kopen van een fles om goed te ruiken. Ik ben eens in een parfumwinkel gaan kijken en viel bijna bewusteloos door het zien van de prijzen.

Nu denken sommigen misschien, dat ik tegen het gebruik ben van hulpmiddelen wat betreft de hygiëne. Helemaal niet!

Ik herinner me de tijd dat eau de cologne furore maakte, in het Duits was dat Kölnisch Wasser. Keulen werd er als stad van geu- ren wereldberoemd door. Oorspronkelijk was het een wondermiddel. Later maakte een zekere Mülhens het Kölnisch Wasser goedkoper en gaf het de merknaam 4711. In mijn studententijd had ik regelmatig hoofd- pijn en moeder streek dan met een stift 4711 over mijn voorhoofd. Veel vrouwen hebben in hun handtas doekjes gedrenkt in eau de cologne, om zich op te frissen. Zelf heb ik er ook een bij me, als ik de tram neem. Heb ik geen zitplaats en ik moet me vasthouden aan een steunstang dan gebruik ik na het afstappen zo’n doekje om mijn handen te ontsmetten.

Waarom deze lange inleiding?

Ten eerste: ik heb een gevoelige neus voor geuren die me niet aanstaan. Ten tweede: ik ben een proper manneke en gebruik regel- matig een ‘eau’. Ten derde: ik heb iets tegen zware, pikante parfums (zie mijn ten eer- ste).

Tijdens onze reizen naar Spanje leerden we de Spaanse zepen kennen. De meest bekende vroeger was de Jabon Maja in een zwarte verpakking met erop een Spaanse fla- mencodanseres. Naast die zeep leerden we de Spaanse ‘aguas de colonia’ gebruiken.

Terwijl ik daar op mijn bank van het Noor- derterras over nadacht, stopte ik even met ademhalen door mijn neus.

Een vrouw had naast mij plaatsgenomen.

Voor ik haar zag, had ik haar geroken. Ze verspreidde een sterke, penetrante geur door haar veel te zware parfum.

“In Spanje was het veel warmer dan hier”, zei ze.

Ik zag aan haar kleurtje dat ze waarschijn- lijk nog niet lang terug was uit vakantie.

“Veel gekocht?”, vroeg ik.

Gelukkig woei de wind in haar richting

“We zijn er zo dikwijls geweest dat we alle souvenirs reeds hebben”, antwoordde ze.

“Als wij ginder zijn, blijven we kopen”, zei ik.

Ze boog zich naar me toe en ik probeerde niet door mijn neus te ademen. Het was vast een peperduur parfum dat ze gebruikte.

“Iedere keer weer kopen wij Spaanse aguas de colonia”, zei ik. “Ze zijn niet duur en heel aangenaam om ruiken. In Spanje heb- ben ze een groot gala aan eigen merken:

Heno de Pravia, Nenuco, S3, Agua lavanda Puig, Gotas de oro... Grote flessen die je zelfs in de supermarkten kan kopen. ‘s Mor- gens bij mijn ochtendtoilet besproei ik me, verlaat ik het huis, dan wrijf ik wat op mijn gezicht. Ruik je het niet?”

Had ik niet mogen vragen. Ze snuffelde aan mijn wang en ik hield mijn adem in.

“Niet slecht”, vond ze.

Ze vroeg of ik enkele merken op een blaadje wilde schrijven.

Terug thuis vroeg mijn vrouw: “Wie had je vandaag als bankgezel?”

“Het was een bankgezellin”, antwoordde ik en tegelijk tikte ik met mijn wijsvinger tegen mijn neusvleugel. “Vreselijk!”

“Je hebt haar toch niet beledigd? Ik ken jouw manieren.”

“Ik heb haar geholpen, zodat ze onder de mensen kan komen”, lachte ik.

TdW

Parfum

Pieter, gepensioneerde onderwijzer

Ik kijk naar Witse en Aspe. Code 37 hield ik al na de twee eerste afleveringen voor bekeken. In één van de Witses wordt de moordenaar op het einde ontmaskerd. Hij is een dokter en vooraleer hij in de boeien wordt geslagen, snijdt hij zich met een scalpel de keel over. Het gaat bliksemsnel en hoe- wel ik geen liefhebber ben van gewelddadige scènes, had ik er geen moeite mee of hield er geen trauma aan over.

Waarom ik hier over schrijf?

In de Gazet verscheen de week daarop een artikel dat over die ene scène handelde.

Waren er reacties op de VRT gekomen, over het tonen (en dat was nog heel betrekkelijk) van dat snijmoment? Niet abnormaal blijkt.

De vraag werd wel gesteld, of het niet beter was geweest die aflevering te voor- zien van een 16+-logo, alleen geschikt voor 16-plussers dus.

Toen ik dat las, schoot ik in een schater- lach.

Een neefje van me zit in het vijfde leer- jaar van de lagere school. Hij is tien jaar en had een boek mee van de bibliotheek.

Toen hij naar huis ging, vergat hij het. Als ex-schoolmeester ben ik nog altijd geïnte- resseerd in kinder- en jeugdboeken en dus begon ik te lezen. Mensen wat een horror en wat een taal. Klootzak was een heel nor- male aanspreektitel. Ik stak mijn licht op bij mijn vroegere collega’s. Horrorboeken zijn in. Ze verkopen als zoete broodjes. Op de boekenbeurs bleek dat vooral meisjes de horrorpap lusten. Het boek dat mijn neefje las, was genomineerd om te worden verko- zen tot beste jeugdboek.

Als dat allemaal waar is, dan hoeft voor mij dat 16+-logo voor die aflevering van Witse niet. Zelfs kinderen zijn meer gewoon.

PieTer

HORIZONTAAL

A. Opzienbarend

B. Voormalig Nederlands eiland - Erkenning van ongelijk

C. Vorderen op

D. Europeaan - Handelen naar voorbeeld E. Belgisch chansonnier en internationale vedette - Vervoermiddel

F. Elektrostatische luidspreker - Tropische wildernis

G. Voormalig stemmenkanon van de CVP H. Roepnaam van de frontman van Black Sabbath - Knolgewas - Jongensnaam

I. Beroep

J. Nederlandse waterloop - Afkorting van blanke organisatie bekend om hun geweld

K. Persoon die meesterwerken naschildert L. Bodemverheffing - Internet landcode voor Guinee - Groot onbehouwen stuk

VERTICAAL

1. Rooskleurig

2. Watervlakte waarin het eiland Man ligt 3. Woelwater - Kadastraal inkomen

4. Voormalige benaming van een tv-zender - Hevige wervelstorm 5. Waarmerken

6. Naar aanleiding van - Vol grillen 7. Tantaal - Aankomen

8. Aderverstopping - Oost-Vlaamsdorp 9. Muzieknoot - Bladerdek - Rubidium 10. Vertederend - Eenheid van druk - De oude naam van Tokio

11. Neodymium - Jodenchristenen 12. Europeaan - Toets op het klavier van je pc - Woonschip

A L G E N O E G Z A A M A

B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

674

A A L T V E R A N D 12 11

N I S I E R E S N R V I T T E R S B Y E E N T T B C P I C R E E K E O L I S C H W E R V E L W I N D A A N A A B T O F U N L V S O P M O S T R I N I T Y S M O S E I G E N E S T E R E N A T O N O R E N E

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

675 11 12

GIKADO

kruisende woorden

A

In de zoektocht naar een welvaartsvast inkomen moet een mens creatief kunnen zijn. Het zou immers getuigen van een heel ouderwetse werkopvatting te denken dat men een heel leven lang dezelfde job zou kunnen uitoefenen. Men neme daarbij als voorbeeld van geslaagde omscholing de eer- tijds wat obscure Waalse stand-upcomedian die met zijn eeuwige nummer van voorge- wende dronkenschap zelden meer kreeg dan schamel applaus. Mits de nodige omscho- ling is de mens in de politiek gestapt en kijk, plots blijkt hij daar uitermate bekwaam in te zijn en zelfs een lieveling van het Frans- talige publiek. Bij gelegenheid doet hij zelfs nog wel eens een Daerdentje. Er zouden méér van dergelijke rolmodellen moeten zijn om het belang van herscholing in het licht te stellen!

Wat kan voor een tweedeklaskomedi- ant, moet ook mogelijk zijn voor een familie die prat mag gaan op een indrukwekkende stamboom. En ja, de kroonkoppen in kwes- tie hebben zelf een voorstel gelanceerd dat onze onmiddellijke goedkeuring kon wegdra-

gen: de oprichting van de nv Koninklijk Cir- que Royale. Met dit gezelschap in rondrei- zende vorm moet het onvermijdelijk mogelijk worden volle tenten te trekken van Chacam- aca tot Bommerskonte. Voor de presentatie van het spektakel wordt nog nijver gezocht naar een persoonlijkheid die tot de verbeel- ding kan spreken, maar eensluidende indis- creties uit de juiste omgeving hebben het over Wendy van Wanten als mogelijke kandidaat.

Met of zonder Franske, dat is niet echt dui- delijk. Naar wij vernemen, schijnt één van de sterartiesten uit de Cirque aan te dringen om, tussen de optredens door, af en toe eens een pin-upclubje te doen, maar bevestiging daar- van konden wij vooralsnog niet krijgen.

Aansluitend bij het spektakel dat binnen- kort overal te zien zal zijn, wordt ook een mooie oude traditie opgerakeld: het ver- vaardigen en verspreiden van koekendo- zen voorzien van foto’s uit het leven van de circusartiesten. Volgende foto’s werden als proefproject voorgesteld: de koninklijke tra- pezeacrobaat die in slap evenwicht balan- ceert op de scheidslijn die door het land loopt,

de koninklijke echtgenote die optreedt als talenwonder en de koninklijke leeuwentem- mer tegenover een horde uitgehongerde leeu- wen. Al moeten wij eerlijkheidshalve toegeven dat omwille van risicobeperking de leeuwen zijn vervangen door katten en dat van de ach- tergrond een half dozijn Franstalige mede- temmers in het bezit van grof geschut is weg- gefotoshopt. Eén van de klapstukken wordt echter zonder een zweem van twijfel een foto van de Taaie Baardworstelaar, een exem- plaar dat wat anoniem wil blijven, maar tij- dens de optredens zonder vaar noch vrees iedere toeschouwer uitdaagt om zijn privile- gies te betwisten in een handgemeen.

Voor een goede verkoop is het natuurlijk nodig met een serieuze marketingcampagne voor de pinnen te komen. Ook dat is onder- tussen geregeld. Het was natuurlijk wel even zoeken naar iemand die niet alleen tijdig de juiste beslissingen kan nemen, maar ze ook kan verkopen. Binnen de kortste keren zijn wij echter op Evelien gebotst. Mevrouw Uit- debroek-Ineurenblote heeft in een vorig leven veel ervaring opgedaan in de sector van de waterzuivering, konden wij vernemen, maar is dringend aan een nieuwe uitdaging toe.

Met verve heeft zij reeds een communica- tie- en verkoopplan uitgedokterd. Immers, na het nuttigen van de koekjes met bele- gen rubbersmaak uit genoemde dozen, kun- nen deze laatste gebruikt worden voor het opbergen van verbroken beloften, vergeten eden, losgelaten ideeën en veronachtzaamde kiesbeloften. Prompt werd een hele batterij dozen besteld en dit nog voor ze in produc- tie zijn gegaan. De besteller is een zekere Yves L. uit de Vloanders, van wie men zegt dat hij inderdaad wel wat dozen kan gebrui- ken. Maar ook het Belgische leger blijft niet achter en plaatste een monsterbestelling: er moeten nogal wat bijgewerkte herstructure- ringsplannen worden opgeborgen...

K^olde r^aTor Omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

De burgemeester

‘De minister-president is eigenlijk de burgemeester van Vlaanderen. De mensen voe- len dat.’ Aan het woord is Kris Peeters, die zich klaarmaakt ‘voor een jaar vol actie’, en die helemaal niet naar de federale regering wil verhuizen want dat zou absoluut geen promotie zijn. ‘Ik zit op het goede niveau.’

Met die woorden in De Standaard heeft Peeters zichzelf een weinig vleiend epithe- ton ornans opgekleefd, dat hem nog lang dreigt te achtervolgen en hem - anders dan hij laat uitschijnen - volledig in de schaduw dreigt te plaatsen van Leterme. Kris Pee- ters wikt, maar Yves beschikt. Ter illustratie wat wij als één van de essentiële paragra- fen uit bedoeld interview beschouwen: ‘Neen, dat samenwerkingsfederalisme was met Yves Leterme niet doorgepraat. Ik wist alleen dat hij bij de radio langsging. We werken elk vanuit ons eigen perspectief.’

Maar intussen heeft die valse en bedrieglijke term samenwerkingsfederalisme overal wortel geschoten, werd door moeder-overste Marianne Thyssen nog eens tot rode draad van haar toespraak verwerkt op de CD&V-nieuwjaarsreceptie, en maakt het beleid van de Vlaamse regering de facto ondergeschikt aan het Groot-Belgische belang.

N-VA-fractieleider Jan Jambon heeft dat perfect verwoord in de Zevende Dag (10 janu- ari) in een antwoord aan het adres van het CD&V-kefferke Servais Verherstraeten: ‘Tot nu toe kwam het non steeds van de Franstalige kant. Maar nu zeggen ook CD&V en VLD neen aan de staatshervorming.’ Waarop moeder-overste afgelopen zaterdag door haar nieuwjaarsmicrofoon kirde dat de methode veranderd is. In 2007 werd er (zoge- zegd) geknokt voor een snelle en grote staatshervorming, nu moet er ‘stap voor stap’

worden gewerkt. Steek de boel dus in een commissie en schuif het op de lange baan.

De “Burgemeester van Vlaanderen” heeft daar voorlopig weinig aan toe te voegen.

Ook hij ging langs bij radio en televisie (een paar dagen later dan Leterme), en pro- beerde zich wanhopig drijvende te houden bij vragen over de staatshervorming. ‘Het is wachten op een duidelijk signaal van de Franstaligen.’ ‘Zoals?’, wou de interviewer weten. ‘Dat ze bereid zijn om te onderhandelen.’ ‘En is dat nog voor 2011?’ De burge- meester: ‘Ik ben ervan overtuigd dat in Franstalige kringen het inzicht groeiende is dat een staatshervorming noodzakelijk is. Ik hoop dat ze vrij snel inzien dat dit noodzake- lijk is ook voor hun aanpak van de economische crisis.’

En zo verder, enzovoort. Moest het gesprek ietwat langer hebben geduurd, de bur- gemeester zou reddeloos verdronken zijn.

Minister van Begroting André Antoine in de Franse Gemeenschap en Wallonië klopt zich intussen op de borst omdat zijn begrotingen minder diep in het rood gingen dan gepland. ‘In vergelijking met het federale niveau en Vlaanderen zijn wij de goede leer- ling van de klas.’ Versta: wij laten ons niet onder druk zetten dat we met een lege por- tefeuille naar de onderhandelingstafel moeten. Exit meteen de fameuze stap-voor- stapmethode.

Koudwatervrees

Leterme heeft Peeters dus voorlopig waar hij hem hebben wil. Bart Maddens heeft dat haarfijn ontleed in een opiniebijdrage in De Morgen. Als we het Vlaamse regeer- akkoord moeten geloven, moet elke federale smeekbede aan Vlaanderen om de Belgi- sche putten te helpen vullen, op een radicaal Vlaams neen botsen, net zoals elke fede- rale bevoegdheidsovertreding.

Maar tot een belangenconflict tegen de begroting of de programmawet die heel wat Vlaamse bevoegdheden usurpeert, is het niet gekomen. Van het uitwerken van een aan- vullende kinderbijslag en een Vlaamse hospitalisatieverzekering is na de verkiezingen niet veel meer vernomen. En hoelang zal Peeters het been stijf kunnen houden inzake het bijspringen van de federale begroting? Want voor zijn eigen partij is kennelijk niet lan- ger de Vlaamse assertiviteit, maar wel de Belgische stabiliteit prioriteit nummer één. De Vlamingen beschikken volgens Maddens wel degelijk over de hefbomen om een staats- hervorming af te dwingen, maar ze durven die gewoonweg niet te gebruiken.

En zo ontwikkelt zich een nieuw Grieks drama rond een CD&V-kopman. Peeters weet beter dan wie ook dat een staatshervorming onontbeerlijk is om uit het hui- dige immobilisme weg te geraken, maar verstopt zich achter de redenering: ‘Ik ga niet opnieuw naïef aan tafel schuiven zonder dat ik garanties heb van Franstalige kant.’ Los van het feit dat hij met die naïviteit een fameuze schuldbekentenis aflevert over het opblazen van het Vlaams kartel in ruil voor een zogenaamde gemeenschapsdialoog, sluit zich daarmee naadloos aan bij de stilstand die door Leterme op federaal niveau gepredikt wordt.

En als Bart de Wever hoopt dat de kiezers in 2011 hun conclusies zullen trekken en de N-VA zullen belonen, dan zijn er dringend daden nodig. Zo niet, dreigt zijn par- tij mee de prijs te betalen voor het terugkrabbelen van de “Burgemeester” en diens

“Premier”.

CD&V spreekt CVP-tsjeefs

Goede daad?

Het was vrieskoud buiten en dus viel de jongeman langs de kant van de weg erg op in zijn T-truitje. Hij was aan het liften en de chauffeur die hem opmerkte, zette zijn wagen aan de kant. “Waar moet je zijn?”

De lifter noemde het volgende dorp, waar- naar de chauffeur op weg was, aangezien hij daar ook zelf woont.

“Allez, stap maar in.” De jongeman zette zich op de passagiersplaats en schudde de kou huiverend van zijn schouders. “Ik heb Gil- les de la Tourette”, waarschuwde hij de chauf- feur meteen. “Ken je dat?” De chauffeur kende het syndroom en zette zich schrap. Hij mocht zich dus aan een reeks scheldwoorden verwachten. De jongeman was zijn busabon- nement vergeten en dus te voet richting huis vertrokken. “Waar woon je?” De jongeman was niet erg duidelijk, maar dat hij te voet toch nog voor een tocht van meer dan een uur stond, werd meteen duidelijk. De chauf- feur zou vanavond dus een onmiskenbare goede daad verrichten.

De aanwijzingen van de jonge kerel waren onduidelijk en laattijdig, zodat de chauffeur enkele keren de verkeersregels ondergeschikt moest maken aan het project om de kerel thuis te krijgen. Dat maakte de goede daad bijna tot een heldhaftige onderneming, want bij dit vriesweer was de chauffeur niet min- der dan zijn wagen in de waagschaal aan het smijten om die onbekende lifter een wande- ling te besparen die hem vermoedelijk ten- minste een longontsteking zou hebben opge- leverd.

Ze reden voorbij het huis van de chauf- feur, die opmerkte dat hij normaal nu op zijn bestemming was. De jongeman reageerde wat gegeneerd. “Geen probleem, ik zal een kwartiertje later thuis zijn. En wat is een kwartier in een mensenleven?” Die poging

om filosofisch uit de hoek te komen, lokte alleen maar een onbegrijpend gefrons van de wenkbrauwen op. Och, een mens mag niet te veel verwachten van zo’n goede daad.

“Zet me maar af op de hoek”, suggereerde de jongeman. “Want mijn ouders hebben niet graag dat ik lift.” Dat begreep de chauf- feur. Hij ziet zijn zoon ook niet graag dui- mend solliciteren naar de goedheid van onbe- kende autovoerders. De jonge man stapte uit, dankte uitdrukkelijk en draaide de straat in die hij als de zijne had herkend. De chauf- feur keerde zijn wagen richting de eigen woonst. Voilà, zo rap doet een mens dus een goede daad.

Hoewel, een goede daad? Weer alleen achter het stuur, schoot zijn filosofische nei- ging weer volop wakker. Ja, de jonge kerel was een uur eerder thuis en intussen alweer een beetje opgewarmd. Dat is dus duidelijk goed. De chauffeur had hem ook geleerd dat er nog brave mensen achter autosturen te vinden zijn. Ook is het goed jonge mensen dat in te prenten, niet met woorden maar met daden. Maar heeft hij hem vanavond niet aangemoedigd om volgende keer opnieuw de duim te gebruiken, tegen de uitdrukkelijke wens van zijn bekommerde ouders in? En wat als hij volgende keer wordt opgepikt door een chauffeur met minder edele bedoelingen en bestolen of verkracht in de sloot belandt?

“Ben ik dan mee verantwoordelijk”, vroeg de chauffeur zich vertwijfeld af. Zijn goede daad liet plots een bittere smaak na in de mond.

Gemakkelijk is het niet, een goede daad te verrichten in deze vreemde tijden.

EEnmanscollEctiEf D^En B^lootEn K^oonicK

Deze week :

• Brief aan een ketter 3

• VVB wenst u... 4

• De spinnen in het VRT-web 5

• Zuster Monica in moeilijkheden 6

• Sukkelaars 7

• Liegen over de begroting 14

65

jaargang • nummer 3 • woensdag 20 januari 2010 1,85 euro

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Slikken

De dingen dezer dagen 2

Wat rust, a.u.b.

Tegen de tijd dat u dit leest, zijn meero- plage en dito kijkcijfers volledig bevredigd.

En kan men zich op diverse nieuwsredacties beginnen afvragen waarom Willem Claes, de vroegere vriend van Annick, zei dat hij het nieuws de voorbije dagen niet had gevolgd.

Over de kwantiteit van de berichtgeving in de zaak-Janssens kan ik ultrakort zijn. Om het met wijlen Pol van den Boeynants te zeg- gen was “trop teveel en teveel trop”. Het lijdt geen twijfel dat de kwaliteit daar ander- maal zwaar onder te lijden had. Om het bij één voorbeeldje te houden uit de vloed- golf aan voorbarige en/of amper gecontro- leerde “berichtgeving”, die op louter gissen berustte en niet op door gerecht en poli- tiediensten vrijgegeven feiten: Janssen was helemaal niet op de fuif waarvan Annick van Uytsel nooit meer terugkeerde. Nochtans doken in de media “getuigen” op die haar moordenaar daar gezien hadden. Wat in de

“nieuwsgaring” als “bezwarend feit” werd bijgeteld.

Het was in de zaak-Ronald Janssen niet de eerste keer dat “de media” de pedalen verloren. Het zal ook de laatste keer niet geweest zijn. Het belet me niet te zeggen dat men er op diverse nieuwsredacties goed aan zou doen zowel de oproep van de ouders van Annick van Uytsel als de woorden van haar vroegere vriend in te kaderen en aan de muur op te hangen op een voor iedereen zichtbare plaats. Om daar “naar de toekomst toe”, zoals dat hopeloos grijsgedraaide cli- ché luidt, nota van te nemen en er tijdig de waarde van te kunnen inschatten.

Kritische noot

In de wedloop om in het intrieste ver- haal van Ronald Janssen met nog meer en nog sterkere, zij het niet altijd waarheids- getrouwe, gegevens voor de dag te kun- nen komen, was het opvallend hoe opinie- schrijvers van de ene krant er de andere van beschuldigden op sensatie uit te zijn. Om meteen maar man en paard te noemen: in Het Laatste Nieuws wees Luc van der Kelen erop dat, ik citeer, “een Vlaamse hoofdredac- teur zich sterk maakte dat zijn krant even- wichtig en respectvol bericht had over de seriemoordenaar. Dat was dan op dezelfde dag dat zijn krant op de cover gewaagde van een nieuwe en mogelijk ergere versie van Dutroux. Afgezien van het feit dat zo’n titel op pagina één platte sensatiezoekerij is, bestaat er nog geen enkele ernstige aan- wijzing om al te gewagen van een nieuwe Dutroux”. Met dat laatste had Van der Kelen zeker een punt. Maar hij “vergat” wel om in dezelfde moeite te vermelden dat zijn krant in hetzelfde nummer waarin hij zijn hoog kritische noot spuide, zelf op de cover uit- pakte met de titel “Nog meer moorden!”.

En daarmee werd, voor de goede orde, niet verwezen naar de drie moorden die Janssen al bekend had.

Helemaal van de pot gerukt was de nog op-de-koop-toe-opmerking dat “sommige mensen, vooral als ze op televisie komen, makkelijk een neiging tot overdrijven ont- wikkelen”. Wie het verband niet onmiddel- lijk ziet, kan altijd Peter van der Meersch bel- len die, blijkbaar tot spijt van wie het benijdt, mogelijk zichzelf zat te zijn in het spelpro- gramma “De slimste mens”. Het is al langer bekend dan sinds begin nieuwe eeuw, dat de twee Vlaamse kranten in de regio Brussel met respectievelijk standplaats in Kobbegem en Groot-Bijgaarden het licht in elkaars ogen niet gunnen. Maar het minste dat men zou mogen verwachten, is toch dat de “gezonde wedijver” even als bijkomstig zou worden ervaren op een moment dat gans het land opgezadeld zit met de vraag hoe het moge- lijk is dat in een normale samenleving mensen als Ronald Janssen kunnen gedijen. Op zulk moment pleitte het voor Van der Meersch dat hij in “zijn” kranten op de “uitdaging”

niet is ingegaan.

“Correctheid”

Een al even sterk staaltje inzake “sterke berichtgeving”, zij het van een gans andere orde, kwam van de kant van ons aller VRT.

Toen de naam van de (later) drievoudige moordenaar bekend werd, stond niks in de

weg om die ook voluit uit te spreken. Op alle zenders. Toen zowat iedereen in binnen- en buitenland wist dat het om Ronald Jans- sen ging, schakelde de VRT plots over naar

“Ronald J”. Zoals dat ook het geval was voor Adam G. en Mariusz O., de Poolse gangsters die, toen ze Joe van Holsbeeck in het Cen- traal Station van Brussel vermoordden, nog minderjarig waren. Voor zover ik weet, is Ronald Janssen dat als diepe dertiger niet, maar was er aan de Reyerslaan blijkbaar toch een of andere “perfectionist” die vond dat de volledige identiteit van een meerderjarige drievoudige moordenaar noemen niet kon.

Waren de omstandigheden niet zo drama- tisch dat ik het bezwaarlijk over een “pot- sierlijke houding” kan hebben, ik zou geen betere omschrijving voor een dergelijke vorm van “correctheid” kunnen verzinnen.

Terwijl de geachte nieuwslezers en -leze- ressen het enkele dagen onverdroten vol- hielden het over Roland J. te hebben, kon ik me ondanks intens geheugengraven en met de beste wil van de wereld niet herinneren dat ik destijds op dezelfde VRT de identifica- tie Hans V.T. gehoord heb, om de nochtans toen ook minderjarige doordraaier te duiden

die er met een geweer op uittrok om in het Antwerpse standscentrum dood en vernie- ling te zaaien. Maar dat is een ander verhaal.

Ik kan me trouwens voorstellen dat met het benoemen van Ronald Janssen als Ronald J.

ook elk begin van een mogelijk pril zoeken naar een of andere politieke binding en/of overtuiging van de “killer” uit Loksbergen

“not done” was. Dat was ergens in een niet zo ver verleden ook anders, meen ik me dan weer wel te herinneren. Hoe dan ook, toen zowel in eigen land als over de grenzen geen levende ziel meer kon gevonden worden die niet wist dat de moordenaar van Loksber- gen Ronald Janssen heette, schakelde de VRT uiteindelijk ook opnieuw over naar de volle- dige voor- en familienaam.

Mocht men mij vragen om in de voorbije mediastorm rond en over de jongste gruwel de nieuwsbron te noemen die het minst over de schreef ging, dan houd ik het bij Gazet van Antwerpen. Het is niet dat het gevraagd wordt, maar als het - in dit geval min of meer - goed is, zeg ik het ook.

D.M^ol

“Nu zouden we graag wat rust krijgen.” De woorden zijn van Martine, moe- der van Annick van Uytsel. Uitgesproken op een persconferentie van dinsdag 12 januari. Er werd de volgende dag in de media nog niet echt gevolg aan gegeven.

Het leesvoer rond en over de levende gruwel Ronald Janssen viel in de kranten al wel terug van om en bij de acht naar nog om en bij de drie volle bladzijden. En op televisie bleef het “item” de avond zelf nog een tiental minuten overeind. Voor- dien was het de helft van elke nieuwsuitzending.

Meten van de kiezers(motivaties)

Peter de Roover van de Vlaamse Volksbe- weging probeerde manmoedig het tegendeel aan te tonen in die welles-nietesweek. Ver- schil tussen De Roover enerzijds en Reyne- beau en co. anderzijds: de eerste gooide zijn opiniestukken wel vol meetbare gegevens, de tweede groep beperkte zich er toe hun per- soonlijke besluiten aan de lezer mee te delen.

Hoe verschillend beide kanten de kiezer ook beoordelen, ze steunen zich wel op dezelfde studie waaruit we hier ten behoeve van onze lezers dan maar zelf wat cijfergegevens zul- len putten (met dank aan de samenvattende nota die de Vlaamse Volksbeweging hierover samenstelde).

Van 13 tot 31 juli 2009, dus één tot enkele weken na de Vlaamse verkiezingen, verza- melde Dimarso 1973 vragenlijsten bij kie- zers. Zo’n test na de verkiezingen noemt men in het jargon een postelectoraal onder- zoek. Vrij ruim opgezet en besteld door het weekblad Knack en vier politieke partijen (CD&V, sp.a, Open VLD en N-VA).

Op 6

Knack zoemde vooral in op de verschuivin- gen tussen de partijen. Winnaar N-VA won de meeste kiezers van het Vlaams Belang (95.000) en Open VLD (75.000). Maar als de oude kartelcijfers worden ontleed, durft Dimarso inschatten dat vooral CD&V veel kiezers (ruim 100.000) kwijtspeelde aan de oude speelkameraad N-VA.

Lijst Dedecker wint vooral van Open VLD en Vlaams Belang, maar zag toch een ruime schare kiezers wegvluchten naar de ploeg van De Wever. Vlaams Belang won in 2009 het minste kiezers van alle partijen (71.000) en verloor er zowaar 220.000, vooral dus aan N-VA.

Ander goed nieuws voor de N-VA; die partij wekt het minste weerstand bij de kie- zers en zowat een derde van de Vlamingen kan zich voorstellen er een stem op uit te brengen. Er zit dus nog rek op.

Maar wij kijken ook graag naar het inhou- delijke gedeelte. N-VA en Vlaams Belang sco- ren het best van alle partijen als het over geloofwaardigheid gaat. De kiezers die afhaakten bij CD&V duidden in grote mate dat aspect aan als beweegreden om te ver- trekken.

Als het over de stembepalende thema’s gaat, komen we aan de lijst die Reynebeau en co. zo in een delirium bracht. Van twintig thema’s komen de “communautaire kwes- ties” pas op plaats 14. Toch speelde dat mee

voor 58% van de kiezers. En kijken we alleen naar de kolom “doorslaggevend” dan blijken die communautaire kwesties toch al op te klimmen naar de 6e plaats. Wie daar belang aan hecht, doet dat ook meteen met veel overgave. Het gaat hier dan toch wel over 23% van de Vlaamse kiezers.

De sociale zekerheid komt in deze lijst op een onbetwistbare eerste plaats, gevolgd door gezondheidszorg en welzijn. Onder- aan de lijst hangen “ethische thema’s”, “ruim- telijke ordening” en “cultuur, media, weten- schap”.

“Dé mensen”

Bij welke kiezers spelen die communau- taire kwesties de grootste rol? Het zal niet verbazen dat Vlaams Belang (47% doorslag- gevend) en N-VA (46%) elkaar hier de kop- positie betwisten. De veelgehoorde stel- ling dat de Vlaams Belangkiezer eigenlijk helemaal geen flamingant zou zijn, wordt door deze studie genadeloos met de grond gelijk gemaakt. De kiezers van sp.a (10%) en Groen! (9%) liggen daar het minst van wakker. Geen verrassing, maar meteen een interessant cijfer. Aangezien het gros van de Vlaamse opiniemakers en journalisten voor die partijen stemmen (zie eerder onder- zoek terzake), kunnen we best begrijpen dat zij van mening zijn dat de mensen in feite met heel andere problemen bezig zijn dan het streven naar meer Vlaamse autonomie.

Dat klopt inderdaad... voor hun partij en de categorie kiezers waartoe zij behoren. Als ze zeggen dat “de mensen” niet wakker lig- gen van de communautaire problematiek, bedoelen ze in feite dat “zij” er niet van wak- ker liggen.

Ze vergeten voor het gemak dat hun par- tijen nog met moeite samen 20% van de Vlaamse kiezers aanspreken. Het zal wel menselijk zijn, maar journalisten bevorde- ren hun eigen kleine leef- en denkwereldje meteen tot “dé mensen”.

Gebroken beloften

Als CD&V op zoek gaat naar de rede- nen waarom de verkiezingsuitslag van 2009, hoewel die in de pers meteen na de verkie- zingen als een overwinning werd aangeduid, eigenlijk zeer schraal uitviel, dan valt hier ook wel wat te leren. Van de kiezers die CD&V verlaten hebben in 2009, noemde liefst 36%

het communautaire doorslaggevend. Vooral Vlaamsgezinden hebben de partij de rug toe- gekeerd, wellicht murw door de gebroken beloften van 2007. De nieuwe CD&V-kiezers van 2009 behoren dan weer tot de catego- rie die daar weinig belang aan hecht. In 2009 wisselde CD&V dus een hoop Vlaamsge- zinde kiezers voor een groep meer Belgisch gerichte Vlamingen. Dat de N-VA tussen- door was weggevallen als bondgenoot, zal daar zeker een belangrijke rol in gespeeld hebben.

En daarmee zijn we aan het eind van ons artikel, maar nog niet aan het eind van het cij- fermateriaal. Omdat het zo leerrijk is, komen we er volgende week nog eens op terug.

J.K.

Vorige week schreven we hier over het welles-nietesgedoe over de stemmoti- vaties van de Vlaamse kiezer. De Reynebeaus (naar Marc R., de allesweter van De Standaard), Hooghes (naar Marc H., Leuvens politicoloog en bestrijder van alles wat Vlaams klinkt) en Pauli’s (naar Walter P., het orakel van De Morgen) willen de lezer zo graag overtuigen dat de kiezer geen Vlaamse stem heeft uit- gebracht. Blijkens de reacties op de online-versie van de kranten, lukt dat overi- gens slechts matig. Wat niet mag verbazen, want tenslotte zijn die lezers dezelfde mensen als die kiezers. Enfin, de goegemeente moet dus doordrongen worden van de mythe dat Vlaamsgezinde kiezers in Vlaanderen even talrijk zijn als bont- gekleurde kaketoes.

Wim reikt de hand

Wat voor de ene niet kon, zou wel eens bij de andere kunnen, dacht Wim de Wit, voorzitter van IJzerwake. En dus schreef hij een brief aan zijn “collega” Paul de Bel- der, voorzitter van het IJzerbedevaartco- mité. Wim de Wie feliciteert Paul de Belder met zijn aanstelling als voorzitter en valt dan direct met de deur in huis: hij steekt de hand uit voor samenwerking tussen IJzer- bedevaartcomité en IJzerwake, Vlaande- ren ten bate. Om het echte zelfbestuur, Vlaamse onafhankelijkheid dus, dichterbij te brengen.

“Laat ons, trouw aan het IJzertestament, gezamenlijk ijveren voor de verdere ont-

voogding van ons volk. Het verleden moeten we achter ons laten: slechts de toekomst moet onze aandacht en energie opslorpen.

Dat is onze gezamenlijke plicht.”

Wim wacht op een antwoord, en wij ook.

de vier fractieleiders

De Raad van State heeft onlangs de VRT in gebreke gesteld wat haar “politieke objec- tiviteit” betreft. Dat gebeurde na een klacht van Vlaams Belang. Grote baas “duiding”

onder de paddenstoel aan de Reyerslaan, Kris Hoflack, bekende schuld. Hij zwoer dat hij de uitspraak niet zonder meer naast zich neer zou leggen. En zo is het gekomen dat in De zevende dag van zondag 10 janu- ari in het politieke debat over begroting en staatshervorming de heer Lieven Verstraete het bestond, we citeren “de vier fractielei- ders van meerderheid én oppositie” voor te stellen.

Waaruit dient afgeleid dat Gerolf Anne- mans, fractieleider van Vlaams Belang in het federale parlement, volgens Verstraete geen bestaansrecht heeft.

En ach ja, genoemde Lieven is notoir lid van het clubje uitverkorenen die zich “bijna slimste mens ter wereld” mogen noemen.

Nu Kris Hoflack nog.

3

De dingen dezer dagen

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

adv58x45pallieter 05-01-2006 14:03

André-Mutien Léonard Ketter

Namen-Mechelen-Brussel

Gij Spekschietpater,

Namens het Algemeen Verenigd Ver- bond van Vlaamse Verontwaardigde Inqui- sitoren (AVV-VVI) stellen wij u een min- nelijke schikking voor. Vermits gij geen pleitbezorger zijt van euthanasie, zullen wij in uw geval daar niet op aandringen. Wij suggereren u wel de keuze tussen de gif- beker, de guillotine of de galeien. Met een voorkeur voor de laatste optie, opdat gij uw zonden daadwerkelijk zoudt uitzweten, uw schulden betalen aan de gemeenschap en ons niet langer zult verleiden met valse beloften over het eeuwige leven, amen.

Dat zullen we er met de nodige zweepsla- gen wel uitranselen, sè.

Want het is een Zwarte Vrijdag voor de Kerk, zo vernemen wij van de alombekende spirituele werkgroep Evangelie Levensna- bij. Jonge priesters zitten in de put, want gij wilt de ijzige wind der verrechtsing over deze contreien doen waaien. Wij krijgen de raad ons zo snel mogelijk aan te sluiten bij de Facebookgroep ‘Het is schandalig dat Léonard aartsbisschop wordt’. Zolang gij tenminste niet meteen het gebruik van internet verbiedt, wat ons niet zou ver- wonderen vermits gij van oordeel zijt dat het ware evangelie gepredikt wordt van op de kansel en niet in digitale chatrooms.

Maar daar houdt of hield het niet mee op.

Zorgnet Vlaanderen, het ACW, de Boe- rinnenbond, het hele gamma politiekcor- recte welzijnswerkers stuurden meteen forse waarschuwingen de wereld in: gij zult de nieuwe ethische verworvenheden niet terugdraaien (abortus voortaan tot acht maanden zwangerschap!). Het Algemeen Verenigd Verbond van Verontwaardigde Vlaamse Hoofdredacteuren (AVV-VVH) dreigde ermee de persen stil te leggen als gij na het aanvaarden van uw ambt nog één onvertogen woord zoudt durven spreken.

En bij de Holebifederatie voelden ze zich bijzonder zwaar in hun kruis getast: Rome heeft alweer het machtswoord gespro- ken zonder toestemming te vragen aan de gelijkslachtigheid. Droefenis alom, de klok wordt enkele eeuwen teruggedraaid.

Zwarte habijten regeren voortaan het land.

Wat doet de overheid? Kijkt zij zomaar, zonder enig begrip, de andere kant uit?

Neen, want vanuit de Luikse werkplaat- sen drukt Laurette Onkelinx haar diepe bezorgdheid uit. Zij vreest dat gij een bedreiging gaat vormen voor ‘het Belgische compromis’. Daarmee zegt zij te bedoe- len de scheiding van kerk en staat en de dialoog tussen vrijzinnigen en de verschil- lende religies. Wij gaan dat ietwat vran- ker en vrijer vertalen. Gij wordt geacht uw mond te houden over het streven van bepaalde parlementairen om binnenkort ook kinderen, dementerenden, gehandi- capten en wilsonbekwamen te euthanase- ren. Gij zult u niet verzetten tegen de ver- dere uitbouw van de abortusindustrie. En gij zult in geen geval een verkeerd woord zeggen over de islam, gezien de PS een heel nieuw moslimelectoraat probeert uit te bouwen. Bovendien hebt gij ooit eens dur- ven uitleggen hoe de politieke constellatie in dit land precies in elkaar zit: ‘De Frans- taligen moeten afstappen van hun superio- riteitscomplex. Lange tijd was Vlaanderen het slachtoffer van Franstalige arrogantie.’

Vermits men aan Franstalige kant hoopt met medewerking van Leterme die situa- tie nog geruime tijd te bestendigen, moet ge ook die woorden inslikken en ontken- nen dat ge ze ooit uitgesproken hebt. Zo niet worden alle kerken zonder pardon tot volkshuizen omgebouwd.

Gelieve u in het vervolg ook te ont- houden van Arianisme, Donatisme, Jan- senisme, Manicheïsme, Modalisme, Mon- tanisme, Nestorianisme, Gnosticisme en Monofysitisme. Het is al erg genoeg dat gij u bezondigd hebt aan de gruwel van het Nepotisme, want gij zijt blijkbaar een per- soonlijke vriend van Benedictus XVI, alias Joske Ratzinger, die onze braven Danneels van de pauselijke troon heeft weggehou- den. Gelieve u eigenlijk ook maar ineens te onthouden van het hele kardinaalschap, want het zou toch maar voor vijf jaar zijn, maar op vijf jaar tijd ‘kunt gij veel kapot maken’. Aldus de befaamde parochieas- sistent Bart Pieters in de Gazet van Ant- werpen, en die krijgt ook bij ons het laat- ste woord.

Brief aan ...

Het Complex aan de ReyeRslaan

Wees maar gerust dat er in het Huis van Wantrouwen een aardig tandje is geknarst toen bekend werd dat Luc van den Brande de nieuwe voorzitter zal worden van de Raad van Bestuur van de VRT. Luc van den Brande, die hele of halve flamingant, dat gewezen ministerke-president dat Vlaamse lucht wou gaan verkopen over de hele wereldbol! Nog erger dan Geert Bourgeois!

Els Witte, vroegere voorzitster en Brusselse logetante, ja, die was tenminste gekwalifi- ceerd. Net als de logebroeders Guy Peeters en Tony Mary, dat waren nog eens heren van stand. Mary hebben ze uiteindelijk wel moeten wippen omdat hij de VRT financieel de dieperik in ging sturen, maar zijn stre- ven was zuiver en nobel zijn inzet. Maar Van den Brande, waaraan heeft de VRT dat verdiend? Na het aantreden van kardinaal Léonard slaat de onbekwame contrarefor- matie ineens ook toe aan de Reyerslaan!

politiek pakket

Flauwekul, natuurlijk. Het was precies onder Van den Brande dat Bert de Graeve de VRT nieuw leven inpompte en het werd hoog tijd dat de vrijzinnigheid even wat gas moet terugnemen (op papier dan toch).

CD&V had trouwens al lang zijn zinnen gezet op de VRT en zo werd de omroep deel van een politieke “deal”, waarbij de socialisten De Lijn behouden en de N-VA een nieuwe topman (Danny Pieters) mag gaan leveren voor de VDAB. Naar ver- luidt had Kris Peeters liever zijn ex-kabi- netchef en zakenadvocaat Koen Geens aan het hoofd van de openbare omroep gezien, maar die weigerde. Volgens sommi- gen heeft Geens zijn zinnen gezet op een academische carrière aan de KU Leuven. In elk geval wordt hij intussen wel het nieuwe gezicht van Vlaanderen In Actie (VIA), het prestigeproject van de ministerpresident dat Geens trouwens de voorbije jaren ook al stuurde vanachter de schermen.

Van den Brande dus, en vermits een CD&V’er de nummer één wordt van de Raad van Bestuur, kan het bijna niet anders of een sos zal Dirk Wauters opvolgen als gedelegeerd bestuurder. Of in elk geval iemand die voor de sossen rijdt. Vraag is of die van binnen of van buiten de VRT zal komen.

Het vroegtijdige vertrek van Mary en Wauters is niet van aard om nog te plei- ten voor buitenstaanders. Een selectiebu- reau kan perfect een kandidaat aanbeve- len die binnenshuis over de juiste papieren

beschikt. Zeker als dat selectiebureau goed wordt “aangestuurd”. Of krijgen we toch een “deus ex machina” zoals onze VRT-vol- ger Jan Neckers op pagina vijf uit de doe- ken doet?

niks onafHankelijk!

Intussen blijft het essays en opiniestuk- ken regenen van allerlei wereldverbete- raars en (zelfbenoemde) mediaspecialisten over de toekomstige taak van de openbare omroep, ook al zouden de auteurs moe- ten beseffen dat de opdracht van de VRT altijd voor een groot deel bepaald zal wor- den conform de politieke machtsverhoudin- gen van het moment. Maar de “onafhan- kelijkheid” van de VRT zal binnenkort ook op een andere manier op de proef wor- den gesteld: de nieuwe combinatie van het mediahuis Woestijnvis met Humo, uitgeve- rij Sanoma (een op revanche beluste ex- directeur tv Aimé van Hecke) en de Core- lio-groep zal ongetwijfeld proberen zijn greep op de openbare omroep te verster- ken. We willen de VRT nog wel eens zien besparen op al de succesrijke programma’s die het bij of via Woestijnvis aankoopt, ook al roept rode mediaminister Lieten dat er niet alleen meer op de kijkcijfers moet wor- den gelet. In 2011 moet de VRT opnieuw onderhandelen over het exclusiviteitscon- tract met Woestijnvis. Daar zullen Woes- tijnvis-baas Wouter Vandenhaute en con- sorten boter bij de vis eisen, terwijl binnen de VRT steeds meer wordt geklaagd dat de eigen programmamakers minder en min- der aan de bak komen. Herinner u de hei- bel enkele jaren geleden over het financiële gewin van Woestijnvis bij de VRT. Blijkt nu zelfs dat Woestijnvis in het crisisjaar 2009 meer winst heeft gemaakt dan een jaar voordien!

Een andere kritische noot: momenteel kunt u op de VRT-webstek www.deredac- tie.be reageren op de visie van de hoofd- redactie van de VRT-nieuwsdienst hoe de kijker en luisteraar moet worden geïn- formeerd. Bedoelde driekoppige hoofdre- dactie heeft daarover een aantal teksten geproduceerd. Als u bijvoorbeeld - we zeg- gen maar wat - vindt dat de Vlaamse zaak te weinig aan bod komt, of met de heer Kris Hoflack (hoofdredacteur duiding) van mening verschilt over de berichtgeving over het Vlaams Belang, mag u die kans zeker niet laten voorbijgaan. Let wel: de “web- meester” van de VRT waarschuwt dat u op beleefde manier moet reageren. Controleer dus of uw reactie wel degelijk de elektro- nische pagina’s haalt en niet bij voorbaat wordt gecensureerd.

Echo’s uit de Koepelzaal

punt

•

We zijn zeker niet de trouwste fans van Jurgen Verstrepen (momenteel LDD) maar - ons devies getrouw - als het goed is, zeggen we het ook. Verstrepen heeft nu Parochie- raadvoorzitter Jan Peumans rechtstreeks uitgedaagd hem te verbieden zijn notebook of blackberry te gebruiken tijdens de plenaire zitting. Tijdens saaie vergaderingen - en zo zijn er inderdaad nogal wat! - en dito inter- venties zijn die dingen onze laatste redmid- delen, zo argumenteert hij. Onze moderne maatschappij beschikt nu eenmaal over die hulpmiddelen, zo onmisbaar voor sommigen.

We kunnen de achtbare vertegenwoordiger des volks daarin wel volgen: toen de telefoon stilaan ingeburgerd geraakte, zo ergens in het begin van vorige eeuw, werd daar in het par- lementair halfrond ook gebruik van gemaakt, met overigens iets meer ophef en stoornis tot gevolg dan vandaag bij die (als men wil) vrij discrete speeltjes...

duel

•

Uitgedaagd, zegden we. Inderdaad: Ver- strepen eindigt zijn open brief met een regel- rechte oorlogsverklaring: ‘U begrijpt dat ik dit niet zomaar over mij kan laten gaan en dus protestacties zal opstarten als u mij het verbod geeft om mijn blackberry of note- book te gebruiken in de plenaire zitting.

Deze keer mag u zelfs met de fractieleiders beslissen maar ik zal niet plooien. Ik zal u zoveel onderbreken, zo weinig luisteren naar uw richtlijnen tot u toegeeft. Ik zal mijn recht van free speech zéér letterlijk opnemen zon- der rekening te houden met uw richtlijnen.

U kan natuurlijk nog de MP’s inschakelen maar dat staat niet goed als voorzitter van een democratisch verkozen parlement.’

onaanvaardbaar!

Als je ze geen 24 uur op 24 en geen zeven dagen op zeven nauwlettend in het oog houdt, doen ze stommiteiten of ezelarijen!

Neem nu de van Oostende afkomstige, maar in Brussel hokkende openblauwe schoonheid Ann Brusseel. Die bestond het in de com- missie Buitenlands Beleid en Europese Aan- gelegenheden op te roepen het Minderhe- denverdrag goed te keuren en te ratificeren.

Ze gaat hiermee lijnrecht in tegen een con- sensus die in Vlaanderen bestaat om dit ver- drag niet goed te keuren, zolang de Frans- taligen niet bereid zijn te erkennen dat er binnen de Belgische federatie - met uitzon- dering van de Duitstaligen - geen minder- heden bestaan, zoals niet alleen het gezond verstand zegt! De Franstaligen kennende, is

het gevaar beslist niet denkbeeldig dat zij dit verdrag als breekijzer zouden gebruiken om meer rechten op te eisen in Vlaams-Brabant en in Vlaanderen, versta: een uitbreiding van die reeds zo funeste faciliteiten.

Caroline contra yves

•

Als het in hun kraam, willen de roodhui- den soms wel eens een zwartgeel deuntje fluiten, al kunnen we ons niet voorstellen dat er nog veel vrome zielen zijn die daar in trappen. Vorige week haalde het onge- neerd foorwijf dat hen voorzit vrij scherp uit naar Leterme met zijn oproep tot samen- werkingsfederalisme. Zij verweet hem (op

haar beurt, want wie heeft dat beeld nu nog niet gebruikt?) ‘roestige vadsigheid’ en het feit dat de federale regering o.a. de Vlaamse regering de kastanjes uit het vuur laat halen.

‘De liefde en vooral de politieke daadkracht moet van twee kanten komen’, zei ze en ver- wees met name naar het federale armoede- plan. In zijn antwoord herhaalde Kris Pee- ters dat hij erover zal waken dat het federale niveau ‘geen schoonmoeder wordt, in zaken waarvan wij de verantwoordelijkheid en de bevoegdheden hebben’. Schoon gezegd van de minister-president...

Lees verder blz. 14

De dingen dezer dagen 4

Roddels uit de Wetstraat

Zat Michelleke

•

Drankorgel Daerden mocht het na zijn opgemerkte lalpartij in de Senaat ook nog eens komen uitleggen in de Kamer. Iedereen zat op het puntje van zijn stoel in de hoop de Luikse lolbroek nog eens in zijn beste doen te zien. Zelfs de geitenboer uit Ieper was speciaal naar de praatbarak afgezakt om te horen en te zien of ‘Papa Michel’ zich zou houden aan zijn respectvol verzoek om zijn ambt met waardigheid uit te oefenen. Daer- den bleef wie hij is, maar tapte deze keer toch uit een ander vaatje.

Hij hield zich zelfs serieus en hoewel hij in zijn antwoord rond de pensioenenpot draaide, deed hij alle moeite van de wereld om op een redelijk deugdelijke manier te antwoorden op de diverse vragen. Waar- mee eigenlijk bewezen is dat het in de Senaat voor twee weken wel degelijk ging om een gealcoholiseerde minister...

Georganiseerde vraag

•

Naar aanleiding van de recente gruwelijke moordpartijen in Loksbergen, had de halfgod en mediageile Jef Vermassen al laten verstaan dat hij te vinden is voor een Europese data- bank waarin alle moorden en zware crimi- nele feiten zouden worden opgeslagen, zodat het gemakkelijker wordt speurwerk te ver- richten. Meer nog, hij zou er de minister van Justitie al over aangesproken hebben. Geen hond kan daar tegen zijn, maar om dit ver- der in het licht te zetten en te onderstre- pen dat de minister ‘goed bezig’ is, mocht brave ampersander Raf Terwingen aan zijn eigen minister openbaren hoe fantastisch hij dat idee wel vindt en of de minister dat ook vindt. Het antwoord was voorspelbaar.

Meer nog, Tsjefaan de Clerck antwoordde dat hij van het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie medio dit jaar gebruik zou maken om de zaak te bespreken. Rafke blij

naar zijn bank en de minister trots op zich- zelf. Geeuw!

Bastenaken/Bastogne

•

Onder meer Boze Bruno Stevenheydens en niveaan Jan Jambon interpelleerden de minster van Buskruit en Schietgeweren Pie- ter de Crem over diens hervormingsplannen, vooral omdat hij na Waals protest toch twee kazernes zal openhouden, nl. die van Baste- naken en Aarlen.

Het viel op dat Boze Bruno consequent sprak over Bastenaken, terwijl lange Jan het steevast over Bastogne had. En Pieter Crembo hield het als Belze knechtfederalist bij Bastogne/Bastenaken. ‘t Is een detail, dat is waar. Maar toch...

Verhinderd

•

Maya Detiège had zich verontschuldigd voor de plenaire vergadering en stond dus in de notulen als ‘verhinderd’ genoteerd. Ieder-

een was bijzonder ongerust bij deze opval- lende afwezigheid, zeker na haar optreden vorige week met haar hond in de commis- sie Volksgezondheid. Vele Kamerleden stel- den zich diepgaande vragen. Zou ze met de hond gaan wandelen zijn? Is ze met haar ongeschoren gezel Dusauchoit op zoek naar een vaste hondensit? Is ze op consultatie bij een advocaat nadat een onverlaat een klacht tegen haar neerlegde omdat ze de hond nog voor de zesde levensweek had weggehaald bij de moeder (wat naar verluidt wettelijk niet mag)? Is ze op zoek naar de juiste hon- denbrokken? Is ze de hond aan het leren pootjes geven? Is ze het beestje aan het leren niet zijn gevoeg te doen op het tapijt?

Vragen om te vragen

•

Nooit tevoren werd een danige diarree aan schriftelijk een mondelinge vragen vast- gesteld in de praatbarak als de jongste tijden.

Tal van fluweelzitters bestoken de ministers met karrenvrachten vragen over soms ern- stige, maar hoofdzakelijk ook vergezochte zaken. Vaak heeft alles met de persoonlijke scores te maken waarbij aan de achterban kan getoond worden hoe actief men wel is

‘in Brussel’. Uiteraard moeten de ministers stevig ondervraagd worden over hun beleid, maar het moet op zijn minst toch allemaal een beetje ernstig blijven lijken.

Selectief geheugen

•

Er is heel wat te doen rond de aankoop van een miljoenencomplex aan de overkant van de praatbarak. Er zouden tal van dien- sten in ondergebracht worden. De aan- koop werd beslist in de zogenaamde quaes- tuur, zeg maar het ‘zakelijk beheer’ van de Kamer. Spallochtoon John Crombez liet in de Senaat verstaan dat hij het niet eens is met die aankoop. Hij vindt het een “abso- lute schande”. De aankoop is niet nodig en ongehoord in tijden van economische crisis, vindt hij. Hij was wel even uit het oog ver-

loren dat ook de socialistische quaestor, de lijzige oud-minister René Landuyt, de aan- koop mee goedkeurde, zoals prompt werd bevestigd door de voorzitter van de quaes- tuur. Onbeschaamd komt René nu vertel- len dat hij zich dat niet meer kan herinne- ren. Ja wadde! Socialisten en geld: het gaat nooit samen.

Parlementaire censuur

•

Kuitenbijter Filip De Man had in de Kamer al eens een voorstel van resolutie ingediend waarin hij ervoor pleitte personen met een dubbele nationaliteit van regerings- en andere gezagsfuncties uit te sluiten. Hij vindt dat er o.m. een exclusieve loyaliteit aan het landsbelang moet betoond worden en dat mogelijke belangenvermengingen moeten worden uitgesloten. Men kan het daarmee eens zijn of niet, dat is nu het punt niet. Zijn Boze collega’s Van dermeersch en Buysse namen het voorstel over om het in de Senaat in te dienen. Moet kunnen, want in een par- lement moet toch alles bespreekbaar zijn.

Maar dat was buiten de waard gerekend.

Vlamingenhater Delpérée van de cdH schruwelde het uit dat het voorstel racis- tisch en ongrondwettelijk is en dat hij het naar de Raad van State zal sturen om het te doen toevoegen aan het lopende dos- sier om de partijfinanciering van de Bozen af te pakken.

Alle Franstalige partijen, gesteund door de

‘Vlaamse’ spallochtonen en groene heikneu- ters weigerden daarna het voorstel in over- weging te nemen.

Toen De Man het bericht van zijn kom- panen vernam, stelde hij meteen voor dat baron Delpérée nu ook consequent blijft en nooit meer naar al die “racistische” landen reist waar dergelijke regeling van kracht is.

En ook niet meer naar de VS waar men zelfs in het land moet geboren zijn om president te kunnen worden.

Knechtfedralisme

VVB drinkt op het nieuwe jaar

Voor de nieuwjaarsreceptie van de VVB - de achtste keer op rij - moest je dit jaar naar Hasselt. Ze noemden hun nieuw- jaarsreceptie dé nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse beweging. En daar is iets voor te zeggen. Op de aanwezigheidslijst stonden een dertigtal parlementsleden uit vijf par- tijen en alle mogelijke parlementen. Je moet het maar doen. En ook van de niet-partijpo- litieke beweging was er veel volk. Om echt dé receptie te worden, met de nieuwjaars- brief van de Vlaamse beweging, zal de VVB toch nog wat inspanningen moeten leveren om nog een bredere aanwezigheid te heb- ben van de beweging.

Als gastspreker, een man uit de streek: Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams Parle- ment. Hij bracht een onderhoudende rede en kreeg de lachers op zijn hand en applaus.

Wij onthouden dat hij elk debat weigert met de oude De Croo (gezien de uitlatingen over Vlaams-nationalisten) maar wel een interes- sante e-post-conversatie met de man eropna houdt. Peumans stelde ook dat het zwaarte- punt van de binnenlandse politiek verschuift van het federale naar het Vlaamse niveau, naar zijn (hij noemde het ‘ons’) parlement dus. En dus moet het beter in dat parlement.

We kunnen hem geen ongelijk geven. Om dat Vlaams Parlement meer uitstraling te geven, zoekt hij ook contact met andere evenwaar- dige regioparlementen zoals Catalonië, Bas- kenand, Schotland, sommige Duitse deelsta- ten en Wallonië. Peumans blijft ook bij zijn voornemen niet naar het paleis te gaan bij officiële gelegenheden. Wij houden van poli- tici die woord houden. En een staatshervor- ming ziet de Vlaamse parlementsvoorzitter niet zitten voor 2011 en dan verdedigde hij de Maddensstrategie. En verdedigde zo het wachten van de Vlaamse regering... Tja in de krant was al te lezen dat Maddens zelf daar bedenkingen bij had.

Dan was het de beurt aan de waarne- mend voorzitter van de VVB, Pieter Vander- moere. Die hield het op een terugblik en een vooruitblik. Die terugblik was niet zo fraai, met aandacht voor politiek, de crisis en het Vlaamse banenverlies, de rustige vastheid die een stilstand werd, het bevriezen van de communautaire ‘werven’ van Van Rompuy.

Maar ook voor de VVB was het een woe- lig jaar: er was de succesvolle conventie in mei, maar ook voorzitter Defoort (die afwe-

zig was!) die opstapte en het overlijden van covoorzitter Huguette de Bleecker.

Vandermoere keek ook vooruit. Op 24 april houdt de VVB een Brusselcongres en volgens de voorzitter wordt de trant: met Brussel als het kan, zonder Brussel als het moet. Ook bracht Vandermoere de stra- tegie voor BHV ter sprake. De werkgroep BHV heeft een nieuwe motie klaar die ze voorlegt aan de burgemeesters en colleges in de Vlaamse rand. Om die opnieuw kleur te doen bekennen. Vandermoere kon blij melden dat de eerste CD&V’er al getekend had. Symbolisch omdat de CD&V nationaal zwaar tegengas geeft. In de wandelgangen wordt gezegd dat de werkgroep BHV alle mogelijkheden van acties open wil houden, inclusief opnieuw de straat op gaan. We zul- len zien. Het wordt een hete herfst.

Wij dronken alvast een glas op de Vlaamse onafhankelijkheid, en op uw gezondheid.

LvR

Marie-Rose Morel kiest voor vastgoedsector

Defoort oPnieuw VoorZitter?

Eind augustus nam Eric Defoort ont- slag als voorzitter van de VVB. Voor insi- ders leek het een donderslag bij heldere hemel, of toch minstens een licht bewolkte.

Het mandaat van Defoort als VVB-voorzit- ter ging niet over rozen, maar zijn plotse beslissing om ‘zijn mandaat ter beschikking te stellen’ deed de wenkbrauwen fronsen.

Iedereen zocht een reden waarom Defoort was weggegaan op een moment dat het goed leek te gaan. Zijn uitleg dat hij “niet genoeg medestanders vond voor de veran- dering die hij beoogde” (DS 27/08/’09) werd door elke insider afgedaan als een drogreden. Vijf maanden later lijkt het erop dat we de echte reden voor het ontslag ken- nen. Defoort heeft andere perspectieven en met ons slecht karakter denken we dan, met meer eer of meer verdiensten.

Dat Defoort heel dicht staat bij De Wever en de N-VA is algemeen geweten.

Maar blijkbaar willen beiden dat nu ook omzetten in een engagement. Een verkies- baar mandaat zit er niet in, maar er kunnen wel nog wat postjes worden verdeeld. Er werd gefluisterd dat Defoort voor de N-VA naar de Raad Van Bestuur van de VRT zou

gaan. Defoort heeft daar al eerder gezeten, in lang vervlogen tijden, als vertegenwoor- diger voor Volksunie. Dat werd ook door De Tijd (14/01/’10) gemeld. Maar dat zou slechts om te lachen geweest zijn.

Maar er zou nog een fijn en prestigieus postje in de lucht hangen voor de profes- sor. In maart moet er een nieuwe voorzit- ter verkozen worden van de Europese Vrije Alliantie (EVA), zeg maar de Europese par- tij waartoe de N-VA behoort (en samen met de Groenen een technische fractie vormt in het EU-parlement). Op dit moment is Nelly Maes de voorzitter van de EVA, maar Spirit, VL.Pro, SLP zijn, op opslorpen na, dood en hebben ook geen EU-parlementslid meer.

Dus exit Nelly. En wie wordt, volgens onze bronnen, bijna zeker in maart tot voorzit- ter verkozen van de EVA? Prof. dr. em. Eric Defoort. Hij zou dus op zijn minst kandi- daat-voorzitter te noemen zijn. En dat zo’n voorzitterschap hem meer zegt dan dat van de VVB, dat verwondert ons niet. In het EU- Parlement zullen waarschijnlijk geen grie- zels te vinden zijn.

Marie-roSe Doet het weer Zijn ze op de VRT bezweken voor de

charmes en de overredingskunst van Marie- Rose Morel? Of hebben ze haar bevrijd van haar cordon sanitaire omdat ze beschouwd wordt als een “dissidente” binnen het VB?

Hoe dan ook, Marie-Rose Morel kreeg ruimte op deredactie.be om haar zeg te placeren.

Zo mogen we vernemen dat Marie- Rose gewonnen is voor rechtstreekse voor- zittersverkiezingen bij het Vlaams Belang.

En de partijtop moet ook open staan voor een generatiewissel, vrouwen moeten een belangrijkere plaats binnen de partij te krij- gen en er moet ruimte zijn voor interne partijdemocratie. Volgens Marie-Rose is er nood aan vers bloed, want “wie uit terri- toriumvrees halsstarrig elke nieuweling met een eigen mening vakkundig doodknijpt, begaat een grote strategische fout”.

Als we niet zo een goed hart hadden, zou ons slecht karakter ons influisteren dat Marie-Rose zichzelf aan het promoten is.