€ 2,30
73ste jaargang • nummer 28 • donderdag 13 juli 2017 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
7 miljard euro dat van Vlaanderen naar Wal- lonië stroomt: het cijfer in de meest recente KU Leuven-studie komt overeen met de bedra- gen die in eerdere onderzoeken werden vast- gelegd. Omgerekend betekenen de transfers een kost van 2.590 euro per gezin. Dat houdt in dat de modale Vlaming elk jaar meer dan een maand loon ziet verdwijnen om de transfers te financieren. Zonder de kosten van de ver- grijzing in rekening te brengen zou dat bedrag zelfs oplopen tot 3.000 euro, of 8 miljard in totaal. Ook Brussel draagt netto bij. Wallonië ontvangt dan weer 4.820 euro per gezin.
De geldstromen situeren zich om te begin- nen in de personenbelasting. De Vlamingen dragen daar in verhouding een stuk meer bij dan de Walen, wat leidt tot een transfer. Al is het zo dat de regionalisering van een deel van de personenbelasting ervoor zorgt dat de transfers tussen 2000 en 2020 op papier sta- biel zullen blijven.
Daarnaast is er de sociale zekerheid. In de pensioenen is er sprake van een omgekeerde transfer. Sinds 2000 is het Vlaamse aandeel in de pensioenuitgaven met 1,5 miljard gestegen.
Maar die hogere pensioenuitgaven voor Vlaan- deren worden gecompenseerd door Wallonië, dat op het vlak van gezondheidszorg en werk- loosheid veel meer uit de federale pot haalt.
Bevooroordeelde wetenschapper
Tijdens de persvoorstelling van de trans- ferstudie deed zich een vreemd tafereel voor.
Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA) mij- merde luidop over wat Vlaanderen met al die miljarden zou kunnen doen indien de trans- fers niet bestonden.
Professor André Decoster (KU Leuven), die de studie uitvoerde, vond dat een flauwe ver- gelijking. Hij zei dat het hier niet om een enve- loppe ging die jaarlijks door Vlaanderen aan Wallonië wordt overhandigd. Transfers zijn
gewoon het gevolg van het feit dat Wallonië armer is dan Vlaanderen. Een fatalistische hou- ding, want die vaststelling wordt al decennia gemaakt zonder dat daar in Wallonië verande- ring in komt.
Decoster en Willem Sas, de andere auteur van de studie, schoten daarna in actie. Via een uitgekiende communicatie richting pers (de Standaard voorop) werden de bedragen over de transfers geminimaliseerd. Natuurlijk kre- gen Decoster en Sas de steun van Vlamingen- hater Bart ‘Brinckie’ Brinckman, zoon van de voormalige voorzitter van de Antwerpse afde- ling van het Verbond van Vlaamse Academici.
Het is nu wachten op de ‘analyse’ van Marc Reynebeau, door Koen Meulenaere in De Tijd terecht ‘chagreynebeau” genoemd.
In heel de discussie heeft niemand het over de dubieuze rol die Decoster al jaren in het transferdebat speelt. In het verleden heeft hij elke transferstudie geminimaliseerd. Deze bevooroordeelde econoom maakt er een sport van. Wie kritiek had op zijn studies kreeg min- achtende mails als antwoord.
Ook heeft Decoster er een erezaak van gemaakt de strijd aan te gaan met zijn col- lega’s van het onderzoeksinstituut Vives, dat onder auspiciën van ondertussen gerenom- meerde economen Joep Konings en Geert Jen- nes wél wijst op de problemen van de aanhou- dend hoge transfers. Geven we nog mee dat Decoster tijdens de onderhandelingen over een zesde staatshervorming in 2011 adviseur was van Groen. Op zich geen probleem, maar achteraf verspreidde hij allerlei onwaarheden, zoals het verhaal dat de zesde staatshervor- ming de Vlaamse fiscale autonomie doet toe- nemen tot 77 procent.
Dat geldt enkel voor het gewest. De gemeen- schappen worden nog altijd door dotaties gefi- nancierd en niet door eigen belastingen van de
deelstaten. Gevolg is dat de totale fiscale auto- nomie voor Vlaanderen (gewest én gemeen- schap) met deze staatshervorming stijgt van 20,3 naar 34,2 procent. Minder dan de 50 pro- cent van de gemeenten.
Waar is de responsabilisering?
Het meest hallucinante is de bewering van Decoster dat de transfers niets met responsa- bilisering te maken hebben.
Responsabilisering houdt in dat ontvangers van transfers aangezet worden tot het voe- ren van een verantwoordelijk beleid om zo de geldstromen te doen dalen. Dat is in België zo goed als onbestaande. Onder andere door het gebrek aan fiscale autonomie van de deelsta- ten. Waalse professoren - geen Vlaamse dus! - riepen de Waalse regering in 2015 op om een
groeibevorderend en zuiniger beleid te voeren om zo de transfers te doen dalen. Maar het Bel- gische fiscale federalisme maakt dat de regio’s dus niet echt geresponsabiliseerd worden om een efficiënter beleid te voeren. De uit de hand gelopen herverdeling blijft een probleem.
Internationale studies tonen aan dat hoe meer herverdeling er tussen de regio’s is, hoe trager de inhaalrace verloopt.
Zoals Vives-onderzoeker Geert Jennes een paar jaar geleden op een colloquium van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) stelde: “Grie- kenland zou tekenen voor een ‘Wallonië-pac- kage’ in verband met financiering en transfers.”
Een nieuwe transferstudie in opdracht van de Vlaamse regering bevestigt dat de geld- stromen tussen Vlaanderen en Wallonië hoog blijven en dat er weinig zicht is op beter- schap. De transfers tussen Vlaanderen en Wallonië bedragen 7 miljard euro. Al snel schoot de pers in actie om dat bedrag te minimaliseren. Daarin zowaar geholpen door de wetenschappers die de studie zelf hebben uitgevoerd.
Transfers minimaliseren: een Vlaamse sport
Actueel 13 juli 2017
2
Uit de smalle beursstraat
Het Italiaanse risico
Het mocht niet meer gebeuren, maar het is toch gebeurd:
de belastingbetalers die failliete banken moeten ondersteu- nen en miljarden moeten ophoesten om ze te redden. Eind juni zette de Italiaanse regering een bedrag van 17 miljard euro opzij voor de redding van spaarders en beleggers van twee financiële instellingen. De Veneto Banca en Banca Popolare di Vicenza, twee niet zo’n grote banken, gingen over de kop.
Opgedoekt. De belastingbetaler financiert de gedupeerde aan- deelhouders en spaarders.
In strijd met Europese regels
Een maatregel die in strijd is met de idee van een Europese bankenunie. Die houdt in dat het de aandeelhouders en obli- gatiehouders van de banken zijn die moeten opdraaien voor een faillissement, niet de belastingbetalers. Maar de Italiaanse overheid trekt zich daar blijkbaar niets van aan, ook al han- delt ze in strijd met de Europese regels. De Europese Centrale Bank (ECB) en de Europese Commissie zien er geen graten in.
En het houdt maar niet op voor de Italiaanse banksector.
Begin juli gaf de Europese Commissie aan de Italiaanse over- heid toestemming om 5,4 miljard euro aan noodsteun te ver- strekken aan Monte dei Paschi. De bank zal meer dan 26 mil- jard euro aan slechte leningen van de balans halen. Die worden door privé-investeerders overgenomen. Wel moet de bank als
compensatie herstructureringen doorvoeren. De Italiaanse banken kreunen onder 360 miljard euro kredieten die wel- licht nooit zullen worden terugbetaald. De Italiaanse financi- ele sector is oubollig. De lokale besturen hebben een sterke macht over de financiële sector.
Italië blijft zorgenkind
De Italiaanse bankproblemen staan niet alleen. Het Zuid- Europese land is het zwakke broertje van de Europese Unie en vooral van de eurozone aan het worden. De eurocrisis lijkt nu onder controle en de economie trekt aan, maar als zich in de toekomst opnieuw problemen met de munt voordoen, dan komt Italië wellicht in het vizier van de speculanten.
De algemene economische zwakte van het land blijft groot.
Het bbp is nog altijd 7 procent lager dan in 2007, vóór de finan- ciële crisis. De welvaart van de bevolking is de voorbije tien jaar met 10 procent gedaald. De staatsschuld blijft met 132,8 procent van het bbp extreem hoog. De werkloosheid is met 11 procent verontrustend. De jongerenwerkloosheid van 34 pro- cent is ronduit dramatisch. Daarnaast zijn er structurele pro- blemen, zoals de maffia, die nog altijd 10 procent van de Itali- aanse economie controleert.
In Rome zijn er optimisten die beweren dat het de komende maanden en jaren beter zal gaan. De groei zou aantrekken rich-
ting 1,3 procent en de ondersteuning van consumptie en inves- teringen zou de werkloosheid doen dalen. Maar in vergelijking met andere landen in de eurozone, die richting 2 procent groei koersen, presteert Italië ondermaats. Enkel het noorden van Italië heeft een moderne economie die naam waardig, maar de producten die er geproduceerd worden zijn veel te duur, waardoor de bedrijven niet kunnen concurreren op de inter- nationale markten. De Italiaanse bedrijven hebben eveneens de trein van de digitalisering gemist.
Bedreiging voor de eurozone
Vraag is of Italië economisch een andere weg kan en zal inslaan. Spanje heeft zich ondertussen hersteld van de schok- ken van de financiële crisis en de grote recessie van 2009. Als Italië de komende jaren niet hetzelfde doet, kan het land de stabiliteit van de euro in gevaar brengen. Beleggers zullen een hogere risicopremie eisen voor Italiaanse overheidsobligaties, wat de Italiaanse staatsschuld nog zal verhogen. Dat betekent dat andere EU-landen zullen moeten bijspringen, en daar is men zeker in Noord-Europa niet happig op. Een economisch instabiel Italië is op termijn niet alleen voor de eurozone een bedreiging, maar voor het hele continent. En het overstijgt het economische domein. Na het sluiten van de Balkanroute is Ita- lië de belangrijkste aanmeerplaats voor illegalen. In 2016 kwa- men er 180.000 Europa binnen via Italië. Sinds begin dit jaar zijn dat er al 80.000. Angélique VAnderstrAeten De Europese economie trekt aan en in de Zuid-Europese landen is de economische stabiliteit teruggekeerd. Ook
in Griekenland en Spanje. Goed nieuws voor de eurozone? Niet helemaal, want Italië blijft een probleem.
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Geen woorden
maar daden!
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Word lid van het VNZ
Vlaanderen doet het goed
“Vlaanderen doet het goed, maar ik wil nog beter doen. En daarvoor hebben we méér nodig. De nieuwe bevoegdheden die we kregen in de zesde staatshervorming zijn geïmplementeerd. We bevinden ons nu op de limiet wat we nog kunnen en mogen doen”, zei Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) op de Fransta- lige publieke omroep RTBF, naar aanleiding van 11 juli.
Bourgeois benadrukt dat het goed gaat met Vlaanderen en zijn regering. Maar toch is het niet voldoende, luidde het. “We wil- len nog beter doen. En daarvoor hebben we meer bevoegdheden nodig. […] Momenteel kunnen we niet op alle vlakken een compe- tent, homogeen beleid voeren.”
Bourgeois haalde niet letterlijk een nieuwe staatshervorming aan, maar daar kwam het in feite wel op neer. Vlaanderen heeft de nieuwe bevoegdheden die het kreeg door de zesde staatshervorming ingezet en uit- gewerkt, maar botst nu op de beperktheden ervan, stelt de minister-president. “Er zijn limieten op wat wij nog kunnen en mogen doen, om nog beter te doen. Daarvoor heb- ben we meer bevoegdheden nodig.”
De N-VA-politicus verwijst naar de 5 reso- luties van het Vlaams Parlement uit 1999.
Daar werd de wens uitgedrukt tot verre- gaande Vlaamse autonomie met onder meer een splitsing van de sociale zekerheid. “Als minister-president ben ik gebonden door de resoluties van het Vlaams Parlement uit 1999, door het regeerakkoord. Als lid van de N-VA weet u dat wij pleiten voor confederalisme”, aldus Bourgeois.
Een aantal materies ziet het regeringshoofd nog als dingen die beter federale bevoegd- heden kunnen blijven: “Wat doen we nog samen? Er zijn nog gemeenschappelijke the- ma’s, zoals asiel, defensie, bepaalde aspec- ten van veiligheid… Maar de andere mate- ries kunnen we beter elk voor onze eigen rekening nemen. Ik geloof dat we beter zou- den doen zo.”
Vlaanderen is een natie, dat is waar
Bourgeois had ook iets te zeggen over de
richting van Wallonië, verder en verder weg van Vlaanderen. De minister-president her- haalde de mantra van N-VA-voorzitter Bart de Wever, namelijk dat er “twee democra- tieën bestaan in België”.
Er was even een ongemakkelijk momentje in de studio. Bourgeois sprak over zijn 11 julispeech in Kortrijk als bedoeld voor zijn Vlaamse “landgenoten” in de eerste plaats (en niet voor de Walen). Het is dus “hoe dan ook het feest van de Vlaamse natie?”, vroeg de presentator. “Ja, het is ons feest”, ant- woordde Bourgeois. De presentator repli- ceerde dat men aan Franstalige zijde niet over Wallonië spreekt als een “natie”. “Dat weet ik niet, maar Vlaanderen is een natie, dat is waar”, besloot Bourgeois.
De boodschap van Bourgeois staat niet geïsoleerd in de communicatie van de par- tij. Begin mei brak De Wever opnieuw een lans voor het confederale staatsmodel, en in maart zei de partijvoorzitter nog dat de con- federale agenda op tafel komt in 2019. Paral- lel met deze retorische inspanningen heeft de partij de kopstukken Sander Loones (Euro- parlementslid) en Matthias Diependaele (Vlaams fractieleider) in het veld gestuurd om op de communautaire trommel te roffe- len. Dit onder de noemer van ‘Objectief V’.
De collega-nationalisten van Vlaams Belang halen dan weer 11 juli aan om uit te halen naar het ‘opstapelen van de gemiste kansen’ door regeringspartij N-VA: “Eens de ministerposten verdeeld waren, werd al snel vijf jaar communautaire stilstand afgekon- digd.” Tegelijk pleit het Vlaams Belang voor het rechtstreeks verkiezen van het ambt van Bourgeois. Dat staat te lezen in een opinie- stuk door partijvoorzitter Tom van Grieken.
Jn
Kris Peeters, onze Vlaamse Nostradamus, belooft iedereen een job tegen...2025.
NAAR huIS
In de maand juni zijn 447 vreemdelingen België uitgezet. Dit is het hoogste aantal sinds 2007. Een derde van de uitgezette vreemde- lingen zat in een Belgische gevangenis. Dat meldt staatssecretaris Theo Francken. Die schrijft de stijging toe aan zijn terugkeerpro- gramma dat nu op volle toeren draait. De 447 gedwongen repatriëringen van juni zijn het hoogste aantal in één maand sinds 2007. In dat jaar behoorde Roemenië immers nog niet tot de Europese Unie en ging een groot deel van de gedwongen repatriëringen naar dat land.
Bij 156 repatriëringen ging het om gedeti- neerden. Samen waren de gevangenen goed
voor 4.663 maanden cel, ofwel 386 jaar effec- tieve gevangenisstraf.
Als Francken erin slaagt het tempo van de voorbije zes maanden aan te houden, zullen dit jaar ongeveer 12.000 vreemdelingen wor- den uitgezet.
ZWARE cRImINElEN
Onder de uitgezette vreemdelingen zaten heel wat zware criminelen. Zo pleegden 62 onder hen een diefstal met inbraak of geweld, begingen 4 onder hen een verkrachting en pleegden enkelen zelfs een moord.
“Onze focus ligt op die categorie, want dat is ook wat onze bevolking wil”, zegt Franc- ken. Wat de andere gerepatrieerden betreft,
gaat het om onderdanen van herkomstlanden waarmee België bilaterale akkoorden heeft afgesloten of vreemdelingen die volgens de procedure van de Dublinverordening worden uitgewezen naar het land waar ze voor het eerst asiel aanvroegen.
Het aantal terugdrijvingen zit ook in stij- gende lijn. In dergelijke gevallen gaat het om vreemdelingen die aan onze Schengengren- zen in luchthavens worden tegengehouden en meteen worden teruggestuurd. Het aan- tal vrijwillige terugkeerders is dit jaar even- wel gedaald.
Waar vorig jaar van januari tot mei nog 2.062 vreemdelingen vrijwillig terugkeerden naar hun herkomstland gaat het dit jaar in dezelfde periode slechts om 1.731 mensen.
Actueel
13 juli 2017 3
Kitesurfer
Mijnheer de stuntman,
Gij zijt klaarblijkelijk in de ban van Justin Trudeau en Emanuel Macron, uw taalgeno- ten uit Canada en Frankrijk. Zij zitten niet om een stunt verlegen teneinde belangstelling op te wekken, of ze doen eens iets anders om in de kijker te lopen. Zo kwaamt gij op het idee om uw waarde landgenoten “Veel plezier deze zomer. Prettig verlof aan ieder- een! - Bel été et d’excellents congés à tous!
- Genießen Sie den Sommer. Ihnen allen schöne Ferien! - Enjoy the summer. Happy holidays to all!” toe te wensen aan de voor- avond van het groot verlof.
Gij deedt dat niet in uw gekende stijl van houten klaas, met gefronste wenkbrauwen in de camera kijkend en stamelend naar uw woorden zoekend. Neen, gij liet u aan de Vlaamse kust filmen terwijl gij met een arendsblik over het water en de golfjes gleedt op een kitesurfplank. Onder het film- pje verscheen de geschreven boodschap, want vanop de plank lukte het u niet iets te zeggen. Spectaculair, dat wel. En het was eens iets anders. Waarom uw boodschap ook in het Engels – geen officiële lands- taal – moest gebeuren, is mij een raadsel.
Waarom dan ook niet in – ik zeg maar wat – het Spaans, het Latijn, het Gaelic en het Chi- nees. Zoals paus Johannes-Paulus II destijds vanop het balkon in het Vaticaan.
Mogen wij hopen dat gij hiermee voor een tijdje uit het beeld verdwenen zijt, of moeten wij u nog eens trotseren op 21 juli? Ik hoop op het eerste, al vrees ik voor het laatste…
Dan volgt de onvermijdelijke vraag wat gij dit jaar weer zult komen meedelen. Het feit dat gij al volop in vakantiestemming zijt, doet mij vermoeden dat gij u geen zorgen om het vaderland maakt.
Uw regering zit stevig in het zadel, ook al raakt het geduld van Kris Peeters bij alles op. De Vlaams-nationalisten zijn braaf en houden het Belgische schip mee drijvend en op koers. De vreemdelingeninstroom houdt steevast aan zonder dat het erg opvalt en de terreuraanslag in Brussel is alweer ver- geten. De straten worden nog niet overal ingenomen door biddende moslims. Poli- tieagenten krijgen nog niet overal te maken met scheldpartijen, lijfelijk geweld en spuug
in hun gezicht. Brussel, Antwerpen en Luik zijn nog geen brandend Hamburg. Het zijn alleen maar peilingen en geen verkiezingen die zeggen dat de communisten van de PTB/
PVDA sterk en groot zijn. Er is nog genoeg om plat te relativeren en van weg te kijken ten- einde de illusie te koesteren dat wij in een land van melk en honing leven.
Gij beseft daarbij niet dat veel burgers geen plezier aan hun vakantie zullen bele- ven omdat zij zich dat zelfs niet meer kun- nen veroorloven. Velen van hen zijn overi- gens vreemden in hun eigen buurt geworden en moeten zich beveiligen tegen inbrekers, bedreigers en verloederaars. En burgers die het financieel beter hebben, mogen steeds langer gaan werken om de groeiende kosten van werkloosheid, sociale zekerheid, leeflo- nen, sociale woningen, gratis bustickets en andere voordelen te kunnen betalen voor onder meer de in het oog springende nieuw- komers die maar geen werk vinden en hele dagen rondhangen zonder eens iets spon- taans terug te doen voor de samenleving die hen opvangt. Erger nog: sommigen van hen durven wel eens in de hand spuwen die hen voedt…
Gij zoudt daar eens bij moeten stilstaan, om misschien ooit eens te beseffen dat de druk op de ketel almaar toeneemt. Ik wil maar zeggen dat veel mensen aan al die roy- ale boodschappen te land, ter zee en in de lucht geen boodschap hebben. De realiteit is te grauw. De toekomst is onzeker zolang men de echte problemen waarmee de bur- gers in dit land te maken hebben uit de weg gaat of ervan wegkijkt.
Wat zoudt gij, als spektakelkoning, ervan denken om eens incognito met politieploe- gen in Borgerhout de nacht mee in te gaan, of als gewone piot eens zwaarbewapend urenlang in een station te gaan staan? Of eens een tijdje in de oude volksbuurten van de steden door te brengen, waar de mensen alle vertrouwen in de politiek verloren zijn?
Of u eens te mengen in de doelgroep van bijvoorbeeld SamuSocial in Brussel? Ik zeg maar wat, zo uit de losse pols.
Dat de vakantie lang mag duren, zodat we een tijdje van
u af zijn.
Briefje aan Philippe
Het zijn dan ook politici, Angela Merkel op kop, die Hamburg hebben uitgekozen als gast- stad voor de G20, daarmee afstappend van de gewoonte om dergelijke bijeenkomsten op afgelegen landelijke locaties te organiseren, waar de veiligheid veel beter kan worden gega- randeerd. Dat was noodzakelijk geworden na eerdere geweldorgieën in de marge van top- bijeenkomsten in grote steden als Straatsburg (2009), Genua (2001) en Seattle (1999). De politiediensten zullen Merkel ongetwijfeld heb- ben duidelijk gemaakt dat het linkse Hamburg een wel bijzonder ongelukkige keuze was, maar aangezien het haar geboortestad is, wilde ze van geen wijken weten. Met de gevolgen die we – althans voornamelijk op de sociale media – allemaal konden aanschouwen.
Geweldmonopolie
Uiteraard werden van alle kanten demo’s aangevraagd op alle dagen dat de top plaats- had, en de meeste daarvan kregen ook toela- ting. In een rechtstaat is dat ook normaal. Maar het is niet zo vanzelfsprekend als je op voor- hand weet dat er onder de tienduizenden ver- wachte betogers ook enkele duizenden zullen zijn die enkel komen om een stadsguerrilla op het getouw te zetten. Toch was de politie goed voorbereid: liefst 20.000 manschappen wer- den op de been gebracht. Niettemin liep het volledig uit de hand. En de politie valt daarbij het minst te verwijten.
In een rechtstaat berust het geweldmonopo- lie bij de overheid. Maar daardoor heeft ze ook de volle verantwoordelijkheid om de veiligheid van haar burgers op alle vlakken te waarbor- gen en op te treden tegen élke groep die deze veiligheid bedreigt. En daar loopt het in West- Europa grondig mis: om puur politiek correcte redenen worden sommige groepen bewust ontzien, waaronder extreemlinks. Dus laat de overheid toe dat extreemlinkse geweldenaars hun gang kunnen gaan. Dr. Alice Weidel, de lijst- trekster van de AfD bij de volgende Bondsdag- verkiezingen, merkte terecht op: “De rechtstaat heeft in grote delen van Hamburg zijn geweld- monopolie opgegeven”. Het boulevardblad Bild verwoordde het zo: “De vreselijke boodschap van Hamburg is: wanneer de meute wil rege- ren, dan doet ze dat gewoon.” Dat alles is een
politieke beslissing, in de eerste plaats van de Hamburgse socialistische burgemeester Olaf Scholz, maar ook van bondskanselier Merkel.
Forsere middelen
De ordediensten moeten er steeds over waken dat de gebruikte middelen in verhouding staan tot de dreiging. Je zet geen waterkanon in tegen tien betogers, die vraag je gewoon naar huis te gaan. Anders is er sprake van excessief politiegeweld (wat soms gebeurt – Vlaamse Bewegers weten er alles van). Maar het werkt ook in de andere richting. Je gaat terreur niet te lijf met een gummiknuppel, daarvoor zijn for- sere middelen nodig. In Hamburg waren forsere middelen nodig om de brandstichtende, plun- derende, vernielende en terroriserende meute te stoppen dan alleen pepperspray en een waterkanon. Grootschalig gebruik van traan- gas en rubberkogels was noodzakelijk, maar de politie mocht die middelen niet inzetten. Het gevolg was dat meer dan 200 agenten gewond raakten en dat hele wijken aan de chaoten wer- den overgeleverd. De totaal aan hun lot overge- laten burgers konden de schrijnende taferelen alleen maar met hun smartphone vastleggen.
Het is een wonder dat er geen doden vielen.
Geen verandering
Merkel mocht voor de camera’s dan wel zeg- gen dat ze het geweld ‘totaal onaanvaardbaar’
vond, de waarheid is dat dergelijke extreem- linkse raddraaierij al decennialang wél aan- vaard wordt. Door de overheid, de politiek, en zeker door de linkerzijde die steeds weer met vergoelijkend commentaar komt en de poli- tie de schuld geeft. Ook Andreas Blechshmidt, de organisator van de betoging van donderdag (onder de slogan ‘Welkom in de Hel’), wei- gerde zich op de televisiezender NDR van het geweld te distantiëren. Wellicht zullen de Ham- burgse gebeurtenissen een politiek staartje krij- gen, zeker zo kort voor de verkiezingen. Maar ten gronde valt geen grote verandering in aan- pak van dat soort extreemlinkse terreur te ver- wachten. Het is één van de symptomen van het afglijden van de West-Europese democra- tieën en een voorafspiegeling van een som- bere toekomst.
W.E.J.
De meute is de baas
Het geweld van extreemlinkse chaoten afgelopen weekend in Hamburg was zelden gezien, maar helaas voorspelbaar. De Duitse overheid laat al decennia toe dat hele delen van zowat alle grote steden in Duitsland de facto overgenomen zijn door extreemlinkse groepen. Elk jaar leidt dat tot geweld op ‘symbolische dagen’ als 1 mei. In Duitsland gedoogt men dat. Extreemlinks wordt door de veiligheidsdiensten wel gevolgd – men is de ‘loden jaren zeventig’ van RAF-terreur nog niet vergeten –, maar de politiek vindt de strijd tegen dit soort extremisme geen prioriteit.
Volgende week
Niet dat er iets te vieren valt, maar volgende week schijnt het onze nationale feestdag te zijn. Dat is elk jaar de dag dat de Zuidelijken feestvieren voor de jaarlijkse transfers die zij gul van de hardwerkende Noordelijken krijgen. Elk jaar wordt een week eerder, bij allerlei feestelijke toespraken, door de Noordelijken bezworen dat het maar eens gedaan moet zijn met die transfers, en toen dronken ze een glas, deden een plas, en bleven verder lamme- ren. Als dank eisten en verkregen de Zuidelijken dat over het onderwerp ‘transfers’ zelfs niet meer mag gesproken worden, laat staan dat er iets zou kunnen veranderen.
Vrijdag 21 juli zijn de dagbladhandels gesloten. Daarom verschijnt het ’t Pallieterke een dag vroeger. Reeds vanaf woensdag te koop in de dagbladhandel. En als Bpost een beetje wil meewerken, dan zit het ook op woensdag in uw bus.
Karlvan Camp - hoofdredaCteur
Boekenbeurs kiest voor extreemlinkse advocaat
Uitgeverij Egmont, de uitgeverij van het Vlaams Belang, mag nog steeds geen lid wor- den van de Vlaamse Uitgeversvereniging. Het Vlaams Belang start een proces.
De vzw Vlaamse Uitgeversvereniging over- koepelt zowat alle boekenuitgevers van Vlaan- deren. De algemene vergadering van de vzw beslist of nieuwe leden (uitgevers) welkom zijn. Al jaren wordt door die algemene verga- dering Uitgeverij Egmont uitgesloten van lid- maatschap. Op zich is het lidmaatschap van de VUV niet zo heel belangrijk, of noodzakelijk om actief te zijn als uitgeverij, maar lidmaatschap is een belangrijke voorwaarde om met een stand aanwezig te zijn op de jaarlijkse Boekenbeurs.
Niet-leden krijgen geen toegang tot de beurs.
In januari kregen we bericht dat de vzw Vlaamse Uitgeversvereniging zich zou ontbin- den. Maar in het Staatsblad is daarvan nog niets te vinden. De laatst gepubliceerde akte van VUV vzw dateert van 8 september 2015. In de plaats komt een andere overkoepeling, naar Nederlands voorbeeld: Groep Algemene Uitge- vers (GAU). De GAU behartigt de belangen van de Vlaamse boekenuitgevers van literatuur, kin- derboeken en non-fictie, lezen we op de web- stek. Of GAU een afzonderlijke vzw is, is niet duidelijk: in het Staatsblad zijn tot op heden geen akten gepubliceerd van deze vereniging.
Om het verhaal kort te houden: ook de alge- mene vergadering van GAU heeft beslist Uit- geverij Egmont te weren als kandidaat-lid.
Uitgeverij Egmont voldoet nochtans statutair
aan de voorwaarden, maar wordt desondanks geweigerd en dat zonder duidelijke opgave van een reden. Daarop heeft Uitgeverij Egmont beslist zowel GAU als de vzw Boek.be (de feite- lijke organisator van de Boekenbeurs) te dag- vaarden. De advocaat van het Vlaams Belang beroept zich hierbij op de wet ter bestrijding van discriminatie. Eind juni werd het proces ingeleid bij de Rechtbank van Eerste Aanleg.
Leuk om weten is dat de advocaat van de tegenpartij, zijnde GAU en Boek.be, ene Jos vander Velpen is. Meester Jos kennen we als de verzuurde en zagerige voorzitter van ‘De Liga voor Mensenrechten’, voormalig lid van AMADA en de PVDA. Vander Velpen is ook auteur van verschillende boeken over extreemrechts, over het Vlaams Blok, over racisme, et cetera. Als vanzelfsprekend zijn die boeken allemaal ver- schenen bij uitgeverij EPO (wat staat voor Edu- cation Prolétarienne - Proletariese Opvoeding), de marxistisch-leninistische uitgeverij van de PVDA, uiteraard wél aanwezig op de boeken- beurs. Meester Vander Velpen was ook de drij- vende kracht achter de processen tegen het Vlaams Blok, die uiteindelijk in 2004 leidden tot een veroordeling van de partij.
Het is veelbetekenend dat GAU en Boek.be beroep doen op die extreemlinkse advocaat.
KvC
We gaan hem missen
Kamerlid en voorzitter van de commissie Kazachgate, Dirk van der Maelen, onze dier- bare vriend die wij zo vaak oneerbiedig ‘de aartsdiaken’ noemden, zal in 2019 geen kan- didaat meer zijn op de sp.a-lijst voor de Kamer.
“Ik ben niet gevraagd om te stoppen, maar het is goed geweest”, zegt hij nederig. Sinds juli 1989 zit hij onafgebroken in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Ook al cumuleert hij niet, wat voortaan niet meer mag van big boss Crombez, toch verdwijnt hij. In de wan- delgangen wordt gefluisterd dat men hem stil- letjes naar de uitgang aan het begeleiden is omdat hij te veel het beeld van de oude sp.a uitstraalt en geen stemmentrekker (meer) is.
Voor alle duidelijkheid, en dit is de kern van de zaak: zijn broodje is gebakken. In 2019 vertrekt hij met een maximale uittredingsvergoeding en daarna krijgt hij een riant pensioen. Het moet gezegd dat hij een ijverig parlements- lid was, maar dat zijn zeurderige en klagerige stijl heel vaak op het systeem van de anderen werkte. Omdat hij daardoor dikwijls de lachers – en ‘t Pallieterke – tegen zich kreeg, gaan we hem echt missen. Maar hij blijft optimist:
“De sp.a zal niet worden weggeveegd, zoals de sociaaldemocraten in Frankrijk en Neder- land”, voorspelt hij. Waarschijnlijk zijn zoveel- ste verkeerde inschatting. Gelukkig is 2019 nog een eindje weg; en in die tijd zal hij nog wel voor inspiratie voor dit rioolkrantje zorgen.
Elke donkere wolk heeft een zilveren randje!
Sabotage
Bij de nieuwe krakersbezetting in Gent klaagde burgemeester Termont dat de fede- rale overheid geen werk maakt van een nieuwe wet om die ellende tegen te gaan.
Hij vergat er wel bij te zeggen dat de lieverd- jes van zijn eigen sp.a en Groen de stemming twee weken tegenhielden omdat zij meer hoorzittingen wilden om de zaak nog verder
‘uit te diepen’. Bijkomende hoorzittingen orga- niseren is een oude parlementaire truc om de boel wat te rekken. En toen de commissie Jus- titie daarover vergaderde, vorige week, waren er niet al te veel ‘uitdiepers’ aanwezig. Bij de aanvang van de vergadering slechts zes, en pas na een dik halfuur waren alle fracties ver- tegenwoordigd en kwam men tot 10 van de 17 leden. De opmerking van vooral N-VA en VB dat links de boel opzettelijk saboteerde en probeerde uit te stellen, was dan ook terecht.
Mysterycall?
Tijdens het zomerreces mogen er in het par- lement dan geen vergaderingen zijn, toch zit- ten onze ijverige parlementsleden niet stil. Al 25 jaar biedt VOKA de dames en heren volks- vertegenwoordigers de kans om te proeven van het bedrijfsleven. Gedurende één of twee dagen ontdekken ze de Vlaamse en Brusselse bedrijven van binnenuit. Dit jaar zou VOKA de kaap van 100 stages dik overschrijden. VB- fractievoorzitster Barbara Pas zou dat ook wel zien zitten, alleen vraagt ze zich af of ze wel kans maakt, want Voka heeft in al die jaren nog nooit een VB-parlementslid daartoe uit-
Roddels uit de Wetstraat
Dossier 13 juli 2017
4
genodigd. In een tweet beeldde ze zich in dat ze belde, zich bekendmaakte en dat de verbin- ding werd verbroken, zoals dat zo vaak gaat bij VB’ers… Misschien moet ze het ‘mysterycall’- systeem van Kris Peeters inschakelen om er zeker van te zijn dat ze niet uitgesloten wordt!
Lege doos
Over de ‘mysterycalls’ in het wetsontwerp van Kris Peeters had Veerle Wouters (ex-N-VA) een aantal forse bemerkingen. In het voorstel zouden sociale inspecteurs zich mogen voor- doen als potentiële werknemers om een werk- gever op discriminatie te controleren. Voor- eerst merkte zij op dat in de tekst een verschil bestaat tussen de Nederlandstalige en de Franstalige interpretering. In de Nederlands- talige tekst staat dat die ‘mysterycalls’ enkel mogelijk zijn in het kader van een gerechtelijk onderzoek. In de Franstalige tekst houdt men het op een ‘instruction’. België op z’n best…
Bovendien merkte ze op dat het zaakje juri- disch niet haalbaar is, omdat uitlokking vol- gens het EHRM (Europees Hof voor de Rechten van de Mens) precies dat is wat die inspec- teurs zouden moeten doen. En dat mag niet.
Zij voorspelde dat het een wet zonder tanden zal worden, die nooit uitvoeringsbesluiten zal kennen. Wouters zei tegen Peeters dat hij dus even kan doen alsof hij iets veranderd heeft, maar dat het resultaat een lege doos zal zijn.
In de wandelgangen begrijpt niemand wat Peeters bezielt om deze kwestie mordicus op de agenda te willen plaatsen. Profilerings- drang? Beuken tegen de N-VA en Open Vld?
Of is zijn geduld echt helemaal op?
Kristof in de knoop
Geen getoeter vorige week van Kristof Calvo van Groen. Hij was er wel, maar zei niks. Geen belerend vingertje, geen proceduregevecht en geen sneren naar leden van de ‘rechtse’ meer- derheid. En niemand werd vergeleken met Trump. Er zijn geen zekerheden meer! Was hij een beetje ziekjes? Lag zijn maag overhoop?
Had hij slecht geslapen? Heeft Laurette Onke- linx de voorbije dagen niet naar hem geknip- oogd? Of heeft hij zijn handen vol met het steunen van de rechtste, conservatieve rege- ring in Spanje, het land van zijn vaderen, waar de regering alles, maar dan ook alles doet om het streven van Catalaanse onafhanke- lijkheid tegen te gaan, zelfs als een democra- tische meerderheid dat wél wil? In een inter- view einde 2016 had hij immers gezegd: “Als je verwijst naar het streven naar onafhankelijk- heid in Catalonië dan moet ik zeggen dat mijn visie over Spanje en over België gelijklopend is: wij zijn voor meer samenwerking, voor ver- binding i.p.v. versnippering. Ik vind Vlaamse onafhankelijkheid dus niet zo’n goed idee.” In datzelfde interview zei hij ook nog altijd een grote fan van FC Barcelona te zijn. Maar net die voetbalploeg heeft zich begin mei uitge- sproken ten voordele van het Catalaanse onaf- hankelijkheidsproces en het referendum daar- over. Nog een reden voor Kristof Calvo om met zichzelf overhoop en in de knoop te liggen…
Wij wensen hem beterschap en vooral wat rechtlijnigheid. Neem op tijd je pilletje, Kristof!
Hogere burgerij
Mijn vrouw slaat nooit een aflevering over van de herhalingen van de Hercule Poirot- reeks van de BBC. Tijd om iets meer over die dame te lezen en naar Amazon en Bol.com te kijken. Het hele oeuvre staat nog altijd ter beschikking en niet alleen antiquarisch maar ook dankzij recente herdrukken. Veel lite- raire sterren uit dezelfde tijdsperiode twin- kelen maar heel flauwtjes, maar ‘Dame’ (het vrouwelijke equivalent voor ‘Sir’) Agatha flon- kert nog altijd.
De schrijfster situeert haar moordverhalen bijna altijd in gegoede kringen en dat is geen toeval. Agatha Miller is het derde kind van een Amerikaans-Brits koppel uit de hogere burge- rij. Vader Miller heeft, als erfgenaam van een familiefortuin, géén dag gewerkt. De jeugd van de schrijfster is er een van zonovergoten dagen in een prachtig huis in Devon, met veel personeel, afternoon tea, interessante bezoe- kers en beschaafde gesprekken. Agatha gaat zelfs nooit naar school; ze wordt door haar ouders onderwezen, leert zichzelf lezen en ze verslindt boeken.
Als ze elf is, sterft haar vader en dan blijkt dat het fortuin grotendeels opgesoupeerd is.
Het wordt allemaal wat soberder, met minder personeel, maar het is nog altijd een luilek- kerleventje. Reizen naar Frankrijk en Egypte, met soms een maandenlang verblijf in Caïro en Parijs, horen daarbij. Agatha leert uitste- kend Frans en het inspireert haar later bij de creatie van haar beroemdste detective. Ze vertelde soms dat de komst van Belgische vluchtelingen in 1914 leidde tot Hercule Poi- rot, maar elders gaf ze toe dat ze aanvanke- lijk een Franse detective creëerde. Ze vreesde echter dat Britse lezers zeshonderd jaar oor- log tussen Frankrijk en Engeland niet verge- ten waren.
Ze maakte er dan maar een Franstalige Belg van met een voor ons bijzonder irritante gewoonte. Want de schrijfster en veel van haar landgenoten denken blijkbaar dat veel buitenlanders goed (zij het met een accent) Engels spreken, maar niet in staat zijn een- voudige woordjes als “ja” of “juffrouw” te leren. Vandaar dat Poirot de ingewikkeldste grammaticaal correcte zin eindigt met “oui, mademoiselle” of “n’est-ce pas, monsieur?”.
Schrijven als tijdverdrijf
De slanke, blonde en mooie Agatha Mil- ler is een succes op de bals en de feestjes van haar klasse en ze ontvangt meer dan één huwelijksaanzoek. Tijdens zo’n bal valt ze als een blok voor de lange charismatische luchtmachtpiloot Archie Christie, al staat hij een trap lager op de sociale ladder. Het kop- pel trouwt ondanks de bezwaren van haar moeder (en in die tijd gehoorzamen volwas- senen nog dikwijls hun ouders) en verhuist naar Londen, waar Archie werk zoekt. Agatha Christie schrijft inmiddels wat kortverhalen die gepubliceerd worden, maar haar eerste romans en langere detectiveverhalen wor- den geweigerd. Geen probleem, want dit is toch maar tijdverdrijf.
Haar man neemt natuurlijk deel aan de oorlog en Agatha doet wat van dames van haar klasse verwacht wordt: verpleging. Het frêle burgerdochtertje helpt gewonden met de gruwelijkste blessures zonder verpinken.
Ze leert alles over verschillende soorten ver- doving en die kennis van medicijnen en ver- gif gebruikt ze later in haar detectiveverha- len. Na de oorlog krijgt ze haar enige kind en ze slaagt ze erin wat manuscripten te ver- kopen. Ze begeleidt haar man als die gedu- rende een jaar het hele Britse imperium over de hele wereld bezoekt. Maar de slanke Aga- tha wordt vlug de vrij plompe mevrouw Chris- tie en mijnheer zoekt en vindt “un deuxième bureau”, zoals ze in Congo zeggen.
De verdwijning
Christie deelt zijn vrouw mee dat hij wil scheiden en verlaat het huis. Ze is volledig
van slag. Wanhopig. Ze schrijft in een brief aan een zwager dat ze zich een aantal dagen in Yorkshire gaat beraden en vervolgens rijdt ze met haar eigen auto bijna een steengroeve in. Ze vermant zich en neemt de trein naar het noorden, en hoopt dat die zwager haar man tot de orde roept.
Aanvankelijk is dit een paar regeltjes in het plaatselijk sufferdje waard, maar een politie- commissaris is ervan overtuigd dat Archie zijn vrouw vermoord heeft en hij zoekt met veel middelen naar haar lijk. De nationale pers springt op de zaak en van dag tot dag worden de titels in de dan al beruchte tabloids gro- ter. Agatha Christie, die nauwelijks bekend is bij het grote publiek, wordt na 11 dagen een familiaire naam.
Op zeker ogenblik zoeken 2.000 vrijwilli- gers mee naar het lijk. Tot eindelijk iemand haar brief ernstig neemt (de commissaris dacht dat Archie de brief geschreven had als vals alibi) en rondkijkt in Yorkshire, waar men haar in een hotel vindt onder de naam van de minnares van haar man. Haar manoeu- vre helpt niet.
De echtscheiding wordt uitgesproken. De ongewilde publiciteit is niet mis en komt haar goed uit, nu ze op eigen benen moet staan en van de pen gaat leven. Naast Hercule Poi- rot creëert ze ook Miss Marple, een oudere versie van zichzelf. En ze vernieuwt volledig het genre, dat tot vandaag soms haar recep- ten volgt: veel mogelijke daders die allemaal geheimen hebben en ten slotte een confron- tatie met de hele mik in één kamer, waarbij de detective door zijn superieure intelligen- tie de moordenaar ontmaskert.
In de jaren dertig schrijft ze meesterwerk na meesterwerk, o.a. ‘Ten Little Niggers’, dat door de poco-zwendelaars inmiddels allang een andere titel heeft.
25.000 voorstellingen
Christie (ze behoudt de naam van haar ex- man) reist veel; o.a. met de Oriënt-Express.
Ze kiest als achtergrond voor haar moordver- halen exotische plaatsen die ze goed kent.
Op één van haar reizen ontmoet de 39-jarige mollige dame de 14 jaar jongere archeoloog Max Mallowan.
Hij vraagt haar ten huwelijk, wordt even- tjes al lachend afgewimpeld maar ten slotte gaat Agatha Christie overstag. Het huwelijk wordt een succes en enthousiast graaft ze met haar man mee. Haar brieven tijdens de Tweede Wereldoorlog bewijzen dat ze hem enorm mist, ook in haar bed, want ze is hele- maal geen blauwkous. Het klinkt raar, maar heel de tijd schrijft ze verwoed boeken om te ontsnappen aan geldproblemen. Zoals veel mensen stopt ze haar geld in onroerend goed, en haar landhuis met een lap grond van 13 hectare is een dure parel.
Maar schatrijk wordt ze niet, want boe- ken zijn duur in die tijd en de Christie-oplage bedraagt normaal 25.000 exemplaren. De belastingen weten haar te vinden; zeker na de oorlog wanneer ze op haar inkomen bijna 80 procent belasting betaalt en zware reke- ningen krijgt voor de Amerikaanse verkopen waar ze lange tijd geen cent van ziet, want de Amerikaanse belastingdienst verhindert de uitbetaling van haar auteursrechten. Agatha Christie bewerkt daarom verscheidene van haar boeken tot toneelstukken die haar een geregeld inkomen geven. ‘The Mouse Trap’
gaat in 1952 in première en na 25.000 voor- stellingen loopt die nog altijd. De komst van de pocketboeken verandert de situatie volle- dig. Dit zijn oplages van eerst honderdduizen- den en dan miljoenen exemplaren.
Haar heldere en eenvoudige stijl leent zich goed voor vertalingen en voor mensen die Engels leren lezen. Christie sterft op haar 85ste in 1976, maar nog altijd worden haar boeken herdrukt en inspireren ze televisie- en filmmakers die een aardige duit betalen aan alle rechthebbenden, onder wie vooral haar kleinzoon.
Jan neckers
Agatha Christie
De rechthebbenden op het verzamelde werk van Agatha Christie beweren dat het op de derde plaats staat in de lijst van de meest verkochte boeken ter wereld, na de Bijbel en Shakespeare. Kan zijn, maar wel is zeker dat Christie de meest vertaalde auteur ter wereld is (104 talen).
Actueel
13 juli 2017 5
VVB: de situatie in Vlaamse Rand blijft alarmerend
Naar jaarlijkse gewoonte analyseerde de Vlaamse Volksbeweging de geboortecijfers van Kind en Gezin voor Halle-Vilvoorde en Tervuren. Deze cijfers geven onder meer het taalgebruik weer tussen moeder en kind en vormen dus een graadmeter voor de ontnederlandsing van bepaalde gemeenten. Overigens, deze cijfers zijn beschikbaar voor elke Vlaamse gemeente.
Googel naar ‘gemeentelijke kindrappor- ten’ en klik vervolgens op ‘taal en nationali- teit’. Daar kan je onder meer zien dat in een stad als Antwerpen in 2016 nog 43,2 procent van de jonge moeders Nederlandstalig was.
In 23,6 procent van de jonge gezinnen wordt Arabisch, Berbers of Turks gesproken. Toch is dit een lichte verbetering met drie jaar terug, met nog amper 41 procent Nederlandstalige geboorten en 26,7 procent bij de groep Ara- bisch, Berbers of Turks.
Dubbel fenomeen
In de Vlaamse randgemeenten speelt een dubbel fenomeen: daar heb je niet enkel de buitenlandse inwijkelingen en hun nazaten, maar ook de uitgeweken Franstaligen uit Brus- sel. Aan de geboortecijfers te zien, komen de Nederlandstaligen door deze combinatie elk jaar meer in de verdrukking. Ook al is de glo- bale daling van het aandeel Nederlandstalige moeders in Halle-Vilvoorde minder specta- culair dan de vorige jaren, toch blijft de situ- atie in de faciliteitengemeenten en een aan- tal grote gemeenten rond Brussel ten zeerste alarmerend.
In vier van de zes faciliteitengemeenten (Kraainem, Sint-Genesius-Rode, Linkebeek en Drogenbos) stagneert het aantal Neder- landstalige geboorten op het uiterst lage cij- fer van de voorbije jaren.
Zo zijn er in Sint-Genesius-Rode nog 12 pro- cent Nederlandstalige geboorten, terwijl dat cijfer in 2004 nog ruim dubbel zo hoog lag.
In het kleine Drogenbos was er vorig geen enkele Nederlandstalige geboorte meer en nu hebben we er warempel eentje, tegenover 43 Franstalige en 30 anderstalige geboorten.
In Wemmel is er een vooruitgang van 11 naar 15 procent, maar in Wezembeek-Oppem zakken de Nederlandstalige geboorten naar een schamele 4 procent (nog 6 geboorten op 131).
Amper een kwart in Vilvoorde
Ook buiten de faciliteitengemeenten wordt de neerwaartse tendens aan Nederlandsta- lige kant bevestigd: net zoals vorig jaar wer- den in Beersel, Sint-Pieters-Leeuw, Vilvoorde, Machelen, Zaventem, Overijse en Hoeilaart meer kinderen geboren in Franstalige gezin- nen dan in Nederlandstalige. Het meest gun- stige cijfer is dat van Overijse, waar 36 procent Nederlandstalige jonge moeders genoteerd worden. In Zaventem zitten we al acht jaar onder 30 procent. In Vilvoorde en Machelen is de moedertaal nog in amper een kwart van de jonge gezinnen (27 procent) het Nederlands, versus 33 en 37 procent Frans. De allochtone moeders leveren er respectievelijk 40 en 36 procent van de geboorten.
Dit zijn dramatische cijfers. Hierdoor wordt het steeds moeilijker om het Nederlandsta- lige karakter van de betrokken gemeenten te handhaven en om anderstaligen van jongs af te integreren.
Bovendien blijft de inwijking vanuit Brus- sel aanhouden. Zelfs sp.a-burgemeester Hans
Bonte van Vilvoorde heeft al herhaaldelijk aan de alarmbel getrokken.
Vlabinvest veel te beperkt
De VVB stelt in haar persbericht ook dat er veel te weinig inspanningen geleverd worden om Nederlandstalige gezinnen aan te moe- digen in de Vlaamse Rand te blijven (of te komen) wonen.
Het woonproject Vlabinvest, dat bedoeld is om jonge gezinnen met een lokale band te huisvesten, kon vorig jaar 118 woningen ople- veren. Dat kan veel lijken, maar het werkings- gebied van Vlabinvest beslaat 39 gemeen- ten, zodat we spreken over gemiddeld amper drie woningen per gemeente. Dat is duidelijk veel te weinig. De ambities liggen veel te laag.
Vlabinvest werd enkele jaren geleden over- geheveld van de Vlaamse overheid naar de provincie Vlaams-Brabant, maar Vlaanderen zou voor dit project veel meer middelen kun- nen en moeten uittrekken.
De Vlaamse regering doet momenteel veel te weinig inspanningen om in de Vlaamse Rand het tij te keren. We ontvangen van minis- ter Weyts talloze persberichten over dieren- welzijn en mobiliteit, maar over zijn beleids- domein ‘Vlaamse Rand’ blijft het merkwaardig stil. De VVB roept minister Weyts dan ook terecht op voor dit beleidsdomein niet zomaar een tandje, maar een heel tandrad bij te ste- ken.
Karl Van Camp
Echo’s uit de Koepelzaal
Zorgwekkend
Zes jaar geleden veroordeelde het Vlaams Parlement al eens de minder goede behande- ling die sommige “minderheden” in het Mid- den-Oosten te beurt valt.
Omdat dat klaarblijkelijk niet geholpen heeft, lag een nieuwe resolutie voor. Het is natuurlijk nooit slecht om iets te zeggen over
“de situatie van religieuze en levensbeschou- welijke minderheden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika”, een situatie die nogal ‘zorg- wekkend’ is, zoals werd opgemerkt. Karl Van- louwe (N-VA), mede-indiener van het resolu- tievoorstel, schetste het weinig rooskleurige verleden en heden van christelijke en andere groepen in genoemde regio’s.
Veel onenigheid over de zaak was er niet.
Alleen Tine Soens (sp.a) moest de politiek correcte eer hooghouden. Ze had gelijk met de kritiek dat prettige landen als Saoedi-Ara- bië niet bij naam waren genoemd, maar ze ging volledig door het lint met het zelfkastij- dende riedeltje dat wij in het Westen ook niet altijd even lief zijn (geweest). Ze had het over kettervervolgingen en zelfs het minaretten- verbod in Zwitserland, en dat laatste doet de activiteiten van IS inderdaad wel verbleken.
Voor Tom van Grieken (VB) was de resolu- tie niet verregaand genoeg, eigenlijk te ‘flauw’.
Hij ging even in de clinch met Rik Daems (Open Vld) die, ook als ondertekenaar van het voorstel, een pompeus verhaal bracht over de
“vrijheid van denken”, een principe dat, vond Van Grieken, niet altijd is gehuldigd tegen- over zijn partij.
Superioriteit
Zoals gebruikelijk zat de laatste plenaire vergadering voor het reces propvol. We halen er een actualiteitsvraagje van Vera Celis (N-VA) uit.
Een kwart van de nieuwgeboren Vlamin- gen heeft niet het Nederlands als thuistaal, wat hun onderwijskansen dreigt te hypothe- keren. Minister Crevits was zich van de zaak bewust en goochelde uiteraard met kleuter- participatie en vanzelfsprekend extra centen.
De beruchte windbuil Jo de Ro (Open Vld) pleitte voor een vroege aanpak van de “basis- geletterdheid”, want Nederlands is zo belang- rijk. Volkomen gelijk, alleen jammer dat De Ro ook nog zei dat we zeker dat Nederlands niet mogen opleggen vanuit een “gevoel van superioriteit”.
Niemand merkte op dat één op vier anders- talige Vlaamse kindjes wel heel erg veel is.
Een discussie over de demografische evolutie zou misschien wat ontluisterend zijn.
Frieten
De Europese Unie heeft weer eens toege- slagen en bedreigt nu onze frietcultuur. Frie- ten zouden niet meer rauw mogen worden gebakken omdat er zo acrylamide zou wor- den gevormd en dat is slecht.
Frieten eerst blancheren dus, maar dan smaken ze niet meer zoals het hoort. Ons culinair erfgoed wordt in het hart getroffen.
Welk standpunt zou de Vlaamse volksver- tegenwoordiging hierover innemen? Bart Caron (Groen) stelde dat de frieten niet zo heet gegeten zullen worden als ze worden opgediend. De Europese richtlijn was slecht gelezen en sloeg niet echt op onze frieten- bakwijze, een techniek waarover hij een omstandige uitleg gaf.
In plaats van te zeuren zou men trouwens beter de frietkoten beschermen in plaats van ze uit de centra te weren. Rik Daems (Open Vld) vond de zaak allesbehalve lachwekkend, want een stuk volkscultuur en volkseconomie is in het gedrang.
Het is best daarom alert te zijn op de din- gen die Europa afscheidt. Volgens Matthias Diependaele (N-VA) ging Caron er ook te licht overheen. Het is niet de eerste keer dat de EU gekke dingen flikt met lokale voedingswaren en dranken. Minister Weyts merkte op de zaak absoluut geen “bagatel” te vinden. Het is goed om waakzaam te zijn voor de bedenksels van de EU-regelneven. Misschien hebben onze Britse vrienden toch niet helemaal ongelijk.
Valérie Geeurickx benoemd tot burgemeester van Linkebeek
Minister van Binnenlandse Bestuur Homans (N-VA) heeft dan toch beslist Valérie Geeurickx te benomen tot burgemeester van Linkebeek. Homans had in feite weinig andere mogelijkheden. Geeurickx was tijdens de gemeenteraad van mei voorgedragen door de Franstalige meerderheid, nadat de voordracht van Yves Ghequiere op een sis- ser was uitgedraaid.
Ghequiere had als voorzitter van de gemeen- teraad toegelaten dat er Frans werd gespro- ken tijdens de raadszitting en had dit achteraf ook verdedigd, waardoor duidelijk was dat hij zich niet wou neerleggen bij de taalwetgeving.
Net zomin als Damien Thiéry kon hij daardoor benoemd worden.
Blijkbaar heeft Geeurickx beloofd dat zij zich wel aan de taalwetgeving zal houden. Daar- door stond niets haar benoeming nog in de weg. Toch moeten we geen illusies koesteren.
Tot begin 2014 was deze vrouw een overtuigde mandataris van het FDF (vandaag Défi). Zij was zelfs vicevoorzitter van die partij. Kort nadat Damien Thiéry eind 2013 om opportunistische redenen ontslag nam uit die partij en overliep naar MR, maakte ook Geeurickx haar ontslag bij het FDF bekend. Sindsdien zetelt ze in Lin-
kebeek als onafhankelijke. Maar zij deed nooit afstand van haar anti-Vlaamse standpunten.
Hoe dan ook, haar benoeming tot burge- meester is een zeer tijdelijk verhaal. Geeurickx blijft Damien Thiéry door dik en dun verdedi- gen, en het nieuws van haar benoeming werd ook door Thiéry zelf triomfantelijk bekendge- maakt. Bij de verkiezingen van volgend jaar zal Thiéry opnieuw de lijst trekken en alles wijst erop dat de Raad van State hem bij een nieuwe voordracht wel een kans zal geven. In het arrest van de tweetalige kamer over Thiéry stond immers dat zijn niet-benoeming enkel geldt voor de huidige legislatuur. Het is aan minis- ter Homans om er het komende anderhalf jaar goed over te waken dat niet alleen Geeurickx maar ook gemeenteraadsvoorzitter Thiéry zich correct aan de taalwetgeving houdt. Bl
ZOT ZijN DOeT GeeN Zeer
De feiten dateren al van 2015. Twee zus- jes in Den Haag die niet aanwezig waren bij het maken van een klassenfoto omdat dit op dezelfde dag viel als het Offerfeest, krijgen een schadevergoeding van 500 euro.
Die schadevergoeding moet de schooldi- rectie aan de moeder van de meisjes uitbeta- len. Dat heeft de kantonrechter in Den Haag beslist. De rechter redeneerde dat de school onderscheid heeft gemaakt tussen de leer- lingen, wat niet mag volgens de ‘wet gelijke behandeling’.
Volgens de moeder hadden de kinderen er last van dat ze niet op de klassenfoto stonden.
Aanvankelijk eiste de moeder een schadever- goeding van 10.000 euro, maar dat ging de rechtbank te ver.
De school probeerde de islamitische leer- lingen nog tegemoet te komen door de klas- senfoto ‘s morgens te laten nemen zodat zij de rest van de dag nog het Offerfeest konden vie- ren. Hier waren de twee dochters van de vrouw echter niet aanwezig omdat zij voor het tradi- tionele gebed in de moskee zaten.
Ook is de schoolfotograaf op een latere datum teruggekomen om de resterende leer- lingen op de foto vast te leggen. Maar ook dat werd beschouwd als een vorm van dis- criminatie
DHiMMi wiL DiALOOG
Na de talrijke gevallen van geweldpleging tegen de politie scoorde De Wever zeer goed met zijn opmerking dat hij van de betrokken
‘jongeren’ geen excuses aanvaardde. “Zelfs al heeft men een moeilijk sociaal-economisch profiel en een moeilijke thuissituatie, ik zou niet weten waarom dat automatisch moet lei- den tot overlastgedrag en criminaliteit of ver- zet tegen de politie. Ik aanvaard dat niet en ik aanvaard dus ook de uitleg van die jonge- ren niet.”
Maar als kopstuk van een moslimpartij kon Kris Peeters die uitspraak van De Wever natuurlijk niet tolereren. Hij staat aan de kant van de ‘jongeren’ en hij vindt dat men met hen moet ‘dialogeren’ en dat moet ‘meenemen in een positief project’.
Nog even, en Peeters laat zich door zijn chauffeur naar zo’n wegversperring rijden om daar als volleerde dhimmi tolgeld te betalen en zijn onderwerping te bewijzen.
Uw (tol)geld of uw leven Was het nu
BV, VB, NB of gewoon B?
Het ritueel is even traditioneel als ergerlijk. Steevast wordt elf juli aan- gegrepen voor ronkende verklarin- gen en goede voornemens, met de hoop dat de diepvries tegen het einde van de dag de vereiste temperatuur bereikt heeft tot volgend jaar. Laten we van onze kant onze feestdag eer- der aangrijpen voor een pertinente bedenking.
In BRUZZ ondernam men een poging de
‘Brusselse Vlaming’ te catalogeren, bladvul- ling die in niets wetenschappelijks is, met een karikaturaal eindresultaat. Toch raakt de oefening een pertinent punt aan. Er is doorheen de jaren met die ‘Brusselse Vla- ming’ wel degelijk iets veranderd.
Al was het maar dat sommigen onder hen de benaming verwerpen. Eerder zijn ze Vlaamse Brusselaar of Nederlandstalige Brusselaar. Zij die helemaal door de Bruxel- litude bevangen zijn, houden het kortweg op Brusselaar, wat dan synoniem staat voor wereldburger.
Gewijzigde sociologie
Laten we niet de fout van BRUZZ begaan.
Wanneer we het hebben over de Dansaert- Vlaming zien we dit meer als een maat- schappelijk gegeven, als een metafoor voor de gewijzigde sociologie van dat segment Brusselaars dat zich stevig in de Brusselse instellingen genesteld heeft.
De samenstelling van de VGC-Raad ver- schilt sterk van die van het Vlaams Parle- ment. Bij de laatste verkiezingen was het N-VA-effect veel beperkter, lijkt de CD&V door het vertrek van een bepaald struc- tureel electoraat een vogel voor de kat en oogt het Brusselse miniparlementje paar- ser dan de Koepelzaal.
Het gewijzigde profiel van de ‘Brusselse Vlaming’, of hoe men hem ook mag noe- men, kan niet los gezien worden van een bepaald discours dat men - met uitzonde- ring van N-VA en VB - in vrijwel elke frac- tie aantreft. Kritiek op ‘Vlaanderen’ is er schering en inslag. Stiefmoederlijk is dat.
En in die zin consequent bemoeizuchtig.
Bekrompen ook, dat spreekt, en maar niet in staat om de Brusselse uitdagingen te begrijpen. Uiteraard baadt dit verhaal in morele superioriteit.
Denkt u dat we overdrijven, volg dan maar de debatten van het VGC-poppen- spel. Of nog beter: kijk naar de Muppet Show, dàt is tenminste vermakelijk.
Nuchterheid als strategie
Een snelle reactie uit het ‘diepe Vlaande- ren’, en a fortiori uit de Vlaamse Beweging, bestaat erin te pleiten om Brussel dan maar links te laten liggen.
Willen ze ons niet, dan hoeven ze onze centen ook niet. Ergens is het een begrij- pelijke reflex, maar niet de juiste. Waar de positie van de Brusselse Vlamingen in het verleden een belangrijke component was in het dossier-Brussel, verliest dit, mee door die attitude, maar vooral door de macht van het getal, aan belang.
Toch doet de mening van enkele progres- sieven, voor wie marginaliteit en verrijking rijmen, geen afbreuk aan het grote strategi- sche belang van onze hoofdstad. Als het in Brussel regent, dan krijgen we in Vlaande- ren meer dan wat druppels. In de Vlaamse Rand is het zelfs een heuse zondvloed.
Wordt Brussel slecht bestuurd, dan ondergaat ook het ommeland de gevol- gen hiervan. De verstrengeling en wissel- werking is erg groot, ongeacht vanuit welke invalshoek men het bekijkt. En dat moet de basis van een Brussel-strategie zijn.
Op de moraliserende Bruxellitude-praat reageren door een emotioneel wederant- woord kan niet de juiste aanpak zijn.
KNIN.
De Geuzenberg
Dwars door Vlaanderen 13 juli 2017
6
Tegenwoordig moet je niet alleen tol betalen aan de Liefkenshoektunnel, maar ook als je de wijk Stuivenberg in Antwerpen-Noord wil binnenkomen. Daar eisen ‘hang- jongeren’ geld van automobilisten. Die mogen alleen door als zij betalen. Anders krij- gen zij verf en drek naar hun auto gegooid.
Of eieren, of half rotte tomaten. Vrouwen worden lastiggevallen met seksueel getinte opmerkingen. Zij krijgen waterballonnen over zich, zodat hun kleren aan hun lijf plak- ken en hun ‘vormen’ beter zichtbaar zijn. Er zijn mensen die zelfs andere werktijden heb- ben gevraagd aan hun werkgever om de hangjongeren zoveel mogelijk te ontlopen.
In de Stuivenbergwijk gaat het om een bende van zo’n vijftien leden tussen 12 en 15 jaar. Maar er zijn meer wantoestanden, die vooral tot uiting komen wanneer de grote vakantie begint. Het ergst worden dan kin- deren geplaagd die op een speelplein willen gaan ravotten. Ook zij moeten tol betalen. En dat gebeurt al jaren. Klachten hierover wer- den nauwelijks opgevolgd. Hoogstens was er een bezoekje van een straathoekwerker, een speelpleinleider of een andere knuffe- laar, maar daar werd door de ‘jongeren’ eens goed mee gelachen.
Sedert kort is dat anders. Het geduld van burgemeester Bart de Wever is op. Voor- namelijk nadat ook zijn ‘dienders’ werden aangevallen en klop kregen. Hij heeft dan de politie het bevel gegeven hard op te treden. “Wij hebben aanvankelijk de heel zachte methode toegepast, maar dat hielp niet. Zodoende moet je zwaardere midde- len gebruiken”, zei hij. Zo’n taal viel niet in goede aarde bij het gekende linkse gewe- ten. Dat dreigde met geweld tegen de poli- tie, voornamelijk toen die met grootschalige controles begon. Die kwamen er onder meer aan het voetbalplein dat grenst aan de Veld- straat en aan de Pompoenstraat. Het heette dan dat de politie kinderen controleerde die van “hun vakantie aan het genieten waren”.
Grensoverschrijdend gedrag
Het siert De Wever dat hij niet toegeeft en dat hij zelfs weigert excuses te aanvaar- den, zoals hij duidelijk maakte op het VTM-
nieuws. En hij werd zowaar bijgetreden door politiewoordvoerder Sven Lommaert. “We willen weten met wie we te maken hebben”, zei die. “Het gaat om jongeren van 12 tot 16 jaar. Het zijn dus jonge kerels en we moe- ten echt wel weten wie de aanstokers en wie de meelopers zijn.” Hij gaf mee dat er voort- aan een grotere politieaanwezigheid zal zijn, zowel van de wijkteams als van andere dien- sten. “De huidige situatie is niet leefbaar meer; niet voor de bewoners, niet voor de handelaars en niet voor de mensen die er werken. De jongeren hebben de grens over- schreden en nu gaan we hen controleren. Dit moet ophouden.”
Krachtige taal van iemand die het vroeger alleen maar gemunt had op Vlaamsgezin- den, bijvoorbeeld toen die demonstreerden tegen Filip en zijn Mathilde bij een bezoek van de Nederlandse kroonprinsen in Antwer- pen. Wij herinneren ons dat hij toen vermoe- delijke betogers van wie hij zeker wist dat ze
‘uiterst rechtse sympathieën’ hadden vooraf liet oppakken. Sindsdien draagt hij de bij- naam “De helderziende”.
Pagadder
Limburg veiligste provincie
Het is nu officieel, met 48.424 geregi- streerde misdrijven in 2016 blijft Limburg de veiligste provincie van Vlaanderen. Dat zijn 133 geregistreerde misdrijven per dag, zonder deze waarbij men de moeite niet meer neemt om ze te noteren. Autodiefstallen kenden een sterke stijging. Het aantal woninginbraken daalde op vele plaatsen, maar steeg dan weer elders in Limburg. Gewapende diefstallen en gauwdief- stallen kenden een daling, maar de zakkenrol- lers presteerden beter dan vorig jaar. “We gaan in september de databank ‘Limburg in cijfers’
uitbreiden met ongevallenstatistieken en cri- minaliteitscijfers”, zegt Ludwig Vandenhove (sp.a), gedeputeerde voor Veiligheid. Dat de meeste Limburgse steden en gemeenten er ’s avonds, na 20 uur, doods bijliggen, heeft veel met het veiligheidsgevoel te maken en niets met statistieken.
Frans Kusters
Zaterdagavond, voorafgaand aan het grote herdenkingsfeest ‘1917-2017 Frans Kusters’
op zondag, vond in de museumkerk in Oud- Rekem een academische zitting plaats. De voorzitter van de werkgroep Frans Kusters, de heer Rik Brouns, verwelkomde alle deelne- mers en leidde de sprekers in. Wilfried Rosiers, een van de medeoprichters van de werkgroep, gaf een historische schets vanaf de oprich- ting tot heden. Marino Keulen, burgemeester van Lanaken, dook in het verleden van Rekem dat ooit een stad was gelegen aan de Maas, en vandaag het mooiste dorp van Vlaanderen genoemd wordt. Hendrik Vuye en Veerle Wou- ters mochten hun boek, “Sleutels tot ontgren- deling”, toelichten aan een geboeid publiek, waarna Rik Brouns iedereen bedankte, ook het zangkoor dat enkele liederen bracht op teksten van Frans Kusters.
PraaG
PraaG staat voor ‘Patrik Roelandt anti-agres- sie Groep’, die samen met de Roeselaarse dok- ter Ralph Pacqueu ervoor zorgde dat het parle- ment onlangs artikel 458ter van de Potpourri
V-wet goedkeurde. Dit houdt in dat politie, dokters, maatschappelijk assistenten en parket binnenkort gevoelige informatie over patiën- ten zullen kunnen uitwisselen via een over- legorgaan zonder dat zij het beroepsgeheim schenden. Dit als gevolg van de moord door een patiënt op de Izegemse dokter Patrik Roe-
landt in december 2015. De nieuwe wet komt niets te vroeg, want uit cijfers van de Vrije Uni- versiteit Brussel blijkt dat vier op de tien dok- ters al met geweld in aanraking kwam, en één op de tien vrouwelijke dokters met seksueel overschrijdend gedrag.
Toeval of niet, het was juist dokter Roelandt, die jarenlang waarschuwde voor geweld tegen artsen, die het slachtoffer werd van een gru- welijke moord. Zijn dood was uiteindelijk niet voor niets.
In Gent bestaat geen onkruid
Netels op een blotevoetenpad? Distels op een speelplein? In Gent is dat normaal. Scha- teren deden ze, de Gentse groenen, toen N-VA daar opmerkingen over maakte. Vragen om op voetpaden, kerkhoven en speeltuinen distels en netels weg te halen, daar hebben ze geen begrip voor. Raadslid Isabelle de Clercq klaagde het gebrekkig onderhoud van het Gentse open- baar domein aan. Langs sommige wegen groeit het kruid zo welig dat voetgangers verplicht worden op de drukke baan te lopen, tussen de voertuigen. De reactie bij Groen was: hilariteit.
Zij vinden de vraag om bermen begaanbaar te houden of rond speeltuigen voor kleuters dis- tels weg te halen gewoon belachelijk. Onge- wenst groen bestaat niet. Netels zijn nuttige en eetbare planten, distels trekken hommels en vlinders aan. Leve de groene stad!
Vlaamse overheid paait
moslims met extra miljoenen
Vooral het hoofdstuk 6 ‘Cultuur, Jeugd, Sport en Media’ levert interessante lectuur op. Bevoegd minister is Sven Gatz. Tien ver- enigingen krijgen dit jaar en de komende jaren extra Vlaams geld. Merk op dat het om extra geld gaat. In de oorspronkelijke begro- ting is reeds ruime financiering voorzien. De begunstigden zijn vooral Marokkaanse en Turkse verenigingen.
Het kan niet op
De ‘Federatie Marokkaanse en Mondiale Democratische Organisaties’ (FMDO vzw) krijgt er dit jaar 40.000 euro extra bij. Voor de komende drie jaren – 2018, 2019 en 2020 – komt er telkens nog eens 110.000 euro bij.
In totaal een geschenk van Sven Gatz van 370.000 euro.
Ook de ‘Federatie van Marokkaanse Ver- enigingen’ (FMV vzw) valt in de prijzen. Dit jaar krijgt die vzw eveneens 40.000 euro extra. De volgende drie jaren komt daar tel- kens 70.000 euro bij. In totaal een bonus van een kwart miljoen euro.
Het ‘Internationaal Comité’ krijgt eveneens extra geld. Het Internationaal Comité (vzw IC) is volgens de webstek ‘een zelfstandige,
democratisch georganiseerde, multicultu- rele federatie. Het IC wil zelforganisaties van allochtonen in hun verscheidenheid en met respect voor hun culturele eigenheid onder- steunen en verenigen.
Doel is zo de onderlinge solidariteit en samenwerking tussen de verschillende etni- sche groepen in de samenleving te bevor- deren, alsook de solidariteit en samenwer- king tussen allochtonen en autochtonen.’
Het IC krijgt dit jaar en de komende drie jaar 370.000 euro extra.
De ‘Turkse Unie van België’ krijgt er 310.000 euro extra bij. De ‘Unie van Turkse Verenigingen’ mag 280.000 euro op de reke- ning bijschrijven. Ook de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims krijgt extra geld.
Besluit
In totaal krijgen deze en vijf andere organi- saties er dit jaar en de komende jaren enkele miljoenen euro’s extra bij. Laten we hopen dat het vele extra geld goed besteed wordt.
Maar laat ons toe hieraan te twijfelen.
ThIerry Debels In het Staatsblad van maandag 3 juli 2017 verscheen het ‘decreet houdende bepa- lingen tot begeleiding van de aanpassing van de begroting 2017’. Het decreet werd door de Vlaamse regering goedgekeurd op 30 juni.
