De regeringsvorming wordt een race tegen de tijd

(1)

€ 2,50

75ste jaargang • nummer 21 • donderdag 23 mei 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Tien dagen. Zolang heeft het in 2014 geduurd vooraleer de coalitievorming aan Franstalige kant een feit was. De verkiezingen vonden op zondag 25 mei plaats en op donderdag 6 juni klikten de PS en de cdH zich al aan elkaar (met in Brussel het FDF/Défi van Olivier Maingain erbij). Akkoord, de Waalse en Brus- selse regeringen hebben pas net voor 21 juli een regeerakkoord af- gesloten. Maar het PS-duo Elio Di Rupo en Paul Magnette handelde zeer snel toen duidelijk werd dat een deelname van de N-VA aan een federale regering - en dat zonder de PS - een aannemelijke piste was.

N-VA-voorzitter (en toen ook federaal informateur) Bart De Wever had het verstand om de dag erna snel een voorakkoord voor een Vlaamse regeringsvorming te sluiten met de CD&V, zodat de boodschap richting de andere kant van de taalgrens duidelijk was: niet zonder de N-VA. Het maakte de sprong van MR-voorzitter Charles Michel richting Zweedse coalitie minder riskant.

In het complexe federale België met zijn verschillende beleidsni- veaus en versnipperd partijland- schap is snel handelen na verkiezingen de boodschap. En dat zal na 26 mei niet anders zijn. Al lijkt het erop dat de Vlamingen hier minder controle hebben op het gebeuren dan vijf jaar geleden.

Coalitie PS-Ecolo op 27 mei?

We mogen ons natuurlijk niet zo- maar laten leiden door de peilingen, maar het ziet ernaar uit dat de PS en Ecolo snel een Waalse regering zullen vormen indien ze samen een absolute meerderheid hebben.

Volgens de peilingen zal dat net wel of net niet lukken. Belangrijker misschien is dat PS-kopstuk Paul Magnette al openlijk toegaf dat een PS-Ecolo-coalitie zijn voorkeur wegdraagt. En als die twee partijen geen meerderheid halen, dan worden de centristen van de cdH erbij genomen. De kans is reëel dat die

partijen op 27 mei of zelfs al de late avond van 26 mei zo’n akkoord be- reiken.

Meteen zou dat ook de basis vormen van een federale regeringsvorming. De linkse Vlaamse partijen Groen en sp.a kunnen dan samen aansluiten. Die gaan daar niet lang over twijfelen. Een radicaal-linkse regering met drie beleidspijlers wordt dat: hogere belastingen, geen pensioenhervorming meer (het terugdraaien van het vorig beleid zelfs) en een opengrenzenbeleid.

Om het boeltje een grotere Vlaam- se legitimiteit te geven - Groen en sp.a maken slechts 25 tot 27 procent van het Vlaams electoraat uit - komt daar dan nog CD&V bij. Die partij zou dankzij het Hilde-effect wel eens de schade kunnen beperken.

Gevolg is dat de Vlaamse linkse partijen geen meerderheid halen, maar een grote minderheid, zo’n 45 procent. Smeermiddel voor een federale regering wordt dan bijvoorbeeld Wouter Beke als premier.

Bart De Wever zal snel moeten rondbellen

In zo’n scenario, dat zeker niet irrealistisch is, zou de N-VA als grootste Vlaamse partij snel, zeer snel voor voldongen feiten worden gesteld. Vandaar dat men bij de Vlaams-nationalisten beseft dat snel handelen geboden is. Dat betekent dat de formatie van de verschillende regeringen een race tegen de tijd wordt. Bart De Wever zal op zondag 26 mei snel moeten rondbellen.

Hij heeft één voordeel: de resultaten uit Vlaanderen zullen sneller bin- nenkomen dan de Franstalige. En het is bekend dat N-VA en Open Vld zich rond sociaaleconomische thema’s aan elkaar hebben vastge- klikt. Het zal dan zaak zijn om snel een derde partner te vinden en ook op 26 mei of ten laatste op 27 mei met een Vlaamse princiepsakkoord te komen. Op dat vlak bevindt Bart De Wever zich in een comfortabele- re positie dan zijn uitdager, minister-president Hilde Crevits (CD&V).

Een anti-N-VA-coalitie zal wellicht

Op zondagavond 26 mei zullen de partijhoofdkwartieren een versnelling hoger schake- len. Zoals nu al voorspeld, zal alle aandacht eerst naar de vorming van de deelstaatre- geringen gaan. Die coalities zijn immers de sterkste uitgangspositie voor een deelname aan de federale ploeg. Aan Vlaamse kant is spoed geboden. De kans is reëel dat de PS en Ecolo al op 26 of 27 mei een radicaal-links princiepsakkoord hebben voor de Waalse en de Brusselse regering. En voor de federale formatie.

pas na lange onderhandelingen worden opgestart.

Federaal kan de N-VA na een snelle Vlaamse formatie afwachten. De Vlaams-nationalisten zullen deze keer immers niet de informateur moeten leveren. Dat komt de zogenaamde grootste familie toe.

Wellicht wordt het een socialist.

De groenen zullen als ‘familie’ wellicht op een tweede of derde plaats (na N-VA, dat alleen sterker is dan Groen/Ecolo) stranden. Als Vlaam- se partijen als sp.a, Groen, maar vooral CD&V zich laten verleiden om met PS-Ecolo in zee te gaan, dan kan de N-VA vanop Vlaams niveau bazooka’s afvuren. Misschien ver- andert de CD&V dan nog van ge- dachten. Het enige alternatief op federaal vlak is dan wel een Zweedse coalitie, aangevuld met cdH. Bij de MR is te horen dat Charles Michel daar open voor staat. Tenminste, als er een meerderheid is.

Een kans voor het Vlaams Belang

De race om de coalitievorming is ook een kans voor Vlaams Be- lang-voorzitter Tom Van Grieken om zich te profileren. Indien de recente trends bevestigd worden, is het Vlaams Belang op weg naar een overwinning waarbij zelfs de grens van de 15 procent in de buurt komt. Benaderen N-VA en Vlaams Belang de 45 procent, dan kan Van Grieken voorstellen om een Vlaam- se regering vanuit de oppositie te steunen. Uiteraard zal de N-VA, laat staan de andere partijen, daar niet op ingaan. Maar het is een kans voor het Belang om de eigen politieke legitimiteit op te trekken. Eigenlijk had de partij al in 2004 een gelijk- aardig aanbod moeten doen toen ze meer dan 24 procent haalde. Maar blijkbaar zat de generatie Dewin- ter-Annemans-Vanhecke nog teveel vast in het oude denken. Benieuwd of Tom Van Grieken het electoraal kapitaal op een andere manier weet aan te wenden.

Het aantal personen dat door de BfV tot de categorie van mogelijke islamitische terroristen wordt gerekend, is in 2018 met meer dan 300 gestegen tot 2.240 personen, verklaarde BfV-voorzitter Thomas Haldenwang. “En daar moeten dus de terugkerende IS-strijders nog bij worden gerekend”, aldus de topambtenaar. Men moet er rekening mee houden dat “een aanslag in Duitsland steeds tot de mogelijkheden blijft behoren”. Daarnaast waarschuwde de topambtenaar voor extreemlinks gewelddadig gedrag, vooral in de hoek van il- legale huisbezetters. “Nu reeds zijn er bepaalde gebeurtenissen waar men reeds vooraf weet dat

het tot extreemlinks geweld op straat zou kunnen komen. Ik denk dan in het bijzonder aan het ont- ruimen van gekraakte huizen.”

Ook bij de G7-top in de zomer in Biarritz verwacht Haldenwanger

“veel extreemlinks geweld van zowat overal in Europa”. Vooral dan bij confrontaties met de politie of met politieke tegenstanders zijn de remmingen bijzonder klein.

“In die kringen wordt de dood van een mens er soms bijgenomen als het minste kwaad”, aldus de BfV-voorzitter. Dat extreemlinks geweld wordt “spijtig genoeg veel te weinig voor vol erkend in onze Duitse samenleving”, liet hij weten.

Terugkerende IS-strijders

De regeringsvorming

wordt een race tegen de tijd

Het ‘Bundesamt für Verfassungsschutz’, ofte de Duitse Staatsveilig- heid (BfV), heeft onlangs gewaarschuwd voor een enorme toename van de veiligheidsrisico’s bij een terugkeer van aanhangers van Isla- mitische Staat (IS) uit Syrië en Noord-Irak naar Duitsland.

Lees het volledige interview met een ex-moslim, auteur en getuige, op blz. 11

“Wie zijn

religie verlaat, dood hem ”

Waar moslims zijn, zijn er ook ex-moslims. Ook in ons land. In veel gevallen heb-

ben familie en vrienden problemen met afvalligen en laten hen als een bak- steen vallen. Het kan echter

nog erger, met mondelinge en fysieke bedreigingen. Tot en met doodsbedreigingen.

Enkele ex-moslims publiceren hun wedervaren als ‘afval-

lige’ in een nieuw boek dat deze week bij uit-

geverij Polemos

van de persen

rolt.

(2)

Actueel 23 mei 2019

2

De internationale vzw (ivzw) had in 2016 zowat 3,5 miljoen euro opbrengsten en ruim 13 miljoen euro aan kosten. Toch slaagde de ivzw er nog in om dat boekjaar een positief resultaat (opbrengsten min kosten) te behalen. Zelfs een leerling van 8 jaar weet dat dit niet kan. Ik contacteerde hier- op OSEPI. Daar vroegen ze meer

Van de linkse grote financier Soros zou je op zijn minst verwachten dat hij kan rekenen. Dat valt nochtans dik tegen. In de jaarrekening van zijn Brusselse instelling (lees: lobbymachine) OSEPI (Open Society European Poli- cy Institute) staat immers een joekel van een fout.

informatie om het probleem te bestuderen. Nadien hoorde ik er niets meer van. Ik nam ook con- tact op met de balanscentrale van de Nationale Bank van België (NBB). De jaarrekening van OSEPI moet immers ingediend worden bij deze dienst. Daar werd het volgende meegedeeld: “De bevoegdheid van de Nationale Bank

van België in het kader van de openbaarmaking van jaarrekeningen is beperkt tot het inzamelen en openbaar maken van de jaarrekeningen zoals die bij haar worden aangeboden. Omdat het af- schrift dat de Bank verstrekt geldt als bewijs van de bij haar neergelegde stukken, mag de Bank hoegenaamd geen aanpassingen doen aan de bij haar neergelegde jaarrekeningen. De controle die de NBB op de aangeboden jaarrekeningen uitoefent, is wettelijk beperkt tot de naleving van de vormen betalingsvoorwaarden.

De controle heeft geen betrekking op de inhoud van de aangeboden documenten.”

Wie dan wel controle op de inhoud uitoefent, werd niet meegedeeld. De ivzw OSEPI van Soros heeft volgens de laatste gegevens 19 voltijdse Europese lobbyisten in dienst en had de laatste jaren al (minstens) 59 vergaderingen met de Europese Commissie om te wegen op het beleid van de EU.

Zoals geweten, is Soros voor open grenzen en bepleit hij al jaren de voordelen van massale immigratie naar Europa. Misschien had de miljardair toch beter enkele euro’s geïnvesteerd in een eenvoudig boekhoudkundig softwarepro- gramma. Een dergelijke fout zou dan technisch niet eens mogelijk zijn. Of zou het een bewuste beslissing geweest zijn? Van een fi- lantroop als Soros is dat uiteraard (bijna) uitgesloten.

THIERRY DEBELS

Soros kan niet rekenen

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Relevante en minder relevante economische experten

De discussie over het nog verder optrekken van de pensioenleeftijd was de uitgelezen kans voor economische experten om zich in de verkiezingscampagne te wringen. Onder anderen Stijn Baert (UGent) en Ive Marx (UA) kwamen met interessante analyses. De econoom Gert Peersman (UGent) sloeg de bal op een ander domein, dat van de jobcrea- tie, dan weer compleet mis.

Het was een deuk in het pantser van topdebater Bart De Wever. Dat tijdens een debat de N-VA-voorzitter uitgerekend door de altijd wat slaperig ogende John Crom- bez in de hoek werd geduwd, had niemand verwacht. Wist de kandidaat-minister-president dat in het partijprogramma stond dat de pensioenleeftijd vroeg of laat nog hoger zou moeten zijn dan 67 jaar?

Crombez wreef het hem mooi onder de neus. De kritiek barstte los, in de kranten en op sociale media. Wil de N-VA dat mensen straks blijven werken tot ze bijna in hun doodskist liggen?

De sp.a duwde het gaspedaal opvallend genoeg niet dieper in. Wel- licht omdat de socialisten zagen dat vooral het Vlaams Belang – dankzij een goed uitgekiende campagne op Facebook – de N-VA afschilder- de als een op sociaal vlak hardvoch- tige partij en de bonus leek binnen te rijven. Het wordt afwachten hoeveel stemmen de heisa aan de N-VA zal kosten.

De aanval van het Vlaams Belang behoort tot de electorale geplo- gendheden, maar wie een beetje inzicht heeft in de vergrijzingspro- blematiek weet dat de N-VA met het voorstel om op termijn de pensioenleeftijd op te trekken en – vaak ver- geten - te koppelen aan de levens- verwachting, gelijk heeft. Het is de manier om de pensioenen betaalbaar te houden. Groen en sp.a hebben in het verleden al gepleit voor zo’n systeem en in Zweden bestaat het.

Gelukkig waren er enkele economen die het debat opnieuw eni-

ge redelijkheid gaven. Twee ervan, Stijn Baert van de Universiteit Gent en Ive Marx van de Universiteit Ant- werpen, spraken terecht van pen- sioenhysterie. Zij benadrukten dat het de logica zelve is dat we langer werken omdat we ouder worden en ook langere tijd gezond blijven. Al- leen is het de vraag of dit meteen moet worden aangepakt door het optrekken van de wettelijke pensioenleeftijd – die nu op 65 jaar staat – naar 66 jaar in 2025 en 67 jaar in 2030 (een beslissing van de regering-Michel). Moeten we niet meer werken rond het optrekken van de reële pensioenleeftijd die nu rond de 60 jaar draait? Op dat vlak hebben Baert en Marx in het verleden al goede voorstellen gelanceerd. Zo- als het afschaffen van het SWT of het brugpensioen. Een andere manier is om de gelijkgestelde periodes, dat zijn periodes wanneer men niet werkt, maar toch pensioenrechten opbouwt, te beperken. Dat iemand die ouderschapsverlof heeft of wil zorgen voor een ziek familielid een tijdlang niet werkt, hoeft geen dra- ma te zijn. Die periode kan gewoon meegeteld worden als gewerkte jaren, net als één of twee jaar werkloosheid over heel de loopbaan.

Maar het kan niet de bedoeling zijn dat tien jaar werkloosheid, of tijds- krediet om een wereldreis te maken, wordt gelijkgesteld aan werken en dus evenveel pensioenrechten oplevert als de arbeid van een actief iemand. Opvallend genoeg zijn er weinig partijen die in deze campagne concrete voorstellen in die richting hebben gelanceerd. Het zijn economen als Baert en Marx die

het moeten doen. Dat wijst toch op intellectuele armoede bij de partijen. Gelukkig komen er af en toe nog relevante economische experten op radio en tv.

Een minder relevante stem in het economische debat vorige week was de Gentse econoom Gert Peersman. In een eerder verwar- rende analyse (overgenomen door Knack) stelde hij dat gedurende de voorbije legislatuur weliswaar meer dan 220.000 banen waren ge- creëerd, maar dat de regering-Mi- chel ondanks de lastenverlagin- gen voor de bedrijven daar geen enkele verdienste aan had. Daar waar de Leuvense econoom Joep Konings stelde dat 77.000 banen het gevolg waren van het regerings- beleid, komt Peersman uit op: nul.

Een toch wel groot verschil tussen twee analyses. Peersman komt tot die conclusie omdat hij merkt dat de winstmarges van de bedrijven gestegen zijn. Kortom, de lastenver- lagingen komen in de zakken van de bedrijven terecht en zorgen niet voor jobs. Maar de cijfers van zijn onderzoek gaan in tegen die van de – betrouwbaardere - Nationale Bank, die stelt dat de winsten van de bedrijven maar matig zijn gestegen.

Bovendien is de correlatie tussen hogere marges en zogezegd nul gecreëerde jobs in het onderzoek van de Gentse econoom niet duidelijk gevalideerd. Het onderzoek van Peersman heeft veel weg van nattevingerwerk en een afrekening met de Zweedse coalitie. De reden voor Peersmans rancune blijft on- duidelijk.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Oef, elke stemtest bewees dat uw dienaar nog over een Vlaams- gezind profiel beschikt, want telkens kwamen N-VA of Vlaams Belang bovenaan. Dat hoeft op zich niet te verwonderen. Wie positief antwoordt op de vraag “Wenst u meer bevoegdheden voor Vlaanderen?” eindigt automatisch bij bovengenoemde partijen. Het spreekt boekdelen dat die vraag niet leidt naar een andere Vlaamse partij…

Maar goed, zondag trekken we met zijn allen – en in Vlaanderen zijn er 4,8 miljoen stemgerechtigden – naar de stembus. Onderzoek in het verleden heeft uitgewezen dat ongeveer 70 procent van die mensen totaal niet geïnteresseerd is in politiek. Deze politiek-an- alfabeten kijken niet naar debatten, kijken niet naar Terzake of De Afspraak en aanverwante ‘duidingsprogramma’s’. Een groot pak gaat zelfs niet stemmen, en als ze toch gaan stemmen, is dat soms op de eerste de beste lijst. De partij met nummer 1 draagt daarvan altijd een klein beetje voordeel mee, al zal dit nu met het elektronisch stemmen minder bepalend zijn dan toen er op papier gestemd werd. Dit gezegd zijnde: a.s. zondag pakt VTM uit met de “grootste” verkiezingsshow ooit. Die show begint al om 8 uur ’s morgens, en loopt tot door tot 21 u.50; enkel onderbroken door het nieuws- en weerbericht. Nu behoor ik tot de kleine groep mensen die wel geïnteresseerd is in politiek, maar ik denk niet dat ik al om 8 u.00 voor mijn tv-scherm zal zitten. Om ‘live’ te kunnen volgen hoe Beke, Rutten, De Wever en consorten hun stem uitbrengen? Bedankt, maar dat is geen nieuws. Ook niet die ene quote die men nog probeert te ontfutselen aan de politici. Onbegrijpelijk dat VTM zo groots uit-

pakt, al heeft dat veel te maken met de concurren- tiestrijd met de VRT. Om ter eerst uitpakken

met de eerste resultaten, dat is de echte inzet van de verkieizingsprogramma’s

van VTM en VRT. Maar ik vraag me al dagen af: wat gaan ze daar bij VTM uren zitten lullen over politiek, als de eerste officiële uitslagen pas tegen 20 u. bekend geraken. Mij niet gelaten, maar voor zoveel politieke ’informatie’ pas ik.

Tot slot nog deze dubbele oproep:

stem op een Vlaamse partij die opkomt voor Vlaamse onafhankelijkheid (u heeft 2 keuzes) en stem niet op Koen Geens. U

weet wel waarom.

Ik heb alle stemtesten gedaan die er te doen zijn, van VTM, VRT, DS en noem maar op. Niet dat ik twijfel aan mijn stemkeuze voor a.s. zondag, maar ik wilde toch eens testen of mijn persoonlijke overtuiging wel over- eenkomt met de verschillende stemtesten.

Verkiezingen

ECONOMISCHE ZAKEN

(3)

Actueel

23 mei 2019 3

Richting terminus

Mijnheer de gestresseerde,

Ik kan het mij niet alleen goed voorstellen, maar ik weet het ook zo goed als zeker dat de jongste peilingen aan de vooravond van bol- lekenskermis van aanstaande zondag u angst- zweet, stress, slapeloze nachten en een kleffe bek bezorgen. De reden is duidelijk: Vlaande- ren rukt meer dan ooit naar centrumrechts en zelfs radicaal rechts, waarbij de Vlaams-nati- onalistische partijen de hoofdmoot voor zich nemen. Beneden de taalgrens kleurt alles dan weer fenomenaal rood, van humanistisch over sociaaldemocratisch tot uitgesproken com- munistisch. Of hoe de twee landsgedeelten uit elkaar drijven door anders ideologisch ge- kleurd te worden. Het wordt dan ook elke dag duidelijker dat de volgende regeringsvorming kantje-boord wordt. Als er nog een regering gaat kunnen gevormd worden wanneer de grootste partijen die op elkaar aangewezen zijn het been stijf houden… Wanneer geen enkele partij zijn basisstandpunten afzweert of bewust in een diepvriezer steekt, zoals de N-VA deed in 2014, is het over en uit en ziet het ernaar uit dat de ruggengraat van het Belgiekske wordt gebroken.

In de gewesten en gemeenschappen zullen veel sneller regeringen gevormd worden om- dat men daar altijd wel een compromis vindt en vooral omdat men geen rekenschap hoeft af te leggen aan ‘die van aan de overkant’. Maar federaal wordt het een kluif als nooit tevoren.

Het zou wel eens kunnen dat het record rege- ringsvormen van Di Rupo met lengtes wordt verbroken. Het establishment, waarvan gij de hoeder en de heraut zijt, doet er alles aan om te vermijden dat er ook maar iets over een staats- hervorming zal gezegd worden, want jullie we- ten maar al te goed dat het hek dan van de dam is. Jullie zijn immers nog altijd van mening dat als dat thema niet aan de orde is, er nog alles mogelijk is met allen die ‘van goede wil’ zijn.

De N-VA heeft zich aldus laten rollen in 2014, maar beseft ondertussen dat dat niet voor her- haling vatbaar is. Althans is dat het signaal dat haar kritische achterban duidelijk laat verstaan.

Vandaar dat zij voor de pinnen komen met het confederalisme-verhaal, waarbij zij zeggen dat er wel vanzelf Vlaamse onafhankelijkheid van zal komen als de onbestuurbaarheid van het oude België zal blijken. Op het hoogste niveau, in het parlement en bij de regering, speelt men ondertussen het spel vuil om in een mogelijke grondwetsherziening geen enkel communau-

tair artikel op te nemen. Uw premier is er zelfs niet vies van om met zijn minderheidskabinet de met een meerderheid in Kamer en Senaat goedgekeurde voorstellen tot grondwetswijzi- ging te saboteren. Alles lijkt wel mogelijk, van obstructie tot het negeren van wettelijke geplo- genheden.

Het is duidelijk, Philippe, dat uw land kraakt in al zijn voegen. En ja, als in Vlaanderen een duidelijke rechtse en tegelijk Vlaams-nationa- le meerderheid zou gerealiseerd worden, dan weet gij zeker hoe laat het is. In dat geval hoop ik wat gij vreest, namelijk dat men maar uit die patstelling kan geraken door het Vlaams par- lement het einde van België te doen inluiden door zoveel mogelijk bevoegdheden naar zich toe te trekken. En laat dan de slotsom confede- ralisme zijn… De stap daaropvolgend zal dan inderdaad de onafhankelijkheid van Vlaande- ren inluiden.

Gij moet toch ook weten, mijnheer de koning, dat de ijverige en actieve Vlaamse burger die voor van alles en nog wat in zijn geldbeugel moet tasten, dat grondig beu is. Zeker als daar bovenop nog een flink pak Vlaamse miljarden getransfereerd worden naar Wallonië, waar men maar aanpakt zonder ‘dank u’ te zeggen en verder vegeteert zonder al te veel extra inspan- ningen. Wallonië kleurt rood omdat men geniet van de verzorgingsstaat en alleen maar gewoon is van te krijgen, en bij gelegenheid nog gere- geld in de hand spuwt die hen voedt.

Deze twee werelden horen niet langer meer samen, hoezeer gij ons ook melig blijft toela- chen op koekjesdozen en bij kerstbomen. Of vanuit uw elektrische wagen van 110.000 euro.

En hoezeer gij ook gesteund wordt door de groene verbinders en de poco-bobo’s uit de culturele wereld.

De terminus is stilaan bereikt. Onze wegen gaan eindelijk scheiden. Ik hoop dan ook dat aanstaande zondag de toekomst wordt ingezet voor een zelfstandig Vlaanderen, soeverein en met de handen vrij, niet langer leeggezogen, maar gebruik makend van zijn democratische meerderheid, vrank en vrij. De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan!

Pak op tijd uw pilleke, Philippeke, om kalm te blijven. Het zal nodig zijn. Zeker ook omdat uiteindelijk niemand u zal komen troosten.

De opiniepeiling die VTM en Het Laatste Nieuws deze week publiceer- den, heeft velen verrast. Wensdenken heeft daar zeker wat mee te maken. In het wereldje van de media, dat jour- nalisten nogal vaak verwarren met de werkelijkheid, is de klimaatproblema- tiek reeds maanden het allesovertref- fende aandachtspunt. Er kon geen twijfel over bestaan: Groen zou op 26 mei de grote overwinnaar worden.

Groene inzinking

De politieke peilers verwachten nu dat de partij van Almaci en Calvo wel vooruit zal gaan, maar veel minder dan hun supporters in de media hadden gehoopt, en vooral, veel minder dan het Vlaams Belang. Die partij zou haar score van 2014 kunnen verdrievoudi- gen.Velen gissen nu naar de redenen voor de pre-electorale inzinking van Groen. Mijn eigen inschatting is dat

‘groene’ sympathieën meestal nogal vaag zijn en dus een goede restkeuze voor mensen die nog niet hebben na- gedacht over hun plannen op verkie- zingsdag, maar wegebben wanneer de ideaalbeelden ook maar de kleinste haalbaarheids- of betaalbaarheidstest moeten doorstaan.

De groene topkandidaten deden het ook spectaculair slecht in alle debatten die ik heb aanschouwd. Incompetentie is daarvoor minder de reden dan een zwak verkiezingsprogramma, dat een te gemakkelijke schietschijf is voor tegenstanders. Calvo, die al een eerste keer publiekelijk vernederd werd door Bart Brinkman over zijn plannen met bedrijfswagens, werd zondag op de Zevende Dag opnieuw belachelijk gemaakt, dit keer door Peter De Roover, toen hij zijn eerste uitspraak onhandig probeerde bij te stellen.

Een muur en vaten

De overwinning van het Vlaams Be- lang zal voor een flink deel op rekening van nieuwe stemmers komen. De partij scoort zeer goed in schooldebat- ten. Het Vlaams Belang heeft niet alleen de jongste partijvoorzitter, maar in de persoon van Dries Van Langenhove ook een zeer jonge en mobiliserende top- kandidaat.

Het lijkt er ook op dat oudere VB-kiezers de weg naar de schaapsstal terug- gevonden hebben. In de verbeelding van De Wever kan er dan wel “een muur” bestaan tussen zijn “inclusief nationalisme” en het “populistisch nationalisme” van het Vlaams Belang, zijn kiezers zien enkel een lage drempel die ze met gemak overschrijden. Of waar ze schrijlings gaan over staan: in mijn kennissenkring heb ik van nog nooit zoveel mensen gehoord dat ze zondag voor verschillende partijen zullen stemmen.

Dat houdt allerminst een bevestiging in van de theorie van N-VA en VB als perfect ‘communicerende vaten’. De potentiële kiezers van beide partijen hebben een heel groot overlappings- veld, maar de winst van de ene betekent blijkbaar niet noodzakelijk verlies voor de andere. De voorspelde winst van het VB is twee keer groter dan het voorspelde verlies van de N-VA.

Een kluwen

Wat zal die nieuwe realiteit beteke- nen voor de regeringsvorming? Die zal in elk geval erg gecompliceerd worden. Het Laatste Nieuws maakte een analyse van de mogelijkheden die, in geval de peiling correct zou blijken,

zouden overblijven. Alle huidige re- geringspartijen verliezen zo zwaar dat een ‘Zweedse’ regering niet meer mogelijk zal zijn, zelfs niet met cdH erbij.

Een centrumlinkse coalitie of een klas- sieke tripartite zullen ook te klein zijn.

Paars-geel, gedomineerd door een as PS-N-VA, zou wel kunnen, maar dan zou de enorme afstand tussen die twee partijen moeten overbrugd worden.

Veel realistischere formules zijn paarsgroen (socialisten, liberalen, groenen) of een volledige tripartite aangevuld met groenen.

Het probleem met al deze anti-N- VA-scenario’s is dat ze berusten op een grote meerderheid in Wallonië en zeer wankele steun in Vlaanderen. Voor een federale regering is geen Vlaamse meerderheid vereist, maar als de N-VA incontournable in Vlaanderen wordt, zal ze geen Vlaamse regering steunen waarvan de minister-president iemand anders dan Bart De Wever is.

De waarborg van de CD&V, die zegt geen federale regering te zullen steunen die geen meerheid in Vlaanderen heeft, mag gerust met een korrel zout genomen worden. Maar durft men een federale anti-N-VA-regering lanceren terwijl Bart De Wever zich kan profileren als de leider van Vlaanderen? Dat is vragen om problemen, misschien wel het soort problemen waar Vlaamse autonomisten van dromen.

Tactisch stemmen

Hoe onmisbaar zal de N-VA op Vlaams niveau zijn? VB en N-VA zouden, volgens de peiling, samen aan 43 procent van de stemmen komen. In 2014 hadden Open VLD en N-VA samen 46 procent en dat volstond al om de helft van de zetels in het Vlaams Parlement te behalen. Het magische getal van 52 zetels (van de 124) voor de V-partijen is dus niet ver weg, zeker omdat de zetels goedkoper zullen worden door de ver- loren stemmen van de PVDA, een partij die zal vooruitgaan, maar bijna overal onder de kiesdrempel zal blijven. Ook wel behaalde zetels van de PVDA zullen trouwens de positie van de N-VA versterken.

“Een stem voor het Vlaams Belang is een stem voor links” was een belangrijk argument van De Wever bij de gemeenteraadsverkiezingen. Voor de parlementsverkiezingen blijkt alvast dat een stem voor het VB de on- misbaarheid van de N-VA in de hand werkt.

Nadat de N-VA uit de regering ver- dween, viel het mij op hoe snel het sfeertje bij de restregering verander- de in zaken als immigratie, asiel en klimaat. De snelle goedkeuring van het

‘mensenrechteninstituut’, een dossier dat al jaren aansleepte, typeerde het herstel van de oude ideologische orde volkomen. De aanwezigheid van de N-VA in de regering maakt wel degelijk een verschil, al was het maar door alle onzin die wordt tegengehouden. Maar wie dat niet voldoende vindt, heeft nog weinig tactische redenen om niet voor het Vlaams Belang te stemmen.

We mogen niet naïef zijn: de N-VA zit niet te wachten op een Vlaamse regering met het VB. Wel staat vast dat het gezamenlijke resultaat van de V-partijen zeer belangrijk wordt voor de regeringen die na 26 mei zullen worden gevormd en voor de politiek die ze zullen bedrijven. Het wordt spannend.

Doe zondag dus toch maar uw bur- gerplicht.

JURGEN CEDER

Ga zondag toch maar stemmen

Het stond deze week in de krant: als u zondag niet gaat stemmen, is er nul procent kans dat u daarvoor vervolgd zal worden. De stemplicht is in dit land (helaas, in mijn opinie) stilzwijgend afgeschaft. Voor velen zal de verleiding dan ook groot zijn om van een uurtje extra vrije tijd te genieten en niet op te dagen in het stemkantoor. Dat zou heel jam- mer zijn, want het zou er zondag kunnen op aankomen.

BRIEFJE AAN PHILIPPE, ROI DES BELGES

LOUIS TOBBACK

BOEGBEELD VAN DAD’S ARMY

(4)

Dossier 23 mei 2019

4 Citaat van de week > Jean-Marie Dedecker

Jean-Marie Dedecker neemt niet graag een blad voor de mond, ook als zijn mening niet strookt met de partij die hem gastvrij op haar lijst opneemt. Of zijn mening over de EU dezelfde is als die van de N-VA, valt te betwijfelen. In een column in Knack schurkte hij mo- lenwiekend aan bij de ‘populisten’ toen hij het EU-beleid schamper en scherp op de korrel nam en de draak stak met de Europese Mandarijnen die faalden in de toelatingspolitiek van niet-Europeanen aan de buitengrenzen. Hij heeft dan ook geen hoge pet op van de Europe- se, niet democratisch verkozen ‘leiders’ en de wijze waarop zij mijlenver van de burgers hun

‘debatten’ voeren.

De grondwet is een vodje papier

Het heeft even geduurd, maar vorige week raakte de minderheidsre- gering Michel het eens over een lijst van artikelen van de Grondwet die voor herziening vatbaar kunnen worden verklaard.

Blokkering van het communautaire

Enkele weken geleden hadden Kamer en Senaat al zo’n lijst gestemd. Maar premier Michel was alles behalve opgezet met die goedgekeurde lijst omdat hij wilde vermijden dat een volgende regering communautaire of institutionele katten zou moeten geselen. Hij wilde een staatshervorming in de schoot van de komende onderhandelingen vermijden en zwoer dan ook bij het Belgische status-quo en wat onschadelijk gerommel in de marge. Hij is er immers als de dood voor dat Vlaanderen fundamentele eisen zou gaan stellen en bijvoorbeeld het principe van de transfers in vraag zou gaan stellen.

Onfatsoenlijke afslanking

Omdat de lijst die uiteindelijk in het Staatsblad moet gepubliceerd worden een lijst moet zijn met artikelen waarover Ka- mer, Senaat en regering het eens moeten zijn, heeft de regering alles herleid tot een negental artikelen en één titel… De lijst van de regering is dus behoorlijk korter dan de lijsten met een vijftigtal artikelen die Kamer en Senaat goedkeurden met een meerderheid van de volksvertegenwoordigers. De regering die dus maar een derde van het parlement vertegenwoordigt, neemt aldus de vrijheid om maar liefst een 36-tal artikelen te schrappen. Terecht merkte Peter De Roover, fractievoorzitter N-VA, op dat het hallucinant is hoe sterk de minderheidsregering ingaat tegen de volksvertegenwoordigers, zelfs van de eigen partijen. Het is immers duidelijk dat de regering artikels schrapte die in de plenaire vergadering van de Kamer nog groen licht kregen van Kamerleden van CD&V, Open Vld en zelfs MR. Maar alles lijkt in dit land te kunnen pas- seren, zelfs nadat Patrick Dewael (Open Vld) in de Kamer nog had gezegd dat hij het onfatsoenlijk zou vinden mocht Michel een lijst waarvoor in het parlement een meerderheid bestaat, zou negeren. Geen haan die er nog naar kraaide… De uitvoerende macht dicteert hier eigenlijk de wetgeven- de macht. Het is de wereld op zijn kop en gaat in tegen elke grondwettelijke logica.

Tindemans zei ten tijde van het Egmontpact dat de grondwet géén vodje papier is. Mi- chel draait er zijn hand niet voor om en be- wijst het tegendeel.

Buiten het fameuze artikel 7bis dat een klimaatwet grondwettelijk moet veranke- ren, kunnen in titel II twee artikelen toege- voegd worden om het recht op veiligheid te waarborgen en personen met een handi- cap het genot van de rechten en vrijheden te waarborgen. Verder gaat het nog over de artikelen 22 (privacy), 23 (universele dienstverlening inzake post, communicatie en mobiliteit), 25 (persvrijheid), 28 (petitie- recht), 29 (briefgeheim), 63 (representatie- ve democratie), en 148 en 150 (assisenhof).

En daarmee is de kous af. De grootste ge- mene deler van Kamer en Senaat en regering zijn dus deze artikelen…

Oligarchie

Het is een ongeziene machtsgreep van een minderheidsregering op een democratische meerderheid in het parlement. Het lijkt zelfs meer dan een soort staatsgreep van een kleine oligarchie die zijn wil op- legt. De Roover: “Voor het Marrakesh-pact was een draagvlak in het parlement belangrijker dan een akkoord in een regering in volle werking, voor de Grondwet doet het parlement er plots niet meer toe voor de restregering in lopende zaken.” Machtsmis- bruik, is zijn meer dan terechte conclusie.

Wij zeggen erbij: België is geen correc- te democratie, want enkel op maat van de Franstalige minderheid, met als enige doel het hinderen en blokkeren van de demo- grafische meerderheid. En dat moet ophou- den. Het is genoeg geweest.

Ezel en steen…

Het valt tegelijk te hopen dat N-VA, die na volgende zondag ongetwijfeld een belangrijke partij blijft, zich niet meer zal laten paaien voor een ‘herstelregering’ (die de begroting niet in evenwicht krijgt) of iets dergelijks, zelfs niet als die partij ‘incontournable’ zou zijn. Integendeel, dát zou net het uitgelezen moment kunnen zijn om de lijn te trekken: tot hier en niet verder.

De Vlaamsgezinde achterban is duidelijk genoeg geweest de jongste tijd: nooit nog een communautaire diepvries! Een ezel stoot zich doorgaans geen twee keer aan dezelfde steen. We hopen dat N-VA genoeg pijnlijke herinneringen heeft aan die eerste stoot om er geen tweede te riskeren.

En nog: herhaal de fouten van de Volksunie niet! Vlaanderen verdient beter.

KVDP

Sociale zekerheid:

Een bevoegdheid van Vlaanderen en Wallonië

Op de algemene vergadering van 20 mei heeft het OVV, het Overlegcen- trum van Vlaamse Verenigingen, werd een memorandum goedgekeurd.

De Vlaamse verenigingen doen een oproep voor een eigen sociale zeker- heid voor Vlaanderen en Wallonië.

Uitgangspunten

1. De sociale zekerheid (SZ) heeft in de loop der jaren een zodanige ontwikkeling ge- kend, dat de organisatie ervan qua doelstel- lingen, methoden en financiële middelen één van de voornaamste activiteiten van de over- heid is geworden.

2. De sociale-zekerheidssolidariteit tussen personen binnen één volksgemeenschap mag echter niet verward of vermengd worden met de solidariteit tussen (lid)staten in een confederale of internationale gemeenschap.

3. Vlaanderen en Wallonië - met reeds zo- vele opdrachten en bevoegdheden op economisch, cultureel, sociaal en fiscaal gebied en op het vlak van o.m. onderwijs, gezondheidszorg, beroepsopleiding, tewerkstel- ling e.d. - kunnen niet echt autonoom zijn en kunnen geen coherent beleid voeren zonder ook de SZ en een eigen sociaal overlegmodel onder hun bevoegdheid te hebben. De bin- dingen tussen SZ en de belangrijkste federale bevoegdheden (algemene buitenlandse politiek, justitie- en defensiebeleid) zijn veel zwakker dan die tussen SZ en de vele andere bevoegdheden van Vlaanderen en Wallonië.

Standpunt

1. Binnen de Vlaamse gemeenschap en de (deel)staat Vlaanderen is solidariteit tussen alle leden van deze gemeenschap noodzakelijk en vanzelfsprekend. Dat blijkt alvast uit de verregaande uitbouw van een eigen Vlaamse sociale bescherming. Ze vergt uiteraard eigen Vlaams sociaal overleg.

2. Vlaanderen en Wallonië hebben het recht om die solidariteit via alle deelsectoren van de SZ te organiseren volgens eigen inzichten en bijgevolg met eigen middelen.

De te leggen klemtonen in de SZ moeten het resultaat zijn van een breed democratisch en sociaal debat binnen Vlaanderen en binnen Wallonië.

3. De bevoegdheidsoverdrachten in de zes- de staatshervorming, zoals de gezinsbijslagen en een klein deel van de gezondheidszorg, zijn weinig transparant, maken het sociaal beleid nodeloos ingewikkeld en de situatie in Brussel bijna ongrondwettelijk. Volgens de letter en de geest van de grondwet moeten persoonsgebonden materies zoals onderwijs, cultuur, welzijn en bijstand aan personen in Brussel door de Vlaamse en de Franse Ge- meenschap uitgeoefend worden. Dat geldt ook voor de SZ. De verantwoordelijkheid voor de gezinsbijslagen werd door deze staatshervorming echter volledig toegewezen aan de Gemeenschappelijke Gemeenschapscom- missie, waardoor deze persoonsgebonden materie als het ware geregionaliseerd is.

4. De toewijzing van het sociaal beleid als een globaal bevoegdheidspakket aan Vlaan- deren en Wallonië zal leiden tot een grotere efficiëntie in plaats van de huidige verlam- ming door versnippering van bevoegdheden en middelen tussen centrale staat en deelsta- ten. De versnippering van het gezondheidsbe- leid (en discussie m.b.t. de contingentering) vormt een voorbeeld van deze stelling. Het verband tussen arbeidsbemiddeling tewerk- stelling, werkloosheidsbeleid en loonkosten, belastingdruk en SZ-bijdragen is daarvan een tweede voorbeeld.

5. Vlaanderen en Wallonië mogen niet enkel de bevoegdheid verwerven over de organisatie van de SZ, doch moeten ook verantwoordelijk worden voor de inning en de besteding van de daartoe vereiste financiële middelen.

Deze financiële en fiscale verantwoordelijkheid vormen de beste waarborg voor een spaarzaam sociaal beleid. Dit argument wint nog aan kracht door de huidige zware schul- denlast van de Belgische staat.

6. Het is onaanvaardbaar dat de solidariteit tussen personen, een aangelegenheid van elke volksgemeenschap, vermengd wordt met die tussen (deel)staten en dat er ook op die wijze zeer grote en ondoorzichtige geldtransfers ontstaan tussen Vlaanderen en Wallonië, zowel via het mechanisme van de inkomsten als dat van de uitgaven voor de SZ. Het vaak gehoorde argument dat er vroeger geldstro- men bestonden van Wallonië naar Vlaande- ren werd duidelijk weerlegd door meerdere studies. Bovendien zijn deze systematische geldtransfers contraproductief gezien zij de prikkel tot responsabilisering in het verwerven van de inkomsten en het bepalen van de uitgaven wegnemen.

7. Het toekomstige Vlaamse stelsel van SZ en Vlaams overleg dient rekening te houden met de fundamentele sociale beginselen, vastgelegd in de internationale normen die Vlaanderen binden.

8. Vlaanderen is bereid om met Wallonië te onderhandelen over doorzichtige, objectie-

ve, resultaatgerichte en omkeerbare vormen van solidariteit, zoals die tussen de Länder in Duitsland maar ook tussen lidstaten van de EU bestaan.

9. De organisatie van de SZ voor de inwo- ners van Brussel-19 mag geen afbreuk doen aan de tweeledigheid. Niets belet de Vlaamse en Franse Gemeenschap om de nodige ak- koorden te sluiten voor het waarborgen van de belangen van de inwoners van Brussel-19.

Besluit

Omwille van de hierboven vermelde rede- nen moeten de organisatie en de financiering van de sociale zekerheid zo vlug mogelijk onder de verantwoordelijkheid van Vlaanderen en Wallonië gebracht worden.

Het streven van het OVV naar een eigen Vlaamse sociale zekerheid is ook ingegeven door onze bekommernis over de betaalbaar- heid en toegankelijkheid van de sociale zekerheid voor de komende generaties. Zonder communautarisering dreigt de sociale zekerheid niet alleen onbetaalbaar, maar ook aso- ciaal te worden.

WILLY DE WAELE, VOORZITTER OVV JÜRGEN CONSTANDT, VOORZITTER AK-VSZ

“Het is spannender naar een bokaal

goudvissen te gluren dan naar een tv-debat te kijken van

zelfverklaarde

Europese leiders. ”

Vrij Tribune > Memorandum OVV

(5)

Actueel

23 mei 2019 5

Het communautaire zal

zondag langs alle kanten blinken

Nog een paar keer slapen en dan is het aan ons. Na de palavers van politici en pers worden de kaarten nu echt gelegd. Veel lezers van dit blad zullen zondag aandachtig volgen. Met de communautaire bril op het hoofd.

Beginnen we met wat voorbij is. De geam- puteerde Zweedse regering bis van premier Charles Michel heeft zichzelf wellicht dodelijk verwond. Niet omwille van het vertrek van de N-VA, maar omwille van de dolk die Mi- chel zichzelf in de rug heeft gestoken. Langs Waalse kant krijgt hij een mep van links, want hij zal er moeten plooien onder het gewicht van PS en Ecolo. Als Ecolo het te bont maakt, kan hij nog hopen op een paars Wallonië, veel meer zit er niet in. Kiest hij voor Zweeds, dan zal het zonder CdH zijn. Maar hoe ver zit die laatste partij nog boven de kiesdrempel?

Michel maakt het zichzelf ook federaal erg moeilijk. Zweeds zou nog kunnen, maar dan wel “zonder communautair geruzie”. Om die reden blokkeerde hij een brede grondwets- wijziging. Hij wil “elk communautair risico”

vermijden. Maar ook zonder grondwetswijzi- ging zal hij botsen op de kloof tussen noord en zuid die hij in dit land wil overstijgen. Begin er maar aan.

Verstopt

Zelfs al is het communautaire op zich in de campagne nooit een uitgesproken thema geweest, voor de wakkere analist – voor of tegen – zal het duidelijk zijn dat zowat alle thema’s die wél aan bod kwamen een ferme communautaire kant hebben.

Dat was zo voor nagenoeg alle thema’s die ons de jongste weken overspoelden. De voorbije maanden hebben we hier wel vaker de communautaire bril opgezet. Wat je ziet is soms moeilijk voor de modale lezer.

De financieringswet bijvoorbeeld, waar politicoloog Nicolas Bouteca dinsdag op VRT-radio een zeer mooie uitleg over gaf. De wijzigingen van 2012 werden “uitgesteld” tot 2025. Dan zou de afbouw van de transfers beginnen. Eén probleem: die transfers zijn ook de jongste jaren niet verminderd, al hadden de Franstaligen daar zwaar op gehoopt. Hun economisch raderwerk blijft vierkant draaien.

“Men heeft het thema eigenlijk uit de campagne gehouden”, aldus Bouteca, omdat het zo moeilijk is. Sommigen media hebben al- licht niet de intentie om de thema’s van de Vlaamsgezinde partijen ter sprake te brengen. Eéntje wierp er wel een steentje. Di Rupo pleitte voor een nieuwe parameter, een nieuwe knop: geld koppelen aan de grootte van

het grondgebied. Geen Vlaamse partij die dat kan aanvaarden natuurlijk.

Sociale zekerheid, asiel, migratie

Ook in het debat over sociale zekerheid bots je steevast op de grote verschillen tussen noord en zuid. “Onze sociale zekerheid werkt als een magneet voor gelukzoekers”, lazen we bij Barbara Pas (VB), nadat ze cijfers kreeg van Denis Ducarme (MR), minister voor Maatschappelijke Integratie. Concreet gaat

Pas. “Met het geld dat we vandaag uitgeven aan één asielzoeker hier, kunnen er in de eigen regio 20 worden geholpen. De focus moet dan ook liggen op het opvangen van vluchte- lingen in veilige havens in de eigen regio.”

Een opmerkelijk stuk schreef Jan Segers in Het Laatste Nieuws (‘Bonne chance, Sire, 18 mei). “Zou het kunnen dat koning Filip uitkijkt naar 26 mei zoals een kalkoen naar Kerstmis?”

Wie benoem je na verkiezingen tot (in)forma- teur, nu rechts Vlaanderen en links Wallonië elkaar onder schot houden? Hoe verzoen je wat niet alleen communautair en ideologisch maar ook mathematisch steeds moeilijker te verzoenen valt?” De voorbije dagen liet ook

het hier over de kloof inzake werkloosheid, leefloon, maatschappelijke hulp (meubelpre- mie, huurwaarborg, etc.) en de (federale) financiering daarvan. Die kosten zijn op 6 jaar tijd verviervoudigd. Van 69 miljoen euro in 2013 naar 260 miljoen. En de winnaar is?

Dan zitten we meteen bij het communautaire aspect van het asielbeleid, waar onze sociale zekerheid op haar limieten botst. “Het is niet langer te verantwoorden dat onze sociale zekerheid wordt gepluimd door mensen die er nooit iets aan hebben bijgedragen”, aldus

Christophe Deborsu in zijn columns tweemaal lezen dat Wallonië “jaarlijks kan rekenen op 6 miljard Vlaamse transfers in de sociale zekerheid”.

Politiek

Hiermee zitten we bij de politieke kloof. In Wallonië halen PS, MR en Ecolo straks samen wellicht zo’n 70 procent. Hun Vlaamse neefjes, van rood, blauw en groen zullen samen stranden op zo’ 30-35 procent van de stemmen. En dan heb je nog de remonte van Vlaams Belang,

dat ergens zal landen tussen verdubbeling en verdriedubbeling van de score. Een Vlaams fenomeen, terwijl de communisten alleen in Franstalig België gedijen. “In menig opzicht is België twee landen”, besluit Segers. Niets communautair? “Op 27 mei zou het wel eens brutaal wakker worden worden”.

Tegenover het weer wervend radicalisme van Vlaams Belang probeert N-VA stand te houden, maar dan wel met enige vertwijfeling.

“Laten we die zaak gewoon splitsen”, zei Theo Francken in Lennik. In Brasschaat gaf Jambon toe dat de N-VA en Vlaams Belang “communautair min of meer op dezelfde golfleng- te zitten”. In Edegem liet Bart De Wever zich ontvallen dat “de N-VA staat voor Vlaanderen, voor een Vlaamse staat.”

In Het Laatste Nieuws zei Geert Bourgeo- is dan weer dat onafhankelijkheid “een ne- gentiende-eeuws begrip” is en dat zijn partij gaat “voor confederalisme”. Maar in zijn boek Over Identiteit en in zijn soms weer indruk- wekkende optredens in verkiezingsprogramma’s geeft De Wever dan weer mee dat hij

“tijd” heeft.

Randdossiers

De communautaire angel zit ook in tal van randdossiers. Neem nu verkeer. Waar vorig jaar in het noorden van het land 2,65 miljoen bestuurders zijn geflitst, kregen in Wallonië maar 877.754 bestuurders zo’n boete in de bus. Al die pv’s brachten de Belgische schat- kist in 2018 minstens 200 miljoen euro op.

Deborsu wees de voorbije dagen – terecht – op nog een andere kloof, de geografische. Wat de Walen hebben is goedkope ruimte. Een bouwgrond kost gemiddeld drie keer minder dan in Vlaanderen. Wordt die troef onvoldoen- de benut? Politiek analist Noël Slangen had het in Het Laatste Nieuws over de brexit en Europa. “Over hoeveel Europa wenselijk is, lopen de meningen uiteen”, moest hij vaststellen. Geert Bourgeois wees erop dat het ook Europees almaar moeilijker wordt om met één stem te spreken. “Wallonië heeft een andere visie op handelsakkoorden. En ook Brus- sel gaat regelmatig dwarsliggen. Het is nooit goed voor de Walen. Wereldhandel vinden zij slecht, dat vinden zij nefast. Vlaanderen moet op termijn een eigen stem hebben in Europa”.

Hier en daar ging het ook over herfedera- liseren van bevoegdheden, een paarsgroen verlangen, over samenvallende verkiezingen (wat een miskleun), over de andere kijk op het klimaatdebat en de discussies over de ge- luidsnormen rond Zaventem.

In een interview met Koen Van den Heuvel (CD&V) en arbeidsmarktspecialist Jan Denys ging het dan weer over de kloof in de werkloosheid, gekoppeld aan die in onderwijs. In Vlaanderen ligt de werkzaamheidsgraad nu op 75 procent, Wallonië staat op 63 procent, Brussel op 61 procent. “De achterstand wordt groter. Sommige ontwikkelingen gaan de ver- keerde richting uit. Zo wordt in Wallonië weer minder Nederlands gevolgd op school.

Tja, dan wordt de druk tot een splitsing, die ik niet wens, natuurlijk groter”, aldus Denys.

Van den Heuvel bevestigde: “De scores voor het Franstalig onderwijs in internationale on- derzoeken liggen veel lager dan de Vlaamse.”

En het klimaat dan? Almaci en Calvo leven in een francofone wolk. Voor hen moet een ambitieus klimaatbeleid “de maïzena zijn van een nieuw project voor Vlaanderen en Bel- gië”, en hebben de klimaatspijbelaars brug- gen gebouwd tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Die zullen groen lachen volgend weekend. En de pensioenen dan? U weet wel, dat langer werken als we met z’n allen ouder blijven worden. “De stille cijferaars, de mannen en vrouwen in de coulissen van de partij- politiek”, geven fluisterend toe dat ze er niet meer uitraken, stelt Wim Van de Velden in De Tijd. De vergrijzingskosten doen de uitgaven in de sociale zekerheid nog verder oplopen.

Elke maand komen er 10.000 gepensioneer- den bij. Dat betekent dat jaarlijks zo’n twee miljard euro meer aan pensioenen moet worden betaald. Dat komt overeen met het volledige jaarbudget voor justitie.

We zetten zondag maar best een goede bril op. Dat communautaire zal langs alle kanten blinken. Met dan toch een “federale” verras- sing als uitkomst? Meer geld voor Wallonië, meer bevoegdheden voor Vlaanderen? Het overleven van België lijkt voor zowel Di Rupo als De Wever de laatste van hun zorgen.

ANJA PIETERS

’t Pallieterke daagt uit Stop de miljardentransfers >

Om de 75ste jaargang extra in de verf te zetten, pakt uw weekblad deze en vol- gende week uit met een opvallende reclamecampagne. Met de slogan “Ceci n’est pas une melkkoe” en een bijhorende afbeelding van een Vlaamse Leeuw met uier, worden de jaarlijkse miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallo- nië aangeklaagd.

Vorige week kon men in het editoriaal van Jan Segers, editorialist bij Het Laatste Nieuws, het volgende lezen: “143 euro per maand per

Waal. Zo veel geld stroomt er vanuit Vlaan- deren naar Wallonië. Elke maand dus. Jaar in, jaar uit. Sinds decennia en zonder uitzicht op

beterschap. Ontelbare keren hebben Waalse socialistische minister-presidenten de om- mekeer aangekondigd.”

Aan de vooravond van de verkiezingen en daaropvolgende regeringsvorming is het niet verkeerd om te blijven pleiten voor een totale afbouw van de miljardentransfers. Het is nu immers al duidelijk dat Elio Di Rupo en Paul Magnette enkel in een federale regering stappen als de miljardentransfers (en andere vormen van ‘solidariteit’ tussen Noord en Zuid) blijven bestaan. Jaarlijkse worden miljarden euro Vlaams belastings- geld versast naar het zuiden, zonder toezicht en zonder ook maar een enkel dankwoord.

’t Pallieterke pakt daarom uit met een opvallende affichagecampagne. Affiches met de duidelijke boodschap “Ceci n’est pas une melkkoe” werden opgehangen langs een aantal belangrijke invalswegen rond Brus- sel. Voor de Franstaligen moet de boodschap duidelijk zijn: er moet een einde komen aan het melken van de Vlaamse melkkoe. Aan de Vlaamse politici wordt gevraagd om bij de komende regeringsvorming eindelijk politieke moed te tonen en de afbouw van de miljardentransfers op de agenda te zetten.

Het is de eerste maal dat uw weekblad op deze wijze campagne voert. Niet alleen is de boodschap 0 % politiek correct – zo zijn we – maar ook de keuze voor muurafficha- ge als reclamedrager is nieuw. Maar koken kost geld. Wil u ons steunen? Met uw bijdra- ge zorgen we voor extra affiches locaties waar we de affiche kunnen ophangen. Onze bankrekening: BE63 7360 1247 8308 (BIC KREDBEBB) van de Vrienden van ’t Pal- lieterke vzw – Boechout. Voor elke vijf euro blijven de affiches een dag langer hangen.

Geeft u mee ons een steuntje in de rug. We

danken u. KARL VAN CAMP

(6)

Groene Khmer

De recente pamflettenrel van Ecolo brengt een pijnpunt van de par- tij in beeld. Om de ‘communautaire’ (lees: islamitische) stem aan te spreken gaan ze heel ver. In die mate dat bepaalde onderdelen van het partijprogramma maar beter in de luwte blijven. En dan krijg je op je kop omdat je het partijstandpunt nog eens uitdrukkelijk in de verf zet.

Het had een gewone campagnedag moeten worden. Wat kuieren op de markt, praatje slaan, het kiesvee naar de mond praten en het gepeupel alsnog een vlugschrift toe- stoppen. Onschuldig en ordinair, maar het draaide die ochtend anders uit voor Eco- lo-parlementslid Zoé Genot.

Samen met collega Ahmed Mouhssin was ze op een Lakense markt een pamflet aan het uitdelen dat, het weze gezegd, het voordeel van de duidelijkheid had. Op een didacti- sche manier belichtte het enkele standpunten van de partij. Het dragen van de hoofddoek op school en aan het loket? Voor. Het vrij kiezen van een vakantiedag in functie van de eigen geloofsovertuiging? Voor. Ritu- eel slachten zonder verdoving? Voor. Nieuw is dit niet, maar de expliciete verwoording maakte de partijtop onwennig. Officieel heette het dat het pamflet niet goedgekeurd was door de bevoegde instanties, lees: de partijtop. In werkelijkheid is er iets heel anders aan de hand.

Oussama Atar

Laten we een kat een kat noemen. Als BDW een groen spookbeeld zoekt om zijn campagne te voeden, dan heeft hij aan die Zoé Genot een vette kluif. Sinds 20 jaar zit ze in het parlement voor de Franstalige groenen (eerst in de Kamer, sinds 2014 in het Brussels Parlement) waar ze zich rond de

gebruikelijke linkse thema’s profileert. Vo- rig jaar werd ze nog opgepakt toen ze het militair domein van Kleine Brogel wou betre- den, maar krasser is haar lobbywerk in 2010 om Oussama Atar uit een Iraakse cel vrij te krijgen. De man zat er zogezegd als hulpver- lener, onschuldig en met terminale nierkan- ker opgesloten. Inmiddels is duidelijk dat hij vooral een wapenhandelaar was die een rechtstreekse rol speelde bij de aanslagen van Brussel en Parijs. Allah’s barmhartig- heid zorgde voor een miraculeuze genezing, maar zijn geluk keerde toen hij in 2018 bij een Syrische luchtaanval omkwam. Soit, voor zo’n mensen neemt Genot het op. En voor het dragen van de hoofddoek, dat spreekt.

Nieuw electoraat

Wat is het meest ergerlijke? Het standpunt, ooit wel wereldkundig gemaakt, maar bewust uit het 120 pagina’s lange program- ma voor deze verkiezingen gelaten? Of de hypocrisie van de partijtop? Ecolo worstelt met een wat moeizame relatie rond de zogenaamde communautaire stem. Het genereu- ze migratie- en naturalisatiebeleid van dit land heeft in Brussel een bijzonder electoraat gecreëerd. Duizenden kiezers die zwe- ren bij halal, hoofddoek en Ramadan. En die worden duchtig naar de mond gepraat, ook al gebeurt dit met standpunten die intellec- tueel moeilijk verdedigbaar zijn.

Het idee van communautarisme, net als dat principe van laïcité, leeft meer in Frans- talig België, rechtstreeks overgewaaid uit Parijs trouwens. Het past in een denkschema dat zo uit de Franse revolutie komt. Er is een neutrale staat en burgers, punt. Geen gemeenschappen en allerhande tussenstruc- turen, dat is dan weer meer Angelsaksisch.

Maar inspelen op dat communautarisme is nu precies wat Ecolo doet.

Precedenten

De partij is niet aan haar proefstuk toe.

Voormalig parlementslid Marie Nagy ver- trok bij Ecolo (ze komt nu op voor Défi) omwille van de dubbelzinnigheid van de partij rond net die laïciteit. Ook voormalig RTBF-journalist Jean-Claude Defossé he- kelde dit punt toen hij uit de politiek stapte.

Het geval van Zoé Genot geeft hen vandaag gelijk. En moeten we nog herinneren aan het geval Gadaleta in Molenbeek? Ook zij beging de fout de dingen iets te expliciet te benoemen, waardoor ze dit nieuwe electoraat wel eens tegen de haren zou kunnen strijken.

Tot slot, de terechte analyse van Luckas Vander Taelen: “Politieke partijen als de PS en in mindere mate Ecolo doen niets om die nieuwe Brusselaars onze democratische ver- worvenheden bij te brengen en verzwakken zo de progressieve krachten binnen de islam die voor een minder rigide geloof pleiten.

Louter om electorale redenen worden principes opzij geschoven.”

KNIN

Dwars door Vlaanderen 23 mei 2019

6 BRUSSEL

VERGOEDING VOOR TERRORISTEN

Een Belgische rechtbank heeft de staat – dus de belastingbetaler -veroordeeld tot het beta- len van schadevergoedingen aan islamitische terroristen die in de gevangenissen van Ittre en Hasselt geïsoleerd werden van de rest van de ge- vangenen. Dat gebeurde om te beletten dat de terroristen gewone misdaders zouden radicalise- ren en voor hun karretje spannen. Eigenlijk zitten de terroristen in aparte “gevangenissen binnen de gevangenis”, in afdelingen die officieel D-Ra- dex worden genoemd. Volgens de rechtbank vol- deden de leefomstandigheden in D-Radex niet aan dezelfde normen als in de gewone gevan- genissen. De politici, Minister van Justitie Geens op kop, zullen wel weer beweren dat het allemaal niet hun schuld is. Zij hebben nochtans de wetten terzake goedgekeurd, met heel hun verstikkende kluwen van denkbeeldige “rechten” en absurde principes over “gelijkheid”. Zij hebben de rech- ters benoemd die die wetten dan nog eens op een absurde manier interpreteren en toepassen.

Hoezo, zij hebben er niets mee te maken?

BEAAT GLIMLACHENDE RAMP

Waarom wordt Hilde Crevits door CD&V naar voor geschoven als boegbeeld, sterkhouder en reddende engel? Omdat zij samen met Lieven Boeve en supertsjeef Mieke van Hecke het katho- liek onderwijs zo deskundig in de vernieling heeft laten rijden, dat zelfs een domme, ongemotiveer- de en Nederlandsonkundige migrant er gratis en moeiteloos een diploma kan krijgen? Krijgen.

Niet behalen, wat dat impliceert een inspanning.

Omdat zij het beleid van “onderwijs op maat van de migrant” heeft verdergezet, waardoor duizen- den Vlaamse leerlingen werden gediscrimineerd ten voordele van allochtonen? Omdat zij de vrije schoolkeuze voor Vlaamse leerlingen en hun ou- ders de facto zo ver heeft uitgehold dat er niets van overblijft? Omdat ons onderwijs onder haar bewind de voorbije jaren in àlle internationale rangschikkingen op àlle inhoudelijke punten naar beneden is getuimeld? Omdat de hogescholen onlangs nog de alarmklok moesten luiden over het lamentabele lees- en schrijfniveau dat de leerlingen in het secundair hadden meegekre- gen? Omdat zij beaat glimlachend – nog beater dan Wouter Beke - achter alle linkse en multicul- turele dogma’s over “gelijkheid” en “diversiteit”

is aangelopen? Omdat zij met haar onzinnige en onrealistische “inclusief onderwijs” duizenden kinderen met een beperking heeft weggehaald uit de gespecialiseerde scholen waar zij aan- gepast onderwijs kregen dat op hun problemen was afgestemd? Omdat zij al die kinderen in het diepe water van de gewone scholen heeft laten gooien, allemaal samen, allemaal door elkaar:

kinderen met gehoorproblemen, met autisme-

spectrumstoornissen, met motorische handicaps, met visuele handicaps, met gedragsproblemen, met motorische beperkingen… In een gespeciali- seerde school konden leerkrachten en opvoeders zich toeleggen op leermethoden voor één van die categorieën, en dat was dikwijls al veeleisend ge- noeg. Maar nu werd van de leerkrachten in gewo- ne scholen verwacht dat zij vuistdikke cursussen en instructieboeken zouden doorworstelden over àlle leermethoden afgestemd op àlle soorten be- perkingen. Echt waar, Crevits was een genie in het doordrukken van wereldvreemde theoretische onderwijsconcepten die in praktijk op regelrech- te rampen uitdraaiden. En nu wordt zij gelanceerd om dat nog eens dunnetjes over te doen. Dit keer niet alleen met leerlingen en leerkrachten als ge- kwelde proefkonijnen, maar met heel Vlaanderen als laboratorium voor haar wereldvreemde en bizarre experimenten. Als we proefdieren wa- ren - konijnen, kikkers, hamsters of witte muizen bijvoorbeeld - dan zouden we misschien nog be- scherming kunnen zoeken bij GAIA. Maar we zijn slechts blanke Vlamingen… Hoeveel kostte een woning in Hongarije ook alweer?

DE INTEGRATIE IS MISLUKT

In een politiek debat bij TVL zei Zuhal Demir (N-VA): “Ik zou graag anders willen, maar kan inderdaad niet anders dan vaststellen dat inte- gratie niet gelukt is. Ondanks alle inspanningen.”

Nawal Farih (CD&V) was een andere mening toe- gedaan: “Mislukt? Ik ben zelf Marokkaanse en zie ook heel veel goede voorbeelden. Politiek moet niet polariseren, maar verbinden.” Annick Pont- hier (Vlaams Belang): “Je kan niet ontkennen dat het inburgeringsbeleid heeft gefaald. We hebben een onthaalbeleid gevoerd, maar geen inburge- ringsbeleid.” Hilde Vautmans (Open Vld): “We moeten werk maken van concentratiescholen.”

Vautmans, getrouwd met een Afrikaanse man, ziet mogelijkheden dit om te vormen zoals Somers in Mechelen gedaan heeft.

MAGGIE DE BLOCK VINDT FRANSTALIGEN DOM

Zowat alle Vlaamse partijen verspreiden in Brussel verkiezingsreclame in het Frans, ook de N-VA en het Vlaams Belang. Niet onlogisch, ge- zien de demografie van de bevolking en het tweetalig statuut van Brussel. Open Vld gaat ech- ter nog een stapje verder. Middels een Fransta- lige advertentie in Le Soir wordt gemikt op de Franstaligen in de Vlaamse rand rond Brussel. In de advertentie: drie voorstellen, specifiek voor Vlaams-Brabant. De doelgroep is duidelijk: de Franstaligen in de Vlaamse rand die weigeren zich te integreren en de lokale taal te leren. En zo wordt het anti-Vlaams karakter van de Open Vld nogmaals bevestigd.Artificiële intelligentie

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE

WWW.MAESKOFFIE.BE

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

Volgende week:

Donderdag 30 mei vieren we On- ze-Lieve-Heer-Hemelvaart en dan zijn de krantenwinkels gesloten en ook de postbodes worden massaal op de kerk- vieringen verwacht.

Daarom verschijnt ’t Pallieterke een dag vroeger: u vindt uw geliefkoosd weekblad in de winkel vanaf woensdag 29 april. En als ook de mannen van bie- poost een beetje meewerken, dan zit het diezelfde dag in uw bus.

Noteer ook dat op vrijdag 31 mei onze weelderige kantoren gesloten zullen zijn.

KARL VAN CAMP

IN MEMORIAM

Jo Valgaeren

(1933 - 2019)

Dokter Jo Valgaeren was jarenlang de spilfiguur van de Volksunie in Mol. Net als zijn vader Juul koos Jo ervoor om medicijnen te gaan studeren. Maar ook het Vlaamse bloed kreeg hij van thuis uit. Het hoeft dus niet te verbazen dat hij mee aan de wieg stond bij de we- deropstanding van de Vlaamse beweging in Mol en wijde omgeving.

Door zijn jarenlange inzet was hij uitgegroeid tot een symboolfiguur van de partij in de Kempen. En zijn inzet loonde: tussen 1970 en 1976 was hij schepen van Onderwijs, Cultuur en Volksgezondheid. Als schepen van Cultuur – hij startte zijn mandaat op 37-jarige leeftijd - was hij de grote bezieler van gemeentelijk museum Jakob Smits in Mol, dat in 1977 de deu- ren opende. Van 1976 en 1982 was hij schepen van Financiën, Verkeer en Volksgezondheid.

Na zijn schepenambt bleef hij actief als bestuurslid, maar hij moest met lede ogen toe- kijken hoe de Volksunie op nationaal niveau zichzelf de gracht inreed. Eerder behorend tot de rechtervleugel van de Volksunie stond hij argwanend tegenover de experimenten van ID en Spirit.

Desalniettemin bleef hij trouw aan boord; hij was te veel verweven met de VU-afdeling die hij zelf had opgericht. Toen in 2001 de Volksunie uiteindelijk implodeerde, koos Valgae- ren resoluut voor de N-VA, waar hij jarenlang mee in het bestuur zat. Inmiddels is de fakkel overgenomen door dochter Hilde, die niet alleen arts is, maar ook N-VA-schepen in Mol.

Jo Valgaeren was een overtuigde Vlaming die oprecht verlangde naar een onafhankelijk Vlaanderen.

De afscheidsplechtigheid vindt plaats op vrijdag 24 mei om 10 uur in de Sint-Pieter en Pauwelkerk in Mol-centrum.

’T PALLIETERKE