Wie richt een V-bank op?

(1)

€ 1,95

68

^ste

jaargang • nummer 14 • woensdag 3 april 2013 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Wie richt een V-bank op?

Lees blz. 3

BEGROTING:

STRUCTURELE ONZIN 2

WIE RICHT EEN V-BANK OP? 3

WATERLOO 2015 4

OP DE PRAATSTOEL:

GUIDO NAETS 5

RODDELS UIT DE WETSTRAAT 4

DE CORRESPONDENT 7

WAPENBEZIT IN VLAANDEREN 11

Structureel en pijnloos. Joepie!

In onze ‘Beursstraat’ hebben we het over de ‘struc- turele onzin’ van de jongste begrotingscontrole. U ver- wacht van dit blad een kritische houding tegenover het doen en laten van Di Rupo en zijn ploeg, maar niet alleen in onze kolommen worden vraagtekens geplaatst bij wat deze regering weer als uitstekend werk wil verkopen.

Gert Peersman, die aan de Gentse universiteit economie doceert, noemt het resultaat van de begrotingscontrole in De Tijd ‘zeer voorspelbaar’. De kam gaat door de overheids- uitgaven en ‘hier en daar (worden) belastingen verhoogd.

Vervolgens plakt de regering daar een etiket “structurele besparingen” op, en de klus is geklaard. Geslaagd voor de toets van Europees Commissaris Olli Rehn, en daarna is het weer business as usual. Althans, tot de volgende begro- tingsopmaak. Dan zal de regering constateren dat ze weer enkele miljarden moet vinden, en kan het knip-en-plakwerk met maatregelen opnieuw beginnen. En bij de daaropvol- gende begrotingscontrole, van hetzelfde laken een broek.’

Zelfs De Grauwe

Paul de Grauwe, de economist die de wereld ons benijdt als je De Morgen of de VRT mag geloven, staat helemaal niet regeringskritisch in het leven. Toch stuurde hij volgende tweet de wereld in: ‘VLD verstaat kunst eigen kiezers (middenstand) te straffen. Nu met dramatische stijging van belasting op vereffening onderneming.’ Michel Maus, hoogleraar in fiscaliteit en fraudespecialist, merkte ironisch op: ‘Dividend Nationale Bank is structureel. Beetje zoals bij de ACW-winstbewijzen in Dexia destijds.’

U bekleedt geen leerstoel aan een universiteit? Wij ook niet. Toch stellen ook gewone stervelingen zich vragen bij de goednieuwsshow van Di Rupo en co.

De besparingen mochten wat minder zijn dan eerst gevraagd, wist Europees Commissaris Olli Rehn aan een Belgische regeringsafvaardiging te vertellen. Het tekort mocht dan toch iets meer zijn dan 2,15 procent van het bbp.

Kwam dat even mooi uit. De PS vond ook dat het wat minder streng kon en Open Vld wilde niet van de Europese eis afwijken. Dankzij Rehn konden beide verzuchtingen samen

verwezenlijkt worden. Blijft onze vraag: hoe komt het dat het heilige getal van 2,15 procent van de ene dag op de andere plots niet meer heilig is?

De focus moest eerder op structurele maatregelen liggen, vond de strenge Fin Rehn. Mooi toch. Dat woord structureel is zo breed als het lang is. De onderhandelingen binnen de regering zaten op een bepaald ogenblik muurvast.

Toen werden de lijstjes ‘structureel’ en ‘eenmalig’ opgesteld. Door wat heen en weer te schuiven, kwamen alle puzzelstukken mooi op hun plaats. Etikettenzwendel, zou je de reactie van professor Peersman kunnen vertalen. De dividenden van de Nationale Bank zijn een mooi voorbeeld. Die vallen dit jaar mee. Ze werden op 700 miljoen euro geraamd en liggen wellicht 321 miljoen hoger. Een eenmalige meevaller? Neen, structureel, vindt financiën- minister Koen Geens, die de politieke stiel heel snel blijkt te leren. Dividenden komen er inderdaad elk jaar, maar of die in 2014 weer zo hoog zullen uitvallen, weet niemand.

Toch krijgt die meevaller de stempel structureel.

Samenraapsel

Overigens, wie kun je wijsmaken dat de regering haar zoektocht naar ontbrekend geld structureel en pijnloos heeft kunnen afronden? Als niemand er wat van voelt wanneer enkele honderden miljoenen worden weggesneden,

waaraan werd dat geld oorspronkelijk dan weggesmeten?

“Er komen geen nieuwe belastingen”, klonk het zelfvol- daan. Sommige media namen dat zelfs over als vetste kop.

Echter, bestaande belastingen worden wel fors verhoogd.

Nochtans was nog dezelfde week gebleken dat België aan de wereldtop staat wat de belastingaanslag betreft. Toch slaagt de regering erin die totale aanslag te verhogen ‘zonder iemand pijn te doen’. Mogen wij daar met ons boeren- verstand vraagtekens bij plaatsen?

De Europese Unie heeft beslist dat de Dexia-factuur wel in het begrotingstekort van 2012 moest worden opgeno- men, waardoor dat tekort tot 3,9 procent oploopt. Ons boe- renverstand is niet mee als financiënminister Geens dat geen probleem vindt omdat het over 2012 gaat. In die truc zit muziek. Laat een stevige uitgave uit de boeken weg en zet die er pas een jaar later in. Probleem opgelost, want het jaar is voorbij. Kan men het ons kwalijk nemen dat wij geen centimeter vertrouwen hebben in dat soort leerling- tovenaartechnieken?

Wekenlang werd onderhandeld om tot dit resultaat te komen. Het woord ‘regeringscrisis’ is zelfs gevallen. Open Vld stond op een bepaald moment totaal geïsoleerd, maar spreekt nu van een evenwichtig compromis. De nacht heeft weer eens raad gebracht.

U begrijpt zoiets niet? Wel, niemand minder dan Le Soir- madam Béatrice Delvaux heeft het antwoord gegeven in haar column voor De Standaard: ‘De crisis en de N-VA maken het ons niet gemakkelijk, maar paradoxaal genoeg heeft de regering-Di Rupo, een samenraapsel van zes partijen die het niet met elkaar kunnen vinden, het waarschijn- lijk aan die twee stoorzenders te danken dat ze nog altijd bestaat, beslissingen heeft kunnen nemen en dat nog zal kunnen doen. Zonder Europa dat de touwtjes van de por- temonnee vasthoudt en de N-VA die de partijen dwingt om eendrachtig te zijn en te handelen in plaats van te bek- vechten, waren de hervormingen er niet en zeker niet zo snel gekomen.’

Op één punt willen we Delvaux toch tegenspreken:

hervormingen durven we de bric- à-brac van deze regering niet noemen.

(2)

Actueel

3 april 2013

2 Uit de smalle beursstraat

Structurele onzin

Naar slechte Belgische gewoonte hangt de begrotingscon- trole met spuug en paktouw aan elkaar. Een diepgaande sane- ring van de overheidsfinanciën is in dit land al jaren een illusie.

Het is de truc die de Franstaligen toepassen bij onderhandelingen over de staatshervorming en het is de klassieke PS-truc bij begro- tingsbesprekingen: zoveel mogelijk onverteerbare maatregelen op tafel gooien zodat er toch een aantal in het uiteindelijke akkoord belanden. Aan de andere kant van de tafel is men dan tevreden dat een aantal onaanvaardbare ingrepen gesneuveld zijn. Het was bij de voorbije begrotingscontrole niet anders. De socialisten en vooral de PS hoopten op een minimumbelasting voor bedrijven, een btw voor advocaten en een verhoging van het algemeen btw-tarief. Alexan- der de Croo van de Open Vld weerde zich als een duivel in een wij- watervat en kwam tevreden naar buiten, want een aantal belastingen werden van tafel geveegd.

Het is ontluisterend hoe de Vlaamse partijen, en zeker de Open Vld, in de regering-Di Rupo totaal ingepalmd zijn door het Stockholm- syndroom. Het lijkt erop dat ze zeggen: we zitten hier, we kunnen niet anders, dus gaan we maar proberen er het beste van te maken.

Opvallend - of net niet - is de positieve reactie van de werkgevers- organisatie VBO. Die is blij dat er amper nieuwe belastingen bijko- men. Die organisatie verdedigt uiteraard het Belgische status quo maar heeft tegelijk zeer weinig oog voor de desem van de Vlaamse economie: de kleine ondernemer en de kleine zelfstandige. De regering verhoogt de taks op de liquidatiebonus (wanneer men zijn zaak overlaat) straks van 10 naar 15 procent. Een extra belasting voor mensen die hun bedrijfsactiviteit stopzetten. De Vlaamse werkgeversor- ganisatie Voka stelde terecht dat dit een groot probleem is. Voor veel kleine ondernemers is de opbrengst van de verkoop van hun bedrijf hun enige pensioen. Daar wordt dus op afgepingeld.

Maar dat lijkt onze excellenties niet te deren. Net zo min als het feit dat er geen sprake is van structurele besparingen of structurele hervormingen. “Structureel” is Wetstraatees voor hervormingen die

op lange termijn een positief effect hebben op de overheidsfinan- ciën. Het gaat om maatregelen die langer werken moeten bevorde- ren (een voorbeeld is de radicale afschaffing van het brugpensioen).

Daarnaast is er dringend nood aan een verlaging van de belastingdruk, zeker die op arbeid. Men vergeet vaak dat er in België in 2012 in totaal 16.600 jobs verloren zijn gegaan als een rechtstreeks gevolg van die hoge fiscale druk. Voor zij die vinden dat er te veel gezaagd wordt over de loonkost: ook de energiekost blijft voor de bedrijven te hoog, en ook dat veroorzaakt een concurrentieel nadeel. Ener- gie-intensieve sectoren zoals chemie en metaal voelen dat sterk. En laat dat net nu de sectoren zijn die in de handelsbalans van België zwaar doorwegen. De zware energiekost maakt het voor hoogpro- ductieve energie-intensieve industrieën minder aantrekkelijk om in België te investeren.

Het blijft wachten op beleidsbeslissingen die deze concurrentie- nadelen aanpakken zodat de staatsschuld naar beneden gaat en het begrotingstekort wordt afgebouwd. Een diepgaande sanering zou ook in tweede lijn positieve effecten hebben: een verbetering van de staatsfinanciën betekent dat de rentelasten op de schuld verla- gen en dat de overheidsfinanciën verder gezond raken. Op termijn kan dit leiden tot een belastingverlaging die de economie aanzwen- gelt en het land blijvend op weg naar economische groei zet. Niets van dit alles in België.

Zeggen dat er in de gezondheidszorg en in de sociale zekerheid structureel bespaard wordt - het gaat om honderden miljoenen - is onzin. Net als de hallucinante stelling dat de extra winst die de Nati- onale Bank uitkeert een structurele meevaller is. De sociale zekerheid zal pas structureel gezond zijn wanneer de kosten voor de ver- grijzing onder controle worden gehouden. Dat is niet het geval. Om die kosten te kunnen betalen, hebben we een overschot van 1,5 procent op de begroting nodig. Met een deficit van 2,5 procent is men daar mijlenver van verwijderd. Het Belgische feit zadelt onze kinderen en kleinkinderen op met een factuur die elke dag aandikt. Wan- neer wordt dat een halt toegeroepen? A^ngélique VAnderstrAeten

Het gevaar is reëel dat die manier van oppositie voeren op termijn potsierlijk en karikatu- raal wordt, uitmondend in ongeloofwaardig- heid, waarop de burger nog enkel reageert met een meewarig hoofdschudden. Koppel daar nog een gebrek aan rechtlijnigheid aan, zoals door sp.a gedemonstreerd met het opnieuw in vraag stellen van het hoofddoekenverbod, in Antwerpen ingevoerd door een eigen partij- lid, Patrick Janssens, en men kan zich afvragen of dat hoofdschudden nog veraf is?

Tijdens de jongste gemeenteraad kwam het onderwerp “bewakingscamera’s” twee keer aan bod. Het stadsbestuur wil er een twintigtal bijplaatsen, op locaties waar nietsvermoe- dende burgers op avondlijke uren hun hond beter niet uitlaten. PVDA-plusser Mie Branders en groene Wouter Van Besien zijn per defini- tie tegen. Mie vroeg zich af of het prijskaartje van 600.000 euro wel verantwoord is, “omdat er maatschappelijke studies over het effect

Oppositie voeren als sport

In een democratie hebben oppositiepartijen het recht en de plicht om oppositie te voe- ren. Dat is in Antwerpen niet anders voor links en extreemlinks, broeder- en zusterlijk verenigd op de oppositiebanken. De eerste maanden van zes jaar legislatuur liggen ach- ter ons en het wordt met de dag duidelijker dat sp.a, Groen en PVDA+ er een sport van maken geen woord van Bart de Wever in de juiste samenhang te plaatsen, laat staan een plan of een beslissing van zijn college te steunen.

van die camera’s ontbreken”. Wouter knikte wijs en bevestigend. Hij vroeg “inzicht over het waarom van die camera’s”. Omdat ik altijd wil helpen waar nodig, maak ik Mie en Wou- ter erop attent dat er dozijnen Antwerpenaars rondlopen die hen dat inzicht moeiteloos kunnen verschaffen, gratis en voor niks.

Ook Maya Detiège, rode dochter van, sneed het onderwerp “camera’s” aan. Zij stelde voor aan dancings en discotheken camera’s te plaatsen, kwestie van gevallen van discriminatie door portiers of buitenwippers te registreren en daartegen te kunnen optreden. Het moet zijn dat over dat soort veiligheidscamera’s zowel de nodige maatschappelijke studies als het inzicht over het waarom ervan al bestaan, vermits vanuit de hoek “groot links” daarom- trent tot dusver elke opmerking uitbleef.

Frustratie

Waarom Groen en PVDA+ de ene camera wel en de andere niet op de korrel nemen, kan, nog beter dan aan Bart de Wever, aan Filip Dewinter gevraagd worden. Filip weet beter

dan wie ook dat in een democratie zoals we die in onze modelstaat kennen - niet alleen in Ant- werpen - dezelfde boodschap op gejuich onthaald kan worden of straal worden genegeerd, naargelang de partijbinding van de boodschap- per. Voeg daar in de Scheldestad de onpeil- bare frustratie in de linkse gelederen aan toe, na de “Slag om Antwerpen” van oktober van vorig jaar, en burgemeester Bart de Wever weet wat hem zes jaar als “constructieve oppositie” wacht.

Dat BDW verstandiger en eerlijker is dan alle oppositiekopstukken samen, bewees hij door zijn positieve en constructieve reactie op het voorstel van Maya Detiège. Omdat de oppositie zich uitput in het verzwaren van de agenda met alle mogelijke en onmogelijke vragen en inter- pellaties, wordt een zitting van een Antwerpse gemeenteraad tegenwoordig over twee dagen gespreid. De tweede dag liet BDW aan gezel- lin Maya weten dat hij haar voorstel steunt en dat hij met de politie gaat overleggen om onder welke voorwaarden camera’s aan discotheken geplaatst kunnen worden. Dat is een andere manier van redeneren en werken dan het ene cameravoorstel af te doen als “te duur” van- wege een initiatief van het gemeentebestuur, en over het andere te zwijgen omdat de idee van een zielsverwante komt.

Illusie

In plaats van, met oogkleppen op, met het nepargument “te duur” in te beuken op het ene cameraplan en het andere onbesproken te laten, moeten Mie Branders en Wouter van Besien zich eens afvragen of een compleet ongecontroleerde immigratie, zoals door hun politieke partijen gepromoot, de kosten die al decennia op de financiën drukken - misschien al miljarden euro’s - wel waard is. Dat is gans andere koek dan de 600.000 euro voor een twintigtal extra veiligheidscamera’s.

Het is te betwijfelen of de door links-pro- gressief met gebundelde krachten gepredikte en verdedigde multiculturele samenleving de

“verrijkingen” met zich heeft gebracht die de herauten van de nieuwe orde de goegemeente hebben voorgehouden en blijven voorhouden.

Het is denkbaar dat zonder die aan de multiculturele illusie toegedachte “verrijkingen” in de grootsteden de nood aan veiligheidscamera’s minder groot zou zijn.

Alleen al de Rijksdienst voor Arbeidsvoorzie- ning (RVA) heeft vorig jaar voor liefst 110 miljoen euro onterechte uitkeringen overgemaakt.

Een vraag die de linkse beschermers van de multiculturele illusie publiek zouden moeten stellen, is hoeveel miljoenen onterechte uitkeringen de OCMW’s van de grootsteden hebben overgemaakt. Dergelijke vraagstelling uit linkse hoek verwachten, blijft een… illusie.

d.M^ol

rEclAmE BIj DE lIjN

In december kwam het nog uitgebreid in de pers: de autobussen van De Lijn dra- gen regelmatig anderstalige reclamebood- schappen. Dat is in strijd met de taalwet- geving. Enkele maanden daarvoor, in augustus, had de Vlaamse ombudsman advies uitgebracht aan de minister voor Mobiliteit, Hilde Crevits, om de reclame op voertuigen beter te controleren.

Vlaams Belang-volksvertegenwoordi- ger Marleen van den Eynde vroeg nu aan de minister hoe het met die controles staat.

En wat blijkt: De Lijn is er allesbehalve mee bezig. Misschien dat er tegen 9 mei een actieplan komt. Dat is dan negen maanden na het advies van de ombudsman…

INsPIrErEND VoorBEElD

We hadden er vorige week al voor gewaarschuwd: door de inbeslagname van spaartegoeden op Cyprus heeft men een fatale grens overschreden. De spaarboek- jes zijn in het vizier gekomen van de rege- ringen die wanhopig op zoek zijn naar geld dat zij kunnen inpikken om hun begroting sluitend te krijgen.

Onze woorden waren nog niet koud, de Cypriotische spaarrekeningen waren nog maar net geplunderd, of Di Rupo kwam met een voorstel op de proppen om ook bij ons de spaarders te beroven. O, echt waar, het zou maar een heel klein roofovervalle- tje zijn. Er zou geen geld in beslag geno- men worden. Er zouden geen rekeningen geblokkeerd worden. Er zou alleen een belasting komen op de rente op spaar- boekjes.

Door het contrast met Cyprus lijkt dat dan minder erg, maar het betekent wel dat sparen totaal contraproductief wordt. Voor particulieren is de rente nu al lager dan de feitelijke inflatie.

GoED NIEuWs Voor WAlloNIë

Vanaf deze week betaalt u een hogere boete indien u uw gordel niet vastklikt. U betaalt 100 euro in plaats van 50 euro.

Voor niet-omgorde kinderen stijgt de boete van 50 naar 165 euro. Andere verkeers- overtredingen stijgen met gemiddeld 10 procent.

Dat is vooral goed nieuws voor Wallo- nië: alle boeten komen in een grote pot terecht en worden daarna 50/50 verdeeld, tussen Wallonië en Vlaanderen.

Dat geldt ook voor de 19.000 overtre- dingen die verleden week – in één week – werden vastgesteld bij de nieuwe tra- jectcontrole op de E40 tussen Wetteren en Erpe-Mere. Als we gemiddeld 100 euro rekenen per boete, gaat het in één week over bijna 2 miljoen euro. En flits, nog dezelfde dag gaat daarvan 1 miljoen euro de taalgrens over.

Zo snel gaat een transfer. Eén traject- controle op een Vlaamse autosnelweg levert de Waalse overheid op jaarbasis 52 miljoen euro op. Er zijn er nu al drie in wer- king, uiteraard allemaal in Vlaanderen.

De investering voor de apparatuur – afge- rond een miljoen euro – werd gefinancierd door… het Vlaamse Gewest. Vlaanderen in actie, en via via gaat de opbrengst naar Wallonië.

(3)

Actueel 3 april 2013 3

Straffe of slappe Hendrik?

Mijnheer de would-behervormer, Gij zijt eind 2011 met gezonde ambities aan uw mandaat als staatssecretaris voor Ambtenarenzaken begonnen. En zoals wij u kennen, gaaft gij van meet af aan vol te zitten met ‘Sturm und Drang’ in uw daden- bereidheid. We zouden eens gaan zien wat we zouden gaan zien! Bovendien kwaamt gij als een CD&V-bedrijfsleider en geen klassieke vakbondstsjeef aan het hoofd van het ambtenarenapparaat te staan. Dat beloofde. Maar algauw bleek dat gij zoudt botsen op gescleroseerde toestanden waar- aan niemand nog iets durfde doen omdat ofwel de Franstaligen ofwel de vakbonden dan op hun achterste poten zouden gaan staan.

Uw eerste wapenfeit had te maken met de taalwetgeving bij de topambtenaren.

Van bij uw aantreden wilde gij de in de wet voorziene functionele tweetaligheid van topambtenaren effectief laten toepassen, want onder PS-druk was die wet van 2002 nooit tot uitvoering geraakt. Gij stondt er toen echter niet bij stil dat gij uw regerings- partners PS en MR op het pad zoudt tref- fen. Zij lieten meteen verstaan dat gij uw plannen op uw buik kondt schrijven, want voor de Franstalige ambtenaren was één en ander te moeilijk. Dat was één kant van de medaille. Aan de andere kant creëerde gij met dat voorstel de perceptie een grondige verbetering door te voeren op het terrein.

Niets was minder waar, want vooral Vlaams Belang en ook N-VA wilden het puntje op de i zetten door u erop te wijzen dat de functio- nele tweetaligheid lang niet voldoende is en dat alleen een grondige tweetaligheid van de topambtenaren de garantie kan leveren op de gedegen kennis en behandeling van serieuze ambtenarendossiers. Ook de Vaste Commissie voor Taaltoezicht had daarvoor reeds tien jaar geleden een signaal gege- ven, door te stellen dat “een functionele aan het niveau van de betrekking aangepaste tweetaligheid een stap terug is. Dat kennis-

peil is totaal ontoereikend om personeels- dossiers te behandelen in de andere taal”.

Daar stondt gij dan en gij keekt ernaar. Heel het dossier belandde terug onder het stof, want de Franstaligen wilden zelfs uw opper- vlakkige minimumtweetaligheid niet door- slikken.

Vandaag trekt gij opnieuw ten strijde tegen een heilig huisje, waarbij de vakbon- den als geconditioneerde pavloviaanse honden meteen beginnen te kwijlen. Gij wilt het ziekteverzuim bij ambtenaren aan- pakken, door te willen komaf maken met de cumul van meerdere jobs tijdens het ziekte- verlof van die ambtenaren. In mensentaal komt dat erop neer dat een ambtenaar die zich ziek meldt op het werk niet meer kan gaan bijklussen in andere jobs, bijvoorbeeld als lesgever, als metselaar of als ober in de horeca. Ziek op het werk, is ook te ziek om iets anders te doen, oordeelt gij terecht.

De vakbonden waren eerst noodgedwon- gen akkoord, bij zo’n logica, maar kregen hun cumulerende achterban tegen. Daarom zeggen zij nu dat gij hen in een verkeerd daglicht stelt, als profiteurs en fraudeurs. Zo hebben zij opnieuw een stok om u te slaan.

Zo ziet gij maar, mijnheer de staatssecre- taris, dat er in dit land loodzware tegenge- wichten zijn tegen logische beslissingen. In dit land blijven heel veel toestanden han- denvol geld kosten omdat door gevestigde machten en krachten een rationalisering wordt tegengehouden.

Als niet-ACV’er en niet-ACW’er krijgt gij het travaillisme-van-de-verworven-rechten altijd tegen, alsook de Franstaligen, die aan de Vlamingen geen millimeter willen toege- ven. Daar zult gij geen ijzer kunnen breken.

Slappe Hendrik?!

Gelukkig kunt gij zelf ongestoord blijven bijklussen. Want hadt gij, naast uw riant betaalde job als staatssecretaris, niet een pralinebedrijf in Jabbeke, en China onder uw hoede als grote

big boss?

Brief aan Hendrik Bogaert

Twee dagen later bleek dat er «Al 26.000 coöperanten voor New B» zijn. Conclusie: als ze bij New B over iets alvast niet te klagen hebben, dan wel de aandacht en de steun van de media. Zou een V-bank op zoveel steun kunnen rekenen?

Wie is Marc Bontemps? De professionele webstek LinkedIn leert ons dat de huidige

«executive» bij New B zijn diploma aan de VUB heeft behaald en dat hij al bij Vigeo Group, Global Action Plan en Ecolife aan het werk is geweest. Vermoedelijk kan de lezer alleen al uit de namen Global Action Plan en Ecolife afleiden wat voor vlees we met die twee organisaties in de kuip hebben. Voor Vigeo Group hebben we het eens moeten opzoeken, en het blijkt een in 2002 opgericht bedrijf te zijn dat zichzelf omschrijft als de «toonaangevende Euro- pese expert in de beoordeling van bedrijven en organisaties met betrekking tot hun praktijken en prestaties op gebied van milieu-, sociale en governancevraagstukken». Daar hoeft verder geen tekeningetje bij. Voegen we eraan toe dat de man ooit enkele artikeltjes heeft gepleegd bij De Wereld Morgen, en het is duidelijk dat het met zijn achtergrond compleet snor zit om het in onze «kwaliteitsmedia» te maken als held van de dag, en dat zonder al te veel lastige vragen.

In hemdsmouwen aan de keukentafel

Het sfeertje dat rond deze coöperatieve bank opgehangen wordt, is trouwens navenant. Het is allemaal toch zo eenvoudig, ongecompli- ceerd en laagdrempelig, met een stevige por- tie basisdemocratie. Je ziet de bedenkers van het initiatief daar al zitten: geëngageerde jongens in hun hemdsmouwen aan de keukentafel, om dan met gebalde vuist een nieuwe bank uit de grond te stampen. Zo een beetje zoals op de klassieke foto bij vrijwel elk interview met PVDA-goeroe Peter Mertens. (Ik heb me al afgevraagd of die keuken met een goedko- perig geruit tafelkleed echt zijn eigen keuken is, of een speciaal voor die gelegenheden ingericht lokaaltje op het partijhoofdkwartier. Zouden ze daar dan ook een hele voorraad koekjes van de witte producten hebben liggen die dan in hun plastic bakje opgediend kunnen worden om alles het juiste proletarische cachet te geven?)

Wat voor een onmens moet je niet zijn om geen 20 euro te willen afstaan voor een ethi- sche en duurzame bank die vooral lief voor de mensen wil zijn en zich zeker en vast niet aan stoute grotemensenspeculatie zal bezon- digen? Nu ja, eigenlijk staat het nog niet vast of er ooit een bank van zal komen, want «dat moeten de coöperanten zelf maar beslissen»

in een algemene vergadering. Alsof men zal toelaten dat die dan beslissen dat het allemaal maar om te lachen was, en dat iedereen zijn geld terugkrijgt.

Duurzaam bankieren

Het is maar de vraag of die bank een lang leven beschoren zal zijn. Zoals dat dan hoort, heeft die nieuwe bank twaalf hoogdravende waarden. Eén van die twaalf is veiligheid: «De bank zal enkel investeren in financiële midde- len van de reële economie; winst is geen doel op zich.» Dat laatste wordt zelfs nog een keer herhaald onder de waarde eerlijkheid: «Winst is geen doel op zich, maar het gevolg van goed management.» Verlieslatende projecten zijn dus geen probleem, als het allemaal maar pro- per en eerlijk gebeurt, en als het maar goed beheerd wordt. Gelukkig is er nog de onvermijdelijke duurzaamheid: «De bank zal enkel investeren in sociaal verantwoorde projecten.»

Lees: misschien zijn er enkele mogelijkheden in sectoren die via één-tweetjes met groenen of socialisten in de regering platgesubsidieerd worden, zoals windmolenparken.

De nieuwe bank wil transparant zijn, dat wil zeggen «eerlijk en volledig informeren», en ze wil die transparantie laten controleren. Alleen, bij die eerlijkheid en volledigheid kunnen nu al vragen gesteld worden. Er zit immers een serieuze adder onder het gras. Eén van de waarden van New B is inclusie («de bank zal een univer-

Wie richt een V-bank op?

«Nieuwe bank “New B” al over helft beoogde coöperanten» schreef De Standaard op 25 maart, en een dag later: «Nieuwe bank New B haalt 10.000 coöperanten». De colle- ga’s van De Morgen schreven iets sensationeler: «New B bereikt doelstelling van 10.000 coöperanten op 48 uur». Op 28 maart luidde het bij De Standaard «”We gaan de teller [99.999] kraken”», terwijl men in De Morgen las «Bescheidenheid is niet het enige wat New B siert». Op zaterdagochtend (29 maart) kreeg coördinator Marc Bontemps vervol- gens een reclameforum van een klein uur als partner bij het Radio 1-programma Pee- ters & Partners.

sele financiële dienstverlening aanbieden en toegang tot aangepast krediet voor iedereen»), een andere diversiteit («producten en diensten aanbieden die beantwoorden aan de behoef- ten van al haar klanten»), en nog een andere innovatie («de bank ontwikkelt samen met haar coöperanten nieuwe producten en creatieve oplossingen»). De lezer mag eventjes nadenken welke richting die creativiteit uiteindelijk zal uitgaan. En voor wie niet helemaal mee is:

één van de ondersteunende ngo’s is de “Asso- ciation belge des professionnels musulmans”.

Ik hoop maar dat al die 26.000 coöperanten daarvan op de hoogte zijn.

Hand-en-spandiensten

Over ondersteunende ngo’s gesproken, TAK, VVB, KVHV en NSV schijnen voorlopig nog te ontbreken. Zijn wel al present: onder meer 11.11.11, ABVV, ABVV-Metaal, ACV Brussel- Halle-Vilvoorde (tiens, hebben die al niet een bank?), Bond Beter Leefmilieu, Greenpeace, Oxfam, Vredeseilanden, en nog een reeks goe- pen en groupuscules van hetzelfde slag. 75 in totaal, al staan ze niet allemaal opgelijst.

Ik vraag me af in hoeverre ABVV verschilt van FGTB, of ACV Brussel-Halle-Vilvoorde van CSC Bruxelles-Hal-Vilvorde. Ik kan me voorstellen dat de gemiddelde lezer van dit blad van minstens een dozijn onder hen lid is.

Knoop je alles bij mekaar, dan verbaast het allang niet meer dat New B in de vele media zoveel aandacht kreeg, om niet te zeggen uit- gesproken steun. Het sfeertje zit juist, de initia- tiefnemers hebben de juiste achtergronden, en de juiste ngo’s ondersteunen de nieuwe bank.

Ik ben er dan ook nogal gerust in dat we op tijd te weten zullen komen waar en wanneer die algemene vergadering zal plaatsvinden, wat de agenda zal zijn, en hoe het enthousiasme er uit de zaal zal stróóómen. Iets zegt me dat als iemand het in zijn hoofd zou halen een V-bank op te richten, het er allemaal net iets anders aan toe zou gaan.

V-bank

Maar is dat een reden om het niet eens te proberen? Waar blijft de Vlaamse beweging om de koppen eens bij mekaar te steken, en

Beter bij de bank van hier

Onze gewaardeerde medewerker droomt van een eigen Vlaamse bank. Hij is niet de enige die luidop droomt of denkt. Enkele snoodaards uit de Vlaamse beweging denken in dezelfde richting. De voorwaarden om een bankcoöperatie op te starten, kunnen vervuld worden. Het is best te doen. De banken die zich in het verleden als “Vlaamse”

bank hebben geafficheerd, zijn dat immers allang niet meer. KBC bijvoorbeeld, “de bank van hier”, ziet er nauwlettend op toe geen enkele organisatie uit de Vlaamse beweging te sponsoren. De reden? Sinds de fusie tussen CERA en KB in 1998 wordt de hoogste functie van de promotieafdeling waargenomen door een anti-Vlaamse CERA- man. Met bijvoorbeeld als gevolg dat elke aanvraag van ’t Pallieterke om te adverte- ren hooghartig in de papierversnipperaar belandt. Ook al is ’t Pallieterke sinds 1967 klant bij de Kredietbank.

Dus, hoog tijd om (terug) een eigen bank op te richten. Het moet mogelijk zijn.

Voortgaande op enkele berichten en telefoontjes die me het voorbije weekend hebben bereikt, zijn er enkele mensen (en niet de minsten) die aan de Vlaamse kar willen trekken.

Lezers van dit blad die graag hun steentje willen bijdragen - en in eerste instantie gaat het enkel over een intentieverklaring - mogen altijd contact opnemen met onder- getekende. Ik speel dan enkel tussenpersoon om u in contact te brengen met de juiste mensen. Uiteraard wordt discretie gewaarborgd.

redactie@pallieterke.info of 03/232.14.17 (tijdens kantooruren) K^arl^van C^amp HoofdredaCteur

een nieuwe Vlaamse bank op te richten? Ik heb namelijk wel een paar waarden klaar voor een nieuwe Vlaamse bank. Transparantie bijvoorbeeld, waarbij beslissingen genomen worden in het belang van de bank en haar klanten, en niet in één of ander Brussels salon tot meerdere eer en glorie van vorst en «vaderland», als het al niet een hoofdkwartier in Parijs is.

Een bank die niet investeert in hopeloos ouderwetse industrieën of allerlei progressieve hobby’s. Een bank die lokale bedrijven in toe- komstgerichte sectoren ondersteunt. Een bank die niet bang is van een Vlaams imago, en die het Vlaamse cultuurleven wil sponsoren. Als zieltogend links, in Vlaanderen nog niet goed voor een kwart van de kiezers, in een mum van tijd 26.000 coöperanten weet te verzamelen, waarom zou hetzelfde dan niet kunnen voor een Vlaamse bank? Ik heb mijn 20 euro al klaar.

f^vl

U hUiveRt tOch OOk?

Politici bezeten door reislust zijn legio, maar ook die categorie heeft heuse kampi- oenen. Vlaams minister-president Kris Pee- ters is zo’n man. Uiteraard dweilt hij uitslui- tend in dienst van het “algemeen belang” de aardkloot af. Zijn ijver is zo overweldigend dat hij in Canada, tijdens een vierdaagse “poli- tieke, economische en academische missie”

een appelflauwte kreeg, waarover verder niks bekend is. Die flauwte belette niet dat hij van- uit Montreal “moedig” naar Myanmar en Thai- land doorreisde. Daar “leidden” kroonprins Filip en zijn gade Mathilde op dat moment handelsmissie nummer elfenveertig. Stel u voor dat de prins ook daar weer talloze deuren geopend had zonder dat de Vlaamse minister- president eerste getuige was geweest. Bij die gruwelijke gedachte huivert u toch ook? Besef- fen we wel voldoende wat onze bewindslui in hun onblusbare ijver allemaal veil hebben om hun volk te dienen?

veRDOkeN tRaNSfeR

Patiënten die menen dat ze als gevolg van een medische fout schade hebben gele- den, kunnen zich tot het Fonds voor Medische Ongevallen richten. Volksvertegenwoordiger Rita de Bont bekeek enkele cijfers en ontdekte dat 61 procent van de klachtendossiers bij het Fonds afkomstig is van Franstaligen. Een totale wanverhouding, want we zijn nog altijd met 60 procent Nederlandstaligen en 40 pro- cent Franstaligen.

Zou het soms kunnen dat het Fonds min- der inspanningen levert om in Vlaanderen bekendheid te genieten, vraagt Rita de Bont zich luidop af: “Indien dat zo is, is er sprake van een bijkomende verdoken transfer.”

We kunnen Rita geruststellen: de oorzaak is te zoeken in het feit dat Franstalige dokters meer blunderen dan hun Nederlandstalige confraters. Vooral die van de MUG, die zelfs niet begrijpen wat hun patiënten in het Neder- lands aan het kermen zijn.

(4)

Keetschopper

Een zekere Laurent Louis zetelt als onaf- hankelijk Kamerlid. Karakterieel is er met die Franstalige man iets niet in de haak. Wanneer hij het woord neemt, gaat hij altijd buiten zich- zelf. Hij uit onophoudelijk beschuldigingen en insinuaties aan het adres van ministers, in die mate dat zelfs de meest kritische parlements- leden van de oppositie de andere kant opkij- ken. De voorzitter moet hem geregeld aanma- nen zijn taal te matigen. Bepaalde uitspraken worden uit goed fatsoen uit het officiële ver- slag geschrapt. Fundamentele kritiek op de regering mag en moet, en bovendien mag de club van Di Rupo politiek in het nauw gedre- ven worden. Daar is niks mis mee. Het behoort nu eenmaal tot de parlementaire geplogenhe- den. Maar relstokers en crapuleuze ordever- stoorders horen niet thuis in het parlement, zelfs als dat parlement niet altijd zijn werk naar behoren doet. Politiek begint met goed fatsoen en een minimum aan respect. Wie dat niet kan opbrengen, hoort niet thuis in wat een demo- cratie hoort te zijn.

Flauw antwoord

Tanguy Veys van het VB ondervroeg opnieuw Heksemie Turtelboom aangaande de stunt van Tom Waes die in 2011 een Boeing 737 heeft bestuurd, na een opleiding van enkele maanden, waar dat ‘in het echt’ twintig maan- den beslaat. Hij zou van een lacune in de wet- geving gebruik hebben gemaakt. Veys wees de minister erop dat zij in de commissie voor de Justitie van 15 mei 2012 heeft verklaard dat zij pas op 24 april 2012, net geen jaar later, aangaande die feiten van het parket van Brus- sel drie processen-verbaal van het directoraat- generaal voor de luchtvaart had ontvangen.

Opnieuw daarover door Veys ondervraagd, antwoordde zij in de commissie voor de Jus-

Roddels uit de Wetstraat

Dossier

3 april 2013

4

titie van 30 januari 2013 dat op 27 juli 2012 aan het openbaar ministerie de gevraagde documenten waren overgemaakt door de FOD Mobiliteit en Vervoer, maar dat door de tech- nische aard van de materie en het feit dat in 2012 prioriteit werd gegeven aan andere materies en dossiers, het openbaar ministerie tot op heden in de onmogelijkheid verkeerde een definitieve beslissing te nemen. “Deze zal uiterlijk worden genomen eind maart 2013.”

Veys informeerde naar de stand van zaken in het onderzoek. Het antwoord was kort: er zijn geen nieuwe elementen mee te delen. Toen Veys erop wees dat eind maart een beslissing zou genomen worden, zei de minister dat men zich daaraan zou houden. Flauw antwoord, op een vraag die Veys op 27 maart - nog vier dagen te gaan - heeft gesteld: “Ik kijk uit naar 31 maart om 23.59 uur om te vernemen wat de beslissing is van het openbaar ministerie.”

Hij beloofde alvast de vraag opnieuw te zul- len stellen. Eerstdaags. Soms maakt de rege- ring er echt een beschamend spelletje van.

Belastingen

Het was te verwachten dat Di Rupo over de moeizame begrotingscontrole serieus onder- vraagd zou worden. Aan Vlaamse zijde werd hem het vuur aan de schenen gelegd door vooral Steven Vandeput (N-VA), Barbara Pas (VB) en Zean-Marie Dedecker (LDD). Hun grootste kritiek betrof tal van belastingverho- gingen die als structurele maatregelen ver- kocht worden. Voor hen is de belastingdruk ondertussen zwaar genoeg voor de burgers, die hun centen in rook zien opgaan of afge- pakt worden door een grijpgrage regering.

Zean-Marie van Middelkerke schetste dat met een duidelijk beeld: iedereen die ’s morgens naar zijn werk vertrekt en start om 9 uur, werkt tot 14 uur voor de overheid en kan dan tot 17 uur werken voor zichzelf. Het antwoord van

Di Rupo was voorspelbaar: we zijn nog niet klaar met de begrotingscontrole. Zonder het expliciet te zeggen, ontkende hij niet dat er een tsunami aan belastingmaatregelen op de burgers afkomen. Een kortzichtig beleid, zon- der perspectief op de toekomst, zoveel is dui- delijk. Daarover waren alle Vlaamse opposi- tiesprekers het eens. De burgers – de Vlaamse op kop – zijn gewaarschuwd.

Beschamend

Vorige week brachten de verenigde commis- sies Defensie van Kamer en Senaat een twee- daags bezoek aan diverse hoofdkwartieren van de NAVO, waar zij door tal van honorabele sprekers – van ambassadeurs tot generaals – werden ingelicht over militaire operaties en

strategische opties in het kader van de inter- nationale samenwerking in NAVO-verband.

Groot moet de verbazing van al die sabel- slepers, sterrendragers en hoge functiona- rissen zijn geweest toen zij vaststelden dat er slechts één senator en drie Kamerleden op het appel waren, waarvan geen enkele Fransta- lige en slechts één uit de meerderheid. Kan het dan verbazen dat ons land ook in die kringen nauwelijks nog ernstig genomen wordt? Het getuigt van weinig hoffelijkheid en respect van de Kamer en de Senaat om dergelijke uitno- diging op zo’n ondermaatse manier te beant- woorden. De voorzitter zou beter daarover eens op zijn strepen gaan staan, en zijn flu- weelzitters tot de orde moeten roepen. Hij kan alvast beginnen met zijn Franstalige vrienden.

Het PS-luchtje

Wallonië gaat de nodige miljoenen aan de herdenking spenderen en het zou Wallonië niet zijn als er geen luchtje aan het verhaal zit. “La Société Tempora”, een Brussels bedrijf dat grote populaire tentoonstellingen organi- seert, bouwt een “Mémorial de Waterloo”. Dat wordt een nieuw museum met veel glitter en interactieve snufjes uit de gameswereld - die de armoede van het tentoongestelde moeten verbergen. De kleine bestaande musea gaan hun authentieke stukken uiteraard niet afstaan aan de nieuwe speler. Dat “Mémo- rial” is virtueel op het web te bekijken. Het bedrijf doet een beroep op Walloniës bekend- ste theaterman, de in Italië geboren Franco Dragone, die indertijd met zijn ensceneringen voor het Cirque du Soleil wereldberoemd werd en nu zijn eigen productiehuis heeft. Dragone is ook de grote naam achter het project “Mons 2015”, want de beruchte burgemeester van dat plaatsje is erin geslaagd Bergen als culturele hoofdstad van Europa te laten erkennen. Zoals iedereen weet, is Bergen duizend jaar lang een baken van verlichting geweest vergeleken met boerengehuchten als Gent, York, Salamanca, enzovoort. Klein Waals detail: Dragone en zijn entertainmentgroep worden door het blad Le Vif/L’Express beschuldigd van fiscale fraude op grote schaal. Vervolg in de gerechtszaal.

Le Vif/L’Express heeft ook gemeld dat de Waalse PS-minister Furlan geprobeerd heeft

“La Société Tempora” onder druk te zetten om Dragone bij “Waterloo 2015” buiten te gooien.

Wordt vervolgd. Vlamingen denken soms te gemakkelijk dat iedere Waal gelukkig is met al die echte of vermeende corruptie en daarom is het leuk sommige Waalse reacties te lezen, zoals die in La Dernière Heure: “Dragone n’a certainement pas arrosé (besproeid) le PS”;

“Il (de minister) veut son envelope”, en heel

Waterloo 2015

Het was een klein berichtje in de Nederlandse media: nu zijn de historische herden- kingen in “Pelgië” ook al gesplitst. De Vlamingen herdenken toekomend jaar de Eerste Wereldoorlog en de Walen buigen zich een jaar later over de 200ste verjaardag van de Slag van Waterloo. Uiteraard werd dit gemeld met een zweem van: “Hoe is het moge- lijk?” Het blijft bijna onmogelijk onze Nederlandse neven te vragen zich even in de staat- kundige afspraken in dit land te verdiepen. Vlaanderen en Wallonië zijn tenslotte Utah of de Bismarckarchipel niet, want daar zou de Nederlandse journalist zich voor inspan- nen om een beetje beslagen uit de hoek te komen.

geestig: “Avec Furlan et toute la clique du P$, c’est pas étonnant. Dragone est connu dans le monde entier, Furlan dans la Walbanie.”

Wallonië hoopt van de Britse bezoekers geld binnen te rijven, al vrezen we dat vooral de Brusselse restaurants en hotels na de vele dag- uitstapjes er zullen van profiteren. Het bekende Panorama (110 meter lang en 12 meter hoog) zal hopelijk nieuwe bezoekers ontvangen, want het is tezamen met het bekende Mes- dag-Panorama in Den Haag één van de wei- nige visuele getuigen ter wereld uit een 19de eeuw zonder film of televisie. Het Panorama werd in 2008 gerestaureerd. In 2015 wordt de veldslag nog eens zo groots mogelijk nage- speeld. In het Verenigd Koninkrijk zijn talrijke

“re-enactment”-verenigingen letterlijk de tijd al aan het aftellen. De belangstelling is daar veel groter dan bij ons. De 8ste hertog van Welling- ton (nog altijd een grootgrondbezitter in Water- loo, met dank aan Willem I) kan nauwelijks aan de vraag voldoen om erevoorzitter te worden van allerlei comités.

Niet de vermijdbare maar de onvermijdelijke nederlaag

Uiteraard zal de herdenking van de veldslag politiek gerecupereerd worden. Ik wil er ver- gif op innemen dat pseudolinks in Vlaanderen de volgende mantra voortdurend zal herha- len: “Als Bonaparte gewonnen had, waren we allemaal Fransen geweest en dan was er geen sprake van die belachelijke Vlaamse identi- teit.” Wel, met die prietpraat kan de historicus maar eens lachen. Als Bonaparte bij Waterloo gewonnen had, dan was ie wel in bijvoorbeeld Mortsel definitief verslagen.

Op het moment dat Bonaparte vanuit Elba in Frankrijk landt, stoppen de Europese mogend- heden op slag met ruzie maken op het Con- gres van Wenen. De Corsicaan geniet onge-

veer de reputatie die Hitler later zal krijgen.

De “onvoorwaardelijke overgave” van Duits- land heeft een pendant in de verklaring die een paar dagen na Bonapartes landing door heel Europa wordt ondertekend: “Napoléon Buona- parte (de Corsicaanse schrijfwijze werd opzet- telijk gebruikt) heeft zich buiten de burgerlijke en sociale betrekkingen geplaatst; als vijand en rustverstoorder van de wereld is hij een publieke vijand.” Eens Bonaparte weer op de troon in Parijs zit, stuurt hij brieven en gezan- ten naar alle hoven om te beklemtonen dat hij alleen vrede wil, dat hij de grenzen erkent. Nie- mand gelooft hem. Niemand doet de moeite om te antwoorden. Tezelfdertijd mobilise- ren alle Europese legers: 100.000 Britten en Nederlanders; 150.000 Russen, 117.000 Prui- sen, 210.000 Oostenrijkers, enzovoort. Kortom, 650.000 soldaten marcheren naar Frankrijk.

Bonaparte kan maar op 180.000 manschap- pen rekenen waarvan een groot deel Frank- rijk zelf onder de knoet moet houden. Overal duiken jongens onder om aan de dienstplicht te ontsnappen. Feitelijk heeft Bonaparte maar één waterkansje: het noorden van Frankrijk in de steek laten en een puur defensieve oorlog rond en ten zuiden van Parijs uitvechten. Toch kiest hij voor het offensief, omdat hij weet dat zodra de geallieerden Frankrijk binnenrukken zijn Franse vijanden in het zuiden en het wes- ten hem in de rug zullen schieten. Het wordt dus Waterloo, of beter gezegd Eigenbrakel, maar Wellington heeft zijn hoofdkwartier in Waterloo en die naam klinkt in het Engels ook beter. De Brit Wellington en de Pruis Blücher weten niet langs waar de Corsicaan zal aanval- len. Ze moeten hun troepen spreiden. Op zon- dag 18 juni valt Bonaparte met 80.000 man het iets minder sterke Brits-Nederlandse leger aan.

Wellington is echter een meester van de ver- dediging. Hij heeft zijn troepen bijzonder goed opgesteld, op de hoogte van Mont Saint-Jean.

Juist na de middag ziet de Corsicaan de Prui- sen al naderen. Zijn moorddadig offensief laat de Brits-Nederlandse linies wankelen maar ze begeven niet. Wanneer de Pruisen massaal aanrukken, is de slag voorbij. Eindbalans: onge- veer 50.000 doden, gewonden en vermisten.

Stel, het Brits-Nederlandse leger verliest.

Wat dan? Wellington is een meester in de terugtocht, zoals hij twee keer tegen de Fran- sen in Spanje en Portugal bewezen heeft. In het slechtste geval trekt hij zich terug in Ant- werpen, waar de vloot hem kan bevoorraden.

Hij kan de stad zeer goed verdedigen, want een

jaar tevoren heeft de Fransman Carnot voor hetzelfde doel de voorsteden laten afbranden.

Bonaparte moet inmiddels Blücher opvangen, wiens leger tweemaal zo sterk is. De Pruis is een ellendige generaal maar hij geeft nooit op. Bonaparte versloeg hem meerdere keren in 1814 maar zonder zijn legers te kunnen ver- nietigen. Misschien kan hij Blücher een tijdje tegenhouden, terwijl hij tussen het Britse aam- beeld en de Pruisische hamer manoeuvreert, maar ondertussen zijn de 330.000 Russen en Oostenrijkers gearriveerd. Het resultaat zal tenslotte niets anders zijn dan dat bij Water- loo. Inmiddels zijn veel Vlaamse dorpen ver- woest en hebben nog eens tienduizenden mensen hun leven verloren. Maar misschien krijgt koning Willem dan wel het Nederlands- talige deel van Frans-Vlaanderen terug dat hij als compensatie eist voor de Franse inval - het antwoord was nee; de Britten hielden liever zelf Duinkerken een tijd bezet.

De Franse omsingeling?

De bekende 28 ton wegende leeuw (niet gegoten uit de bronzen kanonnen) wordt in 1820 op die even bekende kunstmatige heuvel geplaatst, met de kop in de richting van Frank- rijk. Al in 1830 wordt geëist dat die leeuw in de richting van Nederland wordt gedraaid. In de loop van de geschiedenis wijzigt de perceptie over die slag. In 1815, na het nieuws van de landing, wordt koning Willem in Luik nog enthousiast onthaald, want niemand in Wallonië heeft zin om weer uitgeperst te worden en zijn kinderen te zien sneuvelen. Maar inmiddels wordt daar meer en meer over de Franse nederlaag getreurd. De interpretatie van Victor Hugo, die de schuld geeft aan een niet-bestaande holle weg, wordt daar nog altijd verteld. Door de komst van de Vlaamse beweging krijgt de herinnering aan de inlijving bij “la grande mère patrie” iets rozigs, zoals de idiote maar spontane uitval indertijd van PS-fractie- leider Eerdekens bewijst. Het is geen toeval dat één van de beste Waalse boeken over de slag “L’évitable défaite” (de vermijdbare nederlaag) heet. Het blijft oppassen voor Vlaande- ren, want een Franstalige kat in nood maakt rare sprongen. En we hebben er geen belang bij dat la France ons omsingelt van Rekkem over Tienen tot aan de Voer.

J^AN N^ECKERS Toekomende week:

de Duitse wortels van Laura Starink

(5)

Op de praatstoel 3 april 2013 5

Kijk mee, in uw fantasie, naar de brede slotgracht achter zijn woning in de Rand van Brussel, gebied van kastelen en groen.

Guido Naets blikt al tientallen jaren van achter zijn bureau naar de zwanen die edel voorbijglijden. Een fles Hasseltse jenever - een traktatie voor zijn recente boek “België voor Hoelang?”, een heerlijke potpourri van familiekroniek en politieke duiding - smeert het gesprek. Doctor in de rechten en baccalaureus in de wijsbegeerte Naets (78) heeft een passende professionele rit gereden: vier jaar studiebureau van CVP, achttien jaar Euro- pees correspondent van de BRT en Duitse en Nederlandse bla- den, vijftien jaar directeur-persrelaties van het Europees Par- lement. Hij combineert wereldburgerschap met de liefde voor zijn Vlaamse wortels.

Pallieterke: hoe wordt een minnaar van de Europese eenwording, van de Gross-Staaterei, een overtuigde aan- hanger van de Vlaamse onafhankelijkheid, van wat tegen- standers Kleinstaaterei noemen?

Naets: “Europa was mijn jeugddroom. Ik maakte al mijn seminariewerken over Europese thema’s, van het Europese concurrentiebeleid tot de droom van een economische en monetaire unie. Jarenlang heb ik als euro-journalist, als auteur en als voorlichter van het Europees Parlement meegebouwd aan de Europese Unie. Ik had geen Paulus-moment, ik ben nergens voor een stadsmuur van mijn paard getuimeld om de verlossing te zien. Mijn vervreemding van Europa is geleidelijk gegroeid, omdat ik moest vaststellen hoe de centralisering van de macht in Brussel jaar na jaar en hand over hand is toege- nomen. De leuze eenheid in verscheidenheid klopt niet met de feiten. De kritiek in Tsjechië en de kritiek in het Verenigd Koninkrijk groeide stelselmatig. Ik heb veel gelezen, veel nage- dacht en veel geworsteld met mijn Europese ziel. Mijn besluit:

dit kan niet langer, de landenleden krijgen een leiband om en verliezen hun wendbaarheid. Ik stam uit de traditie van de christendemocratie en haar regel van de subsidiariteit is voor mij geen vrome wens, wel een basisbeginsel. Dat basisbeginsel wordt in de Europese Unie steeds sterker geschonden. De subsidiariteit duwt de macht naar het laagst mogelijke niveau.

Het alomtegenwoordige Europa keert zich über-betuttelend tegen de levende krachten van het continent. Ik zou het bijna gênant noemen dat ik zo vele jaren voorzitter ben geweest van de Europese Eresenaat van de Beweging voor de Verenigde Staten van Europa van Walter Kunnen.”

Pallieterke: Vlaanderen zit opgesloten in een Belgisch IJzeren Gordijn?

Naets: “Ik stel vast dat alle traditionelen samenspannen om het Belgische status quo te behouden. Dat was de hoofdreden voor het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang. Het voor- wendsel, bedacht door de PS’er Claude Eerdekens en door-

geschoven naar Jos Geysels, want zo werd het geloofwaardi- ger en “neutraler”, was het racisme van het Vlaams Belang. Als N-VA zich vandaag tegen elke besmetting door het VB afzet, is dat tactisch te begrijpen. De partij wil geen flank bieden om eveneens beschuldigd te worden van racisme, par parti inter- posé. (grimlacht) Vanaf het ogenblik dat Vlaamse taalminna- ren honderdvijftig jaar geleden, later gevolgd door Vlaamse politici en ondernemers, hun rechten begonnen op te eisen, zie je telkens hetzelfde mechanisme. Een illusie van veran- dering wordt gecreëerd. En er zijn Vlaamse partijmensen, ik citeer, maar ze zijn met veel meer, Eric van Rompuy, Wouter Beke en Servais Verherstraeten, die zich laten inpakken door de schone schijn. Die lui verzamelen dooie mus na dooie mus.

Ze ondergaan reeds decennia een salamitactiek. Ondertussen blijven fundamentele feiten bestaan, zoals de onrechtvaardige en overdreven transfers van noord naar zuid. Het economisch onderzoeksbureau Vives, geen kleine jongens aan de KU Leu- ven, kwam recent uit op 16 miljard euro per jaar, 6 miljard meer dan de ruim 10 miljard euro die de denkgroep “In de Warande”

in 2005 heeft gepubliceerd! In Duitsland betaalt Beieren de helft van de transfers: 3,6 miljard euro van de 7,2 miljard euro

“Finanzausgleich”. Per hoofd betalen de Vlamingen liefst tien- maal meer dan de Beiers aan hun zwakkere landgenoten!”

Pallieterke: u noemt het federalisme een strategische fout?

Naets: “Absoluut. Op het ogenblik dat de vruchten van onze meerderheid in België ons in de schoot gingen vallen, is de Vlaamse politiek, is de Volksunie toen, gevallen voor het federalisme. Daarmee is een idee verwezenlijkt van de Waal Jules Destrée - die van de brief aan de koning met de bekende zin sire, il n’y a pas de Belges. Destrée pleitte voor Franstalige en Vlaamse autonomie om te beletten dat de Vlaamse meerderheid in België haar volle rechten zou opeisen. (lacht) Onze stra- tegen zijn in een val getrapt waar Frans van Cauwelaert altijd voor had gewaarschuwd.”

Pallieterke: Nicolas de la Haye, uw militaire betover- grootvader, die op Ruslandcampagne was met keizer Napoleon, was een Luxemburger. In uw boek worden de Luxemburgers gevierd?

Naets: “In het buitenland is veel te leren. En niet alleen in het in Vlaanderen populaire Schotland en Catalonië. Even- zeer, en misschien meer, in situaties als de Beierse transfers en een land dat ik omwille van onze familiegeschiedenis en mijn Europese jaren zeer goed ken: Luxemburg. De Luxembur- gers zijn zelfbewuste en slimme mensen. Heb je al ooit één verwijt gehoord over het racisme of de identiteitsdrang van de Luxemburgers? Neen. Een voorbeeld. Als je in het Groot- hertogdom zelfs maar een café wilt openen, lukt je dat niet als buitenlander zonder dat er een Luxemburger partner is. De Luxemburgers hebben in de negentiende eeuw besloten een eigen land te stichten, een onafhankelijke staat los van Frank- rijk, Duitsland, Nederland en België. Met zijn 500.000 inwo- ners is Luxemburg een belangrijker rolmodel voor de Vlamin- gen dan de Schotten of de Catalanen. Dat onafhankelijke land is zelfs onze reisgezel in de Benelux.”

Pallieterke: een dreigement tegen de Vlaamse onafhan- kelijkheid is: als jullie dat aandurven, verliest Vlaande- ren automatisch het lidmaatschap van de Europese Unie en moet het over een eigen toetreding onderhandelen…

Naets: “Dat geloof ik niet. Er is de theorie van de opvolging van staten. Maar Vlaanderen zal wel alle Europese verplichtin- gen die het onder Belgische obediëntie is aangegaan, moeten herbevestigen. Kijk naar de nabije toekomst: er komt een refe- rendum over het lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk, de woede in Duitsland stijgt over de aanhoudende kritiek op de beslissingen van dat sleutelland van de EU - de Duitsers betalen 28 procent van de rekeningen -, Frankrijk stelt het economisch en politiek barslecht en het zuiden van Europa is één grote treurnis. Er zijn belangrijkere problemen dan België dat splitst en Vlaanderen dat naar de onderhandelingstafel zou moeten. Dat is bangmakerij van het belgicistische establish- ment. Ik heb die bangmakerij jaren geleden in het blad Seces- sie (www.secessie.nu) afgedaan als larie.”

Pallieterke: moet Vlaanderen niet proactief nadenken over een toetreding tot die andere Europese unie waar weinig aandacht voor is, de “European Free Trade Area”, de Europese Vrijhandelsassociatie ( EVA), een verbond van vier kleinere landen, dat de vrijhandelsbeginselen volgt van de Europese Unie, overeenkomsten heeft met de EU en autonoom blijft voor belangrijke domeinen als de munt, de immigratie, het economiebeleid, enzovoort?

Naets: “Niets belet om de EVA nauwer te bestuderen, maar om haar vandaag, in 2013, reeds vooruit te schuiven als een alternatief voor het EU-lidmaatschap van Vlaanderen gaat mij te ver. Beter is binnen de EU tot een herbalancering te komen van de macht tussen het centrum en de landenleden. De EU, en wij in de EU, hebben een grote knowhow opgebouwd, bijvoorbeeld in het landbouwbeleid, bijvoorbeeld in de groei

naar een eenheidsmunt en een eenheidsmarkt, dat gooi je niet zomaar weg. Zet dat bovendien tegen de achtergrond van een groeiend besef dat er een EU van een nieuw model kan komen, een Noordse Unie met Nederland, Duitsland, Vlaan- deren - een maritieme optie - en Scandinavië.”

Pallieterke: Vlaanderen en de Noordse Unie, dat kan slechts na de Vlaamse onafhankelijkheid?

Naets: “Ja, België zal zich laten meetronen in een Mediter- raan Europa dat door Frankrijk overheerst wordt, en dreigt een Eurabië te worden. De Joods-Egyptische auteur Bat Ye’or heeft daar in 2005 in haar gelijknamige boek voor gewaarschuwd en ik volg haar redenering.”

Pallieterke: wat met Brussel? U kijkt van op het balkon, in Sterrebeek, naar dat droevige theater.

Naets: “Nooit mag je toegeven aan kolonisering en verove- ringsdrang. Wie zich in andermans gebied vestigt, is minstens verplicht zich gedeisd te houden, en bij voorkeur zich in te bur- geren, en dat zonder de karwats. Burgerzin en kosmopolitisme leiden daar automatisch naar. Als dat uitgangspunt wordt weg- gewuifd, ontstaan de allergrootste problemen. Vandaag zijn de helft van alle geboorten in de grote steden van Europa inwij- kelingen, meestal moslims. De autochtone verfranste Brusse- laars zijn zeer kortzichtig door de autochtone Vlamingen de facto uit de hoofdstad te verdrijven. De volgende en voorspel- bare fase is dat de Franstalige Brusselaars door de allochtonen uit hun stad zullen verdreven worden. De geschiedenis heeft voorbeelden getoond: van het orthodox-christelijke Constan- tinopel schiet geen sikkepit meer over. Die stad is islamitisch en Turks. Europa beleeft vandaag de grootste volksverhuizing sedert de inval van de Longobarden en de Vandalen. Ik raam het aantal allochtonen in Europa op 50 miljoen, de bevolking van Spanje. Die gegevens worden verdonkeremaand door ze niet in statistieken te gieten. We varen blind, zonder kompas.

De aanvaring zal schokkend zijn.” J^an R^abbiJn De Vlamingen hebben van de Luxemburgers veel te leren. Vlaanderen wordt gevangengehouden binnen

een Belgisch IJzeren Gordijn. De Europese Unie zal de onafhankelijke Vlamingen niet treiteren.

Guido Naets weet waarover hij spreekt.

Op de praatstoel: Guido Naets

“Sloopt Bart de Wever ons IJzeren Gordijn?”

Ons IJzeren Gordijn

De vraag van 1 miljoen euro: wat met de Vlaamse onafhankelijkheid? Guido Naets: “Dat is de enige realis- tische koers voor de Vlamingen. De keuzemogelijkheden zijn beperkt. Of we sukkelen generatieslang verder met staatshervorming nummer oneindig, na een zesde, een zevende, enzovoort, dus de salamitactiek die het status quo in stand houdt, of de Vlamingen roepen eenzijdig hun onafhankelijkheid uit. Kijk naar de Belgische onafhankelijkheid van 1830, geïnspireerd door de “Unilateral Declaration of Independence” van de Verenigde Staten in 1776. Die Belgische onafhankelijkheid werd eenzijdig uit- geroepen de dag nadat mijn betovergrootvader als militaire commandant van het kasteel in Bouillon had geca- pituleerd. ‘t Was alsof Brussel had gewacht op de val van die Fransdolle vestingstad. Zoals ik schrijf in mijn boek over mijn betovergrootvader, heeft hij nachten gewoeld op zijn brits alvorens hij besloot het verzet tegen de Bel- gische omwenteling te staken. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat Bart de Wever in de volgende tijd na slape- loze nachten eveneens die belangrijke stap zal zetten. Ik verwijs naar de val van het IJzeren Gordijn in Hongarije in 1989. Mijn vrouw is van Hongaarse afkomst. Ik volg dat land ook om die reden zeer goed. Gyula Horn, de Hon- gaarse minister van Buitenlandse Zaken in 1989, besliste na nachten gepieker, vertelde hij mij in Antwerpen, toen hij toetrad tot de Europese Eresenaat van de Beweging voor de Verenigde Staten van Europa van Walter Kunnen, om samen met zijn collega, Alois Mock van Oostenrijk, een gat te knippen in het IJzeren Gordijn aan de Hon- gaars-Oostenrijkse grens. Hij had kunnen opgepakt worden en naar Siberië verbannen. Hij had wegens hoogver- raad de doodstraf kunnen krijgen. Het gat dat Horn toen heeft geknipt, was beslissend voor de val het IJzeren Gor- dijn en de Berlijnse Muur. Sloopt Bart de Wever het Bel- gische IJzeren Gordijn dat de Vlamingen belet hun macht uit te oefenen?”

Het verraad van het ACW

Vader Naets was veertig jaar secretaris van het ACW in de Kempen, de heimat van de van origine Borgerhoute- naar. Guido Naets kijkt ontzet naar wat er vandaag boven water komt.

Naets: “Dat kwetst mij ontzettend diep. Vader heeft zijn leraarschap in de vakschool van Turnhout opgeofferd aan een sociale taak, die hem financieel geen welvaart bracht.

In de sociale wijk Het Stokt in Turnhout, waar ons gezin woonde, is soms zwarte sneeuw gevallen. Vader zal zich vele malen in zijn graf omgedraaid hebben na de beschuldigingen van N-VA en het graafwerk van de media. (zucht) Hij stak voor zijn kinderen alle spaarcenten in Arco-stukken. Vader was reeds lang droevig gestemd over de evo- lutie van het ACW. In 1999, toen hij op zijn 92ste over- leed, heb ik dat bij het afscheid in herinnering gebracht.

De beweging was reeds jaren voor het debacle van 2013 gekaapt door tiersmondisten à la Gust Vanistendael, tech- nocraten als Hubert Detremmerie en fantaisisten van mei

’68. De geest van Jozef Cardijn, die mijn vader inspireerde, was in zijn tijd al weg. Vele KWB’ers, KAV’ers en ACW’ers stemmen al geruime tijd N-VA, als verzet tegen hun zuil.

Zij zijn te vaak verraden.”

De generaal van de familie

Nikolaus Augustin de La Haye (1782-1866) is de over- grootvader van de moeder van Guido Naets. In 2006 kreeg Naets diens archieven. De Luxemburger de La Haye beleefde de Oostenrijkse, Franse, Nederlandse en Belgi- sche regeerperiode. Telkens speelde de krijgsman een rol. Hij vertrok op veldtocht met Napoleons Grote Leger naar Rusland en ontsnapte aan die massavernietiging van de Europese jeugd. Nikolaus Augustin de La Haye ein- digde zijn loopbaan als luitenant-generaal van het Bel- gische leger, na een decennialange draaikolk van avon- tuur, strijd en twijfels.