LEVEN MET STERVEN EN DOOD GRATIS
Auteur: White Eagle Aantal pagina's: 219 pagina's Verschijningsdatum: 2003-03-01 Uitgever: Ankh-Hermes B.V., Uitgeverij
EAN: 9789020283143 Taal: nl
Link:
Download hier
Goed leven en sterven
Het wegvallen van de hersenfuncties zoals de regelmatige hartslag, ademhaling, bloeddruk en bewustzijn leidt uiteindelijk tot de dood. Onze ziel verlaat ons stoffelijke lichaam door de kruin of door de zonnevlecht. Dan komen we terecht in een nieuwe omgeving. Afhankelijk van ons bewustzijn is dit een donkere ruimte, een schemergebied met diffuus licht of een lichte wereld. We zullen merken dat er hulp is bij onze reis naar het witte licht. De verbinding tussen ons aardse lichaam en ons zielelichaam wordt verbroken. We voelen ons lichter worden en komen tot rust.
Ons zielelichaam zit nog vast aan ons sferenlichaam dat zich in de sferen bevindt.
Daar worden we naartoe getrokken. Dit zijn dezelfde kleuren als van de regenboog. Dan komen we aan in de geestelijke wereld, een wereld van licht. Deze overgang kunnen we ervaren als wakker worden. We leven nu weer volop in ons sferenlichaam. We zijn in de sfeer aangekomen waar we vandaan kwamen vóór het laatste aardse leven. Er zijn bekenden om ons te ontvangen. Dat kunnen engelen of lichtwezens zijn, maar ook overleden familie en vrienden. Afhankelijk van onze spirituele kennis en de ervaringen die we in het laatste aardse leven hebben opgedaan, blijven we in deze sfeer of gaan we verder.
Uit: Het boek dat de dood bespreekbaar maakt - Yolanda Rijks. Het sterven wordt hieronder bekeken vanuit de vier elementen: Aarde, Water, Vuur en Lucht. Ons lichaam begint al zijn kracht te verliezen. We hebben totaal geen energie. We kunnen ons niet oprichten, rechtop zitten of iets vasthouden. We kunnen ons hoofd niet meer rechtop houden. We hebben het gevoel alsof we vallen, in de grond zinken of door een enorm gewicht verpletterd worden. Sommige traditionele teksten zeggen dat het voelt alsof we onder een enorme berg vermorzeld worden. We voelen ons zwaar en elke houding is ongemakkelijk. Misschien vragen we of iemand ons rechtop wil zetten, of willen we meer kussens of juist minder dekens. De kleur van onze huid wordt valer en we worden bleek. Onze wangen vallen in en op onze tanden komen donkere vlekken. Het wordt moeilijker onze ogen te openen en te sluiten.
Als de vorm oplost, worden we zwak en mager. Onze geest is opgewonden en verward, om vervolgens in dufheid te verzinken. Dit zijn tekenen dat het aarde-element oplost in het water-element. Dit betekent dat de wind die met het aarde-element verbonden is, niet meer de kracht heeft te functioneren als basis voor het bewustzijn, en het vermogen van het water-element om als basis te functioneren voor het bewustzijn meer op de voorgrond treedt.
We beginnen de controle over onze lichaamsvochten te verliezen. Onze neus begint te druipen en we kwijlen. Er kan vocht uit de ogen komen en misschien worden we incontinent. We kunnen onze tong niet bewegen. Onze ogen liggen droog in hun kassen. Onze lippen zijn strak en het bloed is eruit weggetrokken. Tegenwoordig hanteert men als definitie "het volledig en onherstelbaar uitgevallen zijn van de hersenfunctie ". Organen van een klinisch dode zijn geschikt voor transplantatiedoeleinden. Na het sterven mag eenieder de dood constateren. Zie aldaar voor regelgeving met betrekking tot het constateren van de dood en de overledenenschouw. Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie. Levensfasen van de mens eicel · zygote · embryo · foetus · baby · peuter · kleuter · kind · puber · adolescent · volwassene · oudere · bejaarde. Categorieën : Dood Biologie.
Naamruimten Artikel Overleg.
Alle teksten zijn aangepast aan de Nederlandse situatie. Over deze drie onderwerpen zijn er tot nu toe twee boeken verschenen en is er een derde gepland. Hier is het boek over leven en sterven in samenvatting te vinden, gesplitst in deel 1 theorie en deel 2 beoefeningen. Hier zijn aanvullingen op het boek leven en sterven te vinden. Op dit moment is er te lezen over de boeddhistische visie op: wensen rond het levenseinde, standaarden voor het begeleiden van een zieke of stervende, abortus, euthanasie, orgaandonatie, zelfdoding, en pijnmedicatie.
Hier zijn samenvattingen te vinden van gesprekken en discussies over leven en sterven en de relatie tussen beide. Het is mogelijk op de samenvattingen van de gesprekken te reageren. Er worden nooit! Op basis van de inhouden van het boek en de website is het mogelijk om avonden en cursussen te organiseren. Het kan gaan om zowel kortere als langere cursussen. Het is mogelijk deze cursussen zelf te organiseren. Zie voor voorbeelden hiernaast bij open activiteiten. Gedurende deze maand zijn er weinig activiteiten. In het nieuwe jaar vanaf eind Januari vinden er weer diverse cursussen plaats.
De dood is een belangrijk onderdeel van het leven. Hoe kunnen we er het beste mee omgaan?
Hoe leven we met sterven? Stervensbegeleiding is van belang tijdens de actieve fase van sterven, maar zeker ook in de periode ervoor. Naast angst, boosheid en verwarring is er ook het verdriet dit leven en dierbaren los te moeten laten. Ondersteuning kan dan behulpzaam zijn om deze fase zo goed en zinvol mogelijk te door-leven, ook voor dierbaren en naasten. De workshop kan aangeboden worden als een- of meerdaagse en kan zowel gericht zijn op onze verhouding tot dood en sterven als meer specifiek op stervensbegeleiding. Voor wie? Voor iedereen die zichzelf wel eens afvraagt:. In overleg kan een in-company training opgezet worden, toegespitst op de situatie en behoefte van de aanvragers. Ook supervisie en begeleiding in het opzetten van intervisie van teams behoort tot de mogelijkheden. Deze intensieve 8-daagse training voor mensen in de gezondheidszorg heeft velen geïnspireerd de psycho-sociale en spirituele zorg voor stervenden te verbeteren.
Joan Halifax Roshi is medisch antropologe, Zenmeester in the lineage van Bernie Glassman en auteur van o. Dr Joan Halifax heeft Irène gevraagd haar training stervensbegeleiding in Europa voort te zetten. Zij geeft trainingen en lezingen over palliatieve zorg in binnen- en buitenland. Wat is Zen? Stervensbegeleiding Stervensbegeleiding is van belang tijdens de actieve fase van sterven, maar zeker ook in de periode ervoor. Voor iedereen die zichzelf wel eens afvraagt: Hoe kijk ik naar de eindigheid van mijn eigen leven? Wanneer zal ik sterven?
En hoe? Op welke manier kan ik er echt zijn voor iemand die gaat sterven? Op deze pagina wordt het gesprek gevoerd over consequenties van de Tibetaans boeddhistische opvatting over de zeven weken na het sterven. De visie in het Tibetaans boeddhisme is dat de geest het bewustzijn in de meeste gevallen na het overlijden gedurende de eerste drie weken rond de vertrouwde situatie blijft rondzwerven; en dat het in de vier weken daarna op zoek gaat naar een mogelijkheid om te reïncarneren. Deze visie impliceert dat we in die periode de overledene bij diens zoektocht kunnen ondersteunen. Reacties zijn hartelijk welkom via contact. Het lijkt een goed idee om met reacties eerst te wachten tot ruim nadat het boek is verschenen. Wanneer iemand is overleden in onze westerse cultuur betekent de begrafenis of crematie het eind van iemands reis hier op aarde.
Daarna kunnen we niets meer doen. De achterblijvers hebben dan de taak hun weg verder alleen te vervolgen en vorm te geven aan de pijn en het verdriet die het verlies met zich meebrengt. Vanuit mijn persoonlijke ervaring voelde de abruptheid van het ingaan van deze fase als zeer
ongemakkelijk en overweldigend. De boeddhistische leer gaat hier wezenlijk anders mee om. Deze kent hierin meer de weg van geleidelijkheid.
Tot 7 weken na het overlijden kunnen we namelijk nog iets betekenen voor onze dierbare die is overleden. Door dagelijkse beoefeningen te doen en een positieve houding te behouden ten opzichte van de overledene, kunnen we diegene vanuit onze positie begeleiden op zijn pad in de bardos rond en na het sterven. Dit begint in de eerste dagen na het overlijden bij de overgang naar de heldere bardo van dharmata. Daar kan de overledene zich eventueel verbinden met het eigen natuurlijk helder gewaarzijn. Daarna komt in de meeste gevallen de karmische bardo van worden die gemiddeld ongeveer zeven weken duurt, waarna iemand wordt wedergeboren. In deze periode is de overledene dus zoekende naar een goede bestemming. Tonglen is een beoefening die daarbij kan helpen, door ons te openen voor het lijden van de ander en zo te beseffen wat de ander nodig heeft. Maar net zo belangrijk in deze periode is een juiste houding richting de overledene.
Omgaan met het levenseinde en de dood
Er worden nooit! Op basis van de inhouden van het boek en de website is het mogelijk om avonden en cursussen te organiseren. Het kan gaan om zowel kortere als langere cursussen. Het is mogelijk deze cursussen zelf te organiseren. Zie voor voorbeelden hiernaast bij open activiteiten.
Gedurende deze maand zijn er weinig activiteiten.
In het nieuwe jaar vanaf eind Januari vinden er weer diverse cursussen plaats. Het is overigens altijd mogelijk zelf een open activiteit te organiseren.
Hier is te lezen wie we zijn, waarom we deze website hebben gemaakt, en wat we er mee willen bereiken. Nalandabodhi Nederland Deze website wordt onderhouden door Nalandabodhi Nederland. Nalandabodhi Nederland is een organisatie waar het Tibetaans boeddhisme centraal staat. In die organisatie is er aandacht voor zowel studie van het boeddhisme 1 , als voor beoefening diverse vormen van meditatie, 2 , als voor toepassing van het boeddhisme in ons dagelijkse Nederlandse leven 3.
Voor dat laatste heeft Nalandabodhi een aparte website ontwikkeld: toegepast boeddhisme. Klik voor meer informatie op Nalandabodhi Nederland. Goed leven en sterven Op de golven van geboorte en dood. Zie ook de afbeelding hieronder. Klik op vijf wijsheden voor meer informatie. In Januari verschijnt een boek over de Tibetaans boeddhistische visie op vriendelijkheid en mededogen. Dat boek verschijnt ook bij Asoka. Klik op vriendelijkheid en mededogen voor meer informatie. Deze website is het laatst bijgewerkt op 2 december Een jaar lang las ik alle literatuur die ik kon vinden op het gebied van ziekte, dood en rouw. Ik interviewde tientallen mensen, zowel nabestaanden over de dood van hun dierbare, als deskundigen die in hun dagelijks werk te maken hebben met de dood, zoals oncologen, hospicemedewerkers, euthanasieartsen en rouwdeskundigen.
Ik ontdekte dat er geen blauwdruk bestaat voor een mooi sterfbed, maar ik kwam wel tot een aantal inzichten. Het uitgangspunt voor mijn zoektocht was de vraag of de manier waarop iemand sterft van invloed is op het rouwproces van de nabestaanden, zoals ik dat zelf bij mijn ouders heb ervaren. Dit bleek geen moeilijke vraag om te beantwoorden: het verband is evident. Ernst Daniël Smid sprak over het akelige sterfbed van zijn vrouw Roos die op haar 46ste alvleesklierkanker kreeg. Tot op de dag dat ze stierf kon ze niet accepteren dat ze dood zou gaan. Ze wilde er absoluut niet over praten. Hij vertelde me dat het feit dat hij het er niet met Roos over kon hebben de verwerking voor hem extra zwaar heeft gemaakt. Frank Sanders worstelde na de dood van zijn man Jos Brink jaren met schuldgevoel. Ook Jos was niet in staat om over zijn dood te praten.
Hij wist niet wat hem overkwam en voordat hij wist belandde hij in een operatie waar hij niet meer uit bijkwam. Ze hebben nooit afscheid van elkaar kunnen nemen. Het bestaat uit een verrassend mengsel van elegantie, eerlijkheid en humor. Keizer heeft het niet voor niets over de voor de hand liggende paniek. De grootste vijand van een mooi sterfbed is angst. Angst voor pijn, angst voor de dood en angst om het leven en je dierbaren los te laten. Angst kan zulke grote proporties aannemen dat het omgezet wordt in ontkenning. Angst om onder ogen te zien wat je weet, doet je ontkennen. Terwijl de omgeving alleen maar naar de zieke hoeft te kijken om te weten dat er geen weg meer is die naar genezing leidt. Er een gesprek over beginnen is ontzettend moeilijk. De stervende reageert boos, beledigd of verdrietig en dat wil de dierbare hem niet aandoen, hij heeft het immers al zo zwaar.
Uit empathie en respect houdt iedereen zijn mond. Volgens stervensdeskundige Ineke Koedam is het de meest schrijnende vorm van lijden als de stervende geen verbinding meer kan maken met zijn omgeving. Door zijn verzet tegen de dood ontneemt hij zichzelf en zijn omgeving de kans om erover te praten en wordt iedereen alsmaar eenzamer. Voor mij was het ook heel eenzaam. Alleen ging ik niet dood. De vraag is hoe je voorkomt dat je laatste fase geregeerd wordt door angst?
Volgens rouwdeskundige Keirse is angst voor de dood enorm toegenomen omdat we de dood proberen weg te stoppen. Vroeger, tot halverwege de vorige eeuw, was het normaal dat mensen in de huiskamer overleden aan een longontsteking. Te midden van hun familie, in hun eigen
gemeenschap, in hun eigen geloofstraditie. Door de evolutie van de medische wetenschap kunnen we veel ziektes genezen of eindeloos rekken.
Daardoor worden we ouder en sterven we vaker in zorginstellingen, hospices of ziekenhuizen. We hebben de dood als het ware buiten ons leven geplaatst. Bovendien leven we in een zogenaamde maakbare samenleving. Als we onvruchtbaar blijken, gaan we aan de IVF, als we rimpels krijgen, nemen we een spuit botox en als we ongeneeslijk ziek zijn willen we net zolang doorbehandeld worden tot we beter zijn. We accepteren de dood niet meer als een natuurlijk einde, we zien de naderende dood als fysiek en medisch falen.
Hoe kunnen we weer vertrouwd raken met de dood? Rouwdeskundige Keirse denkt dat we met kinderen als ze heel jong zijn moeten praten over de dood. Ouders moeten hun kinderen al vroeg leren dat niet alleen planten en dieren, maar ook mensen sterven. Stervensdeskundige Ineke Koedam vindt ook dat we het taboe moeten doorbreken door zoveel mogelijk met elkaar te praten over de dood. We hebben verhalen en ervaringen van anderen nodig om te weten hoe we het zelf willen. Wil je thuis sterven of liever in een hospice? Past euthanasie bij je of vind je palliatieve sedatie mooier? Het is volgens Koedam belangrijk om tijdens je leven na te denken over je eigen dood en daarover gesprekken te
voeren met je partner en je kinderen.
Op een plotselinge dood kun je je slecht voorbereiden, maar tachtig procent van de mensen overlijdt aan een aangekondigde dood. Verreweg de meerderheid van de mensen hoort op een dag een arts zeggen dat ze niet lang meer te leven hebben. Het is niet gek om daar alvast een beetje rekening mee te houden, ook al hoop je vurig dat die dag pas over heel veel jaar aanbreekt. Hoe bereid je je voor op een troostrijke laatste fase?
Volgens alvleesklierspecialist Casper van Eijck zijn de mensen die dankbaar zijn voor wat ze in hun leven hebben gedaan eerder in staat om de dood te accepteren en te berusten op hun sterfbed. Dankbaar zijn kun je tijdens je leven al leren. Dit wordt bevestigd door de ervaring van Jet Steinz met de dood van haar vader, schrijver en journalist, Pieter Steinz. Hij berustte vrijwel onmiddellijk nadat hij de diagnose ALS had gekregen.
Ook al was hij nog maar 53 toen hij stierf, volgens zijn dochter vond hij dat hij een mooi leven had gehad en prees hij zichzelf daarmee gelukkig.
Steinz is zonder woede, angst of enige vorm van verzet gestorven. Over de dood praten, erover nadenken, dankbaar zijn voor je leven: het zijn allemaal nuttige en waardevolle inzichten, maar het moeilijkste van sterven blijft dat je het leven moet loslaten. Iedereen gaat door, maar jij mag niet meer meedoen. Je moet niet alleen je dierbaren achterlaten, je moet ook jezelf loslaten. Alle ervaringen die je hebt meegemaakt, kennis die je hebt opgedaan, boeken die je hebt gelezen, reizen die je hebt gemaakt; het verdwijnt allemaal in het niets op het moment dat je je laatste adem hebt uitgeblazen.
Daarmee lijkt het leven zinloos, zeker sinds onze samenleving geseculariseerd is. De zin van ons leven is een vraag waar we een antwoord op moeten formuleren om de dood te kunnen accepteren. Volgens oncoloog Van Eijck is de zin van het leven wat je kunt betekenen voor anderen.
Als je voor andere mensen hebt klaargestaan en in hun levens iets hebt betekend, kun je met voldoening terugblikken op je leven. Hoe ik zelf zou willen doodgaan, is een vraag die me tijdens het schrijven veel heeft beziggehouden. Hoe zou ik reageren als de arts tegenover mij zegt dat ik ongeneeslijk ziek ben? Ik hoop dat ik net als Renate Dorrestein rustig naar huis rijd, een glaasje wijn inschenk, en niet overvallen word door de vraag waarom ik? Over mijn laatste fase kan ik alleen maar zeggen dat ik hoop dat ik me niet vastklamp aan werk of eindeloze behandelingen, maar de tijd heb en neem om mijn leven af te ronden. Een collega-journalist vertelde dat hij vorig jaar een bevriende advocaat op zijn verzoek in zijn terminale fase had geïnterviewd.
Hij had het op camera opgenomen. Een drie uur durend gesprek waarin de advocaat vertelde over zijn jeugd, zijn werk, zijn dromen en levenslessen. Hij gaf zijn vrouw en kinderen ook boodschappen mee, voor nu, maar ook voor hun latere levens. Na de uitvaart bedankte de vrouw van de advocaat mijn collega voor het schitterende cadeau dat haar man had achtergelaten. Ik hoop dat ikzelf ook in staat ben om ruimhartig afscheid te nemen van mijn liefsten. Ik zou graag thuis willen sterven, met mijn kinderen om me heen. Liever niet met mijn man erbij, want hij is bijna twintig jaar ouder dan ik en als hij aan mijn sterfbed staat, zou dat betekenen dat ik relatief jong overlijd. Ik hoop dat ik tot op het laatst helder ben en dat we tot ik mijn ogen definitief sluit nog een glaasje op mijn leven kunnen drinken.
Dan doel ik niet op een glaasje barbituraat, want ik weet écht niet of ik dat zou durven.
Health Policymaking in the United States 6th edition free pdf, epub, mobi
I Like Golf And Maybe 3 People : Funny Hilarious Lined Notebook Journal for Golf Players, Perfect Gi download pdf
