Uitbreiding van de probleemboom
Huidige probleemboom
Aan de hand van de huidige probleemboom structuur kun je de student eenvoudig aangeven dat bepaalde problemen verklaard kunnen worden door een diagnose. Bij de juiste keuze van de diagnose kun je aan de student aangeven welke problemen hij hiermee verklaard heeft.
Probleemstelling
Bij het stellen van de verkeerde diagnose kun je de student er wel op wijzen dat hij hiermee (waarschijnlijk) niet alle problemen in de casus heeft verklaard, maar dit is in de praktijk ook niet altijd fout wanneer het een multipele pathologie betreft.
Je zou liever willen aangeven welk activerend gegeven hij dan zeker ook had moeten vinden (en welke er nu niet is) om deze diagnose te kunnen stellen. Je kunt de student dan wijzen op het onderzoek wat dit activerend gegeven opgeleverd zou hebben.
Oplossing
Door aan de probleemboom voor elke waarschijnlijke diagnose , indien mogelijk, een
specifieke activerend gegeven toe te voegen wat bij afwezigheid van dit gegeven de diagnose weerlegt kan dit probleem opgelost worden. De probleemboom hoeft hierbij voor deze
diagnose niet compleet te zijn, maar hierdoor ontstaat wel de mogelijkheid voor DPS om de student te wijzen op een specifiek onderzoek wat geen activerend gegeven opleverd, waarbij het probleem waaraan dit gegeven gekoppeld kan worden niet aanwezig is en dus de diagnose niet juist is.
Ter illustratie een voorbeeld
Aan de hand van de probleemboom voor een habituele schouderluxatie is eenvoudig af te leiden dat alleen de Habituele luxatio articulatio humeri alle 5 de problemen in de casus kan verklaren.
Wat niet lukt is om de student duidelijk te maken waarom het in dit geval geen embolie in de rechter schouder kan zijn, hiermee kunnen namelijk toch een deel van de problemen
verklaard worden. De diagnose zou voor kunnen komen bij een patiënt die misschien ook nog last heeft van een passieve bewegingsbeperking en recidiverende schouderklachten doordat patiënt in de voorgeschiedenis de schouder heeft gebroken, of hieraan een aangeboren afwijking heeft, welke niet noodzakelijk genoemd hoeft te zijn bij de anamnese. Je wilt de student dan niet alleen kunnen vertellen dat hij hiermee niet alle problemen verklaart, maar je wilt hem er ook op kunnen wijzen dat hij door een onderzoek te doen de diagnose zou kunnen weerleggen. In de probleemboom zijn hiervoor geen koppelingen gelegd, dus kan met de huidig probleemboom de student niet verder geholpen worden.
Dit probleem is vrij eenvoudig op te lossen door een probleem toe te voegen:
Doorbloedingsstoornis rechter arm, in het geval van deze casus een niet bestaand probleem.
Bij dit probleem verwachten we de activerende gegevens occlusie arteria subclavia (te vinden door een arteriografie te verrichten) en een links-rechts verschil in de capillaire refill
(lichamelijk onderzoek handen). Wanneer de student nu als diagnose kiest voor een embolie kunnen we hem erop wijzen dat we daarbij een probleem verwachten wat er niet is, namelijk een doorbloedingsstoornis van de rechter arm. We kunnen de student dan als onderzoek het lichamelijk onderzoek van de handen voorstellen, of een arteriografie om de afwezigheid van dit probleem te bewijzen. Om de diagnose schouderfractuur te kunnen weerleggen verwijzen we naar de afwezigheid van het activerende gegeven „schouderfractuur op x-foto“. We kunnen dan voorstellen aan de student een x-foto te nemen, waarbij zal blijken dat er geen fractuur te zien is, maar een luxatie. Als laatste diagnose uit de DD kunnen we bij een keuze voor een luxatie van het acromio-claviculaire gewricht de student nog wijzen op de
afwezigheid van deze luxatie op de x-foto en de afwezigheid van een pianotoetsfenomeen bij lichamelijk onderzoek van de schouder.
Met deze toevoegingen ziet de probleemboom er dan als volgt uit (waarbij de licht gekleurde items in de betreffende casus niet aan de orde zijn).
We moeten er wel voor waken in de probleemboom slechts problemen op te nemen en geen normale bevindingen. Het toevoegen van een item genaamd: Geen fractuur op x-foto is dus niet aan te raden.
