VOORWOORD
Beste lezers,
Een vroege zon, al rap (te) hoge temperaturen, zwoele avonden…:
wat zomer betekent, hebben we weer geweten. Het was
binnenblijven geblazen. Ook dààrom. Want er was – en er is nog altijd – corona, covid 19. Dat duivelse virus blijft onze dagen dirigeren. Afstand houden. Een mondmasker opzetten. Nadere contacten, ook met familieleden, moeten nog altijd worden beperkt.
– We krijgen het moeilijk met de noodzakelijke
veiligheidsvoorschriften. We lopen door lege gangen – en weten met onze onrust geen blijf.
SAMENproberen personeelsleden en bewoners moedig, de uren en dagen draaglijk te maken. Inzet, vertrouwen, hartelijkheid;
waardering, geduld, begrip: ze houden ons recht in deze barre tijd.
Intussen werd het herfst. Hij blies
de hitte weg. Nu zwiepen regenvlagen door de tuin en kletteren op daken en ramen.
Okkernoten laten hun vertrouwde tak en bolster los. Bladeren kleuren geel, bruin en rood vóór ze dwarrelend op het gras gaan rusten en vergaan.
“Nu komt de tijd dat we naar binnen zien.”
In huis maken we het knus warm.
We ontsteken kaarsjes of maken veel kunstlicht, want de dagen worden kort en vaak donker.
November start met het feest van
“Alle heiligen”. Er zijn er zóvelen
tot wie we, vooral in nood, (leerden) bidden en op wie we blijven rekenen. Er moeten er ook ontelbaren zijn van wie we nooit hebben gehoord. Er zijn ook altijd weer levende heiligen onder ons…
Maar weemoed beklemt ons hart.
Want november doet ons vooral aan onze dierbare overledenen
de keuken bezig; vader aan ’t werk in de tuin. Met zussen en broers aan tafel. Op vakantie aan zee. Op bezoek bij meter en peter, bij oma en opa. Ma, die onze kindertranen droogde – en ons volwassen verdriet begreep. Va die nors kon kijken, maar die zijn peperkoeken hart in vele attenties toonde. - Ontelbare vrienden.
Dienstvaardige buren.
Kinderen die we machteloos uit handen moesten geven.
Oogappels die door genadeloos verkeer werden weggemaaid. – Wie gelooft, weet dat allen die we moesten loslaten, in Goede Handen zijn. Ik denk dat we met velen de handen vouwen en om kracht bidden voor anderen – en voor onszelf. Ook de tijd èn de aandacht van meevoelende medemensen maakt diep verdriet draaglijker, maar het blijft pijnlijk aanwezig.
De laatste maand van het jaar draagt blíje dagen.
Op 6 december komt de Sint velen verrassen. Zelf met een kinderhart aan vroeger denken – en vandaag proeven van de lekkere attenties hier in huis:
voorbereiden. Advent is uitkijktijd naar de herdenking van de geboorte van dat Beloofde Kind.
Stalletjes, slingers rood en groen, bonte pakjes groot en kleiner, heerlijke geuren van gebak en snoep… en af en toe stilletjes bidden.
Op 25 december dan Kerstmis viéren. Dit jaar misschien
soberder, met minder familieleden om ons heen – of zelfs alleen.
Maar hopelijk toch met een dankbaar vlammeke in ons hart:
WZC Sint-Rafaël
2020 - Nr.6 november - december
WOORDJE VAN DE DIRECTEUR VOORWOORD
op de wereld kwam. Om Hem die er altijd voor ons is en zal zijn. Om de troosten de hoop.
31 december: het jaar dooft haastig uit.
Misschien dit jaar eveneens zonder veel lawaai, met minder grote
geschenken, soberder in drank en spijs.
Met het toegenomen besef dat
vriendschap, warme aanwezigheid, een luisterend oor, een goeie babbel, een begrijpende knipoog, een hartelijk kaartje of telefoonbericht zoveel
belangrijker zijn, zoveel meer deugd doen. – Mochten jullie die in de komende maanden rijkelijk ervaren en ontvangen. Laten we ze ook gul aan elkaar schenken.
Van harte:
veel moed.
een vredevolle, hartverwarmende, zalige kersttijd
een (toch) gelukkig eindejaar!
Chris
Un natale pieno di amore, pace e felicità
(Een kerst vol liefde, vrede en geluk)
In dit kerstnummer breng ik traditioneel een kerstboodschap. Voor lang niet alle mensen zijn Kerstmis en de overgang van oud naar nieuw ‘dagen van geluk’. De gebeurtenissen van het afgelopen jaar, bij ons in België, in Europa en elders in de wereld, doen twijfels rijzen over de toekomst. Te veel ouderen vragen zich af of ze nog wel mee zullen kunnen of mogen. Dit gevoel van onzekerheid, ontreddering, van woede zelfs, kan leiden tot een verlies van vertrouwen.
Onze vorst verwees enkele jaren geleden in zijn kersttoespraak naar waardevolle projecten waarvoor de burgers in heel het land zich engageren. De koning zag bij die projecten
‘solidariteit en vrijgevigheid’ of mensen die
‘oprecht en echt met elkaar durven omgaan’.
om succes te hebben, moed nodig is om opnieuw te beginnen.’
Aan de grondslag van deze voorbeelden ligt de wil om aan een wereld te bouwen waarin we elkaar in harde tijden steunen en elkaar helpen succesvol te zijn. Ze tonen aan dat een warmere maatschappij binnen handbereik ligt.
Ik ben ervan overtuigd dat ze ook een dynamiek op gang kunnen brengen die onze instellingen verrijkt en die het vertrouwen in onze democratie versterkt. Dat is dan ook mijn vurigste wens voor jullie.
Beste bewoners, ik meen dat jullie volgend artikel wel eens interessant zouden kunnen vinden:
Grootouders en kleinkinderen
Wil je een beter contact met je kleinkinderen?
Opmerkelijk bij artikels over kleinkinderen is de vaak terugkerende reactie dat de relatie met de kinderen van je kinderen niet altijd optimaal is. Hoe kunnen we dit verbeteren?
Onderstaande tips kunnen helpen om het onderlinge contact te bevorderen, en daar is iedereen bij gebaat.
De relatie tussen een grootouder en een
kleinkind is belangrijk. Zowel de grootouders als kleinkinderen hebben baat bij een goed en liefst niet oppervlakkig contact. Je kan een diepe, liefdevolle relatie hebben met je kleinkinderen ontwikkelen door betrokken te raken bij hun leven en langdurige herinneringen te creëren.
Bij vorige artikels over dit onderwerp waren bij de reacties vaak schrijnende verzuchtingen te lezen van grootouders die hun kleinkinderen al in jaren niet meer gezien hebben en ze zelfs 'profiteurs' noemen. Dat is jammer, want de band tussen grootouders en kleinkinderen kan bijzonder hecht zijn.
Hier zijn enkele tips voor grootouders om de band met je kleinkinderen te versterken:
Vertel hen over de familiegeschiedenis Grootouders hebben de unieke kans om de familieverhalen door te geven aan de volgende
zijn of haar ouders toen ze nog jong waren, en ook verhalen over je eigen jeugd. Deel foto's, films, video's en plakboeken om de verhalen tot leven te brengen. Je kleinkinderen zullen zeker interesse hebben om hun ouders en grootouders als baby's en kleine kinderen te zien.
Probeer niet te concurreren met de andere grootouders
Hebben je kleinkinderen andere grootouders met wie ze tijd doorbrengen? Probeer niet met hen te concurreren of de "beste" grootouder te zijn. Als je de andere grootouders met een competitieve houding benadert, vervreemd je alleen je kleinkinderen. Wees in plaats daarvan blij dat je kleinkinderen meerdere grootouders hebben en meer mogelijkheden voor liefde.
Breng voldoende 'een-op-een' tijd door Als je meerdere kleinkinderen hebt, kan het moeilijk zijn om tijd te vinden om een diepe band met elk kind te ontwikkelen. In plaats van de hele tijd als groep bij elkaar te komen, moet je proberen om een-op-een tijd met elk kleinkind door te brengen, terwijl je doet wat dat kind het liefste doet. Als je de tijd neemt om persoonlijk contact te maken, helpt dat bij het creëren van een langdurige band.
Speel spelletjes
Vaak zitten kinderen tegenwoordig niet meer rond met het spelen van kaarten of
bordspellen zoals in eerdere generaties. Leer je kleinkinderen een leuk nieuw spel dat hun
RESIDENTIE SARA
Korenbloem Munt & Mirte
“Munt en Mirte” is een woongemeenschap voor personen met dementie.
Onze bewoners hebben veel baat bij structuur en houvast. Het respecteren van gewoontes en tradities is dan ook heel erg belangrijk.
Door de jaren heen hebben niet alleen onze bewoners vaste tradities opgebouwd. Ook het hele team van “Munt en Mirte”
heeft er enkele ontwikkeld.
Nu de herfst is begonnen en de dagen alweer korter en kouder worden, dwalen sommige gedachten van ons team reeds af naar de komende kerstperiode. Die staat steevast in het teken van tradities en samenhorigheid.
De afdeling wordt feestelijk versierd; het personeel laat zich van zijn “kerstigste” kant zien. Tijdens de eindejaarsperiode werken wij dan, buiten de zorgmomenten om, met een foute kersttrui. De bewoners krijgen hierdoor een kerstgevoel en beleven deze mooie periode heel intens mee. De gekke truien en de rendierhoedjes toveren steeds een glimlach op de gezichten. En dat is uiteindelijk waar we het voor doen.
Lynn helpen contact te maken met een jonger
persoon en te zien hoe hun geest werkt. Doe ook een inspanning om hun games te spelen.
Ga op reis of op uitstap
Een van de beste manieren om echt contact te maken met je kleinkinderen, is door samen op stap te gaan. Neem je kleinkind mee naar een concert, toneelstuk of film. Plan een datum voor het science center, het plaatselijke museum of wat dan ook de interesse van je kleinkind wekt. Deze leuke uitstapjes bieden een geweldige kans om de band met je kleinkinderen te ontwikkelen en herinneringen op te doen.
Gebruik de moderne technologie in jouw voordeel
Als je niet in de buurt van je kleinkinderen woont, kan je toch een hechte band opbouwen met behulp van technologie, zoals Skype of FaceTime en andere vormen van videocontact.
Als je niet technisch onderlegd bent, vraag
dan je kleinkinderen om je te helpen. Het geeft je een kans om contact te maken en met je kleinkinderen om te gaan, en zij zullen blij zijn om jou iets te kunnen leren. Het toont ook aan dat je interesse in hun leefwereld hebt.
Vind gemeenschappelijke interesses Veel dingen zijn door de generaties heen veranderd, maar de kans is groot dat je nog steeds gemeenschappelijke interesses en hobby's deelt met je kleinkinderen. Sport kijken, koken, lezen of buiten genieten is immers door de jaren heen hetzelfde gebleven.
Ontdek wat je gemeen hebt en deel die
interesses om samen jullie band te versterken.
Auteur: Stefaan Van Laere
Manu Langerock, Directeur
WOORDJE VAN DE DIRECTEUR
Ook deze tijd zal eenmaal de goede oude tijd worden
RESIDENTIE SARA
Lichthove 2 Koriander & Marjolein
Vogelzang Tijm & Lavendel
70ste huwelijksverjaardag van
dhr. Frans Timmermans en mevr. Maria De Luyck!
Graag stel ik me voor als nieuwe hoofdverpleegkundige op dienst
“Tijm en Lavendel”.
Ik ben 48 jaar en woon al gans mijn leven in Denderleeuw. Als jongste telg van 7 kinderen groeide ik op in een warm gezin.
Ik ben gehuwd met Patrick – en samen met mijn kinderen en kleinkinderen beleef ik geregeld mooie familiemomenten. Ons hart hebben we verloren aan de Belgische kust; daar uitwaaien met de honden vinden we fantastisch.
Reeds 23 jaar werk ik in de zorg. Ik werd eerst zorgkundige; later heb ik mij bijgeschoold tot verpleegkundige. 10 jaar heb ik als zelfstandige in de thuisverpleging gewerkt. Nu ben ik reeds 3 jaar werkzaam in WZC Sint-Rafaël. Ik moet jullie niet vertellen dat mijn passie bij ouderen ligt.
Positief-zijn, gedrevenheid, optimisme en humor zijn mijn
stokpaardjes… Dit wil ik dan ook heel graag overbrengen naar mijn team, maar ook naar bewoners en familie.
Ik hoop nog heel fijne jaren te mogen beleven met dit fantastisch team aan mijn zijde en met die vele lieve bewoners.
Warme groet.
Jessica
Team Tijm en Lavendel verwelkomt zijn nieuw diensthoofd
Voor Frans Timmermans begon het allemaal als 19jarige jongeman, toen hij in de late jaren twintig van vorige eeuw mocht proeven van het uitgaansleven. In die tijd dansten de jongens eerst met elkaar; de meisjes deden hetzelfde. Na de eerste dans vroegen de jongens de meisjes ten dans. Omdat Frans zo graag danste, was hij iedere zondag van de partij.
Op een zekere zondag, Frans was intussen 25, trok hij, samen met zijn vriend, naar “De Nieuwe Zaal” in Liedekerke. “Plots zei mijn vriend: “Zie ginder vooraan in de zaal staan 2 meisjes. Willen wij met hen eens gaan dansen? Ik zegde ja, ik vraag degene die links staat, gij de andere. Het ging om 2 zussen die een identiek kleedje droegen.
Na twee dansen zegden de meisjes al rap “merci” en ze lieten u dan staan. Maar ik liet het niet zover komen en zegde: gij danst heel goed;
willen wij nog even voortdansen? Maria antwoordde direct: ja.”
De volgende zondag was iedereen weer op post en er werd de hele avond gedanst. “Of Maria de volgende week ook terugkwam?” wilde Frans weten. Maar zij wilde naar de zaal “Vrede” in Denderleeuw, al was ze een beetje bang: er was toen nog geen straatverlichting en bij die zaal stonden geen huizen. Frans zou aan de horlogewinkel op haar wachten en dan zouden ze samen gaan dansen in Denderleeuw.
En zo gebeurde. Toen ze bijna aan de Oude Dender waren, zei Frans aan Maria: “Ik heb de ganse week aan u gedacht. Ik denk dat ik verliefd ben op u.” En Maria antwoordde: “Ik denk juist hetzelfde.”
Toen zoenden ze voor de eerste keer.
Na 2 jaar verkering, tijdens kermis d’ Opperstraat vroeg Maria:
“Wanneer zouden wij trouwen?” Frans wou nog een jaartje wachten, omdat hij graag nog eens uit ging. Uiteindelijk stapte het koppel op 29 september 1950 in het huwelijksbootje. Op de trouwdag zaten Maria en haar familie te wachten op Frans, die maar niet afkwam. De schepen maakte iedereen ongerust met: “Ja, het is niet de eerste die net voor de trouw zijn schup afveegt…” Met enige vertraging
arriveerde Frans; hij was per fiets in Hekelgem een boeket bloemen gaan kopen.
De dag na het burgerlijk huwelijk trouwden ze “voor de kerk” in Denderleeuw. Er volgde een groot feest, waarvoor een varken werd geslacht. – Onze twee tortelduifjes kregen twee zonen. Intussen zijn er ook vier kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen.
Op maandag 28 september ll. vierden Maria en Frans de zeventigste verjaardag van hun huwelijk. De kinderen en de kleinkinderen waren present. De champagne vloeide rijkelijk – en de taart werd met veel smaak verorberd. Het koppel kreeg ook felicitaties van o.a. de burgemeester van Denderleeuw, van de directie van ons WZC en van het team Koriander & Marjolein.
Maria woont nu in Residentie Sara, waar zij door het personeel liefdevol wordt omringd. Frans woont nog alleen thuis in
Denderleeuw. Ondanks de afstand, blijft hun liefde onbreekbaar.
Bjorn
RESIDENTIE RAFAEL
Zilverberk
Dille & Kamille
Lichthove 1 Hop & Mout
Hallo allemaal,
Ik ben Sare. De meesten onder juliie zullen mij ongetwijfeld (her)kennen van op Vogelzang/Tijm en Lavendel, waar ik 4 jaar jobstudente ben geweest.
Ondertussen ben ik op Hop & Mout werkzaam als therapeute. Ik vervang er Margot.
Wat mij in de ouderenzorg aantrekt, zijn de dankbaarheid van – en de toffe babbels met - de bewoners.
Ik ga mijn best doen om de bewoners een aangename en plezierige tijd te bezorgen. Ik vind het heel belangrijk dat de bewoners zich thuisvoelen.
Tot kijk!
Sare
Snoezelnamiddag
Op dinsdag 29 september hebben we onze mensen weer eens extra verwend met een snoezelnamiddag . Terwijl zij met de voetjes lekker in een warm broebbelbadje zaten, gaven wij hun een handmassage en een hand- &
nagelverzorging. De voeten kregen na het badje nog een extra peelingmassage en hydraterende crème. Een ideale manier om onze mensen te bereiken met een rustgevende aanwezigheid. Hierbij enkele sfeerbeelden.
Greet, Evi en de studente
RESIDENTIE RAFAEL
Hersftvreugde Linde & Maretak
Hemelhuize
Klaver & Oleander
Onze felicitaties…
aan Elisabeth Debrabandere op Hemelhuize. 102 jaar is zij geworden op 30 augustus. Om te spreken van een moedige dame met heel wat levenservaring. Haar feest vond plaats op 30 september, maar aangezien de omstandigheden met corona heeft dit op een
kleinschaligere manier plaats gevonden. Alvorens de taart geproefd werd, was er eerst nog de cava om te toosten op haar verjaardag, samen met haar medebewoners op Hemelhuize. Wij wensen haar nogmaals van harte proficiat en dat ze nog gezonde en gelukkige jaren mag beleven. Zowel Elisabeth als de bewoners hebben van deze festiviteit genoten.
Kevin
Lang leve August!
Op 9 september werd August Van Asbroeck 100 jaar.
August is de oudste van zes kinderen. Hij is geboren en getogen in Liedekerke.
Hij begon zijn loopbaan bij “Delhaize”. Vervolgens ging hij als magazijnier aan de slag bij het kledingbedrijf “Staels” in Merchtem.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij gevangen genomen en moest hij in Wuppertal (D.) oorlogsschade aan gebouwen herstellen.
Na de oorlog trouwde August met Elza Cobbaert. Zij hebben samen een dochter, Lisette. Elza is jammer genoeg al overleden. August is opa van Kevin Boone. Dit jaar verwelkomde hij een achterkleinzoon, Edward, op wie hij heel fier is.
Samen met zijn dochter, zijn kleinzoon en zijn achterkleinzoon en met andere familieleden heeft hij zijn bijzondere verjaardag hier in Sint-Rafaël gevierd met een glaasje cava en met een lekkere taart.
Ook de burgemeester van Liedekerke heeft August gefeliciteerd. Hij moest het via een videochat doen, omdat hij, omwille van de coronamaatregelen, niet ter plaatse kon komen. – August kreeg op zijn verjaardag ook veel Palmkes; die drinkt hij heel graag.
Nog eens van harte gelukgewenst, August – en alle goeds!
Ina
VARIA
Nieuws uit onze diensten Eindelijk: de nieuwe werkkledij!
Binnenkort houden we een heuse live-modeshow in de gangen van Residenties Rafaël en Sara.
De medewerkers van zorg, onderhoud, keuken…, hebben de voorbije 7 jaar allemaal dezelfde werkkledij gedragen: bruine broek, beige/witte schort.
Dat gaat nu veranderen. Voortaan gaan we voor frisse, hippe kleurtjes:
rode broek en rood-grijs-beige schort. We hebben er lang op gewacht, maar het was het wachten waard…
Wie welke kledij zal dragen, zien jullie op de foto’s die hier volgen. We
zijn benieuwd naar jullie reacties.
Belangrijk bericht voor de medewerkers. De werkkledij is niet langer op naam; ze zal per maat gestockeerd worden in de voorziene ruimte. We werken volgens het principe: 1 vuil, 1 nieuw nemen. – Het is niet meer nodig om pakken te stockeren in jullie kleedlockers. De nieuwe
voorraad is meer dan groot genoeg.
3 x per week wordt de werkkledij aangevuld. Zo zijn we elke dag verzekerd van fris gewassen kleding. Jullie hoeven dus zeker niet meer te hamsteren.
Els
De servicedienst
Voor de medewerkers zorg en verpleging
Voor de koks Voor de paramedici:
ergotherapeuten, kinesisten en diëtisten
Voor de technische dienst
7 november: dhr. Hendrik Van Meer, Hop en Mout 9 november: mevr. Agnes Eeman, Linde en Maretak
10 november: mevr. Iliane Van den Storme, Linde en Maretak.
12 november: mevr. Jacqueline De Bisschop, Hop en Mout 15 november: dhr. Jan D’hoe, Dille en Kamille
18 november: mevr. Josephine De Schrijver, Dille en Kamille 19 november: mevr. Elza Demaegd, Linde en Maretak
25 november: mevr. Albertina Christiaens, Klaver en Oleander 26 november: mevr. Agnes de Vos, Klaver en Oleander
29 november: dhr. Achille De Dier, Hop en Mout 4 december: mevr. Julia Heymans, Dille en Kamille 5 december: mevr. Maria Beeckman, Klaver en Oleander 6 december: mevr. Yvonne Couck, Linde en Maretak 9 december: dhr. Romanus Minner, Hop en Mout
9 december: mevr. Odette De Schuytteneer, Linde en Maretak 9 december: mevr. Georgetta D’Haeseleer, Hop en Mout 14 december: dhr. Rene Asscherickx, Linde en Maretak 16 december: dhr. Victor Blockerye, Klaver en Oleander 18 december: mevr. Margaretha Van Brempt, Hop en Mout 21 december: dhr. Michel Cools, Hop en Mout
21 december: mevr. Gilberte Simmelon, Dille en Kamille 21 december: dhr. Rufin Goossens, Linde en Maretak
22 december: mevr. Maria Van Valckenborgh, Linde en Maretak 22 december: mevr. Mia Berghmans, Klaver en Oleander 26 december: dhr. Gaston Van den Borre, Linde en Maretak 28 december: dhr. Clement Deweghe, Linde en Maretak 28 december: mevr. Ghislaine Van Pottelbergh, Hop en Mout 30 december: mevr. Georgette Van den Borre, Linde en Maretak 30 december: mevr. Irene De Maegd, Klaver en Oleander 31 december: dhr. Rene Verlie, Hop en Mout
31 december: mevr. Lucienne Herremans, Linde en Maretak 31 december: dhr. Etienne Strypens, Linde en Maretak
Residentie Rafaël
Residentie Sara
NIEUWS OVER BEWONERS
14 november : dhr. Albert De Ryck, Tijm en Lavendel 12 november : dhr. Marcel Bultynck, Munt en Mirte 23 november : mevr. Simonne De Beul, Tijm en Lavendel
30 november : mevr. Maria Van Rossem, Koriander en Marjolein 30 november : mevr. Maria Van Opdenbosch, Tijm en lavendel 30 november : dhr. Marcel Linthout, Tijm en Lavendel
21 december : mevr. Leontina Troch, Koriander en Marjolein 22 december : mevr. Maria De Luyck, Koriander en Marjolein 24 december : mevr. Rosa De Strooper, Tijm en Lavendel
25 december : mevr. Paula Van der Schueren, Koriander en Marjolein 25 december : mevr. Hiliane Sorgeloos, Munt en Mirte
Een bloempje voor de jarigen
Voor altijd bij de Heer
Residentie Rafaël
Residentie Sara
Linde en Maretak:
Op 22 augustus overleed op 91-jarige leeftijd mevr. Simonne De Boeck Op 27 augustus overleed op 93-jarige leeftijd mevr. Marie-José Vanmechelen Op 31 augustus overleed op 93-jarige leeftijd mevr. Elisa Traweels
Klaver en Oleander:
Op 5 september overleed op 93-jarige leeftijd mevr. Yvonne De Troyer
Munt en Mirte:
Op 23 juli overleed op 83-jarige leeftijd dhr. Joseph De Craecker Op 5 augustus overleed op 81-jarige leeftijd dhr. Pierre Piron
Op 16 augustus overleed op 94-jarige leeftijd mevr. Rosalia De Koninck Op 6 september overleed op 85-jarige leeftijd dhr. Andreas Geeraerts Koriander en Marjolein:
Op 1 augustus overleed op 89-jarige leeftijd mevr. Lea Depril
Op 3 augustus overleed op 92-jarige leeftijd mevr. Cesarien Christiaens Op 10 augustus overleed op 87-jarige leeftijd dhr. Jozef Goossens Tijm en Lavendel:
Op 6 augustus overleed op 82-jarige leeftijd mevr. Simonne Heymans Op 26 augustus overleed op 93-jarige leeftijd dhr. Franciscus Gezel
Van harte welkom
Residentie Sara
Van harte welkom op Linde en Maretak
Mevr. Leontina De Luyck, afkomstig van Iddergem Van harte welkom op Klaver en Oleander
Mevr. Denise De Weirdt, afkomstig van Denderleeuw Dhr. Lucien Van Herreweghen, afkomstig van Bredene Mevr. Irma Notaerts, afkomstig van Bredene
Mevr. Myriam Sanders, afkomstig van Sint-Niklaas
Residentie Rafaël
Van harte welkom op Munt en Mirte
Dhr. André Vernaillen, afkomstig van Okegem Van harte welkom op Koriander en Marjolein
Dhr. Raoul Vanderniepen, afkomstig van Denderleeuw Van harte welkom op Tijm en Lavendel
Mevr. Josephine Geeroms, afkomstig van Affligem Dhr. Marcel Linthout, afkomstig van Liedekerke Dhr. Etienne Boschmans, afkomstig van Denderleeuw
VARIA
Vinger aan de pols
Laat griep deze winter in de kou staan
Wist je dat elke winter 1 op de 10 mensen griep krijgt?
Bescherm je tegen de ziekte en haal vanaf half oktober je griepprik. Een vaccinatie maakt de kans dat je griep krijgt een stuk kleiner.
De COVID-19 pandemie maakt het dit jaar extra belangrijk voor
risicogroepen om zich te laten vaccineren tegen de griep. Omwille van een beperkte beschikbaarheid van griepvaccins krijgen zij dan ook voorrang.
Wie kan zich laten vaccineren vóór 15 november?
1. Iedereen die een verhoogd risico loopt op complicaties na een griepinfectie: dat zijn zwangere vrouwen, 65-plussers en mensen met gezondheidsproblemen zoals diabetes, een ziekte van hart, longen of nieren.
2. Iedereen die onder hetzelfde dak woont als deze risicogroepen.
3. Iedereen die onder hetzelfde dak woont als kinderen jonger dan 6 maanden.
4. Iedereen werkzaam in de gezondheidssector.
5. Iedereen vanaf 50 jaar.
Een vaccin biedt de beste bescherming tegen griep. De kans op griep wordt veel kleiner. Krijg je toch griep, dan ben je minder ziek en er zijn minder complicaties. Bovendien vermindert de kans dat een al aanwezige ziekte, zoals diabetes, verergert. Elk jaar zijn er andere griepvirussen; De Wereldgezondheidsorganisatie stemt het vaccin af op het griepvirus dat waarschijnlijk zal overheersen in het najaar.
Hoeveel kost je griepvaccin?
Risicogroepen krijgen het griepvaccin voor bijna de helft terugbetaald.
Dit jaar komen ook alle 50-plussers in aanmerking voor gedeeltelijke terugbetaling. Het vaccin kost dan ongeveer 7 euro. Verblijf je in een woonzorgcentrum, dan is het zelfs gratis. Wil je weten of je tot een risicogroep behoort? En hoeveel je griepvaccin precies kost? Vaag het aan je huisarts of in de huisapotheek.
Richtlijnen voor medewerkers Zorg-Saam
We streven er al langer naar, dat een groter aantal medewerkers zich zou laten inenten. In het licht van de gezondheidscrisis van de laatste maanden is dit uiteraard nog belangrijker geworden. We willen zo weinig mogelijk griep op zich, natuurlijk, waar we willen zeker ook vermijden dat we in een combinatie terechtkomen van griep en een tweede golf van Corona.
Vroeger moesten medewerkers zich bij hun lokale directie inschrijven om zich te kunnen laten inenten. Het gebeurde al eens dat
medewerkers dat vergaten – en zich dan elders of niet lieten inenten.
Nu willen we graag dat medewerkers, die zich NIET willen laten inenten, zich melden bij de lokale directie.
Op die manier zullen we sowieso tot een groter aantal gevaccineerde medewerkers komen. Bovendien biedt het de mogelijkheid om met medewerkers, die weigeren, alsnog in dialoog te gaan om te sensibiliseren.
Meer weten over griep en griepvaccinatie? Surf naar www.griepvaccinatie.be.
Veerle
Geeft december veranderlijk weer,
dan volgt geen echte winter meer
Kwaliteit in onze zorg
VARIA
Hop en Mout, onze jongste spruit!
Ruim een jaar geleden opende “Hop en Mout” voor het eerst zijn deuren.
De opening van Residentie Sara bood ons de mogelijkheid, in Residentie Rafaël een woongemeenschap tot stand te laten komen, waarin de visie zich voornamelijk focust op:
“Hop en Mout” heeft, na de start, op 13 juni 2019, eerst een hobbelig parcours afgelegd. Het is intussen uitgegroeid tot een volwaardige woongemeenschap, waar kleinschalig genormaliseerd wonen centraal staat.
Met fierheid blikken we terug op een jaar “Hop en Mout”.
We vroegen aan een aantal familieleden om een vragenlijst in te vullen. Graag delen we met jullie de resultaten van het rapport van “Hop en Mout”.
RESULTATEN – Tevredenheid vast verblijf op Hop en Mout
Een nieuwe woongemeenschap met visie
Het onthaal op de woongemeenschap
VARIA
Kwaliteit in onze zorg
Hoe is uw beoordeling van:
Hoe beoordeelt u volgende aspecten van uw verblijf op onze afdeling sinds de opname?
Het team van “Hop en Mout” kreeg een zeer mooi rapport van de familieleden die deelnamen aan deze bevraging. Waarvoor dank!
Uit de antwoorden komen een aantal werkpunten naar boven, die door het team gezien worden als uitdagingen om mee aan de slag te gaan.
Bedankt voor uw reacties!
Samen gaan we voor meer KWALITEIT.
Kirsten
Warme zorg
VARIA
Maandag 21 september:
Werelddag Dementie
Ook in corona-tijden lieten we deze dag niet zomaar aan ons voorbijgaan.
Er stonden die dag alweer heel wat initiatieven op het programma!
Diensthoofden, ergotherapeuten en referentiepersonen dementie sloegen de handen in elkaar om een liedtekst te schrijven.
We legden er het accent in op warme en persoonsgerichte zorg voor personen met dementie.
Dementielied 2020
Elke keer als jij me aankijkt Dan voel ik dat ik thuis ben Elke keer als ik echt bang ben Reik me dan jouw hand
Toe red me uit mijn bange dromen Je liefde leidt me door de nacht Mocht me ooit iets overkomen Behandel me dan zacht Refrein:
Want een dief
Elke dag weer die dief
Die in mijn hoofd graait en steelt Elke dag neemt die dief
Mijn hand zegt ik heb je nodig Dat vraagt: “Hou jij van mij?”
Jouw hand maakt mijn woorden overbodig
‘k voel me goed met jou erbij Neem mijn hand en laat me dwalen Ik ben op zoek naar wie ik ben Jouw warmte laat mij stralen Steeds op zoek naar wat ik ken Want een dief
Elke dag weer die dief
Die in mijn hoofd graait en steelt Elke dag neemt die dief
Een beetje meer van mij
Mocht ik op een dag verdwijnen Weet dan dat ik van je hou Want een dief
Elke dag weer die dief
Die in mijn hoofd graait en steelt Elke dag neemt die dief
Een beetje meer van mij Elke dag weer die dief
Die in mijn hoofd graait en steelt Een beetje meer van mij
Op woongemeenschap Herfstvreugde staken de bewoners de handen uit de mouwen voor Werelddag Dementie. Ze maakten
“kruidenbundels”, die ze zullen verkopen aan 3 euro per stuk. Een inzamelactie voor
Alzheimer Onderzoek!
In het Dagverzorgingscentrum stond er
“beweging” op het menu. Neem zeker een kijkje op onze facebookpagina! Het werd al veelvuldig aangetoond, dat dit een sterke invloed heeft op het verbeteren van welbevinden – en dat het wapent tegen isolement.
Ook andere woongemeenschappen deden iets extra’s op deze speciale dag. Meer info
hierover vind je op onze facebookpagina.
Later op de avond hadden wij mevrouw Laure Vervaet te gast. Zij werkt als verantwoordelijke voor CDO Ter Ronne en CDO Ter Welle. (DCO:
Centrum voor Dagopvang). Tijdens een voorstelling nam zij ons mee in de wereld van personen met jongdementie.
Kirsten
ADVERTENTIES
I.v.m. deze advertentieruimte kan u contact opnemen via tel. 053 66 65 79 (Dhr. Langerock)
I.v.m. deze advertentieruimte
kan u contact opnemen via
tel. 053 66 65 79 (Dhr. Langerock)
ADVERTENTIES
I.v.m. deze advertentieruimte kan u contact opnemen via tel. 053 66 65 79 (Dhr. Langerock)
I.v.m. deze advertentieruimte kan u contact opnemen via tel. 053 66 65 79 (Dhr. Langerock)
I.v.m. deze advertentieruimte
kan u contact opnemen via
tel. 053 66 65 79 (Dhr. Langerock)
NIEUWS OVER MEDEWERKERS
“Je haar zit goed als de kapper het doet!”
Onze bewoners brengen regelmatig een bezoekje aan de huiskapper. Ze aanvaarden graag je hulp bij de verplaatsing van en naar het kapsalon.
Daarom zoeken we een vrijwilliger die bewoners heen en terug naar de kapper brengt.
- In Residentie Rafaël op donderdag en vrijdag.
- In beide residenties herenkapper om de 5 weken op maandag.
Hoe laat?:
-Residentie Rafaël: van 8.30u-12.00u
-Herenkapper: Residentie Rafaël: van 8.30u-16.00u Residentie Sara: van 8.30u-12.30u
Vacatures voor vrijwilligers
Hulp in het kapsalon Logistieke ondersteuning leefgroep
“Vele handen maken licht werk! “
We kennen dit gezegde maar al te goed! Binnen de zorg kan je niet zomaar professionele krachten toevoegen.
“Vrijwilligers” is dan het toverwoord.
We zoeken vrijwilligers die een extra steuntje bieden tijdens het gebeuren in de namiddag.
- In Residentie Rafaël op maandag.
- In Residentie Sara op dinsdag.
Hoe laat?:
In beide residenties van 14.00u-16.00u
Voor meer inlichtingen graag contact opnemen met mevr. Hadewych Daem, verantwoordelijke
vrijwilligerswerking.
e-post: daemh@strafael.zkj.be
telefonisch op 053/ 66.65.79 op dinsdag of donderdag
NIEUWS OVER MEDEWERKERS
Nieuws uit onze keuken
Over onze medewerkers
Op 21 augustus huwde Melissa Van der Veken, personeelslid van woongemeenschap Herfstvreugde
Op 1 september werd Gabriëlle geboren, dochtertje van Jessica Dembo Punger, personeelslid van woongemeenschap Zilverberk
Op 5 september huwde Antoinette Besuyen, personeelslid van de mobiele equipe
Op 9 september huwde Jens Van Wesemael, personeelslid van de pastorale dienst
Residentie Rafaël
Residentie Rafaël
Op 5 september overleed op 93-jarige leeftijd mevr. Yvonne De Troyer, schoonmoeder van Lut Moreels, personeelslid van de nachtdienst Op 18 september overleed op 99-jarige leeftijd mevr. Cecilia Evenepoel, moeder van Hadewych Daem, coördinator vrijwilligers
Van harte proficiat!
Onze oprechte deelneming
Residentie Sara
Op 11 augustus 2020 werd “George” geboren, kleinkindje van Annick Heymans, personeelslid algemeen onderhoud Munt en Mirte
Op 17 augustus 2020 werd “Maro” geboren, zoontje van Julie De Clercq, personeelslid van woongemeenschap Koriander en Marjolein Op 21 september 2020 werd “Achille” geboren, kleinkindje van Ingrid De Meter, personeelslid van woongemeenschap Tijm en Lavendel
Parelhoenfilet fine champagne (4 pers)
Gezien de periode van het jaar geef ik graag het recept mee van parelhoenfilet ‘Fine Champagne’ zoals we die ook bereid hebben voor onze bewoners vorig jaar op Kerstdag.
Bereidingswijze:
Controleer de parelhoenfilets, verwijder eventueel overtollig vet en kruidt langs beide zijden met paper en zout.
Kleur de filets eerst op de velkant in een braadpan goudbruin gedurende een 3-tal minuten en doe hetzelfde met de andere kant.
Leg de filets met de velkant naar boven in een ovenschaal en giet er het bakvet over.
Laat verder garen gedurende een 5-tal minuten (afhankelijk van de grootte van de filets) in een matig warme oven van 160°C. Tussendoor kan je ze eens overgieten met het braadvet zodat het vlees niet uitdroogt.
Terwijl het vlees gaart heb je de tijd om de saus te maken. Deglaceer de pan waarvan het bakvet in de ovenschaal gegoten is met cognac, giet er de room bij en laat inkoken tot de gewenste sausdikte. Kruid indien nodig bij met peper en zout.
Neem de parelhoen uit de oven en snijdt er plakjes van. Schik deze op een bord zoals op de foto en giet er de saus deels over en deels naast. De rest van de saus doe je in een sauskommetje om apart mee op te dienen.
Serveer met het warme appeltje met veenbessen en wat waterkers
Alle frituuraardappelen kunnen hiermee gecombineerd worden. Mijn voorkeur gaat uit naar allumette-aardappelen (fijngesneden frietje).
Andere mogelijkheden:
Fazantenfilet is uiteraard een geschikt alternatief voor de parelhoenfilet. Ook kwartels en eendenborst passen heel goed in dit gerecht.
Ben je niet zo een fan van zoete bijgerechten dan kan je de appel met veenbessen vervangen door bv. gebakken bospaddestoelen en/of gebakken witloof. In dit geval zou ik er geen allumette frieten bij serveren.
Veel succes!
Jean-Louis
Keukenverantwoordelijke WZC Rafaël Ingrediënten:
4 parelhoenfilets met vel bakboter
2 dl room 0.5 dl Cognac peper en zout 4 appelen jonagold
250 gr veenbessencompote
NIEUWS OVER MEDEWERKERS
Pastorale dienst
Als je niet wordt als een kind Kinderen hebben nieuwe ogen,
stellen onverwachte vragen.
Kinderen kunnen leven, spelen met simpele dingen.
Kinderen hebben je nodig.
Kinderen kruipen weg voor geweld, wenen, sterven,
Kinderen voelen wie ze kunnen vertrouwen, lachen.
Zo ben ik, zegt God.
Zo ben ik geboren, een Kind, en anders kom ik niet En anders kom jij er ook niet!
Waar niet? vroeg ik en God lachte
blij omdat hij nog eens hoorde de vrije vraag
van een kind.
Kersttijd…
Je bent niet alleen Je bent niet alleen Ook al sta je soms Helemaal verlaten
In je eentje Met je pijn En verdriet Je bent niet alleen Je staat niet alleen Wij zijn allen delers Van dezelfde noemer
Van een naam die ik liever niet noem Het enige wat je hoeft te doen
Is je hart openstellen En ons binnenlaten
Zodat wij samen Kunnen delen Niemand meer alleen
Beste bewoner, familie, medewerker,
De donkere dagen staan voor de deur. Met de corona-crisis zal dit voor sommige mensen extra zwaar zijn. We bidden en hopen dat iedereen ongeschonden uit deze periode komt.
Maar er is iets dat heel belangrijk is: je bent niet alleen!
De donkere dagen zijn meestal somber, droevig, eenzaam, maar wij kunnen het samen ook anders doen.
Wees voor elkaar een lichtje in de duisternis. In plaats van ons in onze schelp terug te trekken, kunnen wij elkaar nabij zijn. Schep vertrouwen tussen elkaar en wees hiervoor niet bang. Ieder mens heeft zijn eigen levensverhaal met positieve herinneringen, maar ook met minder mooie momenten. Iedereen draagt zijn rugzakje mee. Van rijk tot arm, man of vrouw, van bewoner tot medewerker. Deel jouw verhaal wanneer je hier nood aan hebt, want praten helpt.
In deze donkere maanden doe ik een warme oproep naar iedereen: wees voor elkaar een lichtje in de duisternis.
Alle goeds en Gods zegen.
Jens
VARIA
Even terugblikken
Korenbloem Munt en Mirte:
- gezellig samenzijn
- spelnamiddag
VARIA
Even terugblikken
Vogelzang
Tijm en lavendel:
- gymnastiek
- mosselfestijn
- verwennamiddag
VARIA
Even terugblikken
Zilverberk Dille en kamille:
- ijssalon
VARIA
Even terugblikken
Lichthove Hop en Mout:
- spelnamiddag
- verzorgd avondmaal
Hemelhuize Klaver en Oleander:
- lotto
Poëziehoekje
VARIA
Begin van de advent
De ene kaars op de koperen kandelaar is warmer en heeft meer gevoel dan duizend neonlichten in de stad.
Een kaarsvlam in een stille kerk staat in de plaats van wat in elk gebed onzegbaar blijft:
Het speels verlangen naar mysterie
en het voortdurend reiken naar wat niet bereikbaar is.
De binnenste warmte van de vlam is dat beetje goede wil
dat onder ’t rukken van de wind zich plooit maar standhoudt en toch brandend blijft.
En als het avond wordt en eenzaamheid de ruimte van ons leven vult,
dan zal die ene kaars een lichtpunt in het donker zijn en heel ons leven omhullen als met een mantel die
beschermt,
beschut, en toch bereikbaar brengt wat nooit bereikbaar bleek.
Laat morgen al het duister opgehelderd zijn.
Breng Licht dat grote is dan het licht van mensen, en Liefde, mooier dan lente.
naar Manu Verhulst
1-2 november : Allerheiligen - Allerzielen De dorpsklok luidt voor het weemoedig feest
Van Allerzielen en de mensen gaan Stilzwijgend naar de kerk; zij denken aan Veel doden, die hun dierbaar zijn geweest.
Heel hun verleden leeft weer voor hun geest.
En komen zij straks van de kerk vandaan, Dan voelen zij zich sterk in ’t leven staan, Door Gods ontferming niet geheel verweesd.
Maar mijn vereenzaming dwingt mij te vragen, Waar mijn geliefden in dit leven zijn.
Welk smeekgebed geeft mijn gemoed de kracht Het altijd knagend hartzeer te verdragen, Dat mijn herdenken schrijnt met dubb’le pijn?
Anton van Duinkerken
Ouderenweek Nu ik ouder geworden ben En het leven langzamer gaat,
Nu ik anderen jong zie
En zij overnemen wat ik hielp opbouwen, Nu ik vrienden om mij heen moet missen,
Nu ik meer terugkijk Dan vooruitzie.
Nu buiten het licht zich terugtrekt, De avonden steeds vroeger beginnen,
Verlang ik soms zo intens Om naar binnen te kunnen trekken,
De gordijnen te sluiten, De lichten aan te steken En me te laten ontroeren
Door een dichtregel Of een avondlied.
Als buiten het licht zich terugtrekt, De avonden steeds vroeger beginnen,
Verlang ik naar stilte.
In die stilte dwalen mijn gedachten Naar hen van wie ik weet Dat zij de avonden alleen In hun huis moeten doorbrengen.
Marinus van den Berg
Vincent van Gogh
Poëziehoekje
VARIA
31 december – Oudejaarsavond
…en “deurzingen”
Laarzen, laarzen, Ossen en vaarzen, Kalveren en koeien,
Al die wat geven Dat zijn de goeien.
Hans, Hans, Oudejaar,
‘k zal wat krijgen,
‘k word het gewaar, Met dit oude Oudejaar.
Jaar, jaar, Oudejaar, Twee koeken is een paar, Zijn ze niet goed gebakken,
Geef me maar een appel, Is die appel ook niet goed, Leg een centje in mijn hoed.
Oudejaartje, Hoddebedod, Wil je niets geven,
Blijf in je kot!
Ik kwam voorbij een deur Daar hing een zak met zemelen veur.
Zo menige zemel, zo menige luis, Hier woont een gierige pin in huis.
Nieuwejaarke zoete, Kijk eens naar mijn voeten,
‘k Heb mijn vaders laarzen aan Om overal eens rond te gaan.
25 december – Kerstmis Kerstleis
Het is gebeurd op een winterdag Des nachts om twalef uren.
De kleine kudde met herders lag Te sluimeren bij de vuren.
Toen klonk uit de hemel een heldere wijs:
Kyrie Eleis.
Maar gij en ik waren niet daarbij.
Ons trokken te vele zaken Naar aardse gewichtigdoenerij,
Naar wereldse vermaken
Of naar onze zorgen voor drank en spijs.
Kyrie Eleis.
De herders hadden hun handen vol Eenvoudige geschenken.
Zij gaven het Kerstkindje schapenwol En baden Het: wil aan ons denken, Wanneer Gij zult zijn in uw paradijs.
Kyrie Eleis.
Doch gij en ik komen achteraan Met duizenden meegelopen.
Wij zullen wel lang in de rij moeten staan, Maar de staldeur is nog open.
Wij worden misschien nog wel eenmaal wijs.
Kyrie Eleis.
Anton van Duinkerken
6 december – Sinterklaas is jarig Hoor wie klopt daar, kind’ren, hoor wie stapt daar, kind’ren, hoor wie tikt daar zachtjes tegen ’t raam?
’t Is een vreemd’ling zeker, die verdwaald is zeker,
‘k zou hem gauw eens vragen naar zijn naam.
Sint-Nikolaas, Sint-Nikolaas, breng ons vanavond een bezoek.
En strooi dan wat lekkers In één of and’re hoek.
VARIA
Puzzelplezier
De woorden staan horizontaal, vertikaal en diagonaal.
De overgebleven letters vormen een woord.
Woordzoeker
VARIA
Humor
In een winkelcentrum vraagt Sinterklaas aan een meisje hoe ze heet. Het meisje kijkt de sint boos aan. Die vraagt nog eens: “Hoe heet jij?”
Het meisje nog kwader: “Sint, dat heb ik je vanmorgen op school al gezegd. Ben je het alweer vergeten?”
Sinterklaas vraagt aan een jongetje van vijf: “En wat zou jij graag willen hebben van de sint?” Waarop dat manneke verbaasd roept: “ Maar Sinterklaas, hebt u mijn mailtje dan niet gelezen?”
De sint bezoekt de kinderen van het eerste leerjaar. Die zijn opgewonden en rumoerig. Vraagt de meester: “Jongens, zwijg nu eens een beetje stiller.”
Uit kinderopstelletjes over Kerstdag en Oudejaarsavond:
We versierden ons huis van naaldje tot draadje.
Zodra ik mijn pakje geopend had, zag ik al seffens dat het een verfdoos was. Ik sprong 1,5 meter hoog van blijdschap.
We speelden een leuk spelletje – en wie won was dan de winnaar.
Mijn zuster was verkleed als verpleegster. Dat was gemakkelijk, want ze is verpleegster.
We hebben moeder eens ferm gepoetst op Oudejaarsavond.
Om middernacht gingen al de lichten uit en ze gaven een kus tot ze weer brandden.
Mijn ouders ver-asten ons met mooie muziek.
Je kunt wel denken dat we ons buikje goed lieten smaken.
We dansten in een kring met een oude hoed, en op het fluitsignaal moesten we verwisselen van hoofd.
Onze nonkel vond de wc niet en gebruikte toen maar een zaklamp.
Zonder boe of ba te zeggen was onze kat er van onder gemuisd.
(P.Vh.)
VARIA
... 12% van de aarde permanent onder de sneeuw ligt? Het ijs op zee wordt hierin niet
meegeteld, het gaat puur om sneeuw op het land. Het overgrote gedeelte hiervan is natuurlijk te vinden in de poolgebieden, maar ook bergtoppen worden meegerekend.
... sneeuw geen kleur heeft? Eigenlijk heeft sneeuw helemaal geen kleur en hij is het als water helemaal doorzichtig. Er wordt maar een klein beetje zonlicht geabsorbeerd door de sneeuw en dit zorgt ervoor dat hij er wit uitziet!
... je telefoonbatterij tot 40% sneller leegloopt als het vriest? De meeste accu’s zijn gemaakt voor temperaturen tussen de 0° C en 35° C. Warmer of koudere temperaturen hebben invloed op de batterij. Om je telefoon zelf warm te houden, kan je hem bijvoorbeeld in de binnenzak van je jas steken.
... 21 december de kortste dag en hierdoor dus ook de langste nacht van het jaar is? Het is winter en het seizoen van de griep, winterhanden, hoest en natte neuzen.
... men in Amerika de grootste sneeuwpop ooit gebouwd heeft? Zij was 37,4 meter hoog. Dat is bijna 6 huizen op elkaar!
... de meest gesproken taal Mandarijns is? Dat is de taal die de inwoners van China spreken.
1026 miljoen mensen in de wereld praten Mandarijns. Dat is een pak meer dan de 765 miljoen mensen die Engels spreken!
... de aarde niet helemaal rond is? Er wordt altijd gezegd dat de aarde rond is, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Omdat de planeet al heel lang om haar eigen as draait, is de bol bij de polen iets vlakker geworden. Daarom is een reis rond de aarde via de polen 43 kilometer korter dan als je via de evenaar gaat!
... dieren ook af en toe gapen? Wanneer je gaapt, worden je hersenen even afgekoeld. Eigenlijk werkt dat net zoals bij een computer. Om te voorkomen dat die oververhit raakt, draaien er ventilatoren die voor koude lucht zorgen. Als je gaapt, stroomt er via je mond en neus koude lucht naar je hersenen. Handig, want als je brein is afgekoeld, kun je veel beter nadenken.
... blinde mensen ook kunnen dromen? Iedereen droomt wel drie tot vijf keer per nacht. Blinde mensen kunnen ’s nachts gelukkig ook lekker naar dromenland. Ze dromen alleen iets anders dan mensen die wel kunnen zien. Mensen die van jongs af aan of vanaf hun geboorte blind zijn, dromen met smaken, geuren en geluiden. Mensen die na hun zevende blind zijn geworden, dromen wel in beelden.
... de magnetron toevallig ontdekt werd? In de Tweede Wereldoorlog was deze machine een onderdeel van een radar. Een onderzoeker die met de magnetron aan het werk was, ontdekte na een tijdje dat de chocoladereep in zijn zak smolt. Hij wist meteen dat dat door de straling van de magnetron kwam en hij experimenteerde verder. Na de oorlog was deze machine niet alleen een radaronderdeel, maar ook een huishoudelijk apparaat!
Japan is het sneeuwrijkste land Van alle bewoonde gebieden in de wereld heeft Japan de meeste sneeuwmeters. Het woord Japan betekent
‘oorsprong van de zon’.
De stad Aomori pakt de meeste sneeuw. Elke winter valt er
gemiddeld 7,9 meter sneeuw. Er is zelfs een toeristische
bustoer door een van de meest besneeuwde gebieden in het land.
Met vitamine C kom je de winter goed door
Vitamine C stimuleert het
immuunsysteem en helpt dus bij het voorkomen van verkoudheid en griep.
Neem dus voldoende vitamine C op door paprika, boerenkool, kiwi en citrusvruchten te eten.
Terug tijd voor winterse gerechten!
Bij winterrecepten denken we al snel aan soepen om warm van te worden. Maar we genieten ook weer van lekker stamppotten en stoofpotten!
VARIA
Extra
Om te kleuren
VARIA
Extra
De onechte Sint uit ónze kindertijd
De Sinterklaas, die enkele jaren geleden in de haven binnenvoer, gooide opeens zijn zak in de golven. Ik zag het duidelijk op de televisie.
De verklede winkelier die hier spontaan toe overging, heeft er duidelijk niet bij nagedacht.
In godgeleerdheid zal hij zwak ontwikkeld geweest zijn – en zijn daad was vermoedelijk onbewust. Maar juist zulke onbewuste handelingen zijn soms treffender dan wat in Rome na veel getob besloten wordt. Een strenge tijd levert een strenge Sinterklaas op.
Wordt het Opperwezen wat milder gezien, dan verzacht onmiddellijk ook het beeld van de Sint. Een groot aantal bisschoppen in de Sint- Pieter in Rome komt tot een bepaalde
opvatting – en onze eigen Sinterklaas trekt daaruit zijn conclusies. Let maar eens op: over een paar jaar vaart hij de haven binnen met een tweede Sinterklaas naast zich, die een kleine damesmijter draagt. Die dingen hou je niet tegen; het is de thermometer van het kerkelijk denken.
Op welke temperatuur stond hij een halve eeuw geleden?
Koud, vrienden, koud. Wisselende bewolking met af en toe wat zonneschijn, maar toch overwegend strenge vorst.
Ik was als de dood voor de Sint. Hij werd in ons gezin vertolkt door een schoonbroer van mijn moeder, een zure vrijgezel. Die kwam handenwrijvend met de trein aan en verkleedde zich in de fietsenschuur. Twee tantes, aan wie je zorgvuldig het “goede”
handje gaf, speelden voor Piet. Dit trio verliet in vol ornaat de fietsenschuur en repte zich driftig door de tuin naar de keukendeur. Hierop gaf Sinterklaas een aantal klappen – want bellen was er niet bij – en stommelde dan dreigend de trap op. Voor de kamerdeur gekomen, sloeg hij met zijn staf verscheidene malen krachtig tegen het paneel, terwijl de tantes gezamenlijk “boeh!” riepen. Na deze
de deur open en bleef een tijdje op de drempel staan kijken.
Wat hij daar zag, moet hem met enige voldoening vervuld hebben. Vijf krijtwitte broertjes keken hem verbijsterd aan – en mijn enige zusje zat onder tafel.
“Zijn hier nog kinderen die in de zak moeten?”
vroeg de Sint.
“Nee, Sinterklaas”, antwoordde mijn vader dan.
Deze tegenvaller ontstemde hem zichtbaar.
“Ja, dat zegt u nu wel”, hernam hij knorrig,
“maar is dat ook zo?”
Mijn jongste broer stootte hierop een doordringend gegil uit. “Ja, ja”, sprak de Sint tevreden, dat komt ervan.” Hij begaf zich nu naar de troon, onderweg de aanwezigen gevoelig in het oor knijpend, - en bleef daar een tijdje neerslachtig voor zich uit kijken. “Ik kom graag in een braaf gezin”, sprak hij, “maar ja, de anderen kun je toch ook niet
overslaan.” Na ons op deze wijze te hebben duidelijk gemaakt dat het huisbezoek niet van harte ging, riep hij ons een voor een bij zich.
Je moest dan vlak voor hem neerknielen, zo dicht mogelijk tegen zijn baard aan, waarin zich nog resten van houtwol bevonden, want baarden werden in dozen gekocht. Van wat hij zei herinner ik mij niets meer, daarvoor was ik te angstig. Wel weet ik, dat na zijn preek iedereen weer als een pijl uit een boog in zijn hoek verdween, God dankend dat hij het er levend had afgebracht. Veilig was je daar overigens niet, want de twee tantes gingen, met roe en zak, mopperend rond.
Je kreeg tenslotte toch een cadeautje, maar je voelde duidelijk dat dit de Sint was
opgedrongen – en hij gaf het ook zoals iemand die daar moeilijk onder uit kon. Had je hem zijn gang laten gaan, hij zou met lege handen gekomen zijn en na enige rake klappen de kamer verlaten hebben. Nu redde hij zich uit de situatie, door elk pakje met een bitter: “Je hebt het eigenlijk niet verdiend” te vergezellen en ook telkens zijn hand weer
ging zo ver, dat je tot het einde in onzekerheid bleef of je het echt wel kreeg. De opluchting waarmee we deze Sint zagen vertrekken, tart dan ook elke beschrijving.
Later heb ik de man nog éénmaal ontmoet. Hij zat toen met een omzwachteld been in het bejaardentehuis. Voor hem lag een suikeren hart, want Sinterklaas was net langs geweest.
“Het had wèl wat anders kunnen zijn”, sprak hij wrevelig. Hiermee kon ik het niet eens zijn.
Een hart was precies wat hij nodig had.
Godfried Bomans
VARIA
Extra
Een kerstverhaal.
Waar gebeurd tijdens de Eerste Wereldoorlog
Ieder jaar herdenken wij op 11 november het einde van de Eerste Wereldoorlog.
Op 11 november 1918 om 5u in de morgen werd de Duitse capitulatie in het
wapenstilstandsrijtuig op het westelijk front in Compiègne (Fr.) door de Franse generaal Foch en door de Duitse delegatie getekend.
Maar de wapenstilstand ging pas in om 11 u.
Tijdens de laatste uren van de oorlog vielen aan beide kanten nog veel slachtoffers.
In juni 1940 werd het rijtuig, op bevel van Hitler, overgebracht naar Berlijn. In april 1945 werd het, weer op bevel van Hitler, in brand gestoken. In Compiègne staat nu een replica van het oorspronkelijke voertuig.
11 november werd een nationale feestdag. Bij het graf van de Onbekende Soldaat, in Brussel, vindt een wapenstilstandsceremonie plaats, om de slachtoffers van de Eerste en van de Tweede Wereldoorlog te gedenken.
Oudstrijdersfamilies, vooral uit het Verenigd Koninkrijk, nemen in Ieper bij de Menenpoort deel aan de dodenwake voor de
oorlogsslachtoffers. Zij noemen 11 november
“Remembrance Day”. Symbool is de klaproos (de poppy). In Wallonië en Frankrijk is het “Le Jour de l’Armistice”.
Schrijver Anne De Vries(m.) vertelt in “Vrede op aarde” over een echt kerstgebeuren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hier volgt het in ingekorte versie.
Het was een koude decemberavond met sneeuw – en met sterren en helder maanlicht over de velden.
Op deze kerstavond waren op vele plaatsen in de wereld de mensen bijeengekomen om met vreugde in het hart het grote wonder te gedenken van de geboorte van het Kind, dat vrede op aarde heeft gebracht. Maar
tezelfdertijd lagen, dwars door België en Noord-Frankrijk, over een afstand van vele honderden kilometers, twee grote legers tegenover elkaar in de loopgraven, elkaar hatend en vervloekend, elkaar vernietigend met kogels en granaten, bommen en giftige
gassen. Ze bestormden elkaar telkens weer met de flitsende bajonet op het geweer. De lichamen van honderden jonge kerels lagen te verbloeden op het veld.
In één der meest vooruitgeschoven stellingen
glinsterend witte vlakte, het geweer bij de voet. Wat was het toch, dat hem zo onrustig maakte? Het was zo stil geworden. Voor het eerst sinds vele dagen merkte hij weer
gewone geluiden op: het blaffen van een hond in de verte, het klagend ruisen van de wind in een paar gespaarde struiken achter de loopgraaf.
Wat voor een dag was het? Maandag 20 december was het, toen hij weer hier kwam na een week van rust achter het front. Hoeveel nachten waren er sindsdien geweest? Drie, vier, vijf? Dan moest het nu zaterdag zijn.
Zaterdag, de hoeveelste? De vijfentwintigste?
Dan zou het nu dus Kerstmis zijn.
Een schok van ontroering voer door Jan Verkerk heen. Kerstfeest was het. De kerststerren straalden over de mishandelde aarde, over vrienden en vijanden. Over heel de wereld werd nu de lof gezongen van het Kind in de kribbe, het Licht der wereld. Vorig jaar had hij nog “Stille nacht” gezongen en heel zijn hart in die oude vertrouwde regels gelegd.
Toen hij daaraan dacht, werd hij erg weemoedig.
Plots merkte hij, dat hij tóch stond te zingen, eerst bijna fluisterend, toen steeds luider:
“Stille nacht, heilige nacht, Davids zoon, lang verwacht, bij het Kindje ’t hoogheilige paar, rond de kribbe zingt d’ engelenschaar…”
Toen hoorde hij gerucht bij de schuilplaats en hij hield verschrikt op.
“Zing voort, Jan”, zei een stem. “Het doet goed, je te horen.”
Daar stonden enkele van zijn kameraden, geleund tegen de stutpalen van de ingang en gewekt misschien door het vreemde geluid van een zingende stem.
“Zing gerust wat harder”, zegden ze. “Laat ze aan de overkant maar eens horen, dat wij nog niet bang voor hen zijn.”
Met evenveel overgave als vroeger zong hij nu voor zijn kameraden, voor dat troepje gore, vervuilde soldaten:
“Kom, kniel allen bij ’t kribbeke neer, schenk Hem allen uw hart…”
En plots, toen Jan zweeg, hieven allen verrast het hoofd en luisterden scherp. Want aan de overzijde van het verwoeste Niemandsland klonk nu ook een stem, een krachtige zuivere mannenstem, die dezelfde melodie zong:
nur das traute hochheilige Paar…”
Ze hielden hun adem in en waren stil van verwondering.
De overkant, daar was hun aandacht
voortdurend op gevestigd geweest zolang ze hier lagen. De overkant had ieder schot beantwoord, iedere aanval had een venijnige tegenaanval ten gevolge gehad.
Nu liet hij zich ook niet onbetuigd. Hij
antwoordde ook met een lied, met een lofzang op het Kind van Bethlehem.
“Vrede op aarde, vrede op aarde, aan de mensen een welbehagen…”
En terwijl hij zong, zonder er bij te denken, deed hij enkele stappen vooruit, liep hij langzaam tot de prikkeldraadversperring en boog zich daar zingend over.
Toen hoorde hij het antwoord, duidelijker dan daarstraks, en in de verte meende hij de gestalte van de zanger vaag te onderscheiden.
“Kom allen tezamen”, zong hij, “kom verheugd van harte..”
Toen kwam door die witte wereld een donkere gestalte naderbij, die zijn gezang overnam en tot op enkele passen naderde. Daarna zweeg hij en stond aarzelend stil. Maar Jan Verkerk liep met uitgestoken hand op de ander toe.
“Broeder”, zei hij, “Broeder in Christus”.
“Ja, Brüder, Brüder sind wir”, riep de ander.
Ze drukten elkaar de handen, ze trilden beiden van vreugde en ontroering.
Dan hoorde Jan Verkerk achter zich roepen – en omziend ontdekte hij zijn kameraden, die hem bezorgd gevolgd waren en die nu aarzelend naderden met het geweer in de aanslag. Ze meenden dat het Jan in het hoofd geslagen was en dat het hun plicht was hem te redden van het gevaar waaraan hij zich blootstelde.
“Leg de wapens neer, mannen”, riep Jan Verkerk, “en kom dan hier!”
En de ander zette zijn handen voor de mond en riep luid hetzelfde naar de andere
loopgraaf.
En daar kwamen ze toen, van beide zijden, en stonden bij elkaar in de sneeuw. Ze stamelden onbeholpen een paar woorden. Eén deelde sigaretten uit, een ander had nog chocola. Ze konden elkaar moeilijk verstaan. “Brüder”, dat begrepen ze, en “Liebe” en “Frieden”. Veel meer niet. Maar wat er achter die woorden schuilde, dat begrepen ze, want plots begon er één van hen te snikken en liet zich op de schouder kloppen en troosten door zijn vijanden.
VARIA
Alles komt terug
Kerstcalorieën
In de donkere maanden van de late herfst en de vroege winter blijven we allemaal meer binnenshuis en zorgen we voor een knusse gezelligheid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we – rond de kersttijd – wat
melancholisch terugdenken aan wat achter ons ligt, zeker in een door corona geteisterd jaar.
In normale tijden is Kerstmis het familiefeest bij uitstek: ofwel gaan we op bezoek – ofwel nodigen wij onze dierbaren uit bij ons thuis.
We voelen ons allemaal wat meer in een sfeer van “verhoogde aaibaarheid” en delen
gezamenlijke herinneringen aan kerstavonden uit het verleden: rond de gloeiende kachel met de geur van warme wafels en chocomelk – en met een kerstkoor op de achtergrond op de radio. De lichtjes twinkelen in de kerstboom en de engeltjes lachen ons samen met de
herderkens toe vanuit hun stalleken… We wensen elkaar vrede op aarde en in de hemel…
De bewoners van het woonzorgcentrum krijgen met die dagen ook wat meer bezoek.
Geduffeld in dikke frakken, grote sjaals en warme mutsen arriveren wij met onze pakskes van onder de kerstboom, soms met een fles bubels, maar bijna altijd met een doos
“pateekes”. Net als kinderen glunderen wij als de doos opengaat. Beroemde pateekes zijn:
den éclair ofte het sjoeken, het carré- confituurke, het zwaantje, het kriekske, de frangipane en de tompouce (of zoals we hier in de streek zeggen: een glacéken of een pelleken.) Onder invloed van de stedelijke bakkers kunnen er ook wat meer vreemde gebaksoorten als misérables, javanais, tiramisu’s en allerhande bavaroisvarianten tussen zitten. We hebben het er voor over om op een zondagochtend vroeg in de kou een half uurtje aan te schuiven bij die bakker, die zelf nog zijn “crème patissière” maakt en waar iedereen van heinde en verre naar toe komt, om met een goedgevulde doos weer
huiswaarts te keren.
In die tijd van het jaar mag natuurlijk de kerststronk (of “bûche” op zijn Vlaams) niet ontbreken. Er zijn liefhebbers voor een stronk met slagroom of eentje met crème au beurre
– en er zijn ontelbare variaties in de vullingen:
met fruit, met chocolade, met advokaat, met likeur…
Eén ding is zeker en elk jaar komt dit terug: na al dat lekkers schrikt onze weegschaal als we er op gaan staan. Je ziet nogmaals: alles komt terug.
Van harte een fijne kersttijd en zalig Kerstfeest aan allen.
Francis hoofden en sloeg een eind verder krakend in
de grond.
Ze waren allen neergedoken en namen nu haastig afscheid, want ook aan de andere kant, heviger dan ooit, begon het geschut los
te branden.
Springend van de ene granaattrechter naar de andere, kruipend op handen en voeten soms, vluchtten ze uit elkaar, terug naar hun schuilplaatsen.
De Liefde had even de vijandschap
overwonnen, op een enkele plaats en voor korte tijd. Maar zo zou eens, Jan Verkerk wist het heel zeker, alle vijandschap en alle haat en tweedracht ophouden; zo zou eens alle
duisternis verdreven worden door het Licht der wereld. Wat hier in deze nacht gebeurd was, was voor Jan Verkerk een teken van de vrede van God die eens op aarde heersen zou en die heel de wereld zou vervullen.
Na deze nacht kon Jan Verkerk weer zingen.
In de kantine, in de schuilplaats, in het hospitaal zelfs, toen hij daar voor een
schotwonde enkele maanden werd verpleegd.
Alhoewel de oorlog voortduurde en hij na een kort verlof opnieuw naar het front moest, verloor hij de vrede in zijn hart niet meer.
VARIA
Hardnekkig misverstand
Extra
“Kerstbomen hebben altijd bij het kerstfeest gehoord.”
Voor de meeste Europeanen horen “Kerstmis”
en “kerstboom” bij elkaar. Zolang wij ons kunnen herinneren, was er een kerstboom op het kerstfeest.
Deze traditie is echter jonger dan wij denken.
De eerste christenen kenden geen kerstbomen, en ook in de Middeleeuwen, in de
Renaissance en in de vroegere Nieuwe Tijd waren kerstbomen bij de kerstviering onbekend. De al bij de Romeinen geliefde groene versiering bij het Midwinterfeest was eerder een heidens dan een christelijk gebruik.
In de 15de eeuw, bv., werd de versiering met dennentakken als bijgeloof gezien.
Kerstbomen bestonden tot de 16de eeuw, als ze er al waren, ook alleen maar buiten de huizen. Zelfs dat was de overheid lange tijd een doorn in het oog. “We hebben vernomen dat bomen met kransen worden versierd, en dat de jongelui er rond hangen en veel herrie schoppen”: Keurvorst Frederik III van
Brandenburg lied in 1693 van de preekstoel verkondigen dat deze activiteiten verboden
De eerste kerstbomen zoals wij ze kennen, versierde dennenbomen in de woonkamer, worden bij handwerkersgilden aangetroffen.
Een gilde uit 1570 bericht over een in het gildehuis opgericht boompje, een kleine met appels, noten, dadels en papieren bloemen versierde dennenboom, die de kinderen met Kerstmis mochten leegschudden. En uit 1597 kennen we een optocht van
kleermakersgezellen in Basel; zij droegen een grote boom vol appels en kaas rond, zetten die dan in de herberg neer en plunderden hem leeg.
Geleidelijk aan verhuisde de kerstboom naar de particuliere huizen in de steden, al was het aarzelend en tegen de wil van de overheid en van de Kerk. Vooral hoge functionarissen, rijke burgers en later ook de adel vielen voor “een versierde boom met waxinelichtjes, suikerwerk en appels. Volgens Goethe (in zijn boek
“Werther”) gebeurde dat eerst in Duitsland en dan ook in de rest van Europa.
In 1816 bracht een prinses van Nassau de eerste kerstboom naar Wenen; andere
koningskinderen brachten hem naar Rusland, Noorwegen en Denemarken. In 1820 zien we de eerste kerstbomen in de adellijke paleizen in Parijs – en met prins Albert, de man van koningin Victoria, steekt de kerstboom in 1841 Het Kanaal over. Een echt volksgebruik is hij nooit geweest; tot halfweg de 19de eeuw
waren het vooral de rijken en de koningen die onder de kerstboom zaten.
De kerstboom ontwikkelde zich pas laat tot een algemeen, in alle lagen van de bevolking doorgedrongen symbool voor het kerstfeest, en wel door een weinig vreedzame
gebeurtenis: de Frans-Duitse Oorlog van 18701-1871. Op kerstavond in de
oorlogswinter lieten de overwegend adellijke Duitse aanvoerders in veel lazaretten en kazernes kerstbomen plaatsen om ook het voetvolk feestelijk te stemmen; zo, door een order van hogerhand, leerden ook de lagere klassen de kerstboom kennen. De
oorlogsomstandigheden, heimwee, verlangen naar vrede en Duitse trots zorgden er verder voor, dat de terugkerende soldaten deze kerstbomen voortaan ook in arbeiders- en boerenwoningen oprichtten.
VARIA
Aankondigingen
Werkten mee:
Kathleen Asselman Sylvie Cotthem Cindy D’hoe Hadewych Daem Lynn Deschuyteneer Bjorn Franck
Kirsten Fernandez-Suarez Veerle Heemers
Greet Merlevede Elke Ots
Ina Schouppe Evi Tortelboom
Karmen Van Den Houtte Margot Van Espen Karin Van Hover
Kernredactie:
Marleen Bastaerts
marleenbastaerts@hotmail.com Yolande Gettemans
yolande.gettemans@gmail.com Manu Langerock
langerockm@strafael.zkj.be Francis Pitteurs
francispitteurs@skynet.be Chris Van der Perre
chris.vanderperre@skynet.be
Prijsbepaling “Samen Thuis”
20 €: abonnement en verzending 40 €: steunend lid
(inclusief abonnement) 130 €: reclamelid (inclusief abonnement)
Verkoop losse nummers aan de receptie : 4 €
Contact:
WZC Sint-Rafaël Kasteelstraat 14 1770 Liedekerke Tel 053 66 65 79 www.zorg-saam.be
Verantwoordelijke uitgever:
Manu Langerock
email: langerockm@strafael.zkj.be
Herdenkingsviering Ouderenweek Sinterklaas Kerstwake
Eindejaarsfeesten Inhoud
1 --- Voorwoord
2 --- Woordje van de directeur 3 --- Korenbloem - Munt & Mirte
4 --- Lichthove - Koriander & Marjolein 4 --- Vogelzang - Tijm & Lavendel 5 --- Zilverberk - Dille & Kamille 5 --- Lichthove - Hop & Mout
6 --- Herfstvreugde - Linde & Maretak 6 --- Hemelhuize - Klaver & Oleander 7 --- Nieuws uit onze diensten
8 --- Een bloempje voor de jarigen 8 --- Van harte welkom
8 --- Voor altijd bij de Heer 9 --- Vinger aan de pols 10 --- Kwaliteit in onze zorg 12 --- Warme zorg
13 --- Advertenties
15 --- Vacatures voor vrijwilligers 16 --- Over onze medewerkers 17 --- Pastorale dienst
18 --- Even terugblikken 22 --- Poëziehoekje 24 --- Puzzelplezier 25 --- Humor 26 --- Wist je dat...
27 --- Om te kleuren 28 --- Extra
30 --- Alles komt terug
31 --- Hardnekkig misverstand 32 --- Aankondigingen
32 --- Inhoud 32 --- Werkten mee
Stille nacht, heilige nacht Stille nacht, heilige nacht, alles slaapt, eenzaam wacht bij het Kindje 't hoogheilig paar, ronde de kribbe zingt d'engelenschaar.
Slaap in hemelse rust, slaap in hemelse rust.
Stille nacht, heilige nacht, Davids zoon, lang verwacht, wordt door de herders begroet in de stal,
op de bergen klinkt vreugdegeschal:
Heil de Redder is daar, heil de Redder is daar.
Stille nacht, heilige nacht, 't goddelijk Kind, vreedzaam lacht, liefde spreekt uit zijn mondeke teer.
Kom kniel allen bij 't kribbeke neer.
Schenk Hem allen uw hart, schenk Hem allen uw hart.
