GOD GEBEURT
WAAR WE MENSEN KANSEN DURVEN GEVEN
Rondom ons, dichtbij of veraf, ervaren we onrecht en kwaad dat kleine of grote afmetingen aanneemt: een misverstand of onenigheid, geweld in relaties, criminaliteit in de maatschappij, … Vaak met als gevolg een schending van het vertrouwen tussen mensen, boosheid, diep verdriet, onmacht, gebroken relaties. Ook het geweld in ons eigen hart kan ons verdelen en afsplitsen van wie we ten diepste zijn, van anderen, de schepping, van God.
Vanuit de Bijbel bekeken
In de Bijbel lezen we vaak hoe God kwaad wordt over onrecht. Tegelijk geeft hij mensen elke keer opnieuw een kans, enkel en alleen omdat de mens zijn kind is, omdat hij hem graag ziet. Voor mensen is het echter verre van evident om op die goddelijke manier te kijken naar iemand die kwaad deed. De weg naar vergeving is vaak erg hobbelig. En voorbij de vergeving de weg naar verzoening gaan, opnieuw in relatie treden met de ander, gaat nog moeizamer.
We mogen erop vertrouwen dat God wil en kan gebeuren waar mensen stappen durven zetten en elkaar nieuwe kansen geven. Maar ook dat God niemand forceert als we op onze grenzen botsen. Als het ons met al onze inspanningen niet lukt om te vergeven, mogen we op zijn Liefde vertrouwen en bidden voor elkaar.
God is de Vader die op ons wacht. Zijn vreugde is groot als hij ons in de verte al ziet aankomen. Hij dringt er zacht bij ons op aan om binnen te komen in het feest met die broer die verloren was (Lc 15, 11-32).
Gespreksvragen
- Wat raakt je in de tekst? Waarom?
- Doorheen Bijbelse verhalen lezen we dat God op een bepaalde manier kijkt naar mensen. Hoe inspireert dit jou in je eigen omgang met mensen die je verkeerde dingen ziet doen?
- Wat is er voor jou essentieel om vergeving te kunnen schenken aan iemand die jou heeft misdaan?
- Zie je openingen in situaties die vastzitten door onrecht? Welke (kleine) stap zou je zelf of als geloofsgemeenschap kunnen zetten?
