DO C UM EN TA TIEC EN TR U M
NEDERLANDSE
PO LITIEKE
Verschijnt wekelijks r^ p t^ itè fjif^p rin j yan de recesperiodes van de Tweede-Kamerfractie.
Uitgave van dèHaya Vansbhiëré'nstichïing onder de verantwoordelijkheid van het hoofdbestuur van de VVD. De inhoudelijke verantwoordelijkheid berust bij de Tweede-Kamerfractie van de VVD.
redactie: H.F. Heijmans, drs. L.M.L.H.A. Hermans: eindredactie: J.J. Metz;
redactie-adres: Postbus 20018, 2500 EA ’s-Gravenhage, tel. 070-61 4911: organisatie: J.N.J. van den Broek:
abonnementenadministratie: algemeen secretariaat VVD, postbus 30836, 2500 GV ’s-Gravenhage; tel. 070-614121;
abonnementsgeld: ƒ 5 0 ,- per jaar; vormgeving en druk: Hofstad Druktechniek bv, Zoetermeer.
Afschaffing negatieve aanslag in de WIR
De VVD stemt in met de afschaffing van de negatieve aanslag in de WIR. De centrale ondernemersorganisaties hebben daar nogal forse kritiek op gehad. De VVD is het met die kritiek echter niet eens. Voor het VVD standpunt gelden de volgende argumenten:
le: De bestrijding van het oneigenlijk gebruik. Naast het directe oneigenlijk gebruik, bestreden door een vorig jaar aangenomen wetswijziging, bestaat er indirect oneigelijk gebruik. Terwijl ondernemingen hun winst door middel van bepaalde belastingconstructies wegsluizen naar het buiten land (belasting-paradijzen) - het gaat daarbij om een kleine ƒ 2 mld. - vangen ze hier wel via de negatieve aanslag de WIR-premie. Dit verloren gaan van gemeenschapsgeld dient uiteraard tegen gegaan te worden;
2e: De gewijzigde opvatting over het subsidiëren van ver lieslijdende bedrijven in een zich duidelijk herstellende economie. Het subsidiëren van structurele verliezers is dan water naar de zee dragen en slecht vanuit het oogpunt van structuurbeleid en gezonde concurrentie;
3e: Het afschaffen van de negatieve aanslag - opbrengst ƒ1,4 mld. - geeft financiële ruimte om het bruto-netto traject te verkleinen. Dat is een belangrijk middel om de koopkracht te handhaven (men houdt meer over van de verdiende gulden), terwijl de loonkosten met extra hoeven te stijgen; 4e: Tegenover het bedrag van ƒ1,4 mld. staat een lastenver lichting van ƒ1,2 mld. zonder kinderbijslagpremie (in ver band met stelselwijziging studiefinanciering);
5e; De voorgestelde verrekeningsmethode komt alleszins tegemoet aan de bezwaren. De WIR-premie kan worden verrekend op gelijksoortige wijze als de fiscale verliescom pensatie: 3 jaar achterwaarts en 8 jaar voorwaarts. Dus, (het jaar van invoering meegerekend), 12 jaar in totaal. Dit bete kent, dat voor ondernemers, die nog niet voldoende winst danwel tijdelijk verlies maken voldoende soulaas wordt geboden. Zij krijgen de WIR-premie wel degelijk, doch met enige vertraging, terwijl voor de gezonde bedrijven met voldoende winst helemaal mets verandert. Voor startende bedrijven geldt een wat langere termijn.
6e: Het voorstel betekent m feite een stap in de richting van terugkeer naar de vroegere VAIA (vervroegde/vrije afschrij ving en investeringsaftrek) zoals vastgelegd m het Regeer- accoord en overeenkomstig het VVD-verkiezmgspro- gramma ’86-’90.
Door de kritiek van de ondernemersorganisaties is er bij veel ondernemers ten onrechte het idee ontstaan, dat de WIR helemaal zou worden afgeschaft. Dat is dus beslist met het geval. Om die reden heeft de VVD de regering met klem gevraagd actieve voorlichting te geven. Dit is de VVD in het debat toegezegd. Het wetsvoorstel gaat later in (1 april '86) dan oorspronkelijk was voorgesteld (1 januari '86). Daardoor zijn een aantal overgangsfncties vanzelf opgelost. Het gevolg is echter een gat van zo'n ƒ 0,5 mld. Dit kan volgens de VVD
gemakkelijk worden opgevangen door het verschil tussen het structurele ombuigingsbedrag en de hogere kasbedra gen in de eerste drie jaar. Er is volgens de VVD en het CDA dus geen enkele reden om vanwege het besparingsverlies als gevolg van de latere ingangsdatum tussentijds de WIR- premie (12/4%) te verlagen. Er gaan op dit punt hardnekkige geruchten. De Regering gaf daar zelf enige voeding aan, doordat zij vermeld had, dat zij bij de Voorjaarsnota met nadere voorstellen zou komen. Tijdens het plenaire debat heeft de Minister van Financiën daar terecht afstand van genomen. De WIR-premie blijft in ieder geval in 1986 dus
1 2 / 2% .
In het debat is van VVD-zijde ruime aandacht besteed aan de bijzondere positie van het Midden- en Kleinbedrijf en de landbouw. De VVD heeft enkele aanpassingen voorge steld. Of deze gerealiseerd kunnen worden, is afhankelijk van de kosten en met name uitvoeringstechnische mogelijk heden. De VVD pleit immers ook voor eenvoud van regelge ving. Voorts komt er voor het MKB en de landbouw ƒ 105 mln. beschikbaar als compensatie. Voor circa de helft zal. deze in ieder geval worden besteed aan een verbetering van de liquidatie vrij stelling en aan een verhoging van de ondernemers vrijstelling in de vermogens belasting. Waar mee een oude VVD-wens wordt ingelost!
(V o o r n a d e re in fo rm a tie : m r. C.B. N ijh u is , tel. 070-614911, tst. 2854.)
Handelspolitiek in een veranderende
wereld
In de UCV over de nota „Handelspolitiek in een veran derende wereld” prees VVD-woordvoerder Weisglas de Staatssecretaris voor Buitenlandse Handel Bolkestem, dat hij reeds twee maanden nadat daarom m een motie Nijpels was gevraagd met deze doorwrochte nota was gekomen.
In dit tijdperk van steeds groter wordende handelspo litieke spanningen - tijdens het Nederlands EG-voorzitter schap en aan de vooravond van een nieuwe handelsronde in het GATT - is deze nota van groot belang.
De VVD-fractie onderschrijft ten volle het uitgangs punt van de nota, dat Nederland met haar open economie en grote afhankelijkheid van in- en uitvoer zeer groot belang heeft bij een onbelemmerde internationale handel en dat handelspolitieke bescherming (protectionisme) daarom ongewenst is. Elk handelsobstakel werkt prijsverhogend en schuift problemen af op andere landen of op andere secto ren in eigen land en niet in de laatste plaats op de consu ment. Ook uit het oogpunt van buitenlandse politiek is pro tectionisme ongewenst: handelsgeschillen tussen landen kunnen makkelijk uitgroeien tot politieke geschillen.
1 1 2 - 2
neer andere landen onredelijke handelsmaatregelen tegen ons nemen, moeten wij ons bezinnen op de'juiste reactie. Maar ook dan moet die reaktie terughoudend zijn; maatrege len moeten tijdelijk zijn en niet in strijd met de regels van de Wereldhandelsorganisatie, het GATT. Het is dan ook zorge lijk, dat in de vele handelsconflicten tussen de EG enerzijds en de VS en Japan anderzijds steeds meer gekozen wordt voor bilaterale oplossingen en de multi-laterale weg van het GATT wordt vermeden.
Het beste en meest effectieve antwoord, dat de EG echter kan geven op de concurrentie van de VS en Japan is de voltooiing van de gemeenschappelijke EG-markt en het tot stand brengen van één grote interne markt, één thuis markt van 320 miljoen mensen. Een dergelijke onbelem merde markt biedt het Europese bedrijfsleven de mogelijk heid voor het optimaal benutten van de voordelen van pro- duktie en afzet op grote schaal. De VVD-fractie ondersteunt dan ook zeer, dat het huidige Nederlandse EG-voorzitter- schap prioriteit geeft aan het verwezenlijken van die interne markt.
De VVD-fractie staat zeer terughoudend ten aanzien van handelspolitieke maatregelen op grond van politieke motieven, zoals economische sancties. De geschiedenis heeft geleerd, dat dergelijke maatregelen in het algemeen niet doelmatig zijn en vaak de verkeerden duperen. Dat geldt voor sancties ten aanzien van bijvoorbeeld Afrika, Nicaragua, en ook Lybië. Het noemen van dat laatste land wil natuurlijk niet zeggen, dat de VVD-fractie vindt, dat Neder land en de EG passief moeten blijven in de strijd tegen het verfoeilijke terrorisme.
Wat betreft het export-bevorderingsbeleid wees Frans Weisglas op het grote belang van specifieke onder steuning en stimulering van exportactiviteiten van het Mid den- en Kleinbedrijf. Staatssecretaris Bolkestein zegde toe, dat ook in de begroting 1987 voldoende middelen voor dat doel zullen worden uitgetrokken.
(V o o r n a d e re in fo rm a tie : d rs. F .W . W e isg la s, tel. 070-614911, tst. 2933.)
Amendementen op begroting W. If.C.
Op dinsdag 18 februari 1986 vonden in de Tweede Kamer de stemmingen plaats over de Rijksbegroting 1986, Hoofdstuk XVI, Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur.
De VVD-fractie had hierbij amendementen inge diend, die ertoe zouden leiden dat tekorten op de bejaarden oorden met ongeveer 23,5 miljoen gulden zouden worden verminderd. Het geld hiervoor zou moeten worden wegge haald bij de post, opvang Tamils. Immers, er zijn veel minder Tamils m Nederland dan werd verwacht, zodat hiervoor ook minder geld noodzakelijk is. Verder zou er ook geld wegge haald kunnen worden bij de ondersteuningsstructuur van het onderwijsvoorrangsbeleid en bij het sociaal-cultureel werk, en dan met name bij de subsidie voor woon- en leefmilieu en buurteconomie.
Helaas was de meerderheid van de Kamer een ande re mening toegedaan, zodat de VVD-amendementen met werden aanvaard.
(V o o r n a d e re in fo rm a tie : m w . drs. M .M .H . K am p, tel. 070- 614911, tst. 2055.)
Wijziging van de Wegenverkeerswet
(Verlenging geldigheidsduur rijbewijzen en
decentralisatie afgifte rijbewijzen)
Op woensdag 19 februari is eindelijk het bovenstaan de wetsontwerp behandeld. Hieraan is m totaal meer dan 6 jaar, met grote tussenpozen, gewerkt. Eigenlijk bestond het wetsontwerp uit twee delen, die later aan elkaar „geplakt” zijn.
De eerste regeling behelsde het met meer ongeldig worden van het rijbewijs tot een leeftijd van 60 jaar. Een eenmaal behaald rijbewijs zou dus niet meer verlengd hoe ven worden, maar slechts om de 10 jaar moeten worden „opgefrist", dat wil zeggen voorzien van een nieuwe pasfoto en een eventueel nieuw adres. De woordvoerster van de VVD-fractie, mevrouw Jorritsma, vond de leeftijdsgrens van 60 echter te laag en heeft samen met de heer Wolters van het CDA een amendement ingediend om deze te verhogen tot 70 jaar. Hoewel Staatssecretaris Scherpenhuizen moest toegeven, dat het stellen van een leeftijdsgrens eigenlijk arbitrair is, ontraadde hij het amendement sterk en stelde bij aanneming ervan de voorwaarde van een evaluatieperiode van 4 jaar. De nieuwe regeling is klantvriendelijk. De rijbe wijshouder hoeft nu niet meer elke 5 jaar de vervelende gang te maken langs provinciale griffie of gemeentelijke secretarie en als de Kamer zijn zin krijgt hoeft men pas na het 70-ste jaar elke 5 jaar een medische verklaring te halen.
Klantvriendelijkheid is, naast decentralisatie, ook het uitgangspunt van de tweede regeling. De gemeenten zullen voortaan de uitgifte van de rijbewijzen gaan verzorgen m plaats van de provincies, behalve bij omwisseling van een buitenlands rijbewijs. Hiervoor moet de betrokkene naar het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. De uitkomst van het debat op dit punt was echter meer een aanvaarding van, dan keuze vóór de voorgestelde regeling. Provincies, gemeen ten, het Centraal Bureau voor de Rijvaardigheid en zelfs de ANWB hadden allen een eigen regeling voorgesteld. Deze waren echter financieel bijzonder moeilijk te vergelijken en vanwege het feit, dat reeds investeringen gedaan waren en andere voorbereidingen waren getroffen, heeft de Kamer het voorstel van de Regering geaccepteerd. Overigens werd door bijna alle sprekers gewezen op het feit, dat hier eigenlijk geen sprake is van decentralisatie (die gepaard moet gaan met een zekere mate van beleidsvrijheid), maar van „loketverschuiving”.
Voor het „opfrissen" van het rijbewijs zal de houder nu met een nieuwe pasfoto in de hand naar het gemeentehuis kunnen gaan, waar het nieuwe rijbewijs wordt klaargemaakt terwijl hij/zij wacht. Ook voor een eerste afgifte zal een „klaar terwijl u wacht"-systeem gaan gelden.
De Staatssecretaris heeft toegezegd, dat de wet per 1 juli 1986 zal ingaan. Verder zei hij geen generaal pardon te kunnen toestaan voor degenen wiens rijbewijs in de afgelo pen twee jaar is verlopen. Dit in verband met de daaruit voortvloeiende rechtsongelijkheid. Als laatste belangrijke punt geldt, dat tot het van kracht worden van deze wet het rijden met een verlopen rijbewijs nog steeds een overtre ding is, waarvoor de politie kan bekeuren.
Europees Parlement
Interne markt: het programma-1986
Zo'n 35 documenten heeft een Nederlandse vrachtwa genchauffeur soms nodig om met een lading groenten een aantal grenzen over te steken en zijn produkt af te leveren. Zeven voor hemzelf, tien voor het voertuig, dertien voor de goederen en vijf vergunningen voor het transport. NOB- Wegtransport heeft eens uitgerekend dat er maar liefst 600 administratieve handelingen nodig zijn, voordat een vracht over de weg kan zijn afgeleverd. Het Europa zonder grenzen is nog ver weg.
Toch wordt er hard gewerkt, en met toenemend succes. De Europese Commissie heeft een Witboek uitge bracht, waarin 300 maatregelen worden voorgesteld om de interne markt m 1992 tot stand te brengen. Vorig jaar hadden daaruit 61 voorstellen moeten zijn aangenomen. Het zijn er echter niet meer dan 25 geworden, zodat dit jaar maar liefst
107 richtlijnen moeten worden aanvaard (36 uit 1985, en 71 uit het programma-1986).
Daartoe is een planning gemaakt tussen het Neder landse voorzitterschap van de EG, het eraan voorafgaande (Luxemburgse), en de twee navolgende (het Britse en het Belgische voorzitterschap). Er is voor 1986 een record aantal Interne Marktraden gepland (9), terwijl ook andere vakra- den (bijvoorbeeld Landbouw, Vervoer) hun steentje zullen moeten bijdragen.
Op de Intergouvernementele Conferentie m Luxem burg (december 1985) is bepaald, dat over sommige maatre gelen om de interne markt te verwezenlijken voortaan met meerderheid van stemmen moet worden besloten; in plaats van met unanimiteit, zoals tot nu toe het geval was. Het gaat daarbij om wijziging van de rechten van het gemeenschap pelijk douanetarief, de toelating tot vrije beroepen, het vrij verrichten van diensten, de coördinatie van het deviezenbe- leid, het vervoerbeleid (zeevaart en luchtvaart) en harmoni satie op sommige terreinen van wetgeving. Deze bepalingen zullen formeel in werking treden zodra alle lid-staten de Slotakte van Luxemburg zuilen hebben onderschreven. Nederland heeft echter aangekondigd zo nodig al eerder, in de geest van dit accoord, tot stemmingen op de genoemde punten te zullen overgaan.
Op deze terreinen (en enige andere) is de rol van het Europees Parlement versterkt. De Raad behoudt het laatste woord over de voorstellen van de Commissie, maar het wordt hem moeilijker gemaakt van het standpunt van het Parlement af te wijken.
In 1985 zijn al enige belangrijke stappen gezet op weg naar een vrijer zakelijk en personenverkeer. Zo is overeen stemming bereikt over een eenvormig grensdocument, dat in 1988 de huidige veelheid aan papieren moet gaan vervan gen. Ook kwam een accoord tot stand over de Europese Groepering tot Samenwerking; een juridische constructie, die samenwerking tussen bedrijven in verschillende lidsta ten moet vergemakkelijken. Een andere belangrijke stap was het besluit tot vrije vestiging in de EG-landen van architecten en apothekers.
De Liberale Fractie in het Europees Parlement, die al jaren op een vrijer verkeer van goederen, diensten en kapitaal in Europa aandringt, heeft het Witboek van de Commissie en het Slotaccoord van Luxemburg verwelkomd. Wel waarschuwde de fractiewoordvoerder met betrekking tot de interne markt, Gijs de Vries, tegen de neiging m sommige lid-staten om „a la carte" te willen dineren, en alleen daar vooruitgang te bevorderen waar dat in het nationale korte termijnbelang is. De vrees bestaat dat met
11 2
name de belastingharmonisatie van die wetgeving het slachtoffer kan worden.
In komende nummers van de VVD-Expresse zal na der worden ingegaan op de diverse hoofdstukken uit het programma-1986 voor de interne markt, uitgaande van een Liberale visie.
(V o o r n a d e re in fo rm a tie : G. d e V rie s, p o s tb u s 11613, 2502 A P 's-G ra ve n h a g e , te l 070-647447.)
Deregulering binnen de EG
Nationaal is in Europa al in meer of mindere mate een begin gemaakt met deregulering; ook op Europees niveau is het besef doorgedrongen, dat de Europese regelgeving te gedetailleerd en onoverzichtelijk is geworden. Daarom heeft de liberale fractie van het Europees Parlement op 13 febru ari een hoorzitting gehouden over deregulering, naar aanlei ding van een rapport van Florus Wijsenbeek: Deregulering binnen de E.G. De liberalen hadden voor deze hoorzitting twee deskundigen uitgenodigd: Prof.mr. L.A. Geelhoed, bui tengewoon hoogleraar Europees economisch recht aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam, lid van de W.R.R., voorzit ter van de Staatscommissie deregulering; Laurent Cohen Tanugi, werkzaam op de afdeling internationale rechtskun dige adviezen van Cleary, Gottlieb, Steen en Hamilton te Parijs, deskundige op het gebied van de Europese wetge ving.
In zijn inleiding hield Florus Wijsenbeek een pleidooi voor deregulering binnen de E.G.:
De overregulering heeft op Europees niveau schrikbarende vormen aangenomen
I.
Op juridisch gebied werkt de overmaat van regelgeving
verwarrend en beknellend voor de burger, overzicht over en inzicht m de hem toegekende rechten en plichten heeft hij verloren. Om de wetgeving op Europees niveau doorzich tiger te maken, doet Florus Wijsenbeek m zijn rapport een aantal concrete voorstellen:
A. Wetgeving moet getoetst worden aan een aantal criteria, die ontleend zijn aan de Nederlandse deregulering crite ria voor zoals:
- Achtergrond, aard en omvang van het onderwerp dienen nauwkeurig bestudeerd;
- Is EG-wetgeving wel het juiste middel voor het onder werp?;
- Neven-effecten dienen te worden mgeschat; - Doelstellingen moeten volledig weergegeven en
nauwkeurig geformuleerd worden;
- Coördinatie met andere regelgeving is noodzakelijk; - Gevolgen voor burgers dienen van te voren onderzocht
te worden;
- Concrete normen in wetgeving moeten aangegeven worden.
B. Het „sunset-prmcipe" ~ meer termijngebonden wetgeving - wel met bewaking bij verlenging, moet meer worden toegepast.
1 1 2 - 4
Indien bezwaren ontstaan, brengt een comité van natio nale experts advies uit, waarna een beslissing van de Commissie volgt.
II.
Op economisch gebied heeft de EG-wetgeving een markt-
regulerende m plaats van een ordenende functie gekregen: door de vele tot in details geregelde normen ten aanzien van kwaliteits en technische eisen is er voor de ondernemer geen ruimte voor slagvaardig optreden en vernieuwende ideeën. Het scheppen van kader-wetgeving zou de besluitvorming van ondernemingen bevorderen en de eco nomische bedrijvigheid ten goede komen. De lid-staten en/ of bedrijfstakken kunnen dan zelf normerende criteria aan geven.
III.
Ook het Europees Parlement (E.P.) met haar adviesbe
voegdheid wordt m het rapport behandeld: het EP is ver plicht advies uit te brengen over zeer gedetailleerde wetge ving, 9/10de van de Parlementsleden heeft geen flauwe notie van deze wetgeving; instaphoogte en kantelinrichting van landbouwwerktuigen op wielen, en vochtigheidsgraad van kippebeenderen, om maar eens wat voorbeelden te noemen.
Indien niet meer ieder voorstel plenair zou worden behandeld, maar de afhandeling van de technisch, gedetail leerde zaken zou geschieden in een „grote commissie" of gedelegeerd zou worden aan vakcommissies zou het EP zich veel meer bezig kunnen houden met het lange termijn beleid.
Voorstellen van de Commissie over deelonderwerpen zouden niet meer m behandeling genomen moeten worden, maar in een kaderregeling geaccepteerd. Een voorbeeld is: de behandeling in het EP van het rapport over de weder zijdse erkenning van diploma's. Dus: Eerste debat: over de criteria en het algemene programma, geen behandeling van individuele beroepen. Tweede debat: een evaluatiedebat over voorstellen gedurende een mandaatsperiode gedaan. IV.
Een ander probleem vormen de permanente comité’s van advies en beheer samengesteld uit nationale ambtenaren, die alleen al daarom Europese regelingen vertragen en vaak zelfs onmogelijk maken.
Na onderzoek is gebleken dat er 205 comité's werk zaam zijn bij de Raad en de Commissie, bezig met advisering over, voorbereiding en aanpassing van richtlijnen. Veel beter zou het zijn als deze comité’s vervangen zouden wor den door een geïnstitutionaliseerd overleg van de Commis sie of Raad met ambtenaren met desbetreffende beroepsor ganisaties, die een eensluidend standpunt naar voren bren gen ten opzichte van de Commissie of Raad, zo mogelijk via het Economisch en Sociaal Comité.
(V o o r n a d e re in fo rm a tie : F. W ijs e n b e e k , P o stb u s 11581, 2502 A N 's -G ra v e n h a g e; te l. 070-647447.)
Archiefbeleid
Bij de behandeling van de Nota Archiefbeleid zijn door de VVD-fractie de volgende hoofdpunten naar voren gebracht:
1. De Nota kiest vooral als invalshoek de culturele functie van archieven en beperkt zich tot statische archieven. De VVD betreurt deze eenzijdigheid. Zij beveelt aan de functie van bestuursinformatie van archieven met veel
meer nadruk erbij te betrekken. Archiefbeleid moet zich dan ook uitstrekken tot dynamische en semi-statistische archieven.
2. Het Kabinet overwoog eventuele verdere wetgeving te plaatsen in het kader van onderzoek naar de wenselijk heid van cultuurwetgevmg. De VVD stelt voor dat niet te doen, omdat zij zeer sceptisch over aparte cultuur-wetge- ving is. Zij stelt voor met spoed aan herziening van de Archiefwet 1962 te werken. De Minister heeft dat inmid dels toegezegd.
3. In elke provincie bestaat een wettelijk voorgeschreven rijksarchief. Bovendien zijn er provinciale archieven. Samenvoeging daarvan ligt voor de hand. De vraag is of dat gedecentraliseerd moet worden naar de provincies, of dat de gedeconcentreerde Rijksdienst gehandhaafd moet blijven. Het Kabinet kiest voor het laatste om rede nen van doeltreffendheid en doelmatigheid. Beoordeling daarvan is pas mogelijk als er inzicht bestaat in het gehele archievenbeleid, (zie punt 1). De VVD vindt, dat
besluitvorming daarover pas kan plaatsvinden bij de her ziening van de Archiefwet.
4. De ontwikkeling van de automatisering heeft als gevolg, dat de grenzen tussen dynamische, semi-statische en statische archieven wegvallen (zie punt 1).
Bovendien is aanpassing van de Archiefwet 1962 nodig om de moderne informatiedragers te kunnen gebruiken, ook als substituut voor de oorspronkelijke archiefdragers, 5. Het Kabinet stelt voor de overbrengingstermijn van
archieven naar openbare archiefbewaarplaatsen te ver korten van 50 jaar naar 20 jaar (of eerder, als de stukken hun administratieve belang hebben verloren) met een realiseerpenode van 10 jaar. De VVD gaat daarmee ac- coord.
6. De openbaarheid van archieven is voor de VVD essenti eel. Daarom is de aangekondigde afstemming van de Archiefwet 1962 en de Wet Openbaarheid van Bestuur van belang.
Ook de privacy-wetgevmg moet hierbij betrokken worden.
7. In het kader van de openbaarheid gaat de VVD uit van kosteloze raadpleging van archieven. Wel worden bijdra gen gevraagd voor bepaalde diensten, zoals kopiëren. 8. 30 - 50% van het personeel in het archiefwezen bestaat uit
WSW-ers. De wijziging van de Wet Sociale Werkvoor ziening (WSW) leidt tot veel hogere kosten voor het archiefwezen. De consequentie zal zijn, dat de WSW-ers terug moeten naar bijvoorbeeld de sociale werkplaatsen. Dit is zeer onwenselijk. Met name uit menselijk oogpunt. De VVD vraagt de Minister van WVC hiervoor een oplos sing te vinden in overleg met het Ministerie van Sociale Zaken.
9. Het Kabinet bezint zich op de positie van de Archiefraad m het kader van sanering van de externe adviesorganen. De VVD waarschuwt voor té eenzijdige benadering (zie punt 1). Wellicht moet een bredere Raad voor de Informa tieverzorging worden overwogen?
10. Op een aantal onderdelen ontbreekt een behoorlijke financiële uitwerking van de beleidsvoornemens. Het Kabinet stelt, dat beleidsvoornemens met de huidige middelen uitvoerbaar zijn. De VVD betwijfelt dat en vraagt om een nadere uitwerking van de financiële consequenties.
