THE SKY
The sky is the limit
Flexibiliteit versus standaardisatie bij het maken van “do it yourself websites”
Arno Frericks, 2010 Studentnummer: 2002061 Communication & Multimedia Design
Inhoudsopgave
Inleiding
4
1. Zelfpresentatie
5
1.1 Rollen in het alledaagse leven 5
1.2 Motieven voor zelfpresentatie 6
1.3 Valkuilen bij zelfpresentatie 7
1.4 Self-fulfilling prophecy 8
1.5 Zelfexpressie 9
2. Nieuwe mogelijkheden, nieuwe behoeften
10
2.1 Wat is ʻnieuwʼ aan nieuwe media? 10
2.2 Interactiviteit als drijfveer 11
2.3 Sociale aspecten 12
3. Creators & ontwerpers
13
3.1 The sky is the limit, toch? 13
3.2 Typen Creators: technische kennis / ervaring 14
3.3 Typen Creators: gewenste werkwijze 15
3.4 Is de klant wel altijd koning? 16
4. Flexibiliteit versus standaardisatie
18
4.1 Creators & systemen 18
4.2 De vrije loop laten gaan of in bescherming nemen? 19
4.3 Duidelijkheid scheppen 20
Conclusies en aanbevelingen
21
Literatuurlijst
23
Inleiding
Door middel van zelfpresentatie ben je iedere dag (al dan niet bewust) bezig jezelf te profileren en het beeld dat mensen van je hebben bij te werken. Hoewel dit fenomeen al zo oud is als de mensheid zelf, is er op dit gebied veel veranderd met de opkomt van de nieuwe media.
Enorm veel mensen presenteren zichzelf tegenwoordig ook online. De een houdt profielen bij, de ander is druk aan het bloggen en ieder zichzelf respecterend bedrijfje heeft een website met het laatste nieuws. Door het internet kan men de hele wereld up to date houden met ʻeen paar klikkenʼ op de knop. Maar is het wel echt zo simpel en waar moet je op letten als je zelf de maker van die knop bent?
De achterliggende motieven van deze online uitingen zijn erg uiteenlopend, evenals de technische kennis van de gebruikers.
Wat betekenen deze verschillen voor de systemen die achter dynamisch aanpasbare websites zitten en hoe kun je hier als webdesigner verstandig mee om gaan? Hoewel de mogelijkheid om alle aspecten van een website zelf aan te kunnen passen voor veel mensen zeer gewenst klinkt, kan je je af vragen of je je klanten als webdesigner niet juist moet beschermen tegen een te hoge mate van vrijheid.
Om hier antwoord op te kunnen geven behandelen we de volgende overkoepelende vraag: Wat zijn de drijfveren van mensen om een eigen website te hebben en wat voor
implicaties heeft dat voor de balans tussen standaardisatie en flexibiliteit bij het maken van “do it yourself websites”?
In het eerste hoofdstuk staat de menselijke drang om zichzelf te presenteren centraal. Als we hier wat meer van weten, wordt in hoofdstuk 2 behandeld in hoeverre deze behoefte is veranderd door de opkomst van de nieuwe media. Vervolgens bekijken we in hoofdstuk 3 hoe de technische kennis die hierbij komt kijken in verhouding staat tot de mogelijkheden en werkwijzen van verschillende groepen. Tenslotte behandelen we in hoofdstuk 4 de balans tussen volledige vrijheid versus standaardisatie bij het maken van “do it yourself websites”.
1. Zelfpresentatie
In onze westerse samenleving is het heel normaal om van huis uit mee te krijgen ten alle tijde ʻjezelfʼ te zijn. ʻDoe je niet voor als iemand die je niet bent, blijf trouw aan jezelf en trek
je niet te veel aan van wat anderen van je vindenʼ. We trekken ons dat echter wel degelijk
aan, en hechten veel meer waarde aan de mening van anderen dan we eigenlijk toe willen geven. De mens is nu eenmaal een sociaal wezen dat zichzelf altijd (zowel bewust als onbewust) op een bepaalde manier presenteert aan de buitenwereld. Maar wat zijn de belangrijkste mechanismen, motieven en gevolgen van deze zelfpresentatie?
1.1 Rollen in het alledaagse leven
De socioloog Goffman 1 beschouwde zelfpresentatie als de basis van de sociale interactie.
Het gaat er hierbij om dat je in alle vormen van contact bepaalde rollen ten opzichte van elkaar vervuld. Door middel van zelfpresentatie maak je elkaar duidelijk welke rol je van plan bent te vervullen. Wanneer van beide kanten duidelijk is welke rol men heeft, zal de communicatie soepel verlopen.
Goffman gebruikte de vergelijking met een theaterstuk om deze sociale interactie duidelijk te maken. Een acteur heeft zelf in de hand in welke setting en kostuum hij voor een
bepaald publiek verschijnt. Hij speelt een rol voor het publiek, en zijn medespelers accepteren die rol en spelen hun eigen - vooraf afgesproken - rol. Het publiek kijkt toe. In het echte leven spelen mensen ook een bepaalde rol. In dit geval is het echter geen eenrichtingsverkeer: iedereen is dan zowel de acteur als het publiek van de andere acteurs om hem heen.
Mensen hebben in het dagelijks leven ook veel verschillende rollen. Een vrouw kan zowel moeder, leerkracht, dochter als minnares zijn. In iedere rol laat zij andere kanten van zichzelf zien. Dat kan botsten wanneer het zoontje van drie ʻs nachts de ouderlijke
slaapkamer binnenkomt. Het is dus van belang je er goed van bewust te zijn welke rol je in welke situatie vervuld. Zo moeten ook anderen om je heen hieraan meewerken en je rol accepteren. Zo kan iemand op een chique diner wanneer hij struikelt, proberen te
ontkennen dat dat zojuist is gebeurd en met een zelfverzekerde pas doorlopen. De mensen om hem heen kunnen dan meegaan in deze ontkenning om de mede acteur te helpen in zijn rol te blijven en geen gezicht te verliezen. Echter kan iemand zichzelf
bijvoorbeeld ook voordoen als een allesweter met mooie praatjes, maar wanneer de echte kenner langskomt - die zijn rol als deskundige ontkend - en hem ʻontmaskerdʼ, moet men opzoek naar een nieuwe positie in de balans van de rolverdeling.
1.2 Motieven voor zelfpresentatie
Het is dus duidelijk dat de rolverdeling - hoewel vaak volledig intuïtief verlopend - vrij ingewikkeld in elkaar steekt. Mensen stellen hun rollen steeds opnieuw bij om in de gegeven situatie de gewenste doelen te kunnen bereiken. Maar wat willen we eigenlijk bereiken met de manier waarop we onszelf naar anderen presenteren en waarom kan het ons zoveel schelen hoe anderen ons zien?
Volgens Prof.dr. Roos Vonk 2 kan zelfpresentatie gezien worden als een instrument om het
gedrag van anderen te beïnvloeden. Zo presenteer je jezelf tijdens een sollicitatiegesprek als een bekwaam en bij het bedrijf passende werknemer. Het doel je dat je hier in dit geval mee hebt, is aangenomen worden. Je hoopt dus het kiesgedrag van de werkgever te beïnvloeden met de manier waarop je jezelf presenteert. Zo zou je, wanneer je wilt dat iemand een klusje voor je doet, jezelf als hulpeloos en terneergeslagen kunnen
presenteren met als doel dat de ander medelijden krijgt en je zal helpen.
Zelfpresentatie dient soms zelfs niet zozeer het eigenbelang, maar het belang van een ander. Zo laat de een de ander wel eens winnen als hij weet dat het belangrijk voor hem is. Een vader zal het spelletje soms winnen, soms verliezen, om zijn kind zowel de
overwinning te laten proeven als hem te leren tegen zijn verlies te kunnen. In dit geval wint hij niet eens direct voor zijn eigen plezier, maar dient het als een les voor zijn kind.
Zo heb je misschien je dag een keer niet, maar als je merkt dat een goede vriend echt in de put zit, zet je je vrolijke gezicht op om hem een positieve omgeving te gunnen.
Zelfpresentatie gaat niet alleen om dingen gedaan krijgen en gedrag beïnvloeden. De meest voorkomende reden is volgens Vonk 3 ervoor te zorgen dat mensen je aardig
vinden. De behoefte om door anderen positief bekeken te worden zit zo diep, dat we dit in sommige situaties zelfs verkiezen boven onze eigen belangen.
Het beeld dat anderen van je hebben, draagt namelijk in grote mate bij aan ons zelfbeeld. Mensen hebben volgens Brehm 4 het verlangen door andere gezien te worden zoals men
zichzelf ziet en zijn er op uit om hun zelfconcept te verifiëren door het te vergelijken met de indruk die anderen van hen hebben. Het is voor mensen dus van belang dat anderen niet alleen een positief beeld van hen hebben, maar dat dit beeld ook vooral aansluit bij het zelfbeeld. Wanneer iemand door een ander in het verkeerde ʻhokjeʼ geplaatst wordt, zal hij al snel de neiging hebben dit beeld bij te stellen en er tijdens de conversatie extra
aandacht aan te besteden om te bewijzen dat het huidige beeld niet klopt.
2 Cognitieve Sociale Psychologie - Prof.dr. Roos Vonk
3 De eerste indruk: bekijken en bekeken worden - Prof.dr. Roos Vonk 4 Sociale Psychologie - Sharon S. Brehm & Ivan Mervielde
1.3 Valkuilen bij zelfpresentatie
Hoewel je met zelfpresentatie een hoop uiteenlopende doelen kunt bereiken, kunnen de negatieve effecten groot zijn wanneer je jezelf op de verkeerde manier presenteert. Een bekend voorbeeld hiervan dat Vonk noemt is de paradox van de zelfpromotor: “Hoe meer je jezelf presenteert als bekwaam en deskundig, des te groter is de kans dat je naderhand niet kunt voldoen aan de geclaimde talenten en wordt gezien als een opschepper, hetgeen juist leidt tot een negatieve beoordeling”. Deze paradox omschrijft dat het overdrijven van je positieve presentatie juist tegen je kan werken. Het is dus van belang om het op een zeer subtiele en adequate manier aan de pakken. Over het algemeen wordt je als
schaamteloze opschepper eerder als onaardig gezien dan wanneer je op een bescheiden manier met je talenten omgaat. Iedere hint die je geeft richting een positief kenmerk van jezelf, moet dus met uiterste zorg gebracht worden.
Een ander lastig punt dat zelfpresentatie met zich meebrengt wordt omschreven door Mark R. Leary 5. Hij kaart aan dat doorgeslagen zelfpresentatie zelfs gevaarlijke gevolgen
voor de gezondheid kan hebben. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een te grote waarde hechten aan een gebruinde huid en door de hoeveelheid zon huidkanker krijgen. Of aan mensen die onveilige seks hebben omdat ze te verlegen zijn geweest om condooms te halen, en aan jongens die het zo belangrijk vinden om stoer gevonden te worden dat roekeloze ʻdapperheidʼ leidt tot ongelukken en verwondingen. Misschien is het meest sprekende voorbeeld nog wel anorexia. Mensen die hieraan lijden zijn constant bezig met hun zelfbeeld en zelfpresentatie, zelfs zozeer dat ze zichzelf uithongeren om zo dicht mogelijk bij hun irreële ideaal in de buurt te komen.
Dat overdrijven nooit goed is blijkt uit het feit dat je niet alleen te ver door kunt slaan in je ʻpositieveʼ zelfpromotie, maar dat je door je als kwetsbaar en eerlijk op te stellen ook juist de plank mis kunt slaan. Hoewel een zekere mate van realisme en bescheidenheid een mens zeer kunnen sieren, kan een overdosis er juist toe leiden dat mensen alleen maar op de negatieve kanten gewezen worden. Het correct kunnen aanvaarden van een compliment lijkt voor sommigen nog een erg lastige taak en halen zichzelf als reactie onderuit. Eveneens kan je jezelf volgens Vonk ook onderuit halen door te hard-to-get te spelen. Een beetje exclusief is leuk en maakt nieuwsgierig, maar als mensen hieruit interpreteren dat je blijkbaar geen interesse hebt, zullen ze verder gaan zoeken.
Door het grote belang van zelfpresentatie, kan overdrijven of ʻde plank misslaanʼ averechts werken en juist de reden van gezichtsverlies zijn.
1.4 Self-fulfilling prophecy
Als je het juist aanpakt, kan zelfpresentatie als fulfilling prophecy werken. Een self-fulfilling prophecy is een voorspelling die zichzelf direct - of indirect - waarmaakt. Merton 6
omschrijft het als een incorrecte definitie van een situatie die nieuw gedrag uitlokt dat het
originele - foute - concept waar maakt.
Toegepast op zelfpresentatie kan self-fulfilling prophecy ervoor zorgen dat een niet
kloppende veronderstelling over iemand juist bevestigd wordt. Vonk geeft aan dat dit in het dagelijks leven sneller voor kan komen dan je denkt. Stel dat een man een mooie blonde vrouw op een feestje ziet staan en er direct het vooroordeel op nahoudt dat ze vrij dom is en weinig interesse in cultuur zal hebben. Als hij een praatje met haar gaat maken begint hij dus maar over iets lichtzinnigs als vakanties, daar zal ze wel van houden. Ze reageert positief en zegt dat ze graag naar Spanje gaat. De man neemt automatisch aan dat het hier om de strandfeesten gaat en begint hier over, met het gevoel zijn gesprekspartner geweldig ingeschat te hebben. Het meisje denkt dat het over de lichtzinnigere vakanties gaat en praat hier dus maar over mee, hoewel ze eigenlijk naar Spanje gaat voor de prachtige architectuur. De man hoort haar verhaal over de feeststranden aan en zijn vooroordeel wordt bevestigd: “Zie je wel dat ze naar Spanje gaat om te feesten!”. Bovenstaand voorbeeld heeft een onbedoeld en negatief effect, maar self-fulfilling prophecy kan ook bewust ingezet worden om een bepaald doel te bereiken. Als een ontwerpbureau zich als duur en exclusief profileert, trekt dat automatisch vooral grotere klanten die het niet erg vinden wat extra te betalen voor een naar hun inschatting
kwalitatief goed ontwerp. Vervolgens krijgt het ontwerpbureau dus grote bedrijven als klant en komt daadwerkelijk in de top van de gewilde ontwerpers terecht omdat er nu zoʼn grote namen in hun portfolio staan.
Het is dus van groot belang dat je bewust stilstaat bij je zelfpresentatie. Mensen zullen op basis van jouw zelfpresentatie altijd altijd bepaalde verwachtingen hebben waar ze
vervolgens bevestiging voor zoeken. Eenmaal op zoek naar die bevestiging, is de kans groot ze hem juist daarom vinden. Denk maar de horoscopen waarin zo algemeen mogelijke voorspellingen worden gedaan. Als je bijvoorbeeld driftig opzoek gaat naar de voorspelde “financiële meevaller”, loop je de hele dag naar de grond te staren en vindt je hierdoor nog zo heus een euro ook.
1.5 Zelfexpressie
Door middel van zelfpresentatie kun je je omgeving dus een bepaald beeld van jezelf geven. Dit beeld kan volledig afgestemd zijn op de groep waarbinnen je je op dat moment begeeft. Het eerder besproken rollenspel geeft dit duidelijk weer. Wanneer de
groepssamenstelling verandert, kan iemands rol en wijze van zelfpresentatie mee
veranderen. Zelfexpressie daarentegen, is minder gericht op de ontvanger of ʻhet publiekʼ. Zelfexpressie is het uiten van eigen emoties, gedachten en behoeften.
Volgens Eliot R. Smith 7 doet iedereen aan zowel zelfexpressie als zelfpresentatie.
Mensen lijken echter een stabiele voorkeur te hebben voor voor het één of het ander. Self-monitoring is een persoonlijkheidskarakteristiek die weergeeft hoe de balans tussen zelfexpressie en zelfpresentatie ligt. Hoge self-monitors willen voornamelijk voldoen aan de eisen en verwachtingen van de sociale situatie waar ze zich in bevinden en doen hierdoor actief aan zelfpresentatie. Lage self-monitors willen juist voornamelijk laten zien wie ze zijn en doen dus vooral aan zelfexpressie.
Deze zelfexpressie kan vele vormen hebben. Denk maar aan een kunstenaar die een kunstwerk maakt dat zijn persoonlijke gevoelens en ervaringen naar buiten brengt. In zoʼn geval dient zelfexpressie zowel als een uitlaatklep als communicatiemiddel naar de
buitenwereld. Belangrijk hieraan is dat de kunstenaar op zoʼn moment niet bezig is in opdracht een werkstuk te maken waar vraag naar is, maar uit eigen initiatief iets van zichzelf met de wereld wil delen. Hij profileert zichzelf zoals hij zichzelf ziet, niet zoals hij denkt dat anderen hem zouden willen zien.
In wezen profileert een essayist zichzelf op een vergelijkbare manier. Door het in een krant vastleggen van een persoonlijke visie op hedendaagse problemen of ontwikkelingen laat hij de wereld zien waar hij voor staat. Op een kleinere schaal doen we allemaal aan deze vorm van zelfexpressie. Alle verhalen die we vertellen, alle herinneringen die we delen en alle briefjes die we achterlaten, dragen bij aan onze zelfexpressie.
We laten allemaal op onze eigen manier aan de wereld zien wie we zijn en waar we voor staan. De een doet het alleen wat bewuster of op grotere schaal dan de ander. Hiernaast verschilt het dus per persoon met welk doel iemand zichzelf profileert. Ligt de nadruk op de expressie van iemands zelfbeeld of juist op de optimale presentatie naar de
buitenwereld?
2. Nieuwe mogelijkheden, nieuwe
behoeften
De drang om jezelf als mens te presenteren aan de buitenwereld bestaat al zo lang als de mensheid zelf. Hoewel het dieperliggende doel van zelfpresentatie dus niets nieuws is, zijn de vormen om dit tot uiting te brengen door de tijd heen veel verandert. Nieuwe media maken het ons mogelijk op nieuwe manieren met elkaar te communiceren. Maar wat is er ʻnieuwʼ aan deze nieuwe media en wat voor gevolgen hebben deze technologische
ontwikkelingen op het gebied van zelfpresentatie en communicatie?
2.1 Wat is ʻnieuwʼ aan nieuwe media?
Om te beginnen is nieuwe media natuurlijk niet meer dan een term om de bestaande media in de delen in de categorieën ʻnieuwʼ en ʻoudʼ. Vandaag de dag worden vooral digitale media bedoeld als we het over nieuwe media hebben. Het gaat dus om zaken als internet, virtual reality, games en mobiele telefoons i.p.v. televisie, pers en fotografie. Heuvelman 8 omschrijft als belangrijkste verandering dat communicatie tussen mensen
onderling steeds meer via media verloopt. Mensen zoeken in toenemende mate contact via chatboxen, datingsites, smsʼjes en virtuele gemeenschappen. Fysiek in dezelfde ruimte aanwezig zijn lijkt geen vereiste meer om contacten te kunnen onderhouden en voor
praktische zaken als tweedehands boeken kopen of je bankrekening beheren hoef je tegenwoordig ook de bureaustoel niet meer uit.
Nieuwe media bieden de gebruiker volgens Heuvelman iets extraʼs. De introductie van een nieuw medium kan volgens Heuvelman kwalitatieve verandering brengen in hoe mensen met media en hun omgeving omgaan. Gevoed door die nieuwe media kan er zelfs
verandering optreden in hoe mensen over de wereld denken.
Blanken en Deuze 9 belichten de overgang van de oude naar nieuwe media. Zakelijk
gezien betekent dit een hoop nieuwe concurrentie voor voorbeeld de kranten en
tijdschriften omdat distributie via het internet aanzienlijk goedkoper is dan het drukken van de traditionele media. Dit betekent dat nieuws websites de klant gratis dezelfde informatie kunnen bieden en de oude media hier ernstig onder leiden. Hiernaast beschik je middels het internet direct over een volledig wereldwijd nieuwsarchief dat je in een krant simpelweg niet als bijlage kunt toevoegen.
8 Mediapsychologie - Heuvelman & Fennis
2.2 Interactiviteit als drijfveer
Dat het internet een enorme wereldwijde database aan informatie bevat, is duidelijk. Een van de redenen voor de nog altijd enorm groeiende berg informatie heeft te maken met het feit dat internet - anders dan traditionele media - een volledig interactief medium is. Iedereen kan zowel de schrijver als de lezer van nieuwe informatie zijn.
In de oude media zagen we deze “burgerjournalistiek” trend al wel in kleine schaal terug. Denk hierbij aan ingezonden brieven die in de krant gepubliceerd worden of
televisieprogrammaʼs waarbij kijkers eigen filmpjes kunnen insturen. Dit soort zelf ingezonden contributie aan een medium valt echter in het niet bij de interactie van het internet. Online encyclopedieën als Wikipedia 10 zijn volledig gebaseerd op dit principe.
Iedereen kan stukken informatie toevoegen en wijzigen. Hoewel er gediscussieerd kan worden over de betrouwbaarheid van dit soort informatie, is het opvallend hoe graag mensen deel uitmaken van zoʼn initiatief. Mensen die vroeger nooit hun kennis en opvattingen hadden gedeeld met de wereld, zijn nu mede-auteur van een wereldwijde encyclopedie en onderhouden een eigen blog. Volgens McKenna 11 nodigt internet om aan
de wereld kenbaar te maken wat je werkelijk voelt en denkt. Puur het feit dat je
tegenwoordig geen uitgever nodig hebt om jouw verhaal met anderen te delen, stimuleert talloze mensen om zichzelf aan de wereld te presenteren.
Dit uit zich in vele vormen met zeer uiteenlopende motieven. De een wil bijvoorbeeld zijn kennis delen en etaleren op een technisch forum. Hier worden dagelijks vragen gesteld over zaken waar hij het een en ander vanaf weet. Als een actief form-lid helpt hij zijn medemens vooruit en voelt hij zich goed over zijn eigen kundigheid en nuttige inzet. Het etaleren van zijn kennis voelt zelfs zo goed, dat hij een eigen website met tips & trucs wil beginnen.
De ander start tijdens de zwangerschap een ʻbaby-blogʼ maken waarop iedereen kan bijhouden hoe het de trotse moeder in spe afgaat tijdens de zwangerschap. Ieder detail wordt onthuld en zodra de baby geboren is wordt iedere ontwikkeling online gepubliceerd met de exacte tijden en sfeerfotoʼs erbij.
10 http://www.wikipedia.org/
2.3 Sociale aspecten
Jan Steyaert 12 schrijft over de betekenis van internet voor sociale contacten. Hij
constateert dat de informatiedichtheid stijgt en de communicatiemogelijkheden radicaal toenemen. Er zijn vandaag de dag dus talloze nieuwe mogelijkheden om onze drang naar zelfpresentatie vorm te geven en met een veel breder publiek te delen.
Met een paar klikken op de knop kom je in aanraking met mensen aan de andere kant van de wereld. Je sociale netwerk is enorm groot en het feit dat er zoveel mensen zijn om ʻuit te kiezenʼ, maakt de kans groot dat je iemand vindt met dezelfde interesses. Zo wonen er in jouw buurt misschien geen mensen die een bepaalde interesse met je delen, maar op het internet is de kans groot dat er een volledig forum aan geweid is waarin mensen van over de hele wereld informatie met elkaar over dit specifieke onderwerp kunnen delen. Mensen kunnen ook sociale steun vinden in anderen die soortgelijke ervaringen hebben opgedaan en dit middels het internet willen delen. Door een profiel van jezelf op een dating site te zetten, kunnen opgegeven voorkeuren en hobby's vergeleken worden om de ideale partner te vinden.
Jammer genoeg kan online zelfpresentatie ook voor de nodige problemen zorgen. De verschillende rollen die we iedere dag vervullen, kunnen met elkaar gaan botsen. Denk bijvoorbeeld aan een leraar die voor de klas een nette, rustige man is en een belangrijke functie heeft als rolmodel voor een kind. Wanneer het kind eenmaal thuis het online profiel van zijn leraar tegenkomt met bergen feest- en drinkfotoʼs, ziet hij de leraar ineens in een heel andere rol en kan het de volgende dag lastig zijn voor de leraar om zijn taak als ʻbraaf rolmodelʼ geloofwaardig te blijven vervullen.
Ook hoor je steeds meer berichten over misdaden die opgelost worden omdat er
aanwijzingen gevonden zijn in reacties of fotoʼs op het profiel van de dader. Of een vrouw die er op deze manier achter komt dat haar man al tijden vreemdgaat en helemaal niet over hoefde te werken. Door alles maar op het internet te zetten, geef je anderen de kans om dingen te weten te komen die je normaal nooit had willen delen.
Toch lijken de meeste mensen zich over dit soort zaken niet al te druk te maken. De eeuwenoude drang om jezelf te presenteren blijft overheersend en de mogelijkheden die het internet ons hiervoor biedt, zijn te aantrekkelijk om er geen gebruik van te maken. Voor iedere rol maken we gewoon een aparte presentatie. Een website met de visies je bedrijf, een profiel om publiekelijk met vrienden te kunnen communiceren, een account om je vakantiefotoʼs met de wereld te delen, en een speciale blog voor ieder belangrijk moment uit je leven, van zwangerschap tot reiservaringen.
3. Creators & ontwerpers
Door technologische ontwikkelingen lijken de mogelijkheden van online zelfpresentatie oneindig te zijn. The sky is the limit. Hoewel dit beeld met de hedendaagse “do it yourself websites” heel aardig klopt, komt er voor veel mensen bij de praktische realisatie meer kijken dan ze hadden gedacht. Geldt deze zee van ongelimiteerde mogelijkheden dan wel voor iedereen?
3.1 The sky is the limit, toch?
De wildste ideeën zijn tegenwoordig - technisch gezien - realiseerbaar, maar niet iedereen kan even snel in deze ontwikkelingen meegroeien. Een enorme berg van mogelijkheden overspoelt ons. De een vindt het heerlijk om hier helemaal in op te gaan en geniet van alle nieuwe snufjes en knopjes, de ander ziet door de bomen het bos niet meer en kan
hierdoor de simpelste handelingen niet eens meer uitvoeren.
Als we het hebben over online zelfpresentatie middels “do it yourself websites”, is het voor een webontwikkelaar van groot belang om te weten met wat voor soort gebruiker je te maken hebt. Een systeem kan nooit voor alle doelgroepen ideaal opgebouwd zijn. Het is dus zaak er achter te komen met welke groep je te maken hebt, en het geheel hiervoor te optimaliseren.
De grenzen van verschillende typen gebruikers groepen liggen echter helemaal niet vast. Hierin kunnen we talloze verschillende onderverdelingen maken die stuk voor stuk op een heel ander aspect van de gebruiker focussen. Josh Bernoff 13 maakt een onderverdeling in
internet gebruikers op basis van de mate van input in het web. Hij onderscheidt 7 typen gebruikers waarbij de één zelf websites en blogs bijhoudt, de ander alleen een simpelere profiel site heeft, weer een ander alleen blogs van anderen leest en de laatste groep zelfs helemaal niet actief op het internet aanwezig is. In het kader van de zelfpresentatie en “do it yourself websites” gaan we in dit geval uit van de eerst genoemde groep. Hij omschrijf hen als de “Creators” en deze groep dekt volgens hem 24% van de gebruikers. Let op: hoewel het hier dus wel degelijk om een creërende groep gaat, blijven dit gebruikers. De echte ontwerpers en ontwikkelaars van het internet zijn niet in deze verdeling opgenomen. Hoewel we het hier dus hebben over een groep die - om welke reden dan ook - zelf
inhoud aan het net wil toevoegen, wordt er in deze onderverdeling nog geen onderscheid gemaakt in de ervaring en eventuele technische beperkingen die deze groep heeft. Het is dus interessant om deze groep weer onder te verdelen in 3 verschillende typen Creators, gebaseerd op verschil in technische kennis en ervaring met het net.
13 J. Bernhoff - Social Technographics: Converstationalists het onto the ladder - http://forrester.typepad.com/
3.2 Typen Creators: technische kennis / ervaring
Creator Type 1 - De Beginner
- Weinig tot geen computer ervaring
- Kan mailen en een eenvoudige bijlage meesturen
- Wil een website omdat dat ʻerbij hoortʼ en wil niet achterblijven
Deze groep is technisch gezien vrij beperkt. Na een duidelijke uitleg kunnen ze wel een mailtje versturen maar dit kost iedere keer toch meer moeite dan gedacht. Ze horen echter steeds dat het voor de profilering van hun bedrijfje belangrijk is om zichzelf op het internet te presenteren en dus willen ze toch graag een plekje op het net met het laatste nieuws. Aangezien ze al hun hele leven op hun eigen voeten staan, willen ze ook nu zelf de touwtjes in handen hebben. Hoe dit dan allemaal in zijn werk zal gaan is echter een tweede.
Creator Type 2 - De Gevorderde
- Kan leuk met de computer overweg
- Actief gebruik van Email, Google, Facebook - Geen kenner maar een enthousiaste gebruiker
Deze groep is het grootst. Het gaat hier om mensen zonder enige speciale technische kennis, maar die het internet ondertussen goed doorhebben en er leuk mee uit de voeten kunnen. Formuliertjes en linkjes zijn de normaalste zaak van de wereld en als een
interface een beetje duidelijk is opgezet hoeft interactiviteit geen problemen op te leveren. Als het allemaal een beetje wil lukken, hebben ze er nog plezier in ook.
Creator Type 3 - De Expert
- Een actieve en erg handige computer gebruiker - Op de hoogte van de nieuwste gadgets en snufjes
- Had zelf de volledige website gebouwd als hij er de tijd voor had
Deze groep is technisch gezien erg handig. Ze zijn helemaal bekend met het net en
snappen ook heel aardig wat er achter de schermen gebeurd. Dit type gebruiker wil vooral niet onderschat worden en de technische kennis die hij heeft kunnen inzetten voor wat hij in gedachten heeft.
3.3 Typen Creators: gewenste werkwijze
Het verschil in technische kennis en ervaring loopt binnen de groep Creators enorm uiteen. Los van deze gegevens is het belangrijk om te bekijken wat voor doel de Creators hebben met de systemen waarmee ze hun content creëren. Het gaat hierbij om een verschil in de manier waarop ze zoʼn Content Management Systeem (CMS) gebruiken.
Creator Type A - Occasionele gebruiker
- Wil vooral dat een CMS zo gemakkelijk mogelijk te gebruiken is - Wil niet afgeleid worden door features die hij toch niet gebruikt - Voornamelijk gericht op ʻsporadischeʼ, kleine aanpassingen
Deze groep wil vooral een beheer systeem om praktische redenen. Ze willen hun website zelf in handen hebben en geen extra kosten kwijt zijn als er wat aangepast moet worden. Aan de toepassingen worden weinig inhoudelijke eisen gesteld, als het geheel maar te begrijpen is. De interface moet dus voornamelijk overzichtelijk zijn en duidelijk aangeven waar welk onderdeel bewerkt kan worden.
Creator Type B - Snelheidsduivel
- Wil vooral dat een CMS effectief en praktisch in elkaar steekt
- Wil met zo min mogelijk klikken een zo groot mogelijk resultaat behalen - Veelal gefocust op grote hoeveelheden data en veel herhalende acties
Deze groep gaat duidelijk voor de snelheid en efficiëntie van een beheer systeem. Het gaat er hierbij om dat het systeem veel gebruikt zal worden voor dezelfde doeleinden. Hoe het geheel werkt komen ze dus wel uit, van belang is vooral hoe effectief ze te werk
kunnen gaan. De interface moet zich in zoʼn geval dus voornamelijk richten op de
bereikbaarheid van elementen en het minimaliseren van het aantal te doorlopen stappen.
Creator Type C - Krachtgebruiker
- Wil vooral dat een CMS zoveel mogelijk vrijheid biedt
- Wil op ontdekkingstocht kunnen gaan naar andere mogelijkheden - Vindt het heerlijk om al puzzelend zelf de touwtjes in handen te hebben
Deze groep heeft geen last van de technische aard van een beheer systeem. Ze hoeven ook helemaal niet in één blik te zien hoe het zit of in één klik het doel bereikt te hebben. Het is voor hen veel belangrijker wat ze uiteindelijk allemaal met het systeem kunnen. Als ze door even extra rondklikken weer een handige extra functionaliteit kunnen tegenkomen, doen ze dit maar al te graag. Het gevoel van hun eigen input is van groot belang.
3.4 Is de klant wel altijd koning?
Nu we wat meer weten over de mensen die een “do it yourself website” willen hebben, is het tijd om nog wat verder te kijken. Om dieper in te kunnen gaan op de balans tussen flexibiliteit en standaardisatie binnen beheer systemen is het niet alleen van belang wat de gebruiker wil, maar ook wat het standpunt van de ontwerper precies is. Om tot inzichten te komen over de balans moeten we de visies van de gebruiker en de ontwerper naast elkaar leggen.
Hoewel de ene ontwerper misschien sterk aanhanger is van de “klant is koning” visie, zal de ander hier heel anders over denken en meer zijn eigen pad willen volgen. Voor zowel de ontwerper als de gebruiker is het dus van belang dat ze van elkaar weten hoe ze in het project staan. Beiden zijn bezig met het creërende proces van een website, maar zit je dan niet in elkanders vaarwater? Of is de combinatie van inhoudelijke kennis over het
onderwerp van de website en ervaring op het gebied van vormgeving en communicatie juist een kans om van elkaar te leren en samen tot hogere resultaten te komen? Ter illustratie twee stereotypen ontwerpers met een tegenovergestelde visie en wat dit betekent voor de samenwerking van de ontwerpers met de Creators.
Ontwerper Type 1 - Klant is koning
- Heeft als visie dat de klant ten alle tijde koning is
- Stelt de wensen en meningen van de klant boven die van zichzelf - Is tegen betaling in voor alle suggesties en aanpassingen
Het type ontwerper met als overkoepelend motto “klant is koning” is er voornamelijk op uit zijn klant exact te geven waar hij om vraagt en hierbij zijn eigen wensen volledig te
negeren. Wie betaald, bepaald.
Dit type ontwerper past goed bij klanten die precies weten wat ze willen en eigenlijk ook niet openstaan voor suggesties van buitenaf. Zolang beide partijen van de verhouding op de hoogte zijn, is dit helemaal geen probleem. De klant, of Creator, heeft iets in zijn hoofd en zolang dit technisch gezien mogelijk wordt gemaakt door het CMS dat de ontwerper gebruikt, is iedereen tevreden.
Ontwerper Type 2 - Ik ben de professional
- Heeft een eigen visie en wil klanten die hier specifiek voor kiezen - Hecht een grote waarde aan de kwaliteit van zijn portfolio
- Helpt de klant zijn doelgroep te bereiken
Dit type ontwerper hecht een grote waarde aan het feit dat zijn naam onder de website van de klant staat en wil dus wel achter het uiteindelijke online resultaat staan. Dit betekent dat de wensen van de klant natuurlijk worden meegenomen, maar niet klakkeloos worden doorgevoerd. Het eindproduct zal altijd getoetst worden aan de
standaard van de ontwerper, je zou kunnen zeggen dat het eindproduct het zelfbeeld van de ontwerper moet ondersteunen. In zijn ogen is de klant wat dit betreft niet altijd koning, hoewel het wel verstandig kan zijn het hem wel zo te laten ervaren.
In deze laatste toevoeging zit hem misschien wel het belangrijkste punt van deze balans. De klant vindt het natuurlijk fijn om serieus genomen te worden, en terecht. Maar dit hoeft niet altijd te betekenen dat zijn eerste ingeving zonder wikken of wegen doorgevoerd moet worden. Als ontwerper wordt je namelijk ingehuurd om iets de doen dat de klant zelf niet kan: een goed, onderbouwd ontwerp maken die het achterliggende doel van de klant ondersteund. Dit ontwerp zal dus ten alle tijde op de wensen en goals van de klant gebaseerd zijn, maar hij huurt niet voor niets een professional in; een echte professional weegt zijn eigen kennis en ervaring minstens zo zwaar mee als het idee dat de klant op dat moment heeft. Dit betekent niet dat de wensen van de klant genegeerd worden, maar dat je de klant uitlegt waarom een bepaalde beslissing beter op een andere manier
uitgevoerd kan worden. Wanneer dit op een professionele en onderbouwde manier gebeurd, help je de klant nog vooruit in het bereiken van zijn doel ook.
Zoals Kart Gilis 14 het omschrijft is de mening van de klant eigenlijk niet zo belangrijk. En
die van hem als webdesigner evenmin. Niet de opdrachtgever - of ontwerper - staat centraal, maar de bezoeker van de website. “Hun noden en verwachtingen moeten de belangrijkste bekommernis zijn bij het maken van een website. Niet de wensen en het buikgevoel van het bedrijf dat de website bestelt en betaalt.” Zolang met een correcte onderbouwing duidelijk gemaakt kan worden waarom een bepaalde keuze wel of niet gemaakt moet worden, hoeft de klant wat Gilis betreft dus absoluut geen koning te zijn. In dit kader gebruikt deze professional zijn expertise (technisch, vormgeving en marketing) om de klant zijn doelgroep(en) zo goed mogelijk te laten bereiken en bedienen, rekening houdend met de wensen, mogelijkheden en diverse rollen van de klant.
4. Flexibiliteit versus
standaardisatie
Bij “do it yourself websites” gaat het erom dat de gebruiker zelf (een deel van) de website in handen heeft na oplevering van de ontwerper / ontwikkelaar. Dit betekent dat deze Creator zonder enige begeleiding van een professional wijzigingen gaat maken in een professioneel opgeleverde website. Het ene systeem past beter bij een bepaald type Creator als de ander. Het is dus van belang om te weten met wat voor systemen de Creators al meer ervaring hebben en waarom het daar wel of niet goed gaat.
4.1 Creators & systemen
De gebruikers die zonder enige twijfel in de beginners groep vallen, hebben met een beetje pech nog nooit een vorm van een CMS gebruikt. Ze hebben en mailadres en zijn dus bekend met een applicatie als Outlook of Gmail. Dit betekent dat een simpele pagina met een eenvoudig form geen probleem hoeft te zijn, zolang de mogelijkheden maar flink beperkt en overzichtelijk blijven. Met meerdere modules en navigatielagen maak je deze groep niet blij en verhoog je de kans op ongewenste wijzigingen.
De groep gevorderde gebruikers is wat dit betreft al een stapje verder. Ze zijn bekend met zaken als social media websites en weten hierop ook al hun eigen profiel bij te houden. Een echt CMS om een volledige website bij te houden kennen ze nog niet, maar een profielsite als Hyves goed gebruiken betekend dat je in ieder geval al wel gewend bent aan verschillende tabbladen met opties en instellingen. Je kunt jezelf aan bepaalde groepen toevoegen en weer verwijderen, je verandert je profielfoto en wijzigt je biografie verhaaltje op een zeer vergelijkbare manier als hoe je de content van een normale website zou bijhouden. Als je je CMS dus een logisch opbouwt en de hoeveelheid keuzes
enigszins beperkt houdt, kunnen deze mensen na een korte uitleg of even zelf vogelen heel aardig in een volledig CMS uit de voeten.
De expert gebruikers hebben met een beetje mazzel al eens vaker met een volwaardig CMS gewerkt. Hoewel een platform als Wordpress in principe een CMS voor blogs is, kan dit systeem ook ingezet worden voor volledige websites. De hoeveelheid verborgen opties en zaken die je aan en uit kunt zetten maken dit systeem ook erg aantrekkelijk voor de krachtgebruikers. Als je het interessant vindt kun je een enorme hoeveelheid plugins en themaʼs downloaden en installeren. Het nadeel blijft echter dat het een kant en klaar systeem is en dat wanneer een gebruiker een heel specifieke wens heeft, dit niet zomaar ingebouwd is. Voor dit soort zaken is een home made CMS toch nog altijd de winnaar.
4.2 De vrije loop laten gaan of in bescherming nemen?
Voor de Creator kan het heerlijk zijn om zoveel mogelijk zijn eigen gang te kunnen gaan. Zeker wanneer je met de gevorderde/expert gebruikers te maken hebt, kan flexibiliteit en ruimte voor eigen initiatief erg welkom zijn. Bepalen hoe ver je deze vrijheid door moet trekken, is echter een tweede. Het is hiervoor van belang met welk type Creator je te maken hebt en wat zijn doeleinden met de website zijn. Als het om een heel persoonlijke website gaat, die bijvoorbeeld fungeert als uitlaatklep, kan de gebruiker - mits hij hier technisch gezien toe in staat is - een enorm flexibel systeem gebruiken. Zeker wanneer de gebruiker creatieve neigingen heeft kan het erg wenselijk zijn om hem veel vrijheid te geven, ook in de vormgeving van de website. Het is voor een Creator als deze dan wel van belang om in zee te gaan met een ontwerper die hem die vrijheid wil geven (denk meer aan het type ʻklant is koningʼ). Hoe meer het van belang is dat de website te allen tijde een professionele of esthetische uitstraling heeft, kan het voor beide partijen slimmer zijn om het geheel wat meer te standaardiseren. Door de Creator op deze manier voor zichzelf te beschermen voorkom je ongewenste uitkomsten die zijn website schaden en kan de ontwerper het project met een gerust hart in het portfolio laten staan.
Voor een gebruikersgroep als de beginners is het waarschijnlijk überhaupt aan te raden voor een zo ver mogelijk gestandaardiseerd CMS te kiezen. Als je als ontwikkelaar merkt dat je klant binnen deze groep valt, is iedereen er dus mee geholpen hem ook een
systeem als deze aan te raden. Dit geldt niet alleen voor de groep met technische
beperkingen, maar ook voor de occasionele gebruiker die helemaal de tijd niet wil of kan nemen om extra functionaliteiten uit te zoeken. Hoe meer flexibiliteit en vrijheid je de gebruiker geeft, hoe meer knoppen hij heeft om uit te kiezen. Als je dus al van tevoren weet op wat voor manier de Creator het CMS wil gaan gebruiken, kun je het hem ook makkelijker maken door hem het grootste deel van de - voor hem overbodige - opties weg te laten. Wanneer je met een krachtgebruiker te maken hebt, is het dus van belang hem hier zoveel mogelijk ruimte in te geven om hem het systeem optimaal te laten benutten. Al met al is het om te beginnen dus belangrijk om te weten wie het systeem gaat
gebruiken en op wat voor manier hij dit zal doen. Op basis hiervan kun je het systeem in meer of mindere mate standaardiseren om de gebruiker en jezelf als ontwerper in
bescherming te kunnen nemen. Een CMS is in zoʼn geval simplistisch te vergelijken met een openklapbare afstandsbediening van een televisie. De gemiddelde gebruiker wil eigenlijk alleen de getallen 0 t/m 9, een zap- en een volumeknop. De wat meer eisende gebruiker kan het verborgen klepje openschuiven en gebruik maken van de navigatie en keuzevrijheid voor gevorderden.
4.3 Duidelijkheid scheppen
Omdat er met zoveel zaken rekening gehouden dient te worden, is het belangrijk om vanaf het begin af aan duidelijkheid te scheppen. Voor beide partijen. Door te weten met wie je in zee gaat, kom je later in het project niet voor ongewenste verrassingen te staan die het proces vertragen of zelfs stop kunnen zetten.
Als webdesigner is het niet alleen zaak duidelijk te krijgen met wat voor type Creator je te maken hebt, maar is het ook in je eigen belang om vanaf het begin af aan duidelijk te maken wie jij bent. Het gaat hier dus om de zelfpresentatie van de ontwerper.
Een duidelijk voorbeeld is de manier waarop je jezelf presenteert op je eigen website of visitekaartjes. Laat hierin duidelijk doorklinken wat voor type ontwerper je bent. Als je het ʻklant is koningʼ motto als lijfspreuk hanteert, kun je dit laten blijken door te adverteren met kreten als: “bij ons is alles mogelijk “, en “uw wensen staan bij ons bovenaan ”.
Als je daar in tegen juist je eigen expertise naar voren wilt laten komen, kan je beter openen met kreten als: “op zoek naar een professioneel ontwerp? “, en “bevalt ons
portfolio? neem dan contact met ons op! “.
Door duidelijke keuzes te maken in simpele uitingen als deze wordt meteen een stuk duidelijker tot welk type ontwerper je behoort. Door je uitstraling hierop aan te laten sluiten, spreek je ook gelijk je gewenste doelgroep aan. Dit is de self-fulfilling prophecy waar we het eerder over gehad hebben. Door jezelf te verkopen als een ʻklant is koningʼ ontwerper, zullen er ook eerder klanten op je af stappen die graag alles zelf te zeggen hebben. Als je deze klanten helemaal niet wilt, zul je juist moeten communiceren dat je een duidelijke eigen visie en expertise hebt. Dit trekt weer een ander soort klanten aan dat beter bij je zal passen.
Helaas zullen niet alle klanten even goed zijn in het analyseren van de uitstraling van de webdesigner die ze benaderen. Het is dan dus ook van belang om tijdens de eerste kennismaking en hierop volgende contacten te zorgen dat voor beide partijen duidelijk is met wie ze te maken hebben. Zorg er altijd voor dat van te voren is besproken wie er verantwoordelijk is voor welk deel van het project, wie vervult welke rol? Als je het hier over eens bent kom je later niet voor vervelende verassingen te staan.
Conclusies en aanbevelingen
Wat zijn de drijfveren van mensen om een eigen website te hebben en wat voor
implicaties heeft dat voor de balans tussen standaardisatie en flexibiliteit bij het maken van “do it yourself websites”?
---Mensen zijn er - bewust of onbewust - altijd mee bezig zichzelf aan de buitenwereld te presenteren. Je speelt iedere dag opnieuw in verschillende situaties verschillende rollen om jezelf op een bepaalde manier neer te zetten. De een doet het om anderen te
beïnvloeden, de ander om zijn eigen zelfbeeld te verifiëren. Bij zelfexpressie gaat het meer om het uiten van eigen gedachtegoed en emoties an sich.
Hoewel een groot deel van beide presentatievormen onbewust plaatsvinden, hebben de uitwerkingen ervan een groot effect op ons leven.
Door technologische ontwikkelingen zijn de zelfpresentatie mogelijkheden - en daarmee de behoeften - de laatste jaren enorm vergroot: je onderhoudt verschillende profielsites, smsʼt de laatste fotoʼs, ontmoet je nieuwe liefde op een datingsite en deelt je wereldvisie middels twitter en volledige blogs. Ook zakelijk gezien onderhouden bedrijven contacten middels het net en is een professionele website het belangrijkste visitekaartje dat er is. Steeds meer mensen willen een “do it yourself website” met een Content Management Systeem (CMS) waardoor zij zelf allerlei zaken kunnen aanpassen zonder steeds bij een professional aan te hoeven kloppen.
Op basis van technische kennis en ervaring zijn deze ʻCreatorsʼ onder te verdelen in drie typen; de beginner, de gevorderde, en de expert. Los van de technische kennis zijn ze nog in te delen in de manier waarop ze met de website werken: de occasionele gebruiker, de snelheidsduivel, en de krachtgebruiker.
De ontwerpers die deze “you it yourself websites” maken, kunnen onderverdeeld worden in werkwijze en visie. De een leeft volgens het motto ʻklant is koningʼ, terwijl de ander voorop heeft staan dat hij de professional is en een naam te behouden heeft.
Het is in ieders belang belang dat de Creator en ontwerper goed bij elkaar aansluiten. Daarom is het aan te bevelen dat ook ontwerpers bewust stilstaan bij hun zelfpresentatie en zorgen dat hun site duidelijk maakt wat hun visie en werkwijze is.
Bij het eerste contact is het van belang dat de ontwerper duidelijk krijgt met welk type Creator hij te maken heeft, en weet wat hij wil, verwacht en kan. Dit om problemen in een later stadium te voorkomen.
Zo zou het kunnen zijn dat een expert en krachtgebruiker dusdanig veel vrijheid in een CMS systeem wil, dat hij het best zou passen bij een ʻklant is koningʼ type ontwerper. Flexibiliteit kent bij deze ontwerper geen grenzen, zolang de gebruiker er maar blij mee is. Als deze zelfde gebruiker bij het tweede type ontwerper aan zou komen, zou deze de vrijheid van de gebruiker willen beperken om de esthetiek van de opbouw en vormgeving van de website waar zijn naam onder staat te beschermen.
Anderzijds is het ook in het belang van de klant om in bescherming genomen te worden tegen zichzelf. Dit geldt voornamelijk voor de beginners en occasionele gebruikers. Door het CMS in hogere mate te standaardiseren hoeft de klant als hij er eenmaal alleen voorstaat niet in de stress te schieten omdat hij teveel voor hem onbekende opties ziet staan en kan hij zelf het gevoel van controle en overzicht behouden. Hiernaast hoef je als ontwerper in dit geval ook geen helpdesk functies te vervullen en kan je de klant met een gerust hart in het CMS toe laten treden.
Als een website inhoudelijk hoofdzakelijk zijn focus legt op praktische zaken als
informeren en een professioneel visitekaartje zijn, kunnen zaken als layout, structuur en vormgeving in vaak vast staan. Het is dan niet relevant en voor de Creator - en hoogstens verwarrend - om hiermee geconfronteerd te worden. Wanneer een website daarentegen vooral als creatieve uitlaatklep en speeltuin dient, kan het wel wenselijk zijn de website zo flexibel mogelijk op te stellen. Voor een Creator als deze is het echter wel van belang om een ontwerper te vinden die hem deze vrijheid ook wil geven.
Wat te allen tijde in de gaten gehouden moet worden is het doel: wil iemand een “do it yourself website” om kosten en tijd te besparen, of geeft het gevoel van controle en eigen input de doorslag? Als klanten nieuwe mogelijkheden zien, willen ze hier al snel gebruik van maken, puur omdat het kan. Als webdesigner is het echter je taak om wat verder vooruit kijken en je bewust zijn van de vraag of de achterliggende motivaties inderdaad vragen om een bepaalde techniek.
Het allerbelangrijkste is dat iedere overweging per project opnieuw gemaakt wordt, dat de ontwerper zich steeds opnieuw afvraagt met welk type gebruiker hij te maken heeft, en of dit aansluit bij wat hij te bieden heeft.
Literatuurlijst
J. Bernhoff - Social Technographics: Converstationalists het onto the ladder - http:// forrester.typepad.com/groundswell/2010/01/conversationalists-get-onto-the-ladder.html H. Blanken & M. Deuze - PopUp: de botsing tussen oude en nieuwe media - Atlas, 2007 M. van den Boomen - Leven op het net - Publiek en Politiek, 2000
S.S. Brehm, I. Mervielde - Sociale Psychologie - Academia, 2007
C.W. Coolsma & A.W.M. van Dommelen - Vormgeving in communicatie - Coolsma, 1996 K. Gilis - Webdesign Proces: welke klant is koning? - http://usability-blog.be/webdesign-proces-klant-koning/
E. Goffman - Presentation of Self in Everyday Life - Anchor Books, 1959 A. Heuvelman & B. Fennis - Mediapsychologie (2e druk) - Boom, 2009 S. Piët - Het communicatiedenkboek - Prentice Hall, 2005
E.R. Smith & D.M. Mackie - Social psychology - Psychology Press, 2000 J. Steyaert & J. de Haan - De sociale dimensie van technologie - Boom, 2003 R. Vonk - De eerste indruk - Boom, 1998
