• No results found

Lapilli

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Lapilli"

Copied!
2
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

AFZETTINGEN WTKG 31 (3),2010 75

Lapilli

Lars vanden Hoek+Ostende

Een miocene atoomonderzeeër

Verder heb ik

eigenlijk

nooitzoveelmetduikboten

gehad.

Met walvissen ietsmeer,maarook die interesse

vervaagde

snel. De behoordeal sneltotde

paleontologen

dieallerlei bot-tenvan

ijstijdzoogdieren

opnaamwistte

brengen,

maar er een

resthoop ‘zeezoogdier’

opnahield. Klaas Post vertelde me

ooit,

dat het

eeuwige zinnetje

“Dat is

zeezoogdier,

daar kunnenweniets mee”voorhem degrotemotivatiewas om

zichop deze groepte

specialiseren.

Via

zijn

connecties op de

visafslag

in Urk

ontving hij regelmatig

botten die door

op

bijeenkomsten

vande

Werkgroep

Pleistocene

Zoogdie-renwerden

afgewimpeld

als ‘eenwalvis’. Klaas werd

zijn

eigen specialist,

endeed datmetverve. Momenteelstaat

hij

bekend als éénvandegrotekennersvanfossiele

zeezoogdie-renin dewereld. Het kan dan ook geen toeval

zijn,

dat

uitge-rekend

hij

de ontdekker isvanhet ultieme

zeezoogdier.

Deze werd

op 1

juli

vandit

jaar gepresenteerd

in Nature

(lit. 1).

De

vondst,

eenschedelvanzo’n driemeter

lang,

werd

ge-daanaande

zuidelijk

kust vanPeru. De Cerro

Colorado,

in dePisco-Ica

woestijn,

stond al bekend als een

belang-rijke vindplaats

voor walvissen. Hier

zijn

resten gevon-denvanzowel tand- als baleinwalvissen. Maar in dit

ge-zelschap

spant

Livyatan melvillei,

zoals de nieuwe vondst

gedoopt is,

zondermeerde kroon. Hetgaatom een

tand-walvis,

enwatvoor een.Degrootste gemetendiametervan

eentand is

12,1

cm,endegrootstetotale

lengte

36,2cm. Nu

zijn reusachtige potvistanden

uit het Mioceen al veel

langer bekend,

enworden dieoverde hele wereld gevon-den.Maar,met

mogelijke uitzondering

vanwat

fragmen-tarisch kaakmateriaal uit

Califomië,

waren ernooit fossie-len

gevonden

vanderest vanhet beest. Nu is erduseen

complete schedel,

waaruitweveel kunnen leren overde

levenswijze

vanhet dier.

De vondstenvanCerro Coloradostammenuit het

Serrava-lien,

eenetagein het laat Midden Mioceen. Dat istevens een

periode

waarin de walvisseneenbloei

doormaakten,

en metnamede baleinwalvissen sterk

opkwamen. Volgens

de

onderzoekers,

maakte de

Livyatan

daar dankbaar

gebruik

van, envoedde

hij

zichmetnamemetandere walvissen.

Hij

vormde dan

ook,

samenmetde

reusachtige

haai Car-charocles

megalodon,

de mariene

toppredator

van

zijn tijd.

Dat de fossiele

potvisachtige

erandereeetgewoontesopna hield dan derecente

Physeter

macrocephalus

is al direct tezien. Derecente

potvis

heeft

namelijk

alleen tanden in de onderkaak.

Zijn

favoriete

prooi, reuzeninktvissen,

ver-orberd

hij

doorze naarbinnente

zuigen.

Het

gebit

van

Li-vyatandoetmeerdenkenaandatvande

orka,

de

huidige

toppredator

onder de walvissen.

Hij

zal in

zijn jacht-

en

eetgewoontesdan ookmeeropde zwaardwalvis

geleken

hebben. Een

belangrijk

verschil

is,

dat orka’s alleen een baleinwalvis

aankunnen,

doorerals groep op te

jagen.

Voor

Livyatan

moetde andere walvissenvande Cerro Co-lorado,zelfs al konden dietottienmeter

lang zijn,

geen en-kel

probleem

geweest

zijn.

Een ander

opvallend

puntaan het

gebit

vande fossiele walvis is het veel

geringere

aan-tal tanden. Daarstaat tegenover,dat de tanden veel gro-terwaren dan dievan de

potvis.

Aan de handvande los-setandenzou

je

het idee kunnen

hebben,

dat het hier

wer-kelijk

om een

gigantisch

beest gaat.Dat valt opzich wel

mee.De onderzoekers schatten de

lengte

vanhet dier op

13,5

tot 17meter,wat valt in het

groottebereik

van vol-wassen

potvisstieren.

Tijdens mijn spreekbeurt

over

duikboten, legde

ik uit hoe deze in de

loop

vande

tijd

steeds beterengroterwerden. Een U-boot

kapitein

uit de tweede

wereldoorlog

zou

zijn

ogen

uitkijken

als

hij

alle ruimte zag dieeenmoderne atoom-onderzeeërtebieden heeft. Dat heet

vooruitgang (alhoewel

een ieder daarzo

zijn eigen gedachten bij

mag

hebben).

Maar walvissen

zijn

geen onderzeeërs. Niet alles in de evo-lutie wordt steedsgroterensterker. Je bentgrootensterk

ophetmomentdat dat het beste uitkomt. De midden mio-cene oceanen warenzo’nmoment,

getuige

ook het

gezel-schap

dat

Livyatan

hadvande Carcharocles

megalodon.

Een

paradijs

voor

walvissen,

meteenmonstervan

Bijbel-sedimensiesopde loer. En

zijn

missie in deoceanen was wel

degelijk

search and

destroy.

Mijn

moederwaserg creatief. Zewasdan

ook,

voor-datze full-time moeder

werd,

kleuterleidster. Vooral dus in de

tijd

op de

lagere

school

(zoals

dattoen nog

heette),

wasdat ideaal.

Toegegeven,

dat werd

enigszins

gecompen-seerdtoenik in

mijn puberdagen

haar

zelfgemaakte

broe-ken

droeg,

maardaar hebbenwehetnunietover. Samenmet

mijn moeder, verzorgde

ik de visuele

onder-steuning

voor

mijn

eerste

optredens

in het

openbaar. Juist,

de

spreekbeurten. Bij

onsin huis

begon

datmeteenrol

be-hang

of

kastpapier (bestaat

dat

eigenlijk

nog

wel?),

uitge-rold

opde

overloop

boven. Daar kon

je

dan

heerlijk

kleuren en

plakken.

Het

papier

werdweer

opgerold,

enkonzo

ge-makkelijk

meer naarschool genomen

worden,

waar

je

dan de show kon stelen nadat

je je huisvlijt

op hetbord

geplakt

had. Alleen krulden de benedenhoeken

altijd

irritant op. Voor de inhoudmoest

je

vooral niet

bij mijn

moeder

zijn.

Maar daarvoor haddenwe de ‘Wat & Hoe’ reeks

thuislig-gen,meteenaantal

geschikte onderwerpen.

Vooral de

boek-jes

‘Duikboten’en‘Walvissenen

dolfijnen’

deden het

goed

bij

de drie broers. Het israarhoe

sommige dingen je

bij-blijven.

Ik kanme

nog

levendig

de

opbouw

voor degeest halenvandeeerste

aanvalsduikboot,

De

Schildpad.

Bril-jant stukje techniek,

maartevenshet

bewijs

dat

genieën

niet

altijd

slim

zijn.

Wievalter numeteenhoutbooreen

(2)

AFZETTINGEN WTKG 31 (3),2010 76

Literatuur

1

Lambert,

O., Bianucci,

G., Post, K.,

de

Muizon,

C.,

Salas-Gismondi, R., Urbina, M. & Reumer, J., 2010. The

giant

bite ofa new

raptorial

spermwhale from the Miocene

epoch

of Peru.

-Nature,

466: 105-108.

Larsvanden HoekOstende, Nationaal Natuurhistorisch

Museum,

postbus

9717,2300 RA

Leiden,

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

The influence of ICT and the challenges and opportunities that it brings to the legal profession are such that a process of osmosis, in which students incidentally pick up ICT

Based on the success of optimally designing three incremental FTTH networks, as obtained from the three case studies conducted and used for verification and validation purposes, it

 USB needs to actively try to keep experienced mentors for continuity & learning of new mentors – e.g. experienced mentors can choose who they want to mentor

For the focus of this study in the induction of newly- appointed principals, it was essential to see how other related programmes of professional development of

A broad search was conducted in order to obtain all available studies that were pertaining to the research question. Thereafter, filtering was done in order to ensure that all

[r]

This is significant in that, after a traumatic birth experience, emotional disturbance and post-traumatic stress responses could influence growth and transformation in the

The anthropometric results showed that early developers on average displayed the smallest stature, highest average body and muscle mass as well as fat percentage values with