--""';'''''';'==;..J
Dolf had uitgerekend, dat papa op zijn jaardag net weer thuis kon zijn.
Doch een week van te voren kwam er een lange brief, waarin vader schreef, dat hij vooreerst nog onmogelijk zijn terugreis kon vaststellen . Tante Let je moest maar voor een extra feestelijke verjaardagsviering zorgen. Zoo gauw papa zeker wist wanneer, zou hij den dag van zijn vertrek uit Holland, dadelijk aan Nel en de jongens laten weten. Gelukkig, dat tante Let je nog vooreerst blijven kon en wilde.
"Nou ja," zei tante Let je, "dat is maar zóó zóó. Als ik niet wist, dat je pa erg verlegen zou zitten wanneer 'k nou wegging .. . Me sukkelige nicht ver-langt anders hard, dat 'k haar kom helpen. 'k Mag lijden, dat je pa een nieuwe Juffrouw meebrengt. Om hier voor goed te blijven, dat zou me op den duur niet lijken. Jullie bent me veel te druk en woelig, Let je wordt al een daggie oU\ver. En jullie doet ook nooit wat ik zeg," voegde ze r. als een goedig brommend hondje, een beetje boos bij.
36
"Hoe dikwijls heb ik je nou al niet verboden van die duiven, Jan, je pa vindt 't vast niet ~oed, dat je ze in je kamer hebt, 't is een smerige boel I"
,,'k Ben zoo bang, dat die prachtkroppers anders gestolen worden," verdedigde Jan zich.
"Dat was nog niks erg, ik vind ze afschuwelijk."
"En u i zelf zoo'n gezellig kroppertje, u heeft wel drie kinnen," plaagde Jan.
Tante scheen op haar teentjes getrapt. "jij krijgt er misschien wel vier naderhand I . '. En dan heb ik Poekie gevraagd om Git je niet mee naar bed te nemen. Hij smoort 't beestje nog eens op een goeien keer, maar jullie luistert nooit naar mij."
"Mag Git je bij jou in bed slapen, tante
r"
vroeg Fritsie, "op 't voetenendr
dan spint hij je in slaap."Tante werd al weer wat verteederd door 't vriendelijk voorstel, en Poekie's lief stemmetje, maar wilde dit niet laten merken. Alle grieven moesten nu maar tegelijk van haar hart. Ze keek verdrietig naar Nel en vervolgde: "Nel brengt haar vriendinnen maar mee, zonder ooit permissie te vragen. Dat komt heelemaal niet te pas. Gisteren had je met Lous en Greet en Catootje een heele roedjakpartij *) in de achtergalerij,
*) Een menIIelmoesje van half rijpe vruchten met een sterke saus.
Nel, waar ik niks van wist. Ten eerste mag je niet zoo dikwijls roediak eten, en dan hebben jullie zoo gegild en zoo'n lawaai gemaakt, dat ik geen oog kon dicht doen, en 'k had nog al zoo'n hoofdpijn."
"Daar wisten we niet van, lieve Lette Kootje,"
kwam Nel benepen.
"En wat doet Dolf voor stouts?" onderzocht Fritsie ijverig, die vond, dat iedereen een beurt moest hebben.
"Dolf? Die is nog de beste, als hij maar niet zoo driftig en opstuiverig was. Ik sta tusschenbeide op mijn been en te beven, zooals hij aan kan gaan. Heb ik je pa soms niet beloofd, Dolf, je te verbieden je geld te vermorsen aan die smerige mortions (vuurwerk). Je maakt iedereen aan het schrikken met dat nare gepof, maar jij doet maar .... ,
"Is Dolf liever dan ik?" vroeg Fritsje, die dat:
"Dolf is nog de beste," niet verkroppen kon. Tante Let je sloeg geen acht op hem, ze had nog meer grieven. "En dat Nel die vieze kodaks (kikkers) onder mijn bed heeft gestopt. zoodat ik met mijn bloaten voet op zoo'n griezelig beest heb getrapt, dat is nog 't ergste van alles en al heelleelijk van haar."
"Nel en ik hebben 't samen verzonnen," vertelde Fritsie omdat tante Let je gezegd heeft, dat ze 't
ge-38
kwaak zoo leuk vond. Maar weet je wat Nel nog meer heeft gedaan? Ze heeft Git je een pak gegeven, omdat hij naar de kooi van Tjiepie is opgesprongen, en als Git je 't weer doet krijgt hij ongenadig van Fritsie."
"Git je mag heelemaal niet in mijn kamer komen,"
riep tante ontsteld. ,,'k Heb 't zoo verboden. Wat zijn jullie toch vreeselijk stoute kinderen I Je zult zien, mijn lieve Tjiepie wordt nog vermoord eer 'k wegga,"
en Let je begon haast te huilen.
,Nou maar kleine Parkiet, daar pas jij dan maar voor op, hoor," viel Dolf in. "Git je is jouw kat. 'Neet u wat we zullen doen, tante Let je ? We zullen de kooi aan een touw ophijschen aan den haak in 't midden van uw kam r, dan kan er niemand bij."
"Behalve de karnprets" vleermuizen), zei Nel WIJS.
"Die lusten geen vogels. ,.
,En Of,,· viel Jan in, ,ze zuigen 7.:e uit. '
, Dat heb j glad mis, kamprets eten geen vogels,"
hield Dolf vol.
,,'k Geloof toch' wel, Dolf," weifelde tante Let je.
"Nou, dan gaan we eIken avond op de
kampret-jacht voor tante, als er soms een in de kamer ver -dwaald mocht zijn," bedisselde goedhartige Dolf. "En lach nou maar weer, oudje, U verklikt ons toch niet
39
bij pa, zooals die drakige Klok altijd deed. He ft u al bedacht voor mijn jaardag
r"
vroeg hij in één adem."Ik wel. 'k Wou Frée en Kees en irk en Anton
en de twee MuJlers den heelen dag op visite hebben, Lous mag ook komen als ze wil, Nel. 's Avonds gaan we allemaal naar de bioscoop en U zorgt voor erg veel lekkers hé, tantetje? Zalig, dat 't net op een zondag treft."
,Beware, ., riep tante Let je, "dat zal me wat worden met die woeste twee van Muil r er bij. 'k Geloof, dat ik den l1eelen dag maar in bed blijf," en met een knipoogje naar Nel: ,of l/lij gaan ergens op visite hé kind? en we laten die wil I jongens samen spelen."
,Ik niet Lette Kootje, ik ga I kker wo st mt:
doen en l~ ritsie ook."
,Natuurlijk speelt iedereen mee, Tante L tje net
zoo goed," besliste Dolf, en Poeki vulde aan: "tante moet den hee\en dag all rI ei lekkers pr elteeren."
Dat leek tante Let je een nog al g makkelijk te vervullen rol. e jongens hadden w I kunnen verzinnen, dat ze paard of looper moest w z n en hard loopen, daar moest ze niets van hebben. Daar was ze ve I te dik voor.
VII